Wskazanie, czy korekta Docelowego Narzutu pozostaje/będzie pozostawała poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 lipca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 18 lipca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie wskazania, czy korekta Docelowego Narzutu pozostaje/będzie pozostawała poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 3 października 2024 r. (wpływ 4 października 2024 r.) oraz pismem z 4 października 2024 r. (wpływ 7 października 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego (ostatecznie przedstawiony w piśmie z 4 października 2024 r.)

Wnioskodawca (dalej zwany również „A”) jest polską spółką kapitałową posiadającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlegającą w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy). Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny oraz podatnik VAT UE w Polsce.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji opakowań z tektury litej, kaszerowanej i laminowanej głównie dla branży farmaceutycznej, jak również produkcji (montaż, składanie, kompletowanie) asortymentu dla branży medycznej.

„B” (dalej: „B”) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą i miejscem zarządu w (…) w Danii, wpisaną do centralnego rejestru handlowego w Danii pod numerem (...). B jest rezydentem podatkowym w Danii, zarejestrowanym dla celów podatku VAT, w tym do celów transakcji wewnątrzwspólnotowych, w Danii i w Polsce.

B i A (w dalszej części wniosku zwani łącznie „Stronami”) są członkami Grupy C, światowego lidera w dziedzinie specjalistycznych etykiet, zabezpieczeń i rozwiązań dla globalnych korporacji, instytucji rządowych, małych firm i konsumentów. B stanowi dla Spółki podmiot powiązany w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Strategia stosowana w Grupie C polega na podziale kompetencji pomiędzy podmioty powiązane, co wpływa na wzrost efektywności działań całej Grupy. Podział kompetencji między spółki należące do jednej grupy kapitałowej przyczynia się do optymalizacji poszczególnych działań, a tym samym korzystnie wpływa na wielkość osiąganych obrotów przez spółki wchodzące w skład grupy kapitałowej, w tym także przez Wnioskodawcę.

B pełni funkcje strategicznego założyciela i lidera globalnej sekcji zajmującej się produkcją opakowań, która została stworzona w ramach Grupy C.

W celu uproszczenia procesów w Grupie, zwiększenia efektywności i przearanżowania celów biznesowych B uznano, że działalność produkcyjna powinna być skupiona w ramach jednej spółki, tj. A, a B powinna skoncentrować się na przekazywaniu A instrukcji, wytycznych, specyfikacji jakościowych i prognoz. W odniesieniu do prowadzonej działalności B rozwinęła sieć polskich i zagranicznych klientów (wśród których są głównie najwięksi europejscy producenci i pośrednicy w sprzedaży leków lub sprzętu medycznego), którzy wymagają najwyższej jakości opakowań dla swoich produktów. Klienci, którzy zostali pozyskani przez B na przestrzeni lat, a na rzecz których A realizuje zamówienia, tj. wytwarza produkty (dalej: „Stali Klienci”), podlegają koordynacji B, tj. B negocjuje i określa warunki współpracy, nadzoruje zarządzanie łańcuchem dostaw i ponosi odpowiedzialność oraz ryzyko za podejmowane decyzje biznesowe i strategię współpracy ze Stałymi Klientami.

A z kolei jest odpowiedzialna za obsługę i realizację poszczególnych zamówień składanych przez Stałych Klientów. Strony dokonały uzgodnienia, na mocy którego B zobowiązało się w ramach swojej działalności zapewnić Wnioskodawcy określony poziom zyskowności związany z wykonywaniem przez Spółkę funkcji producenta kontraktowego, tj. realizacji zamówień na rzecz Stałych Klientów. W ramach tej funkcji, Spółka jest odpowiedzialna za wykonywanie produkcji wyrobów zgodnie z warunkami, które zostały ustalone przez B ze Stałymi Klientami, w szczególności w zakresie przyjmowania zamówień, produkcji wyrobów gotowych oraz sprzedaży tych wyrobów do Stałych Klientów na warunkach ustalonych przez B.

Ceny sprzedaży produktów wytwarzanych przez Wnioskodawcę ustalane są w oparciu o wewnętrzny cennik. Zasady stosowane przy ustalaniu cennika zakładały wykorzystanie założeń opierających się na metodzie koszt plus. Cena produktów zależy głównie od kosztów, jakie Spółka ponosi w związku z produkcją, tj. zakupem materiałów do produkcji, z uwzględnieniem kosztów produkcji, kosztów maszyn (tj. koszty energii, napraw oraz ewentualne przestoje). Cennik jest aktualizowany, co do zasady, raz do roku, a ostateczna cena jest efektem negocjacji ze Stałymi Klientami, przeprowadzanych w oparciu o aktualny cennik. Oprócz czynników cenotwórczych związanych ze zmiennością bezpośrednich kosztów produkcyjnych, na poziom cen publikowanych w cenniku mają wpływ pozostałe czynniki rynkowe, do których zalicza się m.in. założenia przyjętej strategii sprzedaży oraz poziom cen stosowany przez konkurencję.

Natomiast B zatrudnia pracowników, odpowiedzialnych głównie za zarządzanie strategiczne, usługi globalnego doradztwa strategicznego (np. dotyczące istniejących relacji klienckich, obejmujące doradztwo w zakresie produkcji i nowych inwestycji zgodnie z prognozowanymi budżetami, czy w zakresie inwestycji w nowe maszyny). Ponadto, B jest również odpowiedzialna za doradztwo lub wsparcie w związku z ogólną administracją i zarządzaniem Stałymi Klientami oraz sprzedażą i działaniami marketingowymi, a także nad rozwojem strategicznym Spółki. Bez dokonywanych funkcji zarządczych oraz strategicznych przez B, Wnioskodawca nie byłyby w stanie samodzielnie i efektywnie realizować zamówień na rzecz Stałych Klientów.

Podsumowując, Spółka w oparciu o wcześniejsze porozumienia, wykonuje funkcje producenta kontraktowego, tj. jest odpowiedzialna za produkcję, wykonywanie kontroli jakości, pakowanie, magazynowanie, dostarczanie wyrobów bezpośrednio do Stałych Klientów i fakturowanie Stałych Klientów. Wnioskodawca ponosi tylko ryzyko w zakresie produkcji tj. nieodpowiedniego zaplanowania procesu produkcji, dostarczenie produktów niskiej jakości z winy Spółki, etc.

B natomiast, nadzoruje realizację zleceń do Stałych Klientów generujących przychody oraz zyski Spółki z tytułu realizowanej przez Spółkę sprzedaży produktów do Stałych Klientów. B realizuje tym samym funkcje zarządzania strategicznego, rozwoju produktów, a także angażuje wartości niematerialne, np. w postaci renomy zaufanego partnera oraz biznesowych relacji opartych na wieloletniej współpracy z odbiorcami Spółki.

Ze względu na rozwój Wnioskodawcy, głównym celem dla obu podmiotów było ustalenie odpowiedniego wynagrodzenia za zaangażowanie Wnioskodawcy i pełnienie funkcji producenta kontraktowego. Ustalone wynagrodzenie powinno pozwolić Wnioskodawcy osiągać stabilny zysk z prowadzonej działalności gospodarczej i być zgodne z zasadą ceny rynkowej. Wskazana metoda rozliczenia znajduje zastosowanie w przypadku realizacji zamówień na rzecz Stałych Klientów oraz współpracy generowanej przez podmiot duński. W konsekwencji, Strony zawarły umowę – Contract Manufacturing Agreement, która ma na celu formalno-prawne zabezpieczenie przebiegu transakcji, oraz w ramach której B potwierdza, że będzie odpowiednio wynagradzać Wnioskodawcę za prowadzenie działalności jako producent kontaktowy. Wnioskodawca podkreśla, że pomiędzy Stronami nie występuje rzeczywisty przepływ towarów, a faktury VAT sprzedażowe są wystawiane przez Wnioskodawcę bezpośrednio na Stałych Klientów. Tym samym, z uwagi na ukształtowanie procesu dostaw, cały przychód ze sprzedaży produktów do Stałych Klientów otrzymuje Spółka.

Jednocześnie, zgodnie z Contract Manufacturing Agreement wynagrodzenie jest kalkulowane miesięcznie, w oparciu o osiągany przez Wnioskodawcę rzeczywisty narzut na transakcji realizowanej ze Stałymi Klientami, który następnie jest i będzie odnoszony do oczekiwanego narzutu (dalej jako: „Docelowy Narzut”), wskazanego w aneksie do umowy. Wyznaczony poziom Docelowego Narzutu zysku wynika i będzie wynikać z przeprowadzonej analizy porównawczej. Analiza porównawcza została przeprowadzona z uwzględnieniem Spółki jako strony badanej, przy wykorzystaniu wskaźnika narzutu operacyjnego na kosztach. Przedstawiony powyżej mechanizm wyrównania dochodowości nie zakłada w żadnym zakresie korekty pierwotnej ceny produktów dostarczonych przez Wnioskodawcę Stałym Klientom (nie dochodzi w tym przypadku do zmiany ceny dostarczanych produktów), lecz zmierza do osiągnięcia przez Spółkę określonej rentowności zgodnie z analizą danych porównawczych.

Powyżej przedstawiony sposób rozliczenia zakłada przeprowadzenie korekty, zarówno in minus – w sytuacji, w której rzeczywiście osiągany narzut zysku przez Wnioskodawcę jest wyższy niż Docelowy Narzut; jak i in plus – w sytuacji, gdy rzeczywiście osiągany narzut zysku przez Wnioskodawcę jest niższy niż Docelowy Narzut. B zweryfikuje rzeczywiście osiągany narzut przez Wnioskodawcę, który to zostanie odniesiony do Docelowego Narzutu i odpowiednio wystawi notę debetową lub kredytową, w zależności od wyniku (dalej: „Nota Narzutowa”). Rzeczywiście osiągany narzut przez Wnioskodawcę, jest i będzie kalkulowany w oparciu o dane finansowe dotyczące transakcji realizowanych ze Stałymi Klientami.

W efekcie, Wnioskodawca, działając jako producent kontraktowy ma zapewniony stabilny procent zysku na poziomie określonym zgodnie z zasadą ceny rynkowej (arm's length principle).

Taki sposób rozliczeń jest uzasadniony w świetle profilu funkcjonalnego stron, a zwłaszcza w świetle faktu, że B (a nie Spółka) jest podmiotem mającym możliwość kształtowania stosunków gospodarczych ze Stałymi Klientami, podejmowania decyzji strategicznych, a tym samym kontrolowania większości ryzyk związanych z transakcją.

Wyrównanie dochodowości poprzez Notę Narzutową ma na celu jedynie doprowadzenie do osiągnięcia przez Wnioskodawcę określonej zyskowności z tytułu realizacji funkcji producenta kontraktowego i nie jest ono ani nie będzie w przyszłości związane z jakimikolwiek dodatkowymi czynnościami (świadczeniami) podejmowanymi przez Strony.

Korekty rozliczeń nie są/nie będą związane z cenami stosowanymi przy realizowaniu przez Spółkę dostaw towarów, bądź przy świadczeniu przez Spółkę usług, tzn. nie powodują/nie spowodują obniżenia lub podwyższenia cen konkretnych usług/towarów oferowanych przez Spółkę i nie sprowadzają się/nie będą sprowadzały się do zmiany cen konkretnych świadczonych usług lub konkretnych dostaw towarów realizowanych przez Spółkę.

Korekty rozliczeń nie dotyczą/nie będą dotyczyły konkretnych świadczeń usług lub konkretnych dostaw towarów z konkretnego okresu rozliczeniowego i nie odnoszą się/nie będą się odnosiły do konkretnych faktur dokumentujących sprzedaż (pozycji tych faktur).

Wysokość narzutu operacyjnego na kosztach, który powinien zostać osiągnięty przez Wnioskodawcę na transakcji związanej z pełnieniem roli producenta kontraktowego (z funkcją sprzedaży), jest i będzie ustalana na podstawie analizy porównawczej, do której wykorzystane zostaną dane dotyczące podmiotów niepowiązanych. Powyższe potwierdza, że w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym będącym przedmiotem Wniosku mamy do czynienia z ustaleniem warunków, które ustaliłyby podmioty niezależne. Ponadto, Strony uzgodniły, że analiza zmierzająca do określenia wysokości narzutu operacyjnego na kosztach Wnioskodawcy powinna być okresowo aktualizowana, czyli dopasowywana do zmieniających się warunków rynkowych.

Jednocześnie Spółka zaznacza, że w przypadku klientów pozyskanych lokalnie (tj. przez A) powyższy model współpracy (tj. produkcji kontraktowej) nie znajduje i nie będzie znajdował zastosowania, tj. A samodzielnie odpowiada za negocjację warunków współpracy, kształtowanie procesu produkcji, realizację zamówień oraz ponosi pełne ryzyko za podejmowane w tym zakresie decyzje biznesowe. Tym samym w ww. obszarze A pełni funkcję producenta pełnego, a więc nie następuje korekta jej wyniku. Spółka wskazuje, że ten obszar działalności Wnioskodawcy nie jest przedmiotem złożonego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej prawa podatkowego.

Pytania

1.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym korekta Docelowego Narzutu (zarówno w górę lub w dół) stwierdzona Notą Narzutową otrzymaną przez Spółkę pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT?

2.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym korekta Docelowego Narzutu (zarówno w górę lub w dół) stwierdzona Notą Narzutową, którą Spółka otrzyma w przyszłości pozostanie poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1.

W ocenie Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym korekta Docelowego Narzutu (zarówno w górę lub w dół) stwierdzona Notą Narzutową otrzymaną przez Spółkę pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT.

Ad 2.

W ocenie Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym korekta Docelowego Narzutu (zarówno w górę lub w dół) stwierdzona Notą Narzutową, którą Spółka otrzyma w przyszłości pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT.

Uzasadnienie stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie natomiast z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z kolei, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Należy zaznaczyć, że art. 5 ust. 1 ustawy o VAT stanowi zamknięty katalog zdarzeń, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Jednocześnie jak wynika ze wskazanej powyżej definicji świadczenia usług, jest ona szeroka i określa zakres przedmiotowy opodatkowania VAT w sposób dopełniający definicję dostawy towarów – jednym słowem wszystko to, co nie mieści się w definicji dostawy towaru, aby mogło zostać w ogóle objęte zakresem opodatkowania VAT, powinno zostać zakwalifikowane jako świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem prezentowanym w orzecznictwie sądów administracyjnych i organów interpretacyjnych, aby można było mówić o świadczeniu usług w rozumieniu ustawy o VAT niezbędne jest zdefiniowanie usługodawcy oraz świadczenia spełnionego przez usługodawcę – świadczonej usługi. Kluczowe jest zatem wskazanie czynności kwalifikowanej jako usługa oraz podmiotu tę czynność wykonującego.

Przedstawione wyżej stanowisko Trybunału znajduje swoje pełne potwierdzenie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”) oraz licznych interpretacjach indywidulanych wydawanych przez organy podatkowe. Tytułem przykładu można w tym miejscu powołać:

·wyrok NSA z dnia 12 czerwca 2013 r., sygn. akt I FSK 1128/12, w którym NSA wskazał, że: „Szerokie, odwołujące się do pojęcia świadczenia, określenie zakresu przedmiotowego w art. 8 ust. 1 ustawy VAT, nie może być odczytywane w ten sposób, że świadczeniem usług jest każda czynność czy zdarzenie, którego efektem jest odpłatne przysporzenie jednej ze stron na skutek działania, bądź zaniechania innej strony. Z powołanego przepisu wynika, że usługą jest każde, co do zasady, odpłatne świadczenie, które nie jest dostawą towarów i które przejawia się tym, że świadczeniobiorca (konsument) wynosi z niego, choćby nawet potencjalną korzyść. Posiłkując się także wskazówkami zawartymi w orzeczeniach Trybunału Sprawiedliwości (np. wyrok z 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93, wyrok z 1 kwietnia 1982 r. w sprawie C-89/81, wyrok z 5 lutego 1980 r. w sprawie C-154/80 czy w sprawie C-276/97, C-358/97 i 408/97) można sformułować ogólne stanowisko, że za świadczenie usług za wynagrodzeniem, a więc czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być relacje, w których:

-istnieje jakiś związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,

-wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,

-istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,

-odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,

-istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego”.

·interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „Dyrektor KIS”) z dnia 9 stycznia 2019 r., znak 0114-KDIP4.4012.734.2018.1.MP, zgodnie z którą: „Aby dana usługa podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia”;

·interpretację indywidualną Dyrektora KIS z dnia 19 listopada 2018 r., znak 0114-KDIP1 -3.4012.536.2018.1.JF, z której wynika, że: „(...) Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a beneficjentem, i w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Zatem pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku, którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.

Jak wynika zatem z bogatego orzecznictwa sądów administracyjnych oraz organów podatkowych, aby móc mówić o zaistnieniu odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu ustawy o VAT muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

·istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne;

·wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy;

·istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi;

·odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem;

·istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Jednocześnie jak wskazał NSA w wyroku z dnia 10 października 2014 r. o sygn. akt I FSK 1493/13: „dychotomiczny podział na gruncie ustawy o VAT na świadczenie usług i dostawę towarów nie oznacza, że wypełnia on wszelkie przejawy aktywności podmiotów gospodarczych, a każdy przepływ środków finansowych, odbywający się w ramach relacji pomiędzy podatnikami VAT, musi być przyporządkowany świadczeniu usług lub dostawie towarów”.

Zatem jak wynika z powyższego, dostawa towarów lub świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT wtedy, gdy są wykonane odpłatnie oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Wobec przytoczonych powyżej przepisów ustawy o VAT, w ocenie Wnioskodawcy, opisane w zdarzeniu przyszłym czynności polegające na korekcie Docelowego Narzutu (zarówno w górę lub w dół) stwierdzonej Notą Narzutową nie stanowią czynności opodatkowanych podatkiem VAT, bowiem nie mieszczą się w katalogu czynności opodatkowanych określonych w art. 5 ustawy o VAT. Dokonywane przez Strony rozliczenia nie stanowią bowiem ani dostawy towarów, ani też świadczenia usług w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

W ocenie Spółki, korekty rzeczywiście osiągniętej rentowności Spółki do Docelowego Narzutu (zarówno w górę lub w dół) dokonywanej pomiędzy Wnioskodawcą a B i stwierdzonej Notą Narzutową, nie należy kwalifikować jako zapłaty za dostawę towarów lub korektę cen towarów. Wystawianie Not Narzutowych nie będzie wynikać bowiem w żadnym przypadku z przeniesienia prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel, a kwoty otrzymane z tytułu takiego wyrównania nie będą stanowić wyrównania czy korekty należnej zapłaty za towary. Korekty dochodowości – Docelowego Narzutu nie będą się odnosić przy tym również do konkretnych faktur wystawionych w trakcie trwania okresu rozliczeniowego z tytułu dokonanej sprzedaży, jak również nie będą odwoływać się do ceny czy ilości dostarczonych towarów, a wyłącznie do okresowej wartości sprzedaży dokonanej przez Spółkę. Noty Narzutowe nie będą wynikały ponadto ze zmiany warunków handlowych poszczególnych transakcji i nie będą udzieleniem rabatu czy obniżką lub opustem ceny, nie będą stanowiły również premii czy bonusu. W związku z powyższym, korekty Docelowego Narzutu (zarówno w górę lub w dół) stwierdzone Notą Narzutową nie będą mogły stanowić o korekcie podstawy opodatkowania dla poszczególnych zrealizowanych już transakcji w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Dodatkowo, w ramach dokonywanych korekt Docelowego Narzutu stwierdzanych Notami Narzutowymi nie będzie również dochodziło do żadnego świadczenia usług, bowiem nie mogą one być zakwalifikowane w ten sposób na podstawie czy to przepisów ustawy o VAT, czy też stanowiącego ich wykładnię orzecznictwa sądów administracyjnych.

Bowiem jak zostało to wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, wyrównanie dochodowości poprzez Notę Narzutową nie będzie się wiązać z jakimkolwiek świadczeniem ze strony B na rzecz Wnioskodawcy (ani na odwrót). Taki proces ma na celu jedynie doprowadzenie do osiągnięcia przez Wnioskodawcę określonej zyskowności z tytułu realizacji funkcji producenta kontraktowego – Docelowego Narzutu i nie jest ono związane z jakimikolwiek dodatkowymi czynnościami (świadczeniami) podejmowanymi przez Strony.

Strony bowiem zawarły umowę – Contract Manufacturing Agreement, która to ma na celu formalno-prawne zabezpieczenie przebiegu transakcji, oraz w ramach której B potwierdza, że będzie odpowiednio wynagradzać Wnioskodawcę za prowadzenie działalności jako producent kontaktowy. Wnioskodawca podkreśla, że pomiędzy Stronami nie występuje rzeczywisty przepływ towarów, a faktury VAT sprzedażowe są wystawiane przez Wnioskodawcę bezpośrednio na klientów. Tym samym, z uwagi na ukształtowanie procesu dostaw, cały przychód ze sprzedaży produktów do klientów otrzymuje Spółka.

Jednocześnie, wynagrodzenie jest kalkulowane miesięcznie, w oparciu o osiągany przez Wnioskodawcę rzeczywisty narzut, który następnie jest i będzie odnoszony do Docelowego Narzutu wskazanego w aneksie do umowy. Wyznaczony poziom Docelowego Narzutu zysku wynika i będzie wynikać z przeprowadzonej analizy porównawczej. Analiza porównawcza została przeprowadzona z uwzględnieniem Spółki jako strony badanej, przy wykorzystaniu wskaźnika narzutu operacyjnego na kosztach. Przedstawiony powyżej mechanizm wyrównania dochodowości nie zakłada w żadnym zakresie korekty pierwotnej ceny produktów dostarczonych przez Wnioskodawcę klientom (nie dochodzi w tym przypadku do zmiany ceny dostarczanych produktów), lecz zmierza do osiągnięcia przez Spółkę określonej rentowności zgodnie z analizą danych porównawczych.

Powyżej przedstawiony sposób rozliczenia, zakłada, przeprowadzenie korekty, zarówno in minus – w sytuacji, w której rzeczywiście osiągany narzut zysku przez Wnioskodawcę jest wyższy niż Docelowy Narzut; jak i in plus – w sytuacji gdy rzeczywiście osiągany narzut zysku przez Wnioskodawcę jest niższy niż Docelowy Narzut. B działając jako pryncypał, na koniec roku podatkowego zweryfikuje rzeczywiście osiągany narzut przez Wnioskodawcę, który to zostanie odniesiony do Docelowego Narzutu i odpowiednio wystawi odpowiednią Notę Narzutową, tj. notę debetową lub kredytową, w zależności od wyniku.

W ocenie Wnioskodawcy, opisane we wniosku korekty realizowane przez Wnioskodawcę z podmiotem powiązanym stanowią/będą stanowić korektę, w rozumieniu przepisów wskazanych w art. 11e ustawy o CIT.

W efekcie, Wnioskodawca, działając jako producent kontraktowy ma zapewniony stabilny procent zysku na poziomie określonym zgodnie z zasadą ceny rynkowej (arm's length principle). Taki sposób rozliczeń jest uzasadniony w świetle profilu funkcjonalnego stron, a zwłaszcza w świetle faktu, że B (a nie Spółka) jest podmiotem mającym możliwość kształtowania stosunków gospodarczych z klientami, podejmowania decyzji strategicznych, a tym samym kontrolowania większości ryzyk związanych z transakcją.

Organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych potwierdzają stanowisko, iż tzw. korekty cen transferowych, na zasadach tożsamych lub zbliżonych do opisanych powyżej, nie stanowią wynagrodzenia za usługi. Przykładowo w taki sposób wypowiedział się Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 10 września 2019 r. nr 0115-KDIT1-2.4012.409.2019.1.AW: „Należy zauważyć, że planowana korekta cen transferowych nie będzie wiązała się również z jakąkolwiek czynnością wzajemną (np. działaniem/zaniechaniem) ze strony X (czy też Spółki). Korekty te będą wynikały wyłącznie z regulacji dotyczących cen transferowych, jak również przyjętej przez Spółki polityki cen transferowych i będą służyły konieczności zapewnienia Spółce stabilnego poziomu zysku i zgodności rozliczeń Spółek z zasadą ceny rynkowej (ang. the arms length principle). Tym samym kwoty wyrównania wynikającej z korekt opisanych we wniosku nie można traktować jako odpłatności (tj. wynagrodzenia) za świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT”.

Podobnie Dyrektor KIS wypowiedział się w interpretacji indywidualnej z dnia 3 stycznia 2020 r. nr 0111-KDIB3-1.4012.754.2019.1.KO: „Jednocześnie korekta wzajemnych rozliczeń polegająca na wyrównaniu (w górę lub w dół) zakładanego poziomu dochodowości nie będzie wiązała się z czynnością wzajemną. Wyrównanie dochodowości do ustalonego między Spółką a Jednostką Dystrybucyjną poziomu dochodowości nie będzie wiązało się z jakimkolwiek świadczeniem ze strony drugiego podmiotu. Tym samym nie będzie stanowiło wynagrodzenia za usługę w rozumieniu ustawy i nie będzie podlegało opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w związku z art. 8 ust. 1 ustawy. Korekta dochodowości nie będzie również stanowiła wynagrodzenia za dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT”.

Nieodmiennie Dyrektor KIS rozstrzygnął w interpretacji indywidualnej z dnia 10 listopada 2021 r. nr 0111-KDIB3-1.4012.703.2021.4.AB stwierdzając, że: „W rozpatrywanej sprawie – jak wskazał Wnioskodawca – charakter i przedmiot korekty rozliczenia dotyczy zachowania odpowiedniego poziomu dochodowości przy realizacji opisanych usług. W efekcie, ww. korekta rozliczeń nie wpłynie na obniżenie/podwyższenie ceny usług świadczonych przez Spółkę w poszczególnych okresach rozliczeniowych, udokumentowanych na podstawie wystawionych faktur VAT. Korekta rozliczeń dokonywana przez Spółkę, nie zakłada korekty pierwotnej ceny świadczonych przez Spółkę usług (rozliczenia oparte są o intencję stron w zakresie wyrównania poziomu dochodowości w odniesieniu do realizowanej usługi) oraz nie będzie wiązała się z dodatkowym świadczeniem – czy to po stronie Spółki, czy też podmiotów powiązanych. Spółka zakłada, iż rozliczenie nie będzie dotyczyć konkretnego świadczenia usług z konkretnego okresu rozliczeniowego (krótszego niż rok podatkowy) i (ze swej natury) nie odnosi/nie będzie się odnosić do konkretnych faktur dokumentujących sprzedaż (ani też konkretnych pozycji z tych faktur), co oznacza, że nie będzie stanowiła wynagrodzenia za usługę w rozumieniu ustawy i nie będzie podlegała opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w związku z art. 8 ust. 1 ustawy”.

Wnioskodawca w tym miejscu wskazuje również, że zagadnienie korekty dochodowości było przedmiotem raportu z 18 kwietnia 2018 r. (VEG no 71 rev.2) przygotowanego przez Grupę Ekspercką ds. VAT działającą przy Komisji Europejskiej (VAT Expert Group). Zgodnie ze stanowiskiem zaprezentowanym w tym raporcie, korekty cen transferowych (dochodowości) powinny być traktowane poza zakresem opodatkowania VAT w przypadkach transakcji między podatnikami (B2B), w których obie strony posiadają pełne prawo do odliczenia podatku VAT.

W opinii Grupy Eksperckiej ds. VAT, korekty cen transferowych nie prowadzą do „nowej” transakcji podlegającej opodatkowaniu, ani też nie mają związku z transakcjami dokonanymi w przeszłości. Korekty cen z uwagi na ilość zmiennych będących przedmiotem analiz cen transferowych nie powinny być i ogólnie nie mogą być w sposób bezpośredni powiązane z dokonywaną transakcją. Mając na uwadze treść raportu, Grupa Ekspertów postuluje, iż w przypadkach braku ustaleń umownych, które zmieniałyby wynagrodzenie to nawet jeśli można bezpośrednio powiązać korektę cen transferowych z konkretną transakcją, w praktyce powinna ona (korekta dochodowości) być uznana za zdarzenie poza zakresem opodatkowania VAT.

Reasumując powyższe, wobec faktu, że:

-korekta Docelowego Narzutu stwierdzona Notą Narzutową nie spowoduje obniżenia cen sprzedaży, lecz zmierza do osiągnięcia przez Wnioskodawcę określonej rentowności zgodnie z analizą danych porównawczych;

-korekta Docelowego Narzutu stwierdzona Notą Narzutową nie zakłada korekty pierwotnej ceny wyrobów dostarczonych przez Wnioskodawcę (nie dochodzi w tym przypadku do zmniejszenia ceny dostarczanych towarów), lecz zmierza do osiągnięcia przez Wnioskodawcę określonej rentowności zgodnie z analizą danych porównawczych (benchmarkiem) – Docelowy Narzut;

-korekta Docelowego Narzutu stwierdzona Notą Narzutową nie dotyczy kwot należnych Wnioskodawcy z tytułu sprzedaży konkretnych wyrobów z konkretnego okresu rozliczeniowego i nie odnosi się do konkretnych faktur sprzedaży (pozycji tych faktur);

-korekta Docelowego Narzutu stwierdzona Notą Narzutową nie skutkuje dokonaniem dopłaty wyrównawczej pomiędzy innymi niż Strony nabywcami lub dostawcami towarów lub wyrobów;

-korekta Docelowego Narzutu stwierdzona Notą Narzutową ma na celu jedynie doprowadzenie do osiągnięcia przez Wnioskodawcę określonej rentowności z tytułu prowadzenia opisanej w zdarzeniu przyszłym działalności gospodarczej i nie jest związana z dodatkowymi czynnościami;

należy stwierdzić, że korekta Docelowego Narzutu (zarówno w górę lub w dół) stwierdzona Notą Narzutową dokonywana pomiędzy Spółką a B – podmiotem powiązanym nie stanowi zdarzenia mającego wpływ na wysokość podstawy opodatkowania VAT z tytułu wykonanych wcześniej transakcji i w konsekwencji pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Z powołanego wyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że świadczenie usług, co do zasady, podlega opodatkowaniu VAT wówczas, gdy jest wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

Przy określeniu, czy miało miejsce świadczenie usług podlegające opodatkowaniu istotne jest zatem określenie, czy wykonywano świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia miało być wypłacone. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

‒w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

‒świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy:

W myśl art. 29a ust. 7 ustawy:

Stosownie do art. 29a ust. 10 ustawy:

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (dalej zwany również „A”) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji opakowań z tektury litej, kaszerowanej i laminowanej głównie dla branży farmaceutycznej, jak również produkcji (montaż, składanie, kompletowanie) asortymentu dla branży medycznej.

C Specialty Cartons APS (dalej: „B”) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą i miejscem zarządu w (...) w Danii, wpisaną do centralnego rejestru handlowego w Danii, jest rezydentem podatkowym w Danii, zarejestrowanym dla celów podatku VAT, w tym do celów transakcji wewnątrzwspólnotowych, w Danii i w Polsce.

B i A (w dalszej części wniosku zwani łącznie „Stronami”) są członkami Grupy C, światowego lidera w dziedzinie specjalistycznych etykiet, zabezpieczeń i rozwiązań dla globalnych korporacji, instytucji rządowych, małych firm i konsumentów. B stanowi dla Spółki podmiot powiązany w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Strategia stosowana w Grupie C polega na podziale kompetencji pomiędzy podmioty powiązane, co wpływa na wzrost efektywności działań całej Grupy. Podział kompetencji między spółki należące do jednej grupy kapitałowej przyczynia się do optymalizacji poszczególnych działań, a tym samym korzystnie wpływa na wielkość osiąganych obrotów przez spółki wchodzące w skład grupy kapitałowej, w tym także przez Wnioskodawcę.

B pełni funkcje strategicznego założyciela i lidera globalnej sekcji zajmującej się produkcją opakowań, która została stworzona w ramach Grupy C.

W celu uproszczenia procesów w Grupie, zwiększenia efektywności i przearanżowania celów biznesowych B uznano, że działalność produkcyjna powinna być skupiona w ramach jednej spółki, tj. A, a B powinna skoncentrować się na przekazywaniu A instrukcji, wytycznych, specyfikacji jakościowych i prognoz. W odniesieniu do prowadzonej działalności B rozwinęła sieć polskich i zagranicznych klientów (wśród których są głównie najwięksi europejscy producenci i pośrednicy w sprzedaży leków lub sprzętu medycznego), którzy wymagają najwyższej jakości opakowań dla swoich produktów. Klienci, którzy zostali pozyskani przez B na przestrzeni lat, a na rzecz których A realizuje zamówienia, tj. wytwarza produkty (dalej: „Stali Klienci”), podlegają koordynacji B, tj. B negocjuje i określa warunki współpracy, nadzoruje zarządzanie łańcuchem dostaw i ponosi odpowiedzialność oraz ryzyko za podejmowane decyzje biznesowe i strategię współpracy ze Stałymi Klientami.

A z kolei jest odpowiedzialna za obsługę i realizację poszczególnych zamówień składanych przez Stałych Klientów. Strony dokonały uzgodnienia, na mocy którego B zobowiązało się w ramach swojej działalności zapewnić Wnioskodawcy określony poziom zyskowności związany z wykonywaniem przez Spółkę funkcji producenta kontraktowego, tj. realizacji zamówień na rzecz Stałych Klientów. W ramach tej funkcji, Spółka jest odpowiedzialna za wykonywanie produkcji wyrobów zgodnie z warunkami, które zostały ustalone przez B ze Stałymi Klientami, w szczególności w zakresie przyjmowania zamówień, produkcji wyrobów gotowych oraz sprzedaży tych wyrobów do Stałych Klientów na warunkach ustalonych przez B.

Ceny sprzedaży produktów wytwarzanych przez Wnioskodawcę ustalane są w oparciu o wewnętrzny cennik. Zasady stosowane przy ustalaniu cennika zakładały wykorzystanie założeń opierających się na metodzie koszt plus. Cena produktów zależy głównie od kosztów, jakie Spółka ponosi w związku z produkcją, tj. zakupem materiałów do produkcji, z uwzględnieniem kosztów produkcji, kosztów maszyn (tj. koszty energii, napraw oraz ewentualne przestoje). Cennik jest aktualizowany, co do zasady, raz do roku, a ostateczna cena jest efektem negocjacji ze Stałymi Klientami, przeprowadzanych w oparciu o aktualny cennik. Oprócz czynników cenotwórczych związanych ze zmiennością bezpośrednich kosztów produkcyjnych, na poziom cen publikowanych w cenniku mają wpływ pozostałe czynniki rynkowe, do których zalicza się m.in. założenia przyjętej strategii sprzedaży oraz poziom cen stosowany przez konkurencję.

Natomiast B zatrudnia pracowników, odpowiedzialnych głównie za zarządzanie strategiczne, usługi globalnego doradztwa strategicznego (np. dotyczące istniejących relacji klienckich, obejmujące doradztwo w zakresie produkcji i nowych inwestycji zgodnie z prognozowanymi budżetami, czy w zakresie inwestycji w nowe maszyny). Ponadto, B jest również odpowiedzialna za doradztwo lub wsparcie w związku z ogólną administracją i zarządzaniem Stałymi Klientami oraz sprzedażą i działaniami marketingowymi, a także nad rozwojem strategicznym Spółki. Bez dokonywanych funkcji zarządczych oraz strategicznych przez B, Wnioskodawca nie byłyby w stanie samodzielnie i efektywnie realizować zamówień na rzecz Stałych Klientów.

Podsumowując, Spółka w oparciu o wcześniejsze porozumienia, wykonuje funkcje producenta kontraktowego, tj. jest odpowiedzialna za produkcję, wykonywanie kontroli jakości, pakowanie, magazynowanie, dostarczanie wyrobów bezpośrednio do Stałych Klientów i fakturowanie Stałych Klientów. Wnioskodawca ponosi tylko ryzyko w zakresie produkcji tj. nieodpowiedniego zaplanowania procesu produkcji, dostarczenie produktów niskiej jakości z winy Spółki, etc.

B natomiast, nadzoruje realizację zleceń do Stałych Klientów generujących przychody oraz zyski Spółki z tytułu realizowanej przez Spółkę sprzedaży produktów do Stałych Klientów. B realizuje tym samym funkcje zarządzania strategicznego, rozwoju produktów, a także angażuje wartości niematerialne, np. w postaci renomy zaufanego partnera oraz biznesowych relacji opartych na wieloletniej współpracy z odbiorcami Spółki.

Ze względu na rozwój Wnioskodawcy, głównym celem dla obu podmiotów było ustalenie odpowiedniego wynagrodzenia za zaangażowanie Wnioskodawcy i pełnienie funkcji producenta kontraktowego. Ustalone wynagrodzenie powinno pozwolić Wnioskodawcy osiągać stabilny zysk z prowadzonej działalności gospodarczej i być zgodne z zasadą ceny rynkowej. Wskazana metoda rozliczenia znajduje zastosowanie w przypadku realizacji zamówień na rzecz Stałych Klientów oraz współpracy generowanej przez podmiot duński. W konsekwencji, Strony zawarły umowę – Contract Manufacturing Agreement, która ma na celu formalno-prawne zabezpieczenie przebiegu transakcji, oraz w ramach której B potwierdza, że będzie odpowiednio wynagradzać Wnioskodawcę za prowadzenie działalności jako producent kontaktowy. Wnioskodawca podkreśla, że pomiędzy Stronami nie występuje rzeczywisty przepływ towarów, a faktury VAT sprzedażowe są wystawiane przez Wnioskodawcę bezpośrednio na Stałych Klientów. Tym samym, z uwagi na ukształtowanie procesu dostaw, cały przychód ze sprzedaży produktów do Stałych Klientów otrzymuje Spółka.

Jednocześnie, zgodnie z Contract Manufacturing Agreement wynagrodzenie jest kalkulowane miesięcznie, w oparciu o osiągany przez Wnioskodawcę rzeczywisty narzut na transakcji realizowanej ze Stałymi Klientami, który następnie jest i będzie odnoszony do oczekiwanego narzutu (dalej jako: „Docelowy Narzut”), wskazanego w aneksie do umowy. Wyznaczony poziom Docelowego Narzutu zysku wynika i będzie wynikać z przeprowadzonej analizy porównawczej. Analiza porównawcza została przeprowadzona z uwzględnieniem Spółki jako strony badanej, przy wykorzystaniu wskaźnika narzutu operacyjnego na kosztach. Przedstawiony powyżej mechanizm wyrównania dochodowości nie zakłada w żadnym zakresie korekty pierwotnej ceny produktów dostarczonych przez Wnioskodawcę Stałym Klientom (nie dochodzi w tym przypadku do zmiany ceny dostarczanych produktów), lecz zmierza do osiągnięcia przez Spółkę określonej rentowności zgodnie z analizą danych porównawczych.

Powyżej przedstawiony sposób rozliczenia zakłada przeprowadzenie korekty, zarówno in minus – w sytuacji, w której rzeczywiście osiągany narzut zysku przez Wnioskodawcę jest wyższy niż Docelowy Narzut; jak i in plus – w sytuacji, gdy rzeczywiście osiągany narzut zysku przez Wnioskodawcę jest niższy niż Docelowy Narzut. B zweryfikuje rzeczywiście osiągany narzut przez Wnioskodawcę, który to zostanie odniesiony do Docelowego Narzutu i odpowiednio wystawi notę debetową lub kredytową, w zależności od wyniku (dalej: „Nota Narzutowa”). Rzeczywiście osiągany narzut przez Wnioskodawcę, jest i będzie kalkulowany w oparciu o dane finansowe dotyczące transakcji realizowanych ze Stałymi Klientami.

W efekcie, Wnioskodawca, działając jako producent kontraktowy ma zapewniony stabilny procent zysku na poziomie określonym zgodnie z zasadą ceny rynkowej (arm's length principle).

Taki sposób rozliczeń jest uzasadniony w świetle profilu funkcjonalnego stron, a zwłaszcza w świetle faktu, że B (a nie Spółka) jest podmiotem mającym możliwość kształtowania stosunków gospodarczych ze Stałymi Klientami, podejmowania decyzji strategicznych, a tym samym kontrolowania większości ryzyk związanych z transakcją.

Wyrównanie dochodowości poprzez Notę Narzutową ma na celu jedynie doprowadzenie do osiągnięcia przez Wnioskodawcę określonej zyskowności z tytułu realizacji funkcji producenta kontraktowego i nie jest ono ani nie będzie w przyszłości związane z jakimikolwiek dodatkowymi czynnościami (świadczeniami) podejmowanymi przez Strony.

Korekty rozliczeń nie są/nie będą związane z cenami stosowanymi przy realizowaniu przez Spółkę dostaw towarów, bądź przy świadczeniu przez Spółkę usług, tzn. nie powodują/nie spowodują obniżenia lub podwyższenia cen konkretnych usług/towarów oferowanych przez Spółkę i nie sprowadzają się/nie będą sprowadzały się do zmiany cen konkretnych świadczonych usług lub konkretnych dostaw towarów realizowanych przez Spółkę.

Korekty rozliczeń nie dotyczą/nie będą dotyczyły konkretnych świadczeń usług lub konkretnych dostaw towarów z konkretnego okresu rozliczeniowego i nie odnoszą się/nie będą się odnosiły do konkretnych faktur dokumentujących sprzedaż (pozycji tych faktur).

Wysokość narzutu operacyjnego na kosztach, który powinien zostać osiągnięty przez Wnioskodawcę na transakcji związanej z pełnieniem roli producenta kontraktowego (z funkcją sprzedaży), jest i będzie ustalana na podstawie analizy porównawczej, do której wykorzystane zostaną dane dotyczące podmiotów niepowiązanych. Powyższe potwierdza, że w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym będącym przedmiotem Wniosku mamy do czynienia z ustaleniem warunków, które ustaliłyby podmioty niezależne. Ponadto, Strony uzgodniły, że analiza zmierzająca do określenia wysokości narzutu operacyjnego na kosztach Wnioskodawcy powinna być okresowo aktualizowana, czyli dopasowywana do zmieniających się warunków rynkowych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wskazania, czy korekta Docelowego Narzutu (zarówno w górę lub w dół) stwierdzona Notą Narzutową otrzymaną przez Spółkę pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT.

Odnosząc się do wskazanej kwestii należy zauważyć, że opodatkowaniu VAT podlegają tylko takie zdarzenia gospodarcze, w ramach których świadczeniu jednej strony (dostawie towarów bądź świadczeniu usługi) odpowiada świadczenie wzajemne drugiej strony, tj. odpłatność (w praktyce rozumiane najczęściej jako wynagrodzenie pieniężne otrzymywane w zamian za dostarczone towary lub wykonane usługi).

W konsekwencji uznanie, że dane zdarzenie gospodarcze stanowi/będzie stanowić czynność podlegającą VAT jako dostawa towarów lub wykonanie usługi, wymaga tego, aby między stronami doszło do powstania stosunku prawnego, w ramach którego wyraźnie określony zostanie:

‒przedmiot świadczenia, będący przejawem aktywności gospodarczej jednej ze stron (tj. przeniesienie prawa do rozporządzania towarem lub świadczenie usługi mogące stanowić działanie, powstrzymanie się od działania bądź tolerowanie czynności lub sytuacji),

‒wynagrodzenie stanowiące korzyść, którą ma otrzymać strona od drugiej ze stron będącej beneficjentem świadczenia, oraz

‒aby możliwe było stwierdzenie, że pomiędzy świadczeniami istnieje bezpośredni związek, pozwalający na uznanie, że świadczenia te mają wzajemny charakter.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że pomiędzy Stronami nie występuje rzeczywisty przepływ towarów, a faktury VAT sprzedażowe są wystawiane przez Wnioskodawcę bezpośrednio na Stałych Klientów. Przedstawiony we wniosku mechanizm wyrównania dochodowości nie zakłada w żadnym zakresie korekty pierwotnej ceny produktów dostarczonych przez Wnioskodawcę Stałym Klientom (nie dochodzi w tym przypadku do zmiany ceny dostarczanych produktów), lecz zmierza do osiągnięcia przez Spółkę określonej rentowności zgodnie z analizą danych porównawczych. Wyrównanie dochodowości poprzez Notę Narzutową ma na celu jedynie doprowadzenie do osiągnięcia przez Wnioskodawcę określonej zyskowności z tytułu realizacji funkcji producenta kontraktowego i nie jest ono ani nie będzie w przyszłości związane z jakimikolwiek dodatkowymi czynnościami (świadczeniami) podejmowanymi przez Strony.

Korekty rozliczeń nie są/nie będą związane z cenami stosowanymi przy realizowaniu przez Spółkę dostaw towarów, bądź przy świadczeniu przez Spółkę usług, tzn. nie powodują/nie spowodują obniżenia lub podwyższenia cen konkretnych usług/towarów oferowanych przez Spółkę i nie sprowadzają się/nie będą sprowadzały się do zmiany cen konkretnych świadczonych usług lub konkretnych dostaw towarów realizowanych przez Spółkę.

Korekty rozliczeń nie dotyczą/nie będą dotyczyły konkretnych świadczeń usług lub konkretnych dostaw towarów z konkretnego okresu rozliczeniowego i nie odnoszą się/nie będą się odnosiły do konkretnych faktur dokumentujących sprzedaż (pozycji z tych faktur).

Należy zatem stwierdzić, że skoro korekta dochodowości:

-nie jest/nie będzie związana z jakimikolwiek dodatkowymi czynnościami (świadczeniami) podejmowanymi przez Strony,

-nie jest/nie będzie związana z cenami stosowanymi przy realizowaniu przez Spółkę dostaw towarów, bądź przy świadczeniu przez Spółkę usług, tzn. nie powoduje/nie spowoduje obniżenia lub podwyższenia cen konkretnych usług/towarów oferowanych przez Spółkę i nie sprowadza się/nie będzie sprowadzała się do zmiany cen konkretnych świadczonych usług lub konkretnych dostaw towarów realizowanych przez Spółkę,

-nie dotyczy/nie będzie dotyczyła konkretnych świadczeń usług lub konkretnych dostaw towarów z konkretnego okresu rozliczeniowego i nie odnosi się/nie będzie się odnosiła do konkretnych faktur dokumentujących sprzedaż (pozycji tych faktur),

to korekta dochodowości stanowi/będzie stanowiła zdarzenie niemające wpływu na rozliczenia podatku VAT.

Jednocześnie dokonywana korekta dochodowości nie wiąże się/nie będzie wiązała się z czynnością wzajemną. Korekta dochodowości nie jest/nie będzie związana z jakimikolwiek dodatkowymi czynnościami (świadczeniami) podejmowanymi przez Strony. Tym samym, nie stanowi/nie będzie stanowiła wynagrodzenia za usługę w rozumieniu ustawy podlegającą opodatkowaniu VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy. Korekta dochodowości nie stanowi/nie będzie stanowiła także wynagrodzenia za dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji, korekta Docelowego Narzutu (zarówno w górę lub w dół) stwierdzona Notą Narzutową otrzymaną przez Spółkę pozostaje/będzie pozostawała poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

-stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia;

-zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).