Prawo do zastosowania stawki 0% dla sprzedaży w ramach WDT oraz sprzedaży w ramach eksportu towarów.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest:

-    prawidłowe – w zakresie prawa do zastosowania stawki podatku 0% dla sprzedaży, zidentyfikowanej jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, na rzecz innego przedsiębiorcy zarejestrowanego do podatku od wartości dodanej (B2B),

-    nieprawidłowe – w zakresie prawa do zastosowania stawki podatku 0% dla sprzedaży, zidentyfikowanej jako eksport towarów, na rzecz innego przedsiębiorcy spoza terytorium Unii Europejskiej (B2B).

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 sierpnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 31 lipca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie:

-    prawa do zastosowania stawki podatku 0% dla sprzedaży, zidentyfikowanej jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, na rzecz innego przedsiębiorcy zarejestrowanego do podatku od wartości dodanej (B2B), oraz

-    prawa do zastosowania stawki podatku 0% dla sprzedaży, zidentyfikowanej jako eksport towarów, na rzecz innego przedsiębiorcy spoza terytorium Unii Europejskiej (B2B).

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 28 października 2024 r. (wpływ 28 października 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą pod nr NIP: (…), będącą rezydentem podatkowym w Polsce.

Wiodącym przedmiotem działalności Wnioskodawcy, według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD), jest sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet, sklasyfikowana pod numerem 47.91.Z. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT oraz jest zarejestrowany do VAT-UE.

Wnioskodawca prowadzi sprzedaż poprzez A. w modelu (…). Wnioskodawca sprzedaje głównie klientom indywidualnym (B2C) zarówno z krajów UE, jak i poza UE. Odbiorcami mogą być również inni przedsiębiorcy (B2B) z krajów UE oaz spoza UE. W przyszłości Wnioskodawca planuje rozszerzyć działalność o sprzedaż za pośrednictwem (…).

(…) to model sprzedaży, w którym cały proces logistyczny, a więc przechowywania, pakowania i wysyłki, przeniesiony jest na A. Na A. przeniesiona jest również obsługa klientów oraz ewentualnych zwrotów towarów.

Pierwszym etapem jest wysyłka towarów do magazynu A., w którym produkty są przechowywane.

Magazyny zlokalizowane są w Polsce (np. w (…) i innych miastach). Po dokonaniu zakupu przez klienta A. wyszukuje towar w magazynie, pakuje go, wysyła bezpośrednio do klienta i śledzi przesyłkę. Wysyłka odbywa się za pośrednictwem firm kurierskich, a przesyłka dostarczana jest na adres wskazany przez klienta.

Istotnym jest, że w żadnym momencie Wnioskodawca nie przenosi własności towaru na A. Cały czas jest jego właścicielem, aż do momentu dostarczenia towaru do klienta.

A. w ramach współpracy zajmuje się również fakturowaniem za zakupiony towar.

Wnioskodawca otrzymuje od A. dokumenty wysyłki realizowane przez A. oraz VAT Transaction Report.

W pierwszym z dokumentów zawarte są następujące dane:

–identyfikator zamówienia,

–identyfikator przesyłki,

–data zakupu,

–data płatności,

–data wysyłki,

–miasto przeznaczenia wysyłki,

–kod pocztowy,

–numer identyfikacyjny przesyłki,

–nazwa przewoźnika (firmy kurierskiej),

–szacowana data przyjazdu przesyłki,

–numer produktu.

W drugim dokumencie zawarta jest cena nabycia produktu przez klienta oraz ilość zakupionego towaru.

Doprecyzowanie opisu sprawy

Część A:

Sprzedaż dokonywana na rzecz innego przedsiębiorcy zarejestrowanego do podatku od wartości dodanej na terytorium Unii Europejskiej (B2B), zidentyfikowanej przez Pana jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W odpowiedzi na pytanie:

wskazał Pan:

W odpowiedzi na pytanie:

wskazał Pan:

W odpowiedzi na pytanie:

wskazał Pan:

W odpowiedzi na pytanie:

wskazał Pan:

W odpowiedzi na pytanie:

wskazał Pan:

Część B

Sprzedaż dokonywana na rzecz innych przedsiębiorców spoza terytorium Unii Europejskiej (B2B), zidentyfikowana przez Pana jako eksport towarów:

W odpowiedzi na pytanie:

wskazał Pan:

W odpowiedzi na pytanie:

wskazał Pan:

W odpowiedzi na pytanie:

wskazał Pan:

W odpowiedzi na pytanie:

wskazał Pan:

W odpowiedzi na pytanie:

wskazał Pan:

W odpowiedzi na pytanie:

Wskazał Pan:

W odpowiedzi na pytanie:

wskazał Pan:

W odpowiedzi na pytanie:

wskazał Pan:

Pytania

1.  Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że przy sprzedaży na rzecz innego przedsiębiorcy zarejestrowanego do podatku od wartości dodanej (B2B), zidentyfikowanej jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, Wnioskodawca ma prawo zastosować stawkę podatku 0%?

2.  Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że przy sprzedaży na rzecz innego przedsiębiorcy spoza terytorium Unii Europejskiej (B2B), zidentyfikowanej jako eksport, Wnioskodawca ma prawo zastosować stawkę 0%?

Pana stanowisko w sprawie

Ad 1.

Pana zdaniem, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów to zgodnie z art. 13 ust. 1 wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Aby można zastosować WDT nabywca towarów musi być m.in. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Ustawodawca w art. 42 ustawy o podatku od towarów i usług wskazał, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0% przy spełnieniu warunków wymienionych w ustawie. Warunki do zastosowania tej stawki są następujące:

-    podatnik dokonuje dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany do podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi,

-    podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju,

-    podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Jak opisano w stanie faktycznym, Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny oraz jako podatnik VAT-UE.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, a więc sytuacji, w której nabywca towarów posiada numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, który poda Wnioskodawcy przy składaniu zamówienia.

Art. 42 ust. 3 stanowi, że dowodami potwierdzającymi dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy są dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju oraz specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał dokumenty jakie otrzymuje od A. W dokumencie dotyczącym wysyłek realizowanych przez A. można zidentyfikować m.in. nazwę przewoźnika oraz numer identyfikowanej przesyłki. Na tej podstawie można śledzić przesyłkę i sprawdzić, czy i kiedy została dostarczona do klienta. W drugim z uzyskiwanych od A. dokumentów wyszczególniono ilość zakupionego towaru.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe dokumenty uzyskane od A., będą stanowić wystarczające potwierdzenie wywozu towaru na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju i na tej podstawie Wnioskodawca ma prawo zastosować stawkę 0% w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Ad 2.

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług, przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych, jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Art. 41 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Warunkiem zastosowania stawki 0% jest uzyskanie przez podatnika przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy dokumentu wywozowego albo potwierdzonego przez właściwy organ celny wydruku tego dokumentu. Dokumentem tym może być także dokument w formie elektronicznej pochodzący z sytemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany, poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność lub zgłoszenie wywozowe na piśmie utrwalonym w postaci papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny.

Na tą chwilę Wnioskodawca nie jest zarejestrowany do A.

Wnioskodawca uzyskuje od A. dokumenty, o których wspomniano w opisie stanu faktycznego. Informacje, które Wnioskodawca jest w stanie uzyskać od A. to te dotyczące wysyłek, w których można zidentyfikować nazwę przewoźnika oraz numer identyfikowanej przesyłki. Na tej podstawie Wnioskodawca może śledzić przesyłkę i sprawdzić, czy i kiedy przesyłka została dostarczona do klienta.

Wnioskodawca na moment składania wniosku nie jest w stanie uzyskać dokumentów celnych potwierdzających wywóz towaru z kraju, gdyż A. nie udostępnia takich dokumentów. Mimo to, Wnioskodawca uważa, że ma prawo zastosować stawkę 0%. ponieważ towar rzeczywiście będzie przedmiotem eksportu i opuści teren kraju oraz Unii Europejskiej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest:

-    prawidłowe – w zakresie prawa do zastosowania stawki podatku 0% dla sprzedaży, zidentyfikowanej jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, na rzecz innego przedsiębiorcy zarejestrowanego do podatku od wartości dodanej (B2B),

-    nieprawidłowe – w zakresie prawa do zastosowania stawki podatku 0% dla sprzedaży, zidentyfikowanej jako eksport towarów, na rzecz innego przedsiębiorcy spoza terytorium Unii Europejskiej (B2B).

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Z regulacji tej wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 1 ustawy:

Na mocy art. 2 pkt 3 ustawy:

Z kolei w myśl art. 2 pkt 4 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 5 ustawy:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 8 ustawy:

Ustawodawca, definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej – stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Należy zauważyć, że art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy przewiduje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega zarówno eksport towarów, jak i wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, jednak z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Według art. 13 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy:

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy:

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że jest Pan osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Wiodącym przedmiotem Pana działalności jest sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet. Jest Pan czynnym podatnikiem VAT oraz jest Pan zarejestrowany do VAT-UE.

Prowadzi Pan sprzedaż poprzez A. w modelu (...). Sprzedaje Pan głównie klientom indywidualnym (B2C) zarówno z krajów UE, jak i poza UE. Odbiorcami mogą być również inni przedsiębiorcy (B2B) z krajów UE oraz spoza UE.

(…) to model sprzedaży, w którym cały proces logistyczny, a więc przechowywania, pakowania i wysyłki, przeniesiony jest na A. Na A. przeniesiona jest również obsługa klientów oraz ewentualnych zwrotów towarów.

Pierwszym etapem jest wysyłka towarów do magazynu A., w którym produkty są przechowywane. Magazyny zlokalizowane są w Polsce. Po dokonaniu zakupu przez klienta, A. wyszukuje towar w magazynie, pakuje go, wysyła bezpośrednio do klienta i śledzi przesyłkę. Wysyłka odbywa się za pośrednictwem firm kurierskich, a przesyłka dostarczana jest na adres wskazany przez klienta.

Istotnym jest, że w żadnym momencie nie przenosi Pan własności towaru na A. Cały czas jest Pan jego właścicielem, aż do momentu dostarczenia towaru do klienta.

A. w ramach współpracy zajmuje się również fakturowaniem za zakupiony towar.

Otrzymuje Pan od A. dokumenty wysyłki realizowane przez A. oraz VAT Transaction Report.

W pierwszym z dokumentów zawarte są następujące dane:

–identyfikator zamówienia,

–identyfikator przesyłki,

–data zakupu,

–data płatności,

–data wysyłki,

–miasto przeznaczenia wysyłki,

–kod pocztowy,

–numer identyfikacyjny przesyłki,

–nazwa przewoźnika (firmy kurierskiej),

–szacowana data przyjazdu przesyłki,

–numer produktu.

W drugim dokumencie zawarta jest cena nabycia produktu przez klienta oraz ilość zakupionego towaru.

W wyniku dokonanej przez Pana dostawy na rzecz przedsiębiorców z innych krajów UE (odbiorców) następuje wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Dostawa towaru odbywa się z magazynu A. znajdującego się w Polsce do klienta, który zakupił produkt (np. do klienta z Niemiec, Francji czy Włoch).

Do każdej transakcji posiada Pan faktury dokumentujące dokonaną przez Pana dostawę towarów na rzecz przedsiębiorców z krajów UE (odbiorców). Faktura jest automatycznie generowana przez A.

Posiada Pan raport, z którego można jednoznacznie stwierdzić jaki produkt został wysłany do klienta. Raport zawiera takie informacje jak:

a)identyfikator zamówienia A.,

b)identyfikator przesyłki,

c)(…),

d)(…) produktu (jest to system klasyfikacji produktów przez A., każdy produkt ma inny (…)),

e)tytuł oferty znajdującej się na platformie A. oraz ilość wysłanego towaru.

Z raportu „wysyłki realizowane przez A.” może Pan uzyskać:

a)informację o numerze identyfikacyjnym zamówienia,

b)dokładną ilość wysłanego towaru, identyfikator produktu,

c)miejsce przeznaczenia (dostawy),

d)informację jakim przewoźnikiem towar został wysłany (np. przewoźnik (…)),

e)kanał sprzedaży (np. A.),

f)nazwę odbiorcy,

g)adres dostawy,

h)szacowaną datę dostawy.

Dodatkowo, do każdego zamówienia dostarczany jest e-mail z informacją o przetworzeniu i wysłaniu zamówienia.

Posiada Pan ww. dokumenty przed upływem terminu do złożenia deklaracji za dany okres rozliczeniowy. Raporty może Pan pobrać z panelu A. na początku każdego miesiąca. Na podstawie posiadanych dokumentów może Pan jednoznacznie stwierdzić, że towar został dostarczony do klienta.

Pana wątpliwości dotyczą w pierwszej kolejności wskazania, czy przy sprzedaży zidentyfikowanej jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, na rzecz innego przedsiębiorcy zarejestrowanego do podatku od wartości dodanej (B2B), ma Pan prawo zastosować stawkę podatku 0%.

Wskazać należy, że w kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz. UE L Nr 311 z 7.12.2018, s. 10), zwanego dalej rozporządzeniem 2018/1912. Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zgodnie z treścią art. 45a wprowadzonego rozporządzeniem 2018/1912:

Jednakże wskazać należy, że niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

W myśl art. 41 ust. 3 ustawy:

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy:

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. Jednak zastosowanie stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów uzależnione jest także od zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT UE, najpóźniej w momencie składania deklaracji uwzględniającej daną dostawę.

W myśl art. 42 ust. 1a ustawy:

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy:

Jednak w myśl art. 42 ust. 11 ustawy:

Należy wskazać, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

W związku z tym istotne jest to, aby ww. dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis.

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych. Istotne jest aby dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju. Dokumenty mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju.

Powyższe rozważania potwierdza uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10, w której Sąd podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Wskazać należy, że faktura sprzedaży wypełnia znamiona specyfikacji, tj. zawiera dane dotyczące w szczególności nazwy i ilości towarów będących przedmiotem dostawy, umożliwiając ich identyfikację.

Za możliwością uznania, iż faktura stanowi specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, przemawia ugruntowana w tym zakresie praktyka organów podatkowych oraz sądów administracyjnych. Dla przykładu, w wyroku z 9 grudnia 2009 r. o sygn. akt I FSK 1388/08, Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, iż: „(..) nie wydaje się, by podatnik był zmuszony do posiadania w swej dokumentacji odrębnej specyfikacji dostarczanych w ramach VAT towarów, jeśli specyfikacja taka została zawarta w fakturze VAT. (..). Jeżeli na fakturze wskazano dane, jakie powinna zawierać specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (tj. m.in. nazwę i ilość towarów), faktura taka w istocie stanowi specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. (..) posiadanie w takim przypadku odrębnej od faktury specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku nie jest konieczne do zastosowania 0% VAT w przypadku WDT (..)”.

Ponadto należy zauważyć, że ustawa nie zawiera definicji „dokumentu przewozowego”. Nawiązując do cyt. art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, dokument ten powinien być dowodem potwierdzającym, że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. List przewozowy opisany w Rozdziale III Konwencji Genewskiej o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z 19 maja 1956 r. (t.j. Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238, ze zm.), jest niewątpliwie dowodem zawarcia umowy przewozu. Zgodnie z art. 4 oraz art. 9 Konwencji Genewskiej, list przewozowy stanowi dowód zawarcia umowy przewozu, warunków tej umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, o ile nie zostanie przeprowadzony dowód przeciwny. Brak, nieprawidłowość lub utrata listu przewozowego nie wpływa na istnienie ani na ważność umowy przewozu, która mimo to podlega przepisom Konwencji. Zatem, sama Konwencja również nie ogranicza możliwości przeprowadzania dowodu w zakresie przewozu towarów tylko do listu przewozowego.

Wobec powyższego dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały wywiezione i dostarczone nabywcy do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Jeżeli dokument taki potwierdza essentialia negotii umowy przewozu (obowiązkiem kontrahenta przewoźnika jest wydanie towaru i zapłata wynagrodzenia za przewóz, natomiast podstawowym obowiązkiem przewoźnika jest przewiezienie towaru do miejsca przeznaczenia i wydanie go odbiorcy), nie można mu odmówić mocy dowodowej i uznać, że nie jest on dokumentem, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy (chyba, że istnieje dowód przeciwny). Dokumentem tym może być więc zarówno tradycyjny list przewozowy, jak i każdy inny dokument spełniający warunki formalne i potwierdzający dokonanie dostawy towaru do nabywcy.

Zatem mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest na gruncie polskich przepisów, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Podsumowując, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Przy czym, przepisy regulujące prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatku nie określają formy dokumentów potwierdzających wywiezienie i dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy. Obowiązujące w tym zakresie przepisy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, lub jako skan dokumentu załączony do wiadomości e-mail otrzymanej od przewoźnika lub kontrahenta, niebudzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy. Należy zatem przyjąć, że każda forma dokumentu jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność i integralność z dokumentami źródłowymi została wystarczająco uprawdopodobniona. Dokumenty powinny jednoznacznie dowodzić dostarczenie towarów do ich odbiorcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zatem, posiadanie przez Wnioskodawcę dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 i 11 ustawy uprawnia do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

W analizowanej sprawie prowadzi Pan sprzedaż poprzez A. w modelu (...), w którym cały proces logistyczny, a więc przechowywania, pakowania i wysyłki, przeniesiony jest na A. Towar jest wysyłany przez Pana do magazynu A., w którym produkty są przechowywane. Magazyny zlokalizowane są w Polsce. Po dokonaniu zakupu przez klienta A. wysyła towar bezpośrednio do klienta i śledzi przesyłkę. Wysyłka odbywa się za pośrednictwem firm kurierskich, a przesyłka dostarczana jest na adres wskazany przez klienta. Posiada Pan dokumenty: „wysyłki realizowane przez A.” oraz „VAT Transaction Report”. Raport „wysyłki realizowane przez A.” zawiera: informację o numerze identyfikacyjnym zamówienia, dokładną ilość wysłanego towaru, identyfikator produktu, miejsce przeznaczenia (dostawy), informację jakim przewoźnikiem towar został wysłany (np. przewoźnik (…)), kanał sprzedaży (np. A.), nazwę odbiorcy, adres dostawy, szacowaną datę dostawy. W drugim dokumencie (VAT Transaction Report) zawarta jest cena nabycia produktu przez klienta oraz ilość zakupionego towaru. Posiada Pan również faktury dokumentujące dokonaną przez Pana dostawę towarów na rzecz przedsiębiorców z krajów UE (odbiorców). Wskazał Pan również, że posiada Pan ww. dokumenty przed upływem terminu do złożenia deklaracji za dany okres rozliczeniowy. Z okoliczności sprawy wynika ponadto, że z dokumentu dotyczącego wysyłek realizowanych przez A. można zidentyfikować m.in. nazwę przewoźnika oraz numer identyfikowanej przesyłki. Na tej podstawie może Pan śledzić przesyłkę i sprawdzić, czy i kiedy została dostarczona do klienta. Pana zdaniem, może Pan jednoznacznie stwierdzić, że towar został dostarczony do klienta.

Uwzględniając powołane przepisy prawa oraz okoliczności sprawy należy stwierdzić, że opisane wyżej dokumenty posiadane przez Pana w odniesieniu do transakcji WDT stanowią dowody dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej, które zgodnie z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy, potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, a w konsekwencji upoważniają Pana (przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy) do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Podsumowując należy stwierdzić, że przy sprzedaży na rzecz innego przedsiębiorcy zarejestrowanego do podatku od wartości dodanej (B2B), zidentyfikowanej jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, ma Pan prawo zastosować stawkę podatku 0%, na podstawie art. 42 ustawy.

Tym samym, Pana stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest prawidłowe.

W dalszej kolejności Pana wątpliwości dotyczą określenia, czy prawidłowe jest Pana stanowisko, że przy sprzedaży na rzecz innego przedsiębiorcy spoza terytorium Unii Europejskiej (B2B), zidentyfikowanej jako eksport, ma Pan prawo zastosować stawkę 0%.

W myśl art. 41 ust. 4 ustawy:

Zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy:

Na podstawie art. 41 ust. 6a ustawy:

Przepis art. 41 ust. 11 ustawy stwierdza natomiast, że:

Wskazać należy, że aby uznać daną czynność za eksport towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

-    ma miejsce dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni),

-    wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej musi zostać potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Niespełnienie jakiejkolwiek z wymienionych wyżej przesłanek powoduje, że nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy.

Z kolei, aby możliwe było opodatkowanie eksportu towarów stawką podatku w wysokości 0%, konieczne jest spełnienie warunku dotyczącego otrzymania przez podmiot potwierdzenia wywozu towarów przez organ celny określony w przepisach celnych. Spełnienie tego warunku ma gwarantować, że faktycznie wystąpił eksport towarów w myśl art. 2 pkt 8 ustawy skutkujący wywozem towarów z terytorium Polski. Otrzymanie odpowiedniego dokumentu „urzędowego” zapobiegnie sprzedaży towarów, która to sprzedaż mogłaby być faktycznie nieopodatkowana w sytuacji braku wywozu towarów i zastosowania preferencyjnej stawki 0%.

Z opisu sprawy wynika, że dokonuje Pan sprzedaży towarów m.in. na rzecz innych przedsiębiorców (B2B) spoza UE. Otrzymuje Pan od A. dokument „wysyłki realizowane przez A.” oraz „VAT Transaction Report”. W pierwszym z dokumentów zawarte są następujące dane: identyfikator zamówienia, identyfikator przesyłki, data zakupu, data płatności, data wysyłki, miasto przeznaczenia wysyłki, kod pocztowy, numer identyfikacyjny przesyłki, nazwa przewoźnika (firmy kurierskiej), szacowana data przyjazdu przesyłki, numer produktu. W drugim dokumencie zawarta jest cena nabycia produktu przez klienta oraz ilość zakupionego towaru. W wyniku dokonanej przez Pana dostawy na rzecz innych przedsiębiorców spoza terytorium Unii Europejskiej (B2B), towary są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej. Transport towarów organizowany jest przez A., który wysyła produkt w Pana imieniu. Towary są wysyłane za pośrednictwem kurierów A. lub firm kurierskich takich jak (…) itp.

Transport ma charakter ciągły. Towar wysłany z magazynu A. trafia bezpośrednio do klienta. Posiada Pan faktury dokumentujące dokonaną przez Pana dostawę towarów na rzecz przedsiębiorców z poza terytorium UE (odbiorców). Faktura jest automatycznie generowana przez A. Posiada Pan również raport, z którego można jednoznacznie stwierdzić jaki produkt został wysłany do klienta. Raport zawiera takie informacje jak: identyfikator zamówienia A., identyfikator przesyłki, (…), (…) produktu (jest to system klasyfikacji produktów przez A., każdy produkt ma inny (…)), tytuł oferty znajdującej się na platformie A. oraz ilość wysłanego towaru. Z raportu może Pan uzyskać:

–informację o numerze identyfikacyjnym zamówienia,

–dokładną ilość wysłanego towaru, identyfikator produktu,

–miejsce przeznaczenia (dostawy),

–informację jakim przewoźnikiem towar został wysłany (np. przewoźnik (…)),

–kanał sprzedaży (np. A.),

–nazwę odbiorcy,

–adres dostawy,

–szacowaną datę dostawy.

Z raportów (Wysyłki realizowane przez A. i VAT Transaction Report) można zidentyfikować produkt, po np. nr (…) lub (…).

Może Pan jednoznacznie stwierdzić, że towar został dostarczony do klienta. Dodatkowo do każdego zamówienia dostarczany jest e-mail z informacją o przetworzeniu i wysłaniu zamówienia. Posiada Pan ww. dokumenty przed upływem terminu do złożenia deklaracji za dany okres rozliczeniowy. Raporty może Pan pobrać z panelu A. na początku każdego miesiąca. Wysyłka odbywa się za pośrednictwem różnych firm kurierskich. Nie ma Pan wpływu na to czy towar zostanie wysłany zewnętrzną firmą kurierską ((…) itp.), czy kurierem A. Wysyłką towaru, jak i całą obsługą zamówień i zwrotów zajmuje się A. Wskazał Pan również, że nie ma możliwości otrzymania dokumentu IE-599.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy, możliwość zastosowania stawki 0% do eksportu towarów uwarunkowana jest posiadaniem, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Zatem, aby mógł Pan opodatkować sprzedaż stanowiącą eksport towarów stawką podatku w wysokości 0% musi Pan posiadać dokument, który w sposób jednoznaczny potwierdza, że wysyłane towary opuściły terytorium Unii Europejskiej. Przykładowy katalog takich dokumentów znajduje się w art. 41 ust. 6a ustawy. Przy czym, pomimo tego, że katalog dokumentów wymienionych w art. 41 ust. 6a ustawy ma charakter otwarty, na co wskazuje użyty w ustawie zwrot „w szczególności”, nie można uznać, że jakikolwiek dokument potwierdzający wywóz towarów lub ich dostawę na terytorium państwa trzeciego, oznacza spełnienie warunku, o którym mowa w ww. przepisie.

W tym miejscu należy ponownie odnieść się do art. 2 pkt 8 ustawy, gdzie ustawodawca wyraźnie wskazał, iż o eksporcie towarów możemy mówić wówczas, gdy wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium UE zostanie potwierdzony przez „właściwy organ celny określony w przepisach celnych”. Zatem mogą to być dokumenty, które wskazane są w przepisach celnych. W konsekwencji mogą to być dokumenty potwierdzone przez polskie organy celne, ale również przez organy celne z innych państw członkowskich UE.

W trakcie trwania procedury celnej na kolejnych etapach nadawane są nowe numery komunikatów:

-komunikat IE-515 – zgłoszenie towarów do procedury wywozu;

-komunikat IE-518 – wynik kontroli dokonanej przez Urząd Celny Wyprowadzenia, tj. urząd, z którego wyjeżdża towar;

-komunikat IE-529 – zwolnienie towarów do procedury wywozu;

-komunikat IE-599 – potwierdzenie wyprowadzenia towarów lub odmowy zgody na wyprowadzenie towarów.

Co do zasady, zgłoszenia wywozowe towarów z obszaru celnego UE składane są w formie elektronicznej z wykorzystaniem sytemu AES (Automatyczny System Eksportu). Zgłoszenie celne (wywozowe) w postaci komunikatu IE-515 jest składane przez zgłaszającego do właściwego urzędu wywozu. Z kolei urząd wyprowadzenia (urząd celny graniczny, przez który towar opuszcza obszar celny Unii Europejskiej) niezwłocznie po tym, jak towar opuścił obszar celny UE przesyła do urzędu wywozu (urzędu, w którym zostało złożone zgłoszenie celne) komunikat IE-518 zawierający wyniki kontroli przeprowadzonej w urzędzie wyprowadzenia. Po otrzymaniu przez urząd wywozu komunikatu IE-518 System AES generuje automatycznie komunikat IE-599 i przesyła go zgłaszającemu. Komunikat IE-599 jest dokumentem celnym potwierdzającym, także dla celów podatkowych, wywóz towarów poza terytorium UE przez wskazanego w zgłoszeniu wywozowym eksportera. Przy czym, komunikat IE-599, może być wydany nie tylko przez krajową administrację celną, ale także przez inne unijne organy celne, jeśli odprawa celna wywozowa (eksportowa) miała miejsce na terenie innego państwa członkowskiego.

Z powyższego wynika zatem, że dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium UE jest:

-elektroniczny komunikat IE-599 otrzymany w systemie AES,

-wydruk ww. komunikatu potwierdzony przez właściwy organ celny,

-elektroniczny komunikat IE-599 otrzymany poza systemem AES, jeżeli jego autentyczność jest zapewniona.

Dokumentem, o którym mowa w art. 41 ust. 6a ustawy uprawniającym do zastosowania stawki 0% przy eksporcie towarów będzie również zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym lub kopia takiego zgłoszenia potwierdzona przez właściwy urząd celny.

Z powyższego wynika więc, że pomimo tego, że katalog dokumentów wymienionych w art. 41 ust. 6a ustawy jest katalogiem otwartym, nie można zastosować stawki VAT w wysokości 0% względem eksportu towarów na podstawie dowodów innych niż dokumenty „urzędowe”, w których właściwe organy celne (polskie lub z innych państw członkowskich UE) potwierdziły wywóz towarów poza terytorium UE.

Mając zatem na uwadze okoliczności sprawy w świetle powołanych przepisów prawa wskazać należy, że posiadane przez Pana dokumenty tj. raport „Wysyłki realizowane przez A.” i „VAT Transaction Report”, dotyczące transakcji objętych pytaniem oznaczonym we wniosku nr 2, nie są dokumentami o charakterze urzędowym, mają one jedynie charakter informacyjny. W przypadkach, o których mowa we wniosku, to nie właściwy organ celny krajowy lub innego państwa członkowskiego lecz podmiot gospodarczy, tj. Platforma sprzedażowa lub firma kurierska, zajmująca się obsługą procesu wysyłki, potwierdza wywóz towarów poza terytorium UE. Tym samym, ww. dokumenty nie są dokumentami potwierdzającymi wywóz towarów poza terytorium UE, o których mowa w art. 41 ust. 6 i ust. 6a ustawy. W konsekwencji, na podstawie wskazanych dokumentów nie może Pan zastosować stawki VAT w wysokości 0% przewidzianej dla eksportu towarów.

Podsumowując, przy sprzedaży na rzecz innego przedsiębiorcy spoza terytorium Unii Europejskiej (B2B), zidentyfikowanej jako eksport, nie ma Pan prawa do zastosowania stawki podatku 0%, o której mowa w art. 41 ust. 4 ustawy.

Zatem, Pana stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Pan ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Pana w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·    Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).