Interpretacja indywidualna - stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe w zakresie uznania usług sędziego sportowego za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług;
• nieprawidłowe w zakresie sposobu dokumentowania usług sędziego sportowego.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 sierpnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 12 sierpnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy między innymi uznania usług sędziego sportowego za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz sposobu dokumentowania tych usług. Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismem 4 listopada 2024 r. (wpływ 4 listopada 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą z siedzibą w (…) i nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT w Polsce na podstawie zwolnienia podmiotowego z art. 113 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2024 r. poz. 361, dalej jako: „ustawa o VAT”).

Wnioskodawca jest objęty małżeńską wspólnością majątkową. Główny zakres prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności obejmuje działalność agentów zajmujących się sprzedażą towarów różnego rodzaju, sklasyfikowanej w Polskiej Klasyfikacji Działalności (dalej: „PKD”) kodem 46.19.Z. Poza główną działalnością, Wnioskodawca wykonuje również działalność gospodarczą związaną z „pozostałą działalnością związaną ze sportem” oznaczoną kodem PKD 93.19.Z. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, podatnik opodatkowuje uzyskiwane przychody na zasadach ogólnych według skali podatkowej.

Przedmiotem niniejszego wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego jest sposób opodatkowania przychodów, które Wnioskodawca uzyskuje w ramach wykonywania czynności związanych z działalnością sportową, gdzie jako sędzia sportowy, sędziuje różnej rangi zawody (terenowe, Mistrzostwa Polski, (...) centralne) w (...). A zatem przedmiot niniejszego wniosku nie dotyczy głównego rodzaju wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, tylko dodatkowej, tj. oznaczonej kodem PKD 93.19.Z.

Wnioskodawca posiada licencję sędziego sportowego przyznaną przez A. (dalej: „A.”) na podstawie regulaminu nadawania licencji sędziego A. z dnia (…) 2019 r., dzięki której jest uprawniony do sędziowania zawodów sportowych o specjalności: (...). Sezon zawodów w (...) przeważnie trwa w okresie od kwietnia do października każdego roku. W okresie sezonu startowego Wnioskodawca otrzymuje wielokrotnie nominację do udziału jako sędzia w zawodach (...). Nominację do pełnienia roli sędziego w trakcie regat Wnioskodawca może przyjąć lub odrzucić.

Zgodnie z Regulaminem (…) oraz (…) (regulamin zatwierdzony przez Zarząd A. uchwałą nr (...) z dnia 23 marca 2022 r., dalej jako: „Regulamin Sędziów”) sędzia powinien m.in.:

• dobrze znać przepisy obowiązujących regulaminów (...), dokładnie i rzetelnie ich przestrzegać (§ 3 pkt 1),
• aktywnie uczestniczyć w szkoleniach i doszkoleniach, niezależnie od posiadanej klasy oraz systematycznie podnosić swoje kwalifikacje (§ 3 pkt 4),
• podczas pełnienia obowiązków sędziowskich na regatach i spływach posiadać popielate spodnie, białą koszulę, krawat oraz granatową marynarkę, ubiór dostosowany do warunków pogodowych, np. deszczu - wymaganego ubioru oraz odzieży ochronnej nie zapewnia A., lecz każdy z sędziów we własnym zakresie.

Niezależnie od rodzaju przydzielonego stanowiska sędziowskiego w danych zawodach, Wnioskodawca w trakcie zawodów/regat zobowiązany jest przestrzegać Regulaminu (...) z (…) (dalej jako: „Regulamin Wyścigów”). Zgodnie z treścią tego regulaminu, jeden sędzia może pełnić w trakcie jednych zawodów/regat kilka stanowisk sędziowskich. W trakcie regat/zawodów „Każdy sędzia jest odpowiedzialny za sprawdzenie, czy wszystkie przyrządy i urządzenia, z których będzie korzystał podczas wykonywania swoich obowiązków odpowiadają niniejszemu Regulaminowi.”

W trakcie zawodów sędzia wykonuje swoje zadania - w zależności od przydzielonego stanowiska - zgodnie z Regulaminem Wyścigów, więc jest odpowiedzialny za dany etap wyścigów, np. starter, celowniczy, rozjemca itp.

Po zakończeniu regat/zawodów, Wnioskodawca dotychczas wystawiał rachunek dla A., w którym zawarte były następujące informacje:

• dane osobowe sędziego,
• miejsce zawodów,
• data zawodów,
• dzienna stawka ryczałtu sędziowskiego,
• liczba dni sędziowania,
• łączna kwota ryczałtu sędziowskiego,
• koszty uzyskania przychodów w wysokości 20%,
• pobrany podatek 12%,
• łączną kwotę do wypłaty.

Wzór rachunku dotychczas był przygotowany bezpośrednio przez A. i przekazywany każdemu z sędziów w trakcie zawodów do wypełnienia i podpisania. Przy kwocie ryczałtu widniała informacja, że: „Ryczałt sędziowski zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 i art. 13 pkt 2 ustawy o PIT”.

Stawka ryczałtu sędziowskiego została ustanowiona na podstawie uchwały Zarządu A. nr (…)  z dnia (…), w której to uchwale została ustalona wysokość Ryczałtów Sędziowskich na zawody rangi Mistrzostw Polski i (...) według stawek ministerialnych przy organizacji (…) w danym roku.

Zgodnie z ww. uchwałą, w 2024 r. obowiązują następujące stawki:

1) Sędzia stawka brutto:

• (…),

2) Sędzia Główny stawka brutto:

• (…).

3) Stawki ryczałtów sędziowskich zawodów rangi terenowej mogą pozostać na niezmienionym poziomie, tj. (…).

Zgodnie z Regulaminem Sędziów sędzia (...) ma prawo m.in. otrzymywać ekwiwalenty sędziowskie i inne świadczenia zapewniane przez organizatora oraz zwrot kosztów (§ 2 pkt 3 ww. Regulaminu). Dotychczas, w trakcie wielodniowych zawodów, poza kwotą ryczałtu sędziowskiego, sędziemu (...) zwracany był koszt podróży wg norm ustalonych (...) oraz nieodpłatnie zapewniony nocleg i wyżywienie (śniadanie, obiad i kolacja). Jednak powyższe nie jest regułą, a zależy wyłącznie od woli organizatora regat/zawodów.

Uzupełnienie i doprecyzowanie stanu faktycznego

W odpowiedzi na poniższe pytania, doprecyzował Pan opis sprawy o informacje:

• Czy pomiędzy Panem a A. jest zawierana umowa na świadczenie usług sędziego sportowego na zawodach? Jeśli tak, jakiego rodzaju to umowa? Czy umowa określa warunki wykonywania czynności oraz wynagrodzenie?

A. (dalej jako: A.) deleguje sędziów na centralne regaty zawodów sportowych o specjalności - (...). Pomiędzy sędzią (w tym Wnioskodawcą) a A. nie jest zawierana umowa na świadczenie usług sędziego sportowego na zawodach.

• Jeśli taka umowa nie jest zawierana, co jest podstawą dla świadczenia przez Pana usług sędziego sportowego na danych zawodach? W jaki sposób w ramach tego stosunku prawnego są uregulowane warunki wykonywania czynności oraz wynagrodzenie?

Każdy sędzia A. posiada licencję wydawaną przez Kolegium Sędziów A. (działającego z upoważnienia Zarządu A.). Sędzia jest zrzeszony w ramach Kolegium Sędziów A., które wyznacza i nominuje sędziów na zawody sportowe. Wnioskodawca w trakcie zawodów/regat wykonuje swoje czynności w oparciu o regulaminy, w tym przede wszystkim: Regulamin (...) z (…). (dalej jako: Regulamin Wyścigów) oraz Regulamin (…) oraz (…) (regulamin zatwierdzony przez Zarząd A. uchwałą nr (...) z  dnia (…), dalej jako: ,,Regulamin Sędziów”).

Wynagrodzenie za czynności sędziowskie ustalane jest stawką ryczałtu sędziowskiego, które zostały ustanowione na podstawie uchwały Zarządu A. nr (…) z dnia (…), w której to uchwale została ustalona wysokość Ryczałtów Sędziowskich na zawody rangi Mistrzostw Polski i regat centralnych według stawek ministerialnych przy organizacji (…) w danym roku.

Zgodnie natomiast z Regulaminem Sędziów sędzia (...) ma prawo m.in. otrzymywać ekwiwalenty sędziowskie i inne świadczenia zapewniane przez organizatora oraz zwrot kosztów (§ 2 pkt. 3 ww. Regulaminu). Dotychczas, w trakcie wielodniowych zawodów, poza kwotą ryczałtu sędziowskiego, sędziemu (...) zwracany był koszt podróży wg norm ustalonych (...) oraz nieodpłatnie zapewniony nocleg i wyżywienie (śniadanie, obiad i kolacja).

Dotychczas sędziowie rozliczali z A. należne im wynagrodzenie, przedstawiając rachunek analogiczny jak w przypadku umowy - zlecenia, którego wzór był przygotowany bezpośrednio przez A. Na podstawie tego rachunku A. - jako płatnik, pobierał od wypłacanego wynagrodzenia zaliczkę za podatek dochodowy i wypłacał sędziom kwotę wynagrodzenia netto. Wnioskodawca natomiast, jako sędzia chciałby rozliczać się z A. za świadczoną pracę fakturą bądź rachunkiem z oświadczeniem, iż należne mu wynagrodzenie dotyczy czynności wchodzących w zakres prowadzonej przez nich działalności gospodarczej. W takiej sytuacji A. wypłacałby Wnioskodawcy należne wynagrodzenie w wysokości brutto.

• Kto ponosił odpowiedzialność wobec osób trzecich (osób innych niż zleceniodawca) za rezultaty Pana czynności w ramach świadczenia usług sędziego oraz za wykonywanie tych czynności: Pan (w jakim zakresie) czy Zleceniodawca (w jakim zakresie)? W szczególności, kto jest odpowiedzialny wobec osób trzecich za szkody wyrządzone przez Pana w czasie wykonywania usługi sędziego na zawodach (gdyby takie szkody powstały)? Czy z Pana umowy z A. na świadczenie usługi sędziego sportowego na zawodach wynika, za co (jakie szkody) odpowiada Pan, a za co zleceniodawca usług?

Sędzia sportowy wykonuje swoje usługi na własną odpowiedzialność. Ograniczają go jedynie przepisy zawarte w regulaminach, o których mowa m.in. powyżej, a ewentualną odpowiedzialność dyscyplinarną za niewłaściwe wykonanie zleconych czynności, sędzia ponosi nie wobec organizatorów regat, zawodników czy klubów sportowych, a wobec organizacji, do której przynależy, tj. Kolegium Sędziów oraz A. Zgodnie z Regulaminem Dyscyplinarnym A. uchwalonego przez Walne Zgromadzenie Sprawozdawcze Członków A. z dnia (…). (dalej jako: Regulamin Dyscyplinarny), sędziowie odpowiadają dyscyplinarnie za naruszenie statutu i regulaminów A. oraz innych przepisów nadrzędnych władz sportowych (§ 1 Regulaminu Dyscyplinarnego), norm etycznych obowiązujących w sporcie, naruszenie zasad współżycia społecznego, a także naruszenie innych obowiązujących przepisów, jeżeli czyn sędziego pozostaje w związku z uczestnictwem w ruchu sportowym (§ 2 Regulaminu).

Zatem należy stwierdzić, że to sędzia sportowy ponosi główną odpowiedzialność za ewentualne szkody wyrządzone osobom trzecim podczas zawodów.

• Kto ponosi ryzyko gospodarcze związane z Pana usługami - Pan (w jakim zakresie), czy Zleceniodawca?

Sędzia ponosi główne ryzyko gospodarcze związane z wykonywaniem swoich czynności. Ryzyko gospodarcze jakie ponosi polega przede wszystkim na:

• odpowiedzialności za błędne decyzje podjęte podczas zawodów, które mogą skutkować sankcjami dyscyplinarnymi,
• możliwości utraty licencji sędziowskiej w przypadku poważnych naruszeń regulaminów,
• konieczności ponoszenia kosztów związanych z utrzymaniem i aktualizacją kwalifikacji sędziowskich,
• ryzyku utraty reputacji w środowisku sportowym w przypadku kontrowersyjnych decyzji.

A. pełni rolę organizacyjną i nadzorczą, ale nie przejmuje na siebie ryzyka gospodarczego związanego z działalnością poszczególnych sędziów. Sędzia wykonuje swoje usługi na własną odpowiedzialność, będąc jedynie ograniczony przepisami zawartymi w regulaminach i innych przepisach (o których była mowa powyżej).

• Czy ponosi Pan koszty świadczenia usług sędziego sportowego na zawodach (jeśli tak, jakie)? Czy wykonując te usługi korzysta Pan z infrastruktury i organizacji A.?

W trakcie zawodów/regat Wnioskodawca nie ponosi kosztów świadczenia usług sędziego sportowego, a wykonując te usługi korzysta z infrastruktury i organizacji A. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy Wnioskodawca (dodatkowo) jest odpowiedzialny za przygotowanie programu regat zawodów. Wówczas, przygotowując program tych regat, Wnioskodawca korzysta z własnego laptopa oraz innych urządzeń biurowych.

• Od kiedy prowadzi Pan działalność gospodarczą (prosimy podać rok rozpoczęcia działalności)?

Rok rozpoczęcia działalności gospodarczej – 2024 r.

• Jeśli rozpoczął Pan prowadzenie działalności w roku 2024, czy przewidywana wartość sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 361 ze zm.) z tytułu prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej w roku podatkowym 2024 przekroczy kwotę 200 000 zł, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej?

Przewidywana wartość sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 361 ze zm., dalej jako: Ustawa o VAT) z tytułu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w roku podatkowym 2024 nie przekroczy kwoty 200 000 zł, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej.

• Czy w prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje Pan czynności wymienione w art. 113 ust. 13 ustawy, a jeśli tak to jakie (proszę wymienić)?

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie wykonuje czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT.

• Czy A. jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym?

Tak. A. (NIP (…)) jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

Pytanie

(Pytanie zostało ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy świadczenie usług sędziego sportowego w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a jeśli tak, to czy Wnioskodawca może rozliczać wynagrodzenie sędziego sportowego na podstawie wystawionej przez niego faktury bądź też rachunku zawierającego oświadczenie, że wykonywane przez sędziego sportowego usługi wchodzą w zakres prowadzonej przez niego działalności gospodarczej?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, świadczenie usług polegających na sędziowaniu zawodów sportowych w dyscyplinie (...) należy uznać za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, podlegającą opodatkowaniu VAT, a sędziów sportowych za podatników w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT. Wykonywane usługi powinny być zatem potwierdzone fakturą bądź też rachunkiem zawierającym oświadczenie, że wykonywane przez sędziego sportowego usługi wchodzą w zakres prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT: Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przepis art. 15 ust. 2 ustawy o VAT zawiera definicję działalności gospodarczej, która obejmuje: wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Od ogólnej zasady przewidzianej w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT ustawodawca przewidział wyjątki określone w art. 15 ust. 3 ustawy. W świetle art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności: z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Wyłączenie poza definicję działalności gospodarczej czynności wykonywanych przez kontrahentów Wnioskodawcy uzależnione jest zatem od łącznego spełnienia kryteriów wskazanych w tym przepisie, a mianowicie:

• przychody z tytułu wykonywania tych czynności muszą stanowić przychody wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• z tytułu wykonania tych czynności między zlecającym i zleceniodawcą utworzony zostanie stosunek prawny w zakresie: warunków wykonania zleconych czynności, wynagrodzenia, odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Przychody sędziego sportowego mogą kwalifikować się zarówno do źródła przychodu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. działalności wykonywanej osobiście. Jednak należy mieć na uwadze (co stanowi również argumentację dla stanowiska Wnioskodawcy w zakresie odpowiedzi na pyt nr 1 zawarte we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej), że skoro Wnioskodawca w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej może realizować działalność jako sędzia sportowy w ramach działalności oznaczonej kodem PKD 93.19.Z oraz nie wystąpiły łącznie wszystkie z negatywnych przesłanek pozarolniczej dz. gosp. wykazanych w przepisie art. 5b ust. 1 ustawy o PIT (odpadła chociażby przesłanka wykonywania powierzonych czynności pod kierownictwem z pkt 2, gdyż sędziowie są niezależni przy wykonywaniu swoich obowiązków i obowiązują ich wyłącznie przepisy regulaminów i zakres czynności danego stanowiska, a ponadto, w trakcie realizacji swoich obowiązków powinni być: „obiektywni i sumienni w sędziowaniu; cechować się wysoką etyką i postawą moralną” - § 3 Regulaminu Sędziów), to pomimo że działalność sędziowska może wypełniać przesłanki zakwalifikowania jako działalności wykonywanej osobiście w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 13 pkt 2 ustawy o PIT, Wnioskodawca może zakwalifikować ten rodzaj przychodu również do pozarolniczej działalności gospodarczej, co automatycznie będzie powodowało, że nie wystąpi wyłączenie z art. 15 ust. 3 pkt 3.

Ponadto, w opisie sprawy Wnioskodawca wskazuje, iż nie istnieje stosunek prawny - o którym mowa w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy - pomiędzy Wnioskodawcą a A. Każdy sędzia sportowy posiada licencję wydawaną przez A., jest zrzeszony w ramach Kolegium Sędziów i wykonuje swoje prace w oparciu o regulaminy ustalone przez Zarząd A. Wysokość wynagrodzenia wypłacanego sędziemu ustalona jest stawką ryczałtu sędziowskiego na podstawie Uchwały Zarządu A. nr (…) z dnia (…).

W oparciu o powyższe należy uznać, iż w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania wyłączenie, o którym mowa w cytowanym powyżej art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, bowiem nie zostają spełnione łącznie kryteria o których mowa w tym przepisie.

W opisanym stanie faktycznym świadczenie usług polegających na sędziowaniu meczy sportowych należy uznać za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, podlegającą opodatkowaniu VAT, a sędziów sportowych za podatników w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT. Wykonywane usługi powinny być zatem potwierdzone fakturą.

Samodzielność działalności gospodarczej w kontekście świadczenia usług sędziowskich przejawia się przede wszystkim w:

• braku formalnej umowy między sędzią a A.,
• niezależności sędziego przy wykonywaniu obowiązków - podlega on jedynie przepisom regulaminów, a nie bezpośredniemu kierownictwu,
• możliwości samodzielnego decydowania o przyjęciu lub odrzuceniu nominacji na dane zawody,
• odpowiedzialności za własne decyzje podejmowane podczas zawodów,
• możliwości świadczenia usług dla różnych organizatorów zawodów, nie tylko dla A., który organizuje regaty o charakterze centralnym, a nie np. o charakterze okręgowym – wówczas organizatorami są poszczególne kluby sportowe,
• samodzielnym rozliczaniu się z otrzymanego wynagrodzenia (możliwość wystawiania faktur lub rachunków).

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik obowiązany jest wystawić fakturę dokumentującą m.in.: sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

Zgodnie z art. 106a pkt 2 ustawy o VAT, pod pojęciem dostawy towarów i świadczenia usług, co do których odnosi się obowiązek wystawienia faktury zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 powyżej, należy rozumieć: dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:

a) państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,

b) państwa trzeciego;

Tym samym, Wnioskodawca, jako podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, może rozliczać wynagrodzenie sędziego sportowego na podstawie wystawionej przez niego faktury bądź też rachunku zawierającego oświadczenie, że wykonywane przez sędziego sportowego usługi wchodzą w zakres prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe w części dotyczącej uznania usług sędziego sportowego za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nieprawidłowe w części dotyczącej sposobu dokumentowania usług sędziego sportowego.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

a) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

b) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

c) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Aby dana czynność stanowiąca świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, była opodatkowana podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i  usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei w myśl art. 15 ust. 3 ustawy:

Za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

1) z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych;

2) (uchylony)

3) z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Zgodnie z art. 13 pkt 2 ww. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się: przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, przychody z tytułu udziału w badaniach i eksperymentach prowadzonych przez podmioty tworzące system szkolnictwa wyższego i nauki, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 2 i pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Źródłami przychodów są:

    2) działalność wykonywana osobiście;

    3) pozarolnicza działalność gospodarcza;

Z powołanego wyżej przepisu art. 15 ust. 3 ustawy wynika, że podstawowym warunkiem dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług, jest uznanie przychodów osiąganych z tytułu wykonywanych czynności za przychody wymienione w art. 12 ust. 1-6 (przychody z wykonywanej pracy) lub w art. 13 pkt 2-9 (przychody z działalności wykonywanej osobiście) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, jak wynika z treści art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, w przypadku uznania przychodów za wymienione w art. 12 ust. 1-6 lub w art. 13 pkt 2-9 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych, istotne jest również łączne spełnienie wszystkich elementów wymienionych w tym przepisie, tj. związanie zleceniobiorcy ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym a wykonującym zlecane czynności co do warunków:

• wykonywania tych czynności,
• wynagrodzenia, oraz
• odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

A zatem, zgodnie z art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, wyłączone z opodatkowania są czynności, których nie uznaje za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, pod warunkiem, że uzyskiwane przychody są przychodami, o których mowa w art. 12 ust. 1-6 lub art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz podmioty uzyskujące te przychody związane są ze zlecającym ich wykonanie więzami tworzącymi stosunek prawny co do warunków ich wykonania, wynagrodzenia oraz odpowiedzialności zlecającego za wykonanie tych czynności. Odpowiedzialność zlecającego wykonanie tych czynności, to odpowiedzialność wobec osób trzecich.

Przedmiotowe zagadnienie było również przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (orzeczenia w sprawie C-202/90 Ayuntamiento de Sevilla przeciwko Recaudadores de Tributos de las Zonas primera y segunda, C-235/85 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Niderlandów). TSUE w ww. orzeczeniach wskazał, że za samodzielną nie będzie mogła być uznana działalność gospodarcza, która wykonywana jest przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona, nie powoduje żadnego ryzyka ekonomicznego po stronie usługodawcy, a nadto nie powoduje odpowiedzialności usługodawcy wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością. Zatem wyłączone z opodatkowania VAT są stosunki, które pod względem warunków wykonywania czynności, wynagrodzenia oraz odpowiedzialności zlecającego tożsame są ze stosunkiem pracy. Chodzi tutaj w szczególności o element podporządkowania zlecającemu, który jest charakterystyczny dla stosunku pracy.

Pana wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia, czy świadczenie usług sędziego sportowego w ramach prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ze świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy mamy do czynienia w sytuacji, w której dana czynność/zachowanie/zdarzenie posiada następujące cechy:

• stanowi świadczenie dające się wyodrębnić spośród innych czynności dokonywanych przez dany podmiot;
• świadczenie to może mieć charakter czynny lub bierny - tj. może polegać zarówno na podejmowaniu danych czynności/działań jak również na powstrzymywaniu/zaniechaniu tych czynności/działań czy też ich tolerowaniu.

Przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu istotne jest zatem określenie, czy wykonywano świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia miało być wypłacone.

Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy przy tym podkreślić, że ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało - jako usługa - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą między innymi związaną z „pozostałą działalnością związaną ze sportem” oznaczoną kodem PKD 93.19.Z. Posiada Pan licencję sędziego sportowego przyznaną przez A., dzięki której jest Pan uprawniony do sędziowania zawodów sportowych o specjalności (...).

Zgodnie z Regulaminem Sędziów jako sędzia(...) otrzymuje Pan ryczałt sędziowski, ekwiwalenty sędziowskie i inne świadczenia zapewniane przez organizatora oraz zwrot kosztów.

Sezon zawodów w (...) przeważnie trwa w okresie od kwietnia do października każdego roku. W okresie sezonu startowego otrzymuje Pan wielokrotnie nominacje do udziału jako sędzia w zawodach (...).

Podejmowane przez Pana działania są podporządkowane obowiązującym regułom, zgodnym np. z Regulaminem (…), aktywnie uczestniczy Pan w szkoleniach oraz systematycznie podnosi swoje kwalifikacje, nabywa Pan sobie samodzielnie odpowiedni strój sędziowski.

Zatem świadczy Pan usługi polegające na sędziowaniu zawodów sportowych odpłatnie. Pana działalność prowadzona jest w sposób ciągły i zorganizowany oraz ma zarobkowy charakter.  

Jako sędzia sportowy wykonuje Pan swoje usługi na własną odpowiedzialność. Ograniczają Pana jedynie przepisy zawarte w regulaminach. Ponosi Pan także główną odpowiedzialność za ewentualne szkody wyrządzone osobom trzecim podczas zawodów oraz główne ryzyko gospodarcze związane z wykonywaniem swoich czynności. Zatem prowadzi Pan działalność we własnym imieniu.

W świetle przedstawionych okoliczności sprawy,  wykonywane przez Pana odpłatne usługi polegające na sędziowaniu zawodów sportowych w zamian za wynagrodzenie należy uznać za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu zgodnie z  art. 8 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Z powołanych wyżej przepisów wynika, że możliwość wyłączenia wykonywanych czynności z opodatkowania podatkiem VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 3 ustawy, wymaga w pierwszej kolejności zaliczenia przychodów z tytułu wykonania czynności do przychodów wymienionych w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub w art. 12 ust. 1-6 tejże ustawy.

Jak stwierdzono w interpretacji indywidualnej z 28 listopada 2024 r., nr 0115-KDIT1.4011.562.2024.3.AS, przychody uzyskiwane w ramach wykonywania działalności sędziowskiej w trakcie zawodów sportowych może Pan zaliczyć do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stąd też niespełnienie warunku w zakresie uznania przychodów osiąganych z tytułu wykonywanych przez Pana czynności za przychody wymienione w art. 12 ust. 1-6 (przychody z tytułu wykonywanej pracy) lub w art. 13 pkt 2-9 (przychody z działalności wykonywanej osobiście) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powoduje, że w okolicznościach sprawy ww. odpłatne czynności polegające na sędziowaniu zawodów sportowych uznać należy za czynności wykonywane przez podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy w ramach działalności gospodarczej określonej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Skoro nie jest spełniony podstawowy warunek zawarty w art. 15 ust. 3 ustawy pozwalający wyłączyć Pana z grona podatników podatku VAT, to analiza pozostałych warunków z art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy jest bezprzedmiotowa.

W konsekwencji uznać należy, że w związku z wykonywaniem usług polegających na sędziowaniu zawodów sportowych w dyscyplinie (...) działa Pan w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a wykonywane świadczenia należy uznać za odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. art. 8 ust. 1 ustawy.

Tym samym Pana stanowisko w zakresie uznania usług sędziego sportowego za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest prawidłowe.

Przechodząc do kwestii dokumentowania usług sędziego sportowego wskazać należy, że zasady dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

W myśl art. 106b ust. 1 ustawy:

Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1) sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

2) wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość, chyba że podatnik korzysta z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a;

3) wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;

4) otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy:

a) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

b) czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4,

c) dostaw towarów, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1b.

Stosownie do art. 106b ust. 2 ustawy:

Podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Na podstawie art. 106b ust. 3 ustawy:

Na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1) czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:

a) czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4,

b) czynności, o których mowa w art. 106a pkt 3 i 4,

1a) otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:

a) przypadku, gdy zapłata dotyczy czynności, o których mowa w art. 19a ust. 1b i ust. 5 pkt 4 oraz art. 106a pkt 3 i 4,

b) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

2) sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

W myśl art. 2 pkt 31 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o fakturze - rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Z kolei art. 87 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r.  Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) stanowi, że:

Jeżeli z odrębnych przepisów nie wynika obowiązek wystawienia faktury, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą są obowiązani, na żądanie kupującego lub usługobiorcy, wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

W opisie sprawy wskazał Pan, że nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT, korzysta Pan ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 113 ust.  1 ustawy:

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że - co do zasady - podatnik VAT jest zobowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika, natomiast faktura stanowi podstawę dla nabywcy towaru lub usługi do odliczenia podatku naliczonego.

Jednakże, podatnicy zwolnieni od podatku (przedmiotowo lub podmiotowo) nie muszą potwierdzać każdej sprzedaży na rzecz innego podatnika lub osoby prywatnej dokumentem sprzedaży. Obowiązani są oni wystawić dokument tylko na żądanie. Jednakże w takiej sytuacji dokumentem tym powinna być faktura, a nie rachunek.

Przepis art. 106e ust. 1 ustawy zawiera katalog obligatoryjnych danych, które powinna zawierać faktura.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 19 lit. a ustawy:

Faktura powinna zawierać: w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 - wskazanie przepisu ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 106e ust. 4 pkt 3 ustawy:

Faktura nie zawiera: w przypadku, o którym mowa w art. 106b ust. 3 pkt 2 - danych określonych w ust. 1 pkt 12-14.

Należy wskazać, że § 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 października 2021 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz. U. z 2021 poz. 1979), określa przypadki, w których faktury mogą zawierać zakres danych węższy niż określony w art. 106e ustawy o podatku od towarów i usług oraz zakres tych danych.

Stosownie do § 3 pkt 3 ww. rozporządzenia:

Faktura dokumentująca dostawę towarów lub świadczenie usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy powinna zawierać dane, o których mowa w pkt 1 lit. a-g;

Z kolei, stosownie do § 3 pkt 1 ww. rozporządzenia:

Faktura dokumentująca: dostawę towarów lub świadczenie usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2-6, 8-36 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy powinna zawierać:

a) datę wystawienia,

b) numer kolejny,

c) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy,

d) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi,

e) miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług,

f) cenę jednostkową towaru lub usługi,

g) kwotę należności ogółem,

(…)

Jak wyżej wykazano, świadczone przez Pana usługi polegające na sędziowaniu zawodów sportowych, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach ogólnych w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy. Z tytułu wykonywanych odpłatnie usług sędziego sportowego jest Pan podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Jedocześnie korzysta Pan ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Z wyżej przytoczonych przepisów wynika, że podatnik w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ma obowiązek wystawienia - na żądanie nabywcy - faktury na podstawie art. 106b ust. 3 pkt 2 ustawy, zawierającej dane zgodne § 3 pkt 1 i 3 ww. cytowanego rozporządzenia.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług obowiązują również wtedy, gdy podatnik dobrowolnie (bez żądania nabywcy) zdecyduje się wystawić taką fakturę. Przepisy nie nakładają obowiązku oznaczania wystawianego dokumentu nazwą - faktura, dokument ten musi jednak zawierać dane wymagane (tutaj rozporządzeniem) dla faktury, wtedy też będzie uznawany za fakturę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, i to niezależnie od tego, czy zostanie nazwany „rachunkiem”, czy fakturą. Tytuł zamieszczony na dokumencie nie jest obowiązkowym elementem faktury, dlatego faktura będzie prawidłowa, jeśli w jej tytule znajdzie się nazwa „faktura”, „rachunek”, czy też dowolny inny tytuł, bądź nie będzie go w ogóle, jednakże wyłącznie wtedy, gdy zawiera wszystkie elementy wymagane dla faktury. W myśl obecnie obowiązujących przepisów wskazanym jednak byłoby nazywanie wystawianych dokumentów fakturami.

Tym samym, na podstawie art. 106b ust. 3 ustawy jest Pan obowiązany na żądanie nabywcy, bądź w przypadku braku żądania, może Pan dobrowolnie rozliczać wynagrodzenie sędziego sportowego na podstawie faktury zawierającej elementy określone w § 3 pkt 1 i 3 rozporządzenia w sprawie wystawiania faktur.

We własnym stanowisku wskazał Pan, że: „Wnioskodawca, jako podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, może rozliczać wynagrodzenie sędziego sportowego na podstawie wystawionej przez niego faktury bądź też rachunku zawierającego oświadczenie, że wykonywane przez sędziego sportowego usługi wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej.”

Zatem Pana stanowisko w zakresie sposobu dokumentowania usług sędziego sportowego  jest nieprawidłowe, ponieważ jak wyżej wykazano, sposób dokumentowania usług przez podatnika nie odbywa się na zasadzie dowolności. Dokumentacja czynności wykonywanych przez podatnika zwolnionego od podatku VAT została szczegółowo określona w cytowanych przepisach ustawy od podatku od towarów i usług oraz rozporządzenia w sprawie wystawiania faktur. Wobec tego, właściwym dokumentem w przypadku dokumentowania przez Pana usług sędziego sportowego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jest faktura wystawiona na podstawie art. 106b ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, zawierająca elementy określone w § 3 pkt 1 i 3 rozporządzenia w sprawie wystawiania faktur.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).