Zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 lipca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 9 lipca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W ramach wykonywanej działalności gospodarczej, Spółka świadczy usługi m in. z zakresu:

1)działalności (…) – w tym (…),

2)(…) – zarówno w zakresie indywidualnego korzystania, jak i możliwości uczestnictwa w zajęciach (…),

3)(…),

4)(…),

5)usługi (…),

6)oraz sali zabaw dla dzieci o nazwie (…) (zwana dalej: „Salą zabaw”).

Sala zabaw zapewnia rekreację ruchową dla (…).

Zasady korzystania z sali zabaw reguluje ogólnodostępny regulamin, z którego wynika, że (…). Warunkiem korzystania z sali zabaw i urządzeń jest zakup biletu wstępu. Świadczone odpłatne usługi w zakresie wstępu na salę i korzystanie z wyposażenia i urządzeń opodatkowane są obniżoną stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%. Poza biletami wstępu upoważniającymi do korzystania z urządzeń sali zabaw, sprzedawane są żetony na (…). W ofercie znajduje się również możliwość pozostawienia dziecka pod opieka animatorów, usługa ta pozostaje dodatkowo płatna i opodatkowana jest 23% stawką VAT. Sprzedaż biletów wstępu, jak również pozostałych usług handlowych, odbywają się w recepcji i podlegają ewidencji w kasie rejestrującej.

Spółka zamierza nabyć urządzenia samoobsługowe (kasy), pozwalające klientom na nabycie biletu wstępu do Sali zabaw bez udziału pracowników Spółki. Kasy nie będą wydawały paragonu, a jedynie bilet wstępu. Zapłata będzie następowała w formie bezgotówkowej.

Urządzenie będzie wyposażone w system umożliwiające rejestrację wpłat oraz ewidencję z podziałem na osobę, czynność, wartość netto, brutto, stawkę i kwotę podatku VAT. W oparciu o ewidencje będzie sporządzane sprawozdanie ze sprzedaży.

Pytanie

Czy świadczone przez Spółkę w ramach Sali zabaw usługi dla dzieci stanowią usługi związane z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne, o których mowa w § 4 pkt 2 lit. 1 lit. I rozporządzenia i czy w związku z tym Spółka nie może korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej, o którym mowa w pkt. 40 części II załącznika do rozporządzenia, tj. świadczenie usług przy użyciu urządzeń, w tym wydających bilety, obsługiwanych przez klienta?

Państwa stanowisko w sprawie

W opinii Spółki, świadczone przez nią usługi w zakresie Sali zabaw dla dzieci nie stanowią usług związanych z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne, o których mowa w § 4 pkt 2 lit. l rozporządzenia i w związku z tym Spółka może korzystać ze zwolnienia przedmiotowego z obowiązku ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej sprzedaży – o którym mowa w pkt. 40 części II załącznika do rozporządzenia, tj. świadczenie usług przy użyciu urządzeń, w tym wydających bilety, obsługiwanych przez klienta, które również w systemie bezobsługowym przyjmują płatność w 1) bilonie lub banknotach, lub 2) innej formie (bezgotówkowej), jeżeli z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę lub czynność jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności zapłata dotyczyła.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, podatnik który dokonuje sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji sprzedaży przy wykorzystaniu kas rejestrujących.

W celu uproszczenia zasad prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz nie podatników VAT przy zastosowaniu kas rejestrujących, w art. 111 ust. 8 ustawy o VAT przyznano uprawnienie ministrowi właściwemu do spraw finansów do wydania rozporządzenia, w którym przewidziane będą zwolnienia z obowiązku prowadzenia przedmiotowej ewidencji przez niektóre kategorie podatników.

Zgodnie z § 2 ust. 2 obecnie obowiązującego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 listopada 2024 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2024 r. niektóre czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

W pkt. 40 części II załącznika do rozporządzenia, wymieniono: świadczenie usług przy użyciu urządzeń, w tym wydających bilety, obsługiwanych przez klienta, które również w systemie bezobsługowym przyjmują należność w: 1) bilonie lub banknotach, lub 2) innej formie (bezgotówkowej), jeżeli z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę lub czynność jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności zapłata dotyczyła.

Spółka zamierza rozpocząć sprzedaż biletów wstępu do Sali zabaw za pośrednictwem tego typu urządzeń.

Jednocześnie, możliwość skorzystania ze zwolnienia została wyłączona, w przypadku gdy podatnik wykonuje określonego rodzaju czynności – katalog usług, w przypadku świadczenia których podatnik nie może korzystać z przedmiotowego zwolnienia został wskazany w § 4 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia.

Do takich usług zalicza się m.in. usługi związane z rozrywką i rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne (§ 4 ust. 1 pkt 2 lit. I rozporządzenia).

W opisanym stanie faktycznym nie zostały spełnione negatywne przesłanki skutkujące brakiem możliwości skorzystania ze zwolnienia z ewidencji sprzedaży na kasie rejestrującej, w szczególności Spółka w zakresie Sali zabaw nie świadczy usług związanych z rozrywką i rekreacją w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki czy też sale taneczne. Zarówno przepisy ustawy o VAT, jak również rozporządzenia nie wskazują, jak należy interpretować pojęcie usług związanych z rozrywką i rekreacją oraz pojęć wesołego miasteczka czy też parków rozrywki.

Nie budzi wątpliwości, że Spółka nie prowadzi usług w zakresie organizowania dyskoteki lub prowadzenia sali tanecznej, zatem ta część § 4 ust 1 pkt 2 rozporządzenia nie podlega dalszej analizie.

Odnośnie zaś pozostałych przesłanek, wobec brak definicji ustawowych ww. pojęć, należy odwołać się do ich słownikowych definicji.

Przez pojęcie „rekreacji” należy rozumieć „aktywny wypoczynek na świeżym powietrzu”, lub „ruchową aktywność w czasie wolnym od pracy, mającą służyć zdrowiu i dobremu samopoczuciu”, natomiast pojęcie „rozrywki” należy interpretować jako „to, co służy odprężeniu, wypoczynkowi” lub „zajęcia wykonywane dla przyjemności i zabawy, odrywające od codziennych obowiązków oraz przyjemność czerpana z tych zajęć’.

Spółka nie kwestionuje, że w ramach świadczonych usług, które polegają na udostępnieniu Sali zabaw dla dzieci, dochodzi do czynności, którym można przypisać cechy rekreacji i rozrywki. Nie są to jednak usługi w zakresie wstępu do wesołych miasteczek lub parków rozrywki.

Przez „wesołe miasteczko” rozumie się „teren z urządzeniami rozrywkowymi, takimi jak karuzele, strzelnice, kolejki”, czy też „teren, na którym zgromadzone są urządzenia rekreacyjne, takie jak karuzele, kolejki górskie, diabelski młyn, beczka śmiechu, zjeżdżalnie, huśtawki, strzelnice, trampolina, symulatory ruchu, pałac strachów i inne obiekty służące rozrywce”. Podkreśla się, że wesołe miasteczko cechuje się wielością oferowanych atrakcji i urządzeń, oraz zorganizowaną formą - zgodnie z definicją WSJP jest to „miejsce, w którym znajduje się zespół karuzel i innych urządzeń rozrywkowych, z których można korzystać za opłatą”.

W opinii Spółki, Sala zabaw dla dzieci, nie wypełnia tej definicji, ponieważ nie jest wyposażona w urządzenia kojarzące się typowo z wesołym miasteczkiem, tj. karuzele, kolejki górskie, diabelskie młyny itd. Nieliczne urządzenia typu zjeżdżalnia (…), (…) nie pozwalają uznać, że Sala zabaw wyposażona jest w urządzenia właściwe dla wesołego miasteczka, tym bardziej nie stanowią one zespołu urządzeń rozrywkowych.

Park rozrywki nie posiada natomiast definicji słownikowej. Jedną z powszechnie przyjętych interpretacji parku rozrywki jest „miejsce zapewniające relaks i tymczasową ucieczkę od życia codziennego, wydzielonego terytorialnie i o stosunkowo dużej powierzchni, wyposażonego w specjalistyczne urządzenia służące rozrywce połączonej z edukacją, ewentualnie aktywnym wypoczynkiem” (Palusiński, R. Turystyka rozrywkowa w Krakowie - klasyfikacja form oraz inwentaryzacja oferty miasta, 2014, s. 2). „Park rozrywki musi posiadać atrakcje wzbudzające określone emocje (strach, przyjemność, rozbawienie, satysfakcję)” (Bigne, J. (2005). The theme park experience: an analysis of pleasure, arousal and satisfaction. Tourism Management, 26 (6), 2005, s. 842).

W § 3 ust. 1 pkt 59 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 września 2019 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. z 2019 r. poz. 1839) wskazano, że parki rozrywki to obiekty przeznaczone do prowadzenia działalności gospodarczej związanej z rozrywką lub rekreacją, pola golfowe, stadiony i tory wyścigowe w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 18 stycznia 2001 r. o wyścigach konnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 194 oraz z 2019 r. poz. 1495), wraz z towarzyszącą im infrastrukturą, inne niż wymienione w pkt 57. WSJP definiuje zaś park, jako duży ogród z alejkami i ścieżkami spacerowymi, jak również jako teren na którym zgromadzony jest sprzęt.

W opinii Spółki, prowadzona Sala zabaw nie odpowiada definicji parku rozrywki, zarówno w definicji funkcjonującej w literaturze, jak i ww. rozporządzeniu.

Tym samym usługi świadczone w ramach Sali zabaw, mieszczą się w pojęciu szerszym jakim jest rekreacja, nie podlegając jednocześnie pod kategorię parku rozrywki, wesołego miasteczka, sali tanecznej lub organizowania dyskoteki.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”.

Zgodnie z przepisem art. 111 ust. 1 ustawy: 

Podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Wskazany wyżej przepis art. 111 ust. 1 ustawy, określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Jeżeli nabywcą danej usługi jest podmiot inny niż wymieniony w art. 111 ust. 1, to taka sprzedaż w ogóle nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania jej przy użyciu kasy rejestrującej.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy:

Minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 24 listopada 2023 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2023 r. poz. 2605), zwane dalej rozporządzeniem.

Zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących zostało określone w § 2 i § 3 ww. rozporządzenia.

Powyższe zwolnienia wskazują na dwojakiego rodzaju zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących, mianowicie zwolnienie dla określonych grup podatników (zwolnienie podmiotowe) i zwolnienie dla konkretnych czynności (zwolnienie przedmiotowe).

Stosownie do § 2 ust. 1 rozporządzenia:

Zwalnia się z obowiązku prowadzenia ewidencji w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2024 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

W myśl § 2 ust. 2 rozporządzenia:

W odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku.

Zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia:

Zwalnia się z obowiązku prowadzenia ewidencji w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2024 r.:

1)podatników, u których wartość sprzedaży dokonanej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli wartość sprzedaży z tego tytułu nie przekroczyła, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20 000 zł;

2)podatników rozpoczynających po dniu 31 grudnia 2023 r. dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli przewidywana przez podatnika wartość sprzedaży z tego tytułu nie przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym, kwoty 20 000 zł;

3)podatników, którzy dokonują dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych z obowiązku prowadzenia ewidencji, wymienionych w części I załącznika do rozporządzenia, w przypadku gdy udział sprzedaży z tytułu czynności zwolnionych z obowiązku prowadzenia ewidencji, wymienionych w części I załącznika do rozporządzenia, w całkowitej sprzedaży podatnika dokonanej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, zwany dalej „udziałem procentowym sprzedaży”, był w poprzednim roku podatkowym wyższy niż 80%;

4)podatników rozpoczynających po dniu 31 grudnia 2023 r. dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli przewidywany przez podatnika udział procentowy sprzedaży:

a)za okres pierwszych sześciu miesięcy wykonywania tych czynności,

b)za okres do końca roku, w przypadku gdy okres wykonywania tych czynności w roku podatkowym jest krótszy niż sześć miesięcy

– będzie wyższy niż 80%;

5)jednostki samorządu terytorialnego w zakresie czynności wykonywanych przez ich jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz.U. z 2018 r. poz. 280):

a)które na dzień 31 grudnia 2016 r. korzystały ze zwolnienia, o którym mowa w art. 8 ust. 2 tej ustawy, albo

b)jeżeli ich jednostki organizacyjne na dzień 31 grudnia 2016 r. korzystały ze zwolnienia z takiego obowiązku.

Stosownie do § 3 ust. 2 rozporządzenia:

Zwolnienia, o którym mowa w ust. 1:

1)pkt 1, nie stosuje się do podatników, którzy w poprzednim roku podatkowym byli obowiązani do prowadzenia ewidencji lub przestali spełniać warunki do zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji;

2)pkt 3, nie stosuje się do podatników, którzy w pierwszym lub drugim półroczu poprzedniego roku podatkowego osiągnęli udział procentowy sprzedaży równy 80% albo niższy niż 80%.

Ponadto, zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w przepisach § 2 i § 3 ww. rozporządzenia nie stosuje się w przypadku dostawy towarów i świadczenia usług, które zostały wymienione w § 4.

I tak, w myśl § 4 ust. 1 pkt 2 lit. l rozporządzenia:

Zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku świadczenia usług związanych z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne.

W opisie sprawy wskazali Państwo, że w ramach wykonywanej działalności gospodarczej, Spółka świadczy usługi m in. z zakresu:

1)(…)

2)(…)

3)(…)

4)(…)

5)(…),

6)oraz sali zabaw dla dzieci o nazwie (…) (zwana dalej: „Salą zabaw”).

Sala zabaw zapewnia (…). Sala zabaw wyposażona jest również w (…). Zasady korzystania z sali zabaw reguluje ogólnodostępny regulamin, z którego wynika, że (…). Warunkiem korzystania z sali zabaw i urządzeń jest zakup biletu wstępu. Świadczone odpłatne usługi w zakresie wstępu na salę i korzystanie z wyposażenia i urządzeń opodatkowane są obniżoną stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%. Poza biletami wstępu upoważniającymi do korzystania z urządzeń sali zabaw, sprzedawane są żetony na (…). W ofercie znajduje się również możliwość pozostawienia dziecka pod opieka animatorów, usługa ta pozostaje dodatkowo płatna i opodatkowana jest 23% stawką VAT. Sprzedaż biletów wstępu, jak również pozostałych usług handlowych, odbywają się w recepcji i podlegają ewidencji w kasie rejestrującej. Spółka zamierza nabyć urządzenia samoobsługowe (kasy), pozwalające klientom na nabycie biletu wstępu do Sali zabaw bez udziału pracowników Spółki. Kasy nie będą wydawały paragonu, a jedynie bilet wstępu. Zapłata będzie następowała w formie bezgotówkowej. Urządzenie będzie wyposażone w system umożliwiające rejestrację wpłat oraz ewidencję z podziałem na osobę, czynność, wartość netto, brutto, stawkę i kwotę podatku VAT. W oparciu o ewidencje będzie sporządzane sprawozdanie ze sprzedaży.

Na tle tak przedstawionego opisu sprawy Państwa wątpliwości dotyczą kwestii, czy świadczone przez Spółkę w ramach Sali zabaw usługi dla dzieci stanowią usługi związane z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 2 lit. I rozporządzenia i czy w związku z tym Spółka nie może korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej, o którym mowa w pkt. 40 części II załącznika do rozporządzenia, tj. świadczenie usług przy użyciu urządzeń, w tym wydających bilety, obsługiwanych przez klienta.

W odpowiedzi na zadane pytanie należy wskazać, że § 4 rozporządzenia zawiera katalog czynności, do których nie mają zastosowania zwolnienia przedmiotowe, podmiotowe oraz podmiotowo-przedmiotowe. Oznacza to, że podatnik dokonujący czynności wymienionych w ww. przepisie nie ma prawa do korzystania ze zwolnienia z ewidencjonowania przy pomocy kasy rejestrującej, o których mowa w ww. rozporządzeniu. Wyłączenie to dotyczy jednak konkretnych wskazanych przez ustawodawcę czynności.

Jak już wyżej wskazano, § 4 ust. 1 pkt 2 lit. l rozporządzenia stanowi, że zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku świadczenia usług związanych z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne. Zauważyć należy, że ustawodawca w tym przepisie przy identyfikowaniu usług, które nie są zwolnione z ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej bez względu na osiągane obroty, nie odwołuje się do klasyfikacji statystycznych. Również brak jest definicji ww. pojęć w przepisach ustawy jak również w rozporządzeniach wydanych do niej. Należy zatem dokonać wykładni językowej terminów wyżej przytoczonych.

Słownik Języka Polskiego definiuje rekreację jako „aktywny wypoczynek na świeżym powietrzu”, zaś Wielki Słownik Języka Polskiego (http://www.wsjp.pl/) za rekreację uznaje „ruchową aktywność w czasie wolnym od pracy, mającą służyć zdrowiu i dobremu samopoczuciu”. W odniesieniu do wesołego miasteczka definicję taką przewiduje przykładowo internetowy Słownik Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl) wskazując, że wesołe miasteczko to teren z urządzeniami rozrywkowymi, takimi jak karuzele, strzelnice, kolejki. Natomiast sama rozrywka to coś, co służy odprężeniu, wypoczynkowi. Z kolei park można definiować jako duży ogród z alejkami i ścieżkami spacerowymi, jak również jako teren na którym zgromadzony jest sprzęt.

Z powyższych definicji można wywieść, że „park rozrywki” to miejsce, teren służący ogólnie odprężeniu i wypoczynkowi, na którym znajdują się określone atrakcje, sprzęt z którego można korzystać. Zatem pojęcie „park rozrywki” trzeba rozumieć jako miejsce zarówno otwarte, jak i zamknięte, które służy jego klientom do odprężenia się, zabawy, wypoczynku, rozrywki. Bez znaczenia, jak wynika z powyższych definicji jest czas, w którym „park rozrywki” jest otwarty, tzn. czy działa całorocznie, czy też jest to działalność sezonowa, czy też wielkość terenu.

W ocenie Organu trudno zgodzić się z Państwa argumentacją, aby w celu określenia praw i obowiązków podatkowych podatnika w podatku od towarów i usług zasadnym było odwoływanie się m.in. do § 3 ust. 1 pkt 59 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 września 2019 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco wpływać na środowisko (Dz. U. z 2019 r. poz. 1839) i wywodzenie, że w Państwa sytuacji, Państwa działalności nie można określić jako „parku rozrywki”. Przepis ten bowiem wskazuje, że:

Do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko zalicza się następujące rodzaje przedsięwzięć parki rozrywki rozumiane jako obiekty przeznaczone do prowadzenia działalności gospodarczej związanej z rozrywką lub rekreacją, pola golfowe, stadiony i tory wyścigowe w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 18 stycznia 2001 r. o wyścigach konnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 194 oraz z 2019 r. poz. 1495), wraz z towarzyszącą im infrastrukturą, inne niż wymienione w pkt 57.

Zatem z ww. przepisu wynika jedynie, że „park rozrywki” rozumiany jako obiekty przeznaczone do prowadzenia działalności gospodarczej związanej z rozrywką lub rekreacją, mogą potencjalnie znacząco wpływać na środowisko. Jednocześnie określenie, że „park rozrywki” jest obiektem związanym z rozrywką lub rekreacją, w zasadzie, pokrywa się z powyższej wskazaną analizą dokonaną przez Organ. Tym samym, potencjalny wpływ na środowisko, jest bez znaczenia w kontekście rozpatrywanego przepisu § 4 ust. 1 pkt 2 lit. l rozporządzenia.

Natomiast odnośnie wstępu, należy wskazać, że słownik Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) definiuje pojęcie wstępu jako „możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś”. Ze wstępem związane jest też określenie świadczenia (typowe dla danego obiektu) np. w przypadku parku rozrywki jest to możliwość korzystania z określonych urządzeń.

W świetle powyższego pod pojęciem „wstępu” należy rozumieć możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś, przy czym nie ma znaczenia forma biletu lub opłaty. Dodatkowo należy zauważyć, że wejścia (wstępu) nie można kojarzyć tylko z możliwością wejścia np. do określonego miejsca, obszaru ogrodzonego czy pomieszczenia. Ze wstępem związane jest określone świadczenie (typowe dla danego obiektu). I tak np. z nabyciem biletu wstępu do teatru związana jest możliwość obejrzenia przedstawienia, w przypadku parku rozrywki – możliwość korzystania z określonych urządzeń czy udostępnionych atrakcji, sali tanecznej – możliwość tańczenia, na imprezę sportową – możliwość obejrzenia rozgrywanych na danym obiekcie zawodów, „na siłownię” – możliwość wykonywania ćwiczeń siłowych przy wykorzystaniu znajdujących się na jej terenie przyrządów, do parku narodowego – możliwość oglądania obiektów przyrodniczych znajdujących się na jego terenie.

Mając powyższe na względzie, w ocenie Organu przedstawione okoliczności sprawy wskazują, że świadczą Państwo usługi w zakresie sprzedaży biletów wstępu do parku rozrywki. Jak wskazano wyżej „park rozrywki” trzeba rozumieć szeroko, jako miejsce zarówno otwarte, jak i zamknięte, gdzie można korzystać z oferowanej infrastruktury, która służy ogólnie mówiąc odprężeniu, wypoczynkowi. Ze wstępem natomiast związane jest określone świadczenie (typowe dla danego obiektu). Jak Państwo wskazali, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oferują Państwo świadczenia polegające m.in. na wstępie na salę zabaw i korzystanie z wyposażenia i urządzeń.

W związku z powyższym wskazać należy, że w przypadku świadczonych przez Państwa usług w zakresie wstępu do parku rozrywki – na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych – zastosowanie znajdzie przepis § 4 ust. 1 pkt 2 lit. l rozporządzenia zgodnie z którym, zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku świadczenia usług związanych z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne. Zatem będą Państwo zobowiązani ewidencjonować ww. sprzedaż za pomocą kasy rejestrującej i nie będą mogli Państwo korzystać z żadnego ze zwolnień z obowiązku ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, o których mowa w § 2 i § 3 rozporządzenia.

Tym samym Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto należy wskazać, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, niniejsza interpretacja nie wywiera skutków prawnych dla partnerów projektu.

Należy wskazać, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.