Uznanie Monet za przedmioty kolekcjonerskie oraz prawo do zastosowania dla ich sprzedaży szczególnej procedury VAT-marża. - Interpretacja - null

ShutterStock

Uznanie Monet za przedmioty kolekcjonerskie oraz prawo do zastosowania dla ich sprzedaży szczególnej procedury VAT-marża. - Interpretacja - 0112-KDIL1-3.4012.471.2024.2.AKR

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Uznanie Monet za przedmioty kolekcjonerskie oraz prawo do zastosowania dla ich sprzedaży szczególnej procedury VAT-marża.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 lipca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 25 lipca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania Monet za przedmioty kolekcjonerskie oraz prawa do zastosowania dla ich sprzedaży szczególnej procedury VAT-marża. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 21 października 2024 r. (wpływ 21 października 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Sp. z o.o. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą na terytorium Polski w zakresie handlu (…), zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny.

Spółka obecnie rozważa poszerzenie swojej oferty i rozpoczęcie sprzedaży monet wykonanych z (…).

Zgodnie z zamierzeniami Spółki, przedmiotem sprzedaży byłyby zasadniczo następujące rodzaje monet:

1)tzw. monety x, czyli specjalne monety wytwarzane przede wszystkim z myślą o inwestycjach i przechowywaniu wartości, (…)

2)tzw. monety okolicznościowe, które również są wytwarzane przede wszystkim z myślą o inwestycjach i przechowywaniu wartości z metali szlachetnych o wysokiej próbie czystości, jednakże od powyżej wskazanych monet x odróżnia je to, że są one wybijane w limitowanych seriach, (…)

(dalej: Monety).

Każda ze sprzedawanych Monet zasadniczo będzie miała swój nominał w walucie kraju, w mennicy którego zostanie wytworzona (Spółka nie przewiduje sprzedaży Monet bez nominału). Niemniej, ich wartość rynkowa nie odpowiada wartości nominalnej, a znacznie ją przewyższa, jest ona bowiem determinowana przez takie czynniki jak:

-stan menniczy,

-wartość kruszcu (znacznie przeważająca wartość nominalną),

-niski nakład wybicia/emisji,

-dokładność wykonania,

-okolicznościowy charakter (w przypadku Monet wybijanych z okazji określonych wydarzeń).

Przykładowo, Spółka zakłada, że w jej ofercie może pojawić się Moneta (…).

Jako że każda Moneta ma swój nominał, to potencjalnie mogłaby ona stanowić prawny środek płatniczy w kraju jej emisji.

Niemniej, ze względu na opisaną powyżej znaczną różnicę pomiędzy wartością nominalną a rynkową, tego rodzaju Monety nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy, a są przeznaczone głównie do przechowywania i inwestowania, mogą mieć również wartość kolekcjonerską (numizmatyczną).

Spółka będzie nabywała Monety bezpośrednio od wytwarzających je mennic zlokalizowanych w krajach na terytorium poza Unią Europejską (w szczególności w (…)).

Planowane jest, że Monety będą importowane na terytorium Polski – dopuszczenie towarów do obrotu na terytorium UE będzie następowało w Polsce, a zgłaszającym (importerem) w tym zakresie będzie Spółka. W praktyce, z perspektywy procesu logistycznego, po nabyciu Monet przez Spółkę od mennicy, będą one transportowane w pierwszej kolejności do magazynu bezcłowego (składu celnego) zlokalizowanego na terytorium innego kraju UE, a w dalszej kolejności na terytorium Polski do Spółki lub też bezpośrednio z terytorium kraju spoza UE na terytorium Polski do Spółki (nadal, jak wskazano powyżej, każdorazowo Monety będą dopuszczane do obrotu/importowane w Polsce).

Spółka nie wyklucza jednocześnie, że w wybranych przypadkach Monety mogą być przez nią nabywane bezpośrednio od osób fizycznych (niebędących czynnymi podatnikami VAT) na terytorium Polski.

Nabywane przez Spółkę Monety będą przedmiotem dalszych dostaw dokonywanych przez Wnioskodawcę. Monety, w zależności od ich rodzaju i jednostkowej wartości, będą sprzedawane pojedynczo lub też w paczkach po kilka, kilkanaście bądź kilkadziesiąt sztuk.

Wnioskodawca zakłada, że głównymi klientami będą odbiorcy indywidualni, tj. osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, niebędące czynnymi podatnikami VAT (jednak nie można wykluczyć, że nabywcą może być inny podmiot).

Sprzedaż prowadzona będzie zarówno w punktach stacjonarnych zlokalizowanych na terytorium Polski, jak i za pośrednictwem serwisu internetowego – w tym drugim przypadku towary będą wysyłane na adres podany przez klienta w trakcie zakupu i Spółka zakłada, że w większości przypadków dostawy te będą realizowane na terytorium Polski, niemniej nie wyklucza również, że miejscem zakończenia wysyłki dla wybranych dostaw może być terytorium innego państwa członkowskiego UE (w szczególności terytorium Republiki Czeskiej).

Przed dokonaniem pierwszej dostawy Spółka złoży do właściwego naczelnika urzędu skarbowego pisemne zawiadomienie o przyjętym sposobie opodatkowania dostaw zgodnie z art. 120 ust. 4 i 5 ustawy o VAT, o którym mowa w art. 120 ust. 13 ustawy o VAT. Natomiast w przypadku dalszej chęci stosowania procedury VAT-marża po upływie okresu ważności zawiadomienia (2 lat, licząc od końca miesiąca jego złożenia), Spółka odpowiednio przed upływem tego okresu złoży ponowne zawiadomienie.

Przedmiotem wniosku jest potwierdzenie prawa do zastosowania przez Spółkę szczególnej procedury opodatkowania marży (tzw. procedury VAT-marża) przy dostawach Monet w schemacie opisanym powyżej.

Doprecyzowanie opisu sprawy

W odpowiedzi na pytania zawarte w wezwaniu:

1.Jaka jest klasyfikacja według Nomenklatury Scalonej (CN) dla Monet, których dotyczy wniosek?

wskazali Państwo, że:

W ocenie Spółki przedmiotowe Monety mogłyby być potencjalnie zaklasyfikowane w szczególności do grupowania CN 97053900 (…).

Spółka jednak podkreśla, że regulacje ustawy o VAT w zakresie tzw. procedury VAT-marża właściwe dla stanu faktycznego oraz pytań będących przedmiotem Wniosku nie odnoszą się do klasyfikacji według Nomenklatury Scalonej. W tym kontekście należy zwrócić uwagę przede wszystkim na następujące aspekty, które zostały wskazane przez Spółkę we Wniosku:

-zgodnie z art. 120 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, na potrzeby stosowania rozdziału 4 działu XII ustawy o VAT przez „przedmioty kolekcjonerskie” rozumie się m.in. przedmioty kolekcjonerskie, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy,

-z kolei zgodnie z treścią wskazanego art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, za przedmioty kolekcjonerskie uważa się monety ze złota, srebra lub innego metalu oraz banknoty, które nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy lub które mają wartość numizmatyczną,

-biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, należy zatem uznać, że moneta z metalu szlachetnego potencjalnie mogąca stanowić środek płatniczy w kraju jej emisji powinna być uznana za „przedmiot kolekcjonerski” na potrzeby omawianych regulacji w sytuacji, w której przeważnie, na ogół, w normalnych sytuacjach nie jest ona używana jako środek płatniczy (nie występuje zazwyczaj w tej roli) z uwagi na jej cechy charakterystyczne lub zaistnienie określonych zdarzeń (nawet jeśli teoretycznie może taką funkcję spełniać),

-monety objęte zakresem Wniosku będą miały swoje nominały i potencjalnie mogłyby one stanowić prawny środek płatniczy w kraju ich emisji. Jednakże, ze względu na cechy takie jak: dobry stan menniczy, wartość kruszcu znacznie przewyższająca wartość nominalną, niski nakład wybicia/emisji, dokładność wykonania oraz (w przypadku niektórych Monet) okolicznościowy charakter, ich wartość rynkowa znacznie będzie przewyższała wartość nominalną. Co za tym idzie, wykorzystanie tych Monet jako środka płatniczego z punktu widzenia ich nabywcy (posiadacza) byłoby zupełnie nieopłacalne, gdyż nominalna siła nabywcza Monet jest znacznie niższa niż ich wartość rynkowa jako przedmiotu inwestycyjnego/kolekcjonerskiego. Ponadto ich wartość – przy odpowiednim zachowaniu ich stanu fizycznego – zwykle z upływem czasu wzrasta, w związku z czym są one w praktyce przeznaczone do inwestowania lub kolekcjonowania, a nie posługiwania się nimi jako prawny środek płatniczy (mimo takiej teoretycznej możliwości).

W związku z powyższym, Spółka jeszcze raz podkreśla, że w jej ocenie, Monety opisywane we Wniosku nie będą zwykle używane jako prawny środek płatniczy, a zatem prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym stanowią one „przedmioty kolekcjonerskie” w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 7 oraz 120 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, niezależnie od ich klasyfikacji według Nomenklatury Scalonej (CN) (która w tym przypadku pozostaje bez znaczenia w kontekście pytań oraz stanowiska Wnioskodawcy zawartych we Wniosku).

Końcowo należy podkreślić, że tożsame stanowiska były wyrażane przez tutejszy organ również w innych interpretacjach indywidualnych wydawanych w podobnych stanach faktycznych (przykładowo tych przywołanych przez Spółkę we Wniosku).

2.Czy Monety, o których mowa we wniosku, będą Państwo nabywać od podmiotów, o których mowa w art. 120 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. od:

a)osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;

b)podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;

c)podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;

d)podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;

e)podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach?

wskazali Państwo, że:

Jak wskazano we Wniosku, w większości przypadków Spółka będzie nabywała Monety bezpośrednio od wytwarzających je mennic zlokalizowanych w krajach na terytorium poza Unią Europejską (w szczególności w (…)) w drodze importu towarów dokonywanego przez Spółkę, tj. w sposób przewidziany w art. 120 ust. 11 pkt. 1 ustawy o VAT, który pozwala na stosowanie procedury VAT-marża również do dostawy m.in. przedmiotów kolekcjonerskich uprzednio importowanych przez podatnika dokonującego dostawy w procedurze VAT-marża. W tym zakresie Spółka złoży również do właściwego naczelnika urzędu skarbowego pisemne zawiadomienie o przyjętym sposobie opodatkowania dostaw zgodnie z art. 120 ust. 4 i 5 ustawy o VAT, o którym mowa w art. 120 ust. 13 ustawy o VAT.

Ponadto, jak zostało to również wskazane we Wniosku, w wybranych przypadkach Monety mogą być przez Spółkę nabywane bezpośrednio od osób fizycznych (niebędących czynnymi podatnikami VAT) na terytorium Polski, tj. w sposób wskazany w art. 120 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT.

Pytania

1.Czy Monety będące przedmiotem planowanych dostaw dokonywanych przez Spółkę stanowią „przedmioty kolekcjonerskie” w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o VAT?

2.Czy Spółka będzie miała prawo zastosować przewidzianą w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy szczególną procedurę opodatkowania marży (tzw. procedurę VAT-marża) do dostaw Monet dokonywanych do nabywców na terytorium Polski?

3.Czy Spółka będzie miała prawo zastosować przewidzianą w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy szczególną procedurę opodatkowania marży (tzw. procedurę VAT-marża) do dostaw Monet dokonywanych do nabywców na terytorium państwa członkowskiego UE innego niż Polska?

Państwa stanowisko w sprawie

1.Monety będące przedmiotem planowanych dostaw dokonywanych przez Spółkę stanowią „przedmioty kolekcjonerskie” w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o VAT.

2.Spółka będzie miała prawo zastosować przewidzianą w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy szczególną procedurę opodatkowania marży (tzw. procedurę VAT-marża) do dostaw Monet dokonywanych do nabywców na terytorium Polski.

3.Spółka będzie miała prawo zastosować przewidzianą w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy szczególną procedurę opodatkowania marży (tzw. procedurę VAT-marża) do dostaw Monet dokonywanych do nabywców na terytorium państwa członkowskiego UE innego niż Polska.

Ad 1.

Zgodnie z art. 120 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, na potrzeby stosowania rozdziału 4 („Szczególne procedury w zakresie dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków”) działu XII („Procedury szczególne”) ustawy o VAT przez „przedmioty kolekcjonerskie” rozumie się:

-kolekcje oraz przedmioty kolekcjonerskie o wartości zoologicznej, botanicznej, mineralogicznej, anatomicznej, historycznej, archeologicznej, paleontologicznej, etnograficznej lub numizmatycznej (CN 9705),

-a także przedmioty kolekcjonerskie, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy.

Z kolei, zgodnie z treścią wskazanego art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, za przedmioty kolekcjonerskie uważa się monety ze złota, srebra lub innego metalu oraz banknoty, które nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy lub które mają wartość numizmatyczną.

Jak zatem wynika z powyższych regulacji, w przypadku monet lub banknotów, będą one mogły zostać uznane za przedmioty kolekcjonerskie w rozumieniu art. 120 ustawy o VAT w przypadku spełnienia co najmniej jednej z dwóch następujących przesłanek:

-gdy monety/banknoty nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy lub

-gdy mają one wartość numizmatyczną.

W każdej z powyższych sytuacji należałoby bowiem uznać monetę lub banknot za przedmiot kolekcjonerski w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT i w konsekwencji również za przedmiot kolekcjonerski na potrzeby stosowania art. 120 ustawy o VAT.

Należy w tym miejscu zauważyć także, że ustawodawca nie doprecyzował wskazanych powyżej okoliczności/przesłanek, w szczególności nie zdefiniował pojęcia „wartość numizmatyczna” ani nie wskazał, kiedy należy uznać, że moneta lub banknot „nie są zwykle używane jako środek płatniczy”.

W związku z tym, zgodnie z regułami wykładni językowej, wobec braku definicji ustawowych powyższych pojęć, należy im nadać znaczenie zgodne z ich pojmowaniem w języku potocznym. Posiłkując się w tym zakresie „Słownikiem języka polskiego” PWN należy wskazać, że pojęcie „zwykle” oznacza „najczęściej, przeważnie” (https://sjp.pwn.pl/szukaj/zwykle.html), zaś słowo „numizmat”, od którego pochodzi przymiotnik „numizmatyczny” jest zdefiniowane jako „dawna moneta lub medal mające wartość zabytkową” (https://sjp.pwn.pl/szukaj/numizmatyczny.html).

W ocenie Wnioskodawcy, należy zatem uznać, że moneta z (…) potencjalnie mogąca stanowić środek płatniczy w kraju jej emisji może być uznana za „przedmiot kolekcjonerski” na potrzeby omawianych regulacji w sytuacji, w której przeważnie, na ogół, w normalnych sytuacjach nie jest ona używana jako środek płatniczy (nie występuje zazwyczaj w tej roli) z uwagi na jej cechy charakterystyczne lub zaistnienie określonych zdarzeń (nawet jeśli teoretycznie może taką funkcję spełniać).

Do ustawowej definicji „przedmiotów kolekcjonerskich” odniósł się również A. Bartosiewicz w Komentarzu do art. 120 ustawy o VAT (wyd. XVII, WKP 2023) gdzie wskazał, iż:

Przedmiotami kolekcjonerskimi będą nie tylko monety i banknoty niebędące aktualnymi środkami płatniczymi. Za przedmioty kolekcjonerskie mogą być uznane także takie monety i waluty, które w danym momencie są środkami płatniczymi, lecz nie są zwykle używane w tym celu. Będzie to przede wszystkim dotyczyło walut innych (zwłaszcza egzotycznych) państw, a także różnego rodzaju monet okazowych, odmiennych od tych będących przede wszystkim w obiegu. Ich wartość kolekcjonerska – jako przedmiotu, a nie środka płatniczego – jest zazwyczaj znacznie wyższa od ich wartości nominalnej”.

Taką wykładnię omawianego pojęcia potwierdził również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 10 listopada 2017 r. o sygn. 0114-KDIP1-3.4012.373.2017.1.ISZ:

„Zatem Monety opisane we wniosku stanowią przedmiot kolekcjonerski w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy, gdyż pomimo tego, że posiadają one cechy pieniądza obiegowego to jednak, ze względu na wartość kruszcu znacznie przekraczającą nominał (są to monety wybijane ze stopu 90% srebra) oraz wartość pamiątkową tych Monet – zazwyczaj nie występują one w roli środka płatniczego”.

Podobne stanowiska były wyrażane przez DKIS w także następujących interpretacjach indywidualnych:

·interpretacja z dnia 3 lutego 2023 r. o sygn. 0114-KDIP1-3.4012.540.2022.2.KP,

·interpretacja z dnia 14 marca 2018 r. o sygn. 0114-KDIP1-3.4012.87.2018.1.MT.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Monety objęte zakresem złożonego wniosku będą miały swoje nominały i potencjalnie mogłyby one stanowić prawny środek płatniczy w kraju ich emisji. Jednakże, ze względu na cechy takie jak: dobry stan menniczy, wartość kruszcu znacznie przewyższająca wartość nominalną, niski nakład wybicia/emisji, dokładność wykonania oraz (w przypadku niektórych Monet) okolicznościowy charakter, ich wartość rynkowa znacznie będzie przewyższała wartość nominalną.

Co za tym idzie, wykorzystanie tych Monet jako środka płatniczego z punktu widzenia ich nabywcy (posiadacza) byłoby zupełnie nieopłacalne, gdyż nominalna siła nabywcza Monet jest znacznie niższa niż ich wartość rynkowa jako przedmiotu inwestycyjnego/ kolekcjonerskiego. Ponadto ich wartość – przy odpowiednim zachowaniu ich stanu fizycznego – zwykle z upływem czasu wzrasta, w związku z czym są one w praktyce przeznaczone do inwestowania lub kolekcjonowania, a nie posługiwania się nimi jako prawny środek płatniczy (mimo takiej teoretycznej możliwości).

Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że Monety opisywane w złożonym wniosku nie będą zwykle używane jako prawny środek płatniczy, a zatem prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym stanowią one „przedmioty kolekcjonerskie” w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 7 oraz art. 120 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o VAT.

Ad 2.

Jak stanowi art. 120 ust. 4, w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Jest to tzw. procedura VAT-marża, która zakłada inny niż „standardowy” sposób ustalania wysokości podstawy opodatkowania VAT – jest to bowiem kwota marży (stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku), a nie wszystko co stanowi zapłatę (jak stanowi podstawowa zasada, wyrażona w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT).

Należy jednak zauważyć, że w celu zastosowania omawianej procedury należy spełnić kilka warunków. Po pierwsze, zgodnie z wyżej cytowanym art. 120 ust. 4, jest ona ograniczona jedynie do dostaw wybranych rodzajów towarów, tj. towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków.

Po drugie, istotny jest również sposób nabycia następnie odsprzedawanych towarów (w praktyce podmiot sprzedający towar podatnikowi powinien nie mieć prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy jego nabyciu na poprzednim etapie obrotu).

Jak bowiem stanowi art. 120 ust. 10 ustawy o VAT, przepisy odnoszące się do opodatkowania marży dotyczą dostawy towarów, które podatnik nabył od:

1)osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;

2)podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;

3)podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;

4)podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;

5)podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

Jednocześnie, zgodnie z art. 120 ust. 11 pkt 1 ustawy o VAT, procedurę VAT-marża można ponadto zastosować m.in. do dostawy dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków uprzednio importowanych przez podatnika dokonującego dostawy w procedurze VAT-marża. Przy czym, zgodnie z art. 120 ust. 13, przepis ust. 11 stosuje się w przypadku, gdy podatnik zawiadomił na piśmie naczelnika urzędu skarbowego o przyjętym sposobie opodatkowania zgodnie z ust. 4 i 5 przed dokonaniem dostawy.

Zawiadomienie jest ważne przez okres 2 lat, licząc od końca miesiąca, w którym podatnik zawiadomił naczelnika urzędu skarbowego. Po tym okresie, jeżeli podatnik chce stosować procedurę polegającą na opodatkowaniu marży, musi ponownie złożyć to zawiadomienie.

Podsumowując, w celu zastosowania procedury VAT-marża równocześnie spełnione muszą być przesłanki dotyczące:

1)rodzaju towarów będących przedmiotem dostaw,

2)właściwego sposobu nabycia towarów,

3)dodatkowo, w przypadku m.in. importu – złożenia oraz właściwej „aktualizacji” odpowiedniego zawiadomienia.

Przenosząc powyższe na grunt stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem złożonego wniosku, Spółka zwraca w szczególności uwagę, że:

1)Monety (co zostało wykazane w uzasadnieniu do odpowiedzi na pytanie nr 1) stanowią „przedmioty kolekcjonerskie” na potrzeby stosowania omawianych regulacji, a zatem powinny być uznane za jeden z rodzajów towarów, do których można stosować procedurę VAT-marża,

2)Monety będą nabywane zasadniczo w drodze importu towarów dokonywanego przez Spółkę (na zasadach opisanych w złożonym wniosku), gdzie Spółka będzie zgłaszającym (importerem), a dopuszczenie towarów do obrotu na terytorium UE będzie następowało w Polsce,

3)Spółka przed dokonaniem pierwszej dostawy złoży do właściwego naczelnika urzędu skarbowego pisemne zawiadomienie o przyjętym sposobie opodatkowania dostaw zgodnie z art. 120 ust. 4 i 5 ustawy o VAT, o którym mowa w art. 120 ust. 13 ustawy o VAT,

4)w wybranych przypadkach Monety mogą być przez Spółkę nabywane bezpośrednio od osób fizycznych (niebędących czynnymi podatnikami VAT) na terytorium Polski.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zostaną spełnione wszystkie przesłanki konieczne do stosowania przewidzianej w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy szczególnej procedury opodatkowania marży i Spółka będzie miała prawo ją zastosować do dostaw Monet dokonywanych do nabywców na terytorium Polski.

Ad 3.

Spółka nie wyklucza również, że przy dokonywaniu sprzedaży za pośrednictwem serwisu internetowego miejscem zakończenia wysyłki dla wybranych dostaw może być terytorium innego państwa członkowskiego UE (w szczególności terytorium Republiki Czeskiej). Podkreślenia wymaga, że dostawy te będą dokonywane w taki sam sposób jak pozostałe, a jedyną różnicą będzie potencjalnie miejsce zakończenia transportu Monet.

Biorąc pod uwagę, że nabywcami Monet będą co do zasady osoby fizyczne niebędące podatnikami VAT, tego rodzaju dostawy, zdaniem Wnioskodawcy, mogą zasadniczo spełniać definicję wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość (WSTO), wskazaną w art. 2 pkt 22a ustawy o VAT.

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 1 pkt 1a ustawy o VAT, miejscem dostawy towarów w przypadku WSTO jest co do zasady miejsce, w którym towary znajdują się w momencie zakończenia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Jednocześnie, jak stanowi art. 22 ust. 1a pkt 1 ustawy o VAT, przepisów art. 22 ust. 1 pkt 1a-1c nie stosuje się do towarów, o których mowa w art. 120 ust. 1 (tj. m.in. przedmiotów kolekcjonerskich) podlegających opodatkowaniu podatkiem na zasadach określonych w art. 120 ust. 4 i 5 (tj. przy zastosowaniu procedury VAT-marża).

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, do ustalenia miejsca opodatkowania przedmiotowych dostaw, również w sytuacji, gdy miejscem zakończenia wysyłki Monet będzie inne państwo członkowskie UE znajdzie zasada wyrażona w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, zgodnie z którą miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Powyższe znajduje również potwierdzenie w treści objaśnień podatkowych z dnia 1 września 2021 r. w zakresie tzw. pakietu VAT e-commerce wprowadzonego ustawą z dnia 20 maja 2021 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1163), gdzie w przypisie nr 6 na str. 6 wskazano: „Dla ustalenia miejsca dostawy towarów opodatkowanych wg tzw. procedury marży zastosowanie znajdą ogólne zasady określania miejsca dostawy. W przypadku dostawy np. towarów używanych, opodatkowanych na zasadach określonych w art. 120 ustawy o VAT, które są wysyłane lub transportowane przez dokonującego ich dostawy, miejsce dostawy takich towarów zostanie określone na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, tj. będzie nim miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy”.

Jako że w momencie rozpoczęcia wysyłki do nabywcy Monety będą się znajdowały na terytorium Polski, w ocenie Wnioskodawcy, miejscem opodatkowania przedmiotowych dostaw również będzie terytorium Polski. W konsekwencji, zdaniem Spółki, będzie ona miała prawo zastosować szczególną procedurę opodatkowania marży na zasadach przewidzianych w ustawie o VAT również do dostaw Monet dokonywanych do nabywców na terytorium państwa członkowskiego UE innego niż Polska.

Jakkolwiek Spółka zasadniczo nie przewiduje dokonywania dostaw na rzecz innych podatników VAT, uzupełniająco chciałaby podkreślić, że nawet gdyby do takiej dostawy doszło, to nie będzie ona stanowiła wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Jak bowiem wprost stanowi art. 13 ust. 8 ustawy o VAT, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów nie uznaje się dostawy towarów, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1, 3, 6, 10 i 18, oraz towarów opodatkowanych według zasad określonych w art. 120 ust. 4 i 5.

W związku z powyższym, w ocenie Spółki, również w przypadku potencjalnego wystąpienia tego rodzaju dostawy (tj. na rzecz podatnika VAT na terytorium innego kraju UE), Spółka nadal będzie miała prawo zastosować do nich szczególną procedurę opodatkowania marży.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2) eksport towarów;

3) import towarów na terytorium kraju;

4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 1 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium kraju – rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium państwa członkowskiego – rozumie się przez to terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

W świetle przepisu art. 2 pkt 5 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium państwa trzeciego – rozumie się przez to terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

Na podstawie art. 2 pkt 7 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o imporcie towarów – rozumie się przez to przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 2 pkt 22 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Definicję towarów, w stosunku do których mają zastosowanie szczególne procedury VAT marża zawiera art. 120 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 120 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy:

Przez przedmioty kolekcjonerskie rozumie się kolekcje oraz przedmioty kolekcjonerskie o wartości zoologicznej, botanicznej, mineralogicznej, anatomicznej, historycznej, archeologicznej, paleontologicznej, etnograficznej lub numizmatycznej (CN 9705), a także przedmioty kolekcjonerskie, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7.

Natomiast stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy:

Zwalnia się od podatku transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące walut, banknotów i monet używanych jako prawny środek płatniczy, z wyłączeniem banknotów i monet będących przedmiotami kolekcjonerskimi, za które uważa się monety ze złota, srebra lub innego metalu oraz banknoty, które nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy lub które mają wartość numizmatyczną.

W oparciu o art. 120 ust. 4 ustawy:

W przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

W myśl art. 120 ust. 5 ustawy:

Jeżeli rodzaj poszczególnych przedmiotów kolekcjonerskich lub specyfika ich dostaw czyni skomplikowanym lub niemożliwym określenie marży zgodnie z ust. 4, podatnik może, za zgodą naczelnika urzędu skarbowego, obliczać marżę jako różnicę pomiędzy łączną wartością dostaw a łączną wartością nabyć określonego rodzaju przedmiotów kolekcjonerskich w okresie rozliczeniowym.

Zgodnie z art. 120 ust. 10 ustawy:

Przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1)osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;

2)podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;

3)podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;

4)podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;

5)podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

Jak stanowi art. 120 ust. 11 pkt 1 ustawy:

Przepisy ust. 4 i 5 mogą mieć również zastosowanie do dostawy dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków uprzednio importowanych przez podatnika, o którym mowa w ust. 4 i 5.

Na podstawie art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy:

Przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o których mowa w pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika.

W myśl art. 120 ust. 12 ustawy:

W przypadku dostawy towarów, o których mowa w ust. 11 pkt 1, kwotę nabycia, którą należy uwzględnić przy obliczaniu marży, o której mowa w ust. 4 i 5, przyjmuje się w wysokości równej kwocie podstawy opodatkowania zastosowanej przy imporcie towarów powiększonej o należny podatek z tytułu tego importu.

Na mocy art. 120 ust. 13 ustawy:

Przepis ust. 11 stosuje się w przypadku, gdy podatnik zawiadomił na piśmie naczelnika urzędu skarbowego o przyjętym sposobie opodatkowania zgodnie z ust. 4 i 5 przed dokonaniem dostawy. Zawiadomienie jest ważne przez okres 2 lat, licząc od końca miesiąca, w którym podatnik zawiadomił naczelnika urzędu skarbowego. Po tym okresie, jeżeli podatnik chce stosować procedurę polegającą na opodatkowaniu marży, musi ponownie złożyć to zawiadomienie.

W myśl natomiast art. 120 ust. 14 ustawy:

Podatnik może stosować ogólne zasady opodatkowania do dostaw, do których stosuje się przepisy ust. 10 i 11. W przypadku zastosowania ogólnych zasad podatnik ma prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego od towarów, o których mowa w ust. 11, w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy u tego podatnika z tytułu dostawy tych towarów.

Stosownie do art. 120 ust. 17 pkt 1 ustawy:

W zakresie, w jakim podatnik dokonuje dostaw towarów opodatkowanych zgodnie z ust. 4 i 5, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez tego podatnika dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków przez niego importowanych.

Jak wynika ponadto z art. 120 ust. 18 ustawy:

Przepisu ust. 17 nie stosuje się w sytuacji, gdy dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem na zasadach innych niż określone w ust. 4 i 5.

Zgodnie z art. 120 ust. 19 ustawy:

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, jeżeli podlegały opodatkowaniu zgodnie z ust. 4 i 5.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą na terytorium Polski w (…), zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Spółka obecnie rozważa poszerzenie swojej oferty i rozpoczęcie sprzedaży monet wykonanych z (…).

Zgodnie z zamierzeniami Spółki, przedmiotem sprzedaży byłyby zasadniczo następujące rodzaje monet:

1)tzw. monety x, czyli specjalne monety wytwarzane przede wszystkim z myślą o inwestycjach i przechowywaniu wartości, (…),

2)tzw. monety okolicznościowe, które również są wytwarzane przede wszystkim z myślą o inwestycjach i przechowywaniu wartości z (…)

(dalej: Monety).

Każda ze sprzedawanych Monet zasadniczo będzie miała swój nominał w walucie kraju, w mennicy którego zostanie wytworzona (Spółka nie przewiduje sprzedaży Monet bez nominału). Niemniej, ich wartość rynkowa nie odpowiada wartości nominalnej, a znacznie ją przewyższa, jest ona bowiem determinowana przez takie czynniki jak: stan menniczy, wartość kruszcu (znacznie przeważająca wartość nominalną), niski nakład wybicia/emisji, dokładność wykonania, okolicznościowy charakter (w przypadku Monet wybijanych z okazji określonych wydarzeń).

Jako że każda Moneta ma swój nominał, to potencjalnie mogłaby ona stanowić prawny środek płatniczy w kraju jej emisji. Tego rodzaju Monety są przeznaczone głównie do przechowywania i inwestowania, mogą mieć również wartość kolekcjonerską (numizmatyczną).

Monety mogłyby być potencjalnie zaklasyfikowane w szczególności do grupowania CN 97053900 (…). Przedmiotowe Monety nie będą zwykle używane jako prawny środek płatniczy.

Spółka będzie nabywała Monety bezpośrednio od wytwarzających je mennic zlokalizowanych w krajach na terytorium poza Unią Europejską (w szczególności w (…)) w drodze importu towarów dokonywanego przez Spółkę, tj. w sposób przewidziany w art. 120 ust. 11 pkt. 1 ustawy.

Planowane jest, że Monety będą importowane na terytorium Polski – dopuszczenie towarów do obrotu na terytorium UE będzie następowało w Polsce, a zgłaszającym (importerem) w tym zakresie będzie Spółka. W praktyce, z perspektywy procesu logistycznego, po nabyciu Monet przez Spółkę od mennicy, będą one transportowane w pierwszej kolejności do magazynu bezcłowego (składu celnego) zlokalizowanego na terytorium innego kraju UE, a w dalszej kolejności na terytorium Polski do Spółki lub też bezpośrednio z terytorium kraju spoza UE na terytorium Polski do Spółki (nadal, jak wskazano powyżej, każdorazowo Monety będą dopuszczane do obrotu/importowane w Polsce).

Spółka nie wyklucza jednocześnie, że w wybranych przypadkach Monety mogą być przez nią nabywane bezpośrednio od osób fizycznych (niebędących czynnymi podatnikami VAT) na terytorium Polski, tj. w sposób wskazany w art. 120 ust. 10 pkt 1 ustawy.

Nabywane przez Spółkę Monety będą przedmiotem dalszych dostaw dokonywanych przez Wnioskodawcę. Monety, w zależności od ich rodzaju i jednostkowej wartości, będą sprzedawane pojedynczo lub też w paczkach po kilka, kilkanaście bądź kilkadziesiąt sztuk.

Spółka zakłada, że głównymi klientami będą odbiorcy indywidualni, tj. osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, niebędące czynnymi podatnikami VAT (jednak nie można wykluczyć, że nabywcą może być inny podmiot).

Sprzedaż prowadzona będzie zarówno w punktach stacjonarnych zlokalizowanych na terytorium Polski, jak i za pośrednictwem serwisu internetowego – w tym drugim przypadku towary będą wysyłane na adres podany przez klienta w trakcie zakupu i Spółka zakłada, że w większości przypadków dostawy te będą realizowane na terytorium Polski, niemniej nie wyklucza również, że miejscem zakończenia wysyłki dla wybranych dostaw może być terytorium innego państwa członkowskiego UE (w szczególności terytorium Republiki Czeskiej).

Przed dokonaniem pierwszej dostawy Spółka złoży do właściwego naczelnika urzędu skarbowego pisemne zawiadomienie o przyjętym sposobie opodatkowania dostaw zgodnie z art. 120 ust. 4 i 5 ustawy, o którym mowa w art. 120 ust. 13 ustawy. Natomiast w przypadku dalszej chęci stosowania procedury VAT-marża po upływie okresu ważności zawiadomienia (2 lat, licząc od końca miesiąca jego złożenia), Spółka odpowiednio przed upływem tego okresu złoży ponowne zawiadomienie.

Państwa wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą wskazania, czy Monety będące przedmiotem planowanych dostaw dokonywanych przez Spółkę stanowią przedmioty kolekcjonerskie w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy.

Odpowiadając na Państwa wątpliwości, należy wskazać na ww. art. 120 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy, zgodnie z którym przez przedmioty kolekcjonerskie rozumie się m.in. przedmioty kolekcjonerskie o wartości numizmatycznej (CN 9705), a także przedmioty kolekcjonerskie, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy, transakcje dotyczące m.in. monet ze złota, srebra lub innego metalu są wyłączone ze zwolnienia w dwóch przypadkach:

-gdy monety te nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy lub

-gdy monety mają wartość numizmatyczną.

Należy zauważyć, że ustawodawca posługuje się pojęciami, „nie są zwykle używane jako środek płatniczy” lub „wartość numizmatyczna”.

W związku z tym, że w ustawie brak jest definicji słowa „zwykle” oraz „numizmatyczny” należy posłużyć się definicjami tych określeń zawartymi w Słowniku języka polskiego. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN znajdującym się na stronie internetowej www.sjp.pwn.pl „zwykle” oznacza „najczęściej”, „przeważnie”, zaś „numizmat” to „dawna moneta lub medal mające wartość zabytkową”.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że Monety, będące przedmiotem wniosku, są monetami, które posiadają wprawdzie cechy pieniądza obiegowego, jednak nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy, ponieważ ich wartość rynkowa przewyższa znacznie ich wartość nominalną, jednocześnie posiadają one wartość numizmatyczną.

W konsekwencji należy uznać, że Monety te, dla celów stosowania procedury VAT-marża, są uznawane za przedmioty kolekcjonerskie, o których mowa w art. 120 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy. Wynika to z odniesienia się ustawodawcy w tym przepisie do art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy.

Podsumowując, Monety będące przedmiotem planowanych dostaw dokonywanych przez Spółkę stanowią przedmioty kolekcjonerskie w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy.

Tym samym, Państwa stanowisko w odniesieniu do pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest prawidłowe.

Państwa wątpliwości dotyczą także wskazania, czy Spółka będzie miała prawo zastosować przewidzianą w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy, szczególną procedurę opodatkowania marży do dostaw Monet dokonywanych do nabywców na terytorium Polski oraz nabywców na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej innego niż Polska.

Według art. 13 ust. 1 ustawy:

Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy:

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1)podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

2)osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

3)podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;

4)podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy:

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

W świetle art. 13 ust. 8 ustawy:

Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów nie uznaje się dostawy towarów, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1, 3, 6, 10 i 18, oraz towarów opodatkowanych według zasad określonych w art. 120 ust. 4 i 5.

Z kolei z art. 2 pkt 22a ustawy wynika, że:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość rozumie się przez to dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez dostawcę lub na jego rzecz, w tym wtedy, gdy dostawca uczestniczy pośrednio w transporcie lub wysyłce towarów, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy, który jest:

a)podatnikiem podatku od towarów i usług lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od towarów i usług, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub

b)podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów odpowiadającego wewnątrzwspólnotowemu nabyciu towarów, o którym mowa w art. 9, lub

c)podmiotem niebędącym podatnikiem

-pod warunkiem że dostarczane towary nie są nowymi środkami transportu ani towarami, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2.

Na mocy art. 22 ust. 1 pkt 1a ustawy:

Miejscem dostawy towarów jest w przypadku wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie zakończenia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Natomiast art. 22 ust. 1a pkt 1 ustawy wskazuje, że:

Przepisów ust. 1 pkt 1a-1c nie stosuje się do towarów, o których mowa w art. 120 ust. 1 podlegających opodatkowaniu podatkiem na zasadach określonych w art. 120 ust. 4 i 5.

Zastosowanie procedury szczególnej w zakresie obliczania podstawy opodatkowania przy sprzedaży przedmiotów kolekcjonerskich przedmiotów kolekcjonerskich, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy, spełniających definicję zawartą w art. 120 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy, uzależnione jest od sposobu nabycia tych przedmiotów, statusu dostawcy tego towaru oraz procedury, w jakiej dokonano jego dostawy. W przypadku dostawy przedmiotów kolekcjonerskich (Monet), będących przedmiotem wniosku, które zostały uprzednio przez Państwa zaimportowane, możliwość stosowania szczególnej procedury VAT-marża wynika z cytowanego powyżej art. 120 ust. 11 pkt 1 ustawy. Przy czym kwotę nabycia, którą należy uwzględnić przy obliczaniu marży, o której mowa w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy, przyjmuje się w wysokości równej kwocie podstawy opodatkowania zastosowanej przy imporcie towarów powiększonej o należny podatek z tytułu tego importu.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 120 ust. 13 ustawy, warunkiem niezbędnym do zastosowania szczególnej procedury marży dla sprzedaży przedmiotów kolekcjonerskich (Monet) w przypadku ich importu – jest dokonanie przez Państwa zawiadomienia na piśmie naczelnika urzędu skarbowego o przyjętym sposobie opodatkowania zgodnie z art. 120 ust. 4 i 5 ustawy przed dokonaniem dostawy.

Natomiast, w przypadku monet kolekcjonerskich nabytych w procedurze VAT-marża od podmiotu krajowego zastosowanie znajdzie art. 120 ust. 10 pkt 1 ustawy, zatem przy dostawie tych Monet będą Państwo mogli skorzystać ze szczególnej procedury VAT-marża.

Wobec powyższego, w sytuacji, gdy przed dokonaniem przez Państwa dostawy ww. Monet zawiadomią Państwo na piśmie naczelnika urzędu skarbowego o przyjętym sposobie opodatkowania, zgodnie z art. 120 ust. 4 i 5 ustawy, to mogą Państwo skorzystać ze szczególnej procedury VAT-marża.

Ponadto, jak wskazano wyżej, art. 13 ust. 8 ustawy wyklucza z definicji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, sprzedaż towarów opodatkowanych według zasad określonych w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy. Z kolei, na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1a ustawy, regulacji dotyczących wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na odległość nie stosuje się w odniesieniu do towarów, o których mowa w art. 120 ust. 1 ustawy, czyli m.in. do przedmiotów kolekcjonerskich, podlegających opodatkowaniu według zasad określonych w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy.

Podsumowując, Spółka będzie miała prawo zastosować przewidzianą w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy szczególną procedurę opodatkowania marży (tzw. procedurę VAT-marża) do dostaw Monet dokonywanych do nabywców na terytorium Polski oraz do nabywców na terytorium państwa członkowskiego UE innego niż Polska.

Zatem, Państwa stanowisko w odniesieniu do pytań oznaczonych we wniosku nr 2 i nr 3 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Maja Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).