Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 października 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 14 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży Nieruchomości.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Pani A.A. (dalej „Wnioskodawczyni”) posiada miejsce zamieszkania oraz centrum interesów życiowych w Polsce. Wnioskodawczyni jest polskim rezydentem podatkowym i posiada w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni jako wspólniczka spółki cywilnej prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży odzieży oraz okresowo najmu krótkoterminowego (z tego tytułu osiąga przychody z tytułu działalności gospodarczej). Poza tym jest także instruktorką jogi (na podstawie umowy zlecenia).

Dodatkowo Wnioskodawczyni osiąga także przychody z tytułu najmu prywatnego, które opodatkowuje w ramach ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Wnioskodawczyni z tego tytułu jest podatnikiem podatku od towarów i usług i wystawia faktury VAT dokumentujące sprzedaż usług najmu. Wynika to z przekroczenia limitu 200 tys. przychodów w ciągu roku oraz niemieszkalnego charakteru jednego z wynajmowanych lokali, który posiada we współwłasności z matką.

Wnioskodawczyni opodatkowuje wszystkie osiągane z tego tytułu dochody/przychody w Polsce.

Wnioskodawczyni nie nabywa ani nie nabywała w przeszłości nieruchomości w celu ich dalszej odsprzedaży. Nieruchomości, które posiada Wnioskodawczyni zostały przez nią albo nabyte w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych albo odziedziczone po zmarłym ojcu Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni nabyła w drodze zapisu windykacyjnego zgodnie z wolą swojego zmarłego ojca udziały w prawie własności nieruchomości.

Rodzice Wnioskodawczyni nabyli ww. nieruchomości w latach 2000-2003 ze środków opodatkowanych już przez nich w ramach działalności gospodarczej ojca Wnioskodawczyni. Niektóre nabyte działki tworzą obszarowo razem jedną całość, lecz mają założone odrębne księgi wieczyste.

Wnioskodawczyni w drodze zapisów testamentowych nabyła na własność m.in. udziały we własności takich nieruchomości gruntowych (w części po ½ udziału wraz z matką Wnioskodawczyni).

Aktualnie Wnioskodawczyni ma zamiar sprzedać odziedziczone nieruchomości na rzecz spółki kapitałowej prowadzącej działalność w zakresie budowy domów wielorodzinnych („Inwestor”). Decyzja ta wynika z osobistych planów Wnioskodawczyni, która z pozyskanych środków ma zamiar m.in. kupić lokal mieszkalny, jak również w związku z tym, że Inwestor aktualnie realizuje inwestycję na działce sąsiadującej z nieruchomościami Wnioskodawczyni i jej matki.

Wnioskodawczyni nie podejmowała aktywnych, zorganizowanych działań w celu znalezienia kupującego, ani nie dokonywała profesjonalnych czynności w celu zwiększenia atrakcyjności posiadanych nieruchomości.

W wyniku akceptacji przedstawionej oferty, podpisana została już umowa przedwstępna sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie tej umowy Wnioskodawczyni zobowiązała się do zbycia swojego udziału (wynoszącego %) nieruchomości gruntowych położonych w (…), dzielnicy (…), oznaczonych jako następujące działki gruntu, dla których to nieruchomości prowadzone są odrębne księgi wieczyste („Nieruchomość”):

• Działki nr 1, 2, 3 i 4, dla których prowadzona jest księga wieczysta przez Sąd Rejonowy (…) Kw nr (…).
• Działki nr 5, 6, 7 i 8, dla których prowadzona jest księga wieczysta przez Sąd Rejonowy (…) Kw nr (…).
• Działki nr 9 dla której prowadzona jest księga wieczysta przez Sąd Rejonowy (…) Kw nr (…).

Na podstawie tej umowy także matka Wnioskodawczyni zobowiązała się do zbycia przysługującego jej % prawa własności ww. nieruchomości gruntowych, ponieważ wspólna decyzja współwłaścicieli była niezbędna w celu sprzedaży gruntu pod planowaną inwestycję.

W efekcie Wnioskodawczyni oraz jej matka zobowiązały się do sprzedaży prawa własności działek gruntu, które tworzą powierzchniowo jeden teren, na którym ma być zrealizowana inwestycja.

Wnioskodawczyni nie udzieliła Inwestorowi ani innym osobom trzecim żadnych pełnomocnictw ani zgód umożliwiających podejmowanie czynności związanych z Nieruchomością w jej imieniu.

Nieruchomości nie są zabudowane.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego grunty te są przeznaczone pod zabudowę, w tym mieszkaniową jedno i wielorodzinną. W momencie nabycia nieruchomości 20 lata temu nie były one objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Plan taki został uchwalony w okresie późniejszym. Wnioskodawczyni ani jej matka nie występowały z wnioskiem o uchwalenie ww. planu zagospodarowania przestrzennego.

Wnioskodawczyni oraz jej matka jeszcze przed podpisaniem umowy przedwstępnej zbycia nieruchomości podjęły tylko próbę uregulowania stanu faktycznego i prawnego Nieruchomości, występując w tym celu do władz samorządowych o możliwość wykupienia części gruntu (drogi polnej) przebiegającej przez ten teren, jednak zgodnie z uzyskanym stanowiskiem, nie było to możliwe z uwagi na brak danych co do właściciela tej części gruntu. Zgodnie z uzyskaną informacją czynności mające na celu weryfikację stanu formalnoprawnego nieruchomości stanowią długotrwały proces, a tym samym wniosek złożony w tym zakresie nie może zostać rozpatrzony do momentu wyjaśniania tej kwestii. Inwestor został poinformowany o takim stanie faktycznym i prawnym, co znajduje odzwierciedlenie w treści podpisanej umowy przedwstępnej.

Nieruchomość stanowi majątek prywatny Wnioskodawczyni, przekazany jej w ramach sukcesji międzypokoleniowej. Wnioskodawczyni nie wykorzystywała Nieruchomości w żaden sposób, w tym nie prowadziła na niej działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni nie czerpała żadnych korzyści z posiadania Nieruchomości, nie otrzymywała żadnego przysporzenia w związku z jej posiadaniem ani nie wykorzystywała w celach zarobkowych.

Podsumowując Wnioskodawczyni wskazuje, że:

• własność Nieruchomości nabyta została ponad 20 lat temu przez jej rodziców;
• Wnioskodawczyni nabyła udział w % własności Nieruchomości w drodze dziedziczenia (zapisu windykacyjnego);
• nie poszukiwała aktywnie, profesjonalnie nabywcy Nieruchomości, nie dokonywała na Nieruchomości żadnych prac, nie prowadziła działalności gospodarczej z jej wykorzystaniem, nie wykorzystywała jej w celach zarobkowych;
• dysponuje Nieruchomością jako jej majątkiem prywatnym, nie występowała z wnioskami o doprowadzenie mediów ani o łączenie działek;
• aktualnie potrzebuje środków pieniężnych i w tym celu dokona zbycia, co mieści się w zakresie zarządu majątkiem prywatnym;
• dokonała tylko niezbędnych działań prawnych dotyczących Nieruchomości mieszczących się w zakresie zarządu majątkiem prywatnym, jedynym działaniem było wystąpienie z wnioskiem o dołączenia części obszaru do Nieruchomości, co okazało się niemożliwe z uwagi na nieuregulowany stan prawny.

Wnioskodawczyni chce potwierdzić, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym zbycie własności Nieruchomości nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Pytanie

Czy sprzedaż Nieruchomości przez Wnioskodawczynię będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni sprzedaż Nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Uzasadnienie w zakresie pytania nr 1.

Zdaniem Wnioskodawczyni sprzedaż Nieruchomości będzie pozostawała poza zakresem ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W art. 2 pkt 6 ustawy, wskazano, że ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowej (działki) traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak stanowi art. 15 ust. 2 ww. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych.

W związku z tym w opisanym zdarzeniu przyszłym kluczowe znaczenie dla oceny, czy planowana transakcja sprzedaży udziału w Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, ma to czy Wnioskodawczyni będzie uznana za podmiot działający w charakterze podatnika tego podatku, tj. podmiot dokonujący sprzedaży w ramach działalności gospodarczej, czy też w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W okolicznościach przedstawionych we wniosku o wydanie interpretacji, nie ulega wątpliwości, że Wnioskodawczyni nie będzie działała tak jak podmiot profesjonalny i nie będzie angażowała środków podobnych do podmiotów realizujących taką działalność.

W tym miejscu wskazać należy, że kwestia kwalifikacji sprzedaży działek na gruncie podatku od towarów i usług była przedmiotem rozstrzygnięć sądów administracyjnych.

W orzeczeniach tych wskazuje się, że przy dokonywaniu wykładni art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT należy nawiązać do kryteriów określonych przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w wyroku z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. W wyroku TSUE stwierdził, że osobę, która w celu dokonania sprzedaży działek podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 112, należy uznać za podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej. Trybunał wskazał jedynie przykładowo okoliczności, które mogą świadczyć o tym, że dana osoba, sprzedając nieruchomości, działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a podział nieruchomości w celu uzyskania lepszej ceny, liczba transakcji, odstępy pomiędzy transakcjami i wysokość osiągniętych przychodów, nie są decydujące i nie są czynnościami, które same z siebie wykraczałyby poza zarząd majątkiem prywatnym.

Analogiczne poglądy są prezentowane także w orzecznictwie sądów administracyjnych. Jak wskazano w prawomocnym wyroku WSA w Gdańsku z 11 października 2022 roku, w sprawie sygn. akt I SA/Gd 822/22: „To, czy dany podmiot działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga bowiem oceny odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Każdorazowo należy zatem zbadać, jakie środki angażuje sprzedający w celu sprzedaży gruntu. Jeżeli środki te są podobne do tych, które wykorzystują handlowcy, wówczas strona sprzedając grunt, zachowuje się jak handlowiec (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z: 29 października 2007 r., I FPS 3/07; 22 października 2013 r, I FSK1323/12; 14 marca 2014 r, I FSK 319/13; 16 kwietnia 2014 r., I FSK 781/13; 27 maja 2014 r., I FSK 774/13 i 8 lipca 2015 r., I FSK 729/14, CBOSA)”.

Natomiast w wyroku NSA z 21 grudnia 2022 r. I FSK 889/19 podkreślono, że: „Przy ocenie działalności osoby sprzedającej nieruchomości należy uwzględniać działania na poszczególnych etapach aktywności sprzedającego w ich całokształcie, a nie wyłącznie osobno. Należy przede wszystkim mieć na uwadze te elementy, które łączą się z nakładami inwestycyjnymi wykraczającymi poza standardowe działania zarządu majątkiem prywatnym. Kwestia przeznaczenia uzyskanych środków pieniężnych na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych jest zdarzeniem obojętnym z punktu widzenia oceny, czy dana osoba sprzedając grunty działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Nie mają też znaczenia zamiar czy motywy jakimi kieruje się podmiot rozpoczynając działalność gospodarczą ani jakie potrzeby zaspokaja z uzyskanych środków pieniężnych. Istotne znaczenie mają obiektywne, a nie subiektywne przesłanki pozwalające odróżnić działania o cechach zawodowych, od tych które mieszczą się w granicach dysponowania majątkiem prywatnym.

W drodze wykładni art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie można pozbawiać osób, którym przysługuje prawo własności, podejmowania działań ukierunkowanych na korzystne z ich punktu widzenia zbycie należącego do nich majątku. Nie można bowiem wymagać, aby osoba fizyczna wyzbywała się swego majątku w możliwe najmniej rentowny i ekonomicznie uzasadniony sposób, aby tylko nie podjąć żadnych czynności zwiększających atrakcyjność czy przeznaczenie gruntu, co mogłoby skutkować uznaniem za podatnika VAT.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawczyni nie można uznać aktywności w przedmiocie zbycia Nieruchomości jako porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Nie będzie ona bowiem podejmowała aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami ani angażować środków podobnych do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Nieadekwatny do rzekomego prowadzenia działalności gospodarczej jest też sposób nabycia Nieruchomości jako że nabycie to miało charakter darmowego przekazania rodzinnego majątku, a nie zakupu w celu uzyskania zysku.

W tym zakresie należy podkreślić, że:

• Wszystkie czynności jakie podjęła Wnioskodawczyni mieszczą się w zakresie zarządu majątkiem prywatnym, nie są przejawem działalności profesjonalnej, lecz wyłącznie przejawem zarządzania własnością i mogą być podjęte przez każdą osobę posiadającą na własność nieruchomość gruntową i planującą ją wykorzystywać na cele prywatne.
• Wnioskodawczyni nie będzie udzielała żadnych pełnomocnictw kupującemu ani innym podmiotom w celu realizacji czynności na Nieruchomości, nie będzie korzystała z biura pośrednictwa sprzedaży nieruchomości.

Jak już wskazano w sprawie nie ma podstaw do uznania, że działalność Wnioskodawczyni jest przejawem działalności profesjonalnej, angażującej tego rodzaju środki. Działalności takiej nie stanowiła próba uregulowania stanu prawnego Nieruchomości poprzez przyłączenie do niej pasa gruntu, która i tak nie została zrealizowana z uwagi na brak danych co do własności tej części gruntu.

Analogicznie sam fakt, że Nieruchomość składa się z kilku działek nie może przesądzić o takim charakterze czynności. Z uwagi na uwarunkowania obszarowe, jak również fakt, że poszczególne działki były nabywane od różnych właścicieli, a teraz znajdują się w obszarze całej Nieruchomości, nie było możliwe dokonanie zbycia majątku Wnioskodawczyni w innej formie. Jak podkreśla się natomiast jednolicie w orzecznictwie nie można wymagać, aby osoba fizyczna wyzbywała się swego majątku w możliwe najmniej rentowny i ekonomicznie uzasadniony sposób, aby tylko nie podjąć żadnych czynności zwiększających atrakcyjność, czy przeznaczenie gruntu, co mogłoby skutkować uznaniem za podatnika VAT (zob. podobnie wyrok NSA z 27 kwietnia 2022 r., I FSK 1589/18).

Jak wskazano w wyroku NSA z 31 marca 2023 r. sygn. akt I FSK 4/20: „Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem judykatury przyjmuje się, że przy ocenie działalności osoby sprzedającej nieruchomości należy uwzględniać czynności podejmowane na poszczególnych etapach aktywności sprzedającego w ich całokształcie. Przede wszystkim należy mieć na względzie elementy, które łączą się z nakładami inwestycyjnymi wykraczającymi poza standardowe działania zarządu majątkiem prywatnym. Uznanie, czy dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane będzie działała w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze). Zatem na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać powinien ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie tylko faktu zaistnienia pojedynczych z tych okoliczności (zob. wyroki NSA: z 17 stycznia 2013 r., sygn. akt I FSK 239/12; z 29 kwietnia 2014 r., sygn. akt I FSK 621/13, z 9 maja 2014 r., sygn. akt I FSK 811/13; publ. CBOSA).

W związku z tym, Wnioskodawczyni nie można w żadnym razie uznać za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Przyjęcie poglądu przeciwnego oznaczałoby bowiem, że czynności podejmowane przez każdą osobę fizyczną, która np. zbuduje dom, a następnie go sprzeda jest wyrazem działalności w charakterze podatnika podatku VAT.

W okolicznościach opisanych we wniosku Wnioskodawczyni nie będzie działała jako podatnik podatku od towarów i usług (art. 15 ust. 1 ustawy o VAT) i tym samym planowana transakcja sprzedaży Nieruchomości nie mieści się w kategorii działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W związku z tym sprzedaż należy zakwalifikować jako czynność zarządu majątkiem osobistym. Planowana transakcja będzie więc tylko rozporządzeniem majątkiem prywatnym, a nie przejawem aktywności mającej cechy działalności gospodarczej. Działanie to jest przejawem normalnego zarządu majątkiem prywatnym i chęci jego zbycia, a nie wyrazem realizacji profesjonalnych czynności.

Wobec tego należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni nie będzie działała w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

W konsekwencji czynność sprzedaży Działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając na uwadze powyższe stanowisko Wnioskodawczyni należy w całości uznać za prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą”:

Art. 2 pkt 6 i pkt 22 ustawy:

Art. 7 ust. 1 ustawy:

Nieruchomość gruntowa spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Art. 46 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywy 2006/112/WE”:

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) również stanowi odpłatną dostawę towarów. Potwierdził to Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Zatem na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek, udziałów w działkach), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy:

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Rozstrzygając powyższe zagadnienie należy odnieść się również do przepisów prawa wspólnotowego, przede wszystkim art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE zgodnie z którym:

Art. 12 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE:

Art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE:

Zgodnie z przytoczonymi wyżej przepisami każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, powinien być uznany za podatnika tego podatku.