Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna
- stanowisko nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
8 października 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 1 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie sposobu dokumentowania rozliczeń z NFZ. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Wnioskodawca jest podmiotem leczniczym i prowadzi działalność leczniczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Jedynym udziałowcem Wnioskodawcy jest Miasto (…). Wnioskodawca działa w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością od 1 grudnia 2022 r. i prowadzi jako podstawową działalność sklasyfikowaną według PKD 86.10.Z Działalność szpitali. Wcześniej Wnioskodawca funkcjonował jako (…) Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej. Zakres udzielanych świadczeń zdrowotnych wynika z Aktu Założycielskiego Spółki oraz wpisu do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą, prowadzonego przez wojewodę.
Wnioskodawca przede wszystkim świadczy usługi podlegające zwolnieniu przedmiotowemu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2022 poz. 931, dalej jako „ustawa o VAT”), tj. usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze.
Poza działalnością podstawową w zakresie świadczeń opieki zdrowotnej zwolnionych z VAT, Wnioskodawca realizuje także innego rodzaju świadczenia, opodatkowane podatkiem VAT na zasadach ogólnych, w szczególności wynajmuje powierzchnię w obiekcie oddanym Wnioskodawcy do użytkowania oraz wykonuje usługi sterylizacji na rzecz podmiotów trzecich. Udział sprzedaży opodatkowanej w sprzedaży ogółem Wnioskodawcy jest jednak marginalny. Przykładowo, w 2023 r. wyniósł on 0,21%.
Od 1 sierpnia 2024 r. Wnioskodawca uzyskał status podatnika VAT czynnego w związku z przekroczeniem limitu wartości sprzedaży, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Prowadzenie działalności podstawowej (działalność lecznicza) odbywa się na podstawie umów podpisanych z Narodowym Funduszem Zdrowia (dalej jako "NFZ"). Świadczenia opieki zdrowotnej na rzecz pacjentów udzielane są przez Wnioskodawcę z udziałem pracowników oraz osób zatrudnionych na podstawie umów cywilnoprawnych, spełniających warunki określone przez ustawodawcę. Umowy z NFZ określają maksymalną kwotę zobowiązania NFZ wobec Wnioskodawcy z tytułu udzielania świadczeń opieki zdrowotnej na rzecz pacjentów uprawnionych, a także sposób wyliczenia zobowiązania w poszczególnych okresach rozliczeniowych.
Wnioskodawca realizuje świadczenia do limitu określonego w umowach oraz ponad limit (tzw. nadwykonania, finansowane głównie z Funduszu Medycznego). Z uwagi na zawartą umowę z NFZ, systematyczne świadczenie usług oraz brak możliwości określenia momentu zakończenia wykonania usługi należy uznać, iż Wnioskodawca świadczy usługi o charakterze ciągłym.
Wykonane świadczenia opieki zdrowotnej są rozliczane na warunkach i w trybie narzuconym podmiotom leczniczym przez NFZ, z wykorzystaniem systemu informatycznego płatnika. Rozliczeniu finansowemu podlegają wyłącznie świadczenia zweryfikowane w systemie informatycznym SZOI (System Zarządzania Obiegiem Informacji). Ogólne warunki umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 8 września 2015 r. (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1194).
Wnioskodawca dokumentuje należności z tytułu udzielanych świadczeń opieki zdrowotnej fakturami wystawianymi na rzecz NFZ. Podstawą dokonania zapłaty przez NFZ jest przedłożenie prawidłowo sporządzonych dokumentów, na które składają się: raport statystyczny, raport rozliczeniowy oraz faktura. Raport statystyczny zawiera m.in. informacje dotyczące wszystkich udzielonych świadczeń według jednostek rozliczeniowych określonych przez płatnika. NFZ weryfikuje raport statystyczny, następnie rozliczenie i wówczas przyjmuje do realizacji faktury obejmujące należności za dany okres sprawozdawczy.
Pytanie
Czy w związku z brzmieniem art. 106b ust. 2 w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług Wnioskodawca może dokumentować rozliczenia z NFZ za pomocą rachunków zamiast faktur?
Państwa stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy rozliczenia z NFZ mogą być dokumentowane za pomocą rachunków. Wnioskodawca w tym przypadku nie ma obowiązku wystawiania faktur.
Zgodnie z §14 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 8 września 2015 r. w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1194) NFZ jest obowiązany do sfinansowania świadczeń udzielonych w okresie rozliczeniowym do kwoty zobowiązania Funduszu wobec świadczeniodawcy określonej w umowie dla danego zakresu świadczeń. Z przepisów rozdziału 3 tego rozporządzenia zatytułowanego „Sposób finansowania świadczeń” wynika, że podstawowym dokumentem rozliczeniowym między świadczeniodawcami (w tym Wnioskodawcą) a NFZ jest „rachunek”. W systemie/portalu SZOI jako dokument rozliczeniowy wskazany został natomiast „rachunek refundacyjny”.
Umowy zawarte przez Wnioskodawcę z NFZ również zawierają regulacje dotyczące dokumentowania przez Wnioskodawcę należności z tytułu udzielanych świadczeń. Przykładowo, zgodnie z umową Nr (…) o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w systemie podstawowego szpitalnego zabezpieczenia świadczeń opieki zdrowotnej: "Należność za bieżący okres sprawozdawczy, określona w rachunku, ustalana jest zgodnie z zasadami określonymi w Ogólnych warunkach umów. Rachunki z tytułu realizacji umowy Świadczeniodawca może przesłać w formie papierowej lub w formie elektronicznej poprzez Portal Narodowego Funduszu Zdrowia, zgodnie z formatem ustalonym przez Prezesa Funduszu, pod warunkiem zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności rachunku”. Jak wynika zatem z powołanej umowy, rozliczenia pomiędzy Wnioskodawcą (świadczeniodawcą) a NFZ odbywają się na podstawie „rachunków”.
Przepisy art. 106b ust. 2 i ust. 3 pkt 2 ustawy o VAT stanowią, że podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy, jednak na żądanie nabywcy usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą tę sprzedaż zwolnioną, jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.
Jak zostało wskazane wyżej, Wnioskodawca świadczy usługi zwolnione z podatku, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT. Przy świadczeniu tych usług Wnioskodawca nie ma zatem obowiązku wystawiania faktury.
Za brakiem obowiązku wystawiania faktur na rzecz NFZ przemawia również fakt, że Wnioskodawca świadczy usługi opieki zdrowotnej na rzecz pacjentów a nie na rzecz NFZ, a fakturę co do zasady wystawia się na nabywcę usługi. W opisanym stanie faktycznym dokument rozliczeniowy wystawiany jest na NFZ, który refunduje świadczenia udzielane przez Wnioskodawcę na rzecz pacjentów. W związku z tym wystawiany przez Wnioskodawcę dokument rozliczeniowy należałoby uznać za rodzaj rachunku rozliczeniowego, a nie fakturę w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.
Zdaniem Wnioskodawcy z powyższego wynika, że dokumentowanie rozliczeń z NFZ może następować za pomocą rachunków.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (...) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
W myśl art. 2 pkt 31 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o fakturze - rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.
W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Treść powyższych przepisów znajduje odzwierciedlenie w art. 9 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE z 11 grudnia 2006 r. L 347/1), zgodnie z którym:
„Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.
„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.
Wskazać należy, że zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.
W myśl art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy:
Zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze.
Z opisu sprawy wynika, że są Państwo podmiotem leczniczym i prowadzą działalność leczniczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Świadczą Państwo przede wszystkim usługi podlegające zwolnieniu przedmiotowemu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy, tj. usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze. Poza działalnością podstawową w zakresie świadczeń opieki zdrowotnej zwolnionych z VAT, realizują Państwo także innego rodzaju świadczenia, opodatkowane podatkiem VAT na zasadach ogólnych, w szczególności wynajmują powierzchnię w obiekcie oddanym Państwu do użytkowania oraz wykonują usługi sterylizacji na rzecz podmiotów trzecich. Prowadzenie działalności podstawowej (działalność lecznicza) odbywa się na podstawie umów podpisanych z Narodowym Funduszem Zdrowia. Wykonane świadczenia opieki zdrowotnej są rozliczane na warunkach i w trybie narzuconym podmiotom leczniczym przez NFZ, z wykorzystaniem systemu informatycznego płatnika.
Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy w związku z brzmieniem art. 106b ust. 2 w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy mogą Państwo dokumentować rozliczenia z NFZ za pomocą rachunków zamiast faktur.
Przechodząc do kwestii dokumentowania świadczeń wykonywanych przez Państwa na rzecz NFZ wskazać na wstępie należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie przewidują sytuacji dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT dokumentem innym niż faktura.
W obecnie obowiązującym stanie prawnym podatnicy zwolnieni z podatku VAT muszą wystawiać faktury tylko na żądanie nabywcy towaru lub usługi, a podatnik dokumentujący czynności zwolnione podlega pod przepisy ustawy o podatku od towarów i usług (dotyczących faktur), a nie pod przepisy Ordynacji podatkowej.
Zasady dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.
W myśl art. 106b ust. 1 ustawy:
Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:
1) sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2) wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość, chyba że podatnik korzysta z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a;
3) wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4) otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy:
a) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,
b) czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4,
c) dostaw towarów, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1b.
Przepis art. 106b ust. 2 ustawy stanowi, że:
Podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.
W świetle art. 106b ust. 3 ustawy:
Na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:
1) czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:
a) czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4,
b) czynności, o których mowa w art. 106a pkt 3 i 4,
1a) otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:
a) przypadku, gdy zapłata dotyczy czynności, o których mowa w art. 19a ust. 1b i ust. 5 pkt 4 oraz art. 106a pkt 3 i 4,
b) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,
2) sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118
- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.
Z kolei art. 87 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) stanowi, że:
Jeżeli z odrębnych przepisów nie wynika obowiązek wystawienia faktury, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą są obowiązani, na żądanie kupującego lub usługobiorcy, wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.
Z powyższych przepisów wynika, że przedsiębiorcy zwolnieni z VAT (przedmiotowo lub podmiotowo) nie muszą potwierdzać każdej sprzedaży na rzecz innego przedsiębiorcy lub osoby prywatnej dokumentem sprzedaży. Obowiązani są oni wystawić dokument tylko wtedy, gdy klient sobie tego wyraźnie zażyczy. Jednakże w takiej sytuacji dokumentem tym powinna być faktura, a nie rachunek.
Przepis art. 106e ust. 1 ustawy zawiera katalog obligatoryjnych danych, które powinna zawierać faktura.
W myśl art. 106e ust. 1 pkt 19 lit. a ustawy:
W przypadku, gdy podatnik dokonuje dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, to na fakturze wskazuje przepis ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego stosuje zwolnienie od podatku.
Zgodnie z art. 106e ust. 4 pkt 3 ustawy:
Faktura nie zawiera w przypadku, o którym mowa w art. 106b ust. 3 pkt 2 - danych określonych w ust. 1 pkt 12-14.
Należy tu wskazać, że § 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 października 2021 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz. U. z 2021 poz. 1979) określa przypadki, w których faktury mogą zawierać zakres danych węższy niż określony w art. 106e ustawy o podatku od towarów i usług oraz zakres tych danych.
Stosownie do § 3 pkt 1 ww. rozporządzenia:
Faktura dokumentująca:
1) dostawę towarów lub świadczenie usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2-6, 8-36 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy powinna zawierać:
a) datę wystawienia,
b) numer kolejny,
c) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy,
d) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi,
e) miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług,
f) cenę jednostkową towaru lub usługi,
g) kwotę należności ogółem,
h) wskazanie przepisu ustawy, aktu wydanego na podstawie ustawy, przepisu dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) lub innej podstawy prawnej, zgodnie z którą podatnik stosuje zwolnienie od podatku;
Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że - co do zasady - podatnik VAT jest zobowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika.
Jak wskazali Państwo w opisie sprawy, rozliczenia dokonywane pomiędzy Państwem a NFZ dotyczą świadczenia usług podlegających zwolnieniu przedmiotowemu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy, tj. usług w zakresie opieki medycznej, służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywanych w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze.
Z wyżej przytoczonych przepisów wynika, że podatnik w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy ma obowiązek wystawienia - na żądanie nabywcy - faktury na podstawie art. 106b ust. 3 pkt 2 ustawy, zawierającej dane zgodne § 3 pkt 1 ww. cytowanego rozporządzenia.
Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług obowiązują również wtedy, gdy podatnik dobrowolnie (bez żądania nabywcy) zdecyduje się wystawić taką fakturę. Przepisy nie nakładają obowiązku oznaczania wystawianego dokumentu nazwą faktura, dokument ten musi jednak zawierać dane wymagane (tutaj rozporządzeniem) dla faktury, wtedy też będzie uznawany za fakturę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, i to niezależnie od tego, czy zostanie nazwany „rachunkiem”, czy fakturą. Tytuł zamieszczony na dokumencie nie jest obowiązkowym elementem faktury, dlatego faktura będzie prawidłowa, jeśli w jej tytule znajdzie się nazwa „faktura”, „rachunek” czy też dowolny inny tytuł, bądź nie będzie go w ogóle, jednakże wyłącznie wtedy, gdy zawiera wszystkie elementy wymagane dla faktury.
W myśl obecnie obowiązujących przepisów wskazanym jednak byłoby nazywanie wystawianych dokumentów fakturami.
Zatem w sytuacji, gdy korzystają Państwo ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy, co do zasady nie mają Państwo obowiązku wystawienia faktur dokumentujących rozliczenia z NFZ. Brak jest również obowiązku wystawienia przez Państwa rachunku.
W konsekwencji, świadcząc usługi zwolnione od podatku VAT, nie mają Państwo obowiązku udokumentowania rozliczeń z NFZ poprzez wystawienie faktury bądź rachunku.
W konsekwencji, Państwa stanowisko uznałem za nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).