Prawo do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących wydatki na realizację inwestycji.

Interpretacja indywidualna

- stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 sierpnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 31 lipca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących inwestycję pn. „(...)”.

Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwania - pismem z dnia 25 września 2024 r. (wpływ 25 września 2024 r.), pismem z dnia 4 października 2024 r. (wpływ 4 października 2024 r.) oraz pismem z dnia 16 października 2024 r. (wpływ 16 października 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Gmina (...) jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem VAT. Gmina (...) wykonuje zadania dla których została powołana na podstawie przepisów ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Większość tych zadań realizowana jest przez Gminę w ramach reżimu publicznoprawnego. Część czynności Gmina wykonuje na podstawie umów cywilnoprawnych i traktuje je jako podlegające regulacjom ustawy o VAT.

Gmina (...) zrealizowała inwestycję pt.: „(...)”.

Inwestycja polegała na budowie nowego dwukondygnacyjnego obiektu usługowego wraz z urządzeniami budowlanymi, w tym między innymi wewnętrzną instalacją gazową, przy granicy z działkami o nr ewid. gr. (...) oraz (...). W budynku znajdują się sale wielofunkcyjne, spotkań, szkoleniowo-integracyjna oraz pomieszczenia sanitarne i socjalne. Budynek jest przystosowany i dostępny dla osób z niepełnosprawnościami dzięki wejściu usytuowanemu z poziomu chodnika oraz zamontowaniem wewnątrz budynku windy osobowej.

Gmina otrzymała dofinansowanie ze środków Funduszu Przeciwdziałania COVID-19 dla gmin i powiatów.

Wartość inwestycji wynosi: (...) złotych.

Z czego wartość dofinansowania (...) złotych.

Inwestycja została ukończona (...) r.

Faktury zostały wystawione na Gminę. Gmina będzie miała możliwość przyporządkowania poszczególnych faktur do realizowanej inwestycji.

Po zrealizowaniu inwestycji poszczególne lokale zostały przeznaczone do wynajęcia. Po oddaniu do użytkowania zostały ogłoszone przetargi, w wyniku których zostali wyłonieni najemcy. Ze względu na przeprowadzenie przetargów, wartość czynszów stanowi wartość rynkową. Gmina do wartości czynszu dolicza podatek VAT należny.

Doprecyzowanie i uzupełnienie opisu stanu faktycznego

Wartość zrealizowanej inwestycji pn. „(...)” wyniosła brutto: (...) złotych, netto: (...) złotych.

Otrzymane dofinansowanie do Inwestycji wynosiło: (...) złotych. Natomiast wkład własny Gminy do Inwestycji wynosił brutto: (...) złotych, netto: (...) złotych.

Pomiędzy najemcami lokali zlokalizowanych w budynku (...) a Gminą (...) nie istnieją żadne powiązania kapitałowe, osobowe oraz organizacyjne.

Miesięczny czynsz najmu z tytułu udostępnienia lokali powstałych w ramach Inwestycji wynosi brutto: (...) złotych, netto: (...) złotych. W ujęciu rocznym wysokość czynszu najmu wynosi brutto: (...) złotych, netto: (...) złotych.

Stawka czynszu została ustalona w drodze przetargu. Gmina ogłosiła przetarg na wynajem lokali znajdujących się w budynku w celu uzyskania jak najwyższej ceny. W przypadku ustalenia wywoławczej stawki czynszu na wynajem lokali w budynku (...), zostały wzięte pod uwagę następujące czynniki:

• wzrost wskaźnika cen na towary i usługi konsumpcyjne ogółem,
• korzystne położenie budynku i usytuowanie lokali - bliskość do centrum,
• nowe budownictwo.

Cena wyłoniona w przetargu przewyższała cenę minimalną wskazaną przez Gminę. Gminie zależało na maksymalizacji zysku wobec tego przyjęto formę przetargu, jako sposobu wyłonienia najemców.

Wartość opłat za wynajem będzie zmieniana w trakcie trwania umów. Waloryzacja dokonywana będzie w każdym roku obowiązywania umowy. Podstawą waloryzacji czynszu najmu będzie wskaźnik „wzrostu cen na towary i usługi konsumpcyjne ogółem” ogłaszany przez Prezesa GUS w Monitorze Polskim za poprzedni rok kalendarzowy.

W perspektywie długoterminowej opłaty za wynajem lokali powstałych w ramach Inwestycji umożliwią pokrycie wydatków inwestycyjnych. Jednak Gmina nie jest w stanie określić w jakim okresie czasowym ze względu na brak możliwości oszacowania wysokości czynszu najmu w przyszłych latach (brak możliwości określenia wartości waloryzacji - określanej za pomocą wskaźnika inflacji).

Roczny czynsz brutto z tytułu najmu lokali stanowi 3% wartości Inwestycji.

Umowy zawarte są na czas nieokreślony.

W budynku znajdują się wyłącznie lokale przeznaczone pod wynajem oraz pomieszczenia sanitarne i socjalne.

Należności z tytułu opłat za zużyte media w wynajmowanych lokalach ponosi Najemca na podstawie wskazań podliczników oraz w części zajmowanej przez Najemcę powierzchni użytkowej.

Ocena czy dochody są znaczące jest oceną subiektywną. W ocenie gminy dochody brutto z tytułu najmu lokali powstałych w ramach Inwestycji są znaczące w skali roku dla budżetu Gminy. Stanowią bowiem sporą cześć sprzedaży opodatkowanej, a za otrzymane pieniądze Gmina będzie mogła zrealizować dodatkowe inwestycje lub przeznaczyć je na pokrycie wydatków bieżących. Wobec tego wskazane dochody dla gminy są bardzo istotne. Natomiast w skali roku dochody te w stosunku do dochodów ogółem będą kształtowały się na poziomie 0,08%.

Pytanie

Czy Gmina posiada pełne prawo do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących inwestycję pt.: „(...)”?

Państwa stanowisko w sprawie

W związku z wynajęciem lokali w nowo wybudowanym budynku zrealizowanym przez Gminę (...), będzie jej przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego z faktur dokumentujących wydatki inwestycyjne.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Prawo to przysługuje podatnikowi pod warunkiem, że nie zachodzą przesłanki negatywne, sprecyzowane w art. 88 ustawy o VAT.

Z treści powyższych regulacji wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom VAT w sytuacji, gdy towary i usługi, przy nabyciu, których został naliczony podatek, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT za podatników uznaje się osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie natomiast z ust. 6 tej regulacji, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Najem stanowi odpłatną dostawę towarów i usług. Naliczenie podatku należnego oraz istniejący od początku zamiar wykorzystania budynku do czynności opodatkowanych przesądza o prawie gminy do pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków ponoszonych na realizację inwestycji.

Warto przy tym zauważyć, iż w świetle art. 86 ust. 1 in principio, związek pomiędzy zakupionymi towarami i usługami a wykonywaniem czynności opodatkowanych nie musi mieć charakteru bezpośredniego i ścisłego. Za wystarczający uważa się zadeklarowany przez podatnika zamiar przeznaczenia danego towaru lub usługi na cele związane ze sprzedażą opodatkowaną (tutaj najem lokali w budynku).

Stanowisko to znajduje mocne oparcie w orzecznictwie, w tym w wyrokach TSUE: „Ponadto, zgodnie z zasadą neutralności podatku VAT w zakresie obciążenia podatkowego dla przedsiębiorstwa pierwsze wydatki inwestycyjne, poniesione w celu i z zamiarem rozpoczęcia działalności, należy uznać za działalność gospodarczą. Opóźnienie rozpoczęcia działalności do momentu faktycznego wykorzystania nieruchomości, tj. do momentu rozpoczęcia uzyskiwania z tej nieruchomości dochodu do opodatkowania, byłoby sprzeczne z tą zasadą. Każda inna interpretacja art. 4 Dyrektywy oznaczałaby obciążenie przedsiębiorcy kosztem VAT w trakcie prowadzenia przez niego działalności gospodarczej, bez umożliwienia mu odliczenia tego podatku zgodnie z art. 17, i wprowadzałaby nieuzasadnione rozróżnienie między wydatkami inwestycyjnymi, poniesionymi przed faktycznym wykorzystaniem nieruchomości i wydatkami poniesionymi w trakcie ich wykorzystywania” (por. wyrok w sprawie C-268/83 Rompelman).

„Zgodnie z zasadą neutralności VAT w zakresie obciążeń podatkowych nakładanych na przedsiębiorstwo, pierwsze wydatki inwestycyjne poniesione w celach i z zamiarem rozpoczęcia działalności należy traktować jako działalność gospodarczą; jednocześnie niezgodna z tą zasadą byłaby sytuacja, w której działalność ta rozpoczęłaby się dopiero z chwilą faktycznego wykorzystania nieruchomości, tj. z chwilą rozpoczęcia generowania dochodu do opodatkowania. Jakakolwiek inna interpretacja artykułu 4 Dyrektywy obciążałaby przedsiębiorcę kosztem z tytułu podatku VAT w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej bez przyznania mu prawa do jego odliczenia zgodnie z artykułem 17 i prowadziłaby do arbitralnego rozróżnienia między wydatkami inwestycyjnymi poniesionymi przed faktycznym wykorzystaniem nieruchomości i wydatkami poniesionymi w trakcie ich użytkowania” (por. wyrok w sprawie C-110/94 Intercommunale voor zeewaterontzilting - INZO).

Co istotne, pogląd ten znajduje aprobatę w interpretacjach indywidualnych wydawanych w imieniu Ministra Finansów, np. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z dnia 6 listopada 2013 r., sygn. IPTPP4/443-598/13-4/UNr stwierdził, że: „Biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia będzie miał zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. Jeśli podatnik zamierza przeznaczyć dane towary lub usługi na cele działalności opodatkowanej, to jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów i usług (choćby przed zrealizowaniem prawa do odliczenia, towary bądź usługi nie zostały jeszcze spożytkowane na cele działalności opodatkowanej).” Podobnie uznał Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 26 lipca 2013 r., sygn. IBPP3/443-506/13/JP.

Brak jest także przesłanek negatywnych do odliczenia, wskazanych w art. 88 ustawy o VAT. Należy także wskazać, że z racji faktu wykorzystania inwestycji w całości do celów opodatkowanych nie będą mieć zastosowania przepisy dotyczące pre-współczynnika, współczynnika oraz korekty wieloletniej (86 ust. 2a-2h, art. 90 i art. 91 ustawy o VAT).

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych, przykładowo w:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 lutego 2018 r., sygn. 0112-KDIL2-3.4012.560.2017.1.ZD, gdzie stwierdzono: „W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą uznania odpłatnego udostępniania budynku przez Gminę na rzecz instytucji kultury (na podstawie umowy dzierżawy) jako czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, niekorzystającą ze zwolnienia od opodatkowania tym podatkiem. W pierwszej kolejności wskazać należy, że opisana we wniosku czynność odpłatnego udostępniania budynku na rzecz dzierżawcy Domu Kultury - będzie wypełniała definicję odpłatnego świadczenia usług, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. Mając na uwadze treść powołanych wyżej przepisów ustawy należy stwierdzić, że odpłatne udostępnianie przez Gminę budynku na podstawie umowy dzierżawy, zawartej z Domem Kultury, będzie podlegać opodatkowaniu VAT na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w związku z art. 8 ust. 1 ustawy”;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 20 marca 2017 r., sygn. 3063-ILPP3.4512.47.2017.2.TKU: „Jak wynika z powyższych przepisów w obowiązującej ustawie o podatku od towarów i usług pojęcie usługi zostało zdefiniowane bardzo uniwersalnie. Usługą jest świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy. Nie ma więc znaczenia osoba odbiorcy świadczenia. Usługami są zarówno świadczenia wykonane na rzecz konsumentów, jak i dla przedsiębiorców, a usługą będzie takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Powyższe oznacza, że świadczeniem usług podlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT jest każde świadczenie odpłatne, które powoduje powstanie przysporzenia po stronie odbiorcy na skutek działania wykonawcy świadczenia. Należy wyjaśnić, że przepis art. 8 ust. 1 ustawy jest niejako dopełnieniem art. 7 ust. 1 ustawy i ma na celu objęcie opodatkowaniem każdej transakcji wykonywanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, która nie stanowi dostawy towarów, przez co realizowana jest w ten sposób zasada powszechności opodatkowania”;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 czerwca 2023 r., sygn. 0112-KDIL3.4012.294.2023.2.KFK, gdzie stwierdzono: „Odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę. Należy wskazać, że umowa najmu jest umową cywilnoprawną, nakładającą na strony - zarówno wynajmującego, jak i najemcę - określone przepisami obowiązki. Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Gmina jest właścicielem budynku (...), który pełni funkcję budynku służby zdrowia, funkcję handlu i usług oraz wynajem lokali mieszkalnych. Gmina na podstawie umów cywilnoprawnych wynajmuje lokale, tj. prowadzi w tym zakresie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Czynności te są usługami opodatkowanymi w zakresie lokali użytkowych, natomiast w zakresie lokali mieszkalnych podlegają zwolnieniu”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Główne zasady odliczenia podatku VAT zostały przedstawione w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.) - zwanej dalej „ustawą”. Zgodnie z tym przepisem:

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje, gdy:

• odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, oraz
• towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Warunkiem, który umożliwi podatnikowi odliczenie podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona zasada wyklucza możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jeśli związany jest z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych (czyli zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi).

Prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje pod warunkiem, że:

• spełnione zostały przesłanki pozytywne, wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy oraz
• nie zaistniały przesłanki negatywne, określone w art. 88 ustawy - pozbawiają one podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik - w rozumieniu art. 15 ustawy - ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy:

Organ władzy publicznej będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności:

• inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz
• mieszczące się w ramach zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 609 ze zm.):

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:

Jak wynika z opisu sprawy, zrealizowali Państwo inwestycję pn. „(...)”. W nowo wybudowanym budynku znajdują się sale wielofunkcyjne, spotkań, szkoleniowo-integracyjna oraz pomieszczenia sanitarne i socjalne.

Po zrealizowaniu Inwestycji poszczególne lokale zostały przez Państwa przeznaczone do wynajęcia. Najemcy zostali wyłonieni w wyniku przetargów. Pomiędzy nimi a Państwem nie istnieją żadne powiązania kapitałowe, osobowe i organizacyjne.

Wskazali Państwo, że całkowita wartość Inwestycji wynosiła (...) zł brutto, a roczna wysokość czynszu to (...) zł brutto, co stanowi 3% wartości Inwestycji.

Ponadto wysokość opłat za najem będzie corocznie waloryzowana.

Są Państwo czynnym podatnikiem podatku VAT, a faktury związane z realizowaną Inwestycją były wystawiane na Państwa.

Państwa wątpliwości dotyczą możliwości pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków ponoszonych w związku z realizacją Inwestycji.

W celu rozstrzygnięcia powyższej kwestii należy dokonać analizy, czy najem lokali podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu, niebędące dostawą towaru. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają zatem wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Najem został zdefiniowany w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.). Zgodnie z art. 659 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego:

Najem jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną. Umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony - zarówno wynajmującego, jak i najemcę - określone obowiązki. Odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy - płacenie umówionego czynszu. Wobec tego umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy. Czynsz stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie przedmiotu najmu przez najemcę.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług najem stanowi zatem świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Ani w ustawie, ani też w wydanych na jej podstawie aktach wykonawczych ustawodawca nie przewidział zwolnienia od podatku dla odpłatnego udostępniania lokali. W konsekwencji, czynności te nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku, jest związek nabywanych towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

W przedmiotowej sprawie są spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, które warunkują prawo do odliczenia podatku naliczonego. Są Państwo czynnym podatnikiem VAT, a ponadto wydatki związane z realizacją Inwestycji służą działalności opodatkowanej podatkiem VAT (czynnościom w zakresie odpłatnego najmu lokali).

Zatem przysługuje Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych w ramach realizacji inwestycji pn. „(...)”. Prawo do odliczenia przysługuje Państwu pod warunkiem niewystąpienia przesłanek negatywnych wymienionych w art. 88 ustawy.

Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa pytania). Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym.

Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku.

Interpretację oparto w szczególności na informacjach, że wysokość czynszów najmu poszczególnych lokali została ustalona - w wyniku przeprowadzonych przetargów – na poziomie rynkowym, a roczna wysokość czynszu stanowi 3% wartości Inwestycji.

W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określone, że ustalona w umowie najmu wysokość czynszu odbiega od realiów rynkowych i nie jest równa wartości rynkowej, czy też uniemożliwia zwrot poniesionych nakładów inwestycyjnych i jest skalkulowana na zbyt niskim poziomie lub też, że efekty inwestycji nie są wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych (np. służą również do realizacji Państwa zadań własnych) lub umowa najmu zostanie rozwiązana, interpretacja nie wywoła skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).