Zainteresowani dokonując sprzedaży działek gruntu, nie działają jako podatnicy podatku od towarów i usług, a sprzedaż nieruchomości gruntowych, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

3 lipca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 27 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy nieuznania Państwa za podatników podatku VAT z tytułu sprzedaży działek powstałych w wyniku podziału działek 1/1, 1/2 i 1.

Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismami z 11 października 2024 r. (wpływ 11 października 2024 r.) oraz 8 października 2024 r. (wpływ 14 października 2024 r.).

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem wspólnym

1.Zainteresowany będący stroną postępowania:

- A.A.

2.Zainteresowana niebędąca stroną postępowania:

- B.B.

Opis zdarzenia przyszłego

A.A. (dalej jako: Podatnik, Wnioskodawca) jest polskim rezydentem podatkowym, rozliczającym się z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce. Wnioskodawca nie prowadzi jednoosobowej działalności gospodarczej, której przedmiotem byłby obrót nieruchomościami. Pan A.A. posiadał zarejestrowaną działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej niewyspecjalizowanej (zarejestrowana w (…); w (…) Wnioskodawca zaprzestał jej wykonywania).

W działalności gospodarczej Pan A.A. opodatkowany był na zasadach podatku zryczałtowanego. Na dzień składania wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT, nie prowadzi także działalności gospodarczej. W (…) Wnioskodawca otrzymał (…).

Zainteresowanym w niniejszej sprawie jest małżonka A.A. - B.B. (dalej jako: Małżonka, Zainteresowana; Wnioskodawca i Zainteresowana - dalej zwani także Wnioskodawcami). Zainteresowana jest polskim rezydentem podatkowym, rozliczającym się z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce. Zainteresowana nie prowadzi jednoosobowej działalności gospodarczej, w tym takiej której przedmiotem byłby obrót nieruchomościami.

W małżeństwie A.A. i B.B. panuje ustrój ustawowej wspólności majątkowej.

Małżonkowie są właścicielami działek 1/1 (pow. 0,3 ha), 1/2 (pow. 0,88 ha) oraz 1 (pow. 0,8 ha), dla których to działek Sąd Rejonowy (…) Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą w (…) prowadzi jedną księgę wieczystą o numerze (…). Działki 1/1 oraz 1/2 powstały w wyniku podziału rolnego działki 2 w 2010 r. W księdze wieczystej działki są oznaczone jako grunty orne. Wnioskodawcom nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT w związku z ich nabyciem, a w ich posiadanie weszli w drodze zamiany nieruchomości w 1990 r., w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych i bytowych.

Na nieruchomości zostało ustanowione prawo użytkowania na czas nieokreślony (czas eksploatacji sieci) na rzecz: Gminy (…) bądź jej każdoczesnego następcy prawnego; Spółdzielni Mieszkaniowej „(…)” z siedzibą w (…) bądź jej każdoczesnego następcy prawnego; „(…)” spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…) bądź jej każdoczesnego następcy prawnego, polegającą na prawie korzystania z pasa gruntu działki nr 2 o szerokości 2 metrów przebiegającego w linii sieci kanalizacji deszczowej oznaczonej na planszy koordynacyjnej stanowiącej załącznik do aktu notarialnego Rep. A nr (…) z dnia (…). kolorem żółtym oraz na prawie wstępu na ten grunt w celu budowy, ułożenia, eksploatacji, dokonywania kontroli, przeglądu, konserwacji i modernizacji, usuwania awarii, a także wymiany kanalizacji deszczowej.

Postanowieniem z Sądu Rejonowego (…) Wydział Cywilny z dnia (…) sygn. akt: (…) ustanowiono odpłatną na rzecz Gminy (…) służebność przesyłu na działkach 1/1, 1/2 i 1 polegającą na prawie korzystania z nieruchomości wzdłuż sieci kanalizacji deszczowej. Służebność nie jest ujawniona w księdze wieczystej.

Zgodnie z zaświadczeniem z (…) wydanym przez Urząd Gminy w (…), działki 2 i 1 obręb (…) zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego gminy (…) (Uchwała (…) z dnia (…)) oznaczone są symbolem 5 MR, RO/R - teren zabudowy mieszkaniowej o charakterze zagrodowym oraz zabudowy ogrodniczej, przejściowo - uprawy polowe oraz symbolem 4MR, RO/K - teren zabudowy zagrodowej i ogrodowej. Dodatkowo w zaświadczeniu jest zapis: „Przewiduje się kontynuację dotychczasowego sposobu użytkowania z możliwością wprowadzenia uzupełnień”.

Decyzją Nr (…) o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu z dnia (…) wydaną przez Wójta Gminy (…) ustalono warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na adaptacji pomieszczenia gospodarczego i jego rozbudowie na budynek mieszkalny wolnostojący przewidzianej do realizacji w (…) dz. 1. Decyzję tę wydano na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla gminy (…) uchwalonego przez Radę Gminy w (…) uchwałą Nr (…) z dnia (…) ogłoszoną w Dzienniku Urzędowym Województwa (…) Nr (…) z dnia (…).

W decyzji Nr (…) o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu z dnia (…). określono warunki wynikające z ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego: 1Mj/U - tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z usługami nieuciążliwymi. Decyzją o pozwoleniu na budowę z dnia (…), Urząd Gminy w (…) udzielił A.A. i B.B. pozwolenia na budowę inwestycji obejmującej: adaptację budynku gospodarczego na budynek mieszkalny na działce 1 położonej w obrębie (…).

Na wniosek A.A. i B.B., Wójt Gminy w (…) Decyzją nr (…) o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu z dnia (…) ustalił warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na rozbudowie i modernizacji istniejącego budynku mieszkalnego jednorodzinnego na terenie działek 2 i 1 obręb (…). Ww. decyzję wydano na podstawie Ogólnego Planu Zagospodarowania Przestrzennego dla Gminy (…), uchwalonego przez Radę Gminy w (…) uchwałą Nr (…) z dnia (…) ogłoszoną w Dzienniku Urzędowym Województwa (…) Nr (…) z dnia (…).

Warunki wynikające z ustaleń ww. planu: 1Mj/U - tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej skoncentrowanej z usługami nieuciążliwymi.

Decyzją o pozwoleniu na budowę z dnia (…), Urząd Rejonowy w (…) udzielił A.A. i B.B. pozwolenia na budowę inwestycji obejmującej rozbudowę i modernizację istniejącego budynku mieszkalnego w (…) na dz. 2.

Zgodnie z zaświadczeniem z dnia (…). wydanym przez Wójta Gminy (….) dla terenu działek 1/1, 1/2 i 1 nie obowiązują żadne ustalenia planów miejscowych, natomiast zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego działki 1/1, 1/2 i 1 znajdują się w strefie rozwoju funkcji mieszkalnej jedno i wielorodzinnej niskiej intensywności z towarzyszącymi usługami komercyjnymi i publicznymi (oświata, zdrowie, kultura, sport, rekreacja).

Na terenie działek 1/1, 1/2 i 1 występują tylko i wyłącznie przyłącza do istniejącego budynku mieszkalnego. Przedmiotowe działki od kilkunastu lat nie są uprawiane (część przyległa do domu traktowana jest jako ogród rekreacyjny). Na nieruchomościach nie była prowadzona działalność gospodarcza, nie były one nadto przedmiotem najmu czy dzierżawy. Wnioskodawcy płacą podatek rolny (grunty) i podatek od nieruchomości (budynek mieszkalny).

Wnioskodawca wraz z Zainteresowaną wystąpili do gestorów sieci o zapewnienie dostawy prądu, wody i odbioru ścieków - na ten moment otrzymali zapewnienia dostawy prądu. W zakresie pozostałych mediów, tj. wody i ścieków otrzymali informację o braku możliwości odbioru ścieków i podłączenia do kanalizacji wodnej.

Wnioskodawcy (…) wystąpili z wnioskiem o warunki zabudowy:

• dla działki 1/1 i części działki 1/2 - dla inwestycji polegającej na budowie 12 budynków mieszkalnych jednorodzinnych wraz z wydzieleniem jednej drogi dojazdowej zapewniającej dostęp do 12 wydzielonych działek oraz działki, na którym wybudowany jest budynek Inwestorów. Pozostała część działki 1/2, na której znajduje się dom pozostanie w użytkowaniu Inwestorów),
• dla części działki 1 - dla inwestycji polegającej na budowie 7 budynków mieszkalnych jednorodzinnych wraz z wydzieleniem jednej drogi dojazdowej zapewniającej dostęp do 7 wydzielonych działek oraz działki użytkowanej przez Inwestorów.

Po uzyskaniu warunków zabudowy Wnioskodawcy planują dokonać podziału działek, w wyniku którego z działek 1/1 i 1/2 wydzielona zostanie jedna droga dojazdowa oraz 12 działek budowlanych, natomiast z działki 1 wydzielona zostanie jedna droga dojazdowa oraz 7 działek budowlanych. Wnioskodawcy nie planowali dokonywać podziału nieruchomości na mniejsze i ich sukcesywnej sprzedaży, niemniej jednak obowiązujące przepisy prawa, tj. ustawa o gospodarce nieruchomościami oraz ustawa o ochronie gruntów rolnych i leśnych nie pozwalają im na dokonanie sprzedaży gruntu bez dokonania jego podziału, przy jednoczesnym założeniu, że dom wraz z terenem rekreacyjnym pozostawiają na własne cele mieszkalne (nieruchomość mieszkalna wraz z terenem służącym rekreacji posadowione są na dwóch działkach 1/2 oraz 1, które rozdzielone są działką Gminną - rów melioracyjny).

Następnie Wnioskodawcy planują dokonać zbycia działek powstałych w wyniku podziału opisanego powyżej. Sprzedaż nastąpi sukcesywnie, przy czym planowane jest zbycie nie wcześniej niż od 2025 r. Wnioskodawca nie czynił na przedmiotowej nieruchomości żadnych nakładów, w szczególności nie uzbrajał ich oraz nie podejmował działań zwiększających ich wartość.

Działki będą oferowane do sprzedaży przy pomocy pośrednika (biuro nieruchomości) przede wszystkim z uwagi na wiek Wnioskodawców, brak orientacji w tym zakresie, głównie poprzez umieszczanie ogłoszeń na portalach internetowych. Na terenie poszczególnych działek nie wykluczone jest również umieszczenie banneru informującego o możliwości zakupu działki z numerem telefonu pośrednika. Nie przewiduje się ogłoszeń w radio, wykonywania prospektów reklamowych, folderów, udziału w targach itp. Pośrednik będzie również uprawniony do pokazania nieruchomości w terenie oraz wyjaśnieniu stanu prawnego i faktycznego nieruchomości przed podpisaniem umowy. Wnioskodawcy nie planują nabywać innych nieruchomości.

Działki mające być przedmiotem sprzedaży nie są i nie będą udostępniane (przed sprzedażą) osobom trzecim na podstawie umowy cywilnoprawnej. Środki uzyskane ze sprzedaży nieruchomości zostaną przeznaczone na własne cele, tj. cele konsumpcyjne oraz stanowić będą zabezpieczenie finansowe w związku z brakiem podejmowania aktywności zawodowej.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

Na pytanie: „W jaki sposób działki: 2, a następnie 1/1, 1/2 oraz 1 były, są i będą wykorzystywane przez Pana i Pana żonę wykorzystywane od momentu ich nabycia do czasu planowanej sprzedaży? Jeśli były/są/będą to cele prywatne/osobiste (nie związane z prowadzonymi działalnościami gospodarczymi), to prosimy wskazać, w jaki sposób działki zaspokajały Państwa potrzeby prywatne/osobiste? W szczególności, jaka część działek pełniła funkcję ogrodu rekreacyjnego?”, Wnioskodawcy wskazali, że działki 2 (po podziale 1/1 i 1/2) oraz 1 od momentu ich nabycia były wykorzystywane do celów osobistych. Przez pierwsze ok. 2 lata grunty te były uprawiane, a sprzęt był udostępniany w zamian za zbiory przez spółdzielnię, której Państwo A.A. i B.B. byli członkami - Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna (…). W późniejszym okresie zaprzestano jakiejkolwiek działalności na tych działkach, od kilku/kilkunastu lat jedynie teren o powierzchni około 0,38 ha - 0,40 ha, na którym posadowiony jest budynek mieszkalny, sad oraz ogród rekreacyjny, wykorzystywany jest dla celów osobistych - wypoczynku. Wnioskodawcy interesują się roślinami ozdobnymi, które mają w swoim ogrodzie, warzywa i owoce są uprawiane do własnej konsumpcji i na przetwory na własny użytek, ewentualnie córki czy wnuczki. Pozostały teren jest niewykorzystywany w żaden sposób. Terenu pod domem, ogrodem i sadem Wnioskodawcy nie zamierzają sprzedawać - zajmuje ok. 0,38-0,40 ha. Pozostały teren do czasu jego planowanej sprzedaży nie był, nie jest i nie będzie wykorzystywany w żaden sposób.

Na pytanie: „Kto i w jakim celu wystąpił w 2010 r. o podział działki 2 na działki nr 1/1 i 1/2?” Wnioskodawcy wskazali, że działka 1/1 wydzielona została w celu planowanej darowizny dla córki w celu budowy przyszłego domu, która następnie zrezygnowała z zamiaru budowy domu i jej przejęcia.

Na pytanie: „W jakim celu wystąpili Państwo w 2024 r. o warunki zabudowy dla działek nr 1/1,1/2 i 1?” Wnioskodawcy wskazali, że z uwagi na brak miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określającego przeznaczenie terenu i możliwości jego podziału, wystąpiono o wydanie decyzji o warunkach zabudowy w celu umożliwienia wydzielenia z działek 1/1, 1/2 i 1 istniejącego budynku mieszkalnego z ogrodem i sadem, wydzielenia drogi dojazdowej do istniejącego domu oraz podzielenia terenu na mniejsze działki w celu ich sprzedaży.

Na pytanie: „W jakim celu wystąpili Państwo do gestorów sieci o zapewnienie dostawy prądu, wody i odbioru ścieków?” Wnioskodawcy wskazali, że wystąpienie do gestorów sieci o zapewnienia dostawy prądu, wody i odbioru ścieków było warunkiem niezbędnym do uzyskania decyzji o warunkach zabudowy, która jak w odpowiedzi 3) warunkuje możliwość dokonania podziału nieruchomości. Wnioskodawcy nie planują na ich podstawie budowy ani rozbudowy poszczególnych sieci w celu uzbrojenia wydzielonych działek budowlanych.

Na pytanie: „Czy będą Państwo dokonywać jakichkolwiek nakładów na działki powstałe w wyniku podziału działek nr 1/1, 1/2 oraz 1? Czy będą Państwo prowadzili inne działania, których celem będzie wzrost wartości działek lub przygotowanie ich dla celów sprzedaży? Jeżeli tak, to prosimy o opisanie tych działań” Wnioskodawcy wskazali, że nie będą dokonywali żadnych nakładów na działki powstałe w wyniku podziału działek nr 1/1, 1/2 oraz 1. Nie będą również prowadzić żadnych działań, których celem będzie wzrost wartości działek lub przygotowanie ich dla celów sprzedaży.

Na pytanie: „Czy udzielili albo udzielą Państwo innemu podmiotowi pełnomocnictwa do działania w imieniu Pana i w imieniu Pana żony w związku z transakcją sprzedaży działek powstałych w wyniku podziału działek nr 1/1, 1/2 oraz 1? Jeśli tak - do jakich czynności udzielili/udzielą Państwo tych pełnomocnictw?” Wnioskodawcy wskazali, że jak zostało wskazane we wniosku działki będą oferowane do sprzedaży przy pomocy pośrednika (biuro nieruchomości) przede wszystkim z uwagi na wiek Wnioskodawców, brak orientacji w tym zakresie, głównie poprzez umieszczanie ogłoszeń na portalach internetowych. Na terenie poszczególnych działek nie wykluczone jest również umieszczenie baneru informującego o możliwości zakupu działki z numerem telefonu pośrednika. Nie przewiduje się ogłoszeń w radio, wykonywania prospektów reklamowych, folderów, udziału w targach itp. Pośrednik będzie również uprawniony do pokazania nieruchomości w terenie oraz wyjaśnieniu stanu prawnego i faktycznego nieruchomości przed podpisaniem umowy. Jednocześnie Wnioskodawcy nie planują udzielać żadnemu podmiotowi pełnomocnictw do działania w ich imieniu w związku z transakcją sprzedaży działek powstałych w wyniku podziału działek 1/1, 1/2 i 1.

Na pytanie: „Czy znani są już potencjalni nabywcy działek?” Wnioskodawcy wskazali, że na ten moment brak jest potencjalnych nabywców.

Na pytanie: „Czy Pan lub Pana żona dokonywaliście już wcześniej sprzedaży nieruchomości? Jeśli tak, proszę podać ilość sprzedanych nieruchomości i wskazać odrębnie dla każdej sprzedanej nieruchomości: jaki był rodzaj nieruchomości, kto był właścicielem, w jaki sposób staliście się właścicielami, w jakim celu nabyta była nieruchomość, w jaki sposób nieruchomość była wykorzystywana od nabycia do sprzedaży, czy w okresie posiadania doszło do zmian statusu nieruchomości lub były prowadzonej czynności, których celem było podniesienie wartości nieruchomości lub przygotowanie jej do celów sprzedaży?” Wnioskodawcy wskazali, że sprzedano łącznie dwie nieruchomości, z tym, że jedna z nieruchomości była przedmiotem umowy przedwstępnej, która realizowana była przez dwie umowy przyrzeczone sprzedaży.

Pierwsza Sprzedaż:

Umowa sprzedaży z (…). - działka 3 - nieruchomość niezabudowana, o pow. 507 m² położona w (…), została nabyta od Spółdzielni Mieszkaniowej „(…)” w (…) jako nieruchomość przeznaczoną pod zabudowę mieszkaniową, wnioskodawcy planowali budowę domu. Środki ze sprzedaży zostały przeznaczone na modernizację domu na nieruchomości nabytej w międzyczasie w drodze zamiany (znajdującej się na działkach 1/1 i 1/2 i 1 w (…)), oboje małżonkowie byli właścicielami nieruchomości, nieruchomość ta w żaden sposób nie była wykorzystywana przez Wnioskodawców do działalności gospodarczej, nie doszło do zmiany jej statusu, ani nie były czynione na nią nakłady celem podniesienia jej wartości, nie była przygotowywana do sprzedaży.

Druga Sprzedaż:

• umowa sprzedaży z (…) - sprzedaż działki 4 o pow. 1,6826 ha położonej w (…) gm. (…) oraz
• umowa sprzedaży z (…) - działka 5 o pow. 1,20 ha położona w (…), gm. (…), obie umowy sprzedaży były umowami zawartymi na podstawie umowy przedwstępnej z (…), która dotyczyła nieruchomości rolnej - działka 6 o obszarze 2ha 88a, podział tej nieruchomości na działki 7 i 8.

Zgodnie z pamięcią Wnioskodawców podział ten wynikał z tego, że kupujący nie posiadał środków finansowych na jednorazowy zakup, stąd podział działek na dwie i kupowane były one osobno po zgromadzeniu przez kupującego środków.

Działki te były przeznaczone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod uprawy rolne. Oboje małżonkowie byli właścicielami tej nieruchomości. Środki te zostały spożytkowane na rozbudowę domu położonego na nieruchomości w (…) (dz. 1/1, 1/2, i 1) oraz bieżące potrzeby.

Działka 6 (później 7 i 8) nabyta została na podstawie umowy sprzedaży z (…) od Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej „(,,,)” w (…), albowiem Wnioskodawcy byli jej członkami. Nabycie nastąpiło na podstawie uchwały walnego zgromadzenia - każdy z członków spółdzielni mógł nabyć do 5 ha ziemi rolnej od Spółdzielni, ziemia ta zgodnie z uchwałą była uprawiana przez spółdzielnię nieodpłatnie do czasu sprzedaży przez nabywcę, taki zapis był w ww. uchwale i tak nieruchomość ta była użytkowana przez spółdzielnię do czasu jej likwidacji - nieruchomość ta w żaden sposób do dnia sprzedaży nie była użytkowana przez Wnioskodawców, nie było zmiany jej statusu.

Nie były czynione na nią żadne nakłady, nie była w żaden sposób przygotowywana do sprzedaży w celu zwiększenia jej atrakcyjności czy zwiększenia wartości. Podział wynikał wyłącznie z sytuacji finansowej kupującego.

Na pytanie; „Czy Pan lub Pana żona posiadają inne nieruchomości niż te opisane we wniosku - jakie? Czy planują Państwo ich sprzedaż?” Wnioskodawcy wskazali, że Pani B.B. (majątek odrębny) jest właścicielem lokalu mieszkalnego położonego w (…) o pow. 51,27 m², w którym część udziałów uzyskała w drodze dziedziczenia po mamie, część udziałów darował jej ojciec ustanawiając służebność mieszkania na jego rzecz, a następnie pozostałą część brat. Obecnie lokal mieszkalny nie jest w żaden sposób wykorzystywany przez Panią B.B. ani jej męża, i nie ma obecnie sprecyzowanych planów co do tego mieszkania - możliwe jest jednak, że nieruchomość ta zostanie przez Panią B.B. sprzedana.

Pytanie (w zakresie podatku od towarów i usług)

Czy w okolicznościach przedstawionego stanu faktycznego sprzedaż działek powstałych w wyniku podziału działek 1/1, 1/2 oraz 1 - obręb (…) gm. (…) - będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług? (oznaczone we wniosku jako nr 2)

Stanowisko Zainteresowanych (w zakresie podatku od towarów i usług)

Zdaniem Wnioskodawców, przenosząc rozważania na grunt ustawy o podatku od towarów i usług wskazać należy, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Ust. 2 stanowi natomiast, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie ze wskazaną wyżej definicją podatnika przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową, czyli stałą (nawet jeśli czynność została wykonana raz, ale okoliczności wskazują na to, że będą następne).

Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celach odsprzedaży, lecz spożytkowania w celach prywatnych, jako mieszcząca się w zakresie wykonywania prawa własności. Przepis ustanawiający definicję działalności gospodarczej stanowi implementację art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112. Jednocześnie, zgodnie z art. 12 ust. 1 lit. a i b dyrektywy 2006/112 państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji: dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem; dostawa terenu budowlanego.

Na gruncie ww. przepisów w obrocie pojawił się problem związany z ustaleniem podmiotowości prawnopodatkowej na gruncie VAT związanej z przekroczeniem zarządu majątkiem prywatnym, który znalazł swoje rozstrzygnięcie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Istotne znaczenie w sprawie ma wyrok TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Orzeczenie to jest szczególnie istotne, wskazuje bowiem na sposób interpretacji krajowych przepisów podatkowych w odniesieniu do wspólnotowej Dyrektywy o VAT. Za działalność gospodarczą uznaje się sytuacje, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując w stosunku do gruntu środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców (podatników w rozumieniu ustawy o VAT).

Trybunał ustosunkowując się do zaprezentowanego stanu faktycznego wskazał, że sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego. Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Wellcome Trust, pkt 37). Podobnie okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca.

Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Finalnie Trybunał wskazał, iż „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”. Tezy Trybunału znalazły również aprobatę w późniejszych jego orzeczeniach (por. wyroki: Rēdlihs, C-263/11, EU:C:2012:497, pkt 36; Kezić, C-331/14, EU:C:2015:456, pkt 24 czy postanowienie TS, Gmina Wrocław, C-72/13, EU:C:2014:197, pkt 17).

Z utrwalonego orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego w tej mierze wynika natomiast, że stwierdzenie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik VAT wymaga każdorazowo oceny dokonanej na gruncie stanu faktycznego konkretnej sprawy, albowiem odmienność stanów faktycznych zezwala jedynie na sformułowanie pewnych wskazań, bez możliwości tworzenia uniwersalnych wzorców kontroli. W każdej sprawie konieczne jest ustalenie, że w odniesieniu do danej czynności podmiot występował w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca prawo własności w stosunku do tego gruntu. Istotna jest więc ocena, czy z dokonanych w danej sprawie ustaleń wynika, że strona dokonując sprzedaży gruntów zachowywała się tak jak handlowiec (por. wyroki NSA: w składzie 7 sędziów z 29 października 2007 r., I FPS 3/07; z 22 października 2013 r., I FSK 1323/12; z 14 marca 2014 r., I FSK 319/13; z 16 kwietnia 2014 r., I FSK 781/13; z 29 kwietnia 2014 r., I FSK 11/13; z 11 września 2014 r., I FSK 1352/13; z 3 marca 2015 r., I FSK 1859/13; z 8 lipca 2015 r., I FSK 729/14).

Jednocześnie sądy administracyjne wypowiadają zgodny pogląd co do tego, że ustawodawca polski nie skorzystał z opcji określonej w art. 12 ust. 1 i 3 dyrektywy 2006/112 umożliwiającej uznanie za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością gospodarczą, w zakresie pojedynczej dostawy budynku lub terenu budowlanego (por. wyrok NSA z 30 listopada 2011 r. sygn. akt I FSK 1684/11; z 9 listopada 2011 r. sygn. akt I FSK 1655/11; z 14 maja 2015 r., sygn. akt I FSK 382/14).

Jak wynika z orzecznictwa krajowego wskazując za Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Gliwicach, który w wyroku z 18 lipca 2017 r., sygn. akt III SA/Gl 551/17, iż „przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną) czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną. Nie można zatem zgodzić się z organem, który uznał, że zamiar sukcesywnej sprzedaży posiadanego majątku wskazuje na znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1221)”. Dalej Sąd w przywołanym wyroku wskazuje, iż „co istotne dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem VAT na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE, niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zaznaczenia wymaga, że w ustawie o podatku od towarów i usług brak jest jednoznacznego i precyzyjnego unormowania, z którego wynikałoby, że Polska skorzystała z uprawnienia określonego w art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE, na podstawie którego za podatnika należy uznać każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w szczególności dokonującego pojedynczej dostawy terenu budowlanego. Wywodzenie z normy art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, że Polska skorzystała z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE nie jest możliwe w świetle orzecznictwa TSUE i samego sformułowania art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług (por. wyrok NSA z 18 października 2011 r., sygn. akt I FSK 1536/10 publik. na stronie www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

Wobec powyższego zgodnie z orzeczeniem Trybunału do sądu krajowego należy ustalenie czy skarżący dokonując sprzedaży nieruchomości lub jej części, czyli tak jak w rozpoznawanej sprawie, będzie działał w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, tak jak przyjął to organ, czy też w ramach zarządu majątkiem prywatnym, jak twierdzi skarżący. (...) Nie jest natomiast działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych) lecz spożytkowania w celach prywatnych. Liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą (tak przynajmniej wskazał TSUE w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180 i C-181/10).

Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na mniejsze działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama w sobie nie jest decydująca. Notoryjnie wiadomym przecież jest, że sprzedaż większych nieruchomości może być utrudniona, co powoduje konieczność ich podziału w celu stworzenia możliwości realizacji sprzedaży, co w żadnym przypadku nie jest „uatrakcyjnieniem” gruntu, lecz koniecznym elementem umożliwiającym jego zbycie, które nie stanowi per se działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu VAT. Sprzedaż nieruchomości w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie oznacza, że sprzedający nie może mieć zamiaru uzyskania jak największej ceny z tego rodzaju sprzedaży. Nie jest to żadne kryterium wskazujące na prowadzenie działalności gospodarczej, gdyż naturalne jest, że również w obrocie „prywatnym” dąży się do uzyskania jak najkorzystniejszych warunków sprzedaży. Nie jest takim kryterium również fakt niewykraczającego poza zwykłe ramy ogłoszeniowe informowanie otoczenia o chęci zbycia nieruchomości. Naturalnym jest, że zamiar sprzedaży rzeczy musi być w jakiś sposób uzewnętrzniony, co zwyczajowo czyni się w formie ogłoszeniowej. Jeżeli nie wykracza ona poza zwykłe formy obowiązujące w obrocie rzeczami pomiędzy osobami nieprowadzącymi działalności gospodarczej, nie stanowi przesłanki uznania jej za przejaw prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W Wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 3 marca 2015 r. sygn. I FSK 1859/13 czytamy, że „fakt podjęcia, np. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną. Na taki rodzaj działalności wskazywać mogą także takie działania jak uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, zwłaszcza w sytuacji, gdy sprzedawca jest już podatnikiem w zakresie usług budowlanych, deweloperskich czy innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. (...) Na aktywność „handlową” Skarżącego wskazuje kompleks wskazanych okoliczności, które należy oceniać sumarycznie. Decydujące dla powyższej oceny są zwłaszcza te elementy aktywności Skarżącego, które łączą się z jego nakładami inwestycyjnymi wykraczającymi poza standardowe działania zarządu majątkiem prywatnym, zasadniczo takie jak wybudowanie sieci wodno-kanalizacyjnej. Same bowiem czynności - mające charakter aktywności o niewielkiej skali inwestycyjnej, jak np. podziału działki z wydzieleniem koniecznych dróg wewnętrznych zapewniających dojazd oraz podjęcia zwyczajowych działań informacyjnych o sprzedaży działek - nie wykraczałyby poza aktywność mieszczącą się w granicach zarządu nieruchomością prywatną”.

Z innego orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 kwietnia 2019 r. o sygn. I FSK 578/17 wynika, że „nie można się zgodzić z sądem pierwszej instancji, że całokształt działań podejmowanych przez skarżącego w stosunku do nieruchomości, które stanowiły jego własność, tj.: podział nieruchomości na 7 mniejszych działek, wydzielenie drogi wewnętrznej, utwardzenie tej drogi, wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, dowodzi, że skarżący działa jak osoba prowadząca działalność w zakresie handlu nieruchomościami”.

Co wskazuje na to, że podział nieruchomości na mniejsze działki w tym przypadku nie ma charakteru handlowego, ponieważ należał do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Mając zatem na uwadze przywołane unormowania oraz stanowisko orzecznictwa wskazać należy, że rozwiązanie spornej kwestii zależne jest od oceny, czy dokonując zamierzonej sprzedaży gruntu Wnioskodawca działać będzie w ramach zarządu swym majątkiem prywatnym, czy też w celu dokonania spornej sprzedaży gruntów podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkowałoby koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej.

Analogicznie wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w wyroku z 1 lutego 2023 r., sygn. akt I SA/Sz 813/22, wskazał, że „Działania zmierzające do sprzedaży działek gruntu sprowadzały się do podjęcia czynności mających na celu scalenie dwóch działek, a następnie podziału powstałej działki na mniejsze działki. W tym celu podatnik wystąpił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie: maksymalnie czterdziestu ośmiu budynków mieszkalnych jednorodzinnych wolno stojących. Ponadto skarżąca skorzystała z pośrednictwa biura nieruchomości w celu sprzedaży działek. Te okoliczności wskazują, że aktywność podatnika w związku ze sprzedażą działek należy zakwalifikować jako mieszczącą się w zakresie zwykłego zarządu majątkiem prywatnym”.

Sąd ten wskazał nadto, że „W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, po wydaniu ww. wyroku TSUE, przyjmuje się, że przy ocenie działalności osoby sprzedającej nieruchomości należy uwzględnić wszystkie etapy tej aktywności. Ocena podejmowanych działań powinna uwzględniać działania na poszczególnych etapach aktywności sprzedającego w ich całokształcie, a nie wyłącznie osobno. Należy przede wszystkim uwzględnić te elementy aktywności, które łączą się z nakładami inwestycyjnymi wykraczającymi poza standardowe działania zarządu majątkiem prywatnym. Kwestia przeznaczenia uzyskanych środków pieniężnych na zaspokojenie własnych potrzeb jest zdarzeniem obojętnym z punktu widzenia oceny, czy dana osoba sprzedając grunty działa w charakterze podatnika. Nie mają też znaczenia zamiar, czy motywy, jakimi kieruje się podmiot dokonujący podziału i sprzedaży działek, ani jakie potrzeby zaspokaja z uzyskanych środków pieniężnych. Istotne znaczenie mają obiektywne, a nie subiektywne przesłanki pozwalające odróżnić działania noszące cechy profesjonalności, od tych które mieszczą się w granicach dysponowania majątkiem prywatnym.

Dla oceny, czy dany podmiot sprzedając grunty działa w charakterze podatnika nie ma też znaczenia w jakich celach grunt ten został nabyty (por. wyroki NSA: z 29 października 2007 r. sygn. akt I FPS 3/07; z 22 października 2013 r. sygn. akt I FSK 1323/12; z 14 marca 2014 r. sygn. akt I FSK 319/13; z 16 kwietnia 2014 r. sygn. akt I FSK 781/13; z 21 października 2021 r. sygn. akt I FSK 102/18). Po wyroku TSUE wydanym w sprawach C-180/10 i C-181/10 stracił więc na aktualności odmienny pogląd w tej mierze zaprezentowany w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego wydanym w składzie siedmiu sędziów z 29 października 2007 r. sygn. akt I FPS 3/07 (por. wyroki NSA: z 9 października 2014 r. sygn. akt I FSK 2145/13; z 17 kwietnia 2018 r. sygn. akt I FSK 973/16; z 21 grudnia 2022 r. sygn. akt I FSK 889/19).”

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wydanej interpretacji indywidualnej z 9 października 2020 r., znak 0112-KDIL1-2.4012.368.2020.5.PM, wskazał, że „nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. (...) Należy mieć też na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. (...) Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). TSUE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą”.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. W tym miejscu należy wskazać także na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 6 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Gd 234/16, w którym sąd stwierdził, że: „Uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy dla czterech działek powstałych w wyniku podziału działki siedliskowej, a także sprzedaż za pośrednictwem portali internetowych oraz biura nieruchomości nie stanowi o zawodowej działalności skarżącej”.

Mając zatem na uwadze przywołane unormowania oraz stanowisko orzecznictwa wskazać należy, że rozwiązanie spornej kwestii zależne jest od oceny, czy dokonując sprzedaży gruntu Podatnik działać będzie w ramach zarządu swym majątkiem prywatnym, czy też w celu dokonania spornej sprzedaży gruntów podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkowałoby koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej. Uwzględniając powyższe, w świetle zastanego stanu fatycznego dokonanie podziału nieruchomości na mniejsze działki oraz podejmowane przez Podatnika czynności odpowiadają zarządowi majątkiem prywatnym, a nie ukierunkowanej na zarobek zorganizowanej działalności.

W ocenie Wnioskodawcy, w okolicznościach przedstawionego stanu faktycznego nie sposób stwierdzić, aby zaistniały tzw. minimum działań, które pozwoliłyby na uznanie Wnioskodawcy za handlowca. Nie można dostrzec w działaniach Wnioskodawcy przesłanek świadczących o takiej aktywności w przedmiocie zbycia przedmiotowych nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności.

Uwzględniając powyższe, w świetle zaprezentowanego stanu faktycznego dokonanie podziału nieruchomości na mniejsze działki oraz podejmowane przez Wnioskodawcę czynności odpowiadają zarządowi majątkiem prywatnym, a nie ukierunkowanej na zarobek zorganizowanej działalności. Planowana sprzedaż nie wpisuje się w aktywność, która byłaby porównywalna do działań podejmowanych przez podmioty trudniące się profesjonalnym obrotem nieruchomościami. Planowana sprzedaż działek nie wpisuje się w katalog czynności, które zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W świetle powyższego wskazać należy, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży działek gruntu, nie działa jako podatnik podatku od towarów i usług, a sprzedaż nieruchomości gruntowych, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie nieuznania Państwa za podatników podatku VAT z tytułu sprzedaży działek powstałych w wyniku podziału działek 1/1, 1/2 i 1 - jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Informuję, że obecnie obowiązuje:

• ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r.  poz. 32 ze zm.).

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie pytania nr 2 w zakresie podatku od towarów i usług. W zakresie pytania nr 1 dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku.  W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

A.A. (Zainteresowany będący stroną postępowania - art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.