Określenia momentu ujęcia w JPK_V7 kwot wynikających z faktur korygujących zwiększających podstawę opodatkowania i kwot podatku należnego („in plus”). Prawo do zastosowania stawki 0% VAT w odniesieniu do faktur korygujących wartość eksportu „in plus”, w związku z posiadaniem dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej wystawionego na podstawie pierwotnej faktury, gdy ilość oraz rodzaj towarów nie ulegnie zmianie.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 sierpnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 14 sierpnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

-określenia momentu ujęcia w JPK_V7 kwot wynikających z faktur korygujących zwiększających podstawę opodatkowania i kwot podatku należnego („in plus”).

-prawa do zastosowania stawki 0% VAT w odniesieniu do faktur korygujących wartość eksportu „in plus”, w związku z posiadaniem dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej wystawionego na podstawie pierwotnej faktury, gdy ilość oraz rodzaj towarów nie ulegnie zmianie.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 24 października 2024 r. (wpływ 25 października 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

A Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest podmiotem zarejestrowanym w Polsce jako czynny podatnik VAT, a także zarejestrowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Przedmiotem działalności Spółki jest produkcja (…).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca dokonuje eksportu towarów. Spółka dokumentuje te czynności poprzez wystawienie faktury VAT. Jednocześnie na potwierdzenie dokonania wywozu towarów Wnioskodawca otrzymuje dokument IE-599 uprawniający do skorzystania ze stawki 0% VAT. Przy czym komunikat ten zawiera zazwyczaj dane o fakturze (tj. oznaczenie numeru faktury z wykazywaniem ceny i ilości sztuk zbywanego towaru). Ponadto, należy mieć na względzie, że komunikat IE- 599 potwierdza jego wywóz towarów poza terytorium UE w ilości przedstawionej w dołączonej do zgłoszenia celnego fakturze. Bowiem w przeciwnym razie organ celny odmówiłby zgody na wyprowadzenie towarów i w takim przypadku komunikat IE-599 zawierałby kod oznaczający niezgodność.

Ponadto, zdarzają się sytuacje, że po dokonanym zbyciu i wystawieniu faktury dokumentującej sprzedaż, wystawiane są faktury korygujące, zarówno zmniejszające podstawę opodatkowania (tzw. faktury „in minus”), jak i zwiększające podstawę opodatkowania (czyli faktury „in plus”).

Przyczynami wystawienia faktur korygujących skutkującymi zmianą ceny mogą być m.in. następujące okoliczności:

-pomyłka w cenie wykazanej na fakturze pierwotnej powodująca zawyżeniem lub zaniżeniem ceny;

-uzgodnienia z klientem, co do nowej ceny (m.in. poprzez udzielenie rabatu posprzedażowego/skonta w związku z wcześniejszym uregulowaniem należności),

-obniżenie ceny w związku z reklamacją jakościową bądź zwrotem zamówionego towaru.

Powyższe sytuacje nie są nadzwyczajnymi i występują w obrocie gospodarczym pomiędzy kontrahentami.

Pytania

1)W którym momencie Wnioskodawca powinien ująć w JPK_V7 kwoty wynikające z faktur korygujących „in plus” (tj. zwiększających podstawę opodatkowania i kwot podatku należnego)?

2)Czy w odniesieniu do faktur korygujących wartość eksportu „in plus”, Wnioskodawca ma prawo zastosować stawkę 0% VAT posiadając dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej wystawiony na podstawie pierwotnej faktury, o ile ilość oraz rodzaj towarów nie ulegnie zmianie?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy:

1)momentem warunkującym o ujęciu w JPK_V7 faktur korygujących „in plus” jest przyczyna jej wystawienia przez sprzedającego (Spółkę). W związku z tym w przypadku, gdy przyczyną powodującą konieczność dokonania korekty „in plus” istniała już w chwili wystawienia faktury pierwotnej (z uwagi na pomyłkę, błąd czy przeoczenie), to korekty te w zakresie podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego należy dokonać wstecz tj. w okresie rozliczeniowym, w którym z powyższych przyczyn zaniżona została podstawa opodatkowania i kwota podatku należnego. Natomiast w sytuacji wystąpienia przyczyny następczej (czyli przyczyny uzasadniającej dokonanie korekty w terminie późniejszym niż wystawiona została pierwotna faktura, której korekta ma dotyczyć), to właściwym rozwiązaniem będzie ujęcie skorygowanej faktury na bieżąco do JPK_V7.

2)w odniesieniu do faktur korygujących wartość eksportu „in plus”, Wnioskodawca ma prawo zastosować stawkę 0% VAT posiadając dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej wystawiony na podstawie pierwotnej faktury, o ile ilość oraz rodzaj towarów nie ulegnie zmianie.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów.

Jak wynika z zasady ogólnej wyrażonej w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.

Stosownie zaś do dyspozycji art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 7 ustawy o VAT podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1)stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;

2)udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;

3)otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Przy czym jak wynika z treści art. 29a ust. 17 ustawy o VAT w przypadku, gdy podstawa opodatkowania uległa zwiększeniu, korekty tej podstawy dokonuje się w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym zaistniała przyczyna zwiększenia podstawy opodatkowania.

Ponadto, jak zostało uwypuklone w treści Objaśnień podatkowych z dnia 23 kwietnia 2021 r. w zakresie pakietu rozwiązań „Slim VAT” oraz wybranych rozwiązań doprecyzowujących niektóre konstrukcje VAT wprowadzonych ustawą z dnia 27 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2419; dalej jako: Objaśnienia podatkowe MF):

-Jeżeli korekta spowodowana jest przyczynami istniejącymi już w momencie wystawienia faktury pierwotnej, to powinna ona zostać rozliczona w deklaracji podatkowej za okres, w którym została wykazana faktura pierwotna.

-W sytuacji gdy korekta jest spowodowana przyczynami zaistniałymi po dokonaniu sprzedaży (przykładowo zaistniały nowe okoliczności transakcji skutkujące zwiększeniem podstawy opodatkowania), korekta powinna być dokonana w deklaracji podatkowej za miesiąc, w którym przesłanki te zaistniały. Taki przypadek będzie miał miejsce, gdy w fakturze pierwotnej podatek należny został wykazany w prawidłowej wysokości, natomiast przyczyna korekty powstała później i nie była możliwa do przewidzenia w momencie wystawienia faktury pierwotnej.

Wedle przepisu art. 29a ust. 18 ustawy o VAT w przypadku eksportu towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zwiększenie podstawy opodatkowania, o którym mowa w ust. 17, następuje nie wcześniej niż w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wykazane zostały te transakcje.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c, art. 133 i art. 138g ust. 2.

W rozumieniu art. 103 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1a-4 oraz art. 33 i art. 33b.

Mając na uwadze powołane powyżej regulacje, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że momentem warunkującym o ujęciu w JPK_V7 faktur korygujących „in plus” jest ustalenie przyczyny jej wystawienia przez sprzedającego (Spółkę). W związku z tym w przypadku, gdy przyczyną powodującą konieczność dokonania korekty „in plus” istniała już w chwili wystawienia faktury pierwotnej (z uwagi na pomyłkę, błąd czy przeoczenie), to korekty te w zakresie podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego należy dokonać wstecz, tj. w okresie rozliczeniowym, w którym z powyższych przyczyn zaniżona została podstawa opodatkowania i kwota podatku należnego. Natomiast w sytuacji wystąpienia przyczyny następczej (czyli przyczyny uzasadniającej dokonanie korekty w terminie późniejszym niż wystawiona została pierwotna faktura, której korekta ma dotyczyć), to właściwym rozwiązaniem będzie ujęcie skorygowanej faktury na bieżąco do JPK_V7.

Powyższe wynika wprost z Objaśnień podatkowych zaprezentowanych przez Ministerstwo Finansów.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 2

Na podstawie art. 2 pkt 8 ustawy o VAT ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o eksporcie towarów - rozumie się przez to dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

a)dostawcę lub na jego rzecz, lub

b)nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

- jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o VAT w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Stosownie zaś do brzmienia przepisu art. 41 ust. 6 ustawy o VAT stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

W myśl art. 41 ust. 6a ustawy o VAT dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

1)dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu;

2)dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;

3)zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny.

Jak wynika z powołanych regulacji, oznacza to, iż prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% z tytułu eksportu towarów uzależnione jest od posiadania przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim, mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju (art. 41 ust. 7 ustawy o VAT).

W myśl art. 41 ust. 8 ustawy o VAT przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu.

Stosownie do treści przepisu art. 41 ust. 11 ustawy o VAT przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio. W związku z powyższym eksportem towarów jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów.

Ustalając ramy zastosowania przepisu art. 41 ust. 6, 7 i 11 ustawy o VAT, właściwym staje się przyjęcie uregulowań zawartych w przepisach prawa celnego. Warunkiem zastosowania preferencyjnej stawki 0% jest bowiem posiadanie stosownych dokumentów spełniających warunki określone w przepisach celnych, które będą jednoznacznie potwierdzać wywóz towarów poza granicę Unii Europejskiej. Przy czym ustawodawca nie precyzuje jaki oraz w jakiej formie powinien być sporządzony dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium UE. Jak wynika z treści art. 796e Rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1875/2006 z dnia 18 grudnia 2006 r. zmieniającego rozporządzenie (EWG) Nr 2454/93 ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (dalej jako: Wspólnotowy Kodeks Celny):

1)Urząd celny wywozu po otrzymaniu komunikatu „Wyniki kontroli w urzędzie wyprowadzenia”, o którym mowa w art. 796d ust. 2, potwierdza fizyczne wyprowadzenie towarów, przesyłając zgłaszającemu komunikat „Potwierdzenie wywozu” lub informując go w innej, określonej w tym celu przez ten urząd formie.

2)Jeżeli eksporter lub zgłaszający powiadomi urząd celny wywozu zgodnie z art. 792a, że towary zwolnione do wywozu nie opuściły i nie opuszczą obszaru celnego Wspólnoty, lub, w przypadku gdy zgłoszenie ma zostać unieważnione zgodnie z art. 792b ust. 2, urząd celny wywozu unieważnia niezwłocznie zgłoszenie wywozowe i informuje deklarowany urząd celny wyprowadzenia o unieważnieniu zgłoszenia za pomocą komunikatu „Unieważnienie wywozu”.

Mając na uwadze powołane przepisy należałoby uznać, że dla możliwości zastosowania stawki 0% w przypadku eksportu towarów koniecznym jest posiadanie dokumentu potwierdzającego wywóz towarów. Przy czym takim dokumentem jest komunikat IE-599. Jednocześnie należy uwypuklić, że przepisy podatkowe nie regulują jakie dane winien posiadać taki dokument. Natomiast w myśl § 28 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 września 2016 r. w sprawie zgłoszeń celnych (Dz.U. z 2016 r. poz. 1498; dalej: Rozporządzenie) do zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą wywozu lub uszlachetniania biernego oraz do zgłoszenia do powrotnego wywozu dołącza się:

1)fakturę albo w przypadku braku faktury - fakturę prowizoryczną lub fakturę pro forma, która dotyczy zadeklarowanej wartości, z zastrzeżeniem ust. 2;

2)pozwolenie, zezwolenie lub inne dokumenty, jeżeli są wymagane w związku z wywozem, uszlachetnianiem biernym lub powrotnym wywozem towarów;

3)dokumenty, o których mowa w § 26 ust. 1 pkt 1 i 6.

W przypadku braku dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, za dokument służący do ustalenia wartości uznaje się:

1)umowę sprzedaży;

2)akt darowizny;

3)orzeczenie sądu lub innego właściwego organu o nabyciu praw spadkowych (§ 28 ust. 2 Rozporządzenia).

W rozumieniu § 28 ust. 3 Rozporządzenia do zgłoszenia celnego, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio § 26 ust. 2 i ust. 3. W związku z tym należałoby przyjąć, że z dokumentu celnego wywozowego oraz z faktury VAT dokumentującej dostawę eksportową wynikać musi tożsamość towaru będącego przedmiotem eksportu co do nazwy (rodzaju) towaru, ilości towaru, wartości, ceny jednostkowej itp. Innymi słowy z dokumentu celnego wynikać winno wprost, że określone towary wykazane w fakturze VAT zostały istotnie wywiezione poza terytorium Unii Europejskiej, co skutkuje powstaniem prawa do zastosowania stawki 0%.

Zatem zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do faktur korygujących wartość eksportu „in plus”, Wnioskodawca ma prawo zastosować stawkę 0% VAT posiadając dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej wystawiony na podstawie pierwotnej faktury, o ile ilość oraz rodzaj towarów nie ulegnie zmianie.

Stanowisko Wnioskodawcy zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 0111-KDIB3-3.4012.525.2021.1.PJ z dnia 22 grudnia 2021 roku.

„Aby Podatnik mógł zastosować stawkę 0% w przypadku eksportu winien posiadać dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty, a takim dokumentem jest m.in. komunikat IE-599. Przepisy podatkowe nie określają jakie dane winien taki komunikat zawierać kwestie te bowiem regulują przepisy celne, a w szczególności rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych wymogów, jakie powinno spełniać zgłoszenie celne (Dz.U. Nr 94, poz. 902 z późn. zm.). Należy jednak zauważyć, że do zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą wywozu należy dołączyć fakturę. Z dokumentu celnego wywozowego oraz z faktury VAT dokumentującej dostawę eksportową wynikać musi tożsamość towaru będącego przedmiotem eksportu co do nazwy (rodzaju) towaru, ilości towaru, wartości, ceny jednostkowej itp. Innymi słowy z dokumentu celnego wynikać winno wprost, że określone towary wykazane w fakturze VAT zostały istotnie wywiezione poza terytorium Unii Europejskiej, co skutkuje powstaniem prawa do zastosowania stawki 0%. Zatem w świetle powyższego, jeżeli w dokumencie celnym wskazano ilość towarów zgodną z ilością wykazaną w fakturze VAT, i dokument ten potwierdza w sposób niebudzący wątpliwości, że towar został wywieziony poza terytorium Unii Europejskiej, a z dokumentacji podatnika wynika, że mimo wystawienia faktury korygującej, nie istnieją jednak wątpliwości, że odbiorca otrzymał zamówiony towar, wówczas ww. dokument IE-599 wystawiony na podstawie faktury pierwotnej uprawnia Wnioskodawcę do zastosowania 0% stawki podatku.”

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy:

1)momentem warunkującym o ujęciu w JPK_V7 faktur korygujących „in plus” jest przyczyna jej wystawienia przez sprzedającego (Spółkę). W związku z tym w przypadku, gdy przyczyna powodująca konieczność dokonania korekty „in plus” istniała już w chwili wystawienia faktury pierwotnej (z uwagi na pomyłkę, błąd czy przeoczenie), to korekty te w zakresie podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego należy dokonać wstecz tj. w okresie rozliczeniowym, w którym z powyższych przyczyn zaniżona została podstawa opodatkowania i kwota podatku należnego. Natomiast w sytuacji wystąpienia przyczyny następczej (czyli przyczyny uzasadniającej dokonanie korekty w terminie późniejszym niż wystawiona została pierwotna faktura, której korekta ma dotyczyć), to właściwym rozwiązaniem będzie ujęcie skorygowanej faktury na bieżąco do JPK_V7.

2)w odniesieniu do faktur korygujących wartość eksportu „in plus”, Wnioskodawca ma prawo zastosować stawkę 0% VAT posiadając dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej wystawiony na podstawie pierwotnej faktury, o ile ilość oraz rodzaj towarów nie ulegnie zmianie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie, z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 3 ustawy:

Na mocy art. 2 pkt 4 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 5 ustawy:

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Faktura jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego (potwierdzeniem nabycia określonych towarów i usług lub też otrzymania zaliczki) i nierozerwalnie związana jest z powstaniem obowiązku podatkowego. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

W praktyce zdarzają się jednakże sytuacje, gdy po wystawieniu faktury następują zdarzenia gospodarcze mające wpływ na treść pierwotnej faktury lub faktura zawiera błędy. W takiej sytuacji ustawodawca wskazuje na możliwość skorygowania takiej faktury poprzez wystawienie faktury korygującej.

Stosownie do art. 106j ust. 1 ustawy:

Z powyższego wynika, że faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Wystawia się je w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym.

Stosownie do art. 19a ust. 1 ustawy:

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy:

W myśl art. 29a ust. 10 ustawy:

Natomiast na podstawie 29a ust. 13 ustawy:

Jak stanowi art. 29a ust. 14 ustawy:

Zgodnie z art. 29a ust. 15 ustawy:

W myśl art. 29a ust. 17 ustawy:

Według art. 29a ust. 18 ustawy:

Wskazać należy, że faktury korygujące można generalnie podzielić na te, które powodują zmniejszenie podstawy opodatkowania (tzw. faktury korygujące „in minus”) oraz te, które wywołują skutki odwrotne, tj. w wyniku ich wystawienia wartość podstawy opodatkowania ulega podwyższeniu (tzw. faktury korygujące „in plus”). W ramach powyższego rozróżnienia można również dokonać podziału tychże faktur ze względu na powód ich wystawienia:

·jeżeli korekta spowodowana jest przyczynami powstałymi już w momencie wystawienia faktury pierwotnej, to powinna ona zostać rozliczona w deklaracji podatkowej za okres, w którym została wykazana faktura pierwotna;

·w sytuacji gdy korekta jest spowodowana przyczynami zaistniałymi po dokonaniu sprzedaży (przykładowo zaistniały nowe okoliczności transakcji skutkujące zwiększeniem podstawy opodatkowania), korekta powinna być dokonana w deklaracji podatkowej za miesiąc, w którym wystawiono fakturę korygującą. Taki przypadek będzie miał miejsce, gdy w fakturze pierwotnej podatek należny został wykazany w prawidłowej wysokości, natomiast przyczyna korekty powstała później i nie była możliwa do przewidzenia w momencie wystawienia faktury pierwotnej.

Z powołanych wyżej przepisów ustawy dotyczących faktur korygujących wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik, wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Fakturę korygującą wystawia się m.in. w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury, również gdy dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań, udzielono rabatu, bądź upustów i obniżek cen.

Zatem, co do zasady, korygowanie pierwotnie wystawionej faktury, z przyczyn wskazanych wyżej, powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu.

Tym samym, istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych, tak aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych.

Zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy:

Na podstawie art. 99 ust. 13b ustawy oraz art. 109 ust. 14 ustawy wydane zostało rozporządzenie Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r. poz. 1988 ze zm.) określające:

Zatem od 1 października 2020 r. dotychczasowe deklaracje VAT-7 i VAT-7K i informacja o ewidencji zostały zastąpione przez przesyłany łącznie jeden dokument elektroniczny JPK_VAT, w formie JPK_V7M lub JPK_V7K. Oznacza to, że za okresy od 1 października 2020 r. nie ma możliwości składania deklaracji VAT-7 i VAT-7K oraz ewidencji w inny sposób niż w formie nowego JPK_VAT. Elementy nowego JPK_VAT określa rozporządzenie oraz opracowane na jego podstawie wzory struktury logicznej JPK_VAT, w formie JPK_V7M i JPK_V7K.

Odnosząc się do kwestii objętej zakresem pytania nr 1 należy zauważyć, że sposób rozliczenia przez wystawcę faktur korygujących zwiększających podstawę opodatkowania i kwotę podatku należnego uzależniony jest od okoliczności powodujących konieczność skorygowania „in plus” faktur dokumentujących dostawę towarów czy też świadczenie usług w tych pozycjach. W przypadku bowiem gdy przyczyna powodująca konieczność dokonania korekty istniała już w chwili wystawienia faktury pierwotnej (np. błąd, pomyłka, przeoczenie) lub gdy nawet w momencie wystawiania faktury nie istniała, lecz mogła być przez strony transakcji przewidziana, wówczas korekty „in plus” w zakresie podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego należy dokonać wstecz, tj. w okresie rozliczeniowym, w którym z powyższych przyczyn zaniżona została podstawa opodatkowania i kwota podatku należnego. Natomiast w sytuacji gdy przyczyna uzasadniająca dokonanie korekty zaistnieje w terminie późniejszym niż wystawiona została faktura, której korekta ma dotyczyć, a jej wystąpienia nie można było w żaden sposób przewidzieć, wówczas korekty tej nie trzeba uwzględniać w okresie, w którym ujęto fakturę pierwotną. Przy czym, każdą sytuację należy badać indywidualnie, czy okoliczności powodujące wystawienie faktury korygującej kreują nową sytuację prawną, czy też stwierdzają (ze skutkiem wstecznym), stan jaki powinien być uwidoczniony na fakturze pierwotnej.

Jak wynika z Objaśnień Podatkowych z 3 kwietnia 2021 r. w zakresie pakietu rozwiązań „Slim VAT” oraz wybranych rozwiązań doprecyzowujących niektóre konstrukcje VAT wprowadzonych ustawą z dnia 27 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r., poz. 2419) w zależności od przyczyny korekty, tj. momentu, w którym zaistniała przyczyna zwiększenia podstawy opodatkowania, podatnik jest zobowiązany do korekty podstawy opodatkowania w rozliczeniu za okres, w którym ta przyczyna zaistniała. Generalnie, zaistnienie przesłanek do dokonania korekty zwiększającej podstawę opodatkowania powoduje obowiązek wykazania zwiększenia podstawy opodatkowania w rozliczeniu bieżącym (tj. tym, w którym zaistniały wspomniane przesłanki). Takie okoliczności wystąpią w przypadku, gdy przyczyna korekty zwiększającej podstawę opodatkowania jest spowodowana przyczynami zaistniałymi po dokonaniu sprzedaży. Jednak, tak jak dotychczas, w przypadku gdy przyczyna korekty istniała już w momencie wystawienia faktury, obowiązek dokonania korekty zwiększającej podstawę opodatkowania wystąpi w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy dla dostawy towarów lub świadczenia usług.

Korekta na bieżąco będzie miała miejsce gdy w momencie wystawienia faktury pierwotnej, podatek należny z tytułu danego zdarzenia wykazany jest w prawidłowej wysokości (biorąc pod uwagę okoliczności aktualne na ten moment). Dopiero zdarzenie, które następuje po sprzedaży stanowi podstawę do podwyższenia ceny, a w konsekwencji – dokonania korekty poprzez podwyższenie podatku. W tym przypadku dopiero zdarzenie skutkujące podwyższeniem ceny zwiększa wysokość prawidłowo wcześniej wykazanej podstawy opodatkowania i podatku należnego z tytułu dokonanej sprzedaży. Korekta podstawy opodatkowania jest zatem ujmowana w momencie zaistnienia zdarzenia skutkującego podwyższeniem ceny.

Natomiast korekta wsteczna odnosząca się do rozliczenia dokonywanego wstecz (poprzez korektę), ma na celu wykazanie prawidłowej wysokości podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego z tytułu danego zdarzenia, który w rozliczeniu za dany okres powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu został wykazany w wadliwej (zaniżonej) wysokości. Istotne jest zatem, że korekta wsteczna dotyczy przypadku gdy wspomniane zaniżenie podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego nastąpiło w świetle okoliczności aktualnych już w momencie „pierwotnego” rozpoznania obowiązku podatkowego.

W takiej sytuacji faktura korygująca dokumentuje jedynie prawidłową wysokość podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego z tytułu danej sprzedaży, odnośnie do której obowiązek podatkowy powstał w momencie jej realizacji i wystawienia faktury pierwotnej. Wobec tego – w świetle ogólnej zasady określającej moment powstania obowiązku podatkowego – sam fakt wystawienia faktury korygującej nie ma wpływu na obiektywną wysokość ukonstytuowanego już zobowiązania (podatku należnego) w miesiącu powstania obowiązku podatkowego, w przypadku którego doszło jedynie do wadliwego jego udokumentowania i wykazania w rozliczeniu za ten okres. Stąd wystawiana faktura korygująca musi zostać ujęta w rozliczeniu za ten okres.

Kluczową rolę w ustaleniu momentu ujęcia korekty w deklaracji stanowi więc przeanalizowanie sytuacji i ustalenie, czy przyczyna wystawienia faktury korygującej przez sprzedawcę stanowi nową okoliczność, powstałą po wystawieniu faktury pierwotnej. Bowiem jak wskazano wyżej, w przypadku, gdy przyczyna korekty powstaje w terminie późniejszym, po dokonaniu dostawy lub np. wystąpią nowe okoliczności powodujące zmianę ceny po dokonaniu dostawy i wystawieniu faktur dokumentujących te dostawy, korekta powinna zostać ujęta w rozliczeniu za okres, w którym powstała przyczyna korekty, gdyż faktury zostały wystawione poprawnie, tzn. nie były wynikiem błędu, czy pomyłki ze strony wystawiającego faktury.

A zatem momentem warunkującym o ujęciu w JPK_V7 faktur korygujących „in plus” jest przyczyna jej wystawienia przez sprzedającego (Spółkę).

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że jeżeli zaistnieją okoliczności, których wystąpienie spowoduje konieczność dokonania korekty „in plus” w zakresie podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego, tj. w przypadku, gdy po wystawieniu faktury, ustalą Państwo okoliczności, które na moment wystawienia faktury pierwotnej nie będą możliwe do ustalenia, należy uznać je za niedające się przewidzieć w momencie wystawiania faktury dokumentującej eksport towarów.

W związku z tym, w sytuacji gdy faktura korygująca „in plus” jest spowodowana tylko przyczynami, które miały miejsce już po dokonaniu dostawy a przyczyna nie była możliwa do przewidzenia w momencie wystawienia faktury pierwotnej, powinna być ona ujęta na bieżąco w miesiącu wystawienia faktury korygującej.

Natomiast w przypadku, gdy przyczyna powodująca konieczność dokonania korekty „in plus” istniała już w chwili wystawienia faktury pierwotnej (z uwagi na pomyłkę, błąd czy przeoczenie), to korekty te w zakresie podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego należy dokonać wstecz w tym samym miesiącu, co faktura pierwotna tj. w okresie rozliczeniowym, w którym z powyższych przyczyn zaniżona została podstawa opodatkowania i kwota podatku należnego.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii objętej zakresem pytania nr 2 wskazać należy, że zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy:

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz oraz gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej – stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Zatem aby uznać daną czynność za eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

1)musi nastąpić przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel,

2)towar będący przedmiotem dostawy musi zostać wysłany lub przetransportowany z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej,

3)wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej musi być potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Niespełnienie jakiegokolwiek z wymienionych wyżej przesłanek powoduje, że nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi. Jedną z czynności, która korzysta z obniżonej stawki podatku od towarów i usług jest eksport towarów.

Według art. 41 ust. 4 ustawy:

Zgodnie natomiast z przepisem art. 41 ust. 6 ustawy:

Na podstawie art. 41 ust. 6a ustawy:

Oznacza to, iż prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% z tytułu eksportu towarów uzależnione jest od posiadania przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty.

Jak stanowi art. 41 ust. 7 ustawy:

W myśl art. 41 ust. 8 ustawy:

Zgodnie z art. 41 ust. 11 ustawy:

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne, eksportem towarów jest więc potwierdzony dokumentem celnym wywóz towarów.

Aby możliwe było opodatkowanie eksportu towarów stawką podatku w wysokości 0%, konieczne jest spełnienie warunku dotyczącego otrzymania przez podmiot potwierdzenia wywozu towarów przez organ celny określony w przepisach celnych. Spełnienie tego warunku ma gwarantować, że faktycznie nastąpił wywóz towarów i że bez ich powrotnego przywozu nie będą one przedmiotem dostawy na terytorium kraju, która poprzez zastosowanie stawki 0% byłaby faktycznie nieopodatkowana.

Wskazać należy, że co do zasady zgłoszenia wywozowe towarów z obszaru celnego UE składane są w formie elektronicznej z wykorzystaniem systemu AES (Automatyczny System Eksportu). Zgłoszenie celne (wywozowe) w postaci komunikatu IE 515 jest składane przez zgłaszającego do właściwego urzędu wywozu. Z kolei urząd wyprowadzenia (urząd celny graniczny, przez który towar opuszcza obszar celny Unii Europejskiej) niezwłocznie po tym, jak towar opuścił obszar celny UE przesyła do urzędu wywozu (urzędu, w którym zostało złożone zgłoszenie celne) komunikat IE 518 zawierający wyniki kontroli przeprowadzonej w urzędzie wyprowadzenia. Po otrzymaniu przez urząd wywozu komunikatu IE 518 system AES generuje automatycznie komunikat IE 599 i przesyła go zgłaszającemu. Komunikat IE 599 jest dokumentem celnym potwierdzającym, także dla celów podatkowych, wywóz towarów poza terytorium UE przez wskazanego w zgłoszeniu wywozowym eksportera.

Z okoliczności sprawy wynika, że posiadają Państwo dokument IE 599 potwierdzający wywóz towarów poza terytorium UE.

Należy jednak zauważyć, że do zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą wywozu należy dołączyć fakturę.

Z dokumentu celnego wywozowego oraz z faktury dokumentującej dostawę eksportową wynikać musi tożsamość towaru będącego przedmiotem eksportu co do nazwy (rodzaju) towaru, ilości towaru, wartości, ceny jednostkowej itp.

Innymi słowy z dokumentu celnego wynikać winno wprost, że określone towary wykazane w fakturze zostały istotnie wywiezione poza terytorium Unii Europejskiej, co skutkuje powstaniem prawa do zastosowania stawki 0%.

Zatem w świetle powyższego, jeżeli w dokumencie celnym wskazano ilość towarów zgodną z ilością wykazaną w fakturze VAT i dokument ten potwierdza w sposób niebudzący wątpliwości, że towar został wywieziony poza terytorium Unii Europejskiej, a z Państwa dokumentacji wynika, że mimo wystawienia faktury korygującej nie istnieją wątpliwości, że odbiorca otrzymał zamówiony towar, wówczas ww. dokument IE-599 wystawiony na podstawie faktury pierwotnej uprawnia Państwa do zastosowania 0% stawki podatku.

Przy czym, możliwość zastosowania stawki podatku 0% dla eksportu towarów uwarunkowane jest otrzymaniem przez podatnika dokumentu potwierdzającego w sposób prawidłowy wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, co wynika z art. 41 ust. 6 ustawy. W przypadku braku dokumentu potwierdzającego eksport przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, odpowiednie zastosowanie znajdą przepisy art. 41 ust. 7 – ust. 9 ustawy.

Tym samym uznałem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

·stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz

·zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnosząc się do powołanej przez Państwa interpretacji wskazać należy, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych, co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem sprawy i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa:

·Zgodnie z art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).