Elementem przesądzającym o uznaniu danego pojazdu za środek transportu jest jego przeznaczenie, którym jest przewóz osób lub rzeczy z miejsca na miejsce. W przypadku wózków widłowych ten warunek jest spełniony. Jest to bowiem pojazd mechaniczny o napędzie silnikowym, przystosowany do załadunku, rozładunku i przewozu materiałów - czasami o znacznej masie - w transporcie, co do zasady, bliskim. Zatem, pomimo tego że wózek widłowy jest przeznaczony do kilku rodzajów prac, to należy też mieć na uwadze, że służy transportowaniu towarów. Dlatego też należy uznać, że wózek widłowy jest środkiem transportu o którym mowa w art. 28j ustawy. W konsekwencji, w przypadku krótkotrwałego (do 30 dni) ich wynajmu, miejsce świadczenia takiej usługi należy określić na podstawie przepisów szczególnych. Przedmiotowa usługa wynajmu wózków widłowych, będzie zatem podlegała opodatkowaniu w miejscu faktycznego przekazania ww. środka transportu do dyspozycji usługobiorcy, tym samym będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Państwa wniosek z 10 sierpnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, w zakresie określenia miejsca świadczenia wynajmu wózków widłowych wpłynął 10 sierpnia 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest ogólnie rozumiane świadczenie usług utrzymania ruchu. Idzie o uzyskanie stanu, w którym zakład produkcyjny klienta może pracować w sposób niezakłócony. W tym celu Wnioskodawca wykonuje czynności takie jak bieżące naprawy, przeglądy, itp.

Wnioskodawca wykonuje także usługi w zakresie relokacji linii produkcyjnych. W uproszczeniu polega to na zdemontowaniu maszyny/urządzenia lub całej linii w jednym zakładzie produkcyjnym, przetransportowaniu ich do miejsca docelowego i zamontowaniu w miejscu docelowym. Wnioskodawca wykonuje także pojedyncze zlecenia dotyczące napraw, przeróbek, prac elektrycznych, itp.

Usługobiorcami wnioskodawcy są zarówno podmioty z siedzibą w Polsce, jak i poza Polską.

Wnioskodawca jest rozpoznawalnym podmiotem w branży, wchodzącym w skład międzynarodowego koncernu. Dzięki temu zapytania ofertowe Wnioskodawcy składają także podatnicy z siedzibą poza terytorium Polski. Dotyczy to prac, które ci podatnicy wykonują w Polsce na rzecz swoich klientów. Często Wnioskodawca występuje jako podwykonawca takiego zagranicznego podatnika. Wówczas usługa jest wykonywana w zakładzie produkcyjnym w Polsce, ale Wnioskodawca wykonuje ją dla podatnika z siedzibą poza terytorium Polski.

Przedmiotem niniejszego wniosku jest usługa najmu wózków widłowych na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: UoVAT), który nie ma w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej (dalej: Zagraniczny Usługobiorca).

Będą to usługi raczej incydentalne w porównaniu do podstawowej działalności gospodarczej opisanej wyżej. W celu wykonania usługi, Wnioskodawca albo odda do korzystania wózki widłowe, które są w jego posiadaniu i są przez niego wykorzystywane na co dzień do podstawowej działalności gospodarczej albo kupi usługę najmu wózka widłowego od podatnika z siedzibą w Polsce, który prowadzi w tym zakresie działalność gospodarczą. Wózki widłowe będą faktycznie oddawane do dyspozycji Zagranicznemu Usługobiorcy w Polsce i w Polsce będą wykorzystywane, tj. Zagraniczny Usługobiorca wykorzysta wózek widłowy do prac, które odbywają się w na terenie Polski w ramach usługi wykonywanej przez Zagranicznego Usługobiorcę. Nie będzie to wynajem z operatorem. Wnioskodawca odda do korzystania wózek widłowy Zagranicznemu Usługobiorcy, który wykorzysta go zgodnie ze swoją potrzebą i zwróci w umówionym terminie. Czas trwania najmu nie przekroczy 30 dni. Wnioskodawca nie będzie ponosił odpowiedzialności za prace wykonane przy wykorzystaniu wózka widłowego.

Wynagrodzenie za usługę (czynsz) najczęściej będzie określane przy użyciu stawki dziennej za najem. Wnioskodawca w przypadku nabycia takiej usługi od polskiej firmy otrzyma faktury zawierające kwotę podatku od towarów i usług według stawki 23%.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy tego w jaki sposób powinien opodatkować usługę na rzecz Zagranicznego Usługodawcy. Czy wedle zasady ogólnej wyrażonej w art. 28b ust. 1 UoVAT, tj. miejscem świadczenia usługi jest kraj siedziby usługobiorcy? Czy z uwzględnieniem art. 28j ust. 1 UoVAT, tj. miejscem świadczenia usługi jest Polska, ponieważ dochodzi do krótkoterminowego najmu środków transportu, który jest faktycznie oddawany do dyspozycji usługobiorcy w Polsce.

Wózek widłowy jest urządzeniem technicznym podlegającym dozorowi technicznemu, o którym mowa w § 1 pkt 6 lit. l rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 grudnia 2012 r. w sprawie rodzajów urządzeń technicznych podlegających dozorowi technicznemu (Dz. U. poz. 1468, dalej: Rozporządzenie UDT).

W świetle Rozporządzenia UDT wózki widłowe kwalifikowane są do rodzaju: maszyny służące do przemieszczania osób lub ładunków w ograniczonym zasięgu, jako wózki jezdniowe podnośnikowe z mechanicznym napędem podnoszenia. Wózek widłowy jest przeznaczony do transportu wewnątrzzakładowego, zarówno w halach, jak i na otwartych przestrzeniach, np. na placach przeładunkowych. Wózek widłowy może mieć napęd elektryczny, spalinowy, hybrydowy. Wózek widłowy nie podlega badaniom technicznym w stacjach diagnostycznych. Do kierowania wózkiem widłowym konieczne jest zdobycie konkretnych, dedykowanych uprawnień. Żadna kategoria prawa jazdy nie uprawnia do kierowania wózkiem widłowym. Wózkom widłowym nie jest wystawiany dowód rejestracyjny ani nie są wydawane tablice rejestracyjne. Wózek widłowy w stanie w jakim Wnioskodawca oddaje go w najem nie może być dopuszczony do ruchu w rozumieniu przepisów Prawa o ruchu drogowym, ponieważ nie spełnia przesłanek z art. 66 ust. 4 pkt 1 Prawa o ruchu drogowym, tj. wyposażony jest w wystające, spiczaste elementy, które mogą spowodować uszkodzenie ciała innych uczestników ruchu. Natomiast ogólnie nie jest bezwzględnie niemożliwe poruszanie się po drodze publicznej urządzeniem takim jak wózek widłowy. Wymagałoby to jednak zapewnienia spełnienia przez wózek widłowy wymogów z art. 66 Prawa o ruchu drogowym, w szczególności wyeliminowania ww. spiczastych elementów. Takie działanie, choć w teorii możliwe, jest nieuzasadnione ekonomicznie. Najmem wózka widłowego w takim stanie Zagraniczny Usługodawca nie byłby zainteresowany.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że usługa najmu wózka widłowego na rzecz Zagranicznego Usługobiorcy w ramach opisu zdarzenia przyszłego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, ponieważ nie ma do niej zastosowania art. 28j ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, tylko zastosowanie ma art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług?

Państwa stanowisko w sprawie

W tej sprawie kluczowe jest ustalenie czy wózek widłowy stanowi środek transportu, o którym mowa w art. 28j ust. 1 UoVAT. Zgodnie z art. 38 ust. 1 Rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (wersja przekształcona) (Dz. U. UE. L. z 2011 r. Nr 77, str. 1 z późn. zm., dalej: Rozporządzenie 282/2011), „Środek transportu”, o którym mowa w art. 56 oraz w art. 59 akapit pierwszy lit. g) dyrektywy 2006/112/WE, obejmuje pojazdy, mechaniczne lub inne, a także innego rodzaju wyposażenie i urządzenia służące do przewozu osób lub rzeczy z miejsca na miejsce, w tym przeznaczone do ciągnięcia, przesuwania lub pchania przez pojazdy, i zasadniczo zaprojektowane oraz faktycznie nadające się do wykorzystania w celu transportu. Zgodnie z art. 38 ust. 2 Rozporządzenia 282/2011, środki transportu, o których mowa w ust. 1, obejmują w szczególności następujące pojazdy:

a) pojazdy lądowe, takie jak samochody, motocykle, rowery, trójkołowce oraz pojazdy turystyczne;

b) przyczepy i naczepy;

c) wagony kolejowe;

d) statki;

e) statki powietrzne;

 f) pojazdy dostosowane specjalnie do przewozu osób chorych lub rannych;

g) ciągniki i inne pojazdy rolnicze;

h) pojazdy o napędzie mechanicznym lub elektrycznym przeznaczone dla osób niepełnosprawnych.

Analiza powyższych regulacji wskazuje, że elementem przesądzającym o uznaniu danego pojazdu za środek transportu jest jego przeznaczenie, tzn. przewóz osób lub rzeczy z miejsca na miejsce. Innymi słowy, użyty w ww. definicji zwrot dotyczący przewozu osób lub rzeczy z miejsca na miejsce, dotyczy zarówno pojazdów, jak i innego rodzaju wyposażenia i urządzeń.

W ocenie Wnioskodawcy przeznaczenie to, czyli przewóz należy odczytywać wąsko w kontekście regulacji dotyczących ruchu drogowego i przykładowego katalogu pojazdów zawartego w art. 38 ust. 2 Rozporządzenia 282/2011. Na taki kierunek interpretacji wskazał Dyrektor Krajowej informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 24 maja 2024 r., znak: 0111-KDIB3-3.4012.95.2022.12.PJ.

Z tych powodów wózka widłowego nie można uznać za środek transportu, ponieważ zasadniczo nie może poruszać się w ruchu drogowym ani nie jest wymieniony w art. 38 ust. 2 Rozporządzenia 282/2011 W świetle § 1 pkt 6 lit. l Rozporządzenia UDT, wózki widłowe kwalifikowane są do urządzeń technicznych podlegających dozorowi technicznemu jako wózki jezdniowe podnośnikowe z mechanicznym napędem podnoszenia. Co istotne z tego przepisu wynika, że wózki widłowe zostały zakwalifikowane do rodzaju „maszyny służące do przemieszczania osób lub ładunków w ograniczonym zasięgu”. Użycie zwrotu „do przemieszczania” zamiast „do przewożenia” również wskazuje, że podstawowym celem wózka widłowego nie jest transport.

Wózki widłowe według nomenklatury scalonej CN należy zakwalifikować do kodu 8427. Natomiast środki transportu w rozumieniu art. 38 ust. 2 Rozporządzenia 282/2011 klasyfikuje się do następujących kodów CN:

a) pojazdy lądowe, takie jak samochody (CN 8703 - 8705), motocykle (CN 8711), rowery (CN 8712), trójkołowce (8712) oraz pojazdy turystyczne (CN 8703 - 8705);

b) przyczepy i naczepy (CN 8716);

c) wagony kolejowe (CN 86);

d) statki (CN 89);

e) statki powietrzne (CN 88);

 f) pojazdy dostosowane specjalnie do przewozu osób chorych lub rannych (CN 8713);

g) ciągniki i inne pojazdy rolnicze (CN 8701);

h) pojazdy o napędzie mechanicznym lub elektrycznym przeznaczone dla osób niepełnosprawnych (CN 8713).

Jak wynika z powyższego wózki widłowe są klasyfikowane do kodu, gdzie pierwsze dwie cyfry to 84, a przykładowe środki transportu z art. 38 ust. 2 Rozporządzenia 282/2011 r. klasyfikowane do kodu, gdzie pierwsze dwie cyfry są w przedziale 86-89.

Wskazuje to na odmienność konstrukcyjną wózka widłowego od środków transportu. Wózki widłowe pracują na terenie zakładów, poza ruchem drogowym. Ich funkcja sprowadza się do przemieszczania towarów wewnątrz zakładu, tj. w ograniczonym zasięgu. Ich funkcja nie polega na przewożeniu towarów co do zasady na nieograniczonym zasięgu, tak jak można to zrobić samochodem, przyczepą, statkiem, ciągnikiem. Z tych powodów w ocenie Wnioskodawcy usługa najmu wózka widłowego na rzecz Zagranicznego Usługobiorcy w ramach opisu zdarzenia przyszłego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ nie ma do niej zastosowania art. 28j ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, tylko zastosowanie ma art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361, ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT:

Według art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy

Zgodnie z art. 28a pkt 1 ustawy

Na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

 a) podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

 b) osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy

W art. 28j określono miejsce świadczenia usług w przypadku wynajmu środków transportu. Zgodnie z ust. 1 i 2 tego przepisu:

  1. Miejscem świadczenia usług krótkoterminowego wynajmu środków transportu jest miejsce, w którym te środki transportu są faktycznie oddawane do dyspozycji usługobiorcy.

  2. Przez krótkoterminowy wynajem środków transportu, o którym mowa w ust. 1, rozumie się ciągłe posiadanie środka transportu lub korzystanie z niego przez okres nieprzekraczający 30 dni, a w przypadku jednostek pływających - przez okres nieprzekraczający 90 dni.

Powyższe przepisy wynikają z zaimplementowania do ustawy o VAT postanowień art. 56 Dyrektywy 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: Dyrektywa VAT).

Przepisy o VAT nie precyzują, co należy rozumieć pod pojęciem „środki transportu”. Należy więc tu sięgnąć do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. Zgodnie z art. 38 ust. 1 i 2 tego rozporządzenia

  1. „Środek transportu”, o którym mowa w art. 56 oraz w art. 59 akapit pierwszy lit. g) dyrektywy 2006/112/WE, obejmuje pojazdy, mechaniczne lub inne, a także innego rodzaju wyposażenie i urządzenia służące do przewozu osób lub rzeczy z miejsca na miejsce, w tym przeznaczone do ciągnięcia, przesuwania lub pchania przez pojazdy, i zasadniczo zaprojektowane oraz faktycznie nadające się do wykorzystania w celu transportu.

  2. Środki transportu, o których mowa w ust. 1, obejmują w szczególności następujące pojazdy:

a) pojazdy lądowe, takie jak samochody, motocykle, rowery, trójkołowce oraz pojazdy turystyczne;

b) przyczepy i naczepy;

c) wagony kolejowe;

d) statki;

e) statki powietrzne;

 f) pojazdy dostosowane specjalnie do przewozu osób chorych lub rannych;

g) ciągniki i inne pojazdy rolnicze;

h) pojazdy o napędzie mechanicznym lub elektrycznym przeznaczone dla osób niepełnosprawnych.

Zgodnie z art. 40 ww. rozporządzenia

Z powyższego wynika, że miejscem świadczenia usług krótkoterminowego (nieprzekraczającego 30 dni) wynajmu środków transportu jest miejsce, w którym najemca lub osoba trzecia działająca w jego imieniu przejmuje nad nim fizyczne posiadanie.

Jak wskazali Państwo we wniosku, będziecie świadczyć usługi najmu wózków widłowych na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy o podatku od towarów i usług który nie ma w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Wózki widłowe będą faktycznie oddawane do dyspozycji Zagranicznemu Usługobiorcy w Polsce i w Polsce będą wykorzystywane. Nie będzie to wynajem z operatorem. Czas trwania najmu nie przekroczy 30 dni. Wnioskodawca nie będzie ponosił odpowiedzialności za prace wykonane przy wykorzystaniu wózka widłowego.

Państwa wątpliwości dotyczą określenia miejsca świadczenia ww. usług.

Aby odpowiedzieć na Państwa pytanie należy rozstrzygnąć czy wózek widłowy jest środkiem transportu.

W przywołanym rozporządzeniu wymieniono przykładowe środki transportu. Jednocześnie wskazano, że za środki transportu uznaje się pojazdy, mechaniczne lub inne, a także innego rodzaju wyposażenie i urządzenia służące do przewozu osób lub rzeczy z miejsca na miejsce, w tym przeznaczone do ciągnięcia, przesuwania lub pchania przez pojazdy, i zasadniczo zaprojektowane oraz faktycznie nadające się do wykorzystania w celu transportu.

Analiza powyższych regulacji wskazuje, że elementem przesądzającym o uznaniu danego pojazdu za środek transportu jest jego przeznaczenie, którym jest przewóz osób lub rzeczy z miejsca na miejsce.

W przypadku wózków widłowych ten warunek jest spełniony. Jest to bowiem pojazd mechaniczny o napędzie silnikowym, przystosowany do załadunku, rozładunku i przewozu materiałów - czasami o znacznej masie - w transporcie, co do zasady, bliskim.

Zatem, pomimo tego że wózek widłowy jest przeznaczony do kilku rodzajów prac, to należy też mieć na uwadze, że służy transportowaniu towarów.

Dlatego też należy uznać, że wózek widłowy jest środkiem transportu o którym mowa w art. 28j ustawy. W konsekwencji, w przypadku krótkotrwałego (do 30 dni) ich wynajmu, miejsce świadczenia takiej usługi należy określić na podstawie przepisów szczególnych.

Przedmiotowa usługa wynajmu wózków widłowych, będzie zatem podlegała opodatkowaniu w miejscu faktycznego przekazania ww. środka transportu do dyspozycji usługobiorcy, tym samym będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce.

Tym samym stanowisko Państwa w zakresie podatku VAT należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej stwierdzić należy, że została wydana w indywidualnej sprawie i odnosiła się do innego rodzaju pojazdu.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszłym. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

   - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

   - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...) Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

   - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

   - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.