Prawo do odliczenia podatku VAT z faktur wystawionych bez podanego nr NIP.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 września 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 19 września 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do odliczenia podatku VAT z faktur wystawionych bez podanego nr NIP.

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawczyni - A.A., ul. (…), (…) jest czynnym podatnikiem VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm. „Ustawa o VAT”).

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w zakresie wynajmu i dzierżawy nieruchomości opodatkowaną VAT.

Wnioskodawczyni widnieje w wykazie podatników VAT w rozumieniu art. 96b ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, pod numerem NIP: (…) jako czynny podatnik VAT od 5 sierpnia 1993 roku.

Wnioskodawczyni nie ma obecnie zarejestrowanej jednoosobowej działalności gospodarczej w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

Wnioskodawczyni pozostaje w związku małżeńskim z B.B., PESEL: (…), a między małżonkami istnieje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej w rozumieniu art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm. „KRO”).

Małżonkowie są właścicielami nieruchomości gruntowej wraz z posadowionymi na niej 3 budynkami:

1.Budynek handlowo-usługowy - wynajmowany przez Wnioskodawczynię w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT:

a)Część handlowa tego budynku ma powierzchnię około 55 m² i jest przeznaczona na wynajem zakładowi bukmacherskiemu (punkt lotto). Z tytułu najmu powierzchni handlowej na rzecz kontrahenta, Wnioskodawczyni wystawia kontrahentowi faktury ze stawką 23% VAT;

b)Część mieszkalna tego budynku ma powierzchnię około 307 m² i jest wykorzystywana na potrzeby kontrahenta Wnioskodawcy, który następnie udostępnia pokoje na potrzeby swoich pracowników/współpracowników. Z tytułu najmu powierzchni mieszkalnej na rzecz kontrahenta, Wnioskodawczyni wystawia kontrahentowi faktury ze stawką 23% VAT;

2.Budynek restauracyjny - wynajmowany przez męża Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej przez niego jednoosobowej działalności gospodarczej;

3.Budynek użytkowy - nie jest przedmiotem umowy najmu i wykorzystywany jest jedynie na potrzeby prywatne Wnioskodawczyni oraz jej męża.

Ponadto, Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności opodatkowanej VAT dzierżawi kontrahentowi około 10m² powierzchni nieruchomości gruntowej, na której kontrahent posadowił automat paczkowy służący do nadawania i odbierania paczek.

Z tytułu dzierżawy gruntu na rzecz kontrahenta, Wnioskodawczyni wystawia kontrahentowi faktury ze stawką 23% VAT.

W ramach prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności, Wnioskodawczyni użytkuje samochód osobowy, który jest jej niezbędny do obsługi wynajmowanych/dzierżawionych nieruchomości.

Samochód (rok produkcji: 2023, hybryda typu plug-in) jest użytkowany w oparciu o umowę leasingu konsumenckiego zawartą 18 września 2023 r.

Z tytułu zawartej umowy leasingu, odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej samochodu dokonuje finansujący. Umowa leasingu została zawarta na okres 36 miesięcy. Zgodnie z harmonogramem spłaty, Wnioskodawczyni powinna opłacić ostatnią ratę leasingu za styczeń 2027 r.

Samochód jest wykorzystywany przede wszystkim do wykonywania dojazdów umożliwiających obsługę Budynku handlowo-usługowego w ramach zawartych umów najmu, oraz kontroli automatu paczkowego, jednakże Wnioskodawczyni wykorzystuje go również do celów prywatnych, np. wyjazdów wakacyjnych, czy wizyt w Budynku użytkowym.

W związku z użytkowaniem samochodu, Wnioskodawczyni ponosi szereg wydatków, m.in. na: raty leasingowe, benzynę, eksploatację auta (np. wizyty u mechanika, wymianę części, itp.), ładowarkę elektryczną i koszt energii na stacjach do ładowania, ubezpieczenie samochodu.

Z tytułu ponoszonych wydatków na samochód, Wnioskodawczyni otrzymuje od kontrahentów faktury.

Faktury wystawiane przez kontrahentów na rzecz Wnioskodawczyni zawierają, co do zasady, wszystkie niezbędne elementy składowe faktury wskazane w art. 106e Ustawy o VAT.

Jednakże, niektóre faktury wystawiane np. przez leasingodawcę z tytułu leasingu samochodu zawierają elementy składowe faktury wskazane w art. 106e Ustawy o VAT za wyjątkiem numeru identyfikacji podatkowej (NIP) Wnioskodawczyni.

Niektórzy kontrahenci Wnioskodawczyni uznają bowiem, że skoro Wnioskodawczyni nie ma zarejestrowanej jednoosobowej działalności gospodarczej, to nie będą umieszczać numeru NIP Wnioskodawczyni na wystawianej fakturze, mimo że Wnioskodawczyni jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT i każdorazowo prosi o umieszczenie jej numeru NIP na fakturze.

Wnioskodawczyni nie świadczy usług taksówek osobowych opodatkowanych w formie ryczałtu ani usług turystyki opodatkowanych na zasadach VAT-marża.

Wnioskodawczyni nie dokonuje również okazjonalnie wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu.

Wnioskodawczyni nie będzie wykorzystywała użytkowanego samochodu wyłącznie do działalności gospodarczej oraz nie będzie prowadziła ewidencji przebiegu.

Przedmiotem niniejszego wniosku jest kwestia potwierdzenia prawa do odliczenia VAT z otrzymywanych przez Wnioskodawczynię faktur dotyczących ponoszonych wydatków na samochód, w tym tych faktur, które nie zawierają numeru NIP Wnioskodawczyni.

Tym samym, Wnioskodawczyni wnosi o wydanie interpretacji indywidualnej w ww. zakresie.

Pytanie

Czy Wnioskodawczyni, pomimo braku umieszczenia przez kontrahentów jej numeru identyfikacji podatkowej (NIP) na fakturach dotyczących ponoszonych wydatków na samochód, ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego VAT wynikającego z takich faktur?

Pani stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawczyni, pomimo braku umieszczenia przez kontrahentów numeru identyfikacji podatkowej (NIP) Wnioskodawczyni na fakturach dotyczących ponoszonych wydatków na samochód, co do zasady, Wnioskodawczyni ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego VAT wynikającego z takich faktur, z uwzględnieniem limitu, o którym mowa w art. 86a ust. 1 Ustawy o VAT.

W celu rozstrzygnięcia, czy Wnioskodawczyni przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego VAT w ww. stanie faktycznym, konieczna jest analiza przepisów Ustawy o VAT w zakresie informacji i danych, które powinny się znaleźć na fakturze, a także przepisów dotyczących prawa do odliczenia VAT oraz wyjątków w tej materii.

Zgodnie z art. 2 pkt 31 Ustawy o VAT, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o fakturze - rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Zakres informacji i danych, które powinny znaleźć się na otrzymanej fakturze jest wskazany w art. 106e ust. 1 Ustawy o VAT, zgodnie z którym, faktura powinna zawierać:

1)datę wystawienia;

2)kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;

3)imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

4)numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;

5)numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;

6)datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;

7)nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;

8)miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;

9)cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

10)kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;

11)wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

12)stawkę podatku albo stawkę podatku od wartości dodanej w przypadku korzystania z procedur szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9;

13)sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

14)kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

15)kwotę należności ogółem.

Zakres informacji i danych ujętych w art. 106e ust. 1 pkt 16-24 Ustawy o VAT, nie jest w ocenie Wnioskodawczyni istotny w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego, z uwagi na fakt, iż dotyczy on szczególnych przypadków, które nie są przedmiotem zapytania Wnioskodawczyni.

W stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego wniosku, należy jednak zwrócić uwagę na art. 106e ust. 1 pkt 5 Ustawy o VAT, z którego wynika, że faktura powinna zawierać numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b. Z przywołanego przepisu art. 106e ust. 1 pkt 5 Ustawy o VAT wynika zatem, że otrzymana faktura powinna uwzględniać numer NIP Wnioskodawczyni.

Należy zatem ustalić, czy brak numeru NIP Wnioskodawczyni na otrzymanych fakturach stanowi przesłankę odbierającą jej prawo do odliczenia VAT z takiego dokumentu.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z kolei, art. 86 ust. 2 pkt 1 Ustawy o VAT wskazuje, iż kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług; dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

W przedstawionym stanie faktycznym, samochód osobowy jest wykorzystywany przez Wnioskodawczynię do wykonywania działalności opodatkowanej VAT, tym samym wydatki ponoszone na samochód, tj. nabyte towary i usługi są również wykorzystywane do wykonywania działalności opodatkowanej VAT polegającej na wynajmie i dzierżawie nieruchomości.

Wnioskodawczyni wystawia albowiem faktury z tytułu świadczonych usług najmu i dzierżawy.

Ponadto, nie znajdują zastosowania wyłączenia z art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 ustawy o VAT.

Wnioskodawczyni nie świadczy bowiem usług taksówek osobowych opodatkowanych w formie ryczałtu ani usług turystyki opodatkowanych na zasadach VAT-marża.

Nie dostarcza ona również towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków ani złota inwestycyjnego.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawczyni spełniony jest podstawowy warunek prawa do odliczenia VAT wskazany w art. 86 Ustawy o VAT, jakim jest wykorzystanie nabywanych towarów i usług do wykonywania czynności opodatkowanych.

Jak wskazują dalsze przepisy ustawy, tj. art. 88 ust. 1 Ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika:

4)usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem:

a)nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób;

b)usług noclegowych nabywanych w celu ich odprzedaży, opodatkowanych u tego podatnika na podstawie art. 8 ust. 2a.

Zatem w ocenie Wnioskodawczyni, brak numeru NIP Wnioskodawczyni na otrzymanych przez nią fakturach, nie został wskazany jako przesłanka wyłączająca prawo do odliczenia VAT w art. 88 ust. 1 Ustawy o VAT.

Art. 88 ust. 3a Ustawy o VAT, wskazuje natomiast, że nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1)sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:

a)wystawionymi przez podmiot nieistniejący,

2)transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;

4)wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:

a)stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności,

b)podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,

c)potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego - w części dotyczącej tych czynności;

5)faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;

7)wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.

Przywołany przepis art. 88 ust. 3a Ustawy o VAT, wśród istotnych wad formalnych faktury, które uniemożliwiają odliczenie VAT nie wymienia jednak braku numeru NIP nabywcy na fakturze. W sytuacji, gdy wszystkie niezbędne dane nabywcy zostały zawarte na fakturze, a przeoczona została informacja o NIP, wówczas mamy do czynienia z pomyłką, która nie powinna uniemożliwiać odliczenie VAT.

Zgodnie natomiast z art. 86a ust. 1 Ustawy o VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1)wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;

2)należnego z tytułu:

a)świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,

b)dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,

c)wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;

3)należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;

4)wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2-3 oraz art. 34.

Oznacza to zdaniem Wnioskodawczyni, że jedynym ograniczeniem jej prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego VAT wynikającego z faktur dotyczących ponoszonych wydatków na samochód jest przepis art. 86a ust. 1 Ustawy o VAT, który wprowadza 50% limit odliczenia podatku naliczonego w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi.

Z uwagi na to, że Wnioskodawczyni nie będzie wykorzystywała użytkowanego samochodu wyłącznie do działalności gospodarczej oraz nie będzie prowadziła ewidencji przebiegu, przy ustalaniu wysokości podatku naliczonego VAT wynikającego z faktur dotyczących ponoszonych wydatków na samochód będzie musiała uwzględnić limit, o którym mowa w art. 86a ust. 1 Ustawy o VAT.

Wnioskodawczyni pragnie zwrócić również uwagę na art. 106k Ustawy o VAT dotyczący możliwości wystawienia noty korygującej.

Jak wynika z art. 106k ust. 1 Ustawy o VAT, nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą.

Zdaniem Wnioskodawczyni, brak niektórych danych nabywcy na fakturze, tj. numeru NIP Wnioskodawczyni nie skutkuje uznaniem, że dokument przestaje być fakturą w rozumieniu art. 2 pkt 31 Ustawy o VAT i pozbawia prawa do odliczenia VAT.

Z uwagi na to, że numer NIP nabywcy jest wymieniony w art. 106e ust. 1 pkt 5 Ustawy o VAT, a nie w pkt 8-15, to brak NIP nabywcy na fakturze może być w ocenie Wnioskodawczyni również skorygowany notą korygującą, a ewentualny brak NIP nabywcy nie pozbawia jej prawa do odliczenia VAT z takiej faktury.

Wskazane wyżej stanowisko Wnioskodawczyni znajduje odzwierciedlenie w bieżących interpretacjach indywidualnych, a także w orzecznictwie sądowoadministracyjnym.

W interpretacjach indywidualnych oraz orzecznictwie sądów administracyjnych, wskazuje się bowiem, iż brak NIP nabywcy na fakturze nie jest kategoryczną przeszkodą do odliczenia VAT, jeśli faktura odzwierciedla prawdziwe zdarzenie gospodarcze, co ma miejsce w sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku.

Jak wskazał przykładowo Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 29 maja 2023 r., 0114-KDIP1-3.4012.231.2023.1.PRM: „przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie uzależniają prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur od braku Pana nr NIP na fakturze oraz od umieszczenia na nich dodatkowych zapisów. Należy również podkreślić, że wszelkie ustalenia co do przebiegu i dokumentowania transakcji powinny być przedmiotem uzgodnień pomiędzy stronami tej transakcji w celu uniknięcia nieprawidłowości w rozliczaniu podatku VAT zarówno przez sprzedawców, jak i przez Pana”.

Podobne stanowisko zaprezentował Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 10 marca 2022 r., 0114-KDIP1-3.4012.42.2022.1.KP: „[...] chociaż faktura powinna zawierać dane dotyczące nabywcy wymienione w art. 106e ustawy, to jednak niewskazanie niektórych z tych informacji nie wyklucza możliwość jego identyfikacji na podstawie pozostałych danych zawartych na fakturze. Brak NIP-u przy jednoczesnym prawidłowym wskazaniu pozostałych danych podmiotu będącego nabywcą jest wadą techniczną, niewyłączającą możliwości zweryfikowania dokonania zdarzenia gospodarczego i prawidłowego określenia nabywcy towaru, a jednocześnie pozostającą bez znaczenia dla wysokości zobowiązania podatkowego”.

Również w interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 18 sierpnia 2021 r., 0112-KDIL1-2.4012.287.2021.2.DS organ zaprezentował korzystne dla podatników stanowisko. Wskazał on, iż „o prawidłowości faktur wystawianych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe. A zatem jeżeli w fakturach dokumentujących transakcje występują tzw. wadliwości mniejszej wagi, należy uznać, że nie ma podstawy do kwestionowania faktur, w tym prawa do odliczenia podatku naliczonego, wyłącznie z powodu braków mających charakter tzw. wadliwości mniejszej wagi. Są to tego rodzaju wadliwości, które, co prawda, powodują, że faktura nie odpowiada wymogom określonym w przepisach, jednakże same w sobie nie wpływają na przedmiot i podstawę opodatkowania”.

Jak wyjaśniał dalej organ podatkowy: „prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury uzależnione jest od spełnienia warunków wynikających z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, a także od niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis art. 88 ustawy enumeratywnie określa listę przypadków, w których podatnik został pozbawiony prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, jednakże nie wymienia opisanej we wniosku nieprawidłowości (braku NIP nabywcy) jako przesłanki negatywnej powodującej utratę prawa do odliczenia podatku naliczonego (w sytuacji, gdy faktura odzwierciedla prawdziwe zdarzenie gospodarcze). Zatem Wnioskodawca może odliczyć podatek VAT pomimo wystawienia faktury bez numeru NIP”.

Warto w tym miejscu wskazać również na orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 października 2015 r., I FSK 1131/14: „faktura dotknięta wadą formalną, która z uwagi na wagę uchybienia, może zostać skorygowana notą korygującą (np. dane nabywcy), umożliwia podatnikowi na podstawie art. 86 ust. 1 u.p.t.u. realizację prawa do odliczenia z niej podatku naliczonego w terminach przewidzianych w ustawie (art. 86 ust. 10 pkt 1 u.p.t.u.; od 1 stycznia 2014 r. - art. 86 ust. 10 i ust. 10b pkt 1 u.p.t.u.) niezależnie od tego, czy formalne wady faktury zostaną skorygowane - jeżeli nie zachodzi ryzyko oszustwa lub nadużycia (czynności udokumentowane fakturą zostały wykonane na rzecz podatnika i służyły jego działalności opodatkowanej)”.

W podobnym tonie wypowiedział się Europejski Trybunał Sprawiedliwości (obecnie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej) w wyroku z 21 kwietnia 2005 roku, C-25/03.

Uznał on, iż przy stwierdzonym braku ryzyka oszustwa lub nadużycia, odmowa prawa do odliczenia z tego tylko powodu, że faktura nie zawiera danych przewidzianych przez właściwe prawo krajowe, byłaby niezgodna z zasadą proporcjonalności VAT.

Zatem, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikowi wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, natomiast Ustawa o VAT nie uzależnia prawa do odliczenia podatku naliczonego od umieszczenia NIP nabywcy na fakturze, o ile możliwe jest prawidłowe zidentyfikowanie nabywcy towarów i usług, a faktura dokumentuje rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że pomimo braku umieszczenia przez kontrahentów numeru identyfikacji podatkowej (NIP) Wnioskodawczyni na fakturach dotyczących ponoszonych wydatków na samochód, co do zasady, Wnioskodawczyni ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego VAT wynikającego z takich faktur z uwzględnieniem limitu, o którym mowa w art. 86a ust. 1 Ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy, warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy:

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z treści art. 88 ust. 4 ustawy wynika, że aby zrealizować uprawnienie prawa do odliczenia podatku naliczonego z otrzymanej faktury koniecznym jest posiadanie w momencie realizacji tego prawa statusu czynnego podatnika VAT.

Należy zauważyć, że ustawa nie pozbawia podatnika prawa do dokonania odliczenia podatku VAT od zakupów, o ile występują przesłanki świadczące o tym, że zakupione towary i usługi będą wykorzystywane do bieżącej (lub przyszłej) działalności opodatkowanej. Niemniej ustawodawca narzucił podatnikom chcącym dokonać odliczenia podatku VAT od poczynionych nabyć obowiązek rejestracji jako podatnik VAT czynny.

Zatem, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Natomiast dla realizacji tego prawa konieczne jest m.in. posiadanie statusu podatnika VAT czynnego.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W tym miejscu należy wskazać, że wysokość odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących dokonanie wydatków, związanych z pojazdami samochodowymi reguluje przepis art. 86a ustawy.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy:

W przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Zgodnie z art. 86a ust. 2 ustawy:

Do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1,zalicza się wydatki dotyczące:

1) nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;

2) używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;

3) nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Przy czym w myśl art. 86a ust. 3 ustawy:

Przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1) w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

a) wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub

b) konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

2) do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Na mocy art. 86a ust. 4 ustawy:

Pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1) sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub

2) konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Uregulowania dotyczące szczegółowych zasad wystawiania faktur oraz danych, które powinny zawierać zawarte są w art. 106a-106e ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 ustawy:

Faktura powinna zawierać:

1) datę wystawienia;

2) kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;

3) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

4) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;

5) numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;

6) datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;

7) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;

8) miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;

9) cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

10) kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;

11) wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

12) stawkę podatku albo stawkę podatku od wartości dodanej w przypadku korzystania z procedur szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9;

13) sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

14) kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

15) kwotę należności ogółem (…)

Z ww. uregulowań wynika, że faktura powinna m.in. jednoznacznie określać imiona i nazwiska lub nazwy podatnika (sprzedawcy) i nabywcy, ich adresy. Faktura winna zawierać dane nabywcy towaru lub usługi i tym samym dokumentować rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a jako wystawca i nabywca powinni widnieć faktyczni uczestnicy transakcji.

Każdorazowo należy ustalić więc nabywcę towaru lub usługi, który winien wynikać z zawartej umowy.

Zgodnie z art. 106k ust. 1 ustawy:

Nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą.

Na mocy art. 106k ust. 2 ustawy:

Wystawiona nota korygująca wymaga akceptacji wystawcy faktury.

Jak stanowi art. 106k ust. 3 ustawy:

Faktura, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać:

1) wyrazy „NOTA KORYGUJĄCA”;

2) numer kolejny i datę jej wystawienia;

3) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy i numer za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, a także numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej;

4) dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura, o której mowa w ust. 1, określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6;

5) wskazanie treści korygowanej informacji oraz treści prawidłowej.

Jak wynika z powyższych regulacji noty korygujące mogą zostać wystawione przez nabywcę towaru lub usługi, w przypadku, gdy otrzymał on fakturę lub fakturę korygującą zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się zwłaszcza ze sprzedawcą lub nabywcą lub oznaczeniem towaru lub usługi (z wyjątkiem pomyłek w pozycjach faktury określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15 ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że jest Pani czynnym podatnikiem VAT. Prowadzi Pani działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT w zakresie wynajmu i dzierżawy nieruchomości opodatkowaną VAT. Widnieje Pani w wykazie podatników VAT w rozumieniu art. 96b ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT pod numerem NIP: (…) jako czynny podatnik VAT. W ramach prowadzonej przez Panią działalności, użytkuje Pani samochód osobowy, który jest niezbędny do obsługi wynajmowanych/dzierżawionych nieruchomości. Samochód jest użytkowany w oparciu o umowę leasingu konsumenckiego. Samochód jest wykorzystywany przede wszystkim do wykonywania dojazdów umożliwiających obsługę Budynku handlowo-usługowego w ramach zawartych umów najmu, oraz kontroli automatu paczkowego, jednakże wykorzystuje go Pani również do celów prywatnych, np. wyjazdów wakacyjnych, czy wizyt w Budynku użytkowym. W związku z użytkowaniem samochodu, ponosi Pani szereg wydatków, m.in. na: raty leasingowe, benzynę, eksploatację auta (np. wizyty u mechanika, wymianę części, itp.), ładowarkę elektryczną i koszt energii na stacjach do ładowania, ubezpieczenie samochodu. Z tytułu ponoszonych wydatków na samochód, otrzymuje Pani od kontrahentów faktury. Faktury wystawiane przez kontrahentów na Pani rzecz zawierają, co do zasady, wszystkie niezbędne elementy składowe faktury wskazane w art. 106e Ustawy o VAT. Jednakże, niektóre faktury wystawiane np. przez leasingodawcę z tytułu leasingu samochodu zawierają elementy składowe faktury wskazane w art. 106e Ustawy o VAT za wyjątkiem Pani numeru identyfikacji podatkowej (NIP).

Niektórzy Pani kontrahenci uznają, że skoro nie ma Pani zarejestrowanej jednoosobowej działalności gospodarczej, to nie będą umieszczać Pani numeru NIP na wystawianej fakturze VAT, mimo że jest Pani zarejestrowana jako czynny podatnik VAT i każdorazowo prosi o umieszczenie jej numeru NIP na fakturze.

Nie świadczy Pani usług taksówek osobowych opodatkowanych w formie ryczałtu ani usług turystyki opodatkowanych na zasadach VAT-marża. Nie dokonuje Pani również okazjonalnie wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu. Nie będzie Pani wykorzystywała użytkowanego samochodu wyłącznie do działalności gospodarczej oraz nie będzie prowadziła ewidencji przebiegu.

Pani wątpliwości dotyczą kwestii, czy pomimo braku umieszczenia przez kontrahentów Pani numeru identyfikacji podatkowej (NIP) na fakturach dotyczących ponoszonych wydatków na samochód, ma Pani prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego VAT wynikającego z takich faktur.

Należy podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział.

Faktury są dokumentem o charakterze sformalizowanym. Zatem, co do zasady, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Oznacza to, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy sprzecznie z jej treścią wskazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku.

Z powyższego wynika, że o prawidłowości faktur wystawianych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe. A zatem jeżeli w fakturach dokumentujących transakcje występują, tzw. wadliwości mniejszej wagi, należy uznać, że nie ma podstawy do kwestionowania faktur, w tym prawa do odliczenia podatku naliczonego, wyłącznie z powodu braków mających charakter tzw. wadliwości mniejszej wagi. Są to tego rodzaju wadliwości, które, co prawda, powodują, że faktura nie odpowiada wymogom określonym w przepisach, jednakże same w sobie nie wpływają na przedmiot i podstawę opodatkowania.

Należy zauważyć, że chociaż faktura powinna zawierać dane dotyczące nabywcy wymienione w art. 106e ustawy, to jednak niewskazanie niektórych z tych informacji nie wyklucza możliwości jego identyfikacji na podstawie pozostałych danych zawartych na fakturze.

Brak NIP-u przy jednoczesnym prawidłowym wskazaniu pozostałych danych podmiotu będącego nabywcą jest wadą techniczną, niewyłączającą możliwości zweryfikowania dokonania zdarzenia gospodarczego i prawidłowego określenia nabywcy towaru, a jednocześnie pozostającą bez znaczenia dla wysokości zobowiązania podatkowego.

W okolicznościach analizowanej sprawy, wyjaśnienia wymaga kwestia związana z możliwością odliczenia podatku VAT z faktury bez wskazania NIP-u nabywcy.

Jak wyżej wskazano, prawo do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktury, uzależnione jest od spełnienia warunków wynikających z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, a także od niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Przepis art. 88 ustawy enumeratywnie określa listę przypadków, w których podatnik został pozbawiony prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, jednakże nie wymienia opisanej we wniosku nieprawidłowości (braku NIP nabywcy) jako przesłanki negatywnej powodującej utratę prawa do odliczenia podatku naliczonego (w sytuacji, gdy faktura odzwierciedla prawdziwe zdarzenie gospodarcze).

Zatem brak wskazania NIP-u na fakturze nie przesądza o braku prawa do odliczenia podatku VAT.

Jeżeli na podstawie posiadanych przez Panią faktur jest możliwa identyfikacja podatnika jako nabywcy, mimo nieumieszczenia Pani numeru NIP, a jednocześnie samochód osobowy wykorzystywany jest przez Panią do wykonywania działalności opodatkowanej VAT oraz do celów prywatnych, to przysługuje Pani prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na otrzymanych fakturach dotyczących ponoszonych wydatków na ten samochód (tj. raty leasingowe, benzynę, eksploatację auta np. wizyty u mechanika, wymianę części, itp., ładowarkę elektryczną i koszt energii na stacjach do ładowania, ubezpieczenie samochodu).

Prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur przysługuje na podstawie art. 86 ust. 1 w zakresie, w jakim samochód jest wykorzystywany do czynności opodatkowanych z uwzględnieniem ograniczeń określonych w art. 86a ustawy.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy i powołane regulacje prawne stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, będą spełnione – przy założeniu, że nie wystąpią okoliczności wymienione w art. 88 ustawy – jest Pani zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT oraz ponoszone wydatki są związane z samochodem wykorzystywanym do czynności opodatkowanych. W konsekwencji, będzie Pani przysługiwało prawo do odliczenia 50% podatku VAT z faktur dokumentujących ponoszone wydatki na samochód, pomimo tego, że faktury te zostały wystawione na Panią bez podania NIP-u.

Podsumowując, na podstawie art. 86 ust. 1 w związku z art. 86a ust. 1 ustawy ma Pani prawo do odliczenia 50% podatku VAT od faktur dokumentujących poniesione wydatki (tj. raty leasingowe, benzynę, eksploatację auta np. wizyty u mechanika, wymianę części, itp., ładowarkę elektryczną i koszt energii na stacjach do ładowania, ubezpieczenie samochodu) związane z samochodem wykorzystywanym zarówno do działalności gospodarczej, jak i do celów prywatnych, pomimo wystawienia faktur na Panią (bez podania NIP-u). Prawo to przysługuje w przypadku niezaistnienia przesłanek negatywnych z art. 88 ustawy.

Zatem Pani stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Pani ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).