Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 października 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 1 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości korzystania ze zwolnienia przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 20 listopada 2024 r. (data wpływu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca posiada obywatelstwo polskie i podlega nieograniczonemu obowiązku podatkowemu w Polsce. Wnioskodawca nie jest w związku małżeńskim. Ponadto Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod firmą …..

W 2022 roku Wnioskodawca osiągnął przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, w wysokości 199.788,00 zł. Wnioskodawca korzystał z prawa do zwolnienia z VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W 2023 roku przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawcy wyniosły 199.294,00 zł. Wnioskodawca w dalszym ciągu korzystał z prawa do zwolnienia VAT, o którym mowa w  art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Ponadto, od czerwca 2022 r. do czerwca 2023 r. Wnioskodawca wynajmował mieszkanie, znajdujące się przy ul. …., należące do jego majątku osobistego. Wnioskodawca nabył to mieszkanie z zamiarem wykorzystania go na własne cele mieszkaniowe i faktycznie zamieszkał w nim rok po nabyciu, albowiem w momencie zakupu posiadał inne mieszkanie, w którym mieszkał, lecz chciał się go pozbyć i był w trakcie jego sprzedaży, co zajęło mu rok. Najem ten miał charakter okolicznościowy i wywołany był długim okresem sprzedaży jego dotychczasowego miejsca zamieszkania. Decyzja ta miała na celu uniknięcie konieczności jednoczesnego utrzymywania dwóch mieszkań. Przychody z tego tytułu wyniosły w 2022 roku od czerwca do grudnia 12.675,00 zł, a w 2023 roku od stycznia do czerwca 11.700,00 zł.

W 2023 roku Wnioskodawca dokonał sprzedaży mieszkania, mieszczącego się w …., które pełniło funkcję lokalu mieszkalnego (Wnioskodawca mieszkał w tym mieszkaniu). Po sprzedaży mieszkania przy …. Wnioskodawca przeprowadził się do mieszkania przy ….., które wcześniej przez rok wynajmował. Mieszkanie to obecnie służy jego celom mieszkaniowym i jest adresem prowadzenia jego działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu wniosku, na pytanie: Czy świadczona przez Pana usługa najmu lokalu mieszkalnego korzystała ze zwolnienia od podatku VAT? Jeżeli tak, to na jakiej podstawie prawnej? wskazał Pan, iż usługa korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w  art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT.

Następnie na pytanie:  Czy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonywał/wykonuje Pan/zamierza Pan wykonywać czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.)? Jeśli tak, należy wskazać, jakie to czynności? wskazał Pan, iż nie wykonuje oraz nie planuje wykonywać czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Pytanie

Czy w opisanym stanie faktycznym, ma Pan prawo do zwolnienia z VAT przychodu osiągniętego z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT?

Pana stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 15 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W art. 15 ust. 2 zawarto informację, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawcy w żadnym roku nie przekroczyły kwoty 200.000,00 zł. Wnioskodawca więc nie utracił prawa do zwolnienia z  VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z opisanym stanem faktycznym należy uznać, iż przychody Wnioskodawcy z tytułu wynajmu mieszkania nie są objęte podatkiem od towarów i usług, ponieważ wynajem nie nosił znamion działalności gospodarczej, o których mowa w art. 3 ustawy o prawie przedsiębiorców. Wnioskodawca wynajmował lokal mieszkalny na własny rachunek, okazjonalnie oraz wyłącznie na cele mieszkaniowe, dlatego jego przychód z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej miał prawo do zwolnienia przedmiotowego z VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Wnioskodawca nie świadczył profesjonalnych usług wynajmu mieszkania, lecz wynajmował mieszkanie wchodzące w skład jego majątku osobistego. Nie można postawić tezy, iż  wynajem lokalu mieszkalnego miał charakter ciągły, albowiem Wnioskodawca wynajmował je okazjonalnie, w 2022 roku od czerwca do grudnia oraz w 2023 roku od stycznia do czerwca. Łączny okres wynajmu zależał od wynajmującego, który określał czas trwania umowy najmu, co wskazuje, że czynność ta mieści się w zakresie zwykłego zarządu majątkiem własnym oraz nie nosi znamion działalności gospodarczej. Ponadto, najem mieszkania nie jest powiązany z przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż obie czynności dotyczą odrębnych obszarów aktywności. Należy więc odróżnić przychody z tytułu wynajmu mieszkania od przychodów uzyskanych z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej, są to bowiem dwa odrębne źródła, albowiem o przychodach z pozarolniczej działalności gospodarczej jest mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a o przychodach z najmu w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o  podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 4 sierpnia 2022 r. o sygn. II FSK 29/20: "(...) Przychody z najmu są zaliczane bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., chyba że stanowią składnik majątkowy mienia osoby fizycznej, który został przez nią wprowadzony do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej (...)". Oznacza to, że Naczelny Sąd Administracyjny zgadza się z podejściem, że to podatnik decyduje, czy „powiązać” określone składniki swojego mienia z wykonywaniem działalności gospodarczej, czy też zachować je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą. W tym samym wyroku NSA określił przesłanki, którymi należy się kierować przy ocenie, czy składniki majątku są związane z wykonywaniem działalności gospodarczej: „(...) Jeżeli zatem podatnik: a) nie podejmuje czynności zmierzających do wyraźnego wyodrębnienia przedsiębiorstwa poprzez stworzenie zorganizowanego zespołu składników materialnych i niematerialnych mających służyć tej działalności, b) nie buduje struktury organizacyjnej pozwalającej mu na zarządzanie tą wydzieloną częścią majątku, c) nie wypracowuje strategii tej działalności (planów, co do jej rozwoju, badania rynku pod kątem potrzeb potencjalnych najemców, dostosowywania składników majątków do tych potrzeb)”, to nie można sztucznie uznać, iż jest to profesjonalna działalność gospodarcza.

Wykorzystanie posiadanego wolnego mieszkania na pozyskanie dodatkowych środków finansowych jest jedynie racjonalnym i zdrowo rozsądkowym gospodarowaniem majątkiem osobistym. Gdyby tak nie było, ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym nie odróżniłby tych źródeł, wskazując, że odrębnym źródłem jest (art. 10 ust. 1 pkt 3) pozarolnicza działalność gospodarcza, a odrębnym art. 10. ust. 1 pkt 6 to jest najem, podnajem, dzierżawa.

Zgodnie z powyższym, wynajem mieszkania przez Wnioskodawcę nie był usługą profesjonalną, wykonywaną w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nigdy nie wprowadził do ewidencji środków trwałych prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa przedmiotowego lokalu, ponieważ zarządzając w ramach swojej działalności gospodarczej, zarejestrowanej w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, podejmował czynności zmierzające do wyraźnego wyodrębnienia przedsiębiorstwa, poprzez stworzenie zorganizowanego zespołu składników materialnych i niematerialnych mających służyć tej konkretnej działalności, budował struktury organizacyjne pozwalające mu na zarządzanie tą wydzieloną częścią majątku oraz wypracowywał strategię działalności.

Wynajmując lokal mieszkalny, Wnioskodawca nie korzystał z usług żadnych firm zewnętrznych, nie prowadził w tym zakresie działalności reklamowej, która miałaby wpłynąć na zwiększenie grona klientów, a także nie budował struktur, które pozwoliłyby mu na  zarządzanie tym mieszkaniem. Zgodnie z powyższym należy stwierdzić, iż Wnioskodawca wyraźnie odróżniał i potrafił zidentyfikować działalność gospodarczą od okazjonalnego wynajmu lokalu mieszkalnego, który był jego majątkiem osobistym. W wyniku czego zidentyfikował przychody z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej, o których mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT i odróżnił je od przychodów osiąganych z tytułu wynajmu. Natomiast w art. 113 ust. 2 pkt 2 zastrzeżono, iż do przychodu wymienionego w art. 43 ust. 1 ustawy o VAT, nie wlicza się do wartości sprzedaży, o których mowa w ust. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma prawo do skorzystania ze zwolnienia z VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, albowiem w żadnym roku nie przekroczył kwoty 200 tys. zł z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pan przedstawił we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dostawa towarów lub świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane są przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Jedną z generalnych zasad na gruncie podatku od towarów i usług jest bowiem to, że czynności wymienione w art. 5 ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy wykonane są przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

W rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy:

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną. Umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

W okolicznościach niniejszej sprawy stwierdzenia wymaga, że czynność wynajmu przez Pana lokalu mieszkalnego na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług wypełnia definicję działalności gospodarczej określoną w art. 15 ust. 2 ustawy. Przedmiotowy lokal stanowi majątek wykorzystywany w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej.

Bez znaczenia, dla uznania Pana za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu podatku VAT z tytułu wynajmu lokalu, pozostaje okoliczność jego wynajmu w ramach tzw. „najmu prywatnego”. W przepisach ustawy o podatku od towarów i usług nie występuje pojęcie „najmu prywatnego”. Podniósł Pan, że nie świadczył profesjonalnych usług wynajmu mieszkania, lecz wynajmował mieszkanie wchodzące w skład Pana majątku osobistego. Jednakże na gruncie przepisów ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje czynności polegające na wykorzystywaniu towarów (w tym przypadku lokalu mieszkalnego) w sposób ciągły dla celów zarobkowych, co w okolicznościach niniejszej sprawy miało miejsce.

Tym samym, skoro świadczył Pan usługi najmu lokalu mieszkalnego za wynagrodzeniem, to   kontekście powołanych przepisów ustawy, najem ten stanowił, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, odpłatne świadczenie usług w ramach prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. W konsekwencji z tytułu ww. najmu był Pan podatnikiem podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy,.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy:

Z powołanego wyżej przepisów wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych, dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych, dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy.

Powyższe wskazuje, że przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

·świadczenie usługi na własny rachunek,

·charakter mieszkalny nieruchomości,

·mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi.

Ustawa o podatku od towarów i usług przewiduje również możliwość skorzystania ze zwolnienia podmiotowego zgodnie z art. 113 ustawy.

Na mocy art. 113 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy:

Stosownie do art. 113 ust. 5 ustawy:

W myśl art. 113 ust. 11 ustawy:

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy:

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą. W 2022 roku osiągnął Pan przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, w wysokości 199.788,00 zł. Korzystał Pan z prawa do zwolnienia z VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W 2023 roku przychody z Pana pozarolniczej działalności gospodarczej wyniosły 199.294,00 zł. W dalszym ciągu korzystał Pan z prawa do zwolnienia VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Ponadto od czerwca 2022 r. do czerwca 2023 r. wynajmował Pan mieszkanie. Przychody z tego tytułu wyniosły w 2022 roku od czerwca do grudnia 12.675,00 zł, a w 2023 roku od stycznia do czerwca 11.700,00 zł. Usługa korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT. Nie wykonuje Pan oraz nie planuje wykonywać czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Na tle powyższego opisu sprawy ma Pan wątpliwości, czy ma Pan prawo do zwolnienia z VAT przychodu osiągniętego z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Obliczając limit sprzedaży uprawniający podatnika do zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1, po przekroczeniu którego podatnik traci prawo do zwolnienia od podatku, zgodnie z art. 113 ust. 2 pkt 2 ustawy, nie bierze się pod uwagę odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego  świadczenia  usług,  zwolnionych  od  podatku  na  podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem m.in. transakcji związanych z nieruchomościami, jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych.

Na podstawie art. 288 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.):

Zatem Dyrektywa 2006/112/WE w art. 288 pkt 1 lit. e stanowi, że kwota obrotu obejmuje wartość transakcji związanych z nieruchomościami.

Zauważenia wymaga, że Dyrektywa 2006/112/WE najem i dzierżawę nieruchomości traktuje jako transakcje. Wynika to chociażby z treści art. 135 lit. l Dyrektywy, dotyczącego zwolnienia od podatku określonych transakcji, który jako transakcje zwolnione wymienia dzierżawę i najem nieruchomości.

Według internetowego wielkiego słownika języka polskiego, transakcja to czynność lub zespół czynności prowadzący lub mający doprowadzić do kupna albo sprzedaży jakichś towarów.

Ustawodawca zarówno w akcie zasadniczym, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do ustawy nie zdefiniował pojęcia charakter „pomocniczy”. W takim przypadku w pierwszej kolejności stosuje się wykładnię językową, w taki bowiem sposób ustawodawca komunikuje się z podatnikiem jako adresatem normy. Dopiero gdy wykładnia językowa nie prowadzi do jednoznacznych rezultatów dopuszczalne jest skorzystanie z pozajęzykowych dyrektyw interpretacyjnych.

Według internetowego słownika synonimów (strona internetowa http://synonim.net/synonim/pomocniczy), synonimami do słowa „pomocniczy” są pojęcia: „pomocny, wspierający, poboczny, akcesoryjny, dodatkowy, dopływowy, posiłkowy, subsydialny, subsydiarny, uzupełniający, wspomagający”.

Przepisy unijnej Dyrektywy w zakresie VAT posługują się określeniem „incidental transactions” w ramach odpowiedniego przepisu, co na język polski może być tłumaczone jako „transakcje incydentalne/uboczne”. Termin „incydentalny” wg Słownika języka polskiego (Słownika Wydawnictwa Naukowego PWN) oznacza przy tym „mający małe znaczenie lub zdarzający się bardzo rzadko”, natomiast termin „uboczny” oznacza „dotyczący czegoś pośrednio, mniej istotny lub dodatkowy”. Transakcje o charakterze „incydentalnym” oznaczają zdarzenia występujące nie tyle rzadko, ile ubocznie, przy określonej okazji, nawet gdyby występowały w sposób powtarzalny. Pojęcie „incydentalności” odnosi się więc nie tyle do samej częstotliwości występowania danego zdarzenia, co raczej do jego poboczności względem zasadniczej działalności podatnika.

Także w wersji francuskiej omawianej VI Dyrektywy użyto określenia „accessoire”, a w wersji niemieckiej „Hilfsumsaetze”, co wskazuje, że w analizowanym kontekście istotne jest, aby były to czynności poboczne, czy też pomocnicze do zasadniczej działalności podatnika (wspomniane powyżej trzy wersje językowe VI Dyrektywy są kompatybilne i wskazują na pomocniczy, poboczny charakter omawianych czynności). Podobnie, polska wersja językowa Dyrektywy 2006/112, która zastąpiła VI Dyrektywę, odstępuje od sformułowania „transakcje sporadyczne” i określa omawiane czynności jako „transakcje pomocnicze”.

Transakcje pomocnicze zatem to takie, które nie są związane z zasadniczą działalnością podatnika, a przychody z ich tytułu nie są bezpośrednim, stałym i koniecznym uzupełnieniem tej działalności. Tak więc, aby ocenić, czy dana czynność może być uznana za pomocniczą, należy wziąć pod uwagę przede wszystkim to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności gospodarczej podatnika. Jeżeli dana działalność stanowi stały i niezbędny element wbudowany w funkcjonowanie przedsiębiorstwa podatnika, to transakcje takie nie mogą być uznane za pomocnicze.

Zatem, aby ocenić, czy świadczona usługa ma charakter „pomocniczy”, należy wziąć pod uwagę to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności gospodarczej podatnika.

Odnosząc się zatem do Pana wątpliwości, wskazania wymaga, że z cytowanego brzmienia art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a) ustawy wynika, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1 (czyli uprawniającej do zwolnienia podmiotowego) nie wlicza się m.in. obrotu z tytułu odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku (na podstawie m.in. art. 43 ust. 1 ustawy), jednakże z wyjątkiem transakcji związanych z nieruchomościami, jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych. Za czynności związane z nieruchomościami należy uznać nie tylko usługi stricte dotyczące nieruchomości, ale wszelkie czynności, których wykonanie oparte jest na wykorzystaniu, używaniu i użytkowaniu nieruchomości. Transakcje pomocnicze natomiast to takie, które nie są związane z zasadniczą działalnością podatnika, a przychody z ich tytułu nie są bezpośrednim, stałym i koniecznym uzupełnieniem tej działalności.

Prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej w zakresie usługi najmu przedmiotowego mieszkania nie można uznać za działalność świadczoną pomocniczo. Jest to – jak jednoznacznie wynika z przedstawionego opisu sprawy, obok prowadzonej przez Pana pozarolniczej działalności gospodarczej, drugi rodzaj wykonywanej przez Pana działalności. Zatem najem lokalu mieszkalnego za wynagrodzeniem nie ma charakteru transakcji pomocniczych do świadczonej przez Pana pozarolniczej działalności gospodarczej, lecz są to dwie różne transakcje podstawowe - w zakresie odrębnego rodzaju (przedmiotu) wykonywanej przez Pana działalności gospodarczej. Tym samym bez znaczenia jest w opisanej sytuacji fakt, że nie zajmuje się Pan najmem jako profesjonalny przedsiębiorca.

Ponadto zwolnienie wynikające z art. 113 ustawy odnosi się do konkretnego limitu wynikającego ze sprzedaży (odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług) danego podatnika. Skoro, jak wyżej wskazano wykonuje Pan oprócz pozarolniczej działalności gospodarczej również działalność gospodarczą w zakresie wynajmu, to bez względu na to, że nie zajmuje się Pan wynajmem jako profesjonalny przedsiębiorca sprzedaż z tej działalności również powinna być wliczana do limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Ww. najem, który korzysta ze zwolnienia z podatku VAT, również powinien być wliczany do wartości limitu określonego w ww. przepisie, gdyż wykonywany był w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W konsekwencji wartość świadczonych przez Pana usług najmu lokalu, stanowiących odpłatne świadczenie usług w ramach prowadzonej w tym zakresie przez Pana działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, każdorazowo podlegała wliczeniu do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Zatem, skoro z przedstawionych okoliczności wynika, że w 2022 r. wartość sprzedaży z prowadzonej przez Pana pozarolniczej działalności gospodarczej oraz wynajmu lokalu mieszkalnego przekroczyła wartość sprzedaży określoną w art. 113 ust. 1 ustawy, to utracił Pan prawo do korzystania z ww. zwolnienia z podatku VAT i tym samym był Pan zobowiązany do zarejestrowania się jako czynny podatnik podatku VAT począwszy od czynności, która spowodowała przekroczenie limitu wskazanego w art. 113 ust. 1 ustawy.

Ponadto również w 2023 r. wartość sprzedaży z prowadzonej przez Pana pozarolniczej działalności gospodarczej oraz wynajmu lokalu mieszkalnego przekroczyła wartość sprzedaży określoną w art. 113 ust. 1 ustawy.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym nie może Pan obecnie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym Pana stanowisko uznaję za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

W odniesieniu do powołanego przez Pana wyroku NSA, Organ wskazuje, że wyrok ten zapadł w indywidualnej sprawie osadzonej w odmiennym stanie faktycznym dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych i wiążący charakter ma wyłącznie w tej sprawie, w której zapadł na gruncie innej ustawy podatkowej.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm., dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).