Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 września 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 29 września 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu artykułów spożywczych, takich jak kawa, herbata, cukier, mleko, napoje bezalkoholowe, słodycze, owoce, jogurty, pieczywo, sery oraz produkty mięsne (gotowane) na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 18 listopada 2024 r. (wpływ 18 listopada 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni jako osoba fizyczna planuje zarejestrować spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością na terenie Polski. Spółka będzie zajmować się świadczeniem usług prawnych oraz księgowych. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawczyni planuje zatrudniać osoby fizyczne zarówno na podstawie umów o pracę, jak i umów cywilnoprawnych (np. umów zlecenia, umów o dzieło). Ponadto, Wnioskodawczyni zamierza współpracować z różnymi kontrahentami, w tym z osobami prowadzącymi działalność gospodarczą. Spółka będzie zarejestrowana jako czynny podatnik VAT.

W związku z prowadzeniem działalności Wnioskodawczyni planuje ponosić wydatki na nabycie artykułów spożywczych na rzecz swoich kontrahentów, pracowników oraz współpracowników. Przykładowe zakupy obejmują produkty takie jak kawa, herbata, cukier, mleko, bezalkoholowe napoje chłodzące, słodycze, owoce, jogurty, pieczywo, sery oraz produkty mięsne (gotowane). Wydatki te będą miały charakter podstawowy, niewykraczający poza standardy przyjęte w biznesie, i będą związane bezpośrednio z działalnością gospodarczą. Wskazane artykuły spożywcze będą udostępniane podczas wewnętrznych narad, spotkań pracowników, spotkań ze współpracownikami oraz z kontrahentami. Produkty te będą dostępne w pomieszczeniach ogólnodostępnych, takich jak kuchnie, sale konferencyjne oraz pomieszczenia socjalne. Celem tych wydatków jest poprawa komfortu uczestników spotkań oraz stworzenie pozytywnej atmosfery, co ma pozytywny wpływ na efektywność rozmów, negocjacji oraz ogólną skuteczność działań biznesowych. Wydatki te, choć pośrednio, przyczyniają się do korzyści o charakterze ekonomicznym, gdyż wpływają na zwiększenie efektywności prowadzonych działań oraz poprawę relacji z kontrahentami.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Artykuły spożywcze, o których mowa we wniosku, będą finansowane z środków obrotowych spółki.

Spółka nie będzie miała możliwości określenia wartości korzyści uzyskanej przez konkretnego pracownika lub inną uprawnioną osobę korzystającą z udostępnionych przez Spółkę artykułów spożywczych.

Przekazanie przez Spółkę artykułów spożywczych będzie miało charakter bezzwrotny i będzie nieodpłatne.

Przekazanie pracownikom artykułów spożywczych nie będzie stanowiło dodatkowej formy gratyfikacji/ wynagrodzenia za pracę.

Przekazanie pracownikom artykułów spożywczych nie ma na celu bezpośredniego motywowania ich do bardziej efektywnego wykonywania obowiązków służbowych. Artykuły te są przeznaczone do codziennego użytku w ramach działalności, a ich celem jest zapewnienie komfortu.

Otrzymywanie przez pracowników artykułów spożywczych będzie wynikało z zawartych ze Spółką umów o pracę lub regulaminu pracy.

Korzystanie z artykułów spożywczych będzie miało charakter otwarty, tj. będą mogli z nich korzystać wszyscy pracownicy i inne osoby uprawnione.

Spółka nie jest zobowiązana do zapewnienia pracownikom wymienionych we wniosku artykułów spożywczych na podstawie przepisów prawa.

Spółka nie będzie w stanie dokładnie przyporządkować, jaka część nabytych artykułów spożywczych będzie wykorzystywana na potrzeby udostępniania podczas: wewnętrznych narad, spotkań z pracownikami, spotkań ze współpracownikami i spotkań z kontrahentami.

Spółka nie będzie ewidencjonować i weryfikować, kto i w jakich okolicznościach skorzystał z artykułów spożywczych dostępnych w pomieszczeniach ogólnodostępnych.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka będzie wykonywać wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług, które nie korzystają ze zwolnienia.

Pytanie (oznaczone we wniosku nr 1)

Czy wydatki na nabycie artykułów spożywczych, takich jak kawa, herbata, cukier, mleko, napoje bezalkoholowe, słodycze, owoce, jogurty, pieczywo, sery oraz produkty mięsne (gotowane), na podstawie art. 86 ustawy o VAT podatnik będzie uprawniony do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu zakupu wyżej wymienionych artykułów spożywczych na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej?

Pani stanowisko w sprawie

Podatnicy, zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 86 ustawy o VAT (Dz. U. z 2024 r. poz. 361), mają prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakupy towarów i usług, w takim zakresie, w jakim te towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Oznacza to, że prawo do odliczenia podatku VAT przysługuje jedynie w przypadku, gdy zakupione towary lub usługi są wykorzystywane w działalności gospodarczej, a co za tym idzie – służą do realizacji czynności opodatkowanych (z pewnymi wyjątkami wynikającymi z art. 88 ust. 1 ustawy o VAT).

W kontekście planowanych zakupów artykułów spożywczych, takich jak kawa, herbata, cukier, mleko, napoje bezalkoholowe, słodycze, owoce, jogurty, pieczywo, sery oraz produkty mięsne (gotowane), artykuły te będą udostępniane w czasie wewnętrznych narad, spotkań pracowników, spotkań ze współpracownikami oraz kontrahentami. Ich konsumpcja będzie miała charakter pośrednio związany z prowadzeniem działalności gospodarczej, ponieważ poprawiają one komfort uczestników spotkań, a tym samym przyczyniają się do efektywności prowadzonych rozmów i negocjacji, co z kolei wpływa na ogólną efektywność funkcjonowania spółki oraz generowanie przez nią obrotu. W związku z tym można uznać, że te wydatki mają pośredni związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Dodatkowo, jeśli chodzi o artykuły spożywcze przekazywane pracownikom i współpracownikom, takie jak kawa, herbata, mleko, cukier czy woda mineralna, zgodnie z § 112 rozporządzenia MPiPS z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r. nr 169, poz. 1650), pracodawca jest zobowiązany do zapewnienia pracownikom wody zdatnej do picia lub innych napojów. W świetle tego przepisu dostarczanie wymienionych artykułów spożywczych pracownikom oraz osobom współpracującym na podstawie umów cywilnoprawnych nie stanowi przekazania towarów na cele osobiste, ale wynika z obowiązku przestrzegania przepisów BHP. Z tego względu, te wydatki również mają charakter związany z prowadzeniem działalności gospodarczej i wykonywaniem czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym, w odniesieniu do wskazanych artykułów spożywczych, Wnioskodawczyni uważa, że na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, podatnik będzie uprawniony do odliczenia podatku VAT naliczonego przy ich nabyciu, ponieważ artykuły te będą wykorzystywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a ich zużycie ma związek z czynnościami opodatkowanymi.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwana dalej „ustawą”:

Art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje gdy:

• towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych,
• podatek odlicza zarejestrowany czynny podatnik podatku VAT.

Odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Ta zasada wyłącza jednocześnie możliwość odliczania podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli gdy są wykorzystywane do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje pod warunkiem, że:

• spełnione zostały przesłanki pozytywne, wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy oraz
• nie zaistniały przesłanki negatywne, o których mowa w art. 88 ustawy.

W art. 88 ustawy określone są wyjątki, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami.

W systemie podatku od towarów i usług obowiązuje zasada niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego, podatnik nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. Istotna jest intencja nabycia. Jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych. Zatem wystarczy, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Tym samym, podatnik dokonując zakupu towarów czy usług dokonuje ich natychmiastowej alokacji do czynności dających prawo do odliczenia lub niedających takiego prawa.

Prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, zatem istnienie prawa do odliczenia ocenia się w kontekście zamierzonego (deklarowanego) związku podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

Bezpośredni związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika występuje wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast pośredni związek nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy pojawia się, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa. Wówczas mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reprezentacji i reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach, koszty doradztwa podatkowego, itp.

Pani wątpliwości dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu artykułów spożywczych, takich jak kawa, herbata, cukier, mleko, napoje bezalkoholowe, słodycze, owoce, jogurty, pieczywo, sery oraz produkty mięsne (gotowane) na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że planuje Pani zarejestrować spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, która będzie zajmować się świadczeniem usług prawnych oraz księgowych. W ramach prowadzonej działalności planuje Pani zatrudniać osoby fizyczne zarówno na podstawie umów o pracę, jak i umów cywilnoprawnych (np. umów zlecenia, umów o dzieło). Zamierza Pani współpracować z różnymi kontrahentami.

W związku z prowadzeniem działalności planuje Pani ponosić wydatki na nabycie artykułów spożywczych na rzecz Pani kontrahentów, pracowników oraz współpracowników. Przykładowe zakupy obejmują produkty takie jak kawa, herbata, cukier, mleko, bezalkoholowe napoje chłodzące, słodycze, owoce, jogurty, pieczywo, sery oraz produkty mięsne (gotowane). Wskazane artykuły spożywcze będą udostępniane podczas wewnętrznych narad, spotkań pracowników, spotkań ze współpracownikami oraz z kontrahentami. Produkty te będą dostępne w pomieszczeniach ogólnodostępnych, takich jak kuchnie, sale konferencyjne oraz pomieszczenia socjalne. Przekazanie przez Spółkę artykułów spożywczych będzie bezzwrotne i nieodpłatne.

Korzystanie z artykułów spożywczych będzie miało charakter otwarty, tj. będą mogli z nich korzystać wszyscy pracownicy i inne osoby uprawnione. Spółka nie będzie ewidencjonować i weryfikować, kto i w jakich okolicznościach skorzystał z artykułów spożywczych dostępnych w pomieszczeniach ogólnodostępnych. Spółka nie będzie w stanie dokładnie przyporządkować, jaka część nabytych artykułów spożywczych będzie wykorzystywana na potrzeby udostępniania podczas: wewnętrznych narad, spotkań z pracownikami, spotkań ze współpracownikami i spotkań z kontrahentami.

Celem tych wydatków jest poprawa komfortu uczestników spotkań oraz stworzenie pozytywnej atmosfery, co ma pozytywny wpływ na efektywność rozmów, negocjacji oraz ogólną skuteczność działań biznesowych. Przekazanie pracownikom artykułów spożywczych nie ma na celu bezpośredniego motywowania ich do bardziej efektywnego wykonywania obowiązków służbowych. Artykuły te są przeznaczone do codziennego użytku w ramach działalności, a ich celem jest zapewnienie komfortu. Przekazanie pracownikom artykułów spożywczych nie będzie stanowiło dodatkowej formy gratyfikacji/ wynagrodzenia za pracę.

Zapewnienie pracownikom wskazanych artykułów spożywczych nie wynika z przepisów prawa, ale otrzymywanie ich przez pracowników będzie wynikało z zawartych ze Spółką umów o pracę lub regulaminu pracy. Wskazane artykuły spożywcze będą finansowane z środków obrotowych spółki.

Aby zaistniało prawo do odliczenia podatku naliczonego, musi wystąpić zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi, bezpośredni lub pośredni. Aby uznać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. Nie mogą to być zakupy przeznaczone na zaspokajanie potrzeb osobistych.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia potrzeb osobistych. Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami osobistymi są takie potrzeby, które dotyczą danej osoby i które są jej potrzebami prywatnymi, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tę osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją. Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy.  

Przepisy dotyczące funkcjonowania podatku VAT w krajach członkowskich Unii Europejskiej podlegają harmonizacji na zasadach określonych Dyrektywą Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.), zwaną dalej Dyrektywą 2006/112/WE. Uszczegółowieniem zasad obowiązywania i funkcjonowania podatku VAT określonych w Dyrektywie 2006/112/WE są wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE).

W wyroku z 11 grudnia 2008 r. w sprawie C-371/07 Danfoss i AstraZeneca Trybunał zaznaczył, że:

Konieczność zapewnienia artykułów spożywczych oraz napojów pracownikom podczas przerw w pracy nie wynika z żadnych przepisów (np. bhp), jak również (jak to wynika w ww. orzeczenia TSUE) nie jest niezbędne dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, bowiem pracownicy są zobowiązani świadczyć pracę niezależnie od poczęstunku, jaki serwuje im z własnej woli pracodawca. To do pracownika należy wybór, czy skorzysta z posiłku oraz ustalenie miejsca i czasu jego spożycia.

W rozpatrywanej sprawie, Spółka nie będzie zobowiązana do zakupu wskazanych artykułów spożywczych na podstawie odrębnych przepisów z zakresów zarówno BHP jak i prawa pracy.

Z analizy przedstawionego opisu sprawy wynika, że zakup przez Spółkę artykułów spożywczych, takich jak kawa, herbata, cukier, mleko, napoje bezalkoholowe, słodycze, owoce, jogurty, pieczywo, sery oraz produkty mięsne (gotowane), udostępnianych w pomieszczeniach ogólnodostępnych, ma służyć dwojakim celom:

• podczas wewnętrznych narad, spotkań pracowników, spotkań ze współpracownikami oraz z kontrahentami,
• do codziennego użytku w ramach działalności, aby zapewnić pracownikom komfort.

Udostępnienie artykułów spożywczych w trakcie wewnętrznych narad spotkań pracowników, spotkań ze współpracownikami oraz z kontrahentami będzie stanowić nieodpłatne czynności związane z prowadzoną działalnością gospodarczą i będzie mieć związek – pośredni – z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Przez wpływ na ogólne funkcjonowanie Spółki jako całości będzie się przyczyniać do generowania przez nią obrotu.

Zatem, w zakresie, w jakim nabyte, a następnie udostępnione w trakcie wewnętrznych narad, spotkań pracowników, spotkań ze współpracownikami oraz z kontrahentami, artykuły spożywcze takie jak kawa, herbata, cukier, mleko, napoje bezalkoholowe, słodycze, owoce, jogurty, pieczywo, sery oraz produkty mięsne (gotowane) będą wykorzystywane przez Spółkę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia tych artykułów spożywczych, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy.

Natomiast w sytuacji, gdy zakupy ww. artykułów spożywczych będą wynikać wyłącznie z dobrej woli Spółki jako pracodawcy i będą służyć do zaspokojenia prywatnych potrzeb personelu, czyli zapewnieniu komfortu pracownikom – wówczas zakupy takie nie będą związane ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Oznacza to, że zakupy ww. artykułów spożywczych, wykorzystywanych w powyższych okolicznościach, nie będzie miał związku z wykonywaniem przez Spółkę czynności opodatkowanych.

W konsekwencji Spółce nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie wskazanych we wniosku artykułów spożywczych, takich jak kawa, herbata, cukier, mleko, napoje bezalkoholowe, słodycze, owoce, jogurty, pieczywo, sery oraz produkty mięsne (gotowane), które będą udostępniane w pomieszczeniach ogólnodostępnych w celu zapewnienia pracownikom komfortu.

Należy przy tym zwrócić uwagę, że wskazane artykuły spożywcze udostępnione będą w pomieszczeniach ogólnodostępnych, takich jak kuchnie, sale konferencyjne oraz pomieszczenia socjalne – a Spółka nie będzie miała możliwości weryfikacji, kto i w jakiej ilości korzysta ze wskazanych artykułów spożywczych. Ponadto, jak wynika z uzupełnienia wniosku, Spółka nie będzie prowadzić ewidencji w tym zakresie. Nie będzie możliwości przyporządkowania, jaka część nabytych artykułów spożywczych została wykorzystywana na potrzeby udostępniania podczas: wewnętrznych narad, spotkań z pracownikami, spotkań ze współpracownikami i spotkań z kontrahentami.

Zatem mając na uwadze wskazane powyżej okoliczności sprawy należy stwierdzić, że skoro w analizowanym przypadku Spółka nie będzie w stanie dokładnie przyporządkować, jaka część nabytych artykułów spożywczych będzie wykorzystywana przez Spółkę na potrzeby udostępnienia pracownikom w celu zapewnienia im komfortu, oraz jaka część nabytych artykułów spożywczych będzie wykorzystywana przez Spółkę w trakcie wewnętrznych narad, spotkań pracowników, spotkań ze współpracownikami oraz z kontrahentami, to tym samym nie można dokładnie przyporządkować jaka część zakupów będzie wykorzystana do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Jak ustalono bowiem powyżej, zakupy artykułów spożywczych udostępnianych pracownikom w celu zapewnienia im komfortu nie będą mieć związku z wykonywaniem przez Spółkę czynności opodatkowanych, natomiast zakupy artykułów spożywczych udostępnianych w trakcie wewnętrznych narad, spotkań pracowników, spotkań ze współpracownikami oraz z kontrahentami, będą wykorzystywane przez Spółkę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Skoro nie będzie możliwości przyporządkowania dokonanych zakupów artykułów spożywczych do wykorzystania w sytuacjach dających prawo do odliczenia podatku naliczonego, więc nie będzie możliwe określenie w jakim zakresie nabyte artykuły spożywcze będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji w okolicznościach sprawy przedstawionych we wniosku nie będzie Spółce przysługiwało w ogóle prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia artykułów spożywczych udostępnianych pracownikom w celu zapewnienia komfortu w ogólnodostępnych pomieszczeniach oraz artykułów spożywczych udostępnianych podczas wewnętrznych narad, spotkań pracowników, spotkań ze współpracownikami oraz z kontrahentami, z uwagi na brak możliwości przyporządkowania jaka część zakupów będzie wykorzystana do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Tym samym Spółka nie będzie miała prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu zakupu artykułów spożywczych, takich jak kawa, herbata, cukier, mleko, napoje bezalkoholowe, słodycze, owoce, jogurty, pieczywo, sery oraz produkty mięsne (gotowane), które następnie zostaną przekazane pracownikom w celu zapewnienia komfortu, jak również będą udostępnianepodczas wewnętrznych narad, spotkań pracowników, spotkań ze współpracownikami oraz z kontrahentami, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy.

Zatem Pani stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja dotyczy podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku dochodowego od osób prawnych zostaną/zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).