- Podleganie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług otrzymanych dotacji na realizację Projektu, a także przyszłych potencjalnie otrzymanych dofinansowań, - prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupów realizowanych w ramach Projektu.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 września 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 11 września 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

‒podlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług otrzymanych przez Państwa dotacji na realizację Projektu pn.: „...”, a także przyszłych potencjalnie otrzymanych dofinansowań,

‒prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupów realizowanych w ramach ww. Projektu.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej: „Wnioskodawca”, „Partner Projektu”, „Beneficjent”) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”). Wniosek o interpretację obejmuje zarówno stan faktyczny, jak również zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca przystąpił do konsorcjów w związku z realizacją niżej wymienionego Projektu, który jest/ma być realizowany przy wsparciu środków finansowych pozyskanych z funduszy krajowych i europejskich, tj.:

‒konsorcjum na poziomie europejskim, dotyczącym środków europejskich, którego Liderem jest A z siedzibą w ... (dalej jako „Lider EU”),

‒konsorcjum na poziomie polskim, dotyczącym środków krajowych, którego Liderem jest „B” z siedzibą w ... (dalej także jako „Lider PL”).

Łącznie Lider EU oraz Lider PL dalej zwani jako „Lider Konsorcjum”.

Oba Konsorcja zostały zawiązane w związku z realizacją projektu pod nazwą: „...” (zwanego dalej: „Projekt” lub „Operacja”). Celem Projektu miało być (...).

Dla realizacji Projektu na poziomie europejskim, w dniu (...) została zawarta Umowa Konsorcjum pomiędzy Wnioskodawcą a A z siedzibą w ...i pozostałymi (...) partnerami Projektu (zwana dalej: „Umową Konsorcjum EU”). Dla celu realizacji Projektu na poziomie polskim w dniu (...) została zawarta Umowa Konsorcjum, pomiędzy Wnioskodawcą, C, D oraz B z siedzibą w ... jako Liderem Konsorcjum (zwana dalej: „Umową Konsorcjum PL”).

W rezultacie prowadzonych działań przez członków konsorcjum na poziomie europejskim i krajowym, Projekt pod nazwą „...” uzyskał finansowanie z następujących środków publicznych, tj.:

‒w 50% ze środków FENG w ramach umowy o dofinansowanie z dnia (...) zwartej przez Lidera Konsorcjum z Narodowym Centrum Badań i Rozwoju z siedzibą w …, oraz

‒w 50% z programu DEP w ramach odrębnej umowy nr … zawartej pomiędzy Komisją Europejską oraz podmiotami z różnych państw członkowskich Unii Europejskiej, w tym między innymi z Wnioskodawcą.

W założeniu, suma dotacji uzyskana z różnych źródeł na finansowanie Projektu, ma pokrywać w całości koszty realizacji Projektu. W ramach umów o dofinansowanie, za przekazywanie środków otrzymanych od podmiotów finansujących Projekt, do Członków Konsorcjum, odpowiedzialny jest Lider Konsorcjum. Zgodnie z ustaleniami w ramach konsorcjów, w przypadku nieprawidłowego rozliczenia dotacji, w wyniku czego powstanie obciążenie finansowe, w tym odsetki, Lider Konsorcjum obciąża Partnera Projektu, z którego winy powstała nieprawidłowość powodująca obciążenie. Środki finansowe przyznane na realizację Projektu nie stanowią dla Członków Konsorcjum pomocy publicznej w rozumieniu art. 107 i art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Po otrzymaniu finansowania, Lider Konsorcjum ma przekazywać środki finansowe w transzach zgodnie z przyjętym harmonogramem i ustalonym budżetem dla każdego Partnera Projektu. Środki finansowe z dotacji Lider Konsorcjum ma przekazywać pozostałym Członkom Konsorcjum w formie zaliczek lub refundacji, na zasadach określonych w umowie o dofinansowanie. Umowa o dofinansowanie może też przewidywać wypłatę dotacji na podstawie wniosku o płatność. Do czasu przekazania zaliczki lub refundacji, Partnerzy Projektu są zobowiązani do zaangażowania własnych środków finansowych w realizację Projektu. Każdy Partner Projektu zadeklarował, że wydatki rozliczające otrzymaną zaliczkę oraz wydatki zgłoszone do refundacji zostaną poniesione w celu realizacji Projektu oraz wpisują się w realizację celów, rezultatów i wskaźników Projektu. Za prawidłowe rozliczenie wydatków ponoszonych w ramach Projektu jest odpowiedzialny Członek Konsorcjum. Lider pełni funkcję doradczą w zakresie rozliczania wydatków poniesionych przez Partnerów Projektu.

W ramach dotacji na realizację Projektu Wnioskodawca będzie realizował następujące zadania:

‒1 - przygotowanie, wdrożenie i utrzymanie fizycznej infrastruktury oraz zapewnienie związanej z nią wiedzy niezbędnej do (...),

‒2: zarządzanie jakością, standardy, metodologia i wspólne bloki usług (…) - to jest w szczególności utrzymanie i zwiększenie poziomu jakości wszystkich usług oferowanych przez w pełni zintegrowany ... i maksymalizacja ogólnego zadowolenia użytkowników z ....

‒3 (…) - ustanowienie „front office” ..., w celu zwiększenia rozpoznawalności projektu ..., docierając do odpowiednich grup interesariuszy i angażując ich w działania realizowane w ramach projektu.

‒4 (…) Odbiorcą usług świadczonych przez Wnioskodawcę będą: (...).

Realizacja świadczenia usług przez Wnioskodawcę na rzecz odbiorców usług (dalej jako „Klienci”) będzie odbywała się w następujący sposób:

1)Wyłonienie Klientów będzie realizowane po uruchomieniu aktywności związanych z kolejnymi etapami realizacji Projektu.

2)Warunkiem otrzymania przez Klientów wsparcia od Konsorcjum, w tym od Wnioskodawcy jest to, że Klienci będą musieli spełnić wymogi określone przy udzielaniu pomocy de minimis w Projekcie.

3)Klienci uprawnieni do uzyskania pomocy w ramach świadczonych usług, zostaną zakwalifikowani w otwartym, niedyskryminacyjnym i przejrzystym procesie, w oparciu o zasadę „kto pierwszy, ten lepszy”. Kto pierwszy złoży zgłoszenie z zapotrzebowaniem na daną usługę/usługi i przejdzie weryfikację możliwości uzyskania pomocy de minimis w Projekcie, ten pierwszy otrzyma wsparcie.

4)Oferta będzie ograniczona do podmiotów należących do grup docelowych Projektu zgodnie z umowami na dofinansowanie.

5)Z Klientami będą zawierane umowy na wykonanie usług.

6)Klient zawierał będzie umowę z Liderem Konsorcjum tj. umowę na świadczenie usługi doradczej i udzielenie pomocy de minimis.

7)Wykonawcą konkretnej usługi będą Członkowie Konsorcjum, w tym Wnioskodawca. Wnioskodawca będzie świadczył na rzecz Klientów tylko wybrane usługi z palety usług Konsorcjum.

8)Ustalenie szczegółowego zakresu usług dla danego Klienta odbywać się będzie na poziomie Konsorcjum po kontakcie z Klientem, po ocenie przez Lidera Konsorcjum dojrzałości cyfrowej Klienta i określeniu jego potrzeb.

9)Umowy będą ustandaryzowane i znane na etapie wyboru usług przez Klienta.

10)Warunki umów, na podstawie których będą świadczone usługi na rzecz Klientów są/będą jednakowe dla wszystkich Klientów Projektu, ale zakres czynności na rzecz danego Klienta będzie zależny od oceny dojrzałości cyfrowej Klienta i jego zidentyfikowanych na etapie badania potrzeb.

11)Od realizacji umów na świadczenie usług będzie mógł odstąpić zarówno Klient, jak i Wnioskodawca na zasadach przewidzianych przepisami Kodeksu cywilnego.

12)Wsparcie Klientów w ramach Projektu polega/będzie polegało na świadczeniu usług.

W ramach wykonania umów konsorcjum, Wnioskodawca nie wykonuje/nie będzie wykonywał działań na rzecz Lidera Konsorcjum lub innych Partnerów Projektu. Jednocześnie Partnerzy Projektu zachowują pełną odrębność i samodzielność w realizacji działań w ramach Konsorcjum.

Środki finansowe od NBCR oraz Komisji Europejskiej są/będą przekazywane Liderowi Konsorcjum, który przekazuje je następnie dla Partnerów Projektu, w tym Wnioskodawcy zgodnie z ustaleniami umów o dofinansowanie oraz Umowy Konsorcjum EU i Umowy Konsorcjum PL.

W ocenie Wnioskodawcy środki finansowe są/będą przekazywane jako wynagrodzenie za wykonanie konkretnego świadczenia (przeprowadzenie Projektu), a więc istnieje bezpośredni związek przyczynowy pomiędzy otrzymanym środkami z umów o dofinansowanie, a wykonaniem przez Wnioskodawcę świadczeń na rzecz Klientów.

W związku z realizacją Projektu, Wnioskodawca będzie ponosił następujące koszty, które będą w całości finansowane z otrzymanych dotacji, tj.:

‒wynagrodzenia personelu projektu wykonującego zadania określone w projekcie,

‒usługi zewnętrzne (podwykonawstwo),

‒podróże służbowe personelu projektu,

‒zakup środków trwałych i ich amortyzacja,

‒zakup wyposażenia i materiałów związanych z realizacją zadań w projekcie,

‒koszty pośrednie obsługi administracyjnej projektu (max 7% wartości projektu).

Otrzymane dofinansowania nie przewidują możliwości wykorzystania otrzymanych środków na pozostałą działalność Wnioskodawcy (niezwiązaną z Projektem) i nie może skutkować osiągnięciem przychodów. Zatem Wnioskodawca nie uzyska dodatkowych przychodów w związku z Projektem, a jedynie zwrot poniesionych kosztów.

Inne warunki realizacji Projektu:

1)Wszelkie zakupy w ramach Projektu będą wykonywane samodzielnie przez Wnioskodawcę na rzecz Wnioskodawcy.

2)Zakupy towarów i usług będą realizowane przez Wnioskodawcę w zakresie dotyczącym wyłącznie części Projektu powierzonej Wnioskodawcy.

3)Faktury dokumentujące nabycie towarów i usług związanych z realizacją przypisanych Wnioskodawcy działań w Projekcie będą wystawione na Wnioskodawcę.

4)Wnioskodawca będzie wskazany jako nabywca na fakturach dokumentujących zakupy związane z realizacją Projektu i tylko w odniesieniu do realizowanych przez siebie zadań.

5)Wnioskodawca nie realizowałby Projektu, gdyby nie otrzymał dofinansowania na jego realizację.

6)Gdyby Projekt nie był dofinansowany, czynności rozumiane jako pakiety usług dla Klientów w ogóle nie byłyby wykonywane. Zostały one specjalnie zaprojektowane, opracowane i stworzone na potrzeby Projektu.

7)Wszystkie świadczenia w Projekcie są/będą realizowane przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta w ramach środków finansowych przyznanych na podstawie umów o dofinansowanie, a więc Wnioskodawca wykonuje na rzecz Klientów usługi w zamian za wynagrodzenie w postaci dofinansowania.

8)Zgodnie z umowami o dofinansowanie Wnioskodawca jest zobowiązany dostarczać Liderowi Konsorcjum dane dotyczące rozliczenia się ze swojej części usług, a na tej podstawie Lider zbiorczo wnioskuje o środki w imieniu Konsorcjum.

9)W przypadku niezrealizowania przypadających na Wnioskodawcę zadań dotyczących Projektu, jest on zobowiązany do zwrotu otrzymanych środków finansowych.

10)Całkowita kwota dofinansowania dla Wnioskodawcy jest równa sumie zaplanowanych wydatków, a więc kwoty dofinansowania wypłacane Wnioskodawcy w ramach realizacji Projektu odpowiadają kwotom przewidzianym w umowach o dofinansowanie przypadających na Wnioskodawcę.

11)Projekt nakierowany jest na budowę centrów testowania w Europie jako przyszłą działalność komercyjną, co oznacza, że po zakończeniu Projektu Wnioskodawca będzie mógł oferować usługi na zasadzie pełnej odpłatności, bez udziału dotacji.

12)Ponadto, już w trakcie realizacji Projektu Wnioskodawca będzie miał możliwość realizować usługi (lub ich część) odpłatnie. Na przykład w sytuacji, gdy klient objęty wsparciem wyczerpał limit pomocy de-minimis, to będzie płacił do 50% ceny usługi (zamiast dotacji z NCBiR), a pozostałą kwotę będzie pokrywać NCBiR (do wysokości limitu pomocy de-minimis) oraz Komisja Europejska.

13)Jeżeli Umowy o dofinansowanie nie stanowią inaczej, wyniki prac powstałych w ramach realizacji Projektu oraz autorskie prawa majątkowe do wyników prac uzyskanych przez danego Członka Konsorcjum w ramach realizacji zadań, przysługują temu Członkowi na wszystkich polach eksploatacji istniejących w momencie podpisania Umowy Konsorcjum i odpowiadających rodzajowi utworu, w szczególności wymienionych w art. 50 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1062), bez ograniczeń czasowych i terytorialnych.

14)Towary i usługi nabywane przez Wnioskodawcę w związku z realizacją Projektu są wykorzystywane/będą wykorzystywane do celów prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

15)Wydatki związane z realizacją Projektu są/będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Pytania

1.Czy w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, otrzymane przez Wnioskodawcę dotacje na realizację Projektu, a także przyszłe potencjalnie otrzymane dofinansowania, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

2.Czy w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Wnioskodawcy przysługuje/będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupów realizowanych w ramach Projektu?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad.1.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, otrzymane przez Wnioskodawcę dotacje na realizację Projektu, a także przyszłe potencjalnie otrzymane dofinansowania, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej jako „ustawa o VAT”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1)przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;

2)wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;

3)wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;

4)wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;

5)ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;

6)oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;

7)zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zatem w świetle powyższych przepisów ustawy o VAT, przez świadczenie usług należy rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powyższe przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do „grona” usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego. Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o VAT.

Nie mniej jednak, aby można było mówić o usłudze, konieczne jest spełnienie następujących warunków:

‒w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

‒świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi zatem istnieć związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy jej wykonaniem a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną czynność w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia. Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. Zatem pod pojęciem odpłatności rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako „TSUE”), przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Bowiem na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego. Ponieważ przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę, to należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej).

Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Dla przykładu, w wyroku w sprawie C-89/81 (Hong-Kong Trade Development Council), Trybunał stwierdził, że wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem Trybunał w wyroku w sprawie C-102/86 (Apple and Pear Development Council), uznał, iż czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Pojęcie „odpłatności” pojawiło się również w orzeczeniu Trybunału w sprawie C-154/80 (Staatsecretaris van Financiën), które zapadło na tle przepisów I Dyrektywy VAT z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wskazał w nim, że termin „zapłata” stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu - jak wskazał Trybunał - świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

Na uwagę zasługuje tutaj także orzeczenie w sprawie C-16/93 (R.J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden), gdzie podkreślono, iż dla wystąpienia opodatkowania podatkiem od towarów i usług konieczne staje się zaistnienie bezpośredniego związku płatności z konkretną czynnością oraz istnienie konsumenta tej czynności.

Uwzględniając powyższe, w przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych. Ponadto stwierdzić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W ocenie Wnioskodawcy, w zakresie przedstawionym w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, świadczenia jakie wykona Wnioskodawca w ramach Projektu na rzecz Klientów, stanowią usługi w rozumieniu ustawy o VAT, natomiast wynagrodzeniem Wnioskodawcy będzie dofinansowanie jakie otrzyma w związku z projektem od NCBR oraz Komisji Europejskiej.

Dalej Wnioskodawca podniósł, że istotne znaczenie w niniejszej sprawie, ma także wyjaśnienie pojęcia „dotacja bezpośrednio związana z ceną”.

Zgodnie bowiem z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zatem w świetle przepisu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, nie ma znaczenia od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę (czy od nabywcy czy od osoby trzeciej), a ważne jest aby było to wynagrodzenie za dane konkretne świadczenie lub za daną konkretną dostawę.

W tym zakresie można natomiast powołać się w szczególności na wyrok TSUE w sprawie C-184/00 (Office des products wallons ASBL v. Belgian State). W wyroku tym Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencję, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego. Trybunał argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia. Cena jaką płaci nabywca musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni.

Z kolei w wyroku TSUE nr C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd.v. Commisioners od Customs and Excise, w skrócie „KNW”), Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej.

Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki. Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w tym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym.

W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy za niższą kwotę (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT. Tego rodzaju dotacje występowały w przypadku KNW. Istniał bezpośredni związek pomiędzy usługami podatnika a otrzymywanymi dotacjami (dotacje były korelatem usług i wypłacano je tylko w razie ich świadczenia; również kwotowo zależały od liczby usług). Wpływ na cenę również był oczywisty: ostateczny odbiorca nie musiał płacić za usługę właśnie z powodu pokrycia jej dotacją. Mimo, że dotacje oczywiście wpływały na działalność przedsiębiorstwa i w sensie ekonomicznym pokrywały część kosztów jego funkcjonowania, przede wszystkim były one związane z ceną. Dlatego też nie można było ich traktować jako pozostających poza VAT.

Jeżeli otrzymana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę lub świadczeniobiorca otrzymuje je za darmo), taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można – i należy - potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

Biorąc pod uwagę przepisy ustawy o VAT oraz orzecznictwo TSUE, stwierdzić należy, że dla przyjęcia, że dofinansowanie ma bezpośredni związek z ceną, niezbędne jest, aby było ono przyznane konkretnemu podmiotowi w celu umożliwienia mu dostarczenia konkretnych dóbr i usług.

Kryterium decydującym o uznaniu dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, czy dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług czy też dotacja jest przeznaczona na ogólną działalność.

Jak to wynika z opisu stanu faktycznego, dofinansowanie jakie otrzymuje i otrzyma Wnioskodawca na podstawie umów o dofinansowanie od NCBR oraz Komisji Europejskiej, jest związane z usługami jakie Wnioskodawca będzie świadczył na rzecz Klientów, którym przyznana zostanie pomoc w ramach otwartego, niedyskryminacyjnego i przejrzystego procesu na podstawie wniosków złożonych przez Klientów. Co prawda pomoc dla Klientów będzie nieodpłatna, ale usługi jakie Wnioskodawca będzie świadczył na rzecz Klientów będą powiązane z wynagrodzeniem (dotacją) jaką uzyska Wnioskodawca na wykonanie tych usług.

Zatem w ocenie Wnioskodawcy środki finansowe z dotacji są/będą przekazywane jako wynagrodzenie za wykonanie konkretnego świadczenia (przeprowadzenie Projektu), a więc istnieje bezpośredni związek przyczynowy pomiędzy otrzymanymi przez Wnioskodawcę środkami z umów o dofinansowanie (wynagrodzeniem), a wykonaniem przez Wnioskodawcę świadczeń na rzecz Klientów (usługą w rozumieniu ustawy o VAT).

Jak to wskazano w stanie faktycznym:

‒„Projekt nakierowany jest na (...) jako przyszłą działalność komercyjną, co oznacza, że po zakończeniu Projektu Wnioskodawca będzie mógł oferować usługi na zasadzie pełnej odpłatności, bez udziału dotacji.”

‒Ponadto, już w trakcie realizacji Projektu Wnioskodawca będzie miał możliwość realizować usługi (lub ich część) odpłatnie. Na przykład w sytuacji, gdy klient objęty wsparciem wyczerpał limit pomocy de-minimis, to będzie płacił do 50% ceny usługi (zamiast dotacji z NCBiR), a pozostałą kwotę będzie pokrywać NCBiR (do wysokości limitu pomocy de-minimis) oraz Komisja Europejska.”

Powyższe potwierdza także, że przyznane Wnioskodawcy dofinansowanie ma związek z działalnością gospodarczą i jednocześnie jest związane z konkretnymi usługami, które Wnioskodawca wykona na rzecz Klientów, bowiem w przypadku, gdy Klient przekroczy limit pomocy de-minimis będzie nadal mógł skorzystać z usług doradczych realizowanych w ramach Projektu, ale za częściową odpłatnością.

Warto także wskazać, że Wnioskodawca realizuje Projekt w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a nie działalności statutowej finansowanej dotacjami mającymi charakter podmiotowy. Jak to wynika z opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, dotacje przyznane Wnioskodawcy są przeznaczone na konkretne zadania wykonywane w ramach Projektu, a nie na ogólną działalność. Głównym celem Projektu jest (...).

Zatem dofinansowanie przyznane zostało Wnioskodawcy na ściśle określone świadczenie, tj. usługi doradcze, których wykonanie ma przynieść określone rezultaty na rzecz konkretnej grupy odbiorców. Poprzez sfinansowanie kosztów usług doradczych (w tym koszty wynagrodzeń, podróży służbowych, środków trwałych, materiałów itp.), uczestnik Projektu nie będzie płacił kwoty należnej za usługę bądź zapłaci jedynie ich cześć. W konsekwencji cena ww. usługi dla jej nabywcy (Klienta), po uwzględnieniu otrzymanej dotacji, będzie równa kosztowi świadczenia usług (sfinansowanie w 100%) bądź będzie niższa niż gdyby tego dofinansowania nie było (pomoc dla Klienta udzielona do wysokości pomocy de minimis). Zatem otrzymane przez Wnioskodawcę dotacje mają wpływ na cenę.

Tym samym występuje związek przyczynowy pomiędzy świadczonym usługami doradztwa (tj. poniesionymi z tego tytułu kosztami), a otrzymaną dotacją. Wnioskodawca wskazuje także, że okoliczność, iż wartości usług doradztwa będzie odpowiadała zakładanej wartości kosztów kwalifikowanych w Projekcie (usługi sfinansowane w 100% z dotacji), nie może być postrzegane, że dotacja nie będzie miała bezpośredniego wpływu na cenę świadczenia usługi. Podobnie, brak określenia marży za świadczone usługi doradcze i oparcie kalkulacji ich wartości na wartości ponoszonych kosztów przez Wnioskodawcę w Projekcie, a nie w odniesieniu do rynkowej ceny usług doradczych, nie może przesądzać o nieuznaniu przyznanych Wnioskodawcy dofinansowań z NCBR i Komisji Europejskiej za dotacje do ceny świadczonej usługi doradztwa zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

Ponieważ dofinansowania uzyskane od NCBR i Komisji Europejskiej, muszą pokryć wartość świadczenia w postaci usług doradczych świadczonych w ramach Projektu, należy postrzegać je jako wynagrodzenie, a więc zapłatę za świadczone usługi doradztwa. Nie ma w tym przypadku znaczenia od kogo świadczący usługę otrzyma zapłatę - czy w części od nabywcy czy w pozostałej części od osoby trzeciej (NCBR, Komisja Europejska) w postaci dotacji, ważne jest, aby było to wynagrodzenie za daną konkretną usługę. W świetle art. 29a ust. 1 ustawy o VAT nie ma bowiem znaczenia, czy część zapłaty z tytułu świadczenia usługi pochodzi od innego podmiotu niż usługobiorca, a wartość wynagrodzenia pokrywała tylko koszty.

Reasumując, ponieważ przyznane dotacje z NCBR i Komisji Europejskiej dają się powiązać z konkretnie określonymi usługami Wnioskodawcy, podlegają one opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług po stronie Wnioskodawcy.

Ad.2.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym przysługuje/będzie mu przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupów realizowanych w ramach Projektu.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a)nabycia towarów i usług,

b)dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Jednocześnie warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 88 ust. 1 ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika:

4)usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem:

b)nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób,

c)usług noclegowych nabywanych w celu ich odprzedaży, opodatkowanych u tego podatnika na podstawie art. 8 ust. 2a.

Natomiast stosownie do art. 88 ust. 1a ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do wydatków, o których mowa w art. 29a ust. 7 pkt 3.

W myśl art. 88 ust. 3a ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1)sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:

a)wystawionymi przez podmiot nieistniejący;

2)transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;

4)wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:

a)stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności,

b)podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,

c)potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego - w części dotyczącej tych czynności;

5)faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;

7)wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.

Przepis ust. 3a stosuje się odpowiednio do duplikatów faktur oraz kolejnych egzemplarzy faktur (art. 88 ust. 3b ustawy o VAT).

Ponadto, zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Natomiast stosownie do art. 88 ust. 6 ustawy o VAT, nie stanowi podstawy do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c, w przypadku opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 25 ust. 2, na terytorium kraju z powodu podania numeru, o którym mowa w art. 97 ust. 10, w sytuacji gdy towary w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu znajdują się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Wśród tych ograniczeń warto zwrócić uwagę na wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT. W świetle tego przepisu, podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Podobnie istotny jest art. 88 ust. 4 ustawy o VAT, bowiem zgodnie tym przepisem z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności powinien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go - dla tej czynności - za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W tym zakresie należy wskazać, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem TSUE, prawo podatników do odliczenia od VAT, który są zobowiązani zapłacić, VAT należnego lub zapłaconego z tytułu otrzymanych przez nich towarów i usług powodujących naliczenie podatku stanowi podstawową zasadę wspólnego systemu VAT. Prawo do odliczenia przewidziane w art. 167 i nast. dyrektywy VAT stanowi zatem integralną część mechanizmu VAT i co do zasady nie podlega ograniczeniu. Jest ono wykonywane w sposób bezpośredni w stosunku do całego VAT obciążającego transakcje dokonane na wcześniejszym etapie obrotu. System odliczeń ma bowiem na celu całkowite uwolnienie podatnika od ciężaru VAT należnego lub zapłaconego w ramach całej prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Wspólny system VAT gwarantuje zatem pod względem ciężaru podatkowego całkowitą neutralność jakiejkolwiek działalności gospodarczej, niezależnie od jej celu lub rezultatu, pod warunkiem że co do zasady podlega ona sama VAT.

W zakresie, w jakim podatnik działający w takim charakterze w chwili nabycia towarów lub usług używa tych towarów lub usług na potrzeby dokonywanych przez siebie opodatkowanych transakcji, jest on uprawniony do odliczenia VAT należnego lub zapłaconego z tytułu wspomnianych towarów lub usług (dla przykładu: wyrok TSUE w sprawie Amper Metal, C‑334/20).

W wyroku w sprawie C‑98/21 (Finanzamt R), Trybunał wskazał, że z art. 168 dyrektywy VAT wynika, że możliwość skorzystania z prawa do odliczenia wymaga spełnienia dwóch przesłanek. Po pierwsze, zainteresowany musi być „podatnikiem” w rozumieniu tej dyrektywy. Po drugie, towary lub usługi, które są wskazywane jako podstawa tego prawa, muszą być na późniejszym etapie obrotu wykorzystywane przez podatnika na potrzeby jego własnych opodatkowanych transakcji, a na wcześniejszym etapie obrotu muszą być one dostarczane lub świadczone przez innego podatnika. Natomiast, aby można było przyznać podatnikowi prawo do odliczenia naliczonego VAT, co do zasady konieczne jest istnienie bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku a jedną lub kilkoma transakcjami objętymi podatkiem należnym, które dają prawo do odliczenia. Prawo do odliczenia VAT naliczonego przy nabyciu towarów lub usług wymaga, by wydatki poczynione celem ich nabycia stanowiły element składowy ceny transakcji objętych podatkiem należnym, które dają prawo do jego odliczenia.

Ponadto, w świetle wyroku TSU w sprawie C‑42/19 (Sonaecom), prawo do odliczenia zostaje jednak również przyznane podatnikowi nawet w przypadku braku bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku a jedną transakcją objętą podatkiem należnym lub większą liczbą takich transakcji, które dają prawo do odliczenia, gdy koszty danych towarów i usług należą do kosztów ogólnych podatnika i jako takie stanowią elementy składowe ceny dostarczanych przez niego towarów lub świadczonych przez niego usług. Tego rodzaju koszty mają bowiem bezpośredni i ścisły związek z całością działalności gospodarczej podatnika.

Z powyższego wynika, że prawo do odliczenia podatku (obniżenia podatku należnego o podatek naliczony), przysługuje pod warunkiem, że:

‒z uprawnienia korzysta podmiot będący podatnikiem na gruncie podatku od towarów i usług,

‒nabyte towary i usługi powinny być nabyte przez podatnika z zamiarem ich wykorzystania w działalności objętej podatkiem VAT.

W ocenie Wnioskodawcy, zakupy towarów i usług na potrzeby Projektu będą spełniać ww. warunki, bowiem Wnioskodawca będzie je nabywał w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i w celu świadczenia usług doradczych w ramach Projektu, które to usługi podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, co zostało wyjaśnione w uzasadnieniu do stanowiska na pierwsze pytanie w niniejszym wniosku o interpretację.

Okoliczność, że Wnioskodawca otrzymuje/otrzyma wynagrodzenie za świadczone usługi doradcze od innego podmiotu niż podmiot je finansujący, nie ma wpływu na prawo Wnioskodawcy do odliczenia podatku VAT, bowiem związek tych wydatków z działalnością opodatkowaną jest w tym przypadku bezpośredni.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

-stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia,

-zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa:

·Stosownie do art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na  adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na  platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.