Wykazanie w polskiej deklaracji VAT wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, o których mowa w art. 13 ust. 3 ustawy opodatkowanych stawką VAT 0%.

Interpretacja indywidualna - stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 sierpnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 20 sierpnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości wykazania w polskiej deklaracji VAT wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, o których mowa w art. 13 ust. 3 ustawy opodatkowanych stawką VAT 0%. Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - 16 października 2024 r. (wiadomość e-mail) oraz pismem z 16 października 2024 r. (wpływ przesyłki kurierskiej 22 października 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

(...) s. r. o. jest spółką prawa czeskiego. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT w kraju siedziby (Republika Czeska) m.in. pod numerem VAT ważnym dla transakcji wewnątrzwspólnotowych (...).

Wnioskodawca nie jest obecnie zarejestrowany w Polsce jako podatnik VAT i VAT-UE. Wnioskodawca był zarejestrowany do celów podatku VAT w Polsce pod numerem NIP (...) w okresie (...) 2023 r.- (...) 2024 r. (również jako podatnik VAT-UE).

W ramach swojej działalności gospodarczej Spółka zajmuje się handlem detalicznym produktów (...). Dokonuje ona nabyć produktów odzieżowych od dostawców hurtowych a następnie odsprzedaje je nabywcom detalicznym za pomocą sieci Internet (e-commerce).

Wnioskodawca nawiązał kontakt m.in. z hurtownikiem (spółka polska), która posiada w swojej ofercie produkty odzieżowe (dalej: „polski hurtownik” lub „spółka polska”).

Wnioskodawca nie jest powiązany z polską spółką.

Wnioskodawca dokonywał regularnych zakupów towarów w spółce polskiej w okresie od lutego do grudnia 2023 r. Przy nabyciu Wnioskodawca podał swój numer VAT do celów transakcji wewnątrzwspólnotowych, pod którym jest zarejestrowany w Republice Czeskiej.

Spółka polska była i jest zarejestrowana jako podatnik VAT UE.

Proces pozyskania towaru od polskiego hurtownika:

• Polski hurtownik publikuje w sieci Internet, na ogólnodostępnych serwisach społecznościowych (...) zdjęcia oferowanych towarów. Jest to szeroka oferta wyrobów odzieżowych.
• Wnioskodawca dokonywał wyboru towarów według zdjęć i przesyłał zamówioną ilość sztuk i kolorów. Komunikacja w tym zakresie odbywa się za pomocą komunikatorów elektronicznych.
• Hurtownik polski w ciągu kolejnych dni/tygodni, dostarczał zamówione produkty do magazynu Wnioskodawcy pod adresem (...).
• Dostawy towarów następowały w dniu wystawienia faktury lub w dniu następnym. Transport organizowany był przez spółkę polską i odbywał się samochodami dostawczymi, do których produkty (...) pakowano w kartonach. Kartony rozładowywane były na rampie przed magazynem Wnioskodawcy pod nadzorem kamer. Nagrania z kamer przechowywane są przez okres 3 m-cy. Kierowca nie żądał potwierdzenia odbioru towaru od upoważnionego pracownika Wnioskodawcy, natomiast Wnioskodawca posiada szczegółowy rejestr otrzymanych przesyłek z datami ich otrzymania.
• Polski hurtownik wystawiał fakturę sprzedaży, na której był zawarty numer VAT Wnioskodawcy, ważny do transakcji wewnątrzwspólnotowych (...). Faktury opiewały na kwotę netto oraz podatek od towarów i usług (VAT) wg stawki 23%.
• Wnioskodawca dokonywał odbioru towaru, sprawdzał numer i rodzaj zgodnie z fakturą zakupu oraz nadawał nazwy poszczególnym produktom, pod którymi produkty są sprzedawane klientom końcowym.
• Otrzymanym i sprawdzonym towarom (...) wykonuje zdjęcie i umieszcza je w ofercie e-sklepu, gdzie się znajduje sprzedawany klientowi końcowemu.
• Otrzymany i sprawdzony towar, jeśli był już sprzedawany w sklepie internetowym i nie ma potrzeby zakupu nowego zdjęcia, był wprowadzany do systemu e-sklepu, gdzie był prezentowany dla klientów końcowych.
• (...) s.r.o. dokonywało opłat za faktury w miarę swoich możliwości finansowych, na opublikowane konto bankowe polskiej spółki.

Wszystkie faktury wystawione przez spółkę polską zawierały podatek od towarów i usług obliczony według stawki 23%. Pomimo wezwań Wnioskodawcy, polska spółka odmówiła skorygowania faktur poprzez zastosowanie stawki 0%. Polski hurtownik od początku informował, że faktury wystawione z VAT są prawidłowe i nie ma innej możliwości ich wystawienia, ale ukrył to, że nie będzie możliwości odliczenia VAT. Prawdopodobnie było to celowe z ich strony. Można to udowodnić w komunikacji (...).

Wnioskodawca posiada pełną dokumentację przeprowadzonych transakcji, od momentu przedstawienia oferty, zamówienia towaru, przyjęcia towaru na magazyn, ujęcia w systemie sprzedażowym e-sklepu oraz sprzedaży dla klienta końcowego.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym wobec odmowy polskiej spółki do zastosowania stawki 0% na podstawie art. 42 ust. 1, Spółka może wnioskować o zwrot VAT, na podstawie art. 42 ust. 14 w związku z art. 13 ust. 3 Ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, jesteście Państwo uprawnieni do wykazania w polskiej deklaracji VAT, wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, o których mowa w art. 13 ust. 3 Ustawy o VAT oraz opodatkowanie ich stawką 0%, na podstawie art. 42 ust. 14.

Uzasadnienie

Przepisy ustawy o VAT

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 1 ustawy o VAT). Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (...) (art. 2 pkt 3 ustawy o VAT). Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ustawy o VAT).

Przez towary - jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Co do zasady, zgodnie z art. 13 ust. 1 Ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 tej ustawy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Zgodnie z art. 42 ust. 1:

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1)podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;

2)podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;

3)podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Jak wynika to z opisanego stanu faktycznego, powyższe warunki zostały spełnione, lub też mogły być spełnione przy odrobinie dobrej woli sprzedającego. W szczególności spółka czeska posiadała właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych (art. 42 ust. 1 pkt 1). Również polska spółka była i jest zarejestrowana jako podatnik VAT UE (art. 42 ust. 1 pkt 3). Co do warunku wymienionego w art. 42 ust. 1 pkt 2 był on spełniony z uwagi na opisane wyżej warunki dostawy.

Zgodnie z brzmieniem art. 13 ust. 3 Ustawy o VAT, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również, w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Wykładnia celowościowa nakazuje aby podatek VAT był pobierany w miejscu konsumpcji towarów. W opisanym stanie faktycznym zamiarem ustawodawcy było, aby wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów nie była opodatkowana w miejscu gdzie transport się rozpoczynał.

W związku z odmową przez spółkę polską zastosowania stawki 0% VAT, na podstawie art. 42 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, jedynym sposobem zrealizowania celu ustawodawcy jakim był zwrot podatku VAT w sytuacji faktycznej kiedy towar opuszcza teren Polski, jest skorzystanie przez nabywcę z regulacji art. 13 ust. 3 i odpowiednio art. 42 ust. 14 Ustawy o VAT. Uprawnienie to można zrealizować poprzez rejestrację Wnioskodawcy do celów podatku VAT w Polsce oraz następnie złożenie deklaracji podatkowych, w których w rejestrze zakupu zostaną ujęte faktury zakupowe (wystawione przez spółkę polską) a w rejestrze sprzedaży zostaną ujęte przesunięcia towarów na terytorium Republiki Czeskiej (jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, o której mowa w art. 13 ust 3 Ustawy o VAT) opodatkowana stawką 0% VAT. W rezultacie VAT z faktur zakupowych, wystawionych przez spółkę polską, jako podatek VAT naliczony, będzie podlegał zwrotowi na konto bankowe Wnioskodawcy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Z regulacji tej wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 1 i 4 ustawy:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy:

Według art. 13 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy:

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy:

Zatem, co do zasady, przy spełnieniu warunków dotyczących podmiotów biorących udział w transakcji, w przypadku gdy w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy następuje wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

W myśl art. 13 ust. 3 ustawy:

Powołany art. 13 ust. 3 ustawy rozszerza pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów o czynności niemające charakteru czynności dwustronnych (pomiędzy dwoma odrębnymi podmiotami), polegające na przemieszczeniu towarów przedsiębiorstwa z Polski do innego kraju Unii Europejskiej, które mają służyć działalności gospodarczej podatnika. W takim przypadku dostawca pełni jednocześnie rolę nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego.

Według art. 41 ust. 3 ustawy:

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy:

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką VAT 0%, natomiast w państwie nabywcy podlega opodatkowaniu według stawki podatku właściwej w tym państwie. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania.

W myśl art. 42 ust. 1a ustawy:

1)podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, lub

2)złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8

- chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy:

Na podstawie art. 42 ust. 4 ustawy:

Przy czym, według art. 42 ust. 11 ustawy:

Na podstawie art. 42 ust. 14 ustawy:

Zatem, art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione ewentualnie dowodami wymienionymi w art. 42 ust. 11 ustawy, razem mają potwierdzać informację, której wymaga przepis. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest spółką prawa czeskiego, zarejestrowaną jako podatnik VAT w kraju siedziby. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka nabywa odzież od dostawców hurtowych a następnie odsprzedaje ją nabywcom detalicznym za pomocą sieci Internet (e-commerce). Jednym z dostawców jest polska spółka (polski hurtownik), od której Spółka regularnie kupowała towar od (...) do (...) 2023 r. Na potrzeby ww. transakcji Spółka podawała dostawcy numer VAT, pod którym jest zarejestrowana w Czechach do celów transakcji wewnątrzwspólnotowych. Transkacja przebiegała w ten sposób, że na podstawie zdjęć publikowanych w Internecie przez polskiego hurtownika, Spółka wybierała towary i składała zamówienie na określoną ilość sztuk i kolorów (komunikacja elektroniczna). Polski hurtownik dostarczał zamówione produkty do magazynu Spółki zlokalizowanego w (...) w ciągu kolejnych dni/tygodni. Dostawy towarów następowały w dniu wystawienia faktury lub w dniu następnym. Transport towarów organizował polski hurtownik. Towar transportowano w kartonach samochodami dostawczymi. Kartony były rozładowywane przed magazynem Spółki (na rampie pod nadzorem kamer). Spółka posiada szczegółowy rejestr otrzymanych przesyłek z datami ich otrzymania. Kierowca nie żądał potwierdzenia odbioru towaru od upoważnionego pracownika Spółki. Spółka odbierała towar i sprawdzała jego numer i rodzaj - zgodnie z fakturą zakupu, nadawała nazwy poszczególnym produktom, a po wykonaniu zdjęć umieszczała w ofercie e-sklepu. Wnioskodawca posiada pełną dokumentację przeprowadzonych transakcji, od momentu przedstawienia oferty, zamówienia towaru, przyjęcia towaru na magazyn, ujęcia w systemie sprzedażowym e-sklepu oraz sprzedaży dla klienta końcowego.

Polski hurtownik był i jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Spółka była zarejestrowana w Polsce jako podatnik VAT i VAT-UE od (...) 2023 r. do (...) 2024 r. Obecnie Spółka nie jest zarejestrowana w Polsce jako podatnik VAT i VAT-UE.

Przedstawione wątpliwości dotyczą ustalenia, czy Spółka może wnioskować o zwrot podatku VAT na podstawie art. 42 ust. 14 w związku z art. 13 ust. 3 ustawy. Przy czym, z okoliczności sprawy wynika, że wątpliwości te wynikają z faktu, że pomimo tego, że Spółka podawała polskiemu hurtownikowi swój numer VAT, pod którym jest zarejestrowana w Czechach do celów transakcji wewnątrzwspólnotowych ((...)), dostawca wystawiał faktury ze stawką VAT 23% i pomimo wezwań Spółki, odmówił skorygowania faktur poprzez zastosowanie stawki VAT 0% uznając, że są prawidłowe.

W tej sytuacji, Państwa zdaniem, Spółka powinna zastosować art. 13 ust. 3 i art. 42 ust. 14 ustawy, tj. zarejestrować się do celów VAT w Polsce, a następnie złożyć deklaracje podatkowe, w których wykaże faktury zakupowe wystawione przez spółkę polską (w rejestrze zakupu) oraz przesunięcia towarów na terytorium Republiki Czeskiej - jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy opodatkowaną stawką VAT 0% (w rejestrze sprzedaży). Spółka uważa, że wówczas, podatek VAT wynikający z faktur wystawionych przez polskiego hurtownika, będzie podlegał zwrotowi na konto bankowe Spółki jako podatek naliczony.

W świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego takie postępowanie należy uznać za nieprawidłowe.

Z wniosku wynika, że transakcje objęte wnioskiem były realizowane od (...) do (...) 2023 r. Natomiast Spółka była zarejestrowana w Polsce jako podatnik VAT i VAT-UE od (...) 2023 r. do (...) 2024 r. Obecnie Spółka nie jest zarejestrowana w Polsce jako podatnik VAT i VAT-UE. Powyższe pozwala przyjąć, że Spółka planuje dokonać rejestracji dla celów VAT w Polsce z datą wsteczną, obejmującą zakres czasowy, w którym nabywała towary od polskiego hurtownika.

Według art. 96 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 97 ust. 1 ustawy:

Zgodnie zaś z art. 97 ust. 4 i 9 ustawy:

Stosownie do art. 97 ust. 10 pkt 1 i 2 ustawy:

Na podstawie art. 100 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Z przywołanych regulacji wynika, że rejestracji dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych należy dokonać przed rozpoczęciem wykonywania tych czynności, przy czym przepisy nie określają, jak wcześnie rejestracja powinna nastąpić. Rejestracja powinna mieć miejsce najpóźniej w dzień poprzedzający dokonanie pierwszej czynności wewnątrzwspólnotowej. Dzień, który podatnik wskazuje w zgłoszeniu rejestracyjnym jako datę rozpoczęcia wykonywania czynności wewnątrzwspólnotowych, naczelnik urzędu skarbowego przyjmuje – zgodnie z wnioskiem podatnika - i z tym dniem rejestruje go jako czynnego podatnika VAT UE. Trzeba przy tym zaznaczyć, że data ta nie musi się pokrywać z faktycznym wykonaniem pierwszej czynności wewnątrzwspólnotowej. Dla podatnika istotne jest jednak, aby zgłoszona data była wcześniejsza niż faktyczne rozpoczęcie wykonywania transakcji wewnątrzwspólnotowych, gdyż wiąże się to z obowiązkami i uprawnieniami wynikającymi z faktu posiadania statusu zarejestrowanego czynnego podatnika VAT UE. Przy czym, żaden przepis ustawy nie dotyczy sytuacji kiedy podatnik dokonujący ww. transakcji nie dopełni obowiązku rejestracji. Brak jest także przepisu umożliwiającego wsteczną rejestrację dla VAT-UE. Jednocześnie należy podkreślić, że decyzja w tym zakresie leży w kompetencji właściwego Urzędu Skarbowego i nie może być rozstrzygnięta w drodze interpretacji indywidualnej prawa podatkowego.

Odnosząc się z kolei do zaproponowanego przez Państwa sposobu wykazywania dokonanych transakcji w deklaracjach składanych po dokonaniu rejestracji w Polsce należy wskazać, że deklaracje podatkowe muszą potwierdzać rzeczywiste transakcje. Dokumentacja podatkowa powinna być sporządzona rzetelnie oraz powinna odzwierciedlać zdarzenia gospodarcze, które faktycznie miały miejsce.

Ustawa o VAT wyodrębnia wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (WDT) w klasycznej „transakcyjnej” postaci (art. 13 ust. 1 ustawy) oraz tzw. „nietransakcyjnej” (art. 13 ust. 3 ustawy), przez którą należy rozumieć transport składników majątkowych przedsiębiorstwa do innego państwa członkowskiego w celu prowadzenia tam działalności gospodarczej, mimo że w takim przypadku nie następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. WDT towarów własnych (nietransakcyjna) jest konstrukcyjnie odmienna od jej klasycznej, „transakcyjnej” formy. W tym przypadku nie dochodzi bowiem do dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, a jedynie do przemieszczenia towarów przez podatnika w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa. W czynności tej uczestniczy wyłącznie jeden podmiot, który posiada dwa odmienne statusy w różnych państwach członkowskich. Oznacza to, że w istocie, w tym specyficznym przypadku, WDT dokonywana jest na rzecz innego podatnika.

O tym, że przy „nietransakcyjnej” WDT podatnik działa w podwójnej roli świadczy to, że do tej transakcji podatnik stosuje przepisy, które dotyczą „transakcyjnej” WDT – np. art. 13 ust. 6 ustawy, bądź regulacji warunkujących skorzystanie ze stawki 0%. Tym samym regulacje dotyczące „transakcyjnej” WDT powinny odpowiednio znaleźć zastosowanie do WDT w formie „nietransakcyjnej”, o czym stanowi także powołany art. 42 ust. 1 i ust. 14 ustawy.

W przypadku „nietransakcyjnej” WDT podatnik występuje jednocześnie jako dostawca i nabywca, i aby skorzystać ze stawki VAT 0% musi być podatnikiem VAT-UE, musi posiadać właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych w państwie nabywcy oraz posiadać dowody wywiezienia towarów z kraju.

W analizowanej sprawie towary nie zostały przemieszczone przez Spółkę w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa. Spółka nie występowała w roli dostawcy i nabywcy towarów jednocześnie. Z wniosku wynika, że kupowali Państwo towar od polskiego podatnika (hurtownika). Sprzedawca dostarczał towar do Czech, do Państwa magazynu, a dokonaną sprzedaż dokumentował fakturami, w których wskazywał Państwa czeski nr identyfikacji podatkowej. W wyniku tej transakcji dostawca przeniósł na Spółkę prawo do rozporządzania towarem jak właściciel, w efekcie Spółka mogła zakupiony towar wystawić na sprzedaż w sklepie internetowym.

Zatem, skoro wywóz towarów z Polski do Czech nastąpił w wyniku dostawy dokonanej przez polskiego hurtownika na rzecz Spółki, to oznacza, że transakcja będąca przedmiotem wniosku, nie stanowi dla Spółki wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy.

Tym samym, stanowisko, z którego wynika, że Spółka powinna zastosować art. 13 ust. 3 i art. 42 ust. 14 ustawy jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Wskazujemy również, że stosownie do art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach Wnioskodawcy, w związku z tym skutki prawne, czy też ewentualna ochrona, określone w art. 14k -14n mogą dotyczyć wyłącznie podmiotu, który uzyskał interpretację indywidualną. Oznacza to, że interpretacja wydana dla Państwa, może mieć skutki wyłącznie dla Spółki natomiast nie ma mocy wiążącej dla polskiego hurtownika, tzn. na podstawie tej interpretacji polski hurtownik nie jest zobowiązany do podjęcia żadnych czynności.

Jednocześnie należy wskazać, że w zakresie opodatkowania sprzedaży dokonanej przez polskiego hurtownika z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej wystąpić powinien co do zasady ten podmiot (polski hurtownik), ponieważ to on dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu. Przy czym, istnieje możliwość rozpatrzenia konsekwencji podatkowych dotyczących zarówno polskiego hurtownika jak i Państwa Spółki, które wynikają z opisanej transakcji. W tym celu, strony transakcji powinny wystąpić z wnioskiem wspólnym ORD-WS.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).