Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 października 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 24 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. uznania, że sprzedaż prawa użytkowania wieczystego niezabudowanej działki gruntu nr 1 będzie stanowiła dostawę terenu budowlanego i nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzącym działalność gospodarczą polegającą głównie na (…) oraz jest właścicielem (…).

Wnioskodawca (…) r. zawarł w formie aktu notarialnego warunkową umowę sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działki gruntu o nr 1 zlokalizowanej w (…) o powierzchni (…) m², dla której prowadzona jest księga wieczysta nr (…) (dalej: „nieruchomość”) na rzecz Spółki działającej pod nazwą (…) posługującej się identyfikatorem podatkowym (NIP) o nr: (…). W § 4 przedmiotowej umowy cena sprzedawanej nieruchomości została określona w wysokości (…) zł bez należnego podatku VAT.

W związku z faktem, że Prezes Krajowego Zasobu Nieruchomości nie skorzystał z prawa pierwokupu przysługującego na podstawie art. 30a ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. o Krajowym Zasobie Nieruchomości (Dz.U. z 2024 r. poz. 1026 ze zm.) do nieruchomości stanowiącej przedmiot warunkowej umowy sprzedaży z dnia (…) r. (Rep. A nr (…)) obecnie planowane jest zawarcie ostatecznej umowy przenoszącej prawo użytkowania wieczystego działki.

Przedmiotowa nieruchomość zgodnie z zaświadczeniem Starosty (…) z dnia (…) znak: (…) jest niezabudowana. Zaświadczenie Burmistrza Miasta (…) z dnia (…) znak: (…) wskazuje na to, iż nieruchomość znajduje się zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Miasta (…) zatwierdzonym uchwałą Rady Miejskiej w (…) nr (…) z dnia (…) na terenie oznaczonym jako 1G, tj. na terenach infrastruktury technicznej - gazownictwo.

Zgodnie z §14.1.4 powołanej uchwały dla terenów oznaczonych symbolami 1G, 2G ustala się:

1)przeznaczenie podstawowe: tereny infrastruktury technicznej – gazownictwo;

2)dopuszcza się sieci i urządzenia infrastruktury technicznej pod warunkiem zachowania warunków technicznych i odległościowych od sieci i urządzeń gazowych;

3)następujące zasady zagospodarowania terenu:

a)dopuszcza się urządzenia, budowle i budynki oraz sieci infrastruktury technicznej związane z przeznaczeniem terenu, w tym stacje gazowe,

b)wymiar pionowy budynku mierzony od poziomu terenu przy budynku do najwyższego punktu pokrycia dachu nie może być większy niż 8 m,

c)maksymalna liczba kondygnacji: 2 kondygnacje nadziemne w tym poddasze użytkowe,

d)maksymalną intensywność zabudowy działki budowlanej: 1,0,

e)minimalną intensywność zabudowy działki budowlanej: 0,01,

f)minimalny udział procentowy powierzchni biologicznie czynnej działki 10%,

g)dachy płaskie, dwuspadkowe (…),

h)maksymalną wysokość budowli 8 m.

Należy nadmienić, iż Wnioskodawca nabył nieruchomość na podstawie aktu notarialnego Rep. A nr (…) z (…) r. Sprzedaż została opodatkowana 23% podatkiem od towarów i usług i udokumentowana fakturą VAT nr (…) z dnia (…) r. Wnioskodawcy przysługiwało wówczas prawo do odliczenia podatku VAT, zważywszy na to, iż nabył przedmiotową nieruchomość do celów działalności opodatkowanej, do której następnie ową nieruchomość wykorzystywał.

Wobec powyższych okoliczności Wnioskodawca powziął wątpliwości, co do tego w jaki sposób powinna zostać opodatkowana finalna sprzedaż prawa użytkowania wieczystego działki gruntu o nr 1.

Pytanie

Czy przedmiotowa nieruchomość stanowi teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 Ustawy o VAT, którego sprzedaż będzie opodatkowana stawką VAT w wysokości 23%?

Państwa stanowisko w sprawie

W Państwa ocenie sprzedaż przedmiotowej nieruchomości będzie opodatkowana stawką VAT w wysokości 23 %, ze względu na to, iż jest to grunt przeznaczony pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, nieruchomość zarówno gruntowa, jak i zabudowana, spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 Ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 2 Ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl zaś art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy:

• która była wykorzystywana na cele działalności zwolnionej od podatku i w momencie nabycia lub wytworzenia towaru nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony,
• której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane.

Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp.

Na podstawie art. 2 pkt 33 Ustawy o VAT, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1) lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

2) sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę. Zatem w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, odpowiada więc także treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego. Ustawa nakazuje zatem oceniać przeznaczenie określonego gruntu w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego lub wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Przekładając powyższe przepisy oraz powołany wyrok TSUE na grunt opisanego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż przedmiotowa nieruchomość, stanowi teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 Ustawy o VAT. Za takim stanowiskiem przemawia fakt, iż nieruchomość znajduje się zgodnie z obowiązującym dla niej miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego na terenie określonym symbolem 1G dla, którego zgodnie z §14.1.4 powołanej w opisie zdarzenia przyszłego uchwały ustala się:

1)przeznaczenie podstawowe: tereny infrastruktury technicznej - gazownictwo;

2)dopuszcza się sieci i urządzenia infrastruktury technicznej pod warunkiem zachowania warunków technicznych i odległościowych od sieci i urządzeń gazowych;

3)następujące zasady zagospodarowania terenu:

a)dopuszcza się urządzenia, budowle i budynki oraz sieci infrastruktury technicznej związane z przeznaczeniem terenu, w tym stacje gazowe,

b)wymiar pionowy budynku mierzony od poziomu terenu przy budynku do najwyższego punktu pokrycia dachu nie może być większy niż 8 m,

c)maksymalna liczba kondygnacji: 2 kondygnacje nadziemne w tym poddasze użytkowe,

d)maksymalną intensywność zabudowy działki budowlanej: 1,0,

e)minimalną intensywność zabudowy działki budowlanej: 0,01,

f)minimalny udział procentowy powierzchni biologicznie czynnej działki 10%,

g)dachy płaskie, dwuspadkowe (…),

h)maksymalną wysokość budowli 8 m.

Zasadność stanowiska o uznaniu gruntu, który w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oznaczony jest jako teren infrastruktury technicznej za teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 Ustawy o VAT potwierdzają również poniższe interpretacje indywidualne wydane w przeszłości przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej tj.:

Interpretacja Indywidualna z 24 czerwca 2020 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej znak: 0114-KDIP1-1.4012.305.2020.MŻ

„Uwzględniając treść wyżej powołanych przepisów w kontekście treści złożonego wniosku, z którego wynika, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dopuszcza dla nieruchomości (działki) możliwość lokalizacji obiektów budowlanych i urządzeń technicznych, stwierdzić należy, że grunt ten stanowi grunt przeznaczony pod zabudowę, zatem należy go uznać za teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.

W związku z tym, działka nr (X) dla której miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje możliwość zabudowy stanowi teren budowlany, jej dostawa nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zarówno w odniesieniu do terenu oznaczonego ITK (teren urządzeń infrastruktury technicznej), jak i dla terenu 34 ZL (tereny zieleni leśnej- lasy ochronne).”

Interpretacja Indywidualna z 7 lutego 2020 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej znak: 0111-KDIB3-2.4012.883.2019.1.AZ

„Biorąc pod uwagę treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że działka nr 2 jest przeznaczona pod zabudowę – w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jest to teren infrastruktury technicznej. Zatem dostawa działki 2 nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.”

Mając na względzie powyższe, należy uznać, iż zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT nie jest w opisanych okolicznościach zasadne. Brak jest także podstaw do zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2 co wynika z faktu, że przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności opodatkowanej oraz ze względu na przysługujące Spółce prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z transakcji jej nabycia.

Wobec powyższego Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż będąca przedmiotem zapytania transakcja będzie opodatkowana stawką VAT w wysokości 23% jako dostawa terenu budowlanego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie uznania, że sprzedaż prawa użytkowania wieczystego niezabudowanej działki gruntu nr 1 będzie stanowiła dostawę terenu budowlanego i nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

6) oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;

7) zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

    Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z cytowanych przepisów wynika, że grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż, jak również oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste oraz zbycie prawa użytkowania wieczystego, stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Należy jednak podkreślić, że odpłatna dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeżeli jest wykonywana przez podmiot działający w charakterze podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

    Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:

    Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Państwa wątpliwości dotyczą braku możliwości zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, dla dostawy nieruchomości gruntowej, położonej na terenie oznaczonym w obowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem 1G – tereny infrastruktury technicznej – gazownictwo.

W analizowanej sprawie zawarli Państwo, jako podatnik podatku od towarów i usług, warunkową umowę sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działki gruntu nr 1 na rzecz Spółki.

Tym samym, powyższa czynność zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

          Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy:

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane – są zwolnione od podatku.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1130):

Ponadto, stosownie do art. 4 ust. 1 i ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W wyroku z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej uznał, że „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”. Zatem również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że nieruchomość znajduje się zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonym uchwałą Rady Miejskiej, na terenie oznaczonym jako 1G, tj. na terenach infrastruktury technicznej - gazownictwo. W ww. uchwale dla terenów oznaczonych symbolem 1G dopuszcza się m.in. urządzenia, budowle i budynki oraz sieci infrastruktury technicznej związane z przeznaczeniem gruntu, w tym stacje gazowe.

Jak wyżej wskazano, zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Z powyższej definicji wynika, że jeżeli miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego (lub decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu) dopuszcza możliwość zabudowy – definicja w ustawie o VAT nie wskazuje na rodzaj budynków lub budowli, jak również na to, czy możliwość zabudowy wynika z podstawowego przeznaczenia, czy z zapisów dotyczących przeznaczenia dopuszczalnego (uzupełniającego) – taki teren należy uznać za budowlany.

Przy określaniu charakteru gruntu jako terenu budowlanego lub terenu niezabudowanego innego niż teren budowlany, należy oprócz analizy podstawowego przeznaczenia terenu określonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, uwzględnić również zapisy szczegółowe tego planu dotyczące przeznaczenia uzupełniającego tego terenu, które dopuszczają możliwość jego zabudowy. Należy przyjąć, że grunt, w przypadku którego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego terenu dopuszczono jego zabudowę np. określonymi budynkami, budowlami, obiektami, urządzeniami i sieciami infrastruktury technicznej – stanowi teren budowlany, w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.

Zatem w świetle powołanych powyżej przepisów, nieruchomość gruntowa – działka nr 1, określona w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako teren infrastruktury technicznej, dla którego dopuszcza się możliwość zabudowy, stanowi teren budowlany. Wobec tego sprzedaż użytkowania wieczystego działki nr 1 będzie stanowiła dostawę terenu budowlanego i nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Ponadto, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy;

Zwolnienie od podatku określone na podstawie ww. przepisu dotyczy wszystkich towarów, zarówno nieruchomości, jak i ruchomości, przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT. Warunki te muszą być spełnione jednocześnie.

Jak wynika z opisu sprawy, z tytułu nabycia nieruchomości nr 1 przysługiwało Państwu prawo do odliczenia podatku VAT, a działka była wykorzystywana do celów działalności opodatkowanej. Zatem dla dostawy tej nieruchomości brak jest również podstaw do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W konsekwencji sprzedaż prawa użytkowania wieczystego działki nr 1 będzie stanowiła dostawę terenu budowlanego i nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 i pkt 9 ustawy.

Tym samym, Państwa stanowisko w ww. zakresie jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja rozstrzyga w zakresie podatku od towarów i usług wyłącznie w części dotyczącej uznania, czy sprzedaż prawa użytkowania wieczystego niezabudowanej działki gruntu nr 1 będzie stanowiła dostawę terenu budowlanego i nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku. W części dotyczącej ustalenia wysokości stawki podatku VAT, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

        Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest element czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).