Na podstawie art. 233 § 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r., poz. 2651, z późn. zm.), zwanej dalej „Ordynacją podatkową”, oraz art. 42a i art. 42g ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2023 r., poz. 1570, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”,

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej,

po ponownym rozpatrzeniu odwołania z dnia 16 grudnia 2020 r. (data wpływu 16 grudnia 2020 r.) od wiążącej informacji stawkowej (WIS) z dnia 25 listopada 2020 r. (doręczonej 2 grudnia 2020 r., nr 0115-KDST1-2.450.1021.2020.3.EA) określającej dla towaru „(…)” klasyfikację do działu 38 Nomenklatury scalonej (CN) oraz stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 23% na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w związku z prawomocnym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego (zwanego dalej również NSA) z dnia 31 stycznia 2023 r., sygn. akt I FSK 582/22 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 21 marca 2023 r.),

uchyla decyzję organu pierwszej instancji i określa:

•Przedmiot wniosku: towar – „(…)”,

•Opis towaru: „nawóz”

•Rozstrzygnięcie: bez względu na kod CN,

•Stawka podatku od towarów i usług: 8%,

•Podstawa prawna: art. 41 ust. 2 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i poz. 10 załącznika nr 3 ustawy,

•Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2020 r. (…) (zwane dalej jako Strona, Wnioskodawca lub Odwołujący), złożyło wniosek, uzupełniony w dniu 1 września 2020 r., o wydanie wiążącej informacji stawkowej w zakresie sklasyfikowania towaru „(…)” według Nomenklatury scalonej (CN) na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług.

W treści wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący szczegółowy opis towaru:

(…)

Stymulator wzrostu (…). Stymulator wzrostu zaleca się stosować (…).

Do wniosku Wnioskodawca dołączył:

(…)

Po przeprowadzonym postępowaniu, na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału, organ pierwszej instancji w wiążącej informacji stawkowej (WIS) z dnia 25 listopada 2020 r. (nr 0115-KDST1-2.450.1021.2020.3.EA) wskazał że towar „(…)” klasyfikowany jest do działu 38 Nomenklatury scalonej (CN) oraz określił stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 23% na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy.

Uzasadniając podjęte rozstrzygnięcie organ pierwszej instancji, po omówieniu przepisów prawa mających zastosowanie w sprawie, reguł klasyfikacji towarów w Nomenklaturze scalonej i ustalonego stanu faktycznego, stwierdził, że towar będący przedmiotem niniejszej sprawy spełnia kryteria i posiada właściwości dla towarów objętych działem CN 38. Klasyfikacja towaru została przeprowadzona w oparciu o postanowienie reguły 1 ORINS.

Wiążąca informacja stawkowa, została doręczona Stronie w dniu 2 grudnia 2020 r.

Nie zgadzając się z ww. rozstrzygnięciem, Strona pismem z dnia 16 grudnia 2020 r. (data wpływu 16 grudnia 2020 r.) wniesionym za pośrednictwem skrzynki ePUAP, zgodnie z terminem przewidzianym w art. 223 Ordynacji podatkowej, złożyła odwołanie.

Wydanej decyzji WIS Strona zarzuciła:

1)„Naruszenie następujących przepisów postępowania zawartych w o.p.:

a)art. 191 o.p. poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny zebranego w przedmiotowej sprawie materiału dowodowego;

b)art. 187 § 1 w związku z art. 122 o.p. poprzez niewyczerpujące rozpatrzenie materiału dowodowego;

c)art. 121 § 1 o.p. poprzez prowadzenie postępowania w sposób nie budzący zaufania Spółki do Organu,

2)Naruszenie następujących przepisów prawa materialnego, tj. art. 41 ust. 1 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020, poz. 106, z późn. zm.; dalej: ustawa o VAT) poprzez uznanie, iż produkt (…) podlega opodatkowaniu stawką podstawową.”

Następnie Strona uzasadniła powyższe zarzuty.

W złożonym odwołaniu Strona wniosła o „uchylenie zaskarżonej Decyzji i wydanie nowej decyzji nienaruszającej powszechnie obowiązujących przepisów prawa.”

Postanowieniem nr 0110-KSI1-2.451.81.2020.1 z dnia 2 lutego 2021 r. w trybie przewidzianym art. 200 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, organ odwoławczy poinformował Stronę o możliwości wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego. Pismo zostało doręczone Stronie w dniu 9 lutego 2021 r.

Postanowieniem nr 0110-KSI1-2.451.81.2020.2.JK z dnia 18 lutego 2021 r. w trybie przewidzianym art. 140 ustawy Ordynacja podatkowa, organ odwoławczy poinformował Stronę iż odwołanie z dnia 16 grudnia 2020 r. (data wpływu: 16 grudnia 2020 r.) od wiążącej informacji stawkowej WIS nr: 0115-KDST1-2.450.1021.2020.3.EA z dnia 25 listopada 2020 r. nie zostanie załatwione w terminie i wyznaczył nowy termin jego załatwienia do dnia 16 marca 2021 r.

Decyzją z dnia 16 marca 2021 r. (nr 0110-KSI1-2.451.81.2020.3.JK) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że zaskarżona decyzja organu pierwszej instancji nie narusza prawa, zarówno materialnego, jak i proceduralnego, nie znajdując tym samym podstaw do uchylenia zaskarżonej decyzji, bądź jej zmiany.

Decyzja organu odwoławczego została skutecznie doręczona Stronie 22 marca 2021 r.

Nie zgadzając się z ww. rozstrzygnięciem, Strona reprezentowana przez radcę prawnego Pana A.B., pismem z dnia 21 kwietnia 2021 r. wniesionym za pośrednictwem organu (data wpływu do KIS - 23 kwietnia 2021 r.), złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach na decyzję z dnia 16 marca 2021 r. nr 0110-KSI1-2.451.81.2020.3.JK utrzymującą w mocy Wiążącą Informację Stawkową (WIS) nr 0115-KDST1-2.450.1021.2020.3.EA z dnia 25 listopada 2020 r.

Strona, w złożonej skardze zarzuciła naruszenie:

I.„przepisów postępowania zawartych w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z póżn. zm.; dalej o.p.) mających istotny wpływ na wynik sprawy:

–art. 191 o.p. poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny zebranego w przedmiotowej sprawie materiału dowodowego, poprzez dokonanie jej niezgodnie z normami prawa procesowego oraz zachowaniem określonych reguł tej oceny;

–art. 187 § 1 w związku z art. 122 o.p. poprzez niewyczerpujące rozpatrzenie materiału dowodowego, polegające na nieuwzględnieniu kluczowego dowodu w sprawie;

–art. 121 § 1 o.p. poprzez prowadzenie postępowania w sposób nie budzący zaufania Spółki do Organu, w którym nie potraktowano równo interesów podatnika i Skarbu Państwa”,

a dodatkowo zarzuciła naruszenie przepisu prawa materialnego:

–„41 ust. 1 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020, poz. 106, z póżn. zm.; dalej: ustawa o VAT) poprzez błędne uznanie, iż produkt (…) podlega opodatkowaniu stawką podstawową.”

W związku z powyższym Skarżąca wniosła o:

1.uchylenie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej jej decyzji wydanej w toku I instancji,

2.zasądzenie na rzecz Skarżącej kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi Skarżąca przedstawiła argumentację uzasadniającą podniesione zarzuty.

W odpowiedzi na ww. skargę (pismo nr 0110-KSI1-2.451.81.2020.4.JK z dnia 19 maja 2021 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał zarzuty w niej podniesione za bezzasadne i podtrzymał w całości stanowisko przedstawione w decyzji z dnia 16 marca 2021 r. 0110-KSI1-2.451.81.2020.3.JK.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach po rozpoznaniu na rozprawie, wyrokiem z dnia 30 grudnia 2021 r. sygn. akt I SA/Gl 720/21 uchylił zaskarżoną decyzję oraz zasądził od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz Skarżącej zwrot kosztów postępowania sądowego.

Nie zgadzając się z ww. wyrokiem, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (organ podatkowy) pismem z 15 lutego 2022 r. nr 0110-KWR1.444.11.2022.2 wniesionym za pośrednictwem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Organ podatkowy w wniesionej skardze kasacyjnej, zaskarżył w całości wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 30 grudnia 2021 r. sygn. akt I SA/Gl 720/21.

Organ podatkowy wskazał podstawy kasacyjne poprzez zarzucenie Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach naruszenie:

I.„na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a. naruszenie prawa materialnego, tj.

1)art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 oraz pozycję 10 załącznika nr 3 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r. poz. 106, z późn.zm., dalej ustawa VAT), poprzez błędną wykładnię oraz niewłaściwą ocenę możliwości zastosowania polegających na przyjęciu przez Sąd l-instancji, że Towar wskazany we wniosku jest nawozem, o którym mowa w pozycji 10 załącznika nr 3 do ustawy VAT, a zatem nie podlega opodatkowaniu stawką w wysokości 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy VAT.

2)art. 98 ust. 1 i 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L.2006.347.1 z dnia 11.12.2006 r. dalej Dyrektywa VAT) w zw. z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 oraz pozycję 10 załącznika nr 3 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r. poz. 106, z późn.zm., dalej ustawa VAT), poprzez błędną wykładnię oraz niewłaściwą ocenę możliwości zastosowania, polegających na przyjęciu, że znaczenie słów zwykle przeznaczone zawarte w pozycji 10 załącznika nr 3 do ustawy VAT oznacza, że obniżona stawka podatku powinna być stosowana automatycznie do każdego z towarów zwyczajowo (przeważnie) i w sposób ogólny przeznaczonego do wykorzystania w produkcji rolnej, co w konsekwencji doprowadziło Sąd l-instancji do błędnego przyjęcia, że preparat wskazany we wniosku nie podlega opodatkowaniu stawką w wysokości 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, a stawką podatku od towaru i usług w wysokości 8% zgodnie z pozycją 10 załącznika nr 3 do ustawy VAT.

II.Na podstawie art. 174 pkt 2 p.p.s.a. naruszenie przepisów postępowania, mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj.

1)art. 141 § 4 p.p.s.a. w zw. z art. 153 p.p.s.a. poprzez sporządzenie przez Sąd l-instancji uzasadnienia wyroku, które jest niejasne i niepełne w zakresie wskazania przyczyn uznania Towaru wskazanego we wniosku o wydanie wiążącej informacji stawkowej za nawóz, o którym mowa poz. 10 załącznika nr 3 do ustawy VAT, a więc w sposób uchybiający regułom przekonywania, co uniemożliwia organowi poznanie motywów rozstrzygnięcia, a w konsekwencji uniemożliwia zastosowanie się do wyroku i dokonanie prawidłowej kontroli instancyjnej;

2)art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w zw. z art. 3 § 1 i § 2 p.p.s.a. w zw. z art. 42a ustawy VAT w zw. z art. 122 w zw. z art. 187 § 1 w zw. z art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn.zm., dalej O.p.) poprzez nieuzasadnione przyjęcie przez Sąd l-instancji, iż w sprawie toczącej się przed Organem podatkowym zabrakło szczegółowej, poddającej się sądowoadministracyjnej kontroli analizy Towaru w kierunku ustalenia prawidłowej pozycji CN, co skutkowało bezzasadnym uchyleniem zaskarżonej decyzji pomimo, że nie zawierała ona wskazanych uchybień.”

W złożonej skardze kasacyjnej organ podatkowy wniósł o:

1.uchylenie w całości, na zasadzie art. 188 p.p.s.a. zaskarżonego orzeczenia, rozpoznanie skargi Skarżącej i jej oddalenie;

2.ewentualnie, jeżeli NSA uzna, że istota sprawy nie jest dostatecznie wyjaśniona, wniósł o uchylenie w całości na zasadzie art. 185 § 1 p.p.s.a. zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach;

3.na zasadzie art. 176 § 2 p.p.s.a. o rozpoznanie sprawy na rozprawie;

4.stosownie do treści art. 203 pkt 2 p.p.s.a, zasądzenie od strony skarżącej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 31 stycznia 2023 r. sygn. akt I FSK 582/22 oddalił skargę kasacyjną na decyzję Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 16 marca 2021 r. nr 0110-KSI1-2.451.81.2020.3.JK oraz zasądził od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz Skarżącej kwotę 360 zł (trzysta sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

W dniu 14 sierpnia 2023 r. do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wpłynął odpis ww. wyroku wraz z uzasadnieniem.

Mając na uwadze rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 stycznia 2023 r., sygn. akt I FSK 582/22, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpoznaniu sprawy, stwierdza, co następuje.

W uzasadnieniu orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 stycznia 2023 r. sygn. akt I FSK 582/22, czytamy cyt.:

„3.2. Zgodnie z pozycją 10 załącznika nr 3 do u.p.t.u., obniżoną stawką podatku 8% - na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 u.p.t.u. objęte są - „bez względu na CN - Nawozy i środki ochrony roślin - zwykle przeznaczone do wykorzystania w produkcji rolnej, oraz pasze i karmy dla zwierząt gospodarskich i domowych". Z treści tej normy wynika, że zasadniczym warunkiem zastosowania obniżonej stawki podatku VAT na jej podstawie jest uznanie danego towaru za nawóz lub środek ochrony roślin lub za paszę, albo karmę dla zwierząt gospodarskich i domowych, nie ma natomiast znaczenia dla zastosowania obniżonej stawki VAT dokonywanie klasyfikacji towaru według Nomenklatury scalonej (CN).

Spór w tej sprawie sprowadza się zatem do rozstrzygnięcia, czy towar: organiczno-mineralny stymulator wzrostu pn. „(…)", w którego skład wchodzą składniki odżywcze i stymulujące: (…),oraz (…), mieści się w pojęciu „nawozy - zwykle przeznaczone do wykorzystania w produkcji rolnej” użytym w pozycji 10 załącznika nr 3 do u.p.t.u.?

(…)

3.7. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego w rozpatrującym tę sprawę składzie na gruncie prawa podatkowego dopuszczalne jest stosowanie tzw. wykładni systemowej zewnętrznej, tzn. z odwołaniem się do pojęć zdefiniowanych w innych gałęziach prawa, jednak tylko w przypadkach gdy nie prowadzi to do wykładni na niekorzyść podatników poprzez zwiększenie ich obowiązków podatkowych.

W przypadku natomiast spornej pozycji 10 załącznika nr 3 u.p.t.u., skutkiem odwołania się przez organ podatkowy do definicji „nawozu” z ustawy z dnia 10 lipca 2007 r. o nawozach i nawożeniu (Dz. U. z 2021 r. poz. 76 ze zm.), jest opodatkowanie towarów niespełniających kryteriów definicji nawozu z tej ustawy, a zwykle przeznaczonych do wykorzystania w produkcji rolnej w tym charakterze, stawką podstawową VAT, a nie obniżoną na podstawie tego przepisu.

(…)

3.15. W tej sytuacji, uwzględniając że na tle pozycji 10 załącznika nr 3 u.p.t.u. w zw. z art. 41 ust. 2 i art. 146aa ust. 1 pkt 2 u.p.t.u. występują niedające się usunąć wątpliwości co do treści tego przepisu, co wymaga ich rozstrzygnięcia na korzyść podatnika (art. 2a O.p.), w sytuacji braku odesłania w pozycji 10 załącznika nr 3 u.p.t.u. do ustaw o nawozach i nawożeniu oraz o środkach ochrony roślin, uznać należy, że pozycją tą objęte są nie tylko nawozy i środki ochrony roślin zdefiniowane jako takie w tych ustawach, lecz także inne środki agrochemiczne i agrobiologiczne zwykle przeznaczone do wykorzystania w produkcji rolnej, których celem używania w rolnictwie jest ochrona roślin lub wspomaganie ich rozwoju, jakim są np. stymulatory wzrostu, preparaty mikrobiologiczne, środki poprawiające właściwości gleby oraz adiuwanty.”

Przechodząc do kwestii określenia dla towaru odpowiedniej stawki podatku VAT, należy zwrócić uwagę, że ustawodawca w art. 42a ustawy enumeratywnie wymienił elementy, jakie zawiera WIS. Zgodnie z treścią tegoż artykułu, wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej „WIS”, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:

1)opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS;

2)klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług niezbędną do:

a)określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi,

b)stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie – w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4;

3)stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi, z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jak stanowi art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1a ww. ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

1)kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz

2)wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%.

–jednak nie dłużej niż do końca 2022 r.

Zgodnie z art. 146ea pkt 1 ustawy, w roku 2023 stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

Na podstawie art. 146ef ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2024 r. do końca roku, w którym suma wydatków wymienionych w art. 40 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz. U. poz. 655, 974 i 1725) określonych na ten rok w ustawie budżetowej, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 lipca tego roku, oraz planie finansowym Funduszu Wsparcia Sił Zbrojnych przedłożonym zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny albo projekcie tego planu przedstawionym do zatwierdzenia Ministrowi Obrony Narodowej zgodnie z art. 42 ust. 2 i 3 tej ustawy, jeżeli plan ten nie został przedłożony zgodnie z art. 42 ust. 4 tej ustawy, po wyłączeniu planowanych przepływów finansowych w ramach tej sumy wydatków, jest wyższa niż 3% wartości produktu krajowego brutto określonego zgodnie z art. 40 ust. 2 tej ustawy stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

Z kolei na mocy art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1 i art. 138i ust. 4.

Zgodnie z brzmieniem art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Na podstawie art. 146da ustawy w okresie od dnia 1 lutego 2022 r. do dnia 31 grudnia 2022 r. dla:

1)towarów spożywczych wymienionych w poz. 1-18 załącznika nr 10 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56),

2)środków poprawiających właściwości gleby, stymulatorów wzrostu oraz podłoży do upraw, o których mowa w ustawie z dnia 10 lipca 2007 r. o nawozach i nawożeniu (Dz. U. z 2021 r. poz. 76), z wyłączeniem podłoży mineralnych,

3)nawozów i środków ochrony roślin, zwykle przeznaczonych do wykorzystania w produkcji rolnej, wymienionych w poz. 10 załącznika nr 3 do ustawy,

4)ziemi ogrodniczej wymienionej w poz. 12 załącznika nr 3 do ustawy,

5)gazu ziemnego (CN 2711 11 00 albo 2711 21 00)

–stawka podatku wynosi 0%.

Na podstawie art. 146ef ust. 1 pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2024 r. do końca roku, w którym suma wydatków wymienionych w art. 40 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz. U. poz. 655, 974 i 1725) określonych na ten rok w ustawie budżetowej, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 lipca tego roku, oraz planie finansowym Funduszu Wsparcia Sił Zbrojnych przedłożonym zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny albo projekcie tego planu przedstawionym do zatwierdzenia Ministrowi Obrony Narodowej zgodnie z art. 42 ust. 2 i 3 tej ustawy, jeżeli plan ten nie został przedłożony zgodnie z art. 42 ust. 4 tej ustawy, po wyłączeniu planowanych przepływów finansowych w ramach tej sumy wydatków, jest wyższa niż 3% wartości produktu krajowego brutto określonego zgodnie z art. 40 ust. 2 tej ustawy stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, w poz. 10 wskazano bez względu na CN „Nawozy i środki ochrony roślin - zwykle przeznaczone do wykorzystania w produkcji rolnej, oraz pasze i karmy dla zwierząt gospodarskich i domowych”.

Uwzględniając powyższe regulacje prawne oraz mając na uwadze pogląd wyrażony w orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 stycznia 2023 r. sygn. akt I FSK 582/22, zgodnie z którym produkt będący przedmiotem niniejszego postępowania, tj. towar o nazwie „(…)” jest objęty pozycją 10 załącznika nr 3 do ustawy, w której wskazano bez względu na CN „Nawozy i środki ochrony roślin - zwykle przeznaczone do wykorzystania w produkcji rolnej, oraz pasze i karmy dla zwierząt gospodarskich i domowych” i w zw. z art. 41 ust. 2 i art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy właściwą dla niego stawką podatku od towarów i usług jest stawka w wysokości 8%.

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji.

Informacje dodatkowe

Niniejsza decyzja nr 0110-KSI1-2.451.81.2020.20.PG z 1 września 2023 r. jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano decyzję, może ją stosować wyłącznie do towarów tożsamych pod każdym względem z towarem będącym przedmiotem tej decyzji.

Niniejsza decyzja nr 0110-KSI1-2.451.81.2020.20.PG z 1 września 2023 r. wiąże, z zastrzeżeniem art. 42c ust. 2-2d, organy podatkowe wobec podmiotu, na rzecz którego została wydana, oraz ten podmiot, w odniesieniu do towaru: „(…)” będącego przedmiotem dostawy, importu lub wewnątrzwspólnotowego nabycia dokonanych/wykonanej/wykonanego w okresie ważności decyzji (art. 42c ust. 1 pkt 1 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

–podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

–towar, będący przedmiotem niniejszej decyzji, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

W przypadku zastosowania się przez podatnika do wydanej na jego rzecz WIS nr 0115-KDST1-2.450.1021.2020.3.EA z dnia 25 listopada 2020 r. przed jej zmianą albo uchyleniem, przepisy art. 14k – 14m ustawy Ordynacja podatkowa stosuje się odpowiednio (art. 42c ust. 2 ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 42c ust. 2d ustawy, w przypadku uchylenia WIS oraz wydania WIS w postępowaniu odwoławczym albo na podstawie prawomocnego orzeczenia sądu przepisy ust. 2b i 2c stosuje się odpowiednio.

Zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie znaleźć może art. 42c ust. 2b ustawy.

Zgodnie z tym przepisem, w przypadku zmiany WIS z powodu wystąpienia przesłanek, o których mowa w art. 42h ust. 3 pkt 4, i zastosowania się przez podmiot, na rzecz którego została ona wydana, do zmienionej WIS od dnia następującego po dniu, w którym WIS została doręczona, do dnia doręczenia decyzji o zmianie WIS, przepisy art. 14k-14m Ordynacji podatkowej stosuje się odpowiednio.

Niniejsza decyzja nr 0110-KSI1-2.451.81.2020.20.PG z 1 września 2023 r. jest wydawana na okres 5 lat i jest ważna od dnia następującego po dniu jej doręczenia. WIS traci ważność przed upływem tego okresu, z dniem:

1)następującym po dniu doręczenia decyzji o zmianie WIS albo decyzji o uchyleniu WIS, albo

2)wygaśnięcia na podstawie art. 42h ust. 1

–w zależności od tego, które ze zdarzeń nastąpiło wcześniej (art. 42ha ust. 1 i 2 ustawy).

Niniejsza decyzja nr 0110-KSI1-2.451.81.2020.20.PG z 1 września 2023 r. wygasa z mocy prawa w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku odnoszących się do towaru, będącego przedmiotem niniejszej decyzji, w wyniku której wskazana w decyzji zmieniającej:

1)klasyfikacja towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN), lub

2)stawka podatku właściwa dla towaru, lub

3)podstawa prawna wskazanej w WIS stawki podatku

–staje się niezgodna z tymi przepisami.

Wygaśnięcie niniejszej decyzji WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, z którymi WIS stała się niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Niniejsza decyzja jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.

Przysługuje na nią prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2023 r., poz. 259 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 1 (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).