Zwolnienie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług dostawy lokalu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 września 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług dostawy lokalu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Gmina ... (dalej jako: „Gmina”) jest współwłaścicielem działki ewidencyjnej (dalej jako: „Działka”) zabudowanej budynkiem mieszkalno-usługowym (dalej jako: „Budynek”). W Budynku znajduje się m.in. lokal użytkowy (dalej jako: „Lokal”), dla którego nie wyodrębniono oddzielnej księgi wieczystej, i który stanowi własność Gminy. Z Lokalem związany jest udział we współwłasności Działki oraz udział w częściach wspólnych Budynku.

W Budynku oprócz niewyodrębnionego Lokalu użytkowego Gminy, znajdują się cztery lokale mieszkalne, które mają wyodrębnione własne księgi wieczyste i nie stanowią własności Gminy.

Gmina nabyła Działkę (na dzień nabycia Gmina była wyłącznym właścicielem, obecnie jest współwłaścicielem Działki) ewidencyjną zabudowaną Budynkiem na podstawie decyzji Wojewody ... z dnia 29 kwietnia 1997 r., wydanej na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy (dalej jako: „Decyzja”). Na mocy Decyzji, Wojewoda ... stwierdził, że Gmina nabyła z mocy prawa nieodpłatnie własność Działki zabudowanej Budynkiem.

Gmina sprzedała lokale mieszkalne znajdujące się w Budynku.

Decyzja była podstawą wpisu prawa własności Lokalu na rzecz Gminy. Lokal został oddany przez Gminę w najem z dniem 1 października 1997 r. na mocy umowy z dnia 14 października 1997 r. na czas nieoznaczony. W Lokalu przez jego najemcę prowadzona jest apteka (dalej jako: „Najemca”). Najemca Lokalu własnym kosztem i staraniem przeprowadził remont Lokalu oraz dokonał w nim nakładów. Najemca Lokalu wykonał remont instalacji centralnego ogrzewania wraz z montażem kotła na gaz ziemny. Najemca Lokalu oraz Gmina ustalili, że w związku z przeprowadzonym remontem przez Najemcę Lokalu, Gmina w okresie od lipca 1998 r. do czerwca 1999 r. nie będzie pobierała czynszu najmu Lokalu. W tym okresie, Gmina nie wystawiła Najemcy Lokalu żadnych faktur VAT. Lokal nadal jest nieprzerwanie od dnia 1 października 1997 r. przedmiotem najmu w oparciu o umowę najmu z dnia 14 października 1997 r. na rzecz Najemcy Lokalu. Gmina nie poniosła nakładów na remont Lokalu.

Gmina postanowiła sprzedać Lokal. Sprzedaż Lokalu nastąpi w trybie przetargowym na podstawie art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (dalej jako: „u.g.n.”). Organ wykonawczy Gminy uzyskał zgodę rady gminy wyrażoną w trybie art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. a ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, na sprzedaż Lokalu. W sprawie nie zachodzi żaden z przypadków określonych w art. 37 ust. 2 u.g.n., aby sprzedaż Lokalu nastąpiła w trybie bezprzetargowym. W szczególności Najemcy Lokalu nie przysługuje prawo pierwszeństwa w jego nabyciu, stosownie do art. 34 u.g.n. Rada Gminy nie podjęła uchwały, o której mowa w art. 34 ust. 6 u.g.n., aby przyznać prawo pierwszeństwa w nabyciu Lokalu na rzecz jego Najemcy. Lokal ma charakter lokalu użytkowego a nie mieszkalnego.

Gmina nie korzystała z prawa do odliczeń, nigdy nie przeprowadzała żadnego remontu Lokalu ani go nie ulepszała.

Pytania

1)czy Gmina może skorzystać ze zwolnienia przedmiotowego od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, przy sprzedaży Lokalu?

2)czy okoliczność niepobierania przez Gminę od Najemcy Lokalu czynszu najmu w okresie od lipca 1998 r. do czerwca 1999 r. wyklucza możliwość zastosowania zwolnienia, o którym mowa w pytaniu 1 powyżej?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Gminy sprzedaż wyodrębnionego Lokalu użytkowego (nieposiadającego odrębnej księgi wieczystej) podlega zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej jako: „ustawa o VAT).

Zgodnie z art. 29 ust. 8 ustawy o VAT: W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a)dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b)pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z treści cytowanego przepisu wynika, że przedmiotowe zwolnienie przysługuje w przypadku sprzedaży, która dotyczy kolejnego zasiedlenia, tj. oddania do użytkowania nie pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcia użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej (zgodnie z definicją pierwszego zasiedlenia wskazaną w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT).

Zwolnienie przysługuje gdy, zdaniem Gminy, zostanie spełniony warunek wskazany w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b ustawy o VAT dotyczący zwolnienia z VAT: dostawa nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia oraz pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

Biorąc pod uwagę spełnienie powyższych warunków zwolnienia sprzedaży Lokalu z podatku VAT, Gmina nie musi wywiązać się z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zgodnie z którym zwalnia się natomiast od podatku również dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

a)w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b)dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Nabycie przez Gminę na mocy Decyzji (do nabycia doszło z mocy prawa, Decyzja nie miała charakteru konstytuowanego) Działki zabudowanej Budynkiem, w którym znajduje się Lokal oraz inne lokale mieszkalne, nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, zatem w momencie nabycia z mocy prawa Działki, zatem nie wystąpił podatek naliczony, który mógłby podlegać odliczeniu. Lokal nie był ulepszany przez Gminę od momentu przejęcia i nie były przez Gminę ponoszone żadne wydatki inwestycyjne na Lokal. Tym samym, Gmina nie korzystała z odliczeń podatku naliczonego od faktur zakupu pomniejszając kwotę podatku należnego. Jedyne nakłady jakie były ponoszone znajdowały się po stronie Najemcy Lokalu i dotyczyły dostosowania Lokalu do charakteru prowadzonej działalności, z tego tytułu Najemca Lokalu był zwolniony z czynszu najmu za miesiące od lipca 1998 r. do czerwca 1999 r. Okoliczność zwolnienia Najemcy Lokalu z czynszu najmu w ww. okresie, w ocenie Gminy, nie wpływa negatywnie na możliwość skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W przedmiotowej sprawie należy uznać sprzedaż Lokalu jako zwolnioną z podatku VAT z uwagi na zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Zachowano okres dłuższy niż 2 lata pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą Lokalu. Sprzedawany Lokal (wraz z udziałem w Działce oraz w częściach wspólnych Budynku) znajdujący się w Budynku jest nieprzerwanie wynajmowany przez Gminę od 1 października 1997 r. (umowa najmu z dnia 14 października 1997 r.).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:

Sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do powołanych powyżej przepisów budynki spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, która stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność jest opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy:

Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 ust. 1 obowiązującej od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1 ze zm.), zgodnie z którym:

Krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Mając na uwadze powyższe podkreślić należy, że wyłączeniem od opodatkowania nie są objęte czynności realizowane przez jednostki samorządu terytorialnego, wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych. Wobec powyższego w analizowanej sprawie, stwierdzić należy, że z uwagi na fakt, że sprzedaż lokalu będzie niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie publicznoprawną), zatem dla planowanej czynności będą Państwo występować w charakterze podatnika podatku od towarów i usług i nie będą Państwo korzystać z wyłączenia od opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy.

Zatem z tytułu planowanej transakcji sprzedaży lokalu będą Państwo działać w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym ww. transakcja będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dla dostawy towarów zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

I tak, stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a)dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b)pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Kwestia pierwszego zasiedlenia została uregulowana w art. 2 pkt 14 ustawy, zgodnie z którym:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pierwszym zasiedleniu - rozumie się przez to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a)wybudowaniu lub

b)ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie budynku, budowli lub ich części do używania, jak również jego sprzedaż bądź najem. Zatem, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do sprzedaży, zajęcia budynku, budowli lub ich części, najmu, ich używania, w tym na potrzeby własne. Pierwsze zasiedlenie budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w przypadku sprzedaży jak również w sytuacji, w której po wybudowaniu budynek, budowlę lub ich części oddano w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku, budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika czy też potrzeby własne osoby fizycznej – bowiem w ww. przypadkach dochodzi do korzystania z budynku, budowli lub ich części.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym:

W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Co do zasady zatem grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według tych samych regulacji jak budynki i budowle na nim posadowione.

W celu ustalenia, czy w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy w odniesieniu do lokalu użytkowego miało miejsce pierwsze zasiedlenie oraz jaki okres upłynie pomiędzy jego pierwszym zasiedleniem a jego planowaną dostawą.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia stwierdzam, że w stosunku do lokalu użytkowego doszło do jego pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, bowiem – jak Państwo wskazaliście – nieruchomość zabudowaną budynkiem (w którym znajduje się lokal użytkowy wraz z przynależnym gruntem oraz udziałem w częściach wspólnych budynku) nabyli Państwo na mocy decyzji wojewoda z 29 kwietnia 1997 r. oraz lokal był od dnia 1 października 1997 r. przedmiotem najmu.

Najemca poniósł w okresie od lipca 1998 r. do czerwca 1999 r. nakłady na lokal w postaci instalacji centralnego ogrzewania wraz z montażem kotła na gaz ziemny. W tym okresie zwolniony był z obowiązku uiszczania na Państwa rzecz czynszu. Jednakże lokal był i nadal jest nieprzerwanie od dnia 1 października 1997 r. wynajmowany. Państwo nigdy nie przeprowadzali żadnego remontu Lokalu ani go nie ulepszali.

Z okoliczności sprawy wynika, że w stosunku do lokalu, w ostatnich dwóch latach przed sprzedażą lokalu, nie ponosiliście/nie będziecie Państwo ponosili nakładów na jego ulepszenie (remont).

Wobec powyższego, planowana dostawa lokalu użytkowego nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, ponieważ w stosunku do ww. lokalu doszło już do pierwszego zasiedlenia. Ponadto, od pierwszego zasiedlenia lokalu do momentu planowanego jego zbycia upłynie okres dłuższy niż dwa lata. Wprawdzie najemca ponosił nakłady na lokal, ale od tamtego czasu upłynął okres dłuższy niż dwa lata. Zatem zwolnienie najemcy z czynszu nie będzie miało wpływu na zastosowanie zwolnienia dla dostawy lokalu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jak wskazano powyżej, grunty będące przedmiotem sprzedaży podlegają opodatkowaniu według tych samych regulacji jak budynki, budowle lub ich części posadowione na tych gruntach. W związku z powyższym – na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy – sprzedaż udziałów w gruncie, z którym związany jest lokal użytkowy również będzie zwolniona od podatku.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy stwierdzam, że planowana dostawa lokalu użytkowego wraz z przynależnym gruntem oraz udziałem w częściach wspólnych budynku będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniami, w szczególności kwestia rozliczenia nakładów poniesionych przez Najemcę na lokal użytkowy w postaci instalacji centralnego ogrzewania wraz z montażem kotła na gaz ziemny, nie mogą być – zgodnie z  art.  14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznaczam, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).