Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 września 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 24 września 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Pana za podatnika podatku VAT przy sprzedaży przedmiotowych działek.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 19 listopada 2024 r. (wpływ 19 listopada 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Pan (...) (dalej jako: Wnioskodawca) jest polskim rezydentem podatkowym, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Nie jest również rolnikiem ryczałtowym. Wnioskodawca otrzymał 8 lutego 2000 r. od siostry, wówczas Pani (...) udział wynoszący ½ części niezabudowanej nieruchomości rolnej składającej się z:

·działki nr A położonej w (...), Gmina (...), województwo (...), o powierzchni (...) ha oraz

·działki nr B położonej w (...), Gmina (...), województwo (...), o powierzchni (…) ha.

Działki objęte są obowiązującym MPZP zatwierdzonym Uchwałą Rady Gminy (...).

Następnie, (…) r. Wnioskodawca otrzymał w darowiźnie od siostry, Pani (...) pozostały udział wynoszący ½ części wskazanych powyżej działek (udział przypadający siostrze). Wskutek powyższego, Wnioskodawca stał się jedynym właścicielem działek.

Na wniosek Wnioskodawcy, zgodnie z decyzją Wójta Gminy (...) z (…) r. dokonano podziału działek A oraz B na następujące działki:

a)działka A:

1)działka nr C o pow. (…) ha;

2)działka nr D o pow. (…) ha;

3)działka nr E o pow. (…) ha;

4)działka nr F o pow. (…) ha;

5)działka nr G o pow. (…) ha;

6)działka nr H o pow. (…) ha;

7)działka nr I o pow. (…) ha;

8)działka nr J o pow. (…) ha;

9)działka nr K o pow. (…) ha;

10)działka nr L o pow. (…) ha;

11)działka nr Ł o pow. (…) ha;

12)działka nr M o pow. (…) ha.

b)działka B:

1)Działka nr 1 o pow. (…) ha;

2)Działka nr 2 o pow. (…) ha;

3)Działka nr 3 o pow. (…) ha;

4)Działka nr 4 o pow. (…) ha;

5)Działka nr 5 o pow. (…) ha;

6)Działka nr 6 o pow. (…) ha;

7)Działka nr 7 o pow. (…) ha.

Wnioskodawca przed dokonaniem podziału działki nr A wystąpił o wydanie MPZP, jak wskazano powyżej. Wynika z niego, że działki oznaczone numerami D-M przeznaczone są pod tereny zabudowy mieszkaniowej (jednorodzinne i wielorodzinne) oraz usługowo – gospodarczej, stanowiące tereny istniejącego wielofunkcyjnego zainwestowania wiejskiego, zabudowa zagrodowa, zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna w budynkach do 4 mieszkań, zabudowa usługowa z wyłączeniem stacji paliw. Posiadają one dojazd do drogi dojazdowej poprzez powstałą w wyniku podzielenia działkę C. Działka C również jest przeznaczona pod tereny zabudowy mieszkaniowej (jednorodzinne i wielorodzinne) oraz usługowo – gospodarczej, stanowiące tereny istniejącego wielofunkcyjnego zainwestowania wiejskiego, zabudowa zagrodowa, zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna w budynkach do 4 mieszkań, zabudowa usługowa z wyłączeniem stacji paliw.

Dla działek od C do nr M Sąd Rejonowy w (...) prowadzi księgę wieczystą (…). (…) roku Wnioskodawca na mocy aktu notarialnego darował swojej żonie, Pani (…) działki nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7. Na dzień złożenia wniosku, Wnioskodawca jest właścicielem wyłącznie działek wynikających z podziału działki A, tj. działek o nr od C do M i to tychże działek dotyczy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Działki, o których mowa nie były i nie są zabudowane. Nigdy nie służyły prowadzeniu działalności gospodarczej. Nie były i nie są przedmiotem umowy najmu czy dzierżawy.

Nie znajdowały się w posiadaniu ani władaniu osób trzecich. Nieodpłatnie tereny te wykorzystuje jedynie rolnik, z którym znał się jeszcze ojciec Wnioskodawcy na potrzeby własne. Z rolnikiem nie została i nie jest zawarta jakakolwiek umowa. Wnioskodawca jest i był tym samym usatysfakcjonowany z uwagi na to, że upatruje w tym obopólną korzyść – Wnioskodawca nie musi dokonywać żadnych nakładów związanych z poprawnym ich utrzymaniem (np. ponosić koszty związane z usuwaniem chwastów z pól), a rolnik może uprawiać na niej potrzebne płody rolne.

Nadmienia się, że Wnioskodawca nie jest stroną żadnego stosunku prawnego zobowiązującego do zbycia Nieruchomości. Na nieruchomościach nie dokonywano ulepszeń. Jedyne nakłady, jakie ponoszono dotyczyły wykonania przyłącza do sieci dystrybucyjnej i podpisania w związku z tym umowy z (...) i dotyczą one działek od nr D do Ł (teren jest przygotowany pod podłączenie prądu, sam jednak prąd przez nią jeszcze nie płynie). Należy wskazać, że działania te są powszechnie stosowaną praktyką przy nabyciu nieruchomości. Poza powyższymi działaniami, Wnioskodawca nie dokonywał innych działań skutkujących ewentualnym zwiększeniem wartości Nieruchomości. Wnioskodawca nie prowadzi działań marketingowych w celu ich sprzedaży, nie korzysta z usług biura nieruchomości. Na chwilę obecną nie są planowane jakiekolwiek czynności wymagające zaangażowania własnych środków finansowych zmierzające do dodatkowego podniesienia wartości działek.

W przeszłości (…) Wnioskodawca sprzedał niezabudowaną działkę nr (…), którą nabył na podstawie umowy o częściowy dział spadku oraz aktu poświadczenia dziedziczenia z dnia (…) po matce (…) o powierzchni (…) ha. W ramach niniejszej transakcji Wnioskodawca nie działał w charakterze podatnika podatku VAT, a transakcja sprzedaży nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. W przyszłości, w ramach rozporządzania majątkiem prywatnym Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży działek, o których mowa w przedstawionym stanie faktycznym. Czynności te realizowane są celem powiększenia majątku prywatnego i będą stanowić zabezpieczenie finansowe Wnioskodawcy oraz jego rodziny. Z uwagi na powyższe, powziął On wątpliwość odnośnie opodatkowania podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem dochodowym od osób fizycznych transakcję sprzedaży nieruchomości.

W uzupełnieniu do wniosku z 19 listopada 2024 r., w odpowiedzi na pytania, wskazał Pan, że:

1)Czy Wnioskodawca posiada jeszcze inne nieruchomości przeznaczone w przyszłości do sprzedaży (oprócz wymienionych we wniosku), jeśli tak to ile i jakie?

Odpowiedź: Nie, Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży.

2)Czy działki przed podziałem, tj. działki nr A i B kiedykolwiek były wykorzystywane w działalności gospodarczej? Jeżeli tak, to która z tych działek?

Odpowiedź: Nie, działki przed podziałem nie były kiedykolwiek wykorzystywane w działalności gospodarczej.

3)Czy na moment sprzedaży działek przyłącze do sieci dystrybucyjnej (podłączenie prądu) zostanie wykonane?

Odpowiedź: Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, na moment złożenia wniosku wykonano przyłącze do sieci dystrybucyjnej i podpisania w związku z tym umowy z (...). i dotyczą one działek od nr D do Ł (teren jest przygotowany pod podłączenie prądu, sam jednak prąd przez nią jeszcze nie płynie). Same przyłącza są wykonane, jednak z informacji posiadanych przez Wnioskodawcę wynika, że z uwagi na problemy po stronie wykonania przyłączy nie jest możliwe korzystanie z prądu.

W ocenie Wnioskodawcy jest prawdopodobnym, że do momentu sprzedaży działek prąd zacznie płynąć, jednak z uwagi na powyższe na chwilę obecną nie może On udzielić jednoznacznej odpowiedzi.

4)Czy w związku z wykonaniem przyłącza do sieci dystrybucyjnej wzrośnie wartość działek?

Odpowiedź: Wnioskodawca nie zajmuje się na co dzień transakcjami związanymi z obrotem nieruchomościami, w związku z czym nie jest w stanie wskazać wprost, czy wykonanie takich przyłączy prowadzi do wzrostu wartości działek.

Mając na uwadze, że w ocenie Wnioskodawcy wykonanie przyłącza do sieci dystrybucyjnej stanowi w obecnej rzeczywistości gospodarczej powszechnie stosowaną praktykę wśród właścicieli działek może On jedynie domniemywać, że takie działanie nie prowadzi do wzrostu wartości działek. Działanie to stanowi w Jego ocenie zwykłe rozporządzanie posiadanym mieniem.

Pytanie

Czy wobec opisanego wyżej zdarzenia przyszłego Wnioskodawca będzie działać w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT z tytułu sprzedaży działek o nr C do nr M znajdujących się w majątku prywatnym Wnioskodawcy?

Pana stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, w ramach sprzedaży działek o nr od C do nr M, stanowiących majątek prywatny Wnioskodawcy nie będzie On działać w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT.

Uzasadnienie

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT: „Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej «podatkiem», podlegają (...) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju”.

Norma art. 2 pkt 6 ustawy o VAT wskazuje, że: „Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o (...) towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii”.

Stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT: „Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...)”.

Zgodnie z powyższym uznać należy, że sprzedaż niezabudowanych działek traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów, o czym mowa w przepisie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Pomimo tego, nie każda odpłatna dostawa będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Żeby dostawa towarów miała podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, czynność ta winna być dokonana przez podatnika, stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

W odniesieniu do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT: „Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności”.

Ustęp 2 cytowanego wyżej przepisu zaś stanowi, że: „Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”.

Stąd też, aby dana czynność faktycznie była objęta podatkiem VAT wymaganym jest, aby została zrealizowana przez podmiot, który dla zaistniałej w ustawie o VAT czynności działał jako podatnik VAT. Definicja działalności gospodarczej ma w tym wypadku uniwersalny charakter. Tym samym, obejmuje pojęciem „podatnik” wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Dla ustalenia, czy konkretny podmiot sprzedając działkę działa w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT kluczowym jest obiektywna ocena przesłanek, która odseparowuje działania noszące znamiona działalności profesjonalnej od działań, które klasyfikuje się jako rozporządzanie majątkiem prywatnym. Nie należy brać pod uwagę intencji, jakimi kieruje się podmiot w momencie nabycia i późniejszej sprzedaży nieruchomości. Przyjmując, że dana osoba sprzedając działkę działa jako podatnik prowadzący działalność gospodarczą powinno się ustalić, czy działania w tym zakresie miały charakter profesjonalny, będący wynikiem ciągu zaistniałych okoliczności. Mogą one odnosić się np. do uzbrojenia gruntu, prowadzenia działalności gospodarczej w zbliżonym charakterze, czy zakupu kolejnych działek. Mimo to, działania te powinny być powtarzalne i stałe – a contrario, nie powinny mieć charakteru incydentalnego.

Przytoczona powyżej treść art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT nie określa wprost, że każdy podmiot dokonujący choć jednorazowej transakcji, która może mieścić się w definicji działalności gospodarczej sprawia, że podmiot dokonujący sprzedaży określonego towaru działa w charakterze podatnika podatku VAT. Uwypuklenia wymaga, że przy uwzględnieniu powyższych przepisów nie można pozbawiać właścicieli nieruchomości prawa do podejmowania działań mających na celu zbycie nieruchomości przy założeniu, że ich zamiarem jest osiągnięcie korzystnej ceny. Nie znajduje również uzasadnienia przyjęcie, że dokonywanie czynności, które mogą wpłynąć na finalną cenę sprzedaży powoduje, że sprzedający automatycznie działa w charakterze podatnika podatku VAT. Obranie takiego stanowiska jest nieuzasadnione i w konsekwencji doprowadziłoby do absurdu, zgodnie z którym prawie każdy podatnik, który nie prowadzi działalności gospodarczej byłby zobowiązany do stosowania przepisów ustawy o VAT. Osoba fizyczna, która podejmuje działania w ramach rozporządzania majątkiem prywatnym również ma prawo działać w celu zwiększenia swojej korzyści – nie jest to działanie przewidziane wyłącznie dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Ewentualne ponoszenie w związku z tym kosztów również nie powinno tego determinować tylko dlatego, że każdy przejaw aktywności, prowadzący potencjalnie do zwiększenia atrakcyjności działki skutkuje uznaniem podmiotu za podatnika podatku VAT. Konkludując, z grona podatników podatku od towarów i usług należy wyłączyć osoby fizyczne będące w posiadaniu majątku prywatnego, którego nie nabyły w celu dalszej odsprzedaży czy dokonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. Obrót „nieprofesjonalny” podlega przepisom ustawy o PCC. W następstwie, nie jest podatnikiem VAT osoba, która jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej dokonuje jednorazowych czy okazjonalnych transakcji, za które nie otrzymuje regularnej zapłaty oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Również dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonego przedsiębiorstwa nie pozwala na przyjęcie danego podmiotu za podatnika podatku VAT. Zgodnie z orzeczeniem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Zakres transakcji nie ma być czynnikiem potwierdzającym, czy dana czynność jest wykonywana w ramach majątku prywatnego czy jednak jest działaniem w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W ślad za dalszą częścią wyroku, zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy VAT. Jedynym bowiem przychodem może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy, a to nie stanowi samo z siebie działalności gospodarczej w rozumieniu dyrektywy VAT. Trybunał wskazał tamże, że inaczej jest w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. W niniejszej sprawie na uwagę zasługuje również treść wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 14 czerwca 2018 r., sygn. I SA/Łd 174/18 gdzie Sąd podniósł, że: „Przy dokonywaniu oceny, czy dana osoba sprzedaje rzeczy, czy też, jak stanowi ustawa o VAT, dokonuje dostawy towarów wynika z faktu, iż umowa sprzedaży nie jest umową typową wyłącznie dla działalności gospodarczej. Po drugie, zarówno sprzedający nieruchomość (a także ruchomości) w ramach zarządu majątkiem prywatnym jak i w ramach wykonywanej działalności gospodarczej dąży do uzyskania jak najkorzystniejszej ceny. Chęć osiągnięcia jak najwyższej ceny za sprzedawaną rzecz, jest cechą wspólną dla sprzedawców zawodowych jak i osób dokonujących sprzedaży majątku prywatnego. Podobnie, okolicznością rozstrzygającą powyższe wątpliwości nie jest umieszczenie ogłoszenia o sprzedaży nieruchomości np. w Internecie. Zarówno handlowiec jak i osoba nim nie będąca musi w jakiś sposób uzewnętrznić zamiar sprzedaży. Jest oczywiste, że uzewnętrznienie tego zamiaru w środkach masowego przekazu (w Internecie) daje większą szansę na znalezienie nabywcy, który zaoferuje atrakcyjną dla sprzedającego cenę, niż przekazywanie tej informacji pojedynczym osobom. Również podjęcie przez sprzedającego starań by przedmiot sprzedaży był atrakcyjny dla jak największej liczby potencjalnych nabywców, np. podział nieruchomości, nie musi oznaczać, że sprzedający stał się profesjonalnym handlowcem”.

W przedmiocie rozstrzygnięcia wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 marca 2023 roku, sygn. I FSK 2290/18 wskazuje się, że: „Przypomnieć należy, że art. 15 ust. 2 u.p.t.u. zawiera ogólną definicję działalności gospodarczej na potrzeby podatku od towarów i usług. Jednoznaczne sprecyzowanie sytuacji, w których aktywność danej osoby można kwalifikować jako zwykłe zbycie majątku prywatnego, a w jakim momencie działania te przeradzają się w działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu tą daniną wynika z oceny konkretnego stanu faktycznego. Przed sprzedażą nieruchomości właściciel może podejmować różne działania przygotowawcze, np. w przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego wystąpić o wydanie decyzji w sprawie warunków zagospodarowania nieruchomości, wystąpić o zatwierdzenie podziału nieruchomości na mniejsze działki budowlane i doprowadzenie do wydzielenia działki pod drogę, oraz inicjować postępowania administracyjne w sprawie zmiany funkcji nieruchomości z rolnej na budowlaną. Tego rodzaju działania oraz ilość wydzielonych działek, same przez się nie dają jednak podstaw do kwalifikowania, że są one typowe dla działań «handlowca», tj. podatnika podatku od towarów i usług”.

W świetle zaś wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 lipca 2023 r., sygn. I FSK 427/23: „Nie mogą być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej same z siebie czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, nie ma też decydującego charakteru sama liczba i zakres transakcji sprzedaży. Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej, sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego”.

Podobnie wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach z dnia 27 czerwca 2024 r. sygn. I SA/Ke 219/24 stanowiąc o tym, iż: „Dokonując kwalifikacji działalności związanej z obrotem nieruchomościami w celu oceny możliwości zaliczenia jej do działalności gospodarczej, należy uwzględnić, że przed sprzedażą nieruchomości właściciel może podejmować działania przygotowawcze, np. wystąpić o zatwierdzenie podziału nieruchomości na mniejsze działki budowlane i doprowadzenie do wydzielenia działki pod drogę oraz inicjować postępowania administracyjne w sprawie zmiany funkcji nieruchomości z rolnej na budowlaną. Tego rodzaju działania oraz ilość wydzielonych działek, same przez się nie dają podstaw do zakwalifikowania, że są one typowe dla działań «handlowca», a więc podatnika podatku VAT”.

Naczelny Sądu Administracyjnego z dnia 3 marca 2023 r. sygn. I FSK 25/20 podniósł, że: „W kontekście sprzedaży gruntu (działek budowlanych) przyjmuje się, że taka dostawa może zostać uznana za podlegającą opodatkowaniu, jeżeli sprzedający występuje jako profesjonalista w zakresie obrotu nieruchomościami, a więc w sposób zawodowy, tj. zorganizowany i ciągły. Takie działanie ma miejsce w szczególności w sytuacji, gdy sprzedawca podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, np. polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. W każdej sprawie konieczne jest ustalenie, że w odniesieniu do danej czynności dany podmiot występował w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca prawo własności w stosunku do tego gruntu. Nie może być bowiem mowy o działaniu w charakterze podatnika VAT, w przypadku sprzedaży przez daną osobę jej majątku prywatnego (osobistego), tj. takiego, który nie jest przez nią wykorzystywany na potrzeby działalności gospodarczej i nie jest przedmiotem tej działalności”.

Uwagę zwraca również treść wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 7 grudnia 2021 r. sygn. I SA/Łd 714/21 gdzie wskazano, że: „Brak jest podstaw do kwalifikowania jako działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u., podejmowanych przez podatnika czynności mieszczących się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mających na celu prawidłowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie swoich potrzeb. Działań z zachowaniem – normalnych w takich przypadkach – reguł gospodarności nie należy z gruntu utożsamiać z działalnością gospodarczą”.

W świetle powyższego należy uznać, że w ramach kwalifikacji podmiotu jako prowadzącego działalność gospodarczą na gruncie przepisów ustawy o VAT niezbędne jest uwzględnienie czynności podejmowanych na poszczególnych etapach w ich całokształcie. Po pierwsze, należy uwzględnić elementy które pozwolą ocenić, czy podmiot działał aktywnie, angażując nakłady inwestycyjne wykraczające poza działania w ramach zarządu majątkiem prywatnym tak, jak ma to miejsce, np. w przypadku handlowców. Dodatkowo, ocenie podlega fakt, czy dany podmiot działa w sposób profesjonalny. Wyłącznie te działania skutkują zakwalifikowaniem danego podmiotu za podatnika podatku VAT. Nawiązując do niniejszej sprawy Wnioskodawca wskazuje, że nie jest podatnikiem podatku VAT z jakiegokolwiek tytułu, a prawa związane z posiadanymi działkami nabył w wyniku darowizny od siostry. Nie można zatem przyjąć, że nabył je z zamiarem dalszej odsprzedaży. Nieruchomości stanowią majątek prywatny Wnioskodawcy, który nie był wykorzystywany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Omawiane działki nie były i nie są przedmiotem umowy dzierżawy, najmu lub użyczenia (oprócz nieodpłatnego użyczenia rolnikowi).

Co prawda Wnioskodawca dokonał podziału działek, wystąpił o wydanie MPZP i jest w trakcie finalizowania wykonania przyłącza celem podłączenia prądu, jednak czynności te nie stanowią wyjątku od powszechnych zachowań realizowanych przez właścicieli działek niezabudowanych. Nie powinny zatem nosić znamion prowadzonej działalności gospodarczej. Działanie to stanowi zwykłe rozporządzanie posiadanym mieniem. W innym przypadku, zdecydowana większość (jeśli nie każda) dokonywanych transakcji przez podatników musiałaby być realizowana przy uwzględnieniu przepisów ustawy o VAT. W sposób oczywisty doprowadziłoby to do nadużycia prawa. Dodatkowo nie ulega wątpliwości, mając na uwadze realia gospodarcze oraz rynkowe, iż łatwiej jest dokonać sprzedaży mniejszych działek. Czynności te realizowane są celem powiększenia majątku prywatnego i będą bez wątpienia stanowić zabezpieczenie finansowe Wnioskodawcy oraz jego rodziny na przyszłość. W przeszłości Wnioskodawca dokonał jedynie sprzedaży nieruchomości stanowiącej działkę, którą otrzymał w wyniku umowy o częściowy dział spadku oraz aktu poświadczenia dziedziczenia. Wskazać przy tym należy, że nie działał tu w charakterze podatnika podatku VAT. Dlatego też Wnioskodawca jest zdania, że w przypadku przyszłej sprzedaży działać On będzie w ramach zarządu majątkiem prywatnym, a podejmowane czynności nie wykraczają poza ten zakres. Prowadzone działania nie przybierają formy handlowej; nie są to również czynności wykonywane w sposób ciągły. Pojedynczy i powszechnie przyjęty rodzaj aktywności podejmowany przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej nie pozwala na stwierdzenie, że noszą one znamiona prowadzenia działalności gospodarczej. Na mocy powyższego, w ocenie Wnioskodawcy nie występują przesłanki do uznania, że w momencie sprzedaży działek działać On będzie w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, a jednocześnie prowadzić działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Tak więc, w przypadku przyszłego zdarzenia, jakim będzie sprzedaż działek i Wnioskodawca będzie rozporządzał majątkiem własnym (czyli działał w sferze prywatnej). Do powyższego zaś przepisy ustawy o VAT nie mają zastosowania.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy:

W oparciu o art. 8 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:

Zgodnie z powołanymi przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów   w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem, czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r. str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą:

W myśl art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem natomiast takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem, w kwestii opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży przedmiotowych działek istotne jest, czy Sprzedający w celu dokonania sprzedaży podjął/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania zbywcy nieruchomości za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r.   w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w przypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców   w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz   z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej,   a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE   z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Z opisu sprawy wynika, że nie jest Pan podatnikiem podatku od towarów i usług. Nie jest Pan również rolnikiem ryczałtowym. Otrzymał Pan (…) od siostry udział wynoszący ½ części niezabudowanej nieruchomości rolnej składającej się z:

·działki nr A położonej w (...), Gmina (...), województwo (...), o powierzchni (...) ha oraz

·działki nr B położonej w (...), Gmina (...), województwo (...), o powierzchni (…) ha.

Działki objęte są obowiązującym MPZP zatwierdzonego Uchwałą Rady Gminy (...). Następnie, (…) r. otrzymał Pan w darowiźnie od siostry pozostały udział wynoszący ½ części wskazanych powyżej działek (udział przypadający siostrze). Wskutek powyższego, stał się Pan jedynym właścicielem działek. Na Pana wniosek, zgodnie z decyzją Wójta Gminy (...) z (…) r. dokonano podziału działek A oraz B na następujące działki:

a)działka A:

1)działka nr C o pow. (…) ha;

2)działka nr D o pow. (…) ha;

3)działka nr E o pow. (…) ha;

4)działka nr F o pow. (…) ha;

5)działka nr G o pow. (…) ha;

6)działka nr H o pow. (…) ha;

7)działka nr I o pow. (…) ha;

8)działka nr J o pow. (…) ha;

9)działka nr K o pow. (…) ha;

10)działka nr L o pow. (…) ha;

11)działka nr Ł o pow. (…) ha;

12)działka nr M o pow. (…) ha.

b)działka B:

1)Działka nr 1 o pow. (…) ha;

2)Działka nr 2 o pow. (…) ha;

3)Działka nr 3 o pow. (…) ha;

4)Działka nr 4 o pow. (…) ha;

5)Działka nr 5 o pow. (…) ha;

6)Działka nr 6 o pow. (…) ha;

7)Działka nr 7 o pow. (…) ha.

Przed dokonaniem podziału działki nr A wystąpił Pan o wydanie MPZP, jak wskazano powyżej. Na dzień złożenia wniosku, jest Pan właścicielem wyłącznie działek wynikających z podziału działki A, tj. działek o nr od C do M. Działki, o których mowa nie były i nie są zabudowane. Nigdy nie służyły prowadzeniu działalności gospodarczej. Nie były i nie są przedmiotem umowy najmu czy dzierżawy. Nie znajdowały się w posiadaniu ani władaniu osób trzecich. Nieodpłatnie tereny te wykorzystuje jedynie rolnik, z którym znał się jeszcze Pana ojciec na potrzeby własne. Z rolnikiem nie została i nie jest zawarta jakakolwiek umowa. Jest i był Pan tym samym usatysfakcjonowany z uwagi na to, że upatruje w tym obopólną korzyść – nie musi Pan dokonywać żadnych nakładów związanych z poprawnym ich utrzymaniem (np. ponosić koszty związane z usuwaniem chwastów z pól), a rolnik może uprawiać na niej potrzebne płody rolne. Nadmienia się, że nie jest Pan stroną żadnego stosunku prawnego zobowiązującego do zbycia Nieruchomości. Na nieruchomościach nie dokonywano ulepszeń. Jedyne nakłady, jakie ponoszono dotyczyły wykonania przyłącza do sieci dystrybucyjnej i podpisania w związku z tym umowy z (...). i dotyczą one działek od nr D do Ł (teren jest przygotowany pod podłączenie prądu, sam jednak prąd przez nią jeszcze nie płynie). Same przyłącza są wykonane, jednak z uwagi na problemy po stronie wykonania przyłączy nie jest możliwe korzystanie z prądu. Wykonanie przyłącza do sieci dystrybucyjnej stanowi w obecnej rzeczywistości gospodarczej powszechnie stosowaną praktykę wśród właścicieli działek i takie działanie nie prowadzi do wzrostu wartości działek. Działania te są powszechnie stosowaną praktyką przy nabyciu nieruchomości. Poza powyższymi działaniami, nie dokonywał Pan innych działań skutkujących ewentualnym zwiększeniem wartości Nieruchomości. Nie prowadzi Pan działań marketingowych w celu ich sprzedaży, nie korzysta z usług biura nieruchomości. Na chwilę obecną nie są planowane jakiekolwiek czynności wymagające zaangażowania własnych środków finansowych zmierzające do dodatkowego podniesienia wartości działek. Nie posiada Pan innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży. Działki przed podziałem nie były kiedykolwiek wykorzystywane w działalności gospodarczej.

W analizowanej sprawie Pana wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia, czy będzie Pan działać w charakterze podatnika podatku VAT, w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z tytułu sprzedaży działek od nr C do nr M znajdujących się w Pana majątku prywatnym.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego,   tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując dostawy działek będących przedmiotem wniosku wystąpi Pan w charakterze podatnika   w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie brak jest takich przesłanek. Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego nie wynika bowiem taka Pana aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Nie podjął Pan ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Co prawda, dokonał Pan podziału, wystąpił Pan z wnioskiem o wydanie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wykonano przyłącza do sieci dystrybucyjnej. Działania takie nie mogą świadczyć o zamiarze wykonywania działalności gospodarczej w zakresie profesjonalnego obrotu nieruchomościami, gdyż należy je oceniać w kontekście przedstawionej sprawy.

Sprzedaż przez Pana, opisanych we wniosku działek od nr C do nr M znajdujących się w Pana majątku prywatnym można więc uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Dokonując dostawy działek będzie korzystał Pan z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni Pan przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług. Skutkiem powyższego transakcja zbycia ww. działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a tym samym w rozpatrywanej sprawie nie będą mieć zastosowania przepisy ustawy.

Podsumowując, stwierdzam, że sprzedaż działek od nr C do nr M powinna być rozpoznana jako zdarzenie w ramach sprawowania zarządu majątkiem prywatnym, pozostające poza systemem podatku VAT i w związku z powyższym nie wystąpi Pan dla tej czynności jako podatnik podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

Tym samym, Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Powyższą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie podatku od towarów i usług   w kwestii nieuznania Pana za podatnika podatku VAT przy sprzedaży przedmiotowych działek. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego, ponosi   Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Podkreślam jednocześnie, że przy sprzedaży działek, objętych przedmiotem wniosku, nie będzie Pan działał w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a ww. sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy pod warunkiem, że nie podejmie Pan dodatkowych działań w stosunku do tych działek, mogących zmienić ten stan rzeczy.

Odnosząc się do powołanych przez Pana w przedmiotowym wniosku wyroków sądu,   wyjaśniam, że powołane wyroki są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się zawężają. Zatem, wskazane we wniosku wyroki sądu nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).