Uznanie Wnioskodawczyni za podatnika z tytułu sprzedaży działek oraz zwolnienie od podatku VAT dla sprzedaży części działki nr 2.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie uznania Pani za podatnika z tytułu sprzedaży działek oraz zwolnienia od podatku VAT dla sprzedaży części działki nr 2 (pytanie nr 2) jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 września 2024 r. wpłynął za pośrednictwem e-Urząd Skarbowy Pani wniosek z 7 września 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania Pani za podatnika z tytułu sprzedaży działek oraz zwolnienia od podatku VAT dla sprzedaży części działki nr 2 (pytanie nr 2).

Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem, które wpłynęło 17 października 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego (ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu):

Jest Pani rolnikiem będącym podatnikiem podatku VAT.

Gospodarstwo rolne wraz z ziemią nabyła Pani bez podatku VAT w 2002 roku do majątku prywatnego.

Planuje Pani w tym roku sprzedać 2 działki rolne:

• 1 – działka rolna o pow. ok. 7 ha, w całości do sprzedaży, grunt rolny, poza planem, niezabudowany, użytkowany rolniczo (uprawa zbóż), nieuzbrojony,
• 2 – działka rolna o powierzchni ok. 24,50 ha, z czego do sprzedaży przeznacza Pani 20 ha, grunt rolny, niezbudowany, użytkowany rolniczo (uprawa zbóż), nieuzbrojony, zapis w planie (od 2016 r.): w części RU – tereny obsługi produkcji w gospodarstwach rolnych, hodowlanych oraz w gospodarstwach leśnych i rybackich oraz 1 ZL- tereny leśne.

Dodaje Pani, iż w 2021 roku sprzedała 4 działki (ok. 1000 mkw. X 4) po wydzieleniu z działki nr 2 i uzyskaniu warunków zabudowy – podatek VAT od tej czynności jako sprzedaży gruntu pod zabudowę zapłaciła Pani do US po sprzedaży.

Obydwie działki kupuje 1 osoba w celu utworzenia gospodarstwa rolnego.

Dodaje Pani, ze od blisko 12 lat nie prowadzi żadnej działalności, działki nr 1 i 2 sprzedaje Pani ze swojego majątku prywatnego, jest to sprzedaż wymuszona koniecznością spłaty wierzytelności do banku i nie stanowi znamion działalności gospodarczej.

Nieruchomości nabyła Pani bez podatku VAT, była to ziemia rolna, bez warunków zabudowy oraz MPZP, do majątku prywatnego, na utworzenie gospodarstwa rolnego. Zostały nabyte na podstawie aktu notarialnego od (…), nie wystawiono faktury VAT.

Działki nr 1 i 2 od momentu zakupu były wykorzystywane wyłącznie rolniczo i wchodzą w skład gospodarstwa rolnego. Uprawiane były zboża, sprzedawane z podatkiem VAT oraz wykorzystywane do produkcji jaj konsumpcyjnych, które Pani produkuje w gospodarstwie i sprzedaje (z VAT).

Od 2021 roku do 2024 roku działki nr 1 i 2 były wydzierżawione na działalność rolniczą (uprawy rolne), umowa dzierżawy.

Działka nr 2 w części objęta jest Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego (MPZP), oznaczona w MPZP jako RU, dopuszcza się możliwość zabudowy budynkami służącymi do obsługi produkcji w gospodarstwach rolnych, hodowlanych, ogrodniczych oraz w gospodarstwach leśnych i rybackich, z wykluczeniem budynków mieszkalnych, na części działki znajduje się ok. 1 ha lasu oznaczonego 1 ZL.

Działka nr 1 jest poza MZPP i nie ma wydanych warunków zabudowy.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu)

Czy przy sprzedaży 20 ha z działki rolnej nr 2 – będącej działką rolną, objętą w planie MPZP (podane wyżej) należy naliczyć podatek VAT?

Pani stanowisko (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu)

Działki nr 1 i 2 nabyła Pani jako działki rolne do majątku prywatnego w celu prowadzenia działalności rolniczej.

Działka nr 1 nie posiada WZ ani MPZP, zwolniona z VAT przy sprzedaży.

Działka nr 2 w części objęta jest MPZP – do prowadzenia działalności rolniczej z możliwością zabudowy związanej z rolnictwem oraz tereny lasu (1 ZL w planie) o powierzchni 0,9821 ha. Według Pani nie podlega podatkowi VAT, sprzedaje ją Pani z uwagi na spłatę kredytu jaki ma Pani na tych gruntach, a nie w celu prowadzenia działalności. Jednak możliwość zabudowy na części działki nr 2 oraz MPZP budzi Pani wątpliwości, stąd wniosek o wydanie interpretacji.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku w zakresie pytania nr 2 jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Należy przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy:

Należy jednak zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Ponadto, jak stanowi art. 15 ust. 4 ustawy:

Należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy:

Biorąc pod uwagę przytoczoną definicję działalności gospodarczej (art. 15 ust. 2 ustawy) uznać należy, że działalność rolnicza (art. 2 pkt 15 ustawy) mieści się w pojęciu działalności gospodarczej.

Zatem rolnik, w świetle przepisów ustawy, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Natomiast wykonywanie czynności polegających na dostawie towarów/świadczeniu usług rolniczych stanowi wykonywanie działalności rolniczej w rozumieniu ustawy. Co istotne, w sytuacji gdy rolnik dokona rejestracji i uzyska miano podatnika podatku VAT czynnego, oznacza to, że prowadzi on działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT według właściwej stawki tego podatku.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Ponadto, z orzeczenia TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - jak wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z informacji przedstawionych we wniosku jednoznacznie wynika, że jest Pani rolnikiem będącym podatnikiem VAT. W 2002 r. nabyła Pani gospodarstwo rolne, w skład którego wchodzą działki nr 1 i 2. Działki od momentu zakupu były wykorzystywane wyłącznie rolniczo, uprawiane były tam zboża wykorzystywane m.in. do produkcji jaj konsumpcyjnych, które Pani produkuje w gospodarstwie. Działki nr 1 i 2 są wykorzystywane w działalności rolniczej opodatkowanej podatkiem VAT (sprzedaż zbóż i jaj).

Ponadto od 2021 roku do 2024 roku działki nr 1 i 2 były wydzierżawione na działalność rolniczą (uprawy rolne).

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Umowa dzierżawy jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zatem, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, umowa dzierżawy wypełnia definicję świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, gdyż w wyniku zawartej umowy powstaje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym.

Jak już wcześniej wskazano nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W analizowanej sprawie dla rozstrzygnięcia Pani wątpliwości kluczowym jest fakt posiadania przez Panią statusu podatnika VAT czynnego z tytułu działalności rolniczej oraz to, że działki nr 2 i 1 były wykorzystywane przez Panią do opodatkowanej działalności rolniczej. Zauważyć bowiem należy, że rolnik zarejestrowany jako podatnik VAT czynny w związku z prowadzoną przez siebie działalnością rolniczą, sprzedając grunt, który jest lub był wykorzystywany w tej opodatkowanej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, nie zbywa majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany do prowadzenia ww. opodatkowanej działalności rolniczej. Zatem rolnik sprzedający grunt wykorzystywany w działalności rolniczej nie zbywa majątku osobistego, ale majątek składający się na przedsiębiorstwo rolne.

Ponadto działki nr 2 i 1 są przedmiotem umowy dzierżawy, co na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług wypełnia definicję świadczenia usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a w konsekwencji wypełnia definicję działalności gospodarczej, określoną w art. 15 ust. 2 ustawy.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę opis sprawy oraz przywołane orzeczenie TSUE C-291/92 należy stwierdzić, że nie wykazała Pani zamiaru wykorzystywania działek nr 2 i 1 wyłącznie do celów osobistych. Działki nr 1 i 2 (w tym 20 ha przeznaczonych na sprzedaż) będą stanowić w momencie dostawy składniki majątkowe służące prowadzeniu działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, którą - w rozumieniu ustawy - jest również działalność rolnicza. Powyższe oznacza, że dostawa ww. działek nie nastąpi w ramach zarządu Pani majątkiem prywatnym, lecz stanowi zbycie dokonane w ramach prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej (działalności rolniczej), zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy.

Z uwagi na powyższe okoliczności, w tej konkretnej sytuacji nie można zgodzić się z Panią, że przedmiotem dostawy będzie składnik Pani majątku osobistego, a sprzedaż wskazanych działek będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania Pani majątkiem osobistym. Sprzedaż ww. działek zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, będzie dostawą dokonywaną przez Panią jako podatnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towarów, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

W odniesieniu do tego czy do sprzedaży 20 ha z działki rolnej nr 2 należy naliczyć podatek VAT wskazuję co następuje.

Należy zauważyć, że czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT może korzystać ze zwolnienia od tego podatku, albo może być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT.

I tak, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane.

Art. 2 pkt 33 ustawy stanowi zaś, że:

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz – w przypadku braku takiego planu – wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane w myśl art. 2 pkt 33 ustawy. Natomiast dostawa gruntów niezabudowanych, które nie są terenami budowlanymi, jest zwolniona od podatku od towarów i usług.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1130):

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego, miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W konsekwencji, generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT. Ustawa o podatku od towarów i usług w kontekście zastosowania właściwej stawki podatku VAT przy sprzedaży gruntu nakazuje oceniać przeznaczenie tego gruntu wyłącznie na podstawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy.

Z podanego przez Panią opisu wynika, że działka nr 2 objęta jest Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego (MPZP) w części oznaczonej jako RU, która dopuszcza się możliwość zabudowy budynkami służącymi do obsługi produkcji w gospodarstwach rolnych, hodowlanych, ogrodniczych oraz w gospodarstwach leśnych i rybackich, z wykluczeniem budynków mieszkalnych, zaś w części - na której znajduje się ok. 1 ha lasu - oznaczonej jako 1 ZL. 

Zatem działka nr 2, która w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczona jest w części jako teren lasu (1 ZL) nie stanowi gruntu przeznaczonego pod zabudowę, a w konsekwencji nie mieści się w pojęciu terenu budowlanego, zdefiniowanego w art. 2 pkt 33 ustawy. Tym samym, sprzedaż 20 ha z tej działki obejmującą część o przeznaczeniu 1 ZL będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Natomiast działka nr 2 w części obejmującej tereny określone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako teren z możliwością zabudowy budynkami służącymi do obsługi produkcji w gospodarstwach rolnych, hodowlanych, ogrodniczych oraz w gospodarstwach leśnych i rybackich, z wykluczeniem budynków mieszkalnych (RU) stanowi teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, ponieważ przeznaczona jest w ww. części pod zabudowę. Tym samym sprzedaż 20 ha z działki nr 2 obejmującą ww. część nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W tej sytuacji należy przeanalizować przesłanki do ewentualnego zastosowania zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj. :

• towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
• brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

NSA w wyroku z 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że „zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”.

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT.

Powyższe oznacza, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży w wyniku której nabył on wcześniej ten towar nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Transakcja nabycia przez Panią m.in. działki nr 2 nastąpiła na podstawie aktu notarialnego od (…), bez podatku VAT. Tym samym nie można tym samym uznać, że nie przysługiwało Pani prawo do odliczenia podatku VAT, skoro dostawa nie była objęta tym podatkiem. Ponadto z opisu sprawy wynika, że działka ta była i jest wykorzystywana w ramach prowadzenia działalności rolniczej, a sprzedaż produkcji roślinnej (zbóż) oraz jaj była opodatkowana podatkiem VAT.

Zatem w przedmiotowej sprawie dla części dostawy 20 ha z działki nr 2, oznaczonej w MPZP jako RU, nie znajdzie również zastosowanie ze zwolnienie od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Tym samym należy stwierdzić, że sprzedaż przez Panią 20 ha z działki nr 2 będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z art. 7 ust. 1 ustawy, która w MPZP w części oznaczonej jako 1 ZL będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zaś w części oznaczonej jako RU będzie opodatkowana podatkiem VAT według właściwej stawki podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę całokształt sprawy i uznanie przez Panią sprzedaży 20 ha z działki rolnej nr 2 za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Pani zdaniem stanowi majątek osobisty, uznaję Pani stanowisko za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Interpretacja rozstrzyga w zakresie uznania Pani za podatnika z tytułu sprzedaży działki nr 1 i części działki 2 oraz zwolnienia od podatku VAT dla sprzedaży części działki nr 2 (pytanie nr 2), natomiast w zakresie pytania nr 1 dotyczącego zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla sprzedaży działki nr 1 wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).