Wnioskodawca nie wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedazy działek, a w konsekwencji czynność ta nie będzie podleg... - Interpretacja - null

ShutterStock

Wnioskodawca nie wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedazy działek, a w konsekwencji czynność ta nie będzie podleg... - Interpretacja - 0112-KDIL1-2.4012.482.2024.3.PM

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Wnioskodawca nie wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedazy działek, a w konsekwencji czynność ta nie będzie podlegała jako odpłatna dostawa towarów opodatkowaniu podatkiem VAT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 sierpnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 22 sierpnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działek.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 29 października 2024 r. (wpływ 4 listopada 2024 r.) oraz pismem z 15 listopada 2024 r. (wpływ 20 listopada 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca 1 września 2008 r. aktem notarialnym na podstawie umowy darowizny nabył od ojca niezabudowaną nieruchomość rolną składającą się z działki gruntu – dalej jako Nieruchomość Wnioskodawcy.

Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów wydanym przez Starostę Nieruchomość Wnioskodawcy stanowiła grunty orne klasy IIIb i V, użytki rolne zabudowane i sad.

7 lipca 2020 r. Rada Gminy podjęła uchwałę w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części wsi obejmującej działki oznaczonych numerami nr 1 (Nieruchomość Wnioskodawcy), 2 i 3.

Zgodnie z uchwalonym Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego Nieruchomość Wnioskodawcy położona została w terenie oznaczonym jako: 1MN/U – teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej oraz usług, a także 3KDD – teren komunikacji – droga publiczna klasy dojazdowej.

11 sierpnia 2021 r. Wójt Gminy wydał decyzję na podstawie art. 93 ust. 1-3, art. 96 ust. 1, art. 97 ust. 1 i 1a, art. 98 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 grudnia 2004 r. w sprawie sposobu i trybu dokonywania podziałów nieruchomości i art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego, na podstawie wniosku Wnioskodawcy, w której zatwierdził projekt podziału Nieruchomości Wnioskodawcy.

Na podstawie powyższego Nieruchomość Wnioskodawcy została podzielona na następujące działki:

·1/1 o pow. (...) ha (zgodnie z uchwałą w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ta część działki została oznaczona jako 1MN/U – teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej oraz usług);

·1/2 o pow. (...) ha (zgodnie z uchwałą w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ta część działki została oznaczona jako 3KDD – teren komunikacji – droga publiczna klasy dojazdowej);

·1/3 o pow. (...) ha (zgodnie z uchwałą w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ta część działki została oznaczona jako 1MN/U – teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej oraz usług).

Ponadto, z uwagi na decyzję z 11 sierpnia 2021 r. wydaną przez Wójta Gminy, 17 kwietnia 2023 r. zostało zawarte porozumienie pomiędzy Wnioskodawcą a Gminą, na mocy której działka nr 1/2 o pow. (...) ha przeznaczona pod drogę publiczną na podstawie art. 98 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami przeszła z mocy prawa na własność Gminy. Na podstawie zawartego porozumienia Strony zgodnie ustaliły, że Wnioskodawcy będzie przysługiwało odszkodowanie.

Wnioskodawca w najbliższym czasie zamierza dokonać sprzedaży działki o numerze 1/1; (...).

Ponadto, w przyszłości Wnioskodawca (na ten moment nie jest w stanie dokładnie sprecyzować kiedy będzie to dokładnie), zamierza działkę o numerze 1/3 podzielić na mniejsze działki i dokonać ich sprzedaży.

W tym miejscu trzeba wskazać, że:

·Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT;

·Wnioskodawca nigdy nie prowadził pozarolniczej działalności gospodarczej;

·Wnioskodawca nie dokonywał utwardzeń działki, nie doprowadzał mediów oraz nie grodził;

·Kupujący, zgłosił się sam do Wnioskodawcy w celu zakupu działki o numerze 1/1 (Wnioskodawca nie wystawiał ofert sprzedażowych w prasie, radiu oraz Internecie).

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

Sprzedawane działki (Nieruchomość) były wykorzystywane w sposób nieodpłatny przez rolnika (znajomego Wnioskodawcy), po to aby sąsiedzi nie narzekali na zbyt duże zachwaszczenie.

Działki te (Nieruchomość) nie będą wykorzystywane w ewentualnie prowadzonej przez Wnioskodawcę w przyszłości działalności gospodarczej.

Wnioskodawca nie udostępniał (ani nie będzie w przyszłości udostępniał) podmiotom trzecim sprzedawanych działek na podstawie umów cywilnoprawnych, takich jak dzierżawa lub innych o podobnym charakterze.

Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego, o którym mowa w złożonym wniosku, został uchwalony z inicjatywy Wnioskodawcy.

Wnioskodawca od momentu nabycia do momentu sprzedaży działek nie podejmował (oraz nie będzie podejmował) – innych niż wskazanych we wniosku – czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zamierzających do podniesienia ich wartości.

Wnioskodawca przed sprzedażą działek nie podejmie jakichkolwiek aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia, mające na celu dokonanie ich sprzedaży.

Przed sprzedażą działek Wnioskodawca udzielił nabywcy nieruchomości pełnomocnictwa w celu występowania we Wnioskodawcy imieniu w sprawach dotyczących działek. Pełnomocnictwo swoim zakresem objęło sprawdzenie możliwości wybudowania obiektu handlowego na działce 1/1.

Wnioskodawca do tej pory nie zawarł umowy przedwstępnej sprzedaży nieruchomości.

Wnioskodawca nie dokonywał w przeszłości sprzedaży innych (oprócz wskazanych we wniosku) nieruchomości. Nadto Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości, niż te co zostały wskazane we wniosku.

Zakres pełnomocnictwa, którego udzielił Wnioskodawca nabywcy obejmuje „reprezentowanie przed urzędami w celu sprawdzenia możliwości obiektu handlowego na działce 1/1”. Pełnomocnictwo było ważne do czerwca 2024 r.

Pełnomocnictwo, o którym mowa w uzupełnieniu do wniosku, udzielone przez Wnioskodawcę nabywcy nie dotyczy działki nr 1/3.

Wnioskodawcę na ten moment nie rozważa udzielenia żadnych pełnomocnictw w zakresie działki 1/3. Niemniej jednak jeżeli ewentualny/potencjalny nabywca będzie chciał dokonać sprawdzenia działki i warunkiem zakupu będzie udzielenie pełnomocnictwa, to Wnioskodawca udzieli stosownego pełnomocnictwa. Niemniej jednak, Wnioskodawca na chwilę obecną nie wie jaki będzie zakres pełnomocnictwa.

Wnioskodawca na ten moment nie ma zawartej jakiejkolwiek umowy przedwstępnej sprzedaży. Niemniej jednak, jeżeli będzie taka wola potencjalnego nabywcy, to Wnioskodawca nie wyklucza zawarcia przedwstępnej umowy sprzedaży, Wnioskodawca nie jest na tern moment jednak w stanie wskazać, jaka będzie treść takiej umowy.

Pytanie

Czy Wnioskodawca z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, opisanych w zdarzeniu przyszłym, będzie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a w konsekwencji czy czynność sprzedaży nieruchomości, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towarów?

Pana stanowisko w sprawie

Wnioskodawca nie będzie z tytułu odpłatnego zbycia przedmiotowych Nieruchomości występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a w konsekwencji czynność sprzedaży opisanych w zdarzeniu przyszłym nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towaru.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami podatku od towarów usług są m.in. osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Ust. 2 z kolei definiuje działalność gospodarczą jako wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Obejmuje ona w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym działki gruntu, podlegać będzie opodatkowaniu wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o VAT pozwala na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma to, czy podmiot w celu dokonania sprzedaży działki podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem własnym poza działalnością gospodarczą. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia miedzy czynnościami dokonywanymi prywatnie, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie okoliczność, że przed sprzedażą dokonano podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem własnym zbywcy.

Inaczej jest natomiast w wypadku, gdy podmiot podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Może to być przykładowo nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W niniejszej sprawie należy wskazać, że Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. W świetle powyższego uznać należy, że Wnioskodawca w zdarzeniu przyszłym nie będzie występował w charakterze podatnika VAT, a jedynie rozporządzał swoim majątkiem prywatnym.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach − rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 2 pkt 22 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży − rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z przedstawionymi wyżej przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizują powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez przedmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na podstawie art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady:

„Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że:

Państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji: (…); dostawa terenu budowlanego.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Do celów ust. 1 lit. b) „teren budowlany” oznacza każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie.

W myśl art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Opodatkowaniu VAT podlegają następujące transakcje: odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze; (…).

Analiza powyższych przepisów prawa wspólnotowego wskazuje, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te powinny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku prywatnego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku prywatnego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest to, czy zbywca w celu dokonania jego sprzedaży, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Analizując powyższe przepisy, należy stwierdzić, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność ta została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wyjaśniono powyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że podmiot podejmował/będzie podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Należy również stwierdzić, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności będzie działał jako podatnik podatku od towarów i usług, co wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że nie jest Pan zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Nabył Pan w roku 2008 na podstawie umowy darowizny od ojca niezabudowaną nieruchomość rolną składającą się z działki oznaczonej nr 1. Z Pana inicjatywy doszło do uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obejmującego przedmiotową działkę. Następnie dokonał Pan podziału działki na 3 mniejsze o nr 1/1, 1/2 i 1/3. Działka o nr 1/2 została przeznaczona na drogę publiczną i z mocy prawa przeszła na własność Gminy. Zamierza Pan sprzedać pozostałe dwie działki. W odniesieniu do działki 1/1 udzielił Pan pełnomocnictwa nabywcy, obejmującego swym zakresem reprezentowanie przed urzędami w celu sprawdzenia możliwości wybudowania obiektu handlowego. Nie rozważa Pan na obecny moment udzielenia pełnomocnictwa w odniesieniu do działki 1/3, nie zawarł Pan też umowy przedwstępnej sprzedaży tej działki. Nigdy nie prowadził Pan pozarolniczej działalności gospodarczej. Działki nie będą wykorzystywane przez Pana w ewentualnie prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej. Sprzedawane działki były wykorzystywane w sposób nieodpłatny przez znajomego rolnika, po to, aby sąsiedzi nie narzekali na zbyt duże zachwaszczenie. Nie udostępniał Pan i nie będzie udostępniał działek podmiotom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych. Nie podejmował Pan i nie będzie podejmował do momentu sprzedaży działek żadnych innych czynności (poza wskazanymi powyżej) wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia ich wartości. Nie podejmował Pan i nie podejmie do momentu sprzedaży działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia. Kupujący działkę 1/1 sam zgłosił się do Pana w celu zakupu. Nie dokonywał Pan w przeszłości sprzedaży innych nieruchomości i nie posiada Pan też innych nieruchomości. W przyszłości zamierza Pan podzielić działkę nr 1/3 na mniejsze działki i dokonać jej sprzedaży.

Pana wątpliwości dotyczą kwestii podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działek.

W odniesieniu do sprzedaży działek opisanych w zdarzeniu przyszłym należy uznać, że brak jest przesłanek pozwalających uznać Pana za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. W analizowanej sprawie brak jest również przesłanek świadczących o takiej aktywności Pana w przedmiocie sprzedaży działek, które mogłyby być porównywalne do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż nieruchomości wypełniała przesłanki działalności gospodarczej. Nie podjął Pan aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Działania podejmowane przez Pana należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Sprzedając działki będzie Pan korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni Pan przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi Pan w roli podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą w stosunku do tych transakcji.

Bez znaczenia pozostaje fakt, że dokona Pan dalszego podziału działki 1/3 na mniejsze działki.

W konsekwencji, dokonując sprzedaży działek nie wystąpi Pan w charakterze podatnika podatku VAT, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Działania podejmowane przez Pana należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Podsumowując, stwierdzam, że z tytułu sprzedaży ww. działek nie wystąpi Pan w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a w konsekwencji czynność ta nie będzie podlegała jako odpłatna dostawa towarów opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym Pana stanowisko uznałem jako prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa:

Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszłym. Ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. Zatem, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że przedmiotowa interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, a w szczególności informacji, że nie rozważa Pan na ten moment udzielenia żadnych pełnomocnictw w zakresie działki nr 1/3. Oznacza to, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).