Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 sierpnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 19 sierpnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych sprzedaży działki nr 1. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 7 listopada 2024 r. (wpływ 7 listopada 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Gmina A. jest jednostką samorządu terytorialnego zarejestrowaną dla celów podatku od towarów i usług jako czynny podatnik podatku VAT.

Gmina A. jest właścicielem niezabudowanej nieruchomości leśnej oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków jako działka nr 1, obr. (…) o pow. 2468 m², obj. KW Nr (…) położonej w (…). W ewidencji gruntów oznaczona jest w całości jako użytek gruntowy Ls V tj. lasy.

Natomiast według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta A. uchwalonego przez Radę Miasta A. teren działki nr 1 obejmuje 2 typy przeznaczenia tj. 26.2ZL - tereny lasów i zadrzewień oraz w niewielkiej części 6.2MN/UT - tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i usług turystyki.

Większa część działki tj. 2455 m² w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oznaczona jest symbolem 26.2ZL, która zgodnie z § 43 planu posiada przeznaczenie podstawowe jako lasy, zadrzewienia, natomiast przeznaczenie uzupełniające to:

1)  plenerowe, niekubaturowe obiekty i urządzenia turystyki i rekreacji, niemające negatywnego wpływu na właściwości lecznicze uzdrowiska lub obszaru ochrony uzdrowiskowej;

2)  urządzenia i sieci infrastruktury technicznej, z zastrzeżeniem zgodności z przepisami odrębnymi w zakresie ochrony gruntów rolnych i leśnych.

Natomiast mniejsza część tj. 11 m² terenu, w miejscowym planie oznaczona jako 6.2MN/UT zgodnie z § 23 planu przeznaczenie podstawowe terenu wskazuje się jako:

1. zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna;

2. usługi turystyki;

3. nieuciążliwe usługi podstawowe;

4. zabudowa mieszkaniowo-usługowa (z usługami turystyki lub nieuciążliwymi usługami podstawowymi).

Przeznaczenie uzupełniające:

1. zabudowa zagrodowa;

2. agroturystyka;

3. urządzenia i sieci infrastruktury technicznej;

4. zieleń urządzona.

Tak więc, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT część działki oznaczona 26.2ZL tj. niebędąca działką budowlaną powinna być zwolniona z podatku VAT, natomiast część działki oznaczona w MPZP jako 6.2MN/UT winna być opodatkowana podatkiem VAT.

Gmina A. planuje sprzedaż ww. działki w trybie bezprzetargowym na rzecz Skarbu Państwa – B. Na podstawie operatu szacunkowego sporządzonego przez rzeczoznawcę majątkowego działka nr 1 obr. 1 (…) wyceniona została na kwotę (…) zł.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Działkę nr 1 Gmina A. nabyła nieodpłatnie, z mocy prawa, w skutek sporządzonego spisu inwentaryzacyjnego mienia ogólnonarodowego na podstawie decyzji Wojewody C. Ponieważ działka została nabyta nieodpłatnie, nie obniżano kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W całym okresie posiadania działki na jej terenie nie była prowadzona żadna działalność, ponieważ jest to trudny teren, w większości zalesiony i nie był w żaden sposób użytkowany. Natomiast w części oznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem 26.2L przeznaczeniem podstawowym są lasy oraz zadrzewienia. Jedynie w przeznaczeniu uzupełniającym dopuszczalna jest zabudowa plenerowymi, niekubaturowymi obiektami turystyki rekreacji oraz urządzenia i sieci infrastruktury technicznej.

Pytanie

Czy sprzedaż działki w części, w której obejmuje grunty o przeznaczeniu 26.2ZL będzie korzystać ze zwolnienia z VAT, natomiast w części, w której obejmuje grunty o przeznaczeniu 6.2MN/UT będzie podlegać opodatkowaniu VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT część gruntu oznaczona w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako 6.2MN/UT będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT w stawce 23%, natomiast w części, w której grunt w MPZP oznaczony jest jako 26.2ZL będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy:

Zatem zgodnie z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Wskazać jednak należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy:

Aby określić możliwość zastosowania art. 15 ust. 6 ustawy, który wyłącza organy władzy publicznej z grona podatników podatku od towarów i usług, konieczne jest określenie, czy zadania realizowane przez te organy są zadaniami, dla których zostały powołane w ramach reżimu publicznoprawnego, czy też są to czynności wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Oznacza to, że decydującą przesłanką przesądzającą o uznaniu, bądź nieuznaniu organu władzy publicznej za podatnika tego podatku jest zachowanie się tego organu jako organu władzy publicznej, bądź jako podatnika w stosunku do określonych świadczeń.

Wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatników ma charakter wyłączenia podmiotowo-przedmiotowego.

Aby to wyłączenie miało miejsce, muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

1) podmiotem jest wyłącznie organ władzy publicznej lub urząd obsługujący ten organ,

2) wykonywane są czynności, które związane są wyłącznie z realizacją zadań nałożonych na ten podmiot przepisami prawa, do realizacji których został on powołany.

Oznacza to, że organ władzy publicznej będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) – tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo zarejestrowani jako czynny podatnik podatku VAT. Są Państwo właścicielem niezabudowanej nieruchomości - działki nr 1.

Według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego teren działki nr 1 obejmuje 2 typy przeznaczenia tj. 26.2ZL - tereny lasów i zadrzewień oraz w niewielkiej części 6.2MN/UT - tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i usług turystyki.

Większa część działki tj. 2455 m² w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oznaczona jest symbolem 26.2ZL, która zgodnie z § 43 planu posiada przeznaczenie podstawowe jako lasy, zadrzewienia, natomiast przeznaczenie uzupełniające to:

1) plenerowe, niekubaturowe obiekty i urządzenia turystyki i rekreacji, niemające negatywnego wpływu na właściwości lecznicze uzdrowiska lub obszaru ochrony uzdrowiskowej;

2) urządzenia i sieci infrastruktury technicznej, z zastrzeżeniem zgodności z przepisami odrębnymi w zakresie ochrony gruntów rolnych i leśnych.

Natomiast mniejsza część tj. 11 m² terenu, w miejscowym planie oznaczona jako 6.2MN/UT zgodnie z § 23 planu przeznaczenie podstawowe terenu wskazuje się jako:

1. zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna;

2. usługi turystyki;

3. nieuciążliwe usługi podstawowe;

4. zabudowa mieszkaniowo-usługowa (z usługami turystyki lub nieuciążliwymi usługami podstawowymi).

Przeznaczenie uzupełniające:

1. zabudowa zagrodowa;

2. agroturystyka;

3. urządzenia i sieci infrastruktury technicznej;

4. zieleń urządzona.

Planują Państwo sprzedaż ww. działki w trybie bezprzetargowym na rzecz Skarbu Państwa – B.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii, czy sprzedaż działki w części, w której obejmuje grunty o przeznaczeniu 26.2ZL będzie korzystać ze zwolnienia z VAT, natomiast w części, w której obejmuje grunty o przeznaczeniu 6.2MN/UT będzie podlegać opodatkowaniu VAT.

Jak już wskazano, wyłączeniem od opodatkowania nie są objęte czynności realizowane przez jednostki samorządu terytorialnego, wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych. Wobec powyższego, w analizowanej sprawie, z uwagi na fakt, że zbycie nieruchomości będzie czynnością cywilnoprawną (nie publicznoprawną), dla czynności sprzedaży działki nr 1 będą Państwo występowali w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Czynność, która podlega opodatkowaniu może korzystać ze zwolnienia od podatku lub być opodatkowana z zastosowaniem właściwej dla niej stawki podatku VAT.

W treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział dla niektórych czynności zwolnienie od podatku.

Zwolnienie od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 33 ustawy:

Opodatkowane są zatem te dostawy terenów niezabudowanych, które mają za przedmiot tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.

Jednocześnie należy wskazać, że kluczowa dla sprawy regulacja stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”, zgodnie z którym:

W tym miejscu wyjaśnienia wymaga, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen przeciwko Belastingdienst Grote Ondernemingen, teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Tym samym, również w świetle orzeczeń TSUE za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Jednocześnie, zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1130), zwanej dalej ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

Stosownie do art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

Ponadto, w myśl art. 15 ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Są nimi miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, natomiast w przypadku jego braku – decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza ww. plan miejscowy, wskazując czy teren jest budowlany, czy też szerzej – przeznaczony pod zabudowę.

Ponadto należy podkreślić, że przy dokonywaniu oceny, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę nie można kierować się wyłącznie jego podstawowym przeznaczeniem określonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, należy również wziąć pod uwagę jego przeznaczenie uzupełniające/dopuszczające, wynikające z tego planu. Ustawodawca bowiem definiując w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT teren budowlany wskazuje, że decydujące znaczenie mają m.in. zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie zawężając przy tym, że chodzi wyłącznie o podstawowe przeznaczenie określone w tym planie.

Nie jest terenem budowlanym grunt, dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje inne przeznaczenie niż pod zabudowę. Analogicznie, w przypadku braku takiego planu, powyższą zasadę należy stosować do decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”. Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Zatem należy wskazać, że zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, obejmuje zbycie niezabudowanych gruntów wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Tym samym z ww. zwolnienia od podatku od towarów i usług korzystać będą dostawy gruntów o charakterze wyłącznie rolnym, leśnym, itp.

Elementem, który determinuje zastosowanie zwolnienia od podatku od towarów i usług przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane. Przy czym, o tym, że dany teren jest terenem budowlanym przesądzają zapisy w planie zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy.

Zatem grunt budowlany to taki grunt, który objęty jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, w którym określono dla niego funkcję „pod zabudowę”.

Przy czym, w sytuacji gdy w planie zagospodarowania przestrzennego lub w decyzji o warunkach zabudowy dla danej działki wyznaczono linie rozgraniczające miejsce zabudowy, to teren taki tylko w tej części, w której przeznaczony jest pod zabudowę, będzie uznany za teren budowlany. Pozostała część działki będzie uznana za teren inny niż budowlany.

W analizowanej sprawie działka nr 1 ma dwa przeznaczenia – 26.2ZL tereny lasów i zadrzewienia i 6.2MN/UT teren zabudowy mieszkaniowej. W części 26.2ZL przeznaczenie uzupełniające dopuszcza zabudowę plenerowymi, niekubaturowymi obiektami turystyki i rekreacji oraz urządzenia i sieci infrastruktury technicznej, a dla części 6.2MN/UT przeznaczenie uzupełniające to zabudowa zagrodowa, agroturystyka, urządzenia i sieci infrastruktury technicznej, zieleń urządzona.

Z okoliczności sprawy wynika zatem, że ww. działka w całości stanowi grunt przeznaczony pod zabudowę, zatem jest terenem budowlanym. Podkreślić należy, że sama możliwość zabudowania gruntu m.in. plenerowymi, niekubaturowymi obiektami turystyki i rekreacji oraz urządzeniami i sieciami infrastruktury technicznej w części działki nr 1 oznaczonej symbolem 26.2ZL oznacza, że działka stanowi teren budowlany, zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy. Jak wynika z przedstawionych okoliczności, pozostała część ww. działki również ma przeznaczenie budowlane.

W konsekwencji, w opisanym we wniosku w przypadku sprzedaż nieruchomości gruntowej niezabudowanej, oznaczonej jako działka nr 1, nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Jednocześnie należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu nieruchomości niezabudowanej wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to należy przeanalizować zastosowanie zwolnienia od podatku dla tej dostawy w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zatem dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów (w tym nieruchomości), spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

• towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
• brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 28 lutego 2013 r., sygnatura akt I FSK 627/12 wskazał, że:

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT.

Z opisu sprawy wynika, że działkę nr 1 nabyli Państwo nieodpłatnie, z mocy prawa w skutek sporządzonego spisu inwentaryzacyjnego mienia ogólnonarodowego na podstawie decyzji Wojewody C. Zatem nie można powiedzieć, że mieli Państwo prawo do odliczenia podatku naliczonego bądź nie mieli takiego prawa, gdyż nabycie nastąpiło w 1994 r. i nie było czynnością opodatkowaną podatkiem VAT. Ponadto, jak Państwo wskazali, w całym okresie posiadania działki na jej terenie nie była prowadzona żadna działalność. Zatem, działka 1 nie była wykorzystywana przez Państwa wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług. Z powyższego wynika więc, że w opisanym przypadku nie zostaną spełnione warunki konieczne dla zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W konsekwencji stwierdzić należy, że dla planowanej przez Państwa transakcji sprzedaży działki nr 1 nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ani pkt 2 ustawy. Zatem, sprzedaż działki nr 1 będzie podlegała w całości opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z zastosowaniem właściwej stawki podatku VAT.

Zatem, oceniając Państwa stanowisko całościowo należało uznać je za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Na podstawie art. 42b ust. 1 w powiązaniu z art. 42a ustawy o podatku od towarów i usług podatnik może wystąpić do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o wydanie wiążącej informacji stawkowej (WIS), która jest wydawana w formie decyzji na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług. Wystąpienie z wnioskiem o wydanie WIS jest możliwe od 1 listopada 2019 r. - przy czym WIS dotyczy stanu prawnego obowiązującego od 1 lipca 2020 r. Zatem, kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od 1 lipca 2020 r. może być określona wyłącznie w ramach wydania Wiążącej Informacji Stawkowej określonej w art. 42a ustawy o podatku od towarów i usług.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”.)

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).