Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 września 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 24 września 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy powstania momentu obowiązku podatkowego z tytułu dodatkowych prac budowlanych, których zasadność i wartość należnego wynagrodzenia została zasądzona w wyroku sądu. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (dalej również jako: Wykonawca), będący polskim rezydentem podatkowym, prowadzi działalność gospodarczą od 1990 r. i posiada status czynnego podatnika w podatku VAT. Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest świadczenie usług budowlanych.

W ramach tego rodzaju działalności w dniu 17 stycznia 2018 roku w trybie ustawy Prawo zamówień publicznych ( przetarg nieograniczony) Wnioskodawca zawarł z Gminą (...) (dalej: Zamawiający) umowę o roboty budowlane, której przedmiotem była przebudowa i budowa dróg wewnętrznych wraz z infrastrukturą techniczną w (...) w ramach inwestycji pod nazwą „(...)”.

Z powodu wielu problemów na wystąpienie których Wnioskodawca nie miał wpływu i które nie były znane w dacie zawarcia umowy, takich jak przykładowo: brak projektu wykonawczego, opóźnienia w usuwaniu kolizji energetycznych czy niekorzystne warunki gruntowe, doszło do przedłużenia okresu wykonywania umowy, w wyniku czego Wnioskodawca poniósł dodatkowe koszty związane z jej realizacją wynikające z konieczności:

·wykonania robót dodatkowych nie przewidzianych na etapie jej zawierania i nie uwzględnionych w wartości należnego Wnioskodawcy wynagrodzenia oraz

·ponoszenia stałych kosztów wynikających z dłuższego niż zakładany okresu prowadzenia robót tj. przykładowo: kosztów wynagrodzeń pracowników, kosztów dotyczących utrzymania placu budowy.

Z uwagi na powyższe Wnioskodawca wystąpił do Gminy o zapłatę za wykonane prace w wysokości wyższej niż pierwotnie ustalona. Zamawiający nie zaakceptował dodatkowych kwot należnych Wnioskodawcy, powołując się na ryczałtowy charakter wynagrodzenia oraz brak odpowiedzialności za opóźnienia wynikające z tych problemów.

Wnioskodawca wniósł pozew przeciwko Zamawiającemu o zapłatę kwoty (...) zł wraz z odsetkami za opóźnienie i kosztami procesu. Podstawą kalkulacji tej kwoty były wyżej wskazane koszty poniesione przez Wnioskodawcę na wykonanie prac dodatkowych oraz koszty stałe wynikające z przedłużenia realizacji umowy. W odpowiedzi na pozew Gmina wnosiła o jego oddalenie, argumentując, że nie ponosi odpowiedzialności za przedłużenie prac, gdyż wynikało to z przyczyn niezależnych od niej, a także kwestionując zasadność i wysokość dochodzonych roszczeń.

Sąd Okręgowy w (...) (dalej: Sąd), w prawomocnym obecnie wyroku, ustalił m.in., że w dniu 17 marca 2020 r. Komisja odbiorowa sporządziła końcowy protokół odbioru robót budowlanych na okoliczność dokonania odbioru końcowego inwestycji. Z protokołu tego wynikało też - zdaniem Sądu - iż wykonawca przedstawił dokumentację powykonawczą wraz z zestawieniem ilości wykonanej infrastruktury oraz wydane decyzje administracyjne. Sąd wskazał też, że Komisja odbiorowa na podstawie przedłożonych dokumentów oraz po zapoznaniu się z wynikami odbiorów, badań oraz wizji w terenie, stwierdziła, że wykonana inwestycja została zrealizowana w okresie od 30 stycznia 2018 r. do 9 lutego 2020 r. (zgłoszenie wykonawcy o zakończeniu prac i gotowości do odbioru końcowego), jakość robót jest dobra z uwagami, obiekt odpowiada przeznaczeniu i jest gotowy do eksploatacji, jak również, że Wykonawca przedstawił pisemne zgłoszenie wykonania inwestycji do (...) z 17 lutego 2020 r.

Na tej podstawie Sąd w wyroku z 30 kwietnia 2024 r. stwierdził, że powództwo jest częściowo zasadne i zasądził na rzecz Wnioskodawcy wynagrodzenie za roboty dodatkowe w wysokości (...) zł brutto oraz odszkodowanie za wydłużenie czasu realizacji umowy w kwocie (...) zł. Wyrok potwierdził, że Wnioskodawca zrealizował roboty dodatkowe, uznał także, że ustalenie wynagrodzenia w kwocie ryczałtowej nie wykluczało żądania zapłaty za prace dodatkowe.

W kwestii odszkodowania, Sąd uznał, że Zamawiający nie dopełnił obowiązków wynikających z umowy, szczególnie w zakresie przygotowania odpowiedniej dokumentacji projektowej. Wady tej dokumentacji spowodowały opóźnienia, za które odpowiedzialność ponosi Zamawiający, w konsekwencji wszystkie przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej zostały spełnione, co uzasadnia przyznanie odszkodowania za wydłużenie czasu realizacji umowy.

W związku z uprawomocnieniem się w dniu 23 lipca 2024 r. wyroku, Wnioskodawca zamierza udokumentować dla celów podatkowych wartość należnego mu dodatkowego wynagrodzenia poprzez wystawienie na rzecz Gminy faktury VAT, w której jako przedmiot świadczenia zostaną wskazane wykonane przez niego roboty dodatkowe, a jako kwota należności, wartość przyznanego Wnioskodawcy przez Sąd wynagrodzenia za roboty dodatkowe w wysokości (...) zł brutto.

Pytanie

W przedstawionym stanie faktycznym wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego w VAT z tytułu dodatkowych prac budowlanych wykonanych przez Wnioskodawcę na rzecz Gminy, których zasadność i wartość należnego wynagrodzenia została zasądzona wyrokiem Sądu cywilnego.

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w VAT dla wykonanych na rzecz Gminy dodatkowych prac budowlanych, których zasadność i wartość należnego wynagrodzenia została zasądzona wyrokiem Sądu cywilnego powstał w dacie uprawomocnienia się przedmiotowego wyroku tj. w 23.07.2024 r.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy przyporządkowane do pytań przedstawionych w punkcie II.2. Wniosku.

Co do zasady ustalenie momentu powstania obowiązkowego w VAT następuje w oparciu o reguły wynikające z art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT), z uwzględnieniem treści art. 19a ust. 7 tej ustawy. Stosownie do przywołanego art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. a) ustawy o VAT, obowiązek podatkowy w VAT dla świadczenia usług budowlanych lub budowlano-montażowych powstaje w dacie wystawienia faktury w przypadkach, o których mowa w art. 106b ust. 1.

Natomiast w myśl art. 19a ust. 7 ustawy o VAT, w przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 3 i 4, gdy podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury określonych w art. 106i ust. 3 i 4, a w przypadku gdy nie określono takiego terminu - z chwilą upływu terminu płatności.

Stosownie do art. 106i ust. 3 ustawy o VAT, fakturę wystawia się nie później niż 30 dnia od dnia wykonania usług - w przypadku, o którym mowa w art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. a.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że co do zasady obowiązek podatkowy w VAT dla robót budowlanych powstaje nie później niż w terminie 30 dni, od dnia ich wykonania (z zastrzeżeniem odmiennego momentu powstania obowiązku podatkowego w VAT dla zaliczek otrzymywanych na poczet wynagrodzenia za świadczone usługi - nie mają one jednak zastosowania w niniejszej sprawie).

Należy jednak zwrócić uwagę, że w przedstawionej sprawie mamy do czynienia z sytuacją szczególną, która wymaga interpretacji wyżej przywołanych przepisów z uwzględnieniem jej szczególnych okoliczności i kontekstu. Mianowicie, w przedstawionej sprawie zarówno zakres dodatkowo wykonanych przez Zamawiającego prac, jak i należne za nie wynagrodzenie nie zostały przez Strony określone w umowie o roboty budowlane.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca był zmuszony do ich wykonania zmierzając do rzetelnej realizacji podstawowego zakresu zlecenia, a wartość wynagrodzenia należnego z tego tytułu Wnioskodawcy były kwestionowane przez Zamawiającego. Zamawiający kwestionował zasadność dodatkowego obciążenia argumentując to ryczałtowym charakterem wynagrodzenia oraz jedynie pomocniczym, wstępnym - zdaniem Zamawiającego - charakterem przedmiarów robót, które były udostępnione do ofertowania. Z tej przyczyny Wnioskodawca w dacie zakończenia robót i bezpośrednio później nie mógł mieć przekonania co do wysokości należnego mu wynagrodzenia. Wartość ta, co prawda w kwotach wynikających ze złożonego powództwa, określona została jednak dopiero wyrokiem Sądu.

Zatem kluczową okolicznością w przedstawionej sprawie jest to, że Wnioskodawca pomimo wykonania określonych robót budowlanych, z uwagi na kwestionowanie przez Zamawiającego zasadności zwiększenia należnego mu wynagrodzenia wynikającego z realizacji prac dodatkowych (i tym samym brak możliwości ostatecznego ustalenia wartości tego wynagrodzenia) nie miał faktycznej możliwości określenia dla tych prac podstawy opodatkowania. W konsekwencji w dacie faktycznego zakończenia / wykonania dodatkowych robót budowlanych, Wnioskodawca nie miał rzeczywistej możliwości rozliczenia tych świadczeń w podatku VAT.

W związku z powyższym, w tak przedstawionych okolicznościach, mając na uwadze związanie dodatkowo wykonanych prac z całą umową o wykonanie przez Wnioskodawcę na rzecz Zamawiającego robót budowlanych, dodatkowo zasądzoną jako należną Wnioskodawcy wartość wynagrodzenia należy uznać za podwyższenie wartości całego kontraktu o świadczenie robót budowlanych, a więc za okoliczność nową, która wystąpiła w dacie uprawomocnienia się wyroku Sądu.

W konsekwencji należy uznać, że w niniejszej sprawie, dla wartości wynikających z przeprowadzonych prac dodatkowych, ustalonych jako należne Wnioskodawcy wyrokiem Sądu, obowiązek podatkowy powstał w dacie wystąpienia tej okoliczności, a więc w dacie uprawomocnienia się wyroku Sądu.

Zatem zdaniem Wnioskodawcy, w sprawie będzie miał zastosowanie art. 29a ust. 17 ustawy o VAT, w myśl którego, w przypadku, gdy podstawa opodatkowania uległa zwiększeniu, korekty tej podstawy dokonuje się w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym zaistniała przyczyna zwiększenia podstawy opodatkowania.

W omawianych okolicznościach niezasadnym byłaby taka ocena przedstawionego stanu faktycznego, która prowadziłaby do konieczności opodatkowania wartości należnego Wnioskodawcy wynagrodzenia za prace dodatkowe w dacie ich faktycznego wykonania. Zdaniem Wnioskodawcy przyjęcie takiego rozwiązania prowadziłoby do naruszenia podstawowych zasad prawa podatkowego, w tym konieczności zapłaty podatku, przy nieznanym - niemożliwym do ustalenia na ten dzień - podstawowym elemencie wpływającym za jego wysokość tj. podstawy opodatkowania. Zdaniem Wnioskodawcy takie działanie w demokratycznym państwie prawa byłoby niedopuszczalne.

Wnioskodawca zauważa, że podobne stanowisko zaprezentował Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 14 marca 2018 r., o sygn. akt: I FSK 900/16, w którym uznał:

„Końcowo sąd zauważył, że w momencie powstania obowiązku podatkowego według daty wykonania dodatkowych robót przez spółkę zobowiązanie podatkowe wynikające z tego obowiązku podatkowego nie uległo jeszcze ukonstytuowaniu co do wysokości. Nie była przecież określona należność przypadająca spółce. Gmina odmawiała spółce zapłaty dobrowolnie jakiejkolwiek kwoty z tego tytułu. Samo powstanie obowiązku podatkowego nie pozwala jeszcze podatnikowi wykazać w deklaracji VAT obrotu i kwoty podatku VAT należnego, jeśli istnieje spór o cenę za wykonane usługi. Dopiero, kiedy kwota należna spółce została określona mocą prawomocnego wyroku w sprawie sygn. (...), obowiązek podatkowy można było powiązać z wynikającym z niego zobowiązaniem podatkowym w skonkretyzowanej wysokości. W konsekwencji z datą prawomocnego wyroku sądowego, zasądzającego na rzecz spółki kwotę należną od gminy za wykonanie dodatkowych robót budowlanych, zaistniały przesłanki do zadeklarowania organowi podatkowemu przez spółkę kwoty obrotu i podatku VAT należnego. W ocenie sądu, w powyższych okolicznościach analizowanej sprawy podatkowej zobowiązanie podatkowe, wynikające z obowiązku podatkowego, ukonstytuowało się w wyniku prawomocnego wyroku sądowego w sprawie sygn. (...), nie zaś z dniem, od którego w wyroku tym zostały zasądzone na rzecz spółki odsetki za zwłokę. ”

Dodatkowo, w przywołanym wyroku NSA stwierdził:

„Pomimo tego, że wykonane przez spółkę prace są czynnościami podlegającymi na podstawie art. 5 ust. 1 i 2 i art. 8 ust. 1 u.p.t.u. opodatkowaniu, to ze względu na to, że nie można powiązać wykonanych robót z wysokością wynagrodzenia za ich wykonanie, ponieważ wartość ta jest sporna, to czynności te, ze względu na brak kryterium ekonomicznego, nie mogą być opodatkowane w dacie wystawienia spornych faktur. Dopiero w momencie zasądzenia na rzecz spółki, w rezultacie wytoczonego przez nią powództwa, kwoty odpowiadającej zubożeniu jej majątku, pojawia się kryterium ekonomiczne, a wraz z nim kwota należna z tytułu wykonanej czynności”.

W związki z powyższym, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie przedstawionego przez niego stanowiska, tj. że obowiązek podatkowy w VAT wynikających z wykonanych na rzecz Gminy dodatkowych prac budowlanych, których zasadność i wartość należnego wynagrodzenia została zasądzona wyrokiem Sądu, powstał w dacie uprawomocnienia się przedmiotowego wyroku tj. w lipcu 2024 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do zapisu art. 2 pkt 6 ustawy:

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT,

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywca usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Przy czym z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

Na podstawie art. 19a ust. 1 ustawy:

W myśl art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. a ustawy:

Stosownie do art. 19a ust. 7 ustawy:

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Faktura jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego (potwierdzeniem nabycia określonych towarów i usług lub też otrzymania zaliczki) i nierozerwalnie związana jest z powstaniem obowiązku podatkowego. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

W praktyce zdarzają się jednakże sytuacje, gdy po wystawieniu faktury następują zdarzenia gospodarcze mające wpływ na treść pierwotnej faktury lub faktura zawiera błędy. W takiej sytuacji ustawodawca wskazuje na możliwość skorygowania takiej faktury poprzez wystawienie faktury korygującej.

Zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy:

Z powyższego wynika, że faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Wystawia się je w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym.

Ustawa z dnia 27 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 poz. 2419) wprowadziła m.in. zmiany w sposobie rozliczania faktur korygujących (art. 29a ust. 17 i ust. 18 ustawy), w których wystąpiło zmniejszenie podstawy opodatkowania (korekta „in minus”) oraz wcześniej nieregulowanych ustawą faktur korygujących „in plus”, czyli takich, w których nastąpiło zwiększenie podstawy opodatkowania podatkiem VAT.

W myśl art. 29a ust. 17 ustawy:

Istotą faktur korygujących jest zatem korekta faktur pierwotnych, tak aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych. W przypadku kiedy ulega zmianie podstawa opodatkowania podatnik powinien wystawić fakturę korygującą.

Faktury korygujące można generalnie podzielić na te, które powodują zmniejszenie podstawy opodatkowania (tzw. faktury korygujące "in minus") oraz te, które wywołują skutki odwrotne, tj. w wyniku ich wystawienia wartość podstawy opodatkowania ulega podwyższeniu (tzw. faktury korygujące "in plus"). W ramach powyższego rozróżnienia można również dokonać podziału tychże faktur ze względu na powód ich wystawienia:

• jeżeli korekta spowodowana jest przyczynami powstałymi już w momencie wystawienia faktury pierwotnej, to powinna ona zostać rozliczona w deklaracji podatkowej za okres, w którym została wykazana faktura pierwotna;
• w sytuacji gdy korekta jest spowodowana przyczynami zaistniałymi po dokonaniu sprzedaży (przykładowo zaistniały nowe okoliczności transakcji skutkujące zwiększeniem podstawy opodatkowania), korekta powinna być dokonana w deklaracji podatkowej za miesiąc, w którym wystawiono fakturę korygującą. Taki przypadek będzie miał miejsce, gdy w fakturze pierwotnej podatek należny został wykazany w prawidłowej wysokości, natomiast przyczyna korekty powstała później i nie była możliwa do przewidzenia w momencie wystawienia faktury pierwotnej;
• późniejsze wykrycie błędu w fakturze pierwotnej stanowi przyczynę zwiększenia podstawy opodatkowania rozliczanej w deklaracji podatkowej za okres, w którym została wykazana faktura pierwotna.

Należy zauważyć, że korekta zwiększająca ("in plus") dokonywana jest na bieżąco w przypadku, kiedy podatek należny z tytułu danej sprzedaży wykazany jest w prawidłowej wysokości (biorąc pod uwagę okoliczności aktualne na ten moment), a dopiero zdarzenie, które następuje po sprzedaży, stanowi podstawę do podwyższenia ceny, a w konsekwencji - dokonania korekty poprzez zwiększenie należnego podatku. Zatem dopiero zdarzenie skutkujące podwyższeniem ceny zwiększa wysokość prawidłowo wykazanej wcześniej podstawy opodatkowania i podatku należnego z tytułu dokonanej sprzedaży. Korekta podstawy opodatkowania, stosownie do ww. art. 29a ust. 17 ustawy, powinna być ujmowana w momencie zaistnienia zdarzenia skutkującego podwyższeniem ceny.

17 stycznia 2018 roku zawarli Państwo z Zamawiającym umowę o roboty budowlane, której przedmiotem była przebudowa i budowa dróg wewnętrznych wraz z infrastrukturą techniczną. Z powodu wielu problemów na wystąpienie których nie mieli Państwo wpływu i które nie były znane w dacie zawarcia umowy, doszło do przedłużenia okresu wykonywania umowy, w wyniku czego ponieśli Państwo dodatkowe koszty związane z jej realizacją. Z uwagi na powyższe wystąpili Państwo do Zamawiającego o zapłatę za wykonane prace w wysokości wyższej niż pierwotnie ustalona. Zamawiający nie zaakceptował dodatkowych kwot. Wnieśli Państwo pozew przeciwko Zamawiającemu o zapłatę kwoty (...) zł wraz z odsetkami za opóźnienie i kosztami procesu. Podstawą kalkulacji tej kwoty były wyżej wskazane koszty poniesione przez Państwa na wykonanie prac dodatkowych oraz koszty stałe wynikające z przedłużenia realizacji umowy.

Sąd w wyroku z 30 kwietnia 2024 r. stwierdził, że powództwo jest częściowo zasadne i m.in. zasądził na Państwa rzecz wynagrodzenie za roboty dodatkowe w wysokości (...) zł brutto. Wyrok potwierdził, że zrealizowali Państwo roboty dodatkowe, uznał także, że ustalenie wynagrodzenie w kwocie ryczałtowej nie wykluczało żądania zapłaty za prace dodatkowe.

Sąd wskazał, że Komisja odbiorowa na podstawie przedłożonych dokumentów oraz po zapoznaniu się z wynikami odbiorów, badań oraz wizji w terenie, stwierdziła, że wykonana inwestycja została zrealizowana w okresie od 30 stycznia 2018 r. do 9 lutego 2020 r. (zgłoszenie wykonawcy o zakończeniu prac i gotowości do odbioru końcowego) jak również, że przedstawili Państwo pisemne zgłoszenie wykonania inwestycji do (...) z 17 lutego 2020 r.

W przedstawionej sprawie, pomimo wykonania określonych robót budowlanych, z uwagi na kwestionowanie przez Zamawiającego zasadności zwiększenia należnego Państwu wynagrodzenia wynikającego z realizacji prac dodatkowych i tym samym braku możliwości ostatecznego ustalenia wartości tego wynagrodzenia, nie mieli Państwo możliwości określenia dla tych prac podstawy opodatkowania. Natomiast w momencie uprawomocnienia się wyroku, tj. 23 lipca 2024 r., wynagrodzenie za roboty budowlane, których przedmiotem była przebudowa i budowa dróg wewnętrznych wraz z infrastrukturą techniczną, uległo zmianie i w tej sytuacji zobowiązani są Państwo do zwiększenia podstawy opodatkowania i tym samym podatku należnego w myśl art. 29a ust. 17 ustawy.

Przy czym należy zauważyć, że korekty podstawy opodatkowania powinni Państwo dokonać poprzez wystawienie faktury korygującej do faktury pierwotnej.

Podstawa opodatkowania uległa zwiększeniu, zatem korekty tej podstawy dokonują Państwo w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym zaistniała przyczyna zwiększenia podstawy opodatkowania. W niniejszej sprawie będzie to okres, w którym uprawomocnił się ww. wyrok.

Tym samym, Państwa stanowisko, że w sprawie będzie miał zastosowanie art. 29a ust. 17 ustawy o VAT, w myśl którego, w przypadku, gdy podstawa opodatkowania uległa zwiększeniu, korekty tej podstawy dokonuje się w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym zaistniała przyczyna zwiększenia podstawy opodatkowania, uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935, dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. 2383 ze zm.).