Uznanie transakcji dostawy towarów jako dostawy krajowej oraz udokumentowanie transakcji fakturą ze stawką podatku właściwą dla dostawy tego towaru na terytorium kraju, prawo do skorygowania dostawy krajowej celem zmiany stawki VAT na 0% oraz zmniejszenia kwoty podatku VAT do „0”, momentu ujęcia faktury korygującej w deklaracji podatkowej, a także skorygowania deklaracji podatkowej i informacji podsumowującej.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 sierpnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 19 lipca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

‒uznania opisanej we wniosku transakcji dostawy towarów jako dostawy krajowej oraz udokumentowania ww. transakcji fakturą ze stawką podatku właściwą dla dostawy tego towaru na terytorium kraju (pytanie nr 1);

‒prawa do skorygowania ww. dostawy krajowej celem zmiany stawki VAT na 0% oraz zmniejszenia kwoty podatku VAT do „0”, momentu ujęcia faktury korygującej w deklaracji podatkowej, a także skorygowania deklaracji podatkowej i informacji podsumowującej (pytanie nr 2).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, jest zarejestrowany w Polsce jako „podatnik VAT czynny” i jako „podatnik VAT UE” oraz składa deklaracje VAT za okresy miesięczne.

W ramach prowadzonej działalności Spółka m.in. sprzedaje innym przedsiębiorcom („nabywcy”) towary, które są transportowane z Polski do innych krajów Unii Europejskiej („UE”). Nabywca posiada numer identyfikacyjny nadany mu dla celów podatku od wartości dodanej przez państwo członkowskie UE inne niż Polska i podaje ten numer Spółce. Numer ten zawiera dwuliterowy kod właściwy dla wspomnianego państwa a jego ważność Spółka weryfikuje za pomocą internetowego systemu wymiany informacji o VAT (VIES).

Zdarza się, że w danym okresie nabywca odbiera od Spółki mniej towarów niż się wcześniej zobowiązał. Wówczas Spółka, w porozumieniu z nabywcą, przenosi na niego prawo do rozporządzania jak właściciel całością lub częścią nieodebranego wolumenu oraz do czasu jego odbioru przechowuje go w Polsce – w zakładzie Wnioskodawcy lub w wynajętym magazynie. Z chwilą nabycia towarów nabywca oświadcza Spółce, że wywiezie je do innego kraju UE, lecz dokładny termin wywozu nie jest znany. Po odebraniu towaru i wywiezieniu go do innego kraju UE nabywca przedstawia Spółce dowody na to, że towary opuściły Polskę i dotarły do miejsca przeznaczenia w powyższym kraju („dowód dostawy”). Towary są transportowane z Polski do innego kraju na zlecenie nabywcy, przy czym może on transport zlecić również Spółce.

Wnioskodawca wystawia na nabywcę fakturę w tym samym miesiącu, w którym przenosi na niego prawo do rozporządzania jak właściciel towarami, których faktura owa dotyczy.

W powyższym stanie faktycznym Wnioskodawca złożył wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej chcąc wyjaśnić sposób rozliczenia podatku VAT od opisanych wyżej transakcji. W odpowiedzi, (…) tut. organ podatkowy wydał interpretację indywidualną (znak sprawy…), w której stwierdził, że:

„(...) w opisanym modelu sprzedaży towarów nie dojdzie do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0%. Skoro rzeczywiste przemieszczenie towarów z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskie nastąpi w terminie niedookreślonym, to transakcje te na dzień wystawienia faktury sprzedaży towaru z przeznaczeniem go do wywozu z terminem późniejszym, nie będą spełniały przesłanki uznania ich za wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów. Charakter opisanych we wniosku dostaw będzie nosił znamiona sprzedaży krajowej (...). Wobec tego Państwo wystawiając fakturę dotyczącą sprzedaży towaru przeznaczonego do wywozu w późniejszym (niedookreślonym) terminie nie możecie zastosować stawki podatku 0% (...)”.

Jednocześnie, w powyższej interpretacji tut. organ podatkowy dopuścił ostatecznie możliwość zastosowania przez Spółkę stawki 0% VAT i dokonania korekty:

„(....) gdy po określonym czasie magazynowania nabywca dokona wywozu towarów do miejsca przeznaczenia w innym państwie członkowskim UE, a Państwo otrzymacie dokumenty potwierdzające dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, uprawniające do zastosowania 0% stawki podatku, przy zachowaniu odpowiednich terminów określonych w przepisach, będziecie Państwo uprawnieni do dokonania stosownej korekty za okres rozliczeniowy, w którym ta dostawa została dokonana”.

Pytania

Wnioskodawca chciałby uzyskać dokładniejsze informacje dotyczące sposobu postępowania w odniesieniu do opisanej transakcji, w szczególności, czy:

1.na fakturze wystawionej w odniesieniu do opisanej transakcji (tj. przeniesienia na nabywcę prawa do rozporządzania jak właściciel towarem, który jest odbierany przez tego nabywcę w późniejszym terminie, a do tego czasu przechowywany przez Spółkę w Polsce) Spółka powinna wykazać podatek VAT naliczony według stawki właściwej dla dostawy tego towaru na terytorium kraju?

2.z chwilą otrzymania dowodu dostawy, po wcześniejszym wywiezieniu towaru z Polski do innego kraju UE, Spółka powinna:

‒wystawić fakturę korygującą celem zmiany stawki VAT na 0% oraz zmniejszenia kwoty podatku VAT do „0”?

‒ująć fakturę korygująca w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym ta faktura korygującą zostanie wystawiona?

‒skorygować deklarację podatkową i informację podsumowującą złożoną za miesiąc, w którym doszło do opisanej transakcji, tj. miesiąc, w którym Spółka przeniosła na nabywcę prawo do dysponowania towarem jak właściciel i wystawiła na niego fakturę, aby wykazać ją jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów ze stawką 0% VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że:

1.na fakturze wystawionej w odniesieniu do opisanej transakcji Spółka powinna wykazać podatek VAT naliczony według stawki właściwej dla dostawy tego towaru na terytorium kraju.

2.z chwilą otrzymania dowodu dostawy, po wcześniejszym wywiezieniu towaru z Polski do innego kraju UE, Spółka powinna:

‒wystawić fakturę korygującą celem zamiany stawki VAT na 0% oraz zmniejszenia kwoty podatku VAT do „0”;

‒ująć fakturę korygującą w deklaracji podatkowej składanej za miesiąc, w którym ta faktura korygująca zostanie wystawiona;

‒skorygować deklarację podatkową i informację podsumowującą złożoną za miesiąc, w którym doszło do opisanej transakcji, tj. miesiąc, w którym Spółka przeniosła na nabywcę prawo do dysponowania towarem jak właściciel i wystawiła na niego fakturę, aby wykazać ją jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów ze stawką 0% VAT.

Powyższe stanowisko Wnioskodawca uzasadnia w sposób następujący:

Z interpretacji indywidualnej wskazanej w opisie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) wynika, że w przedstawionych okolicznościach Spółce nie przysługuje prawo do zastosowania stawki 0% VAT, gdyż opisana transakcja nosi znamiona sprzedaży krajowej. Skoro zatem Spółka nie może zastosować stawki 0% VAT, powinna wystawić fakturę (na podstawie art. 106b ustawy o VAT) ze stawką jaka ma zastosowanie w obrocie tego typu towarami na terytorium kraju.

Stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 1 jest zatem prawidłowe.

Z powyższej interpretacji wynika również, że po wywiezieniu towaru z Polski i zgromadzeniu przez Spółkę dowodów dostawy będzie ona uprawniona do zastosowania stawki 0% VAT-gdyż dokonana dostawa będzie wówczas spełniać warunki do zakwalifikowania jej jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT. W tych okolicznościach, wystawiona ze „stawką krajową” faktura nie będzie dłużej poprawna, a zatem powinna zostać skorygowana, zgodnie z art. 106j ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT. W szczególności Spółka powinna wystawić fakturę korygującą do wcześniej wystawionej faktury celem zmiany stawki VAT na 0% VAT oraz zmniejszenia wykazanego podatku do „0”.

Zgodnie z art. 29a ust. 13 i 14 ustawy o VAT, podatnik obniża podatek VAT wykazany na wystawionej fakturze w deklaracji podatkowej za okres, w którym łącznie spełni następujące warunki:

a)uzyska dokumentację potwierdzającą uzgodnienie i spełnienie warunków korekty, oraz

b)wystawi fakturę korygującą zgodną z powyższą dokumentacją.

Jednakże w świetle art. 29a ust. 15 pkt 1 ustawy o VAT, warunku posiadania powyższej dokumentacji nie stosuje się m.in. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Skoro zatem, z chwilą wywiezienia towarów z Polski i pozyskania przez Spółkę dowodów dostawy omawiana transakcja będzie spełniać warunki do zakwalifikowania jej jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, Spółka nie będzie miała obowiązku zgromadzenia wskazanej wyżej dokumentacji. Oznacza to, że wystawioną fakturę korygującą Spółka powinna ująć w deklaracji VAT za miesiąc, w którym ją wystawi.

Z art. 103 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że podatek VAT podlega wpłacie do organu podatkowego do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, zaś zgodnie z art. 99 ust. 7c ustawy o VAT, kwota podatku VAT do zapłaty powinna wynikać z deklaracji podatkowej. Z łącznego brzmienia tych dwóch przepisów wynika zatem, że daną czynność ujmuje się w deklaracji VAT za miesiąc, w którym w odniesieniu do niej powstał obowiązek podatkowy. Jeśli owa czynność stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, wówczas powinna być ona wykazana również w informacji podsumowującej, złożonej za ten sam miesiąc, zgodnie z art. 100 ust. 1 i 3 ustawy o VAT. Natomiast obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów powstaje z chwilą wystawienia faktury, ale nie później niż 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu dostawy (art. 20 ust. 1 ustawy o VAT).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka wystawia fakturę w tym samym miesiącu, w którym ma miejsce dostawa, wobec czego obowiązek podatkowy powstaje w tym miesiącu. A skoro w deklaracji i informacji podsumowującej za ten miesiąc Spółka nie wykazała opisanej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej (gdyż początkowo nie spełniała ona warunków do przyjęcia takiej klasyfikacji), Spółka powinna te dokumenty (deklarację i informacje podsumowującą) skorygować, aby dokonaną transakcję wykazać jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów ze stawką 0% VAT.

Powyższe stanowisko Spółki znajduje oparcie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Dyrektora Krajowe Informacji Skarbowej („Dyrektor KIS”). Przykładowo, w interpretacji z 22 września 2023 r. (nr 0113-KDIPT1-2.4012.425.2023.2.KT) organ podatkowy uznał, że sprzedaż towaru, który pozostaje w Polsce stanowi „dostawę krajową”, dla której obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sprzedaży. Po wywiezieniu towaru z Polski do innego kraju UE transakcja ta jednak spełnia warunki do zakwalifikowania jej jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, wobec czego dostawca, otrzymawszy dowód dostawy, ma prawo wykazać ową sprzedaż ze stawką 0% VAT za okres, w którym do sprzedaży doszło.

Analogiczne stanowisko Dyrektor KIS wyraził w interpretacji z 2 grudnia 2020 r. (nr 0113-KDIPT1-2.4012.632.2020.1.SM), w której dodatkowo potwierdził poprawność stanowiska podatnika co do tego, że w chwili sprzedaży towarów (w okolicznościach analogicznych do opisanych powyżej) powinien on wystawić fakturę z wykazanym na niej podatkiem VAT zaś w momencie wywozu towaru powinien wystawić fakturę korygującą.

Również w interpretacji z 12 października 2020 r. (nr 0111-KDIB3-3.4012.395.2020.1.JS) Dyrektor KIS potwierdził, że w analogicznych okolicznościach sprzedawca ma (i.) obowiązek wystawić fakturę z wykazanym na niej podatkiem VAT - jeśli sprzedawany towar jest magazynowany w Polsce po sprzedaży, a następnie (ii.) prawo wystawić fakturę korygującą i zmniejszyć kwotę podatku VAT do „0” - z chwilą gdy towary opuszczą Polskę. Co więcej, organ podatkowy w tej interpretacji potwierdził, że taką fakturę korygującą dostawca może ująć już z chwilą jej wystawienia, bez konieczności spełniania dodatkowych obowiązków. Wprawdzie interpretacja ta została wydana w oparciu o wcześniejszy stan prawny, tym niemniej omawiana zasada nie uległa zmianie. Interpretacja ta potwierdza zatem stanowisko Wnioskodawcy co do tego, że nie musi on posiadać dokumentacji potwierdzającej uzgodnienie i spełnienie warunków korekty zaś fakturę korygującą powinien ująć w deklaracji za miesiąc, w którym tę fakturę wystawi.

Mając na uwadze powyższe, za prawidłowe należy uznać stanowisko Spółki co do tego, że z chwilą otrzymania dowodu dostawy (po wcześniejszym wywiezieniu towaru z Polski do innego kraju UE) Spółka powinna: (i.) wystawić fakturę korygującą celem zmiany stawki VAT na 0% i zmniejszenia kwoty podatku VAT do „0”, (ii.) ująć fakturę korygująca w deklaracji podatkowej za miesiąc, w którym ta faktura korygującą zostanie wystawiona, oraz (iii.) skorygować deklarację podatkową i informację podsumowującą za okres, w którym Spółka wystawiła fakturę, aby wykazać dokonaną transakcję jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów ze stawką 0% VAT.

Mając powyższe na uwadze Spółka wnosi o potwierdzenie poprawności swojego stanowiska.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 1 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium kraju - rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Według art. 13 ust. 1 ustawy:

Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Jak stanowi art. 13 ust. 2 ustawy:

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1)podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

2)osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

3)podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;

4)podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy:

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

W myśl art. 13 ust. 8 ustawy:

Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów nie uznaje się dostawy towarów, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1, 3, 6, 10 i 18, oraz towarów opodatkowanych według zasad określonych w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy.

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Według art. 19a ust. 1 ustawy:

Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.

Jednocześnie w myśl art. 20 ust. 1 ustawy:

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy, z zastrzeżeniem ust. 4.

Na podstawie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy:

Miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy:

Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 29a ust. 13 ustawy:

W przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się za okres rozliczeniowy, w którym podatnik wystawił fakturę korygującą, pod warunkiem że z posiadanej przez tego podatnika dokumentacji wynika, że uzgodnił on z nabywcą towaru lub usługobiorcą warunki obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy towarów lub świadczenia usług określone w fakturze korygującej oraz warunki te zostały spełnione, a faktura ta jest zgodna z posiadaną dokumentacją. W przypadku gdy w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca, podatnik nie posiada dokumentacji, o której mowa w zdaniu pierwszym, obniżenia podstawy opodatkowania dokonuje za okres rozliczeniowy, w którym dokumentację tę uzyskał.

W myśl art. 29a ust. 14 ustawy:

Przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Na podstawie art. 29a ust. 15 pkt 1 ustawy:

Warunku posiadania dokumentacji, o którym mowa w ust. 13, nie stosuje się w przypadku eksportu towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Z uregulowań zawartych w art. 29a ust. 13 w zw. z art. 29a ust. 14 ustawy wynika, że podatnik będzie miał prawo dokonać obniżenia podstawy opodatkowania lub podatku należnego już za okres rozliczeniowy w którym wystawił fakturę korygującą przy łącznym spełnieniu warunków:

‒uzgodnienia warunków korekty z nabywcą towaru lub usługobiorcą,

‒spełnienia uzgodnionych warunków obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług,

‒faktura korygująca jest zgodna z posiadaną dokumentacją w zakresie uzgodnienia z nabywcą towaru lub usługobiorcą warunku obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług oraz w zakresie spełnienia tych uzgodnionych warunków,

‒posiadania dokumentacji potwierdzającej uzgodnienie z nabywcą towaru lub usługobiorcą warunków obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług (tj. z dokumentacji wynika, że nabywca wie, że doszło lub wie w jakich sytuacjach będzie dochodzić do zmiany warunków transakcji skutkujących zmniejszeniem wysokości wynagrodzenia), z dokumentacji wynika również, że warunki te zostały spełnione na moment dokonywania przez podatnika korekty podatku należnego, tj. doszło do zrealizowania przesłanek warunkujących pomniejszenie kwoty podatku należnego.

Należy jednocześnie wskazać, że zgodnie z art. 29a ust. 15 pkt 1 ustawy ostatni z ww. warunków nie musi być spełniony w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy:

Stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W tym miejscu należy zwrócić szczególną uwagę, na kwestie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru, od dnia 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz. UE L z 2018 r. nr 311/10), zwanego dalej rozporządzeniem. Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

I tak, zgodnie z art. 45a ww. rozporządzenia:

1.Do celów stosowania zwolnień ustanowionych w art. 138 dyrektywy 2006/112/WE domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, w którymkolwiek z następujących przypadków:

a)sprzedawca wskazuje, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez niego lub przez osobę trzecią działającą na jego rzecz, oraz sprzedawca jest w posiadaniu co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy, albo sprzedawca jest w posiadaniu jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających wysyłkę lub transport, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy;

b)sprzedawca jest w posiadaniu następujących dokumentów:

(i)pisemnego oświadczenia nabywcy potwierdzającego, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez nabywcę lub przez osobę trzecią działającą na rzecz nabywcy, oraz wskazującego państwo członkowskie przeznaczenia towarów; takie pisemne oświadczenie określa: datę wystawienia; nazwę lub imię i nazwisko oraz adres nabywcy; ilość i rodzaj towarów; datę i miejsce przybycia towarów; w przypadku dostawy środków transportu, numer identyfikacyjny środków transportu; oraz identyfikację osoby przyjmującej towary na rzecz nabywcy; oraz

(ii)co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i nabywcy, lub jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających transport lub wysyłkę, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy.

Nabywca dostarcza sprzedawcy pisemne oświadczenie, o którym mowa w lit. b) pkt (i), do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa.

2.Organ podatkowy może obalić domniemanie przyjęte na podstawie ust. 1.

3.Do celów ust. 1 następujące dokumenty są akceptowane jako dowód wysyłki lub transportu:

a)dokumenty odnoszące się do wysyłki lub transportu towarów, takie jak podpisany list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów;

b)następujące dokumenty:

(i)polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów lub dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów;

(ii)dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia;

(iii)poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim.

Na mocy z art. 41 ust. 3 ustawy:

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy:

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1)podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;

2)podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;

3)podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Zgodnie z art. 42 ust. 1a ustawy:

Stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli:

1)podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, lub

2)złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8

‒chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.

Na mocy art. 42 ust. 3 ustawy:

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1)dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

2)(uchylony),

3)specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,

4)(uchylony),

‒z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Przy tym, w myśl art. 42 ust. 11 ustawy:

W przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1)korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;

2)dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;

3)dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;

4)dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Stosownie do art. 42 ust. 12 ustawy:

Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie został spełniony przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za:

1)okres kwartalny - podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za ten okres; podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za następny okres rozliczeniowy ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres rozliczeniowy nie posiada dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2;

2)okres miesięczny - podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za ten okres; podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za kolejny po następnym okresie rozliczeniowym okres rozliczeniowy ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatnik za ten kolejny po następnym okresie rozliczeniowym okres rozliczeniowy nie posiada dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2.

Jak stanowi art. 42 ust. 12a ustawy:

W przypadkach, o których mowa w ust. 12, otrzymanie dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, upoważnia podatnika do wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ze stawką 0% w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania przez niego tej dostawy, i dokonania korekty deklaracji podatkowej oraz odpowiednio informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1.

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków koncentruje się na faktycznych aspektach transakcji, tj. udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia - jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego UE. Warunek został określony wprost w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Należy w tym miejscu zwrócić uwagę na orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który w wyroku w sprawie C-409/04 w sprawie Teleos plc i inni wskazał na główne cechy dostaw wewnątrzwspólnotowych. TSUE stwierdził, że „uznanie danej dostawy lub danego nabycia za czynności wewnątrzwspólnotowe musi być dokonywane na podstawie elementów obiektywnych, takich jak fizyczne przemieszczenie towarów pomiędzy państwami członkowskimi. (...) Wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru następuje, a zwolnienie od podatku dostawy wewnątrzwspólnotowej znajduje zastosowanie tylko wtedy, gdy prawo rozporządzenia towarem jak właściciel zostało przeniesione na nabywcę i gdy dostawca ustali, że towar ten został wysłany lub przetransportowany do innego państwa członkowskiego i że w wyniku wysyłki lub transportu opuścił terytorium państwa członkowskiego dostawy”.

Zatem dostawa wewnątrzwspólnotowa oznacza dostawę towarów, a więc musi nastąpić przeniesienie prawa do rozporządzenia towarem jak właściciel, towar musi być transportowany pomiędzy dwoma państwami członkowskimi Wspólnoty, a transakcje muszą być dokonywane pomiędzy podatnikami tych państw członkowskich.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy:

Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c, art. 133 i art. 138g ust. 2.

Jak stanowi art. 99 ust. 7c ustawy:

Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika.

Stosownie do art. 100 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 i 3, do których ma zastosowanie art. 42 ust. 1, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, zwane dalej "informacjami podsumowującymi".

W myśl art. 109 ust. 3 ustawy:

Podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:

1)rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;

2)kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;

3)kontrahentów;

4)dowodów sprzedaży i zakupów.

Zgodnie z art. 81 § 1 i § 2 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacji podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.):

§ 1. Jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

(…)

§ 2. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

(…)

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu. Może ona dotyczyć każdej pozycji deklaracji, np. określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości kwoty zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji (np.: adresu, nr NIP) – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym – poprawnym już – wypełnieniu jej formularza, z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji. Skorzystanie przez podatnika z wprowadzonej przez ustawodawcę instytucji korekty deklaracji powoduje, że złożona przez niego deklaracja korygująca zastępuje pierwotną (korygowaną) deklarację i pociąga za sobą skutki prawne, pozbawiające jednocześnie pierwotną deklarację mocy prawnej. Korekta deklaracji ma na celu skorygowanie błędu poprzez zastąpienie go właściwym zapisem.

Na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W tym miejscu wskazać należy, że faktury są dokumentami sformalizowanymi i muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa w tym względzie. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla w sposób prawidłowy zdarzenie gospodarcze. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy mają znaczenie dowodowe.

Stosownie do art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy:

Faktura powinna zawierać:

1)datę wystawienia;

2)kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;

3)imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

4)numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;

5)numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;

6)datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;

7)nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;

8)miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;

9)cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

10)kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;

11)wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

12)stawkę podatku albo stawkę podatku od wartości dodanej w przypadku korzystania z procedur szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9;

13)sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

14)Kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

15)kwotę należności ogółem;

(…)

Przepis art. 106j ust. 1 ustawy stanowi:

W przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1)podstawa opodatkowania lub kwota podatku wskazana w fakturze uległa zmianie,

2)(uchylony)

3)dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,

4)dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,

5)stwierdzono pomyłkę w jakiejkolwiek pozycji faktury

‒podatnik wystawia fakturę korygującą.

Jak wynika z powyższych regulacji, fakturę korygującą wystawia się w przypadku udzielenia rabatów, obniżek cen, zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, a także zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu (zwrotu całości lub części należności) oraz w sytuacji, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Zatem, jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Zatem faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że są Państwo zarejestrowanym w Polsce czynnym podatnikiem VAT oraz podatnikiem VAT UE. W ramach prowadzonej działalności m.in. sprzedają Państwo innym przedsiębiorcom towary, które są transportowane z Polski do innych krajów Unii Europejskiej. Nabywca posiada numer identyfikacyjny nadany mu dla celów podatku od wartości dodanej przez państwo członkowskie UE inne niż Polska i podaje ten numer Państwu. Numer ten zawiera dwuliterowy kod właściwy dla wspomnianego państwa a jego ważność weryfikujecie Państwo za pomocą internetowego systemu wymiany informacji o VAT (VIES). Zdarza się, że w danym okresie nabywca odbiera od Państwa mniej towarów niż się wcześniej zobowiązał. Wówczas Państwo, w porozumieniu z nabywcą, przenosicie na niego prawo do rozporządzania jak właściciel całością lub częścią nieodebranego wolumenu oraz do czasu jego odbioru przechowujecie go w Polsce - w swoim zakładzie lub w wynajętym magazynie. Z chwilą nabycia towarów nabywca oświadcza Państwu, że wywiezie je do innego kraju UE, lecz dokładny termin wywozu nie jest znany. Po odebraniu towaru i wywiezieniu go do innego kraju UE nabywca przedstawia Państwu dowody na to, że towary opuściły Polskę i dotarły do miejsca przeznaczenia w powyższym kraju. Towary są transportowane z Polski do innego kraju na zlecenie nabywcy, przy czym może on transport zlecić również Państwu. Wystawiacie Państwo na nabywcę fakturę w tym samym miesiącu, w którym przenosicie na niego prawo do rozporządzania jak właściciel towarami, których faktura owa dotyczy.

Odnosząc się do kwestii sformułowanych w pierwszym pytaniu wskazać należy, że charakter opisanych we wniosku dostaw będzie nosił znamiona sprzedaży krajowej. Jak bowiem podano we wniosku, Państwo przeniesiecie prawo do rozporządzania towarem jak właściciel całością lub częścią nieodebranego wolumenu na terytorium Polski oraz do czasu jego odbioru przechowujecie go Państwo w Polsce. Ponadto z chwilą nabycia towarów nabywca oświadcza Państwu, że wywiezie je do innego kraju UE, lecz dokładny termin wywozu nie jest znany. Opisana przez Państwa sytuacja wskazuje, że nie dojdzie do wykonania czynności wprost określonej w art. 13 ust. 1 ustawy uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0%, tzn. do wywozu towaru z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego na dzień dokonania dostawy i wystawienia faktury ze stawką 0%. Wobec tego Państwo wystawiając fakturę dotyczącą sprzedaży towaru przeznaczonego do wywozu w późniejszym (nieokreślonym) terminie nie mogą/nie będą mogli zastosować stawki podatku 0% skoro faktura będzie dokumentować dostawę towaru, który pozostanie w Państwa zakładzie lub w wynajętym magazynie i dopiero później, (w terminie który nie jest Państwu znany) zostanie odebrany i wywieziony do innego kraju UE.

Zatem w okolicznościach niniejszej sprawy, w chwili wystawienia przez Państwa faktury dokumentującej sprzedaż towaru, który nie zmienia miejsca swojego przechowywania (tj. pozostaje na terytorium kraju), transakcja ta nie spełnia łącznie wszystkich przesłanek do uznania jej za wewnątrzwspólnotową dostawę towaru zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy. Wówczas bowiem nie nastąpi wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu dostawy towaru.

W przypadku niedokonania fizycznego wywozu towarów, miejscem dostawy towarów jest terytorium kraju, w którym znajdują się towary należące do nabywcy i gotowe do fizycznego przekazania ich nabywcy. Transakcja ta, w której towar nie zostaje wywieziony na terytorium innego państwa członkowskiego niż Polska, ma zatem charakter dostawy krajowej, dla której – zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy – obowiązek podatkowy powstał z chwilą dokonania tej dostawy. Tym samym, na podstawie cyt. przepisów, winni Państwo opodatkować tę transakcję z uwzględnieniem stawki podatku VAT właściwej dla dostawy tego towaru opodatkowanego na terytorium kraju oraz wykazać ją w ewidencji sprzedaży, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy oraz deklaracji podatkowej za miesiąc, w którym dokonano ww. dostawy towarów.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii objętych zakresem pytania nr 2 w pierwszej kolejności wskazać należy, że dopiero po faktycznym dokonaniu wywozu towarów (przemieszczenia towarów z Polski na terytorium innego państwa członkowskiego) oraz otrzymaniu dokumentów, potwierdzających wywóz towaru, opisana we wniosku transakcja wypełniać będzie znamiona wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy.

Wobec powyższego, po dokonaniu faktycznego wywozu (przemieszczenia) towarów z terytorium kraju (dostarczeniu ich do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego) oraz po otrzymaniu dokumentów potwierdzających wywóz tych towarów, Państwo są/będą uprawnieni do uwzględnienia (wykazania) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ze stawką 0% w okresie rozliczeniowym, w którym dostawa ta została dokonana.

Jeżeli zatem Państwo, w okolicznościach opisanych we wniosku, w deklaracji i informacji podsumowującej za miesiąc, w którym dokonali dostawy nie wykazali opisanej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej (gdyż początkowo nie spełniała ona warunków do przyjęcia takiej klasyfikacji), to powinni Państwo, po dokonaniu faktycznego wywozu towarów z terytorium kraju oraz otrzymaniu dokumentów potwierdzających wywóz tych towarów, skorygować deklarację i informację podsumowującą, tak aby dokonaną transakcję wykazać jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów ze stawką podatku 0% za okres rozliczeniowy, w którym ww. dostawa towarów została dokonana.

Przechodząc do kwestii wystawienia przez Państwa faktury korygującej celem zmiany stawki VAT na 0% oraz zmniejszenia kwoty podatku VAT do „0” oraz ujęcia tej faktury korygującej w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym ta faktura korygująca zostanie wystawiona wskazać należy, że z treści cytowanych wyżej regulacji prawnych wynika, że kwoty, o które zmienia się podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego, muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą. Jeżeli więc faktura dokumentująca zdarzenie gospodarcze zawiera pomyłki (błędy) i w konsekwencji nie dokumentuje w sposób prawidłowy zaistniałych zdarzeń gospodarczych, to powinna zostać skorygowana w ten sposób, aby odzwierciedlała faktycznie dokonaną transakcję między określonymi podmiotami. Przy czym zaznaczenia wymaga, że faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur, a celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości.

Wobec powyższego, w przypadku gdy podatnik wystawi fakturę, która zawiera stawkę podatku VAT (właściwą dla dostawy tego towaru opodatkowanego na terytorium kraju) dla transakcji dostawy towarów do nabywcy, w sytuacji gdy transakcja ta spełnia w istocie wszystkie warunki do uznania jej za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opodatkowaną stawką 0% - to faktura ta zawiera błędnie wskazaną czynność oraz stawkę podatku od towarów i usług. W konsekwencji, zgodnie z art. 106j ust. 1 pkt 5 ustawy, do faktury tej należy wystawić fakturę korygującą, w której winna zostać skorygowana treść faktury pierwotnie wystawionej.

Wskazać należy, że wystawienie faktury korygującej – czego skutkiem jest zmiana kwoty podatku należnego względem kwoty wykazanej na pierwotnej fakturze – wiąże się ściśle z obowiązkiem korekty rozliczenia wykazanego w deklaracji podatkowej. Okoliczności związane z korektą faktury winny znaleźć odzwierciedlenie w złożonej deklaracji dla potrzeb podatku od towarów i usług. W przypadku obniżenia kwoty podatku należnego, rozliczenie korygowanych faktur (w zakresie złożonej deklaracji) winno nastąpić w rozliczeniach za miesiąc, w których zostały one wystawione.

Zatem w sytuacji opisanej w tej sprawie, w której Państwo udokumentują fakturami krajowe dostawy towarów nieprzemieszczonych poza terytorium Polski, to po faktycznym zaistnieniu (dokonaniu) wewnątrzwspólnotowej dostawy tych towarów potwierdzonej dokumentami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, winni dokonać korekty pierwotnie wystawionych faktur dokumentujących te transakcje jako dostawy krajowe.

Przysługuje/będzie Państwu przysługiwało również prawo do skorygowania wykazanego na fakturze pierwotnej podatku należnego na bieżąco, w momencie, w którym wystawili/wystawią Państwo fakturę korygującą. Przy czym, zgodnie z art. 29a ust. 15 pkt 1 ustawy, nie muszą/nie będą musieli Państwo posiadać potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę.

Reasumując, winni Państwo wystawić faktury korygujące do faktur pierwotnych, w których zamiast stawki podatku (właściwej dla dostaw krajowych) wskażą stawkę podatku w wysokości 0% dla dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. Państwu przysługuje/będzie także przysługiwało prawo do skorygowania wykazanego na fakturze pierwotnej podatku należnego na bieżąco, w momencie, w którym wystawią fakturę korygującą.

Jednocześnie są/będą Państwo uprawnieni do korekty deklaracji podatkowej oraz korekty informacji podsumowującej za okres rozliczeniowy, w którym ww. dostawa towarów została dokonana poprzez wykazanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ze stawką podatku 0%.

Oceniając zatem całościowo Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2, uznałem je za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Informuję, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniami, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Podkreślam, że wydając interpretację przepisów prawa podatkowego nie prowadzę postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach przedstawionego przez Państwa opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Przedmiotem tej interpretacji nie było rozstrzygnięcie, czy posiadane przez Państwa dokumenty potwierdzają wywóz towaru i dostarczenie go do nabywcy w innym państwie członkowskim w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz wskazanie stawki właściwej dla dostawy przedmiotowego towaru na terytorium kraju. Stwierdzenia te przyjęto jako element stanu faktycznego i tym samym nie podlegały one mojej ocenie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).