Brak opodatkowania darowizny przedsiębiorstwa.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 sierpnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 22 sierpnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania darowizny przedsiębiorstwa.

Uzupełnił go Pan – na wezwanie – pismem z 19 listopada 2024 r. (wpływ 19 listopada 2024 r.)

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(…), dalej zwany Wnioskodawcą, prowadzi działalność gospodarczą w formie jednoosobowej działalności gospodarczej o nazwie (…) oraz spółkę cywilną wraz ze swoim ojcem, (…) (spółka założona w dniu 01.02.2024 r.).

W ramach prowadzenia obydwóch działalności, Wnioskodawca prowadzi sprzedaż detaliczną maszyn, materiałów, akcesoriów rolniczych oraz materiałów technicznych. Wnioskodawca w obydwóch działalnościach jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, jako formę opodatkowania wybrał zasady ogólne i prowadzi podatkowe księgi przychodów i rozchodów. W spółce cywilnej Wnioskodawca posiada 99% udziałów, a pan (…) pozostały 1%.

Z powodu bardzo złego stanu zdrowotnego pana (...) (nowotwór w IV stadium) Wnioskodawca wraz z ojcem chcą przekazać drogą darowizny prowadzone przedsiębiorstwo na rzecz jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, tj. (…), mając na względzie dobro zatrudnionych w spółce pracowników oraz chęć dalszego prowadzenia działalności. Na podstawie umowy darowizny od spółki cywilnej (…), Wnioskodawca stanie się właścicielem składników majątkowych i niemajątkowych, przy pomocy których będzie kontynuował działalność, w ramach której funkcjonują obecnie dwa sklepy stacjonarne – w (…).

Wspólnicy spółki cywilnej chcieliby dokonać darowizny na dzień 31.12.2024 roku tak, aby remanent roczny stał się załącznikiem do umowy darowizny oraz stanowił protokół przekazanych składników majątku. W protokole zostaną zawarte również informacje o:

-środkach trwałych - wartość początkowa oraz dotychczasowe umorzenie,

-wyposażeniu - z wartością początkową.

Przedmiotem darowizny będą: ruchomości, prawa i obowiązki wynikające z wszystkich umów zawartych przez spółkę cywilną z klientami i dostawcami, wszelkie zobowiązania wynikające z tytułu rękojmi w odniesieniu do prowadzonej sprzedaży, prawa i obowiązki wynikające z umów, które będą zawarte a niezrealizowane na dzień zawarcia umowy darowizny, wartości niematerialne takie jak baza klientów, renoma, logo oraz dokumenty i księgi związane z prowadzoną działalnością, w tym akta osobowe pracowników.

Wyżej wymienione składniki pozwalają na nieprzerwane kontynuowanie działalności w zakresie dotychczas prowadzonym. Przedmiotowe składniki pozostają ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, że stanowią całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że jest zdolny do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Składniki majątku będące przedmiotem darowizny były faktycznie wykorzystywane w działalności spółki cywilnej oraz przyczyniły się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

W ramach transakcji dojdzie do przejęcia przez (…) pracowników obecnie zatrudnionych przez (…), (…). Przejęcie zostanie dokonane w trybie art. 23 (1) ustawy z dnia 16 czerwca 1974 r. - Kodeks Pracy.

Wnioskodawca zamierza dalej prowadzić działalność w zakresie dotychczas prowadzonym.

Spółka cywilna zamierza dokonać darowizny całego przedsiębiorstwa.

Przedmiotowa darowizna zostanie udokumentowana umową darowizny między (…) a (…).

W uzupełnieniu wniosku udzielił Pan następujących odpowiedzi:

Na pytanie: „Kiedy planuje Pan wraz z ojcem przekazać w drodze darowizny prowadzone przedsiębiorstwo w formie spółki cywilnej do Pana jednoosobowej działalności gospodarczej?”

Odpowiedział Pan: „Prowadzone przedsiębiorstwo w formie spółki cywilnej, planujemy przekazać do jednoosobowej działalności jak najszybciej, po otrzymaniu odpowiedzi na indywidualną interpretację, najlepiej z początkiem nowego, 2025 roku.”

Na pytanie: „Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym dojdzie do darowizny na Pana rzecz przedsiębiorstwa spółki cywilnej w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.)?”

Odpowiedział Pan: „Tak, przedsiębiorstwo jest zgodne z definicją zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeksu Cywilnego.”

Na pytanie: „W związku ze wskazaniem: Z powodu bardzo złego stanu zdrowotnego pana (...) (nowotwór w IV stadium) Wnioskodawca wraz z ojcem chcą przekazać drogą darowizny prowadzone przedsiębiorstwo na rzecz jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy – czy najpierw dojdzie do otrzymania w związku z likwidacją spółki cywilnej przedsiębiorstwa, czy też najpierw dojdzie do darowizny przedsiębiorstwa do Pana indywidualnie prowadzonej działalności gospodarczej?”

Odpowiedział Pan: „Nie jesteśmy w stanie stwierdzić, co stanie się szybciej - przeniesienie w związku z likwidacją spółki cywilnej czy darowizny. Wolelibyśmy wykonać to w drodze darowizny, przed potencjalnym postępowaniem spadkowym, ale uzależniamy proces od otrzymania decyzji indywidualnej interpretacji.”

Na pytanie: „Kiedy (proszę podać przybliżoną datę) dojdzie do tej darowizny?”

Odpowiedział Pan: „Planowaliśmy przeniesienie z początkiem 2025 roku, aby ułatwić prowadzenie rachunkowości.”

Na pytanie: „Czy w związku z planowaną umową darowizny dojdzie do przejęcia zobowiązań, długów i ciężarów darczyńcy w taki sposób, że na mocy tego przejęcia stanie się Pan jedynym dłużnikiem (zwolni z długu/zobowiązań/ciężarów dotychczasowego współwłaściciela spółki cywilnej), czy też może nie przejmie Pan od darczyńcy (tj. od ojca) zobowiązań, długów i ciężarów lecz będzie Pan odpowiedzialny solidarnie z poprzednim współwłaścicielem przedsiębiorstwa; innymi słowy czy z mocy prawa Pana ojciec nadal pozostanie zobowiązany – odpowiedzialny za długi, ciężary i zobowiązania przedsiębiorstwa, tak jak statuuje to art. 55⁴ ustawy Kodeks cywilny, czy też może Pan (obdarowany) przejmie dług w rozumieniu art. 519 § 1 Kodeksu cywilnego?”

Odpowiedział Pan: „Tak, na mocy tego przejęcia stanę się jedynym dłużnikiem, tj. zwolnię drugiego wspólnika z długu/zobowiązań/ciężarów związanych z dotychczasowym prowadzeniem spółki cywilnej.”

Pytanie w zakresie podatku od towarów i usług

Czy przestawiona powyżej darowizna przedsiębiorstwa stanowi zbycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a tym samym korzysta z wyłączenia spod stosowania przepisów ustawy na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy?

Pana stanowisko w sprawie w zakresie podatku od towarów i usług

Pana zdaniem powyżej opisana sytuacja kwalifikuje się do wyłączenia spod stosowania przepisów ustawy na podstawie art. 6 pkt. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, szczególnie z uwagi na fakt, że działalność będzie kontynuowana. Całe Pana działanie i wniosek o indywidualną interpretację jest sporządzany właśnie w celu zapewnienia ciągłości działalności i uniknięcia sytuacji wstrzymania sprzedaży i działalności sklepów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jednocześnie na mocy art. 6 pkt 1 ustawy:

Przepisów ustawy, nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zatem, w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Przy czym należy zaznaczyć, że użyte w cyt. przepisie sformułowanie „transakcje zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, powinien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Należy zauważyć, że powyższa regulacja stanowi implementację art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (t. j. Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady.

Jak stanowi art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (t. j. Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1, ze zm.), wcześniej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej ujednolicona podstawa wymiaru podatku (t. j. Dz. Urz. UE L 145, str. 1, ze zm.):

W przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach, gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

Jak już wskazano, ustawodawca na mocy art. 6 pkt 1 ustawy wyłączył od opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), zgodnie z którym:

Przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1)oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

2)własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

3)prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

4)wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

5)koncesje, licencje i zezwolenia;

6)patenty i inne prawa własności przemysłowej;

7)majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

8)tajemnice przedsiębiorstwa;

9)księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Sformułowanie zawarte w zacytowanym art. 55¹ Kodeksu cywilnego „obejmuje ono w szczególności”, pozwala uznać, że definicja wymienia tylko przykładowe elementy przedsiębiorstwa. W rezultacie przedsiębiorstwo może obejmować także inne, niewymienione w tym przepisie składniki, jak również może składać się z niektórych tylko elementów wyliczenia zawartego w art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

Kluczowym dla uznania, że przedmiot transakcji stanowi przedsiębiorstwo w rozumieniu  art. 55¹ Kodeksu cywilnego (a co za tym idzie, ustawy o VAT) jest więc to, że stanowi on „zespół” składników materialnych i niematerialnych o cechach „zorganizowania” oraz „przeznaczenia doprowadzenia działalności gospodarczej”.

Potwierdza to art. 55² Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym:

Czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo jest nie tylko sumą składników materialnych i niematerialnych, lecz ich zorganizowanym zespołem, tzn. składniki te powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie tylko o zbiorze pewnych elementów.

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27 marca 2008 r., sygn. akt II FSK 1896/11:

„Czynnikiem konstytuującym przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym jest występowanie elementu organizacji oraz funkcjonalnego powiązania różnorodnych jego składników, umożliwiających traktowanie przedsiębiorstwa jako pewnej całości”.

Przy ocenie, czy składniki majątku powinny być uznane za przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy, czy zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy uwzględnić ponadto należy następujące okoliczności:

1.zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz

2.faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Wskazanej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności. Aby zatem ocenić czy w danej, konkretnej sytuacji mamy do czynienia ze zbyciem przedsiębiorstwa, należy dokładnie przeanalizować zarówno to jakie składniki majątku będą przedmiotem transakcji, ale także czy istniejące między nimi funkcjonalne zależności pozwolą na kontynuowanie działalności zbywanego przedsiębiorstwa. Przy dokonaniu tej analizy pomocne, a czasami nawet niezbędne mogą okazać się orzeczenia TSUE.

W zakresie braku obowiązku opodatkowania czynności zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl, w którym stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.

W wyroku z 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christel Schriever, TSUE wywiódł, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje natomiast samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. W wyroku tym Trybunał wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą oraz jest Pan wspólnikiem spółki cywilnej, w której drugim wspólnikiem jest Pana ojciec.

W ramach prowadzenia obydwóch działalności, prowadzi Pan sprzedaż detaliczną maszyn, materiałów, akcesoriów rolniczych oraz materiałów technicznych.

Jako wspólnicy spółki cywilnej podjęli Panowie (Pan i Pana ojciec) decyzję o przekazaniu umową darowizny całości przedsiębiorstwa spółki na rzecz Pana jednoosobowej działalności.

W wyniku darowizny dojdzie do przekazania na Pana rzecz przedsiębiorstwa spółki cywilnej w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny.

Przedmiotem darowizny będą: ruchomości, prawa i obowiązki wynikające z wszystkich umów zawartych przez spółkę cywilną z klientami i dostawcami, wszelkie zobowiązania wynikające z tytułu rękojmi w odniesieniu do prowadzonej sprzedaży, prawa i obowiązki wynikające z umów, które będą zawarte a niezrealizowane na dzień zawarcia umowy darowizny, wartości niematerialne takie jak baza klientów, renoma, logo oraz dokumenty i księgi związane z prowadzoną działalnością, w tym akta osobowe pracowników.

Wyżej wymienione składniki pozwalają na nieprzerwane kontynuowanie działalności w zakresie dotychczas prowadzonym. Przedmiotowe składniki pozostają ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, że stanowią całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że jest zdolny do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

W ramach transakcji dojdzie również do przejęcia przez Pana pracowników obecnie zatrudnionych przez spółkę cywilną. Przejęcie zostanie dokonane w trybie art. 23¹ ustawy z dnia 16 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy.

Przy pomocy ww. składników majątkowych i niemajątkowych będzie Pan kontynuował działalność prowadzoną dotychczas przez spółkę cywilną.

W związku z darowizną stanie się Pan jedynym dłużnikiem, tj. zwolni Pan drugiego wspólnika z długu/zobowiązań/ciężarów związanych z dotychczasowym prowadzeniem spółki cywilnej.

Pana wątpliwości dotyczą uznania czy planowana darowizna stanowi zbycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a tym samym korzysta z wyłączenia spod stosowania przepisów ustawy na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Jak wynika z przywołanych powyżej przepisów prawa, jeżeli zostaną spełnione warunki określone w art. 55¹ Kodeksu cywilnego dotyczące definicji przedsiębiorstwa, to zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy zbycie przedsiębiorstwa będzie czynnością, która jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro w okolicznościach niniejszej sprawy spółka cywilna przekaże Panu w drodze darowizny wszystkie składniki majątkowe w postaci przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, a Pan będzie kontynuował działalność przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem przekazania, to ww. czynność stanowiąca zbycie przedsiębiorstwa nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy.

Zatem Pana stanowisko w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena Pana stanowiska tylko w zakresie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, podatku od spadków i darowizn oraz podatku od czynności cywilnoprawnych wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.