Interpretacja indywidualna z dnia 6 listopada 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-2.4012.391.2024.3.PM
Temat interpretacji
Sprzedaż wyodrębnionej własności lokalu nr 1 wraz z miejscem parkingowym korzysta ze zwolnienia od podatku VAT.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
5 lipca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 26 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia od podatku VAT sprzedaży wyodrębnionej własności lokalu wraz z miejscem parkingowym (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).
Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 16 października 2024 r. (wpływ 21 października 2024 r.) oraz pismem z 24 października 2024 r. (wpływ 30 października 2024 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Wnioskodawca nabył 12 kwietnia 2024 r. dwie nieruchomości:
·działkę niezabudowaną nr 89,
·działkę zabudowaną nr 90 (wraz z budynkiem).
W akcie notarialnym zakupu sprzedający złożył oświadczenie, że wyżej wymienione nieruchomości sprzedaje w ramach działalności gospodarczej, z tytułu sprzedaży jest podatnikiem VAT, a sprzedaż przedmiotowych nieruchomości zwolniona jest z podatku VAT, w związku z czym Wnioskodawca nie odliczył podatku od towarów i usług przy nabyciu tychże nieruchomości.
Nabyte nieruchomości nie będą wykorzystywane na cele własnej działalności gospodarczej jako środki trwałe. Nabycie ich ma charakter wyłącznie inwestycyjny. Po dokonaniu nakładów remontowo-budowlanych zostaną zbyte jako towar handlowy. Wartość tych nakładów nie przekroczy 30% ceny nabycia obu nieruchomości.
Wnioskodawca w okresie posiadania przedmiotowej nieruchomości będzie dokonywał nakładów budowlanych, czego efektem będzie wyodrębnienie przeznaczonych na sprzedaż własności lokalowych (nowy wpis do ksiąg wieczystych) z trwale przypisanym mu miejscem parkingowym (jeden wpis do księgi wieczystej obejmujący lokal jako własność wraz z proporcjonalnym udziałem w gruncie obejmującym konkretne miejsce parkingowe).
Wnioskodawca nie będzie zbywał parkingu jako odrębnego przedmiotu własności.
Nabyta zabudowana nieruchomość była wykorzystywana przez poprzedniego właściciela od roku 2016, tym samym doszło już do pierwszego zasiedlenia przedmiotowej nieruchomości, od którego minęły ponad 2 lata. Wnioskodawca nie wybudował nowego budynku tylko dokonał nakładów w ramach istniejącego obiektu.
Uzupełnienie opisu stanu faktycznego
Wnioskodawca wskazuje do oceny prawnej sprzedaż jednego lokalu oznaczonego jako nr 1 wraz z miejscem parkingowym. Jest on najbardziej reprezentatywny spośród wszystkich sprzedawanych lokali, które są usytuowane w nabytej nieruchomości i zbywany jako wydzieloną notarialnie jej część (lokal), już po przeprowadzeniu prac remontowo-budowlanych.
Dotyczy nabytego budynku pensjonatowo-handlowego i jest częścią składową nieruchomości utworzonej tylko z działki nr 90, na której spółka planuje zrealizować przedsięwzięcie, polegające na remoncie Budynku, w którym znajduje się 14 samodzielnych lokali.
Na pierwszym piętrze Budynku znajduje się między innymi lokal nr 1, składający się z przedpokoju, łazienki, salonu z aneksem kuchennym i sypialni o powierzchni użytkowej 49,14 m2.
Z własnością lokalu związany będzie udział w nieruchomości wspólnej, na którą składają się części wspólne budynku i urządzenia, nie służące do wyłącznego użytku właścicieli wydzielonych lokali oraz udział we współwłasności nieruchomości utworzonej z działki nr 90, na której posadowiony jest budynek oraz proporcjonalny udział w nieruchomości, utworzonej tylko z działki nr 89, na której znajdować się będzie parking. Każdoczesny Nabywca Lokalu będzie uprawniony do wyłącznego posiadania i korzystania z części nieruchomości wspólnej, to jest z przylegającego do tego lokalu tarasu.
Wnioskodawcy zależy na uzyskaniu interpretacji zawartej w pytaniu nr 2. Pytania nr 1 i 3 są niejako konsekwencją tego samego stanu faktycznego i pominięcie ich w interpretacji nie zmieni meritum sprawy.
Pytanie
Czy transakcja sprzedaży wyodrębnionej własności lokalu wraz z miejscem parkingowym będzie zwolniona z podatku od towarów i usług jako jednolita transakcja? – pytanie oznaczone we wniosku nr 2.
Państwa stanowisko w sprawie
Tak, transakcja sprzedaży wyodrębnionej własności lokalu wraz z miejscem parkingowym będzie zwolniona z podatku od towarów i usług.
Sprzedaż ww. nieruchomości będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ustawy o podatku od towarów I usług (dalej UVAT).
Towarem, według art. 2 pkt 6 UVAT są rzeczy oraz ich części.
Art. 43 ust.1 pkt 10) UVAT stanowi, że dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:
a)dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
b)pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
Z powyższego wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady zwolniona z VAT. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki okres upłynął od tego momentu.
Przez pierwsze zasiedlenie – stosownie do art. 2 pkt 14 UVAT – rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:
a)wybudowaniu lub
b)ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
Zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Y. L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1 ze zm.) oraz w świetle orzecznictwa „TSUE”, pierwsze zasiedlenie powinno być rozumiane szeroko, tj. jako pierwsze zajęcie budynku, używanie. Zatem aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym może to być również wykorzystywanie na potrzeby własnej działalności.
W ślad za orzecznictwem TSUE uznać należy, że w przypadku budynku nabytego przez Spółkę, pierwsze zasiedlenie rozumiane jako oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków lub ich części, po ich wybudowaniu miało już miejsce – nieruchomości były już wcześniej wykorzystywane do prowadzonej działalności. W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy, przesłanka z art. 2 pkt lit. a UVAT nie została spełniona, jak również ta dotycząca nakładów na jego ulepszenie, z uwagi na fakt, iż nie będą one stanowić u podatnika środka trwałego.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku – jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Jak stanowi art. 2 ust. 22 ustawy:
Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Należy zauważyć, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może korzystać ze zwolnienia od tego podatku albo może być opodatkowana tym podatkiem.
Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.
Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.
W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca uregulował zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.
Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:
Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:
a)dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
b)pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
Zatem zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.
Według art. 2 pkt 14 ustawy:
Przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:
a)wybudowaniu lub
b)ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie budynku, budowli lub ich części do używania. Zatem aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, budowli lub ich części, ich używania, w tym na potrzeby własne. Pierwsze zasiedlenie budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynek, budowlę lub ich części oddano w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku, budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika czy też potrzeby własne osoby fizycznej – bowiem w obydwu przypadkach dochodzi do korzystania z budynku, budowli lub ich części.
Podkreślić w tym miejscu należy, że termin „ulepszenia” zawarty w ustawie o podatku od towarów i usług, odwołuje się do przepisów o podatku dochodowym.
Stosownie do art. 16g ust. 13 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.), dalej ustawa CIT:
Jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.
Powyższy przepis wskazuje, że na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi. Pod pojęciem tym należy rozumieć takie czynności, jak przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja lub modernizacja środka trwałego, które podnoszą jego wartość techniczną, użytkową, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu, niż pierwotne przeznaczenie albo nadanie temu składnikowi innych cech użytkowych.
Zatem nieruchomości (np. lokale), które nie będą stanowić u podatnika środka trwałego, nie mogą ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ponieważ pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy, odsyłając do przepisów o podatku dochodowym, dotyczy ulepszenia środków trwałych.
W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.
W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:
Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:
a)w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
b)dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
Powyższe przepisy wskazują, jakie muszą zostać spełnione warunki aby sprzedaż budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Z przepisów tych wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.
Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy:
W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.
Z powyższego przepisu jednoznacznie wynika, że – co do zasady – grunt będący przedmiotem dostawy podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku, również dostawa gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.
Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że nabyli Państwo dwie nieruchomości: działkę niezabudowaną oraz działkę zabudowaną budynkiem. Transakcja ta była zwolniona od podatku VAT. Nabyte nieruchomości nie będą wykorzystywane na cele własnej działalności gospodarczej jako środki trwałe. Nabycie ich ma charakter wyłącznie inwestycyjny. Po dokonaniu nakładów remontowo-budowlanych zostaną zbyte jako towar handlowy. W budynku zamierzają Państwo wyodrębnić na sprzedaż lokale własnościowe (nowy wpis do ksiąg wieczystych) z trwale przypisanym im miejscami parkingowymi (jeden wpis do księgi wieczystej obejmujący lokal jako własność wraz z proporcjonalnym udziałem w gruncie obejmującym konkretne miejsce parkingowe). Nie będą Państwo zbywać parkingu jako odrębnego przedmiotu własności. Nabyta zabudowana nieruchomość była wykorzystywana przez poprzedniego właściciela od roku 2016, tym samym doszło już do pierwszego zasiedlenia przedmiotowej nieruchomości, od którego minęły ponad 2 lata. Nie wybudowali Państwo nowego budynku tylko dokonali nakładów w ramach istniejącego obiektu.
Państwa wątpliwości dotyczą kwestii zwolnienia od podatku VAT – jako jednolitej transakcji – sprzedaży wyodrębnionego lokalu wraz z miejscem parkingowym (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).
Po pierwsze, mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa uznać należy, że dostawa lokalu spełnia przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.
Wskazali Państwo bowiem, że w odniesieniu do budynku, z którego wyodrębnione zostaną lokale, doszło do pierwszego zasiedlenia oraz od jego momentu upłynęły ponad 2 lata.
Wskazali Państwo również, że ponosić będą Państwo nakłady budowlane, których efektem będzie wyodrębnienie lokali. Należy jednak zauważyć, że ponoszone nakłady nie będą miały wpływu na kwestię pierwszego zasiedlenia przedmiotowych lokali, gdyż sprzedawane lokale stanowią towar handlowy, co oznacza, że nie mogą one ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym. Jak wcześniej wskazano pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy odsyłając do przepisów o podatku dochodowym dotyczy ulepszenia środków trwałych.
Zatem skoro dostawa lokalu nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy i od pierwszego zasiedlenia do dnia transakcji upłynął okres dłuższy niż 2 lata, spełnione są przesłanki warunkujące zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.
Natomiast celem ustalenia sposobu opodatkowania dla zbycia lokalu wraz z miejscem parkingowym wymagana jest analiza okoliczności, w których dochodzi do tego zbycia.
Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, dlatego też należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2021 r. poz. 1048).
W myśl art. 2 ust. 1 ww. ustawy:
Samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej „lokalami”, mogą stanowić odrębne nieruchomości.
W świetle art. 2 ust. 2 tej ustawy:
Samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.
Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu:
Do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”.
Treść przywołanych wyżej przepisów wskazuje na wyraźne rozróżnienie pomiędzy pomieszczeniami pomocniczymi, które związane są z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na pobyt stały w sposób funkcjonalny, polegający na wykorzystaniu całej przestrzeni bezpośrednio dla zaspokajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, a pomieszczeniami przynależnymi, które chociaż w sensie prawnym stanowią część lokalu mieszkalnego, jednak w sensie funkcjonalnym służą do zaspokajania innych niż mieszkaniowe potrzeb ludzi.
Jak wynika z powyższego, ww. ustawa rozróżnia pojęcia lokali mieszkalnych i lokali o innym charakterze.
Ustawa o własności lokali wprowadza również pojęcie nieruchomości wspólnej, określa warunki, jakim obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału.
Według art. 3 ust. 1 ustawy o własności lokali:
W razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali.
W myśl art. 3 ust. 2 ww. ustawy:
Nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali.
Jednocześnie należy zwrócić uwagę na definicję pojęcia „lokal użytkowy” zawartą w § 3 pkt 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2019 r. poz. 1065 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem:
Pod pojęciem lokalu należy rozumieć jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.
Stosownie do § 3 pkt 9 ww. rozporządzenia:
Mieszkaniem jest zespół pomieszczeń mieszkalnych i pomocniczych, mający odrębne wejście, wydzielony stałymi przegrodami budowlanymi, umożliwiający stały pobyt ludzi i prowadzenie samodzielnego gospodarstwa domowego.
Zgodnie z § 3 pkt 12 ww. rozporządzenia:
Przez pomieszczenie techniczne należy rozumieć pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku.
Jak stanowi § 3 pkt 13 cyt. rozporządzenia:
Pomieszczeniem gospodarczym jest pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych.
Ponadto należy wskazać, że zgodnie z art. 50 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), dalej Kodeks cywilny:
Za części składowe nieruchomości uważa się także prawa związane z jej własnością.
Z kolei art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi, że:
Część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.
Z powyższego wynika, że nie można nabyć w oderwaniu od lokalu mieszkalnego/użytkowego części wspólnej budynku oraz gruntu. Zatem jeżeli w ramach jednej nieruchomości następuje sprzedaż na odrębną własność lokalu mieszkalnego/użytkowego wraz ze stosownym udziałem w jej częściach wspólnych, to sprzedaż ta ma charakter jednej transakcji.
Natomiast dostawa lokalu mieszkalnego/użytkowego wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej z jednoczesnym ustanowieniem prawa do korzystania z miejsca parkingowego, w przypadku objęcia miejsca odrębną księgą wieczystą nie stanowi jednolitego świadczenia na rzecz nabywcy.
Zatem istotne znaczenie dla ustalenia właściwych zasad opodatkowania ma sposób sprzedaży prawa do korzystania z miejsc parkingowych i przynależność do lokalu. Z opisu sprawy wynika, że do lokalu trwale przypisane jest miejsce parkingowe (jeden wpis do księgi wieczystej obejmujący lokal jako własność wraz z proporcjonalnym udziałem w gruncie obejmującym konkretne miejsce parkingowe. Nie będą Państwa zbywać parkingu jako odrębnego przedmiotu własności.
Zatem przedmiotowa dostawa stanowi jednolite świadczenie na rzecz nabywcy gdyż następuje w drodze jednej transakcji (ujętej w jednej księdze wieczystej) – lokalu łącznie z miejscem parkingowym.
Mając na uwadze powyższe dostawa miejsca parkingowego, analogicznie do lokalu mieszkalnego, korzysta w przedmiotowej sprawie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.
Podsumowując, stwierdzam, że sprzedaż wyodrębnionej własności lokalu nr 1 wraz z miejscem parkingowym korzysta ze zwolnienia od podatku VAT.
Zatem Państwa stanowisko w kwestii dotyczącej pytania oznaczonego we wniosku nr 2 uznałem jako prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa:
Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.
Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.
Jednocześnie należy podkreślić, że przedmiotowa interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Interpretacja rozstrzyga w kwestii zwolnienia od podatku VAT sprzedaży wyodrębnionej własności lokalu nr 1 wraz z miejscem parkingowym (pytanie oznaczone we wniosku nr 2). Natomiast na wniosek w części dotyczącej zwolnienia od podatku VAT sprzedaży wyodrębnionej własności lokali (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) oraz zastosowania zasad zwolnienia od podatku VAT – właściwych do sprzedaży lokali oraz lokali z miejscami parkingowymi – w stosunku do pobranych zaliczek (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Maja Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).