c)„Czy dla ww. działek w momencie sprzedaży będzie obowiązywała decyzja o warunkach zabudowy? Czy zgodnie z tą decyzją będą to działki przeznaczone pod zabudowę?”

Opowiedział Pan: „Nie będzie obowiązywała (dotyczy działek: A, B, C, D).”

Na pytanie nr 10: „W odniesieniu do działek zabudowanych będących przedmiotem wniosku (powstałych w wyniku podziału działki nr X), prosimy aby wskazał Pan:

a)Jakie obiekty (budynki/budowle/urządzenia budowlane) znajdują się/będą znajdowały się na moment sprzedaży się na poszczególnych działkach?

b)Jeżeli na działce znajdują się/będą znajdowały się na moment sprzedaży budynki, to należy wskazać czy stanowią/będą stanowiły one budynki w rozumieniu przepisów art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 725 ze zm.)?

c)Jeżeli na działce znajdują się/będą znajdowały się na moment sprzedaży budowle, to czy stanowią/będą stanowiły one budowle w rozumieniu przepisów art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane?

d)Czy ww. budynki, budowle lub ich części są trwale związane z gruntem?

e)Czy i kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie ww. budynków, budowli lub ich części w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług? Jeżeli tak, to należy wskazać dokładną datę oraz w wyniku jakich czynności nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynków/budowli lub ich części?

f)Czy pomiędzy pierwszym zasiedleniem ww. budynków, budowli lub ich części a ich sprzedażą upłynie okres dłuższy niż 2 lata?

g)Czy ww. budynki, budowle lub ich części były/są lub do dnia sprzedaży będą przedmiotem najmu, dzierżawy, użyczenia, itp.? Jeżeli tak, to należy wskazać kiedy ww. budynki, budowle lub ich części zostały oddane w najem, dzierżawę, użyczenie oraz czy to udostępnienie miało/ma charakter odpłatny czy nieodpłatny?

h)Jeśli na działce znajdują się/będą znajdowały się na moment sprzedaży urządzenia budowlane, to należy wskazać, z jakim budynkiem/budowlą będą one powiązane?

i)Jeżeli na działce znajdują się/będą znajdowały się na moment sprzedaży urządzenia budowlane, to należy wskazać czy stanowią/będą stanowiły one urządzenia budowlane, o których mowa w art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane?

Odpowiedzi na pytania b) – i) prosimy udzielić odrębnie dla każdego obiektu.”

Odpowiedział Pan: „Na działkach A, B, C, D do chwili sprzedaży nie znajdowały się żadne obiekty (budynki, budowle, urządzenia budowlane). Działki zostały sprzedane.”

Na pytanie nr 11: „W jaki sposób poszukuje/będzie Pan poszukiwać nabywcy działek? Gdzie prezentuje/będzie Pan prezentować oferty sprzedaży? Czy prowadzi lub będzie Pan prowadzić jakieś działania marketingowe, które dotyczą sprzedaży działek?”

Odpowiedział Pan: „Nabywcy działek A, B, C, D poszukiwani byli przez zamieszczenie ogłoszeń w Internecie.”

Na pytanie nr 12: „Czy zawarł/zawrze Pan z przyszłym nabywcą/nabywcami działek umowę przedwstępną sprzedaży? Jeśli tak, proszę wskazać:

a)Jakie były/będą warunki umowy przedwstępnej?”

Odpowiedział Pan: „Umowa pisemna, zobowiązująca do zawarcia umowy sprzedaży po prawomocnym dokonaniu podziału działki X.”

b)„Czy po zawarciu umowy przedwstępnej kupujący będzie inwestował w infrastrukturę działek (np.: uzbroił/uzbroi teren w media, ogrodził/ogrodzi go)? Jeśli tak – jakie działania podjął/podejmie do momentu zawarcia finalnej umowy sprzedaży?”

Odpowiedział Pan: „Nie, nabywcy działek po zawarciu umowy przedwstępnej działek A, B, C, D nie będą do czasu zawarcia umowy finalnej inwestować w infrastrukturę działek.”

Na pytanie nr 13: „Czy udzielił/udzieli Pan przyszłemu nabywcy/nabywcom nieruchomości (działek) pełnomocnictwa do występowania w Pana imieniu w sprawach, które dotyczą działek? Jeśli tak:

a)Do dokonywania jakich czynności został/zostanie umocowany pełnomocnik (jaki jest/będzie zakres pełnomocnictwa)?

b)Jakie działania do momentu sprzedaży podjął/podejmie pełnomocnik/nabywca?

c)Kto (Pan czy kupujący) pokrył/będzie pokrywał koszty tych działań?”

Odpowiedział Pan: „Nie udzieliłem nabywcy działek A, B, C, D pełnomocnictwa do występowania w moim imieniu w sprawach dotyczących działek.”

Na pytanie nr 14: „Czy dokonywał Pan już wcześniej sprzedaży nieruchomości, a jeżeli tak to należy podać odrębnie do każdej sprzedanej nieruchomości:

a)Kiedy i w jaki sposób wszedł Pan w posiadanie tych nieruchomości?”

Odpowiedział Pan: „Na podstawie umowy darowizny (1992 r.) i umów sprzedaży 1994 r. i 1995 r. – dot. Rep. (…); Na podstawie umowy działu spadku i umowy sprzedaży w latach 2004 i 2005 (dotyczy działki zbytej w 2007 r. dot. Rep. (…)); Na podstawie umowy sprzedaży w 2004 roku (dotyczy działki zbytej w 2007 roku dot. Rep. (…)).”

b)„W jakim celu nieruchomości te zostały nabyte przez Pana?”

Odpowiedział Pan: „W wyniku nabycia spadku oraz darowizny w celu lokaty i ochrony kapitału.”

c)„W jaki sposób działki były wykorzystywane przez Pana od momentu wejścia w ich posiadanie do chwili sprzedaży?”

Odpowiedział Pan: „Były corocznie koszone.”

d)„Kiedy dokonał Pan ich sprzedaży i co było przyczyną ich sprzedaży?”

Odpowiedział Pan: „Na podstawie umów sprzedaży w celu zrealizowania wydatków rodzinnych w latach: 2001 r. dot. Rep. (…); 2007 r. dot. Rep. (…); 2007 r. dot. Rep. (…).”

e)„Ile działek zostało sprzedanych i jakich (niezabudowanych czy zabudowanych, jeśli zabudowanych to czy były to nieruchomości mieszkalne czy użytkowe)?”

Odpowiedział Pan: „Dokonywałem sprzedaży 3 nieruchomości nabytych we wspólności majątkowej jako nieruchomości niezabudowanych.”

f)„Czy zawierając te transakcje był Pan uznany za podatnika podatku od towarów i usług?”

Odpowiedział Pan: „Nie.”

Pytania (pytanie nr 2 ostatecznie sformułowane w piśmie z 27 września 2024 r.)

1.Czy Wnioskodawca jako właściciel opisanych w opisie stanu faktycznego nieruchomości stanowiących jego majątek prywatny, dokonując ich sprzedaży, zostanie uznany z tego tytułu za prowadzącego działalność gospodarczą o której mowa w art. 15 ustawy VAT (w szczególności art. 15 ust. 2, ust. 3, 4, 5 w związku z ust. 1 ustawy VAT?

2.Czy w przypadku uznania przez Dyrektora, że Wnioskodawca z tytułu sprzedaży opisanych w opisie stanu faktycznego nieruchomości łub udziałów w prawie własności innych nieruchomości, stanie z tego tytułu się czynnym podatnikiem VAT prowadzącym działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ustawy VAT Wnioskodawcy będzie przysługiwało zwolnienie podmiotowe do przekroczenia limitu 200.000 zł w roku kalendarzowym (art. 113 ust 1 VAT)?

Pana stanowisko w sprawie

Stanowisko ad pytanie 1 i 2: Wnioskodawca jako właściciel wskazanych w stanie faktycznym nieruchomości - dokonujący ich sprzedaży, nie powinien zostać uznany z tego tytułu za prowadzącego działalność gospodarczą o której mowa w art. 15 Ustawy VAT (w szczególności art. 15 ust. 2, ust. 3, 4, 5 w związku z ust. 1 ustawy VAT). Wnioskodawca, dokonując sprzedaży prywatnych działek niezwiązanych z działalnością gospodarczą, nie spełnia kryteriów, o których mowa w art. 15 Ustawy VAT - nie będzie wykonywać w tym zakresie działalności gospodarczej, a tym samym przepisy ustawy o podatku VAT - Wnioskodawcy nie dotyczą.

Sprzedaż wszystkich wskazanych w opisie stanu faktycznego nieruchomości tj. działek gruntu powstałych w wyniku podziału nie będzie podlegać przepisom ustawy VAT z uwagi na niespełnienie kryteriów art. 15 ustawy o VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy, który stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powyższego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Dokonując sprzedaży wszystkich objętych wnioskiem nieruchomości po dokonaniu podziału (powstałych z podziału geodezyjnego), pomimo iż wnioskodawca będzie zawierał szereg umów sprzedaży w różnym czasie, przy wykorzystaniu swoich prywatnych nieruchomości, nie spełnia on kryteriów art. 15 ustawy o VAT (art. 15 ust. 2) i nie stanie z tego tytułu się podatnikiem VAT czy to zwolnionym czy też czynnym, co oznacza, że do wszystkich transakcji zbycia (w tym sprzedaży) przedmiotowych nieruchomości nie będą miały zastosowania przepisy ustawy o VAT.

Uwzględniając powyższe, sprzedaż prywatnych działek w opisanym stanie faktycznym nie podlega pod przepisy ustawy o VAT, a zatem sprzedaż powstałych z podziału działek prywatnych nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT i Wnioskodawca nie ma obowiązku wykazywania i zapłaty podatku VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Zgodnie z przedstawionymi wyżej przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku, wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych.

„Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W niniejszej sprawie należy również odwołać się do orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), z którego wynika, że dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z ww. orzeczenia wynika również, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Wskazać należy, że przyjęcie, iż dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pan właścicielem nieruchomości stanowiącej działkę niezabudowaną o numerze X. Prawo własności nieruchomości nabył Pan w 2009 r. do majątku osobistego. Transakcja nabycia działki nr X nie była opodatkowana fakturą z wykazaną kwotą podatku VAT.

W opisie zdarzenia przyszłego wskazał Pan, że zamierza Pan dokonać podziału działki nr X, a następnie planuje Pan sprzedać działki powstałe w wyniku tego podziału.

W uzupełnieniu wniosku, poinformował Pan, że dokonał Pan już podziału działki nr X, w wyniku czego powstały cztery działki niezabudowane (A, B, C, D), a także doszło już do sprzedaży prawa własności działek nr B, C, D oraz sprzedaży udziałów w działce nr A. 

Z okoliczności sprawy wynika, że nie wykorzystywał Pan przedmiotowych działek w żaden sposób (każda działka była wyłącznie wykaszana) i nie oddawał Pan ich w dzierżawę lub udostępniał na podstawie umów o podobnym charakterze. Do momentu sprzedaży nie podejmował Pan jakichkolwiek czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia ich wartości. Nie poczynił Pan jakichkolwiek działań dotyczących zwiększenia wartości nieruchomości, bądź ich uatrakcyjnienia. Jedynymi czynnościami wykonanymi w stosunku do ww. działek były: podział działki nr X na 4 działki o numerach A, B, C, D oraz wydzielenie drogi wewnętrznej, którą stanowi działka nr A i był to warunek konieczny do dokonania podziału.

Nie prowadzi Pan również działalności w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Wskazał Pan również, że nie udzielił Pan nabywcom nieruchomości (działek) pełnomocnictwa do występowania w Pana imieniu w sprawach dotyczących działek będących przedmiotem sprzedaży. Zawarł Pan z kupującymi przedwstępne umowy sprzedaży zobowiązujące do zawarcia umowy sprzedaży po prawomocnym dokonaniu podziału działki nr X. Kupujący do czasu zawarcia umowy finalnej nie inwestowali w infrastrukturę działek.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy, Pana wątpliwości dotyczą w pierwszej kolejności ustalenia, czy z tytułu sprzedaży działek powstałych z podziału zostanie Pan uznany za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów dostawa towarów (w tym nieruchomości gruntowej) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo.

Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w przedmiotowej sprawie należy przeanalizować całokształt działań jakie podjął Pan w odniesieniu do sprzedaży działek.

Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroków TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że sprzedaż udziałów w działce nr A oraz sprzedaż działek o numerach B, C, D, powstałych w wyniku podziału działki nr X, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku z tą transakcją uznać Pana za podatnika tego podatku.

Pomimo, że grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku  od towarów i usług, to nie można uznać, że przy dokonywaniu sprzedaży przedmiotowych działek działa Pan w charakterze handlowca, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Z okoliczności sprawy nie wynika bowiem taka Pana aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Nie podjął Pan ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami takich jak: uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek, wnioskowanie o wydanie dla nich decyzji o warunkach zabudowy lub zagospodarowania terenu, nie starał się Pan o doprowadzenie mediów, ani nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przedmiotowe działki nie były przedmiotem dzierżawy na podstawie żadnej z umów cywilnoprawnych. Działki gruntu nie były przez Pana wykorzystywane na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej. Wszystko to oznacza, że posiadane nieruchomości nie były dla Pana źródłem uzyskiwania korzyści majątkowych i że nie zaangażował Pan środków podobnych do tych, jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa we wskazanym orzeczeniu w sprawach C-180/10 i C-181/10, tj. nie wykazał Pan aktywności w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W przedmiotowej sprawie zatem, transakcja sprzedaży działek powstałych w wyniku podziału działki nr X nie stanowi działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej Pana aktywności w przedmiocie zbycia ww. działek, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Dokonując sprzedaży korzysta Pan z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

W konsekwencji, brak jest tu przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży ww. działek występuje Pan w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

W konsekwencji Pana stanowisko w zakresie pytania nr 1 uznać należy za prawidłowe.

Z uwagi na warunkowy charakter pytania oznaczonego we wniosku nr 2, nie udziela się na nie odpowiedzi, gdyż odpowiedzi na to pytanie oczekiwał Pan wyłącznie jeżeli Organ uzna, że z tytułu sprzedaży działek zostanie Pan uznany za podatnika podatku VAT, prowadzącego działalność gospodarczą.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pana wniosku (zapytania). Podkreślenia wymaga, że granice interpretacji nakreśla wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym i tylko w tych granicach Organ może się poruszać. Stąd też inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

 Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.).  Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.