Brak podlegania opodatkowaniu czynności wycofania z działalności gospodarczej Nieruchomości, które wykorzystywane będą na cele najmu prywatnego oraz brak obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego, związanego z tymi Nieruchomościami.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 września 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 26 września 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie braku podlegania opodatkowaniu czynności wycofania z działalności gospodarczej Nieruchomości, które wykorzystywane będą przez Panią na cele najmu prywatnego oraz braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego, związanego z tymi Nieruchomościami.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A (dalej: Wnioskodawczyni) jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie m.in. świadczenia usług informatycznych, będącą zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W skład majątku prowadzonej działalności gospodarczej wchodzą m.in. nieruchomości, które są obecnie wykorzystywane do prowadzonej działalności gospodarczej, opodatkowanej VAT, część powierzchni jest wynajmowana do podmiotów niepowiązanych, część do podmiotów powiązanych, a część stanowi siedzibę działalności gospodarczej Wnioskodawczyni.

Nieruchomości, o których mowa to grunty, budynki usługowo-biurowe, parking oraz garaż wolnostojący. Wartość każdej z nieruchomości jest większa niż 15.000,00 zł i żadna z Nieruchomości nie ma charakteru mieszkalnego (dalej łącznie: Nieruchomości).

Stanowią one środki trwałe w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Budynki, parking oraz garaż wolnostojący podlegają amortyzacji. Grunty nie są amortyzowane.

W konsekwencji planowanych zmian restrukturyzacyjnych i coraz szybszego rozwoju prowadzonej działalności, Wnioskodawczyni postanowiła o wycofaniu wskazanych Nieruchomości z działalności do jej majątku prywatnego. Decyzja została podyktowana biznesowymi przesłankami, w szczególności zabezpieczeniem Nieruchomości przed ewentualnymi roszczeniami, które mogłyby powstać w przyszłości, ze względu na fakt, że Wnioskodawczyni planuje przekształcenie prowadzonej działalności gospodarczej w spółkę kapitałową.

Przy nabyciu przedmiotowych Nieruchomości, jak i ewentualnych dalszych wydatkach, w tym remontach i modernizacjach, mogło przysługiwać prawo pełnego lub częściowego odliczenia podatku naliczonego VAT. Tutaj należy wskazać, że Wnioskodawczyni otrzymała w spadku całe przedsiębiorstwo po śmierci męża, w którego skład wchodziły również przedmiotowe Nieruchomości. Od samego początku prowadzenia działalności gospodarczej przez zmarłego męża były one wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej, opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Po ich odziedziczeniu i wprowadzeniu do własnej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni kontynuowała i do tej pory kontynuuje ich wykorzystanie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Wskazane Nieruchomości, po ich wycofaniu z działalności Wnioskodawczyni, będą nadal wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, tj. Wnioskodawczyni, jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, planuje ich dalszy wynajem, który będzie opodatkowany VAT. Może wystąpić zarówno sytuacja gdy podmiot, który wynajmie od Wnioskodawczyni daną Nieruchomość, będzie tożsamy z tym, który wynajmuje ją do tej pory jak również może dojść do zmian w tym zakresie. Niemniej jednak, Wnioskodawczyni będzie dane Nieruchomości wykorzystywała do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Niewykluczone, że po przekształceniu prowadzonej działalności w spółkę kapitałową, część Nieruchomości będzie wynajmowana właśnie przez ten, nowopowstały podmiot.

Warto też zwrócić uwagę, że ze względu na charakter tych Nieruchomości (nie są to lokale o charakterze mieszkalnym), najem będzie podlegał opodatkowaniu podstawową stawką VAT. Wnioskodawczyni nie będzie korzystała ze zwolnienia z VAT, o którym mowa w art. 113 ustawy o VAT.

Pytania

1.Czy planowane wycofanie Nieruchomości do majątku prywatnego Wnioskodawczyni, opisane w zdarzeniu przyszłym, będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT?

2.Czy w związku z wycofaniem Nieruchomości do majątku prywatnego Wnioskodawczyni, opisanym w zdarzeniu przyszłym, po jej stronie powstanie obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego VAT?

Pani stanowisko w sprawie

1.W ocenie Wnioskodawczyni, planowane wycofanie Nieruchomości do jej majątku prywatnego, opisane w zdarzeniu przyszłym, nie będzie stanowiło czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

2.Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku z wycofaniem Nieruchomości do jej majątku prywatnego, opisanym w zdarzeniu przyszłym, po jej stronie nie powstanie obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawczyni

Ad 1.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym „podatkiem”, podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,

2)eksport towarów,

3)import towarów na terytorium kraju,

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Pod pojęciem towarów, zgodnie z przepisem art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT, rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, zaś w świetle przepisów Kodeksu cywilnego nie ulega wątpliwości, że Nieruchomości stanowią rzeczy, a zatem przedmiotem złożonego wniosku są towary, w rozumieniu Ustawy o VAT.

Zgodnie z powołanymi przepisami, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów, jednakże zgodnie z przepisem art. 7 ust. 2 Ustawy o VAT, także niektóre inne formy rozporządzenia własnością są uznawane za odpłatną dostawę towarów.

Zgodnie z ww. art. 7 ust. 2 Ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1)przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2)wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu VAT może podlegać generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie, wytworzeniu tych towarów lub części składowych. Przy czym przepis wymienia w szczególności przekazanie lub zużycie towarów gdy dokonywane jest na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, pod warunkiem, że przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Warto też zwrócić uwagę, że jeżeli podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonywać ich opodatkowania).

Wobec powyższego, na gruncie Ustawy o VAT, nie ma znaczenia dokonanie wycofania danych składników majątkowych z działalności gospodarczej, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a dopiero ewentualne przekazanie ich na cele osobiste podatnika.

Ustawa o VAT nie definiuje celów osobistych podatnika, natomiast można przyjąć, że mowa o wykorzystaniu danego majątku na własne potrzeby, które nie będą związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, np. gdy w przypadku nieruchomości zostanie ona, po wycofaniu z działalności, wykorzystana do zaspokojenia celów mieszkaniowych podatnika.

W ocenie Wnioskodawczyni, przeniesienie Nieruchomości do majątku prywatnego nie zostanie dokonane na jej cele osobiste, ponieważ Nieruchomości te w dalszym ciągu będą wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej, w rozumieniu ustawy o VAT.

Działalność gospodarcza została zdefiniowana w art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT, zgodnie z którym działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 z późn. zm.): Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Jak wynika z art. 659 § 2 Kodeksu cywilnego: Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Zatem oddanie w ramach umowy najmu osobie trzeciej nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie podmiotu dokonującego wynajmu.

Zgodnie z przywoływanym powyżej art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT, działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy jest wykorzystywanie składników majątku w sposób trwały dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że Wnioskodawczyni świadcząc usługi najmu w sposób ciągły dla celów zarobkowych będzie prowadziła w tym zakresie działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawczyni będąc zarejestrowanym podatnikiem, dokonując wynajmu składników majątku prywatnego, będzie z tytułu tych czynności podatnikiem podatku VAT.

Podsumowując, biorąc pod uwagę fakt, że po wycofaniu Nieruchomości z działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, będą one w dalszym ciągu przez nią wynajmowane, jako czynnego podatnika podatku VAT, a więc nadal będą wykorzystywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych do wykonywania czynności opodatkowanych, na gruncie Ustawy o VAT, należy uznać, że sama czynność wycofania będzie zdarzeniem neutralnym, na gruncie ustawy o VAT.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w szeregu interpretacji indywidualnych, przykładowo:

-Interpretacja indywidualna z dnia 24 stycznia 2022 r. o sygn. 0111-KDIB3-3.4012.624.2021.1.WR, w której organ wskazał: „Zatem, w odniesieniu do nieruchomości, które ma Pan zamiar dalej wynajmować, nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, nie nastąpi tutaj bowiem dostawa towaru na Pana cele osobiste. Jak wynika z opisu zdarzeń przyszłych, nieruchomość po wycofaniu z działalności gospodarczej, przeznaczona będzie do dalszego wynajmu i nadal będzie wykorzystywana przez Pana w sposób ciągły dla celów zarobkowych do wykonywania czynności opodatkowanych. Co za tym idzie czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.

-Interpretacja indywidualna z dnia 3 października 2023 r. o sygn. 0112-KDIL1-2.4012.335.2023.3.KM;

-Interpretacja indywidualna z dnia 29 kwietnia 2022 r. o sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.77.2022.2.OS.

Ad 2.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT: W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do cytowanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 Ustawy o VAT, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl art. 91 ust. 2 Ustawy o VAT, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Natomiast zgodnie z art. 91 ust. 3 Ustawy o VAT, korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

Stosownie do art. 91 ust. 4 Ustawy o VAT, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Warto również zwrócić uwagę, na art. 91 ust. 5 Ustawy o VAT, zgodnie z którym, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty.

Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów, zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Na podstawie art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1)opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;

2)zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 91 ust. 7 Ustawy o VAT, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Jak stanowi art. 91 ust. 7a Ustawy o VAT, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

Podsumowując powyżej wskazane przepisy, obowiązek korekty może powstać w sytuacji, gdy dojdzie do zmiany przeznaczenia Nieruchomości. W przedmiotowej sytuacji do tego nie dojdzie ze względu na fakt, że przedmiotowe Nieruchomości, po ich wycofaniu z prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, nadal będą przedmiotem najmu, co będzie stanowiło działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, czyli nie dojdzie do zmiany sposobu ich wykorzystywania.

Dodatkowo, co Wnioskodawczyni wskazała w opisie zdarzenia przyszłego, nie będzie ona korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 Ustawy o VAT, a usługi najmu będą opodatkowane podstawową stawką VAT.

W konsekwencji, czynność wycofania Nieruchomości nie będzie powodowała obowiązku dokonania korekty podatku VAT, o której mowa w art. 91 Ustawy o VAT.

Powyższe zostało potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych, przykładowo:

-Interpretacja indywidualna z dnia 24 stycznia 2022 r. o sygn. 0111-KDIB3-3.4012.624.2021.1.WR, w której organ wskazał: „Zatem mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawione zdarzenie przyszłe należy zauważyć, że Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego, w odniesieniu do składników majątkowych mających być przedmiotem planowanego najmu gdyż: przekazanie nieruchomości z działalności gospodarczej do Pana majątku celem jej wynajmu nie będzie stanowiło zmiany w sposobie jej wykorzystania w szczególności nie będzie stanowiło czynności zwolnionej od podatku; przedmiotowe nieruchomości nadal będą przez Pana wykorzystywane do działalności gospodarczej – do czynności opodatkowanych, tj. wynajmu. Nie nastąpi więc w tym przypadku zmiana przeznaczenia nieruchomości, a tylko taka sytuacja rodzi obowiązek korekty. W konsekwencji, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że w związku z wycofaniem z majątku nieruchomości stanowiących środek trwały Pana przedsiębiorstwa i przekazaniem tych nieruchomości do majątku prywatnego – w celu wynajmu prywatnego opodatkowanego podatkiem od towarów i usług – nie ma Pan obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego, o której mowa w art. 91 ust. 1-8 ustawy”.

-Interpretacja indywidualna z dnia 29 kwietnia 2022 r. o sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.77.2022.2.OS;

-Interpretacja indywidulana z dnia 29 listopada 2022 r. o sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.540.2022.4.OS.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy:

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatnie z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy:

Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Z kolei zużycie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy dokonywane jest na rzecz podmiotów i na cele wymienione w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, pod warunkiem, że przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy:

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

W myśl art. 659 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Jak wynika z art. 659 § 2 Kodeksu cywilnego:

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Zatem oddanie w ramach umowy najmu osobie trzeciej nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie podmiotu dokonującego wynajmu.

Mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, najem składników majątku wycofanych uprzednio z prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pani osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie m.in. świadczenia usług informatycznych, będącą zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. W skład majątku prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej wchodzą m.in. Nieruchomości, które są obecnie wykorzystywane do prowadzonej działalności gospodarczej, opodatkowanej VAT, część powierzchni jest wynajmowana do podmiotów niepowiązanych, część do podmiotów powiązanych a część stanowi siedzibę Pani działalności gospodarczej. Nieruchomości, o których mowa to grunty, budynki usługowo-biurowe, parking oraz garaż wolnostojący. Wartość każdej z Nieruchomości jest większa niż 15.000,00 zł i żadna z Nieruchomości nie ma charakteru mieszkalnego. Stanowią one środki trwałe w prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej. Budynki, parking oraz garaż wolnostojący podlegają amortyzacji. Grunty nie są amortyzowane. W konsekwencji planowanych zmian restrukturyzacyjnych i coraz szybszego rozwoju prowadzonej działalności, postanowiła Pani o wycofaniu wskazanych Nieruchomości z działalności do Pani majątku prywatnego. Decyzja została podyktowana biznesowymi przesłankami, w szczególności zabezpieczeniem Nieruchomości przed ewentualnymi roszczeniami, które mogłyby powstać w przyszłości, ze względu na fakt, że planuje Pani przekształcenie prowadzonej działalności gospodarczej w spółkę kapitałową. Przy nabyciu przedmiotowych Nieruchomości, jak i ewentualnych dalszych wydatkach, w tym remontach i modernizacjach, mogło przysługiwać prawo pełnego lub częściowego odliczenia podatku naliczonego VAT. Całe przedsiębiorstwo, w którego skład wchodziły również przedmiotowe Nieruchomości, otrzymała Pani w spadku po śmierci męża. Od samego początku prowadzenia działalności gospodarczej przez zmarłego męża były one wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej, opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Po ich odziedziczeniu i wprowadzeniu do własnej działalności gospodarczej kontynuowała Pani i do tej pory kontynuuje ich wykorzystanie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Wskazane Nieruchomości, po ich wycofaniu z Pani działalności, będą nadal wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, tj. Pani, jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, planuje ich dalszy wynajem, który będzie opodatkowany VAT. Może wystąpić zarówno sytuacja gdy podmiot, który wynajmie od Pani daną Nieruchomość, będzie tożsamy z tym, który wynajmuje ją do tej pory jak również może dojść do zmian w tym zakresie. Niemniej jednak będzie Pani dane Nieruchomości wykorzystywała do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Niewykluczone, że po przekształceniu prowadzonej działalności w spółkę kapitałową, część Nieruchomości będzie wynajmowana właśnie przez ten, nowopowstały podmiot. Ze względu na charakter tych Nieruchomości (nie są to lokale o charakterze mieszkalnym), najem będzie podlegał opodatkowaniu podstawową stawką VAT. Nie będzie Pani korzystała ze zwolnienia z VAT, o którym mowa w art. 113 ustawy o VAT.

Pani wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą określenia, czy wycofanie Nieruchomości z Pani działalności gospodarczej do majątku prywatnego i przeznaczenie ich na najem, będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Odnosząc się do Pani wątpliwości stwierdzić należy, że czynność wycofania Nieruchomości (grunty, budynki usługowo-biurowe, parking oraz garaż wolnostojący) z prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej, które następnie zamierza Pani wynajmować w ramach majątku prywatnego, pozostając zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy, gdyż w przedmiotowej sprawie nie nastąpi dostawa towarów na Pani cele osobiste. Ww. Nieruchomości, po wycofaniu ich do majątku prywatnego w dalszym ciągu będą służyły do wykonywanych przez Panią czynności opodatkowanych podatkiem VAT (będą wykorzystywane do świadczenia usług najmu).

Należy zauważyć, że oddając w najem ww. składniki majątku, po ich uprzednim wycofaniu z działalności gospodarczej, nie utraci Pani statusu czynnego podatnika podatku VAT w tym zakresie. Wynika to z faktu, że oddanie przedmiotowych Nieruchomości w najem poza dotychczasową działalnością gospodarczą – na gruncie ustawy – skutkować będzie wykonywaniem działalności gospodarczej (polegającej na wynajmie nieruchomości), zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy oraz dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu (czynsz z tytułu najmu), określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jak wskazano wyżej, świadczenie usług najmu stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, w odniesieniu do czynności wycofania Nieruchomości (grunty, budynki usługowo -biurowe, parking oraz garaż wolnostojący) z prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej (które Pani jako osoba fizyczna będzie wykorzystywała do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, tj. na potrzeby najmu), nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy. W konsekwencji, ww. czynność wycofania Nieruchomości z działalności gospodarczej nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym Pani stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest prawidłowe.

W dalszej kolejności Pani wątpliwości dotyczą wskazania, czy w związku z wycofaniem Nieruchomości z prowadzonej działalności gospodarczej do Pani majątku prywatnego powstanie po Pani stornie obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego związanego z tymi Nieruchomościami.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 91 ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy:

Zgodnie z art. 91 ust. 3 ustawy:

Stosownie do art. 91 ust. 4 ustawy:

Natomiast jak stanowi art. 91 ust. 5 ustawy:

Na podstawie art. 91 ust. 6 ustawy:

W myśl art. 91 ust. 7 ustawy:

Jak stanowi art. 91 ust. 7a ustawy:

Jak wynika z okoliczności sprawy jest Pani zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wartość każdej z Nieruchomości, tj. gruntów, budynków usługowo-biurowych, parkingu oraz garażu wolnostojącego jest większa niż 15.000,00 zł i żadna z Nieruchomości nie ma charakteru mieszkalnego. Stanowią one środki trwałe w prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej. Budynki, parking oraz garaż wolnostojący podlegają amortyzacji. Grunty nie są amortyzowane. Całe przedsiębiorstwo, w którego skład wchodziły również przedmiotowe Nieruchomości, otrzymała Pani w spadku po śmierci męża. Po ich odziedziczeniu i wprowadzeniu do własnej działalności gospodarczej kontynuowała Pani i do tej pory kontynuuje ich wykorzystanie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Wskazane nieruchomości, po ich wycofaniu z Pani działalności, będą nadal wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, tj. Pani, jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, planuje ich dalszy wynajem, który będzie opodatkowany VAT.

Zatem Nieruchomości nadal będą przez Panią wykorzystywane do działalności gospodarczej – do czynności opodatkowanych. Tym samym, nie nastąpi w tym przypadku zmiana przeznaczenia ww. Nieruchomości, a tylko taka sytuacja rodzi obowiązek korekty podatku naliczonego związanego z tymi Nieruchomościami.

W konsekwencji, wycofanie z działalności gospodarczej wskazanych Nieruchomości, nie spowoduje obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego odliczonego od wydatków poniesionych na ww. Nieruchomości, na podstawie art. 91 ustawy.

Tym samym Pani stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Pani ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Panią w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).