Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe - Interpretacja - null

shutterstock

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe - Interpretacja - 0112-KDIL1-1.4012.672.2024.2.AR

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 października 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 26 września 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy kwestii opodatkowania sprzedaży działki nr 1. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 27 listopada 2024 r. (wpływ 2 grudnia 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Gmina A (dalej: Gmina, Podatnik, Wnioskodawca) jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Od 1 stycznia 2017 r. Gmina rozlicza się jako podatnik podatku od towarów i usług łącznie ze swoimi jednostkami budżetowymi i samorządowymi zakładami budżetowymi, również z Zarządem (…).

Gmina jest właścicielem nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków jako działka numer 1, o powierzchni (…) m kw., położonej w rejonie (…). Nieruchomość ta została nabyta przez Gminę na podstawie decyzji stwierdzającej nabycie z mocy prawa mienia komunalnego nr (…) z (…) 1993 r., w momencie nabycia przez Gminę nieruchomość była zabudowana. Główne zabudowania powstały ok. roku 1893, a w późniejszym czasie dobudowano dwie dodatkowe części (klatkę schodową i obiekt o konstrukcji żelbetowej (...)).

Czynność nabycia przez Gminę opisanej nieruchomości nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT wobec tego Gmina nie miała prawa do odliczenia podatku VAT przy nabyciu nieruchomości.

Działka numer 1 usytuowana jest (...), na nieruchomości aktualnie znajdują się pozostałości (ruiny) po zawalonym, a następnie częściowo rozebranym budynku biurowo-gospodarczo-użytkowym oraz po dwóch przybudówkach do tego budynku (dalej: obiekt, ruiny).

Zarządcą przedmiotowej nieruchomości aktualnie jest Zarząd (…) – jednostka budżetowa Gminy. Wcześniej, tj. do roku (…), funkcję zarządcy pełniła spółka (…), a następnie spółka (…).

Z dostępnych informacji wynika, że zabudowania te od (…) 2003 r. posiadały status pustostanu (od roku 2003 nie były i nie są nikomu udostępniane), natomiast wcześniej zabudowania pełniły funkcje (...) i były oddane do użytkowania innym podmiotom. Jednakże z uwagi na upływ czasu oraz zmiany zarządców Gmina nie posiada kompletnych dokumentów potwierdzających na jakiej podstawie zabudowania te były udostępniane oraz, czy były to czynności opodatkowane podatkiem VAT, zwolnione od podatku VAT, czy niepodlegające opodatkowaniu VAT.

W wyniku kontroli stanu technicznego przeprowadzonej w roku 2011 – stwierdzono bardzo zły stan techniczny oraz zalecono remont generalny lub rozbiórkę. W roku 2011 podjęto działania zmierzające do doprowadzenia obiektu budowlanego do należytego stanu technicznego, tj. uzyskano decyzję nr (…) z (…) 2011 r. zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na wykonanie robót budowanych – remont i przebudowa na cele biurowe i (…). Ostatecznie jednak nie skorzystano z powyższego uprawnienia, a z uwagi na nierozpoczęcie budowy w ustawowym terminie trzech lat decyzja została wygaszona. Z kolei przedmiotową nieruchomość przeznaczono do sprzedaży.

Następnie w roku 2021 zabudowania uległy zawaleniu w wyniku katastrofy budowlanej, która miała miejsce w (…) 2021 r., bezpośrednią przyczyną katastrofy budowlanej był nadmiernie pogorszony stan techniczny (…), nie stwierdzono interwencji osób trzech w konstrukcję nośną. Decyzją nr (…) z (…) 2021 r. (…) Inspektor Nadzoru Budowlanego nakazał Gminie m.in. wykonanie demontażu elementów konstrukcyjnych budynku, tj.:

·demontażu pozostałego pokrycia połaci (…),

·demontażu konstrukcji pozostałych wiązarów dachowych oraz stropu (…),

·demontażu murów zewnętrznych (…),

·demontażu kominów murowanych (…),

·demontażu stropów drewnianych (…),

·demontażu ścianek działowych (…),

·usunięcie gruzu (…).

Decyzja została wykonana w pełnym zakresie dotyczącym demontażu elementów konstrukcyjnych i usunięcia materiału rozbiórkowego z terenu nieruchomości.

Aktualnie z zabudowań pozostały wyłącznie ruiny, widoczne pozostałości zniszczonego, lecz niecałkowicie rozebranego budynku, tj. niekompletne ściany zewnętrzne, brak stolarki okiennej i drzwiowej oraz dachu. Obiekt nie spełnia obecnie żadnej funkcji i w ocenie Wnioskodawcy w świetle przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2024 r. poz. 725 t. j.) (dalej: ustawy – Prawo budowlane), nie jest budynkiem ani budowlą. Nie posiada założonej kartoteki w operacie ewidencji gruntów i budynków. Zgodnie z treścią mapy ewidencyjnej nieruchomość jest niezabudowana (brak budynku na mapie). Natomiast zgodnie z treścią mapy zasadniczej na działce numer 1, znajduje się budynek w budowie.

Rzeczoznawca majątkowy sporządzający operat szacunkowy określający wartość rynkową nieruchomości określił stopień zużycia technicznego obiektu na poziomie (…)%, stan techniczny awaryjny – do likwidacji.

Nieruchomość zlokalizowana jest na terenie historycznego układu urbanistycznego (…). Obiekt nie jest jednak wpisany do rejestru zabytków ani ujęty jednostkowo w gminnej ewidencji zabytków. Zgodnie z uzyskaną opinią, (…) Konserwator Zabytków nie neguje możliwości ewentualnego wyburzenia znajdującego się na nieruchomości obiektu, biorąc pod uwagę status ochrony konserwatorskiej oraz stan obiektu.

Z dostępnych od Zarządcy informacji wynika, że w stosunku do obiektu ponoszone były następujące wydatki:

·rok 2011 – dokumentacja (…),

·rok 2021 – zabezpieczenie budowy (…),

·rok 2022 – częściowa rozbiórka budynku.

Teren nieruchomości jest częściowo utwardzony. Na działce znajdują się, pełniące funkcje częściowego ogrodzenia, fragment muru (powstałego prawdopodobnie ok. roku 1900) i fragment ogrodzenia z siatki na podmurówce, pozostałe fragmenty muru i ogrodzenia z siatki znajdują się na nieruchomościach sąsiednich. Fragment muru oraz fragment ogrodzenia z siatki na podmurówce, w ocenie Wnioskodawcy, stanowią urządzenia budowlane w świetle przepisów ustawy – Prawo budowlane.

Nieruchomość położona jest na obszarze objętym ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w rejonie (…) (uchwała nr (…) z (…) 2012 r.), zgodnie z którym nieruchomość przeznaczona jest się pod mieszkalnictwo, usługi podstawowe, rekreację, biura, obiekty hotelowe, infrastrukturę drogową i obiekty infrastruktury technicznej (symbol na rysunku MPZP 1 MW-U/I).

Gmina aktualnie prowadzi procedurę przygotowania do sprzedaży przedmiotowej nieruchomości w trybie przetargowym.

Doprecyzowanie i uzupełnienie opisu sprawy

Ad 1.

Na działce numer 1 w momencie sprzedaży będą znajdować się:

-ruiny budynku (niecałkowicie rozebranego), który wg ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2024 r. poz. 725 ze zm.) nie stanowi budynku ani budowli,

-częściowe utwardzenie (tj.: kostka betonowa (…), utwardzony betonem plac (…)),

-urządzenia budowlane, tj. fragment muru oraz fragment ogrodzenia z siatki.

Dodatkowo po weryfikacji stanu faktycznego Gmina wskazała, że posadowione na działce numer 1 ogrodzenie z siatki nie jest na podmurówce, we wniosku błędnie wskazano, że ogrodzenie z siatki jest na podmurówce.

Ad 2.

Wszystkie naniesienia znajdujące się na działce numer 1 są własnością Gminy i będą przedmiotem sprzedaży.

Ad 3.

Naniesienia znajdujące się na działce nr 1 oraz grunt nie były i nie będą przez Gminę wykorzystywane przez cały okres ich posiadania do momentu sprzedaży, wyłącznie do czynności zwolnionych od podatku VAT. Obszar gruntu o powierzchni (…) m2, przeznaczony na miejsce gromadzenia odpadów, objęty jest umową dzierżawy zawartą na czas nieoznaczony. Czynsz dzierżawny opodatkowany jest podatkiem VAT. Ponadto, jak już podano we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, z informacji uzyskanych od zarządcy wynika, że zabudowania od (…) 2003 r. posiadały status pustostanu (od roku 2003 nie były i nie są nikomu udostępniane), natomiast wcześniej zabudowania pełniły funkcje (...) i były oddane do użytkowania innym podmiotom. Jednakże z uwagi na upływ czasu oraz zmiany zarządców, Gmina nie posiada kompletnych dokumentów potwierdzających na jakiej podstawie zabudowania te były udostępniane oraz, czy były to czynności opodatkowane podatkiem VAT, zwolnione od podatku VAT, czy niepodlegające opodatkowaniu VAT.

Ad 4.

Utwardzenie części gruntu (tj. kostka betonowa (…), utwardzony betonem plac (…)) stanowią urządzenia budowlane, nie stanowią budynku lub budowli w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane.

Ad 5.

Fragment muru oraz fragment ogrodzenia z siatki stanowią własność Gminy.

Fragment muru oraz fragment ogrodzenia z siatki będą przedmiotem sprzedaży.

Fragment muru pełniący funkcję ogrodzenia jest trwale związany z gruntem poprzez fundament, ogrodzenie z siatki nie jest trwale związane z gruntem.

Pytanie

Czy sprzedaż nieruchomości opisanej we wniosku (działka nr 1) może korzystać ze zwolnienia d podatku o towarów i usług, czy jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług z zastosowaniem właściwej stawki tego podatku?

Państwa stanowisko w sprawie

Wątpliwości Gminy dotyczą kwestii, czy nieruchomość opisana we wniosku, na której znajdują się ruiny obiektu pozostałego po katastrofie budowlanej oraz przeprowadzeniu częściowych prac rozbiórkowych - nakazanych decyzją (…) Inspektora Nadzoru Budowlanego jest nieruchomością zabudowaną, czy niezabudowaną.

Państwa zdaniem, w myśl art. 29a ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towaru i usług (Dz. U. z 2024 r. poz. 361 t. j.) (dalej: ustawy o VAT), w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Dlatego przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, do dostawy gruntu stosuje się taką samą stawkę podatku/zwolnienie od podatku, jak dla dostawy budynków, budowli lub ich części trwale z tym gruntem związanych.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT:

Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a)dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b)pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pierwszym zasiedleniu - rozumie się przez to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich.

a)wybudowaniu lub

b)ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W sytuacji, gdy dostawa nieruchomości zabudowanych niespełniających przesłanek do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ustawodawca przewidział zwolnienia wskazane w art. 43 ust. 1 pkt. 10a ustawy o VAT.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT:

Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

a)w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b)dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia „budynku”, „budowli”, do którego odwołują się cytowane powyżej przepisy dotyczące zwolnienia od podatku. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy – Prawo budowlane.

W myśl art. 3 pkt 1 ustawy – Prawo budowlane:

Ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Według art. 3 pkt 2 ustawy - Prawo budowlane:

Ilekroć w ustawie jest mowa o budynku – należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy – Prawo budowlane:

Ilekroć w ustawie jest mowa o budowli – należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Z kolei jak stanowi art. 3 pkt 9 ustawy – Prawo budowlane:

Ilekroć w ustawie jest mowa o urządzeniu budowlanym – należy przez to rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Dodatkowo należy zaznaczyć, że w przedmiocie opodatkowania dostawy gruntów zabudowanych budynkami/budowlami przeznaczonymi do rozbiórki wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w wyroku z 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed BV przeciwko Staatssecretaris van Financiën. W wyroku tym TSUE orzekł, że:

„Artykuł 13 część B lit. g szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku w związku z art. 4 ust. 3 lit. a tej dyrektywy powinien być interpretowany w ten sposób, że przewidzianym w pierwszym z tych przepisów zwolnieniem z podatku VAT nie jest objęta dostawa działki, na której wciąż stoi stary budynek, który ma zostać rozebrany w celu wzniesienia na jego miejscu nowej konstrukcji i którego rozbiórka, do jakiej zobowiązał się sprzedający, rozpoczęła się przed tą dostawą. Takie transakcje dostawy i rozbiórki stanowią w świetle podatku VAT transakcję jednolitą mającą na celu jako całość dostawę nie tyle istniejącego budynku i gruntu, na którym stoi, co niezabudowanej działki, niezależnie od stanu zaawansowania robót rozbiórkowych starego budynku w momencie rzeczywistej dostawy działki”.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądów Administracyjnych sam fakt, że w chwili sprzedaży nieruchomości w stosunku do znajdującego się na niej budynku zostało wydane pozwolenie na jego rozbiórkę, nie daje podstaw do uznania transakcji za dostawę niezabudowanego gruntu. Aby grunt mógł być uznany za niezabudowany najważniejsze jest czy rozbiórka budynków zostanie dokonana (bądź rozpocznie się) przed planowaną dostawą.

W konsekwencji w sprawie opodatkowania dostawy działki zabudowanej budynkiem przeznaczonym do rozbiórki istotny jest fakt, czy rozbiórka budynku została zrealizowana lub rozpoczęta przed sprzedażą. Tak więc, o statusie sprzedawanej nieruchomości decydują okoliczności faktyczne, tj. fizycznie rozpoczęty proces rozbiórki. Podkreślenia wymaga kwestia, że dopóki dany obiekt budowlany spełnia przesłanki do uznania go za budynek, teren, na którym jest on usytuowany, jest terenem zabudowanym. Dopiero jeśli na skutek podjętych prac rozbiórkowych przestanie on spełniać kryteria przewidziane dla budynku, teren, na którym taki obiekt się uprzednio znajdował, staje się gruntem niezabudowanym.

W ocenie Wnioskodawcy, obiekt stanowiący pozostałości zniszczonego, lecz niecałkowicie rozebranego budynku opisywanego we wniosku nie stanowi ani budynku ani budowli, gdyż po katastrofie budowlanej oraz przeprowadzonych zgodnie z nakazem (…) Inspektora Nadzoru Budowlanego pracach rozbiórkowych obiekt ten nie spełnia ani definicji budynku, ani definicji budowli.

Z cytowanych powyżej przepisów ustawy – Prawo budowlane wynika, że budynek to obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem i jest wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Z kolei co do budowli definicja nie odnosi się do jej stanu technicznego, lecz do funkcji/zastosowania jakie pełni. Istniejące na działce fragmenty budynku nie mają dachu oraz części ścian, więc nie mogą spełniać definicji budynku, nie są również budowlą, gdyż nie można przypisać im jakiejkolwiek funkcji. Obiekt ten ewidentnie nie nadaje się do eksploatacji – nie może być w żaden sposób użytkowany (uległ zawaleniu oraz przeprowadzono częściowe prace rozbiórkowe), a więc nie spełnia cech budynku, ani też budowli. Należy przyjąć, że obiekt który jest zniszczony, lecz jeszcze niecałkowicie rozebrany nie spełnia już swojej pierwotnej funkcji, do której był przeznaczony. W konsekwencji czego sprzedaż działki, na której znajdują się ruiny budynku należy traktować jako sprzedaż nieruchomości niezabudowanej.

Skoro omawiana nieruchomość będzie stanowiła nieruchomość niezabudowaną, dalsza analiza zwolnień - wynikająca z przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT jest bezzasadna.

Z kolei fragment muru oraz fragment ogrodzenia z siatki na podmurówce stanowią, w ocenie Gminy, urządzenie budowlane, o którym mowa w art. 3 pkt 9 ustawy – Prawo budowlane.

W art. 3 pkt 9 ustawy – Prawo budowlane ogrodzenie zostało wymienione w katalogu urządzeń budowlanych, zdefiniowanym odrębnie od katalogu budowli. Tak więc ogrodzenie, zgodnie regulacjami przewidzianymi w ustawie – Prawo budowlane, nie mieści się w definicji budowli.

Budowlami są wszystkie obiekty budowlane niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, które zostały przykładowo wymienione w art. 3 pkt 3 ustawy – Prawo budowlane, natomiast w przepisie tym nie wymieniono ogrodzenia. Ponadto ani mur, ani ogrodzenie nie zostały ujęte w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB). W konsekwencji, ogrodzenie znajdujące się na gruncie stanowi urządzenie budowlane, a nie samodzielną budowlę.

Powyższe stanowisko potwierdzą wyroki:

-Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 stycznia 2011 r., sygn. III SA/Wa 1278/10, zgodnie z którym:

„W rozumieniu art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego - budowlą jest każdy obiekt budowlany, niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, zaś obiektem budowlanym budynek, obiekt małej architektury i budowla. Wyliczenie budowli zawarte w art. 3 pkt 3 ma charakter przykładowy, nie stanowi katalogu zamkniętego. Nie mniej jednak wymienione w nim budowle same w sobie stanowią urządzenia wyodrębnione pod względem technicznym i charakteryzują się jako takie wartością użytkową. Tymczasem ogrodzenie służy do zaznaczenia granic nieruchomości, jest fragmentem działki gruntu i ma wobec niej charakter służebny” oraz

-Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 kwietnia 2012 r. sygn. I FSK 918/11, zgodnie z którym:

„sprzedaży działki gruntu, ogrodzonej siatką na słupkach betonowych z oczywistych względów nie można traktować jako dostawy budowli w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Sensem ekonomicznym tej czynności jest przecież sprzedaż gruntu, a nie ogrodzenia. Siatka ogrodzeniowa, jak trafnie zauważył Sąd pierwszej instancji, nie pełni samodzielnych funkcji budowlanych. Jej celem jest wydzielenie granic działki i jej zabezpieczenie”.

Tak więc, skoro ogrodzenie stanowi urządzenie budowlane, a nie samodzielną budowlę, którą uznaje się za towar na gruncie ustawy o VAT to nie wystąpią przesłanki do zastosowania zwolnień od podatku, o których mowa w przepisach w art. 43 ust. 1 pkt 10 i art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, gdyż nie wystąpi dostawa budowli lecz gruntu niezabudowanego.

Mając na uwadze powyższego przedmiotem planowanej transakcji sprzedaży będzie sprzedaż gruntu niezabudowanego.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT:

Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje jeśli przedmiotem dostawy jest grunt niezabudowany o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.

W myśl art. 2 pkt 33 ustawy o VAT:

Ilekroć w ustawie jest mowa o terenach budowlanych – rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Działka nr 1 położona jest na obszarze objętym ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w rejonie (…) (uchwała nr (…) z (…) 2012 r.), zgodnie z którym nieruchomość przeznaczona jest się pod mieszkalnictwo, usługi podstawowe, rekreację, biura, obiekty hotelowe, infrastrukturę drogową i obiekty infrastruktury technicznej (symbol na rysunku MPZP 1 MW-U/I).

Wobec powyższego, działka nr 1 jest zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczona pod zabudowę, jest więc terenem budowlanym.

W konsekwencji, dostawa opisywanej we wniosku nieruchomości nie będzie objęta zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, ponieważ ww. działka na moment sprzedaży stanowić będzie teren budowlany zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

W związku z tym należy przeanalizować przesłanki do ewentualnego zastosowania zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT dostawy działki nr 1 wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT:

Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Do zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

-towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

-brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez Gminę A na podstawie decyzji stwierdzającej nabycie z mocy prawa mienia komunalnego, wobec tego Gminie z tytułu nabycia tej nieruchomości nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Posiadane dokumenty nie potwierdzają również, że od momentu nabycia do dnia dzisiejszego przedmiotowa nieruchomość był wykorzystywana wyłącznie na działalność zwolnioną z opodatkowania VAT – jak podano w stanie faktycznym, Gmina nie dysponuje dokumentami potwierdzającymi do jakiej działalności (opodatkowanej VAT, zwolnionej z VAT, niepodlegającej VAT) wykorzystywana była ta nieruchomość przed rokiem 2003, natomiast od początku 2003 r. stanowi ona pustostan, nie jest więc wykorzystywana do żadnej działalności, aktualnie planowana jest sprzedaż przedmiotowej nieruchomości.

Zatem, mając na uwadze okoliczności sprawy, stwierdzić należy, że dostawa działki nr 1 nie będzie korzystała także ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, ponieważ nie zostały spełnione warunki, o których mowa w tym przepisie.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Gminy, przedmiotowa dostawa działki numer 1 ze względu na niespełnienie warunków uprawniających do zastosowania któregokolwiek ze zwolnień z opodatkowania – będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług z zastosowaniem właściwej stawki tego podatku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy:

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1)przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;

2)wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;

3)wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;

4)wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;

5)ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;

6)oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;

7)zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, budynki, budowle oraz grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w świetle art. 15 ust. 6 ustawy:

Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych. Zatem, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to więc wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko bowiem w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy zaznaczyć należy, że z uwagi na fakt, że sprzedaż nieruchomości jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie zaś publicznoprawną), dla czynności sprzedaży nieruchomości wystąpią Państwo w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a czynność ta w świetle ustawy będzie stanowić odpłatną dostawę towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy.

Wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może albo być opodatkowana, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy:

Przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z przytoczonych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza „każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Zatem, w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Natomiast odnosząc się do kwestii sposobu opodatkowania gruntów zabudowanych należy wskazać, że dla sprzedaży nieruchomości zabudowanych budynkami, budowlami lub ich częściami ustawodawca przewidział możliwość zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a)dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b)pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem, dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy:

Przez pierwsze zasiedlenia rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a)wybudowaniu, lub

b)ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. „Pierwsze zasiedlenie” budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika – bowiem w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

a) w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

W tym miejscu należy nadmienić, że dla dostawy nieruchomości, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9, 10 lub 10a ustawy ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

-towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

-przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W tym miejscu wskazać należy, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego:

W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Jednocześnie należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku”, czy „budowli”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 725 ze zm.), zwanej dalej ustawą Prawo budowlane.

I tak, w myśl art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane:

Pod pojęciem obiektu budowlanego należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane:

Przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Jak stanowi art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane:

Pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych, morskich turbin wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Zgodnie z art. 3 pkt 3a ww. ustawy Prawo budowlane:

Obiekt liniowy należy rozumieć jako obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane oraz kable zainstalowane w kanale technologicznym nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Z kolei w myśl art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane:

Przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Wskazać należy, że urządzenia budowlane stanowią urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, nie są to samodzielne budowle zdefiniowane w art. 3 pkt 3 ww. ustawy Prawo budowlane, które uznaje się za towar na gruncie podatku od towarów i usług. Jednakże urządzenia te należy traktować, jako elementy przynależne do budynku/budowli i opodatkować łącznie z budynkiem/budowlą, z którym są powiązane, a tym samym należy przypisać stawkę właściwą dla sprzedawanego obiektu budowlanego znajdującego się na tej samej działce, co urządzenie techniczne. Brak podstaw do stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów w zakresie stawki podatku VAT dla ww. urządzeń w oderwaniu od budynków/budowli, do których przynależą, gdyż w świetle obowiązujących przepisów nie mają one samodzielnego bytu.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż Gmina zamierza zbyć – nabytą w roku 1993 – działkę nr 1, na której w momencie sprzedaży będa znajdować się naniesienia, takie jak:

-ruiny budynku (niecałkowicie rozebranego), który – jak Państwo wskazali – nie stanowi budynku ani budowli,zgodnie z ustawą Prawo budowlane;

-częściowe utwardzenie (tj.: kostka betonowa (...), utwardzony betonem plac (...)), które – jak wynika z opisu sprawy – nie stanowią budynku lub budowli w rozumieniu ustawy Prawo budowlane. Stanowią – jak Państwo wskazali – urządzenia budowlane, nie stanowią budynku lub budowli w rozumieniu ustawy Prawo budowlane;

-urządzenia budowlane, tj. fragment muru oraz fragment ogrodzenia z siatki, które – jak wskazała Gmina – stanowią urządzenia budowlane, w rozumieniu ustawy Prawo budowlane.

Odnosząc się zatem do sprzedaży działki nr 1, na której na moment zbycia będą znajdować się ww. naniesienia, tj. ruiny budynku, częściowe utwardzenie, fragment muru oraz fragment ogrodzenia z siatki, które – jak sami Państwo wskazali – nie stanowią budynków lub budowli w rozumieniu art. 3 pkt 2-3 ustawy Prawo budowlane, wskazać należy, że jej sprzedaż nie będzie korzystała ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy. Jak bowiem wynika z okoliczności sprawy – żadne z naniesień, które będą się znajdować na działce w momencie dostawy, nie stanowią budynku lub budowli, w myśl ustawy Prawo budowlane.

Ponadto – jak wynika z opisu sprawy – z zapisów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynika, że nieruchomość przeznaczona jest pod mieszkalnictwo, usługi podstawowe, rekreację, biura, obiekty hotelowe, infrastrukturę drogową i obiekty infrastruktury technicznej. Zatem, działka nr 1 – będąca przedmiotem sprzedaży – stanowi teren przeznaczony pod zabudowę.

W konsekwencji w momencie dostawy działka nr 1 przeznaczona będzie pod zabudowę i w rezultacie jej sprzedaż nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Skoro nie można było zastosować zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to należy przeanalizować warunki do zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jak już wyżej wskazano, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.: towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania oraz przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Aby zatem zastosować zwolnienie od podatku – przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy – muszą być łącznie spełnione oba ww. warunki.

W tym miejscu wskazać należy na treść wyroku NSA w wyroku z 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że „zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”.

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT.

Biorąc zatem pod uwagę powołane powyżej przepisy prawa oraz orzecznictwo sądowe, w analizowanej sprawie dostawa działki nr 1 nie będzie również korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Jak wynika bowiem z opisu sprawy, nabycie przez Gminę przedmiotowej nieruchomości stanowiło czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku z nabyciem ww. działki nie wystąpił podatek VAT naliczony, który mógłby podlegać odliczeniu przez Gminę. Zatem, nie można twierdzić, że nie przysługiwało lub przysługiwało Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu przedmiotowej działki. Tym samym, jeden z warunków art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie został spełniony. W związku z tym, dostawa działki nr 1 nie będzie również korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W konsekwencji, sprzedaż działki nr 1 nie będzie mogła skorzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9, pkt 10, pkt 10a oraz pkt 2 ustawy, i będzie stanowić czynność opodatkowaną podatkiem VAT.

Podsumowanie

Sprzedaż nieruchomości, tj. działki nr 1, nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku o towarów i usług i będzie czynnością opodatkowaną, do której zastosowanie znajdzie właściwa stawka podatku VAT.

Państwa stanowisko uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Informujemy, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (zapytania). Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii opodatkowania sprzedaży urządzeń budowlanych znajdujących się na działce nr 1.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwo w złożonym wniosku. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację oparłem się na informacji, że naniesienia znajdujące się na działce nr 1 nie stanowią budynków lub budowli, w myśl ustawy Prawo budowlane. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Należy również podkreślić, że analiza przepisów ustawy Prawo budowlane nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z tym, że Gmina wskazała w opisie sprawy, że naniesienia, które będą na moment sprzedaży znajdować się na działce nr 1, nie stanowią budynków i budowli w rozumieniu tej ustawy, fakt ten przyjęto jako element przedstawionego zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).