Interpretacja indywidualna - stanowisko w części prawidłowe oraz w części nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy VAT z tytułu najmu prywatnego lokalu mieszkalnego,
• nieprawidłowe w zakresie braku uwzględnienia do limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wartości sprzedaży usług najmu lokalu mieszkalnego i możliwości ponownego korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 listopada 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 31 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości korzystania ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy VAT z tytułu najmu prywatnego lokalu mieszkalnego oraz uwzględnienia do limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wartości sprzedaży usług najmu lokalu mieszkalnego i możliwości ponownego korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni jest polskim rezydentem podatkowym w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm., dalej: „Ustawa PIT”). Wnioskodawczyni od 2007 r. prowadzi firmę w formie jednoosobowej działalności gospodarczej „(...)”. Przedmiotem działalności przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni jest badanie rynku i opinii publicznej (sklasyfikowane pod kodem PKD 73.20.Z).

Pozostała działalność Wnioskodawczyni dotyczy czynności (z kodami PKD):

• 73.20.Z Badania rynku i opinii publicznej,
• 43.29.Z Wykonywania pozostałych instalacji budowlanych,
• 46.19.Z Działalności agentów zajmujących się sprzedażą towarów różnego rodzaju,
• 46.21.Z Sprzedaży hurtowej zboża, nieprzetworzonego tytoniu, nasion i pasz dla zwierząt,
• 49.41.Z Transportu drogowego towarów,
• 70.22.Z Pozostałego doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania,
• 71.20.B Pozostałych badań i analiz technicznych,
• 72.19.Z Badania naukowego i prac rozwojowych w dziedzinie pozostałych nauk przyrodniczych i technicznych,
• 74.30.Z Działalności związanej z tłumaczeniami,
• 74.90.Z Pozostałej działalności profesjonalnej, naukowej i technicznej, gdzie indziej niesklasyfikowanej,
• 75.00.Z Działalności weterynaryjnej,
• 82.30.Z Działalności związanej z organizacją targów, wystaw i kongresów,
• 85.51.Z Pozaszkolnych form edukacji sportowej oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych,
• 85.59.A Nauki języków obcych,
• 85.59.B Pozostałych pozaszkolnych form edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowanych,
• 85.60.Z Działalności wspomagających edukację,
• 86.90.E Pozostałej działalności w zakresie opieki zdrowotnej, gdzie indziej niesklasyfikowanej,
• 96.09.Z Pozostałej działalności usługowej, gdzie indziej niesklasyfikowanej.

Wraz z rejestracją działalności, Wnioskodawczyni, dokonała również rejestracji w rejestrze VAT (rejestracja w 2007 r.), przy uwzględnieniu wykorzystania zwolnienia podmiotowego, określonego w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm., dalej: „Ustawa VAT”).

Wnioskodawczyni jest również właścicielką nieruchomości - lokalu mieszkalnego położonego w Warszawie, który Wnioskodawczyni wynajmuje w ramach najmu prywatnego. Z tytułu najmu, Wnioskodawczyni rozlicza się zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na podstawie ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 776).

Wnioskodawczyni wynajmuje lokal mieszkalny na podstawie umowy najmu okazjonalnego na najem długoterminowy, przy zachowaniu wymagań wskazanych w ustawie z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 725). Wnioskodawczyni zgodnie z art. 19b ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego dokonała zgłoszenia umowy do urzędu skarbowego. Lokal, który jest przedmiotem wynajmu przez Wnioskodawczynię, jest lokalem mieszkalnym, przeznaczonym wyłącznie na cele mieszkaniowe. Umowa zawarta przez Wnioskodawczynię zawarta jest z osobami prywatnymi.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, Wnioskodawczyni korzystała ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług, wskazanego w art. 113 ust. 1 Ustawa VAT. Wartość sprzedaży w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawczyni nie przekroczyła kwoty 200 000,00 zł w trakcie roku podatkowego. Wnioskodawczyni również nie wykonywała czynności wykluczających skorzystanie ze zwolnienia, wymienionych w art. 113 ust. 13 Ustawy VAT.

W październiku 2024 r., Wnioskodawczyni otrzymała wezwanie z urzędu skarbowego. W otrzymanym wezwaniu, przesłanym w wiadomości e-mail, urzędnik urzędu skarbowego, wzywa Wnioskodawczynię do złożenia aktualizacji VAT-R, w związku z przekroczeniem limitu sprzedaży 200 000,00 zł, wynikającej ze sprzedaży z działalności gospodarczej oraz z tytułu najmu. Zdaniem osoby przesyłającej wezwanie, sprzedaż z tytułu prowadzonej działalności oraz przychodu z najmu prywatnego należy zsumować, w celu weryfikacji warunku uzyskania zwolnienia podmiotowego z art. 113 ust. 1 Ustawy VAT.

Wnioskodawczyni, w obawie przed negatywnymi konsekwencjami, dokonała wstecznej rejestracji (aktualizacji VAT-R, ze wskazaniem utraty możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego VAT) od grudnia 2020 r. Aktualizacja VAT-R została dokonana w październiku 2024 r. ze wskazaniem daty (okienko 40. Formularza VAT-R) utraty prawa do zwolnienia jako 13 grudnia 2020 r.

Po zapoznaniu się z interpretacjami podatkowymi oraz rozmową z pełnomocnikiem oraz biurem rachunkowym, Wnioskodawczyni wyraziła wątpliwość czy wezwanie do zarejestrowania jako czynny podatnik VAT było zasadne. W ocenie Wnioskodawczyni, przychody z wynajmu prywatnego mieszkania nie powinny być zaliczane do limitu zwolnienia podmiotowego określonego w art. 113 ust. 1 Ustawy VAT. Dlatego, Wnioskodawczyni rozważa złożenie aktualizacji deklaracji VAT-R, w której wskazała, że od 13 grudnia 2020 r., Wnioskodawczyni była objęta zwolnieniem podmiotowym, zgodnie z art. 113 ust. 1 Ustawy VAT.

Pytania

1)Czy przychody z najmu prywatnego korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 Ustawy VAT?

2)Czy w latach 2020-2024 przychody z wynajmu prywatnej nieruchomości Wnioskodawczyni powinny być wliczane do limitu zwolnienia podmiotowego (200 000,00 zł), określonego w art. 113 ust. 1 Ustawy VAT?

3)Czy w kolejnych latach, Wnioskodawczyni powinna zaliczać przychody z wynajmu prywatnej nieruchomości Wnioskodawczyni do limitu zwolnienia podmiotowego (200 000,00 zł), określonego w art. 113 ust. 1 Ustawy VAT?

4)Czy Wnioskodawczyni ma prawo do aktualizacji druku VAT-R, jako korekty i do wyboru zwolnienia z art. 113 ust. 1 Ustawy VAT?

Pani stanowisko w sprawie

1)Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że przychody z najmu prywatnego, nie prowadzonego w ramach działalności gospodarczej korzystają ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 36 Ustawy VAT.

2)Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że przychody osiągane w latach 2020-2024 z wynajmu prywatnej nieruchomości (nie wynajmowanej w ramach prowadzonej działalności) nie są wliczane do limitu zwolnienia podmiotowego, określonego w art. 113 ust. 1 Ustawy VAT.

3)Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że w przyszłych rozliczeniach nie powinna zaliczać przychodów z wynajmu prywatnej nieruchomości, tak jak miało to miejsce dotychczas, do limitu zwolnienia podmiotowego (200 000,00 zł), określonego w art. 113 ust. 1 Ustawy VAT.

4)Wnioskodawca stoi na stanowisku, że ma prawo dokonać aktualizacji druku VAT-R oraz zadeklarować korzystanie ze zwolnienia podmiotowego, określonego w art. 113 ust. 1 Ustawy VAT.

Uzasadnienie

Zdaniem Wnioskodawczyni, przychody uzyskiwane z najmu prywatnego mieszkania korzystają ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 36 Ustawy VAT. Dodatkowo, zdaniem Wnioskodawczyni przychody uzyskiwane z najmu prywatnego mieszkania nie stanowią kwot, które powinny być wliczane do limitu wykorzystania w zwolnieniu podmiotowym wskazanym w art. 113 ust. 1 Ustawy VAT, zarówno w odniesieniu do lat 2020-2024, jak i w kolejnych latach.

Przede wszystkim, podkreślenia wymaga fakt, że Wnioskodawczyni nie zajmuje się profesjonalnie wynajmem nieruchomości. Potwierdza to zarówno stan faktyczny, jak wskazane działy PKD, wyszczególnione w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

Wnioskodawczyni ma zawartą umowę najmu okazjonalnego (na wynajem prywatnej nieruchomości, niezwiązanej w żaden sposób z prowadzoną działalnością gospodarczą) z najemcami - osobami fizycznymi, które zaspokajają własne potrzeby mieszkaniowe. Zgodnie z art. 19a ustawa z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 725), przez umowę najmu okazjonalnego należy rozumieć „[umowę] najmu lokalu mieszkalnego, którego właściciel, będący osobą fizyczną, nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie wynajmowania lokali, zawarta na czas oznaczony, nie dłuższy niż 10 lat”. Wnioskodawczyni spełnia te wymagania, wskazane w ustawie.

Wynajmowany przez Wnioskodawczynię lokal stanowi jej majątek prywatny, a zawierane umowy najmu okazjonalnego są zawierane na najem długoterminowy. Zgodnie z przepisami Ustawy VAT, czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

W tym miejscu należy zauważyć, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy (od ogólnej zasady powszechności opodatkowania) i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 36 Ustawy VAT: „zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe lub na rzecz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o społecznych formach rozwoju mieszkalnictwa (Dz. U. z 2023 r. poz. 790, 1114, 1463 i 1693)”.

Zdaniem Wnioskodawczyni, opisane zwolnienie, jest właściwym dla opisanej przez Wnioskodawczynię sytuacji. Charakter nieruchomości Wnioskodawczyni jest mieszkalny (lokal mieszkalny w bloku). Zgodnie z art. 43 ust. 20 Ustawy VAT - zwolnienie nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 47 załącznika nr 3 do Ustawy VAT, czyli do usług związanych z zakwaterowaniem. Jak zostało to już wskazane, Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności polegającej na zakwaterowaniu (rozumianym jako krótkotrwały wynajem miejsc noclegowych), lecz wynajmuje całe mieszkanie w ramach wynajmu długoterminowego.

Pojęcie wynajmu na „cele mieszkaniowe” była również przedmiotem rozważań Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, które wskazano, iż wynajem na cele mieszkaniowe wiąże się z zamiarem najemcy przebywania w danym lokum przez jakiś czas (długoterminowo) w sposób prowadzący do zaspokojenia jego potrzeb mieszkaniowych (interpretacje indywidualne Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej: z 20 marca 2017 r. 1462-IPPP2.4512.12.2017.2.JO, LEX nr 342917 i z 17 marca 2017 r. 3063-ILPP1-1.4512.19.2017.3.MJ, LEX nr 342410).

Dlatego też, jeżeli lokal mieszkalny wynajmowany jest przez Wnioskodawczynię najemcom wyłącznie w celu zaspokojenia ich własnych potrzeb mieszkaniowych, bez możliwości np. prowadzenia w nim działalności gospodarczej, a zawarte umowy nie będą miały charakteru krótkoterminowego (przyrównującego usługę do „zakwaterowania”), to w takim przypadku zastosowanie powinno znaleźć zwolnienie od podatku na podstawie ar. 43 ust. 1 pkt 36 Ustawy VAT.

W rezultacie, skoro przychody z najmu stanowią element zwolnienia od podatku na podstawie 43 ust. 1 pkt 36 Ustawy VAT, to przychodów z najmu nie należy uwzględnić do limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy jako wartości sprzedaży zwolnionej. Wynika to z interpretacji przepisów art. 43 ust. 1 pkt 36 oraz art. 113 ust. 1 Ustawy VAT, wraz z przepisem wskazanym w art. 113 ust. 2 pkt 2, który wprost wskazuje, że do limitu zwolnienia podmiotowego nie uwzględnia się przychodów z działalności, która podlegała zwolnieniu podmiotowemu na podstawie art. 43 ust. 1 Ustawy VAT, z wyjątkiem (i) transakcji związanych z nieruchomościami, (ii) usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41 oraz (iii) usług ubezpieczeniowych - jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych.

W przypadku Wnioskodawczyni, przychody z najmu podlegają pod zwolnienie przedmiotowe, które miało charakter incydentalny, okazjonalny, stanowiące ledwie część wszystkich dochodów Wnioskodawczyni.

Analogicznie, stwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego, m.in. w piśmie z 25 lipca 2024 r. wydanym przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, 0114-KDIP4-2.4012.233.2024.2.MŻA.

Ad 4

Zdaniem Wnioskodawczyni, ma ona prawo złożyć korektę oświadczenia VAT-R, poprzez aktualizację zgłoszenia od grudnia 2020 r.

Przepis art. 113 ust. 1 Ustawy VAT, wskazuje, że zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Podstawą prawną do zgłoszenia podatnika w rejestrze VAT, są odpowiednio przepisy art. 96 oraz art. 97 Ustawy VAT. Podstawą obowiązku zgłoszenia podatnika VAT jest art. 96 ust. 1 Ustawy VAT. Natomiast, w myśl art. 96 ust. 3 ustawy o VAT, podatnicy VAT (wskazani w art. 15 Ustawy VAT), u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujący wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne (lecz nie muszą).

Zgodnie z art. 96 ust. 5 ww. ustawy, jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni - do aktualizacji tego zgłoszenia, w terminach:

• przed dniem dokonania pierwszej sprzedaży towaru lub usługi, innych niż zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-13 oraz art. 82 ust. 3, w przypadku rozpoczęcia dokonywania tej sprzedaży;
• przed dniem, w którym podatnik traci prawo do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku utraty tego prawa;
• przed początkiem miesiąca, w którym podatnik rezygnuje ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 oraz w art. 113 ust. 1, w przypadku rezygnacji z tego zwolnienia;
• przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5, w przypadku rezygnacji ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 9.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.

Według art. 96 ust. 10 ustawy, podatnicy zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, u których następnie sprzedaż została zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub którzy następnie zgłosili, że będą wykonywać wyłącznie czynność zwolnione od podatku na podstawie art. 43, pozostają w rejestrze jako podatnicy VAT zwolnieni.

Jednakże, na podstawie art. 96 ust. 12 Ustawy VAT, jeżeli dane zawarte w zgłoszeniu rejestracyjnym ulegną zmianie, podatnik jest obowiązany zgłosić zmianę do naczelnika urzędu skarbowego w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana. Wnioskodawczyni była podatnikiem, który dotychczas korzystał ze zwolnienia podmiotowego z art. 113 ust. 1 ustawy VAT. W związku z wezwaniem urzędnika, o dokonaniu zsumowania przychodów uzyskanych przez Wnioskodawczynię z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej oraz z tytułu najmu prywatnego i w rezultacie przekroczenia limitu 200 000,00 zł, Wnioskodawczyni złożyła deklarację o rejestrację działalności jako podatnika VAT czynnego, któremu nie przysługuje zwolnienie podmiotowe. Jednakże, w związku z wątpliwościami Wnioskodawczyni czy zsumowanie przychodów nastąpiło prawidłowo (wątpliwości które dotyczą pytań 1-3 niniejszego wniosku o wydanie interpretacji), Wnioskodawczyni chciałaby złożyć korektę oświadczenia VAT-R, w którym pozostanie na stanowisku, że zwolnienie podmiotowe przysługuje Wnioskodawczyni.

Zwolnienie podmiotowe, ma zastosowanie dla podatników, chyba, że podatnik utraci to prawo (na skutek przekroczenia limitu z art. 113 ust. 1) lub zrezygnuje z tego zwolnienia. Ponownie można skorzystać ze zwolnienia, jeżeli upłynął rok, licząc od końca roku, w którym podatnik utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, przy czym podatnik ma prawo do powrotu do zwolnienia od początku dowolnego miesiąca w trakcie roku podatkowego, o ile zostały spełnione pozostałe przesłanki ponownego skorzystania ze zwolnienia.

Z powyższego wynika, że art. 113 ust. 11 Ustawy VAT umożliwia ponowny wybór przez podatnika zwolnienia podmiotowego po spełnieniu określonych warunków. Przepis ten, nie wskazuje terminu w jakim podatnik jest zobowiązany o zamiarze wyboru zwolnienia poinformować organy podatkowe. Dlatego też, należy uznać, że zastosowanie będzie miała regulacja o aktualizacji deklaracji, zgodnie z art. 96 ust. 12 Ustawy VAT. Zgodnie z indywidualną interpretacją prawa podatkowego [Pismo z 10 marca 2021 r., wydane przez: Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, 0111-KDIB3-1.4012.955.2020.1.WN] należy wskazać, iż: „Wymieniony art. 113 ust. 11 ustawy nie uzależnia prawa do wyboru zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT od terminu złożenia zawiadomienia do naczelnika urzędu skarbowego (...) sam fakt złożenia przez podatnika zawiadomienia po upływie wskazanego terminu, nie pozbawia go prawa do wyboru przysługującego mu zwolnienia, pod warunkiem, iż podatnik zachowywał się jak podatnik, u którego sprzedaż podlega zwolnieniu.”

Stan faktyczny sprawy wskazuje, iż od terminu, od którego Wnioskodawczyni chce ponownie skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, Wnioskodawczyni zachowywała się jak podatnik, u którego sprzedaż podlega zwolnieniu. Złożone przez Wnioskodawczynię oświadczenia VAT-R spowodowane było błędnym przyjęciem przez organ podatkowy, że przychody z działalności gospodarczej oraz przychodu z najmu prywatnego należy zsumować, a co za tym idzie - Wnioskodawczyni złożyła błędne oświadczenie o rezygnacji ze zwolnienia wskazane w art. 113 ust. 1.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest:

• prawidłowe w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy VAT z tytułu najmu prywatnego lokalu mieszkalnego,
• nieprawidłowe w zakresie braku uwzględnienia do limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wartości sprzedaży usług najmu lokalu mieszkalnego i możliwości ponownego korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi) jak również podmiotu świadczącego usługę.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony - zarówno wynajmującego, jak i najemcę - określone przepisami obowiązki.

Na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Umowa najmu jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wynajmującego polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Wobec tego, umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i pobierania pożytków, w związku z czym stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie przedmiotu najmu przez najemcę.

Oznacza to, że czynność polegająca na najmie nieruchomości (w tym lokalu mieszkalnego) w zamian za uzyskane wynagrodzenie spełnia warunki do uznania tej czynności za świadczenie usługi, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dostawa towarów lub świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane są przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Na potrzeby ustawy o VAT wprowadzono definicje podatnika.

Art. 15 ust. 1 ustawy wskazuje bowiem, że:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określaną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu wypełnia, określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych, bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach zarejestrowanej działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Bez znaczenia w tej sytuacji jest również rodzaj zarejestrowanej działalności gospodarczej.

Zatem opisany we wniosku „najem prywatny” wpisuje się w działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Pani z tytułu tej czynności występuje w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Tym samym, wykonywane przez Panią czynności najmu lokalu mieszkalnego na cele mieszkaniowe podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w związku z art. 8 ust. 1 ustawy.

Pani wątpliwości dotyczą ustalenia czy przychody z najmu prywatnego korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 Ustawy VAT.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Usługi w zakresie wynajmowania nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe mogą korzystać ze zwolnienia przedmiotowego od podatku VAT. Jak bowiem wynika z treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy:

Zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe lub na rzecz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o społecznych formach rozwoju mieszkalnictwa (Dz. U. z 2023 r. poz. 790, 1114, 1463 i 1693).

W oparciu o powołany wyżej przepis, ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest uzależnione od spełnienia przesłanek:

• obiektywnych, dotyczących charakteru wynajmowanych nieruchomości oraz
• subiektywnych, dotyczących przeznaczenia wynajmowanych nieruchomości (cel mieszkaniowy).

Należy ponadto zauważyć, że stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy.

Zgodnie z poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy pod symbolem PKWiU 55 wskazane są:

Usługi związane z zakwaterowaniem.

Jak wynika z wyżej powołanych przepisów, ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości, na własny rachunek, o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych, dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych, dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). Przepis art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę.

W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze innym niż mieszkalny oraz nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy wykonywany przez podmioty działające na cudzy rachunek.

Powyższe wskazuje, że przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

• świadczenie usługi na własny rachunek,
• charakter mieszkalny nieruchomości,
• mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi.

Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1048).

Stosownie do art. 2 ust. 1 ww. ustawy:

Samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej „lokalami”, mogą stanowić odrębne nieruchomości.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy o własności lokali:

Samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Z opisu sprawy wynika, że od 2007 r. prowadzi Pani firmę w formie jednoosobowej działalności gospodarczej, której przedmiotem działalności jest głównie badanie rynku i opinii publicznej (sklasyfikowane pod kodem PKD 73.20.Z). Jest Pani również właścicielką nieruchomości - lokalu mieszkalnego położonego w (…), który wynajmuje w ramach najmu prywatnego. Z tytułu najmu, rozlicza się Pani zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Lokal mieszkalny wynajmuje Pani na podstawie umowy najmu okazjonalnego na najem długoterminowy. Lokal, który jest przedmiotem wynajmu jest lokalem mieszkalnym, przeznaczonym wyłącznie na cele mieszkaniowe. Umowa zawarta jest przez Panią z osobami prywatnymi.

Odnosząc się do regulacji prawnych oraz przedstawionego przez Panią opisu sprawy zaznaczenia wymaga, że - jak wskazano powyżej - świadczenie usług najmu korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w przypadku spełnienia łącznie warunków wskazanych w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. Zatem zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy, nieruchomości - co istotne - o charakterze mieszkalnym, na cele mieszkaniowe.

W niniejszej sprawie - jak wynika z wniosku - jest Pani właścicielem lokalu mieszkalnego, który wynajmuje na własny rachunek na podstawie umowy zawartej wyłącznie na cele mieszkaniowe osobom prywatnym. Tak więc celem oddania w najem lokalu mieszkalnego jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych osób prywatnych. Istotny jest cel, na jaki lokal mieszkalny jest przez Panią wynajmowany, a wynajmowany jest z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe osób prywatnych.

W rezultacie, w sprawie będącej przedmiotem wniosku, świadczone przez Panią usługi najmu lokalu mieszkalnego spełniają przesłanki do objęcia ich zwolnieniem od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

W związku z powyższym Pani stanowisko w zakresie pytania oznaczonych we wniosku nr 1 uznałem za prawidłowe.

Pani wątpliwości dotyczą również ustalenia czy przychody z wynajmu prywatnej nieruchomości powinny być wliczane do limitu zwolnienia podmiotowego (200 000 zł), określonego w art. 113 ust. 1 Ustawy VAT w latach 2020-2024 i w kolejnych latach a w konsekwencji czy ma Pani prawo do aktualizacji druku VAT-R i wyboru zwolnienia z art. 113 ust. 1 ustawy od grudnia 2020 r.

Ustawa o podatku od towarów i usług przewiduje możliwość skorzystania ze zwolnienia podmiotowego zgodnie z art. 113 ustawy.

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy:

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy:

Do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju;

1a) sprzedaży na odległość towarów importowanych, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju;

2) odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

a) transakcji związanych z nieruchomościami,

b) usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,

c) usług ubezpieczeniowych

- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3) odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Zgodnie z art. 113 ust. 5 ustawy:

Jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Na podstawie art. 113 ust. 13 ustawy:

Zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1) dokonujących dostaw:

a) towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,

b) towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:

- energii elektrycznej (CN 2716 00 00),

- wyrobów tytoniowych,

- samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,

c) budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,

d) terenów budowlanych,

e) nowych środków transportu,

f) następujących towarów, w związku z zawarciem umowy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie:

- preparatów kosmetycznych i toaletowych (PKWiU 20.42.1),

- komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych (PKWiU 26),

- urządzeń elektrycznych (PKWiU 27),

- maszyn i urządzeń, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 28),

g) hurtowych i detalicznych części i akcesoriów do:

- pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKWiU 45.3),

- motocykli (PKWiU ex 45.4);

2) świadczących usługi:

a) prawnicze,

b) w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,

c) jubilerskie,

d) ściągania długów, w tym factoringu;

3) nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie i według zasad określonych m.in. wyżej przytoczonymi przepisami, pod warunkiem, że nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy:

Podmioty, o których mowa w art. 15 i art. 15a, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

W myśl z art. 96 ust. 3 ustawy:

Podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Z opisu sprawy wynika, że wraz z rejestracją działalności, dokonała Pani również rejestracji w rejestrze VAT (rejestracja w 2007 r.), przy uwzględnieniu wykorzystania zwolnienia podmiotowego, określonego w art. 113 ust. 1 ustawy VAT. Nie wykonywała Pani przy tym czynności wykluczających skorzystanie ze zwolnienia, wymienionych w art. 113 ust. 13 Ustawy VAT. Stoi Pani na stanowisku, że do limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy nie powinna Pani wliczać przychodów z najmu prywatnego.

Obliczając limit sprzedaży uprawniający podatnika do zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, po przekroczeniu którego podatnik traci prawo do zwolnienia od podatku, zgodnie z art. 113 ust. 2 pkt 2 ustawy, nie bierze się pod uwagę m.in. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem transakcji związanych z nieruchomościami, jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych.

Za czynności związane z nieruchomościami należy uznać nie tylko usługi stricte dotyczące nieruchomości, ale wszelkie czynności, których wykonanie oparte jest na wykorzystaniu, używaniu i użytkowaniu nieruchomości. Transakcje pomocnicze natomiast to takie, które nie są związane z zasadniczą działalnością podatnika, a przychody z ich tytułu nie są bezpośrednim, stałym i koniecznym uzupełnieniem tej działalności.

Opisany we wniosku wynajem lokalu mieszkalnego pomimo, że korzysta ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy nie mieści się w dyspozycji przepisów art. 113 ust. 2 ustawy, wskazującego czynności, których nie wlicza się do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Podkreślenia wymaga, że prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej w zakresie usługi najmu przedmiotowego lokalu nie można uznać za działalność świadczoną pomocniczo. Jest to - jak jednoznacznie wynika z przedstawionego opisu sprawy, obok działalności w zakresie świadczonych m.in. usług badania rynku i opinii publicznej, drugi rodzaj wykonywanej przez Panią działalności. Zatem najem lokalu mieszkalnego za wynagrodzeniem nie ma charakteru transakcji pomocniczych do świadczonej przez Panią działalności związanej ze świadczeniem usług m.in. usług badania rynku i opinii publicznej, lecz są to dwie różne transakcje podstawowe - w zakresie odrębnego rodzaju (przedmiotu) wykonywanej przez Panią działalności gospodarczej. Tym samym bez znaczenia jest w opisanej sytuacji fakt, że nie zajmuje się Pani najmem jako profesjonalny przedsiębiorca.

Ponadto zwrócić należy uwagę, że zwolnienie wynikające z art. 113 ustawy jest zwolnieniem podmiotowych, co oznacza, że jest związane bezpośrednio z podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą, która w standardowych warunkach podlegałaby opodatkowaniu. Zwolnienie to odnosi się do konkretnego limitu wynikającego ze sprzedaży (odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług) danego podatnika. Skoro, jak wyżej wskazano wykonuje Pani oprócz działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług m.in. w zakresie usług badania rynku i opinii publicznej również działalność gospodarczą w zakresie wynajmu, to bez względu na to, że nie zajmuje się Pani wynajmem jako profesjonalny przedsiębiorca sprzedaż z tej działalności również powinna być wliczana do limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji, odpłatne świadczenie przez Panią usług najmu lokalu mieszkalnego na cele mieszkaniowe, jako transakcji związanych z nieruchomościami, które nie mają charakteru czynności pomocniczych, każdorazowo podlega wliczeniu do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Zatem odpowiadając na Pani pytanie wskazać należy, że osiągane przez Panią przychody z wynajmu prywatnej nieruchomości należało wliczyć do limitu zwolnienia podmiotowego, określonego w art. 113 ust. 1 ustawy zarówno w latach 2020-2024 jak i należy je wliczyć do ww. limitu w kolejnych latach, w których będą świadczone te usługi.

W rezultacie w sytuacji, gdy łączna wartość Pani sprzedaży (zarówno z działalności gospodarczej o charakterze m.in. badania rynku i opinii publicznej jak i najmu lokalu mieszkalnego) przekroczyła/przekroczy kwotę 200 000 zł, to wówczas nie ma Pani podstaw do aktualizacji druku VAT-R jako korekty i wyboru zwolnienia z art. 113 ust. 1 ustawy od grudnia 2020 r.

W konsekwencji przedstawione przez Panią stanowisko w odniesieniu do pytań 2-4 uznałem za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych przez Panią wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacji nr 1462-IPPP2.4512.12.2017.2.JO oraz nr 3063-ILPP1-1.4512.19.2017.3.MJ, które dotyczą zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 najmu mieszkalnego - wskazuję, że rozstrzygnięcia te są zgodne z uzasadnieniem w niniejszej sprawie i potraktowałem je jako element Pani argumentacji.

Interpretację nr 0111-KDIB3-1.4012.955.2020.1.WN dotyczącą możliwości złożenia zawiadomienia po upływie wskazanego terminu, również potraktowałem jako element Pani argumentacji jednakże nie mający wpływu na omawianą sprawę.

Należy również wskazać, że interpretacje rozbieżne bądź wątpliwe mogą być poddane weryfikacji w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Oznacza to, że interpretacje indywidualne wydawane przez upoważniony do tego organ w tym także powołana przez Panią interpretację indywidualną znak nr 0114-KDIP4-2.4012.233.2024.2.MŻA, która w Pani opinii potwierdza Pani stanowisko, każdorazowo podlegają analizie i weryfikacji, a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może zmienić nieprawidłową interpretację indywidualną.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).