Uznanie sprzedaży niezabudowanej nieruchomości nr 1 za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 lipca 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 23 lipca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania sprzedaży niezabudowanej nieruchomości nr 15 za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismami z 9 października 2024 r. (wpływ 10 października 2024 r. i 14 października 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W grudniu 2011 r. kupiła Pani udział w nieruchomości stanowiącej działkę nr 1 położoną w miejscowości (…).

W dacie ww. zakupu i obecnie jest Pani w małżeństwie, w którym obowiązuje ustrój rozdzielności majątkowej. Zakupu dokonała Pani ze środków własnych, do majątku odrębnego.

Dwa lata później uzyskała Pani na tę działkę warunki zabudowy na budowę jednego domu.

We wrześniu 2014 r. kupiła Pani pozostały udział 1/2 w ww. nieruchomości stanowiącej działkę nr 1 położoną w ww. miejscowości (…). Zakup również nastąpił do Pani majątku odrębnego.

W styczniu 2021 r. uzyskała Pani decyzję o podziale ww. działki nr 1 na działki nr 2 i 3.

W marcu 2021 r. zawarła Pani ze spółką prawa handlowego umowę przedwstępną sprzedaży na rzecz tej spółki części działek, mających powstać z podziału działki 2

Umowę tę zawarła Pani w ramach działalności gospodarczej (Y, NIP (…)).

W czerwcu 2021 r. uzyskała Pani warunki zabudowy dla ww. działki 2 (na 6 domów).

W lipcu 2021 r. pozyskała Pani decyzję w przedmiocie zjazdu z drogi publicznej dla ww. działki 2.

W sierpniu 2021 r. uzyskała Pani decyzję o pozwoleniu na budowę sześciu domów dla ww. działki 2.

We wrześniu 2021 r. uzyskała Pani decyzję o podziale działki nr 2 na działki 4, 5, 6, 7, 8, 9 (działki na 6 domów) i 10 (droga wewnętrzna).

W październiku 2022 r. dokonała Pani zmiany pozwolenia na budowę – zmiana uwzględniała ww. podział działki.

W grudniu 2021 r., w wykonaniu ww. umowy przedwstępnej, sprzedała Pani spółce prawa handlowego ww. działki 10 i 4 oraz 8.

Po tej transakcji, z końcem roku 2021 zawiesiła Pani własną działalność gospodarczą i od tamtej pory nie prowadzi Pani działalności gospodarczej.

W związku z ww. zawieszeniem działalności została Pani wykreślona z rejestru VAT i do dnia złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie figuruje Pani w rejestrze podatników VAT.

W kwietniu 2022 r. uzyskała Pani warunki zabudowy dla ww. działki 3 (na 5 domów).

W sierpniu 2022 r. uzyskała Pani decyzję o podziale działki nr 3 na działki 11, 12, 13, 14, 15 (działki na 5 domów).

W lutym 2023 r. uzyskała Pani warunki zabudowy dla ww. działek (na 5 domów).

W marcu 2024 r. uzyskała Pani kolejne warunki zabudowy dla działki nr 15.

Osobiście nie dokonywała Pani żadnych ogłoszeń dotyczących sprzedaży ww. działek.

Kupujący zgłosili się do Pani z ofertą zakupu działki 15, a kontakt dostali przez wyżej wspomnianą spółkę handlową.

W kwietniu 2024 r. sprzedała Pani działkę nr 15 osobie fizycznej aktem notarialnym z 30 kwietnia 2024 r. sporządzonym przez notariusza, Rep. A nr (…).

W związku z zakończeniem przez Panią prowadzenia działalności gospodarczej w roku 2021, w akcie notarialnym oświadczyła Pani, że z tytułu sprzedaży ww. działki 15 nie jest Pani podatnikiem podatku VAT.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

1.Działka nr 15, od dnia nabycia do dnia sprzedaży, była wykorzystywana przez Panią pod uprawy rolne. Dodatkowo informuje Pani, że działka ta (15) została wydzielona z większego Pani areału w dniu 1 sierpnia 2022 r.

2.Od dnia nabycia gruntu w 2012 r. (z którego została wydzielona działka 15) do 31 maja 2021 r. wykorzystywała Pani tą działkę pod uprawy rolne do potrzeb własnych, a od 1 czerwca 2021 r. została Pani wpisana do ewidencji producentów i został Pani nadany numer identyfikacyjny. Nadal jednak wykorzystywała Pani tą działkę tylko i wyłącznie pod uprawy rolne do potrzeb własnych.

3.Działka nr 15 była przez Panią wykorzystywana pod uprawy rolne na potrzeby własne.

4.Nie prowadziła Pani gospodarstwa rolnego.

5.Nie była Pani zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego.

6.Uzyskiwane produkty rolne z działki nr 15 były wykorzystywane wyłącznie na Pani własne potrzeby.

7.Wskazana działka nie była udostępniana w ramach umowy najmu i dzierżawy;

8.Nie dokonywała Pani jakichkolwiek czynności zmierzających do zwiększenia wartości lub atrakcyjności działki nr 15 oprócz jej wydzielania z większego Pani areału.

9.Nie było umowy przedwstępnej z nabywcą działki.

10.Nie udzieliła Pani żadnego pełnomocnictwa innej osobie.

Pytanie

Czy opisana transakcja sprzedaży ww. działki nr 15 podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie, stosownie do oświadczenia złożonego przez Panią w umowie sprzedaży ww. działki z dnia 30 kwietnia 2024 r., transakcja nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W dacie zawarcia tej umowy nie prowadziła Pani działalności gospodarczej i nie była Pani zarejestrowana do VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:

Zgodnie z powołanymi przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy:

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

W myśl art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347 str. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE Rady”:

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że:

W myśl art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te powinny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży działek istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży ww. gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku prywatnego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Co istotne – jak wskazał TSUE – dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Według TSUE sprzedaż działek przekształconych z rolnych na budowlane nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli następuje w ramach zarządzania majątkiem prywatnym. Trybunał orzekł, że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu prawa UE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywnie działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zatem ustalić, czy w analizowanej sprawie w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży działki nr 15, spełnia Pani przesłanki do uznania za podatnika podatku od towarów i usług.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że podejmowała Pani działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Z treści złożonego wniosku wynika, że w grudniu 2011 r. kupiła Pani udział w nieruchomości stanowiącej działkę nr 1. W dacie ww. zakupu i obecnie jest Pani w małżeństwie, w którym obowiązuje ustrój rozdzielności majątkowej. Zakupu dokonała Pani ze środków własnych, do majątku odrębnego. Dwa lata później uzyskała Pani na tę działkę warunki zabudowy na budowę jednego domu. We wrześniu 2014 r. kupiła Pani pozostały udział 1/2 w ww. nieruchomości stanowiącej działkę nr 1. Zakup również nastąpił do Pani majątku odrębnego. W styczniu 2021 r. uzyskała Pani decyzję o podziale ww. działki nr 1 na działki nr 2 i 3. We wrześniu 2021 r. uzyskała Pani decyzję o podziale działki nr 2 na działki nr 4, 5, 6, 7, 8, 9 i 10. W grudniu 2021 r., w wykonaniu ww. umowy przedwstępnej, sprzedała Pani spółce prawa handlowego ww. działki nr 10 i 4 oraz 8. Po tej transakcji, z końcem roku 2021 zawiesiła Pani własną działalność gospodarczą i od tamtej pory nie prowadzi Pani działalności gospodarczej. W związku z ww. zawieszeniem działalności została Pani wykreślona z rejestru VAT i nie figuruje w rejestrze podatników VAT. W kwietniu 2022 r. uzyskała Pani warunki zabudowy dla ww. działki 3 (na 5 domów). W sierpniu 2022 r. uzyskała Pani decyzję o podziale działki nr 3 na działki 11, 12, 13, 14, 15 (działki na 5 domów). W lutym 2023 r. uzyskała Pani warunki zabudowy dla ww. działek (na 5 domów). W marcu 2024 r. uzyskała Pani kolejne warunki zabudowy dla działki nr 15. Nie dokonywała Pani żadnych ogłoszeń dotyczących sprzedaży ww. działek. Kupujący zgłosili się do Pani z ofertą zakupu działki 15. W kwietniu 2024 r. sprzedała Pani działkę nr 15 osobie fizycznej. Działka nr 15, od dnia nabycia do dnia sprzedaży, była wykorzystywana przez Panią pod uprawy rolne. Działka ta (15) została wydzielona z większego Pani areału w dniu 1 sierpnia 2022 r. Od dnia nabycia gruntu w 2012 r. (z którego została wydzielona działka 15) do 31 maja 2021 r. wykorzystywała Pani tą działkę pod uprawy rolne do potrzeb własnych, a od 1 czerwca 2021 r. została Pani wpisana do ewidencji producentów i został Pani nadany numer identyfikacyjny. Nadal jednak wykorzystywała Pani tą działkę tylko i wyłącznie pod uprawy rolne do potrzeb własnych. Działka nr 15 była przez Panią wykorzystywana pod uprawy rolne na potrzeby własne. Nie prowadziła Pani gospodarstwa rolnego. Nie była Pani zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego. Uzyskiwane produkty rolne z działki nr 15 były wykorzystywane wyłącznie na Pani własne potrzeby. Wskazana działka nie była udostępniana w ramach umowy najmu i dzierżawy. Nie dokonywała Pani jakichkolwiek czynności zmierzających do zwiększenia wartości lub atrakcyjności działki nr 15 oprócz jej wydzielania z większego Pani areału. Nie było umowy przedwstępnej z nabywcą działki. Nie udzieliła Pani żadnego pełnomocnictwa innej osobie.

Pani wątpliwości w analizowanej sprawie dotyczą ustalenia, czy transakcja sprzedaży działki nr 15 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W tym miejscu należy wskazać na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 6 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Gd 234/16, w którym sąd stwierdził, że: „Uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy dla czterech działek powstałych w wyniku podziału działki siedliskowej, a także sprzedaż za pośrednictwem portali internetowych oraz biura nieruchomości nie stanowi o zawodowej działalności skarżącej. (…) Korzystanie z biura nieruchomości czy portali internetowych przy sprzedaży nieruchomości przemawia raczej za tym, że skarżąca nie zajmuje się profesjonalnym obrotem nieruchomościami. Trudno przy tym wyobrazić sobie w jaki inny sposób mogłaby znaleźć potencjalnych nabywców działek”.

Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 28 września 2020 r., sygn. akt I FSK 1476/17 wskazał, że: „W sytuacji zaś, gdy działka otrzymana przez Skarżącą nie była objęta planem zagospodarowania przestrzennego, nie wykracza poza zarząd majątkiem prywatnym uzyskanie warunków zabudowy i tym samym uzyskanie wskazówek co do możliwego przeznaczenia tej działki. Przeznaczenie działki, określające możliwy sposób jej wykorzystania, wpływa na wartość działki a uzyskanie informacji o tym przeznaczeniu, istotnej z punktu widzenia ceny sprzedaży, jest uzasadnione przy każdej transakcji sprzedaży i nie może być uznane za charakterystyczne tylko dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Analogicznie należy ocenić zamieszczanie oferty w lokalnej telewizji i wywieszanie ogłoszeń, skoro jest to działanie umożliwiające zapoznanie się z ofertą większej grupie potencjalnych nabywców. Brak jest nie tylko prawnych ale i racjonalnych podstaw, aby przyjąć, że sprzedaż dokonywana w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie może wiązać się z działaniami zmierzającymi do uzyskania przez sprzedającego korzystnej ceny poprzez ustalenie wartości działki oraz udostępnienie informacji o sprzedaży szerokiemu kręgowi podmiotów”.

Uwzględniając powyższą analizę przepisów oraz przedstawione okoliczności sprawy wskazać należy, że w odniesieniu do sprzedaży działki nr 15 brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując ww. dostawy występuje Pani w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Jak wynika bowiem z przedstawionych okoliczności sprawy, ww. działka powstała w wyniku podziału działki nr 3. W lutym 2023 r. oraz w marcu 2024 r. uzyskała Pani warunki zabudowy dla ww. działki. Poza tym, nie dokonywała Pani żadnych ogłoszeń dotyczących sprzedaży ww. działki. Działka nr 15 od dnia nabycia do dnia sprzedaży, była wykorzystywana przez Panią pod uprawy rolne na potrzeby własne. Nie prowadzi Pani gospodarstwa rolnego. Nie jest Pani zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego. Uzyskiwane produkty rolne z działki nr 15 były wykorzystywane wyłącznie na Pani własne potrzeby. Wskazana działka nie była udostępniana w ramach umowy najmu i dzierżawy. Nie było żadnej umowy przedwstępnej z nabywcą działki. Nie udzieliła Pani żadnego pełnomocnictwa innej osobie.

W analizowanej sprawie brak jest zatem przesłanek świadczących o takiej Pani aktywności w przedmiocie sprzedaży działki nr 15, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż działki nr 15 wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Nie podjęła Pani takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Działania podejmowane przez Panią należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Sprzedając działkę nr 15 korzysta Pani z przysługującego Pani prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełnia Pani przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, i nie występuje w roli podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą – w stosunku do tej transakcji. W konsekwencji, sprzedaż działki nr 15 nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego, w zakresie sprzedaży działki nr 15 korzysta Pani z przysługującego Pani prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Panią cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży działki nr 15, a jej dostawę cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podsumowując, opisana transakcja sprzedaży działki nr 15 nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym Pani stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Pani ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Panią w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego, w szczególności na podanych przez Panią informacjach, że od dnia nabycia gruntu w 2012 r., z którego została wydzielona działka nr 15, wykorzystywała Pani tą działkę pod uprawy rolne wyłącznie na potrzeby własne, nie prowadzi Pani gospodarstwa rolnego, nie jest Pani zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego oraz, że ww. działka nie była udostępniana w ramach umowy najmu i dzierżawy. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).