Wystawienie faktury z adnotacją „NP” oraz adnotacją „odwrotne obciążenie” dla usług montażu wykładzin w obiekcie hotelowym położonym w Chorwacji. - Interpretacja - null
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Wystawienie faktury z adnotacją „NP” oraz adnotacją „odwrotne obciążenie” dla usług montażu wykładzin w obiekcie hotelowym położonym w Chorwacji.
Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe w części dotyczącej miejsca opodatkowania usług montażu wykładzin jako usług związanych z nieruchomościami na podstawie art. 28e ustawy oraz nieprawidłowe w części dotyczącej wystawienia faktury z adnotacją „NP” oraz adnotacją „odwrotne obciążenie” dla usług montażu wykładzin.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
22 lipca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 15 lipca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy wystawienia faktury z adnotacją „NP” oraz adnotacją „odwrotne obciążenie” dla usług montażu wykładzin w obiekcie hotelowym położonym w Chorwacji. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 7 października 2024 r. (wpływ 11 października 2024 r.)
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego:
Spółka A. Sp. z o.o. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług budowlanych polegających m.in. na montażu wykładzin dywanowych.
W ramach prowadzonej działalności Spółka planuje przyjąć zlecenie od innego podmiotu gospodarczego, mającego siedzibę w Rzeczpospolitej Polskiej (spółki sp. z o.o.), obejmujące usługę montażu wykładzin w obiekcie hotelowym, położonym poza granicami Rzeczpospolitej Polskiej (w Chorwacji). Spółka zamierza wykonać zlecenie z pomocą zatrudnionych przez siebie pracowników, którzy zostaną wysłani do miejsca wykonania zlecenia i zużyciem własnych materiałów.
Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.
Montaż wykładzin dywanowych będzie przebiegał w następujący sposób:
a.odkurzenie posadzki za pomocą odkurzacza,
b.szlifowanie wylewki typu (…),
c.miejscowa naprawa posadzki za pomocą szpachli,
d.ewentualna aplikacja masy samopoziomującej,
e.aplikacja kleju na posadzce,
f.ewentualne przyklejenie podkładu,
g.montaż wykładzin, tj. rozrysowanie pomieszczenia a następnie odpowiednie docięcie materiału oraz przyklejenie lub zamontowanie wykładziny do posadzki za pomocą podkładu samonośnego.
W tym miejscu wskazują Państwo, że maszyny używane do wykonania wyżej wskazanego zakresu robót są własnością Spółki, natomiast zapewnienie niezbędnej chemii wykorzystywanej podczas usługi należy, w zależności od kontraktu, do zadania Spółki lub Inwestora.
Montaż samej wykładziny może następować przy użyciu 3 metod. Pierwsza polega na tym, iż aplikacja wykładziny do posadzki następuje za pomocą kleju. Druga metoda to montaż wykładziny na macie samonośnej/samoprzylepnej. Trzecia metoda to montaż za pomocą gripperów czyli tzw. naciągu. Jest to montaż, w którym po obrysie pomieszczenia montowane są listwy z gwoździami i zostaje wpięty dywan. Wskazują Państwo, iż wykładzina będzie przytwierdzona w sposób trwały w budynku obiektu hotelowego.
Demontaż wykładziny jest trudny, nie można w łatwy sposób zdemontować lub przenieść wykładziny. Po demontażu wykładziny nie nadaje się ona do ponownego użytku i jest wyrzucana do kontenera na śmieci celem utylizacji.
Państwa Spółka i Państwa kontrahent (polski podmiot – spółka sp. z o.o.) nie posiadają stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Chorwacji. Ani Państwa Spółka ani Kontrahent nie są zarejestrowanymi podatnikami od wartości dodanej na terytorium Chorwacji.
Pytanie
Czy w rubryce „stawka podatku” w fakturze wystawionej przez Spółkę dla zleceniodawcy podmiotu (sp. z o.o.) mającego siedzibę w Rzeczpospolitej Polskiej za usługę montażu wykładzin w obiekcie hotelowym, położonym w Chorwacji, Spółka powinna zamieścić adnotację „NP” – nie podlega oraz czy w tej fakturze powinna znaleźć się adnotacja „reverse charge” (odwrotne obciążenie)?
Państwa stanowisko w sprawie
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy o VAT, za terytorium kraju uważa się Rzeczpospolita Polską. W niniejszej sprawie wykonanie montażu wykładzin jest usługą w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Zasadą jest, że usługi zgodnie z art. 28b ust. 1 wykonywane są w miejscu, w którym podatnik, będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej – w tym wypadku usługobiorcą będzie podmiot (sp. z o.o.) mający siedzibę w Rzeczpospolitej Polskiej. Z ogólnej zasady wynikać będzie konieczność opodatkowania wykonywanej usługi podatkiem VAT w wysokości 23%.
W opinii Wnioskodawcy, do opisanej sytuacji będzie miał zastosowanie wyjątek od ogólnej zasady określony w art. 28e ustawy o VAT, zgodnie z którym miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami jest miejsce położenia nieruchomości. W konsekwencji Wnioskodawca uważa, że miejsce świadczenia usługi montażu wykładzin w Chorwacji nie może być traktowane jako miejsce świadczenia usługi w Rzeczpospolitej Polskiej. Zatem transakcja ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, stąd według Wnioskodawcy w miejscu „stawka podatku” na wystawionej fakturze Spółka powinna wpisywać adnotację „NP”.
Zgodnie zaś z 106e ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT – w przypadku wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi, konieczne jest dodanie do faktury adnotacji „reverse charge” (odwrotne obciążenie). Zdaniem Wnioskodawcy, przepis ten ma zastosowanie do przedstawionej sytuacji, ponieważ końcowym nabywcą, obowiązanym do rozliczenia podatku jest podmiot mający siedzibę poza granicami RP.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.
W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium kraju - rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.
Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).
W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.
Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy.
Stosownie do art. 28a ustawy:
Na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:
1)ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
a)podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
b)osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2)podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
Art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.
Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ustawy:
Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.
Jak stanowi ust. 2 art. 28b ustawy:
W przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.
Z niniejszych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.
Jednakże w odniesieniu do pewnych kategorii usług, przepisy dotyczące podatku od towarów i usług wprowadzają szczególne regulacje dotyczące miejsca świadczenia. Jedną z takich kategorii są usługi związane z nieruchomościami.
I tak, zgodnie z art. 28e ustawy:
Miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.
Przepis art. 28e ustawy - jak wynika z jego brzmienia - stanowi wyjątek od zasady, przyjmując jako kryterium nie usytuowanie podmiotu, lecz przedmiotu, którym jest nieruchomość. Usługi, które jej wprost dotyczą, mają być opodatkowane według jej miejsca położenia. Kryterium położenia nieruchomości jest tu zatem decydujące - determinuje ono docelowo miejsce opodatkowania usługi związanej z daną nieruchomością. Co istotne, zasada wyrażona w art. 28e ustawy obejmuje wyłącznie usługi, które dotyczą konkretnej nieruchomości - jedynie wówczas można w praktyce zastosować opodatkowanie w miejscu położenia nieruchomości.
Także Dyrektywa Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L. Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.) w art. 47 przewiduje, że:
Miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomością, w tym usług rzeczoznawców i agentów nieruchomości, usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub w miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, przyznawanie prawa użytkowania nieruchomości oraz usług związanych z przygotowywaniem i koordynacją prac budowlanych, takich jak usługi architektów i biur nadzoru budowlanego, jest miejsce, w którym znajduje się dana nieruchomość.
Ustawa nie zawiera definicji pojęcia „nieruchomość” oraz pojęcia „usługi związanej z nieruchomościami”. Niemniej jednak ustawodawca unijny wychodząc naprzeciw oczekiwaniom państw członkowskich wprowadził rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 1042/2013 z 7 października 2013 r. (Dz. Urz. UE L Nr 284 z 26.10.2013 r., s. 1) zmianę do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1, ze zm.) – zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011 – dotyczącą pojęcia „nieruchomość”, jak również wyjaśnił, na czym polegają „usługi związane z nieruchomościami”.
Zgodnie z art. 13b rozporządzenia 282/2011:
Do celów stosowania dyrektywy 2006/112/WE za „nieruchomość” uznaje się:
a)każdą określoną część ziemi, na jej powierzchni lub pod jej powierzchnią, która może stać się przedmiotem własności i posiadania;
b)każdy budynek lub każdą konstrukcję przytwierdzone do gruntu lub w nim osadzone powyżej lub poniżej poziomu morza, których nie można w łatwy sposób zdemontować lub przenieść;
c)każdy zainstalowany element stanowiący integralną część budynku lub konstrukcji, bez którego budynek lub konstrukcja są niepełne, taki jak drzwi, okna, dachy, schody i windy;
d)każdy element, sprzęt lub maszynę zainstalowane na stałe w budynku lub konstrukcji, które nie mogą być przeniesione bez zniszczenia lub zmiany budynku lub konstrukcji.
W myśl art. 31a ust. 1 rozporządzenia 282/2011:
Usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 47 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują jedynie te usługi, które mają wystarczająco bezpośredni związek z daną nieruchomością. Usługi uważa się za mające wystarczająco bezpośredni związek z nieruchomością w następujących przypadkach:
a)gdy wywodzą się z nieruchomości, a dana nieruchomość stanowi element składowy usługi i jest elementem centralnym oraz niezbędnym z punktu widzenia świadczonych usług;
b)gdy są świadczone w odniesieniu do nieruchomości lub dla niej przeznaczone i mają na celu zmianę prawnego lub fizycznego stanu danej nieruchomości.
Jak stanowi art. 31a ust. 2 rozporządzenia 282/2011:
Ustęp 1 obejmuje w szczególności:
a)pracowanie planów budynku lub jego części przeznaczonych na określoną działkę, bez względu na to, czy budynek został wzniesiony;
b)świadczenie usług nadzoru budowlanego lub ochrony na miejscu;
c)wznoszenie budynku na terenie oraz prace budowlane i rozbiórkowe dotyczące budynku lub jego części;
d)budowę stałych struktur na terenie, jak również prace budowlane i rozbiórkowe dotyczące stałych struktur, takich jak systemy rurociągów gazowych, wodnych, kanalizacyjnych i podobnych;
e)prace terenowe, łącznie z usługami rolniczymi, takimi jak orka, siew, nawadnianie i nawożenie;
f)badanie i ocenę ryzyka dla nieruchomości i jej stanu;
g)szacowanie wartości nieruchomości, łącznie z przypadkami, kiedy taka usługa jest wymagana na potrzeby ubezpieczenia, w celu ustalenia wartości nieruchomości jako zabezpieczenia kredytu lub w celu oszacowania ryzyka i strat w przypadku sporów;
h)wynajem lub wydzierżawianie nieruchomości inne niż opisane w ust. 3 lit. c), łącznie z przechowywaniem towarów w wyznaczonej do tego określonej części nieruchomości przeznaczonej do wyłącznego użytku przez usługobiorcę;
i)świadczenie usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, łącznie z prawem do przebywania w określonym miejscu na podstawie praw do korzystania z nieruchomości w oznaczonym czasie i podobnych;
j)przyznanie lub przeniesienie praw innych niż objęte lit. h) oraz i) do wykorzystania nieruchomości w całości lub w części, łącznie z zezwoleniem na korzystanie z części nieruchomości, np. udzielanie pozwoleń na połów lub polowanie, przyznawanie dostępu do poczekalni w portach lotniczych lub korzystanie z infrastruktury, za którą pobiera się opłaty, takiej jak most lub tunel;
k)utrzymanie, remont i naprawę budynku lub jego części, łącznie z takimi pracami jak sprzątanie, układanie płytek, tapetowanie i układanie parkietu;
l)utrzymanie, remont i naprawę stałych struktur, takich jak systemy rurociągów gazowych, wodnych, kanalizacyjnych i podobnych;
m)instalację lub montaż maszyn lub sprzętu, które po zainstalowaniu lub zamontowaniu są uznane za nieruchomość;
n)utrzymanie i naprawę oraz kontrolę maszyn lub sprzętu, jak również nadzór nad maszynami lub sprzętem, jeżeli maszyny lub sprzęt są uznane za nieruchomość;
o)zarządzanie nieruchomościami inne niż zarządzanie portfelem inwestycji w nieruchomości objęte ust. 3 lit. g), obejmujące obsługę nieruchomości komercyjnej, przemysłowej lub mieszkalnej przez właściciela nieruchomości lub na jego rzecz;
p)pośrednictwo w sprzedaży, dzierżawie lub wynajmie nieruchomości oraz ustanowieniu lub przeniesieniu określonych udziałów w nieruchomościach lub praw rzeczowych dotyczących nieruchomości (bez względu na to, czy są one traktowane jako majątek rzeczowy, czy nie), inne niż pośrednictwo objęte ust. 3 lit. d);
q)usługi prawne związane z przeniesieniem tytułu do nieruchomości, ustanowieniem lub przeniesieniem określonych udziałów w nieruchomościach lub praw rzeczowych dotyczących nieruchomości (bez względu na to, czy są one traktowane tak jak rzeczy), takie jak czynności notarialne lub sporządzanie umów kupna lub sprzedaży nieruchomości, nawet jeżeli transakcja, w wyniku której dochodzi do zmiany stanu prawnego nieruchomości, nie zostaje przeprowadzona.
W art. 31a ust. 3 rozporządzenia 282/2011 zdefiniowano katalog przesłanek negatywnych, tj. usług które nie są uznawane za związane z nieruchomościami:
a)opracowania planów budynku lub jego części, jeżeli nie są one przeznaczone na określoną działkę;
b)przechowywania towarów na terenie nieruchomości, jeżeli żadna część nieruchomości nie jest przeznaczona do wyłącznego użytku przez usługobiorcę;
c)świadczenia usług reklamowych, nawet jeżeli wiąże się to z wykorzystaniem nieruchomości;
d)pośrednictwa w świadczeniu usług zakwaterowania hotelowego lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, jeżeli pośrednik działa w imieniu i na rzecz osoby trzeciej;
e)udostępniania miejsca na stoisko podczas targów lub wystaw, łącznie z innymi powiązanymi usługami umożliwiającymi wystawcy przedstawienie towarów, takimi jak projekt stoiska, transport i przechowywanie towarów, udostępnianie maszyn, okablowanie, ubezpieczenie i reklama;
f)instalacji lub montażu maszyn lub sprzętu, utrzymania i naprawy oraz kontroli maszyn lub sprzętu, jak również nadzoru nad maszynami lub sprzętem, które nie są lub nie stają się częścią nieruchomości;
g)zarządzania portfelem inwestycji w nieruchomości;
h)usług prawnych powiązanych z umowami, innych niż objęte ust. 2 lit. q), łącznie z doradztwem dotyczącym warunków umowy dotyczącej przeniesienia nieruchomości lub wykonania takiej umowy lub też udowodnienia istnienia takiej umowy, jeżeli takie usługi nie dotyczą przeniesienia tytułu do nieruchomości.
Rozwiązania wprowadzone powyższym rozporządzeniem mają na celu doprowadzić w całej Unii Europejskiej do wspólnej wykładni i spójnego stosowania przepisu szczególnego, jakim jest art. 47 Dyrektywy 2006/112/WE Rady.
Z opisu sprawy wynika, że planujecie Państwo przyjąć zlecenie od podmiotu gospodarczego mającego siedzibę w Rzeczpospolitej Polskiej (spółki z o.o.) obejmujące usługę montażu wykładzin w obiekcie hotelowym położonym poza granicami Polski (w Chorwacji). Montaż wykładzin dywanowych obejmuje: odkurzenie posadzki za pomocą odkurzacza, szlifowanie wylewki typu (…), miejscową naprawę posadzki za pomocą szpachli, ewentualną aplikację masy samopoziomującej, aplikację kleju na posadzce, ewentualne przyklejenie podkładu, montaż wykładzin, tj. rozrysowanie pomieszczenia, a następnie odpowiednie docięcie materiału oraz przyklejenie lub zamontowanie wykładziny do posadzki za pomocą podkładu samonośnego.
Montaż wykładziny może następować przy użyciu 3 metod: za pomocą kleju, na macie samonośnej/samoprzylepnej oraz za pomocą gripperów czyli tzw. naciągu – jest to montaż, w którym po obrysie pomieszczenia montowane są listwy z gwoździami i zostaje wpięty dywan. Wskazują Państwo, że wykładzina będzie przytwierdzona w sposób trwały w budynku obiektu hotelowego.
Demontaż wykładziny jest trudny, nie można w łatwy sposób zdemontować lub przenieść wykładziny. Po demontażu wykładziny nie nadaje się ona do ponownego użytku i jest wyrzucana do kontenera na śmieci celem utylizacji.
Państwa Spółka i Państwa kontrahent (polski podmiot – spółka sp. z o.o.) nie posiadają stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Chorwacji. Ani Państwa Spółka ani polski Kontrahent nie jesteście zarejestrowanymi podatnikami od wartości dodanej na terytorium Chorwacji.
Państwa wątpliwości dotyczą tego czy na fakturze wystawionej dla polskiego Kontrahenta (sp. z o.o.) mającego siedzibę w Polsce za usługę montażu wykładzin w obiekcie hotelowym, położonym w Chorwacji, powinni Państwo zamieścić adnotację „NP” oraz adnotację „odwrotne obciążenie”.
W odniesieniu do Państwa sytuacji należy podkreślić, że miejsce świadczenia usługi wskazuje w jakim kraju i który z podatników powinien opodatkować daną usługę. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy w innym kraju. Ponadto, przepisy ustawy dotyczące ustalania miejsca świadczenia usług oprócz zasady ogólnej, o której mowa w art. 28b ust. 1 ustawy, zawierają także szczególne uregulowania, które uzależniają miejsce świadczenia usługi np. od faktycznego jej wykonywania, tak jak mamy z tym do czynienia w przypadku usług związanych z nieruchomościami. Wówczas w sytuacji, gdy usługa jest świadczona w innym niż Polska kraju nawet jeśli kontrahentem lub kontrahentami są polskie podmioty zastosowanie znajdują przepisy kraju, w którym dana czynność jest wykonywana.
Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy wskazać należy, że opisane we wniosku usługi montażu wykładzin dywanowych w obiekcie hotelowym położonym w Chorwacji mają bezpośredni związek z nieruchomością w rozumieniu art. 28e ustawy. Jak wskazują Państwo, montaż wykładzin do posadzki następuje za pomocą kleju, na macie samonośnej / samoprzylepnej oraz za pomocą gripperów czyli tzw. naciągu, zaś wykładzina będzie przytwierdzona w sposób trwały w budynku obiektu hotelowego. Jednocześnie demontaż wykładziny jest trudny, nie można jej w łatwy sposób zdemontować lub przenieść, natomiast w wyniku demontażu wykładzina nie nadaje się do ponownego użytku i jest wyrzucana do kontenera na śmieci celem utylizacji. Tym samym świadczenie polegające na montażu wykładzin, która jest przytwierdzona na stałe do podłoża budynku stanowią usługi do których zastosowanie znajdzie art. 28e ustawy. Jak wynika z tego przepisu miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami jest miejsce położenia tych nieruchomości. W konsekwencji, usługi te nie będą podlegać opodatkowaniu w Polsce, lecz w państwie, w którym znajduje się dana nieruchomość, tj. w Chorwacji.
Zatem należy zgodzić się Państwem, że miejscem świadczenia usługi montażu wykładzin w obiekcie hotelowym w Chorwacji jest miejsce położenia nieruchomości, i tym samym nie będzie ona podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.
Zatem, z uwagi na powołane przepisy prawa oraz okoliczności sprawy, w sytuacji gdy polski Kontrahent na rzecz którego świadczą Państwo usługi montażu nie jest zarejestrowany dla potrzeb podatku od wartości dodanej w kraju położenia nieruchomości (w Chorwacji), zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego jest Państwa Spółka jako wykonawca usługi budowlanej na nieruchomości w Chorwacji. Oznacza to, że Państwo jako świadczący usługi montażu w związku z transakcją realizowaną na rzecz polskiego podatnika będziecie zobowiązani do opodatkowania tej usługi w kraju położenia nieruchomości (według przepisów tego kraju).
Odnośnie zaś określenia, który z podatników, tj. świadczący usługę czy jej nabywca jest zobowiązany do rozliczenia podatku VAT należy zwrócić uwagę na treść art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, zgodnie z którym:
Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
a)usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
b)usługobiorcą jest:
- w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
- w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku których miejscem świadczenia usług, których te bony dotyczą, jest terytorium kraju - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15,
- w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.
W myśl art. 17 ust. 2 ustawy:
W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4 i 5, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.
Powołany powyżej przepis odnosi się do sytuacji, gdy miejscem świadczenia a zarazem opodatkowania usług jest terytorium Polski. W opisanym we wniosku zdarzeniu miejscem świadczenia usług montażu dywanów będzie terytorium innego niż Polska kraju UE (terytorium Chorwacji). W związku z tym do rozliczenia przedmiotowej transakcji zastosowanie mają przepisy obowiązujące w kraju opodatkowania usługi a nie przepisy polskie. Nie ma znaczenia, że Spółka prowadzi działalność jako polski podatnik podatku VAT i że dokonuje sprzedaży usług budowlanych na rzecz innego polskiego podatnika. Co do zasady rozliczenie podatku VAT ciąży na wykonawcy usługi jednakże w szczególnych przypadkach rozliczenia tego może dokonać usługobiorca. Ponieważ z tytułu realizowanej przez Państwa transakcji krajem uprawnionym do poboru podatku VAT jest inny niż Polska kraj UE (Chorwacja) to jedna ze stron transakcji musi ten podatek w tym kraju odprowadzić.
O konieczności rejestracji dla celów podatku VAT w związku ze świadczeniem usług budowlanych na terenie np. Chorwacji decydują przepisy tamtego kraju. W sytuacji gdy przepisy obowiązujące w Chorwacji (lub innych krajach UE) nie zobowiążą Państwa do rejestracji dla celów podatku VAT w tym kraju a zobowiążą Państwa nabywcę to wówczas Spółka będzie mógł wystawić fakturę na podstawie polskich przepisów z adnotacją „odwrotne obciążenie”. W przypadku, gdy to Spółka będzie zobowiązana do rejestracji dla celów podatku od wartości dodanej w Chorwacji będą Państwo zobowiązani do dokumentowania świadczonej usługi na podstawie przepisów prawa chorwackiego.
Odnośnie dokumentowania świadczonych przez Państwa usług należy zauważyć, że zasady wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.
I tak, zgodnie art. 106a pkt 2 lit. a) ustawy:
Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:
Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
Elementy, jakie powinna zawierać faktura, zostały wymienione w art. 106e ustawy.
Stosownie do treści art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy:
Faktura powinna zawierać w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy „odwrotne obciążenie”.
Przy czym jak stanowi art. 106e ust. 5 pkt 1 ustawy:
Faktura może nie zawierać w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a – danych określonych w ust. 1 pkt 10 i 12-14.
Państwa zdaniem, przepis art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy ma zastosowanie do Państwa sytuacji, ponieważ końcowym nabywcą usługi obowiązanym do rozliczenia podatku jest podmiot mający siedzibę poza granicami Polski.
Nie można zgodzić się Państwa stanowiskiem.
Należy zauważyć, że adnotację „odwrotne obciążenie”, zgodnie z powołanym przepisem zamieszcza się na fakturze jedynie w sytuacji, gdy nabywca byłby zobowiązany do rozliczenia podatku w kraju, w którym ma miejsce opodatkowanie świadczonych usług (co zależy od przepisów obowiązujących w danym kraju).
W Państwa sytuacji świadczone usługi montażu wykładzin nie podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski, gdyż miejscem ich świadczenia jest miejsce położenia nieruchomości określone na podstawie art. 28e ustawy. Usługi te świadczą Państwo na rzecz zleceniodawcy - polskiego podatnika, który nie posiada siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w kraju położenia nieruchomości, zatem powinny być opodatkowane i rozliczone w kraju położenia nieruchomości, tj. w tej sytuacji w Chorwacji. Przy czym kwestie odnośnie tego jak powinien być rozliczony podatek od dokonanej przez Państwa sprzedaży i który z podatników powinien go rozliczyć, nie regulują przepisy polskiej ustawy o podatku od towarów i usług, lecz obowiązujące przepisy ustawy o podatku od wartości dodanej obowiązujące w Chorwacji. Jednocześnie należy przy tym mieć na uwadze, że to na stronach transakcji spoczywa obowiązek prawidłowego jej rozliczenia.
Zatem za nieprawidłowe należy uznać Państwa stanowisko, za usługę montażu wykładzin wykonywanej na nieruchomości w Chorwacji Spółka powinna wystawić fakturę dla polskiego podmiotu (sp. z o.o.) z siedzibą w Polsce z adnotacją „NP” oraz adnotacją „odwrotne obciążenie”.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).