Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, w podatku od towarów i usług, jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
Państwa wniosek z 15 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przez Spółkę od importowanych towarów (komponentów do produkcji oraz towaru przeznaczonego do naprawy), wpłynął 16 października 2024 r. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 4 grudnia 2024 r. (wpływ 4 grudnia 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego
Stan faktyczny nr 1
Wnioskodawca nabywa komponenty do produkcji m.in. od podmiotów zagranicznych spoza Unii Europejskiej.
W zależności od ustaleń pomiędzy Spółką, a jej dostawcami, towary mogą być importowane na warunkach Incoterms DDP (Delivered Duty Paid), co oznacza, że sprzedający (tj. eksporter spoza Unii Europejskiej) pokrywa wszystkie koszty związane z odprawą importową - w tym koszt cła oraz polskiego podatku VAT, pomimo w świetle prawa taki obowiązek ciąży bezpośrednio na Wnioskodawcy.
Odprawa celna ma miejsce na terytorium Polski. Wnioskodawca otrzymuje dokumenty celne (Poświadczone Zgłoszenia Celne lub SAD), w których wskazany jest jako „Odbiorca/importer”, „Nadawcą/eksporterem” jest zagraniczny dostawca, natomiast „Zgłaszającym” agencja celna lub przewoźnik działający na rzecz Wnioskodawcy.
Dostawcy Spółki nie mają siedziby ani miejsca działalności na terytorium Polski, nie są również zarejestrowani do polskiego podatku VAT.
Wnioskodawca nie korzysta również w tym przypadku z procedury uproszczonej, o której mowa w art. 33a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 poz. 361 ze zm. - dalej jako „ustawa o VAT”). Kwota VAT wykazana w Poświadczonym Zgłoszeniu Celnym jest uiszczana przez agencję celną/przewoźnika i następnie rozliczana z eksporterem lub płacona bezpośrednio przez eksportera.
Zgodnie z warunkami Incoterms DDP, prawo do rozporządzania towarem jak właściciel przechodzi na Wnioskodawcę na terytorium Polski.
Importowane towary służą Spółce do produkcji (...), które w dalszej kolejności (jako wyroby gotowe) są przedmiotem odpłatnej dostawy towarów opodatkowanej VAT (dostawa nie korzysta ze zwolnienia z podatku).
Stan faktyczny nr 2
Wnioskodawca świadczy również usługi naprawy (...) dla podmiotów zagranicznych spoza Unii Europejskiej.
W zależności od ustaleń pomiędzy Spółką, a jej kontrahentami, towary przeznaczone do naprawy mogą być importowane na warunkach Incoterms DDP (Delivered Duty Paid) co oznacza, że kontrahent (nabywca usług, eksporter spoza Unii Europejskiej) pokrywa wszystkie koszty związane z odprawą importową - w tym koszt cła oraz polskiego podatku VAT, pomimo w świetle prawa taki obowiązek ciąży bezpośrednio na Wnioskodawcy.
Kontrahenci Spółki nie mają siedziby ani miejsca działalności na terytorium Polski, nie są również zarejestrowani do polskiego podatku VAT.
Odprawa celna ma miejsce na terytorium Polski. Wnioskodawca otrzymuje dokumenty celne (Poświadczone Zgłoszenia Celne lub SAD), w których wskazany jest jako „Odbiorca/importer”, „Nadawcą/eksporterem” jest zagraniczny kontrahent, natomiast „Zgłaszającym” agencja celna lub przewoźnik działający na rzecz Wnioskodawcy.
Wnioskodawca nie korzysta w tym przypadku z procedury uproszczonej, o której mowa w art. 33a ustawy o VAT. Kwota VAT wykazana w Poświadczonym Zgłoszeniu Celnym jest uiszczana przez agencję celną/przewoźnika i następnie rozliczana z eksporterem lub płacona bezpośrednio przez eksportera.
Importowane towary służą Spółce do odpłatnego świadczenia usług. Po dokonaniu naprawy, towary są powrotnie eksportowane do kontrahenta lub do odbiorcy wskazanego przez kontrahenta.
Wnioskodawca nie korzysta ze specjalnych procedur celnych, w tym z procedury uszlachetniania czynnego.
Gdyby usługi świadczone przez Wnioskodawcę podlegały opodatkowaniu na terytorium Polski, wówczas byłyby opodatkowane stawką VAT w wysokości 23%.
W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że:
Sp. z o.o. (dalej również jako: „Wnioskodawca”, „Spółka”) jest polskim rezydentem podatkowym, zarejestrowanym (czynnym) podatnikiem podatku od towarów i usług i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych.
Przeważającym przedmiotem działalności Spółki jest działalność w zakresie produkcji (...), co jest potwierdzone stosownym wpisem w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego.
W uzupełnieniu stanów faktycznych wskazują Państwo przykładowe dane kontrahenta zagranicznego, będącego stroną transakcji, w których miał miejsce import towaru na zasadach Incoterms DDP: (...).
Zaznaczają Państwo jednocześnie, że Spółka do tej pory nie obniżała podatku należnego o podatek naliczony, wynikający z opisanych zgłoszeń celnych.
Wnioskodawca nie jest w stanie podać danych przyszłych kontrahentów, ponieważ krąg podmiotów jest nieskonkretyzowany i Spółka nie zna danych swoich potencjalnych klientów.
Zwracam również uwagę, że wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy zasadniczo możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a więc zagadnienia z zakresu podatku od towarów i usług, którego (zgodnie z art. 14b § 3b pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa - t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) nie dotyczy obowiązek wskazania danych identyfikujących kontrahentów zagranicznych.
Pytania w zakresie podatku od towarów i usług
Do stanu faktycznego nr 1:
1.Czy Wnioskodawca, jako importer towaru (komponentów do produkcji) będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jaka wynika z otrzymanego dokumentu celnego i została uiszczona przez eksportera, pomimo faktu, iż nie poniósł bezpośrednio jego ciężaru ekonomicznego?
Do stanu faktycznego nr 2:
1.Czy Wnioskodawca, jako importer towaru (przeznaczonego do naprawy) będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jaka wynika z otrzymanego dokumentu celnego i została uiszczona przez eksportera, pomimo faktu, iż nie poniósł bezpośrednio jego ciężaru ekonomicznego?
Państwa stanowisko w sprawie
Stan faktyczny nr 1
Ad. Pytanie 1
W ocenie Wnioskodawcy, importer towaru (komponentów do produkcji) będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jaka wynika z otrzymanego dokumentu celnego, niezależnie od tego, który podmiot poniósł bezpośrednio jego ciężar ekonomiczny.
Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, które są zobowiązane do uiszczenia cła. Dotyczy to także sytuacji, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony z cła, cło na towar zostało zawieszone (w części lub całości), lub zastosowano preferencyjną, obniżoną albo zerową stawkę celną.
Zgodnie z art. 5 pkt 19 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz.U.UE.L.2013.269.1 ze zm. - dalej jako „UKC”), „osobą prawną lub fizyczną, na której ciąży obowiązek uiszczenia cła”, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, a więc „dłużnikiem” jest każda osoba odpowiedzialna za dług celny. Zgodnie z art. 77 ust. 1 lit. a UKC, dług celny w przywozie powstaje w wyniku objęcia towarów nieunijnych procedurą dopuszczenia do obrotu. Jak wskazano w art. 77 ust. 2 i 3 UKC, dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego, a dłużnikiem jest zgłaszający. W przypadku przedstawicielstwa pośredniego dłużnikiem jest również osoba, na której rzecz dokonuje się zgłoszenia celnego.
W świetle powyższego, podmiot będący zgłaszającym lub podmiot, na rzecz którego działa zgłaszający (w niniejszym przypadku agencja celna lub przewoźnik działa na rzecz Wnioskodawcy), jest dłużnikiem celnym, a w konsekwencji podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Ten podmiot ma również prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w transakcji.
W przypadku przedstawiciela pośredniego, zarówno przedstawiciel pośredni, jak i importer są solidarnie zobowiązani do zapłaty cła, co czyni obu tych podmiotów podatnikami z tytułu importu. Niemniej, prawo do odliczenia podatku VAT przysługuje wyłącznie importerowi, który wykorzystuje nabyte towary do czynności opodatkowanych (interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 26 maja 2020 r., 0114-KDIP1-2.4012.39.2020.3.RM).
Należy bowiem wskazać, że zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
W przypadku importu towarów, kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. kwota podatku wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego (art. 86 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy o VAT ).
Jednocześnie, zgodnie z art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jeżeli importowane lub nabyte towary dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.
Przekładając powyższe na opisany stan faktyczny nr 1, stwierdzić należy, że wszystkie warunki obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zostaną spełnione, ponieważ Wnioskodawca:
•jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług,
•jest osobą prawną, na której ciąży obowiązek uiszczenia cła (zgłaszającym jest agencja celna lub przewoźnik działająca na rzecz Odbiorcy/Importera, którym jest Wnioskodawca),
•będzie w posiadaniu dokumentu celnego, z którego wynika kwota podatku
•nabywane towary będą służyły czynnościom opodatkowanym na terytorium kraju albo poza terytorium kraju, z prawem do odliczenia w świetle art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT i Wnioskodawca będzie w posiadaniu dokumentacji, z której wynika związek importowanego towaru z tymi czynnościami (np. korespondencji handlowej, specyfikacji zamówień).
Zdaniem Wnioskodawcy, umowne warunki Incoterms DDP w żaden sposób nie modyfikują stosowania przepisów podatkowo-celnych stosownie do których, to na importerze ciąży obowiązek uiszczenia cła, a w konsekwencji (w świetle art. 17 ustawy o VAT) również podatku od towarów i usług.
Uiszczenie podatku od towarów i usług przez sprzedawcę, nie pozbawia zatem Wnioskodawcy statusu importera i dłużnika celnego. Tym samym nie ogranicza możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jaka wynika z otrzymanego dokumentu celnego, w oparciu o regulacje art. 86 ust. 1 w zw. z art. 86 ust. 2 pkt 2 lit. a i art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, w którym Wnioskodawca figuruje jako importer.
Z punktu widzenia przepisów ustawy o VAT nie ma bowiem znaczenia który podmiot faktycznie uiszcza należności celno-podatkowe z tytułu importu towaru. Ustawodawca nie warunkuje prawa do odliczenia VAT z tytułu importu towarów ze zgłoszenia celnego od faktu uiszczenia tego podatku bezpośrednio przez importera.
Należy bowiem zwrócić uwagę, że decyzja o wyborze określonych warunków Incoterms wpływa na ostateczną cenę transakcji, ponieważ określa, która strona ponosi jakie koszty. W praktyce oznacza to, że sprzedający uwzględnia wszelkie dodatkowe koszty jakie obowiązany jest ponieść zgodnie z warunkami Incoterms, w swojej cenie sprzedaży.
Jak wskazano w stanie faktycznym i wyżej w opisywanym modelu transakcji zgłoszenie do odprawy celnej następuje przez przewoźnika lub agencję celną działających na rzecz Wnioskodawcy.
Niezależnie zatem od faktu, że kwota podatku z dokumentu celnego zostanie uiszczona przez sprzedawcę (spółkę zagraniczną - zgodnie z warunkami umownymi) - w ocenie Wnioskodawcy, będzie miał on (jako importer) prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę tego podatku. Powyższe stanowisko potwierdzają interpretacje organów podatkowych, np. interpretacja indywidualna z dnia 29 stycznia 2024 r. 0112-KDIL1-3.4012.558.2023.3.AKS, której fragment cytuję poniżej:
„W niniejszej sprawie kupuje Pan towary od dostawców spoza UE, dokonuje Pan importu towarów w rozumieniu art. 2 pkt 7 ustawy. Jako zgłaszający wskazana jest agencja celna albo przewoźnik z kodem przedstawicielstwa 2 lub 3. Sprzedawca spoza UE wskazany jest jako nadawca/eksporter, Pan wskazany jest jako Odbiorca. Przy czym, dokonując importu towarów, zawiera Pan transakcję na warunkach Incoterms DDP, co oznacza, że to sprzedający (eksporter) pokrywa wszystkie koszty związane z odprawą eksportową - w tym koszt cła oraz polskiego podatku VAT. Jednak, co istotne, jak jednoznacznie wskazano w uzupełnieniu wniosku - to na Panu ciąży obowiązek uiszczenia cła w związku z importem towarów od podmiotów mających siedzibę poza UE.
Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa należy zatem uznać, że Pan jako podmiot, na którym ciąży/będzie ciążył obowiązek uiszczenia cła z tytułu importu towarów jest/będzie podatnikiem, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zatem po Pana stronie, tj. importera towarów, z chwilą powstania długu celnego powstanie obowiązek podatkowy w odniesieniu do importowanych towarów. Jednocześnie, importowane towary są/będą wykorzystywane przez Pana do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług stawką inną niż zwolniona. Ponadto, posiada Pan dokumenty celne - Poświadczone Zgłoszenie Celna lub SAD - w których Pana firma wskazana jest jako Odbiorca.
Zatem, w świetle obowiązujących przepisów prawa oraz przedstawionych okoliczności sprawy należy wskazać, że skoro importowane towary są/będą przez Pana wykorzystywane do czynności opodatkowanych, przysługuje Panu/będzie Panu przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu importu towarów, pomimo tego, że to nie Pan lecz eksporter faktycznie pokrył/ pokryje koszty związane z odprawą importową, w tym koszt cła oraz podatku VAT.
Podsumowując, jako importer ma/będzie miał Pan prawo do odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem towarów od podmiotów mających siedzibę poza UE w ramach transakcji przeprowadzanych na warunkach Incoterms DDP”.
Analogiczne stanowisko zaprezentowano w interpretacji indywidualnej z dnia 15 grudnia 2022 r. nr 0111-KDIB3-3.4012.517.2022.2.JSU oraz interpretacji indywidualnej z dnia 28 maja 2021 r. 0114-KDIP1-2.4012.68.2021.2.RM.
Stan faktyczny nr 2
Ad. Pytanie nr 1
W ocenie Wnioskodawcy, importer towaru (przeznaczonego do naprawy) będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jaka wynika z otrzymanego dokumentu celnego, niezależnie od tego, który podmiot poniósł bezpośrednio jego ciężar ekonomiczny.
Import towarów stanowi czynność opodatkowaną VAT o charakterze faktycznym. Związany jest wyłącznie z transgranicznym przemieszczeniem towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej, nienależnie czy z przemieszczeniem towarów następuje również przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.
Tym samym, status podatnika VAT z tytułu importu towarów nie jest uzależniony od tego, czy dany podmiot nabył prawo do rozporządzania towarami jak właściciel. Istotny jest natomiast obowiązek uiszczenia cła zgodnie z przepisami celnymi, który może spoczywać zarówno na właścicielu towaru, jak i na innym podmiocie (interpretacja indywidualna z dnia 13 października 2023 r. 0112-KDIL1-3.4012.376.2023.2.MR).
Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, które są zobowiązane do uiszczenia cła. Dotyczy to także sytuacji, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony z cła, cło na towar zostało zawieszone (w części lub całości), lub zastosowano preferencyjną, obniżoną albo zerową stawkę celną.
Zgodnie z art. 5 pkt 19 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny (dalej jako „UKC”), „osobą prawną lub fizyczną, na której ciąży obowiązek uiszczenia cła”, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, a więc „dłużnikiem” jest każda osoba odpowiedzialna za dług celny.
Zgodnie z art. 77 ust. 1 lit. a UKC, dług celny w przywozie powstaje w wyniku objęcia towarów nieunijnych procedurą dopuszczenia do obrotu. Jak wskazano w art. 77 ust. 2 i 3 UKC, dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego, a dłużnikiem jest zgłaszający. W przypadku przedstawicielstwa pośredniego dłużnikiem jest również osoba, na której rzecz dokonuje się zgłoszenia celnego.
W świetle powyższego, podmiot będący zgłaszającym lub podmiot, w którego imieniu działa zgłaszający (w niniejszym przypadku agencja celna lub przewoźnik działa na rzecz Wnioskodawcy), jest dłużnikiem celnym, a w konsekwencji podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Ten podmiot ma również prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w transakcji.
W przypadku przedstawiciela pośredniego, zarówno przedstawiciel pośredni, jak i importer są solidarnie zobowiązani do zapłaty cła, co czyni obu tych podmiotów podatnikami z tytułu importu. Niemniej, prawo do odliczenia podatku VAT przysługuje wyłącznie importerowi, który wykorzystuje nabyte towary do czynności opodatkowanych (interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 26 maja 2020 r., 0114-KDIP1-2.4012.39.2020.3.RM).
Należy bowiem wskazać, że zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
W przypadku importu towarów, kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. kwota podatku wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego (art. 86 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy o VAT ).
Jednocześnie, zgodnie z art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jeżeli importowane lub nabyte towary dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.
Przekładając powyższe na opisany stan faktyczny nr 1, stwierdzić należy, że wszystkie warunki obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zostaną spełnione, ponieważ Wnioskodawca:
•jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług
•jest osobą prawną, na której ciąży obowiązek uiszczenia cła (zgłaszającym jest agencja celna lub przewoźnik działająca na rzecz Odbiorcy/Importera, którym jest Wnioskodawca),
•będzie w posiadaniu dokumentu celnego, z którego wynika kwota podatku
•nabywane towary będą służyły czynnościom opodatkowanym poza terytorium kraju, z prawem do odliczenia w świetle art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT i Wnioskodawca będzie w posiadaniu dokumentacji, z której wynika związek importowanego towaru z tymi czynnościami (np. korespondencji handlowej, specyfikacji zamówień).
Zdaniem Wnioskodawcy, umowne warunki Incoterms DDP w żaden sposób nie modyfikują stosowania przepisów podatkowo-celnych stosownie do których, to na importerze ciąży obowiązek uiszczenia cła, a w konsekwencji (w świetle art. 17 ustawy o VAT) również podatku od towarów i usług.
Uiszczenie podatku od towarów i usług przez eksportera, nie pozbawia zatem Wnioskodawcy statusu importera i dłużnika celnego. Tym samym nie ogranicza możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jaka wynika z otrzymanego dokumentu celnego, w oparciu o regulacje art. 86 ust. 1 w zw. z art. 86 ust. 2 pkt 2 lit. a i art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, w którym Wnioskodawca figuruje jako importer.
Z punktu widzenia przepisów ustawy o VAT nie ma bowiem znaczenia który podmiot faktycznie uiszcza należności celno-podatkowe z tytułu importu towaru. Ustawodawca nie warunkuje prawa do odliczenia VAT z tytułu importu towarów ze zgłoszenia celnego od faktu uiszczenia tego podatku bezpośrednio przez importera.
Należy bowiem zwrócić uwagę, że decyzja o wyborze określonych warunków Incoterms wpływa na ostateczną cenę transakcji, ponieważ określa, która strona ponosi jakie koszty.
W opisanym stanie faktycznym, import towarów jest elementem transakcji polegającej na świadczeniu przez Wnioskodawcę usługi (na importowanym towarze). Przeniesienie ciężaru podatku należnego z tytułu importu towarów przeznaczonych do naprawy na eksportera z jednoczesnym prawem do jego odliczenia po stronie importera będzie więc stanowiło element konstrukcyjny ceny świadczenia usługi.
Jak wskazano w stanie faktycznym i wyżej, w opisywanym modelu transakcji zgłoszenie do odprawy celnej następuje przez przewoźnika lub agencję celną działających na rzecz Wnioskodawcy.
Niezależnie zatem od faktu, że kwota podatku z dokumentu celnego zostanie uiszczona przez sprzedawcę (spółkę zagraniczną - zgodnie z warunkami umownymi) - w ocenie Wnioskodawcy, będzie miał on (jako importer) prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę tego podatku. Powyższe stanowisko potwierdzają interpretacje organów podatkowych, np. interpretacja indywidualna z dnia 28 maja 2021 r. 0114-KDIP1-2.4012.68.2021.2.RM, w której wskazano: „Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem VAT, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabywa części zamienne od kontrahenta z (...). Nabywane części zawsze mają związek ze sprzedażą opodatkowaną VAT, tj. służą do wykonywania usług świadczonych w Polsce oraz poza terytorium kraju. Przy tym, usługi serwisowe świadczone na rzecz podmiotu brytyjskiego (do wykonania których Wnioskodawca nabywa części zamienne od podmiotu z (...)) - gdyby podlegały opodatkowaniu przez Wnioskodawcę na terytorium Polski byłyby opodatkowane stawką 23% VAT. Wartość zaimportowanych części zostanie włączona do ceny usług świadczonych przez Spółkę. Jednocześnie, w związku z przyjętymi regułami Incoterms DDP kosztami należności celno-podatkowych obciążony jest podmiot z (...) (eksporter). Niemniej jednak Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że jest wskazany jako importer i co do zasady ciąży na nim obowiązek uiszczenia cła (o ile należne).
Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny w kontekście powołanych przepisów prawa należy uznać, że Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony z tytułu importu towarów z (...) wynikającego z otrzymanego dokumentu celnego”.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, w zakresie podatku od towarów i usług, jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361, ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:
1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2) eksport towarów;
3) import towarów na terytorium kraju;
4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie, z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.
Według art. 2 pkt 1 ustawy:
Przez terytorium kraju rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.
Na mocy art. 2 pkt 5 ustawy:
Przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:
Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy:
Przez import towarów należy rozumieć przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.
Powyższa definicja kładzie nacisk przede wszystkim na czynność faktyczną, czyli przywóz towaru. Dla zaistnienia importu nie ma znaczenia cel przywozu bądź stosunek prawny, w ramach którego dokonano przywozu.
Zgodnie z art. 26a ust. 1 ustawy:
Miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej.
W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Według art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Przy czym art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy stanowi, że:
Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.
W myśl art. 5 pkt 15, 18 i 19 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z 9 października 2013 r. ustanawiającego Unijny Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 269 z 10 października 2013 r. str. 1 ze zm.) – zwanego dalej UKC:
‒ „zgłaszający” oznacza osobę, która składa zgłoszenie celne, deklarację do czasowego składowania, przywozową deklarację skróconą, wywozową deklarację skróconą, zgłoszenie do powrotnego wywozu lub powiadomienie o powrotnym wywozie we własnym imieniu, albo osobę, w której imieniu takie zgłoszenie, deklaracja lub powiadomienie są składane;
‒ „dług celny” oznacza nałożony na określoną osobę obowiązek zapłaty stosownej kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, określonej dla danych towarów na mocy obowiązujących przepisów prawa celnego;
‒ „dłużnik” oznacza każdą osobę odpowiedzialną za dług celny.
Stosownie do art. 77 UKC:
1.Dług celny w przywozie powstaje w wyniku objęcia towarów nieunijnych podlegających należnościom celnym przywozowym jedną z następujących procedur celnych.
a)dopuszczenia do obrotu, w tym na mocy przepisów o końcowym przeznaczeniu;
b)odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych.
2.Dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego.
3.Dłużnikiem jest zgłaszający. W przypadku przedstawicielstwa pośredniego dłużnikiem jest również osoba, na której rzecz dokonuje się zgłoszenia celnego. (...)
Zgodnie z art. 33 ust. 1 ustawy:
Podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 1b, są obowiązani do obliczenia i wykazania w:
1)zgłoszeniu celnym albo
2)rozliczeniu zamknięcia, o którym mowa w art. 175 rozporządzenia 2015/2446, w przypadkach, o których mowa w art. 324 lub art. 325 rozporządzenia 2015/2447,
-kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek, z zastrzeżeniem art. 33b.
Szczególne zasady wymiaru i poboru podatku w imporcie wiążą się ze specyfiką importu jako czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Przede wszystkim należy podkreślić, że obowiązek zapłaty podatku z tytułu importu towarów ciąży na osobach przywożących towary, bez względu na to, czy są one podatnikami w rozumieniu art. 15 ustawy czy też nie. W konsekwencji każdy podmiot importujący towary obowiązany jest uiścić podatek z tytułu importu towarów, ponieważ w tym przypadku podatek obciąża czynność faktyczną, jaką jest przywóz towarów.
Przepisy nie uzależniają natomiast powstania tego obowiązku od warunku posiadania przez importera prawa do dysponowania towarem jak właściciel.
Na podstawie ww. przepisów należy stwierdzić, że import towarów jest jedną z czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, a podatnikiem, czyli podmiotem zobowiązanym do opodatkowania importu, jest importer.
Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym:
W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 2 lit. a i lit. b ustawy:
Kwotę podatku naliczonego stanowi w przypadku importu towarów - kwota podatku:
a)wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego,
b)należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a.
Z przytoczonych przepisów wynika, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony jedynie w takim zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem, aby podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z otrzymanych dokumentów celnych, warunkiem koniecznym jest wykorzystanie importowanego towaru do opodatkowanej działalności gospodarczej tego podatnika.
Stosownie do art. 168 lit. e) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, ze zm.), zwaną dalej „Dyrektywą 2006/112/WE Rady”:
Jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia następujących kwot od kwoty VAT, który jest zobowiązany zapłacić – VAT należnego lub zapłaconego z tytułu importu towarów na terytorium tego państwa członkowskiego.
Oznacza to, że podatnik jest uprawniony do odliczenia podatku VAT należnego lub zapłaconego w związku z importem towarów do państwa członkowskiego, w którym przeprowadza on transakcje podlegające opodatkowaniu w zakresie, w jakim te (importowane) towary są wykorzystywane do celów tych opodatkowanych transakcji.
Jak wcześniej wskazano kwestia prawa do odliczenia VAT z tytułu importu towarów uregulowana została w art. 86 ustawy, zgodnie z którym podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przy czym kwotę podatku naliczonego stanowi w przypadku importu kwota podatku wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego (bądź kwota podatku należnego – w przypadku, o którym mowa w art. 33a ustawy). Zatem, aby podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z otrzymanych dokumentów celnych, warunkiem koniecznym jest wykorzystanie importowanego towaru do działalności opodatkowanej tego podatnika.
Ponadto na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy:
Podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.
Uprawnienie wynikające z powyższego przepisu odnosi się do podatników, którzy dokonują dostaw towarów bądź świadczenia usług opodatkowanych poza terytorium kraju, a zakupy, jakich dokonują, są związane właśnie z tymi czynnościami. Warunkiem do odliczenia podatku naliczonego związanego z czynnościami dokonywanymi poza terytorium kraju jest to, aby - hipotetycznie - w przypadku wykonywania tych samych czynności w kraju podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Powołany przepis wymaga ponadto, aby podatnik posiadał dokumenty, z których wynikać będzie związek odliczonego podatku z czynnościami wykonywanymi poza terytorium kraju. Powinny to być przede wszystkim dokumenty potwierdzające dokonanie określonych czynności poza terytorium kraju, które będą jednocześnie opisywać te czynności.
Istotne pozostaje również to, że omawiany przepis nie wprowadza odrębnej definicji podatnika. Oznacza to, że za podatnika w rozumieniu tego przepisu uznać należy każdy podmiot prowadzący działalność gospodarczą (w rozumieniu ustawy), niezależnie od tego, gdzie ma on "rezydencję" podatkową. Zatem prawo do odliczenia podatku naliczonego w takiej sytuacji przysługuje zarówno podatnikom z kraju, jak i z innych państw.
Zgodnie z art. 28a ustawy:
Na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:
1)ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
a)podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
b)osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2)podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
Art. 28b ustawy stanowi:
1. Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.
2. W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.
3. W przypadku gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.
4. W przypadku świadczenia usług, które są przeznaczone wyłącznie na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych lub członków stowarzyszenia, do określenia miejsca świadczenia stosuje się odpowiednio przepisy art. 28c.
Wskazany powyżej art. 28a ustawy o VAT, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.
Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ww. ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 i art. 28n. Przy czym dla usług (naprawy towarów ruchomych) nie przewidziano szczególnego miejsca świadczenia.
Z opisu sprawy wynika, że Państwa Spółka - której przeważającym przedmiotem działalności jest działalność w zakresie produkcji (...) - nabywa komponenty do produkcji m.in. od podmiotów zagranicznych spoza Unii Europejskiej. Ponadto, Spółka świadczy również usługi naprawy (...) dla podmiotów zagranicznych spoza Unii Europejskiej.
W zależności od ustaleń pomiędzy Spółką, a jej dostawcami (w przypadku towarów nabywanych do produkcji) lub kontrahentami (w przypadku towarów przeznaczonych do naprawy), towary mogą być importowane na warunkach Incoterms DDP (Delivered Duty Paid), co oznacza, że sprzedający (tj. eksporter spoza Unii Europejskiej) lub kontrahent (nabywca usług, eksporter spoza Unii Europejskiej) pokrywa wszystkie koszty związane z odprawą importową - w tym koszt cła oraz polskiego podatku VAT.
Odprawa celna ma miejsce na terytorium Polski. Spółka otrzymuje dokumenty celne (Poświadczone Zgłoszenia Celne lub SAD), w których wskazana jest jako „Odbiorca/importer”, „Nadawcą/eksporterem” jest zagraniczny dostawca lub zagraniczny kontrahent, natomiast „Zgłaszającym” agencja celna lub przewoźnik działający na rzecz Państwa Spółki.
Wskazali Państwo, że kwota podatku VAT wykazana w Poświadczonym Zgłoszeniu Celnym jest uiszczana przez agencję celną/przewoźnika i następnie rozliczana z eksporterem lub płacona bezpośrednio przez eksportera.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że importowane towary – zarówno komponenty, wykorzystywane do produkcji (...), które następnie (jako wyroby gotowe) są przedmiotem odpłatnej dostawy opodatkowanej VAT, jak również towary przeznaczone do naprawy, które służą Spółce do odpłatnego świadczenia usług – są wykorzystywane przez Spółkę do czynności opodatkowanych.
Państwa wątpliwości w analizowanej sprawie dotyczą ustalenia czy Państwa Spółka, jako importer komponentów do produkcji lub towaru przeznaczonego do naprawy, będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jaka wynika z otrzymanego dokumentu celnego i została uiszczona przez eksportera, pomimo faktu, iż nie poniósł bezpośrednio jego ciężaru ekonomicznego.
Jak wskazano, kwestia prawa do odliczenia VAT z tytułu importu towarów uregulowana została w art. 86 ustawy, zgodnie z którym podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przy czym w sytuacji gdy miejsce świadczenia jest poza krajem konieczne jest aby prawo do odliczenia przysługiwało w sytuacji gdy - hipotetycznie – w przypadku wykonywania tych samych czynności w kraju podatnikowi przysługiwałoby prawo do odliczenia podatku naliczonego. Kwotę podatku naliczonego stanowi w przypadku importu towarów kwota podatku wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego (bądź kwota podatku należnego – w przypadku, o którym mowa w art. 33a ustawy). Zatem, aby podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z otrzymanych dokumentów celnych, warunkiem koniecznym jest wykorzystanie importowanego towaru do działalności opodatkowanej tego podatnika.
Jak wynika z opisu sprawy:
- Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług;
- dojdzie do importu towarów na terytorium Polski;
- Spółka będzie występowała jako importer komponentów do produkcji lub towarów przeznaczonych do naprawy;
- Spółka będzie zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT – podatnikiem z tytułu importu towarów;
- importowane towary służą Spółce do działalności opodatkowanej: produkcji (...), które w dalszej kolejności (jako wyroby gotowe) są przedmiotem odpłatnej dostawy towarów opodatkowanej VAT albo do odpłatnego świadczenia usług, które gdyby były świadczone w kraju byłyby opodatkowane.
Zatem, skoro importowane towary są i będą przez Spółkę wykorzystywane do czynności opodatkowanych należy uznać, że Spółce - jako importerowi - będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu komponentów do produkcji oraz towaru przeznaczonego do naprawy.
Państwa stanowisko, w zakresie podatku od towarów i usług, całościowo jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy:
-stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia;
-zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383, ze zm.).