Zwolnienie od podatku VAT usług kulturalnych - nauki gry na gitarze świadczonych przez samorządową instytucję kultury. - Interpretacja - null
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Zwolnienie od podatku VAT usług kulturalnych - nauki gry na gitarze świadczonych przez samorządową instytucję kultury.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
13 sierpnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 13 sierpnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia od podatku VAT opłaty za zajęcia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 16 października 2024 r. (wpływ 16 października 2024 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Nauka gra na gitarze
Dom Kultury jest samorządową instytucją kultury, której organizatorem jest Gmina. Podmiot jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Do podstawowych zadań DK należy między innymi: organizacja imprez kulturalnych, prowadzenie zajęć w ramach sekcji i kół zainteresowań, organizacja koncertów, wystaw czy konkursów. Tworzenie i upowszechnianie kultury odbywa się w dwóch obiektach.
Dom Kultury działa w oparciu o Statut i Regulamin organizacyjny.
Nauka gry na gitarze kierowana jest dla dzieci i dorosłych (amatorów) a celem zajęć jest nauka gry na instrumencie.
Katalog czynności wykonywanych w ramach usługi: prowadzenie zajęć, poszerzanie wiedzy z zakresu nauki gry na gitarze, motywowanie i zachęcanie uczniów do nauki gry na instrumencie, kontrola nad prawidłowym wykonywaniem ćwiczeń, kształcenie umiejętności czytania nut przez uczestnika zajęć, nauczenie podstaw techniki nauki gry na gitarze, zapoznanie uczestników zajęć z twórczością kompozytorów gry na gitarze.
Zajęcia są planowane i prowadzone (w sali sekcyjnej DK) indywidualnie z instruktorem w ramach pojedynczych spotkań.
Rolą instruktora jest nauczenie podstaw gry na gitarze. Podczas zajęć instruktor wykonuje następujące czynności: pokazywanie prawidłowej pozycji ułożenia gitary podczas gry, omówienie podstawowych elementów z jakich zbudowana jest gitara, omówienie ułożenia prawidłowej pozycji prawej ręki podczas gry (technika T. - nieopierany sposób gry, technika A. - opierany sposób gry), omówienie prawidłowego ułożenia lewej ręki na gryfie gitary, szczegółowe omówienie zadanej wprawki lub utworu podczas lekcji, omówienie sposobów nauki, ćwiczenie ucznia w domu – czyli nauczenie słuchacza amatora podczas lekcji sposobów pracy domowej.
Naukę gry na gitarze prowadzi instruktor w oparciu o umowę cywilnoprawną (zawartą między instruktorem a DK).
Pomiędzy instruktorem a uczestnikiem zajęć nauki gry na gitarze bądź jego rodzicem zawierane są ustne ustalenia.
Nauczyciel gry ustala z uczniem z jakiej książki/książek do nauki gry na gitarze będą korzystać (np. … „…”, … „…”). Kluczem do prawidłowej nauki jest program nauczania zawarty w wybranych książkach, w których poszczególne ćwiczenia zostały przewidziane na określone lata nauki, biorąc pod uwagę stopień trudności i kolejność wprowadzania poszczególnych technik gitarowych.
Zajęcia gry na gitarze są odpłatne, wysokość opłaty skalkulowana jest przez osobę prowadzącą zajęcia tj.:
-za 30 min nauki gry na gitarze … zł,
-za 40 min nauki gry na gitarze … zł,
-za 60 min nauki gry na gitarze … zł.
Opłatę za udział rodzic/opiekun uiszcza każdorazowo przed zajęciami.
Po ukończeniu zajęć uczestnicy nie otrzymają żadnych zaświadczeń ani certyfikatów.
Przychody ze sprzedaży usługi nie mają na celu dążenia do osiągania zysków z prowadzonej działalności, a jedynie pokrywają koszt wynagrodzenia instruktora.
W uzupełnieniu wskazali Państwo, że:
Dom Kultury jest wpisany do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez Prezydenta Miasta pod pozycją … w dniu 09 marca 1992 r., w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.
Nauka gry na gitarze dla dzieci i dla dorosłych (amatorów) jest bez wątpienia formą działalności kulturalnej, która przyczynia się do tworzenia, upowszechniania i ochrony kultury.
Tworzenie kultury
- Rozwój kreatywności: nauka gry na gitarze pozwala na wyrażanie siebie poprzez muzykę, co stwarza przestrzeń dla rozwoju indywidualnej kreatywności.
- Podtrzymanie tradycji: nauka gry na tradycyjnych instrumentach, takich jak gitara klasyczna, pozwala na zachowanie i przekazywanie kolejnych pokoleniom bogatego dziedzictwa muzycznego różnych kultur.
Upowszechnianie kultury
- Dostępność muzyki: nauka gry na gitarze sprawia, że muzyka staje się bardziej dostępna. Uczniowie mogą dzielić się swoją pasją, grając na różnych wydarzeniach, koncertach czy spotkaniach.
- Promocja kultury: nauka gry na gitarze przyczynia się do popularyzacji różnych stylów muzycznych, od klasyki po współczesne gatunki. Dzięki temu wzrasta świadomość kulturowa społeczeństwa.
Ochrona kultury
- Transmisja wiedzy: instruktor przekazuje swoją wiedzę i umiejętności kolejnym pokoleniom, co pozwala na zachowanie ciągłości tradycji muzycznych.
- Tworzenie społeczności: grupy muzyczne tworzą społeczności, w których ludzie mogą dzielić się swoją pasją do muzyki, co wzmacnia poczucie tożsamości kulturowej.
- Działalność kulturalna podczas nauki gry na gitarze przejawia się na wielu płaszczyznach, zarówno indywidualnych (kreatywność, poznanie różnorodnych kultur, kształtowanie osobowości) , jak i społecznych (upowszechnianie kultury, zachowanie tradycji, integracja społeczna).
Czynności decydujące o kulturalnym charakterze podczas nauki gry na gitarze to:
˗przekazywanie dziedzictwa kulturowego,
˗rozwijanie kreatywności,
˗tworzenie społeczności muzycznej,
˗promowanie różnorodności kulturowej,
˗udostępnianie kultury szerszemu gronu odbiorców.
Nauka gry na gitarze przyczynia się do rozwoju i upowszechniania dorobku kulturowego poprzez:
˗przekazywanie dziedzictwa muzycznego (utwory klasyczne, muzyka tradycyjna),
˗rozwijanie kreatywności, promowanie wartości kulturowych.
Świadcząc usługi nauki gry na gitarze dla dzieci i dorosłych (amatorów), nie wykonują Państwo usługi, o których mowa w art. 43 ust. 19 lub w art. 20 ustawy dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.).
Pytanie
Czy prawidłowym jest klasyfikowanie opłaty za zajęcia jako zwolnionej od podatku od towarów i usług zgodnie z w art. 43 ust. 1 pkt 33?
Państwa stanowisko w sprawie
Państwa zdaniem z uwagi na fakt, iż świadczona przez DK forma prowadzonych przez instruktora zajęć stanowi usług kulturalne, kwalifikuje się do zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33. Zastosowanie ww. zwolnienia w przypadku organizowanych przez DK zajęć ma charakter podmiotowo-przedmiotowy a przytoczony przepis prawa jak najbardziej odnosi się do tego typu działalności DK jako podmiotu będącego instytucją kultury, wpisaną do rejestru instytucji kultury oraz utworzoną przez organizatora (gminę) w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:
Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Według art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).
Nie każda jednak czynność, stanowiąca świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.
W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.
Zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.
Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.
Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy:
Zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:
a) podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
b) indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.
Jednocześnie stosownie do art. 43 ust. 17 ustawy:
Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:
1) nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2) ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
W myśl art. 43 ust. 17a ustawy:
Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.
Na podstawie art. 43 ust. 18 ustawy:
Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem, że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.
Ponadto, zgodnie z art. 43 ust. 19 ustawy:
Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:
1) usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
2) wstępu:
a) na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
b) do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
c) do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;
3) wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
4) usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
5) działalności agencji informacyjnych;
6) usług wydawniczych;
7) usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
8) usług ochrony praw.
Analizując powołane wyżej regulacje dotyczące zwolnienia od podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, w zakresie usług kulturalnych zauważenia wymaga, że warunkiem zastosowania ww. zwolnienia od podatku jest spełnienie przesłanki o charakterze podmiotowym odnoszącej się do usługodawcy, jak również przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie będzie miało zastosowania.
Ustawodawca zwalnia od podatku usługi kulturalne świadczone przez ściśle określone grupy podmiotów. Polski prawodawca określił te podmioty, wymieniając je w ww. przepisie, jako: podmioty prawa publicznego; podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym; wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej; indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.
Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 87):
Działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.
W myśl art. 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej:
Formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury.
Przepis art. 3 ust. 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, stanowi, że:
Działalność kulturalna określona w art. 1 ust. 1 nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu odrębnych przepisów.
Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej:
Jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym.
Zgodnie z art. 10 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej:
1. Podmioty tworzące instytucje kultury, o których mowa w art. 8 i 9, zwane są dalej organizatorami.
2. Ilekroć w ustawie jest mowa o instytucji kultury bez bliższego określenia - należy przez to rozumieć zarówno państwową, jak i samorządową instytucję kultury.
Z opisu sprawy wynika, że są Państwo samorządową instytucją kultury, której organizatorem jest Gmina. Prowadzą Państwo odpłatne zajęcia nauki gry na gitarze, które kierowane są dla dzieci i dorosłych (amatorów).
Państwa wątpliwości w sprawie dotyczą możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla ww. usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy.
Analiza przedstawionych okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, że wypełniają Państwo przesłankę podmiotową wynikającą z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy. Jak wynika z opisu sprawy, są Państwo samorządową instytucją kultury, wpisaną do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez Prezydenta Miasta pod pozycją ...
W następnej kolejności zbadania wymaga, czy będące przedmiotem wniosku zajęcia polegające na nauce gry na gitarze prowadzone przez instruktora w Domu Kultury, wypełniają przesłankę przedmiotową do zastosowania zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy.
Ustawa nie podaje definicji pojęcia „usług kulturalnych”. Jego znaczenie należy zatem ustalić na podstawie dostępnej metody wykładni. W prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie ma wykładnia językowa. Zatem zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu „usługi kulturalne” w języku potocznym, możemy stwierdzić, że pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury, itp. Natomiast kultura to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości, zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja i duchową – ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość, itp.” (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtmüller „Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska” Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999). Encyklopedia Popularna w haśle „kultura” podaje, że jest to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania” (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982).
Przez potoczne rozumienie pojęcia „kultura” możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności. Takie rozumienie pojęcia „kultura”, ma jednak niewielkie znaczenie praktyczne, a już w szczególności nie spełni swojej funkcji w procesie interpretacji prawa podatkowego.
Zgodnie zatem z regułami wykładni prawa, w sytuacji, gdy wykładnia językowa nie przynosi oczekiwanych rezultatów, wskazanym jest sięgnięcie do wykładni systemowej oraz funkcjonalnej. Wykładnia systemowa pozwala na ustalenie zakresu rozumienia pojęcia w znaczeniu, w jakim posługują się nim inne akty prawne należące do systemu prawa (wykładnia systemowa zewnętrzna). W tym celu należy sięgnąć do ustawy wprost lub pośrednio odnoszącej się do działalności prowadzonej w sferze kulturalnej, tj. ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Co prawda definicja działalności kulturalnej w języku prawnym, skonstruowana w oparciu o powyższy akt prawny nie będzie pełna, jednak pozwoli na sprecyzowanie terminów „kultura” oraz „usługi kulturalne” na potrzeby niniejszej interpretacji.
Ponadto, jak wynika z powołanych powyżej przepisów ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. Właściwym więc wydaje się przyjęcie, że kultura to ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w postaci np. dzieł artystycznych, związanych z twórczością artystyczną (np. o charakterze literackim, naukowym, plastycznym, muzycznym).
Reasumując, za usługi kulturalne możemy uznać usługi polegające na upowszechnianiu i ochronie kultury, przez którą należy rozumieć naturalne i kulturalne dziedzictwo ludzkości o charakterze materialnym i niematerialnym, w szczególności w zakresie historii, nauki i sztuki.
Z opisu sprawy wynika, że nauka gry na gitarze dla dzieci i dla dorosłych (amatorów) jest formą działalności kulturalnej, która przyczynia się do tworzenia, upowszechniania i ochrony kultury. Wskazali Państwo, że nauka gry na gitarze pozwala na wyrażanie siebie poprzez muzykę, co stwarza przestrzeń dla rozwoju indywidualnej kreatywności a także pozwala na zachowanie i przekazywanie kolejnym pokoleniom bogatego dziedzictwa muzycznego różnych kultur. Podali Państwo również, że nauka gry na gitarze sprawia, że muzyka staje się bardziej dostępna. Uczniowie mogą dzielić się swoją pasją, grając na różnych wydarzeniach, koncertach czy spotkaniach. Ponadto wskazali Państwo, że nauka gry na gitarze przyczynia się do popularyzacji różnych stylów muzycznych, od klasyki po współczesne gatunki i dzięki temu wzrasta świadomość kulturowa społeczeństwa. Nauka gry na gitarze przyczynia się do rozwoju i upowszechniania dorobku kulturowego poprzez:
˗przekazywanie dziedzictwa muzycznego (utwory klasyczne, muzyka tradycyjna),
˗rozwijanie kreatywności,
˗promowanie wartości kulturowych.
Tym samym, w świetle przedstawionych okoliczności sprawy, świadczone przez Państwa usługi polegające na prowadzeniu zajęć nauki gry na gitarze kierowanych dla dzieci i dorosłych (amatorów) należy uznać za usługi kulturalne w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy.
W opisie sprawy wskazali Państwo również, że przychody ze sprzedaży ww. usług nie mają na celu dążenia do osiągania zysków z prowadzonej działalności, a jedynie pokrywają koszt wynagrodzenia instruktora. Świadcząc usługi nauki gry na gitarze dla dzieci i dorosłych (amatorów), nie wykonują Państwo usług, o których mowa w art. 43 ust. 19 ustawy.
W konsekwencji należy stwierdzić, że świadczone przez Państwa - samorządową instytucję kultury – usługi kulturalne polegające na prowadzeniu zajęć nauki gry na gitarze kierowanych dla dzieci i dorosłych (amatorów) korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy.
Zatem Państwa stanowisko jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935, dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.