Niepodleganie opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działek.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 sierpnia 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 31 lipca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działek. Uzupełniła go Pani pismem z 24 września 2024 r. (wpływ 24 września 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Pani A (dalej: Wnioskodawczyni lub Podatniczka) ma (…) lat, od roku (...) pozostaje na emeryturze, a od roku 2021 jest wdową. Podatniczka jest obecnie właścicielką nieruchomości gruntowej opisanej poniżej, którą zamierza sprzedać m.in. w związku z podeszłym wiekiem, a także ze względu na fakt, iż (…) i potrzebuje środków m.in. na leczenie oraz rehabilitację.

Umową darowizny z 27 lutego 1976 r. małżonkowie B i C dokonali notarialnie (nr Rep. (...)) darowizny na rzecz swojego syna, tj. D. Przedmiotem darowizny była nieruchomość położona w (...) przy ul. (...), stanowiąca działkę o numerze ewidencyjnym 1, o obszarze wynoszącym (...) ha (dalej zwana Nieruchomością). Analiza zmian danych ewidencyjnych odnoszących się do Nieruchomości wskazuje, że była ona oznaczona jako „Użytek gruntowy: B-Sllla”. Darowizna nastąpiła do majątku osobistego D.

Wnioskodawczyni oraz D 11 listopada 1978 r. wstąpili w związek małżeński.

(...)2014 r. aktem notarialnym zawartym w Kancelarii Notarialnej w (...) przed notariuszem (...) (Repertorium A nr (...)) między małżonkami (D oraz Wnioskodawczynią) zawarta została umowa o rozszerzeniu wspólności ustawowej. Zgodnie z treścią § 2 ww. umowy małżonkowie rozszerzyli „wspólność ustawową panującą w ich małżeństwie na wszystkie prawa, które zostały nabyte przez którekolwiek z nich, przed zawarciem związku małżeńskiego, jaki i w czasie jego trwania”.

(...)2021 r. D zmarł (...).

Małżonek pozostawił po sobie testament. W efekcie dziedziczenia po zmarłym mężu, co zostało potwierdzone zarejestrowanym aktem poświadczenia dziedziczenia (akt notarialny Repertorium A nr (...)), Wnioskodawczyni nabyła udział w Nieruchomości, stając się w ten sposób wyłącznym właścicielem Nieruchomości.

Sama Nieruchomość była w rodzinie męża od roku (…). Nieruchomość była gruntem rolnym i w takim zakresie była wykorzystywana przez rodziców zmarłego męża. Nieruchomość nigdy nie była z kolei zarobkowo wykorzystywana rolniczo przez samą Wnioskodawczynię, gdyż rolnictwem się nie zajmowała nigdy. Wnioskodawczyni nigdy też nie prowadziła zarobkowo działalności gospodarczej w jakimkolwiek zakresie. Nieruchomość nie była także przedmiotem najmu lub dzierżawy, gdzie wydzierżawiającym lub wynajmującym byłby małżonek Wnioskodawczyni lub też ona sama.

Nieruchomość ma specyficzny kształt oraz wymiary. Jej długość wynosi ok. (…) metrów, a szerokość to ok. (…) metrów (od strony drogi) i lekko rozszerza się ku końcowi do wartości ostatecznej (…) metry. Jest to zatem bardzo wąski i długi pasek gruntu. Nieruchomość ma dostęp do drogi publicznej tylko od jednej strony i to w dodatku tej węższej. Nadto od strony drogi (czyli tej węższej) znajduje się dom mieszkalny, w którym Podatniczka obecnie zamieszkuje już sama. Budynek jest typowym jednorodzinnym domem mieszkalnym z przełomu lat 70/80. Szerokość domu to (…) metrów. Po każdej stronie, patrząc od przodu budynku i drogi przebiegającej wzdłuż ściany frontowej tego budynku, do granicy działki każdego z sąsiadów, tj. po lewej i prawej stronie od każdego narożnika budynku, jest po (…) metry. Budowę tego budynku mieszkalnego rozpoczął mąż Podatniczki jeszcze pod koniec lat 70. Budowę ukończono na początku lat 80. Obecnie budynek wymaga istotnych nakładów remontowych. Za tym budynkiem znajduje się stary budynek gospodarczy, który wymagałby rozebrania.

Wnioskodawczyni m.in. ze względu na trudną sytuację życiową jest zmuszona sprzedać część Nieruchomości. Środki są jej potrzebne m.in. na utrzymanie, leki i rehabilitację w związku z (...). Część środków ze sprzedaży Wnioskodawczyni zamierza darować dzieciom, gdyż ma już dorosłego syna i córkę. Wnioskodawczyni nie planuje inwestować jakichkolwiek środków uzyskanych ze sprzedaży – w zakup innej nieruchomości, jak też nie zamierza przeznaczyć tych środków na otwarcie lub prowadzenie jakiejkolwiek działalności gospodarczej.

Próba sprzedaży części Nieruchomości miała już miejsce wcześniej. Jednakże niekorzystny, opisany wyżej, kształt Nieruchomości istotnie utrudnia wydzielenie działek i ich ewentualną sprzedaż. Na dzień dzisiejszy Wnioskodawczyni nie widzi zatem sensu, aby w dalszym ciągu być właścicielem całej Nieruchomości, tym bardziej, że chciałaby pomóc swoim dzieciom, ograniczyć koszty utrzymania, wyremontować własny dom i mieć środki na godne życie i leczenie. Dziś Wnioskodawczyni wykorzystuje Nieruchomość raptem w ok. 5% jej powierzchni, a pozostała część to faktyczne nieużytki. Jak się zresztą ostatnio okazało na końcowej części tej działki są znoszone nawet śmieci przez nieznane jej osoby.

Wnioskodawczyni i jej mąż (jeszcze przed śmiercią męża) – podjęli próbę wydzielenia części Nieruchomości i doprowadzenia do sprzedania planowanych do wydzielenia działek, jako części tej Nieruchomości. Już wtedy mieli na uwadze głównie (...). Specyficzny kształt Nieruchomości powodował jednak, że zachodziła trudność z wydzieleniem działek pod sprzedaż. Przede wszystkim nie sposób było wydzielić drogę, która zapewniłaby działkom powstałym z wydzielenia dostęp do drogi publicznej. A jak wiadomo warunkiem podziału jest zapewnienie wydzielonym działkom dostępu do drogi publicznej. Jednocześnie działki bez dostępu do drogi są w zasadzie niezbywalne.

Okazało się zatem, że w zasadzie jedyną szansą byłoby, aby porozumieć się z właścicielem działki przylegającej do dłuższego boku Nieruchomości bądź od jednej bądź od drugiej strony. Działki sąsiadów także mają wydłużony kształt, podobnie jak działka Wnioskodawczyni. Chodziłoby bowiem głównie o to, że warunkiem było wspólne wydzielenie drogi pod wydzielane w przyszłości działki usytuowane w tylnych częściach dwóch nieruchomości (tj. jednej należącej do Wnioskodawczyni, a drugiej należącej do któregoś z sąsiadów). Droga zatem musiałaby powstać w części „kosztem” Nieruchomości Wnioskodawczyni oraz w części „kosztem” nieruchomości sąsiada. Przy takim wspólnym porozumieniu udałoby się być może sprzedać część Nieruchomości należącej obecnie do Wnioskodawczyni.

Początkowo przeprowadzone rozmowy z sąsiadami nic nie dały. Sąsiedzi się wycofywali.

W styczniu 2020 r. małżonkowie podpisali umowę pośrednictwa w sprzedaży. Umowa została zawarta na okres do 31 grudnia 2020 r. Była to umowa rezultatu. Zatem, typowa umowa na pośrednictwo w sprzedaży nieruchomości z wynagrodzeniem dla pośrednika ujętym jako success fee, czyli jako % od uzyskanej ceny ze sprzedaży. Ze względu na wiek i choroby – Wnioskodawczyni z mężem nie byli w stanie sami zajmować się sprzedażą. Pośrednik jednak nie doprowadził do sprzedaży części Nieruchomości.

Jedyne co to skontaktował się z małżonkami deweloper, z którym podjęte zostały wstępne rozmowy. Deweloper ten był zainteresowany kupnem części Nieruchomości, ale tylko łącznie z całą działką sąsiednią. Deweloper ten wystąpił nawet (w swoim imieniu) do Prezydenta Miasta (...) o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Wniosek dotyczył Nieruchomości Wnioskodawczyni (działka nr 1) oraz sąsiada (działka nr 2). 6 marca 2020 r. – na wniosek dewelopera została wydana taka decyzja. Z jej treści wynikało, że „ustala się warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie (...) budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie bliźniaczej, przewidziana do realizacji na działkach nr 1 i 2, obręb (...), położonych w (...) przy ulicy (...)”. Jednym z uwarunkowań tej decyzji było dopuszczenie wydzielenia 8 działek budowlanych pod projektowane budynki w zabudowie bliźniaczej oraz maksymalne 3 działki budowlane pod istniejące budynki, a także drogi wewnętrzne, z następującymi uwagami:

·powierzchnia każdej działki budowlanej – minimum 700 m²;

·droga wewnętrzna zlokalizowana wzdłuż wschodniej granicy terenu inwestycji o szerokości minimum 6 m;

·zaleca się zakończenie drogi nawrotką o normatywnych odległościach.

Ówcześnie sąsiedzi jednak nie zgodzili się ostatecznie na transakcję. Do transakcji zatem nie doszło.

W roku 2021 na sąsiedniej działce z tyłu inny deweloper rozpoczął inwestycję. Wnioskodawczyni skontaktowała się z nim. Zaproponowała mu sprzedaż części Nieruchomości. Deweloper był zainteresowany. Ostatecznie jednak także się wycofał.

W międzyczasie jednak w związku z planowaniem ww. transakcji z deweloperem Wnioskodawczyni otrzymała dwie interpretacje indywidualne dot. podatku VAT: (...).

We wnioskach o wydanie obu ww. interpretacji opisano zdarzenia przyszłe różniące się między sobą tym, że w jednym przypadku deweloper miał otrzymać od Wnioskodawczyni pełnomocnictwo do wystąpienia o wydanie warunków zabudowy, a w drugim nie. Ostatecznie takie pełnomocnictwo nie zostało jednak udzielone, i to właśnie ta okoliczność zadecydowała, że deweloper się wycofał z transakcji. Zatem zdarzenia przyszłe opisane we wnioskach o wydanie wzmiankowanych interpretacji – się nie ziściły.

Wnioskodawczyni, po nieudanych próbach sprzedania części Nieruchomości, w pełni zdała sobie już sprawę, że bez zapewnienia dostępu do drogi publicznej i wydzielenia działek pod drogę zapewniającą komunikację dla wydzielanych działek z wąskiego prostokąta Nieruchomości – część Nieruchomości jest w zasadzie „niesprzedawalna”. W tym miejscu wskazuje się, że Wnioskodawczyni podejmowała także próby, polegające na kierowaniu stosownych próśb do władz samorządowych, o wyznaczenie drogi, co umożliwiłoby w końcu wydzielenie na tyłach Nieruchomości dalszych działek i ich sprzedaż. Niestety prośby spełzły na niczym. Wnioskodawczyni musiałaby zatem sprzedać Nieruchomość jako całość, ale wówczas nie miałaby sama gdzie zamieszkać, a nadto nie mogłaby darować działki swoim dzieciom. Takie rozwiązanie zatem nie wchodzi w rachubę. Na ten bowiem moment syn Wnioskodawczyni zamierza na wydzielonej części Nieruchomości, którą otrzyma w darowiźnie od Wnioskodawczyni wybudować swój własny dom.

W roku 2022 okazało się, że jeden z sąsiadów (działka nr 2) sprzedał swoją działkę w całości nowemu nabywcy (dalej: Nowy Właściciel). Nowy Właściciel skontaktował się z Wnioskodawczynią i zaproponował dostęp do drogi publicznej, właśnie na takiej zasadzie, że każda ze stron wydzieli ze swojej nieruchomości skrawek pod drogę dojazdową i obciąży swoją część stosowną służebnością na rzecz drugiej strony. W efekcie Wnioskodawczyni oraz nowy właściciel działki sąsiedniej w 22 listopada 2023 r. zawarli w formie aktu notarialnego umowę, którą zatytułowano „Przedwstępne Umowy Ustanowienia Służebności”. Według § 3 tej umowy Wnioskodawczyni „oświadcza, że planuje dokonać podziału geodezyjnego działki numer 1 zapisanej w księdze wieczystej pod oznaczeniem (...), w efekcie którego ma powstać 6 (sześć) działek gruntu – o projektowanych numerach od 3 (...) do 8 (...), w tym jedna wydzielona pod drogę wewnętrzną – o projektowanym numerze 8 (...)”. Z kolei Nowy Właściciel „oświadcza, że planuje dokonać podziału geodezyjnego działki numer 2 zapisanej w księdze wieczystej pod oznaczeniem (...), w efekcie którego ma powstać 7 (siedem) działek gruntu – o projektowanych numerach od 9 (...) do 15 (...), w tym jedna wydzielona pod drogę wewnętrzną – o projektowanym numerze 9 (...)”.

Dalej stwierdzono w treści tegoż § 3, co następuje „Stawający zgodnie oświadczają, że zarówno ilość, numeracja jak i powierzchnia działek mogą ulec zmianie. Stawający oświadczają ponadto, że projektowane działki drogowe samodzielnie nie spełniają warunków przewidzianych dla dróg, wobec czego istnieje konieczność wzajemnego ustanowienia służebności gruntowych na tych działkach”.

Każda ze stron zobowiązała się w tej przedwstępnej umowie przedłożyć do umowy przyrzeczonej dokumenty geodezyjne pozwalające na ujawnienie podziału geodezyjnego obu działek w księgach wieczystych, a także wszelkie inne niezbędne do zawarcia umowy przyrzeczonej dokumenty.

Strony zobowiązały się, że ustanowienie służebności nastąpi najpóźniej w terminie do 31 grudnia 2024 r.

Wedle treści § 5 umowy przedwstępnej Wnioskodawczyni zobowiązała się zatem, iż „ustanowi na nieruchomości stanowiącej o projektowanym numerze 8, dla której zostanie założona nowa księga wieczysta po odłączeniu jej z księgi wieczystej Kw. numer (...) – nieodpłatną i na czas nieokreślony służebność gruntową polegającą na prawie swobodnego przejazdu i przechodu przez tę działkę jak również na prawie przeprowadzania i utrzymywania w należytym stanie sieci przyłączy gazowych, elektroenergetycznych, wodociągowych, kanalizacyjnych, telekomunikacyjnych, cieplnych i wszelkich innych mediów oraz na swobodnym dostępie i dojeździe do tych sieci w celu usuwania awarii, wykonywania prac eksploatacyjnych, konserwatorskich, remontowych lub modernizacyjnych, przez nieruchomość obciążoną – na rzecz każdoczesnego właściciela nieruchomości stanowiących działki o projektowanych numerach od 9 do 15, które powstaną z podziału geodezyjnego działki numer 2 zapisanej w księdze wieczystej Kw. numer (...) celem umożliwienia dostępu do drogi publicznej, a przebieg projektowanej służebności został zaznaczony kolorem zielonym na załączniku do niniejszego aktu”.

Następnie w treści § 6 tegoż aktu, drugostronnie Nowy Nabywca poczynił analogiczne zobowiązanie, tj. że „ustanowi na nieruchomości stanowiącej o projektowanym numerze 9 dla której zostanie założona nowa księga wieczysta po odłączeniu jej z księgi wieczystej Kw. numer (...) – nieodpłatną i na czas nieokreślony służebność gruntową polegającą na prawie swobodnego przejazdu i przechodu przez tę działkę jak również na prawie przeprowadzania i utrzymywania w należytym stanie sieci przyłączy gazowych, elektroenergetycznych, wodociągowych, kanalizacyjnych, telekomunikacyjnych, cieplnych i wszelkich innych mediów oraz na swobodnym dostępie i dojeździe do tych sieci w celu usuwania awarii, wykonywania prac eksploatacyjnych, konserwatorskich, remontowych lub modernizacyjnych, przez nieruchomość obciążoną – na rzecz każdoczesnego właściciela nieruchomości stanowiących działki o projektowanych numerach od 3 do 8, które powstaną z podziału geodezyjnego działki numer 1 zapisanej w księdze wieczystej Kw. numer (...) celem umożliwienia dostępu do drogi publicznej, a przebieg projektowanej służebności został zaznaczony kolorem zielonym na załączniku do niniejszego aktu”. W treści tej umowy przedwstępnej każda ze stron zastrzegła na swoją rzecz karę umowną na wypadek, gdyby druga strona wycofała się z zawarcia umowy przyrzeczonej. Kara miałaby odpowiadać sumie kosztów poniesionych przez daną stronę z tytułu podziału geodezyjnego, w tym opłaty urzędowe, koszty uzyskania dokumentów geodezyjnych, wynagrodzenie geodety i opłaty publicznoprawne z tytułu podziału, w tym opłatę adiacencką, i to w terminie 7 dni kalendarzowych od dnia zapłaty.

Wnioskodawczyni, jak i Nowy Właściciel przystąpili następnie do czynności związanych z podziałem swoich nieruchomości.

Nieruchomość należąca do Wnioskodawczyni (działka przed podziałem nr 1) na skutek ostatecznej decyzji administracyjnej zatwierdzającej projekt podziału (23 maja br.) została podzielona na następujące działki:

1)nr 3 o pow. (…) m.kw, oznaczenie B;

2)nr 4 o pow. (…) m.kw, oznaczenie B i pow. (...) m.kw oznaczenie S-Rllla;

3)nr 5 o pow. (…) m.kw oznaczenie S-Rllla;

4)nr 6 o pow. (…) m.kw oznaczenie S-Rllla;

5)nr 7 o pow. (…) m.kw oznaczenie S-Rllla;

6)nr 8 o pow. (…) m.kw, oznaczenie B i pow. (…) m.kw oznaczenie S-Rllla.

Również nieruchomość Nowego Właściciela została podzielona na 7 działek, w tym wydzielono działkę nr 9 o pow. (…) m.kw, oznaczenie BP i pow. (…) m.kw oznaczenie S-Rllla.

Przywołana wyżej decyzja administracyjna odnosi się do wszystkich 13 działek zlokalizowanych zarówno na Nieruchomości, jak też do nieruchomości Nowego Właściciela.

26 czerwca 2024 r. Wnioskodawczyni oraz Nowy Właściciel zawarli umowę przyrzeczoną (akt notarialny rep. A nr (…)). W jej treści oświadczyli, że „działki oznaczone numerami 8 i 9 stanowić będą drogowe drogi wewnętrzne, jednakże samodzielnie nie spełniają warunków przewidzianych dla dróg, wobec czego istnieje konieczność wzajemnego ustanowienia służebności gruntowych na tych działkach”.

Następnie Wnioskodawczyni (§ 5) oświadczyła, że „ustanawia na nieruchomości stanowiącej działkę o numerze 8 (...) dla które zostanie założona nowa księga wieczysta po odłączeniu jej z księgi wieczystej Kw. numer (...) – nieodpłatną i na czas nieokreślony służebność gruntową polegającą na prawie swobodnego przejazdu i przechodu przez tę działkę jak również na pawie przeprowadzenia i utrzymywania w należytym stanie sieci przyłączy gazowych, elektroenergetycznych, wodociągowych, kanalizacyjnych, telekomunikacyjnych, cieplnych i wszelkich innych mediów oraz na swobodnym dostępie i dojeździe do tych sieci w celu usuwania awarii, wykonywania prac eksploatacyjnych, konserwatorskich, remontowych lub modernizacyjnych, a także wywozu odpadów stałych i ciekłych przez nieruchomość obciążoną - na rzecz każdoczesnego właściciela nieruchomości stanowiącej działki o numerach od 9 do 15 powstałe z podziału geodezyjnego działki numer 2 (...) celem umożliwienia dostępu do drogi publicznej, a przebieg projektowanej służebności został zaznaczony kolorem zielonym na złączniku do niniejszego aktu”. Nowy Właściciela wyraził zgodę, jako właściciel służebności władnącej.

I dalej w § 6 tegoż aktu Nowy Właściciel ustanowił analogiczną służebność na rzecz „każdoczesnego właściciela nieruchomości stanowiącej działki o numerach od 4 do 8 powstałe z podziału geodezyjnego działki numer 1 (...) celem umożliwienia dostępu do drogi publicznej (...)”. Jako działkę obciążoną służebnością wskazano tym razem działkę nr 9. Wnioskodawczyni także wyraziła na powyższe zgodę.

Działka nr 3 nie została objęta służebnością, gdyż posiada ona bezpośredni dostęp do drogi publicznej i zostanie ona wyodrębniona do nowo założonej księgi wieczystej. Wnioskodawczyni na mocy § 10 wniosła o odłączenie z dotychczasowej księgi wieczystej Kw. numer (...) działki nr 3 i założenie dla niej nowej księgi wieczystej z wpisem prawa własności na rzecz Wnioskodawczyni. Jest to bowiem działka, na której stoi dom Podatniczki i której nie zamierza się wyzbywać, a jak wspominano już na wstępie ta część jej Nieruchomości ma bezpośredni dostęp do drogi publicznej.

Z powyższego wynika, zatem, że pozostała część Nieruchomości, a więc stanowiąca działki 4 do 7, pozostają w dotychczasowej księdze wieczystej. Natomiast dla działki nr 8 jak już wskazano wyżej – także będzie założona nowa księga wieczysta.

Wobec faktu, że na chwilę obecną wyodrębnione działki mają już zapewniony dostęp do drogi publicznej poprzez ustanowioną służebność – Wnioskodawczyni zamierza pozbyć się wydzielonych działek, w ten sposób, że:

1)dwie działki przekaże w drodze darowizny na rzecz swoich dorosłych dzieci, tj. na rzecz syna i córki (będą to działki nr 4 oraz nr 5), a

2)pozostałe dwie działki (czyli o nr 6 i nr 7) sprzeda na rynku.

Sprzedając, powstałe z podziału działki, Wnioskodawczyni wskazuje, że:

1)działki, które będą sprzedawane będą działkami niezabudowanymi;

2)działki te będą miały zapewniony dostęp do drogi publicznej, a to dzięki ustanowionym służebnościom gruntowym, o czym była mowa powyżej;

3)działki, które będą zbywane nie były nigdy z jej udziałem lub udziałem jej męża przedmiotem umowy dzierżawy, najmu lub przedmiotem innej podobnej do tychże umowy obligacyjnej;

4)w stosunku do sprzedawanych działek nie będzie Wnioskodawczyni doprowadzała żadnych mediów (prąd, woda, gaz etc.);

5)w stosunku do sprzedawanych działek nie będzie Wnioskodawczyni występowała o jakąkolwiek zmianę przeznaczenia lub odrolnienie, nie będzie też występowała o wydanie warunków zabudowy, pozwolenia na budowę, ani też nie będzie udzielała żadnemu podmiotowi stosownych w tym zakresie pełnomocnictw;

6)na dzień złożenia tego wniosku Nieruchomość nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego;

7)Wnioskodawczyni nie wykorzystywała i do dnia sprzedaży nie zamierza wykorzystywać działek w celach w jakikolwiek sposób związanych z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą lub rolniczą, albowiem jak wskazywano ona takiej nigdy nie prowadziła i nie zamierza prowadzić;

8)Wnioskodawczyni niej jest i nigdy nie była podatnikiem VAT;

9)środki finansowe uzyskane ze sprzedaży działek na rynku nie posłużą ani na nabycie innych nieruchomości celem ich dalszej odsprzedaży, ani nie zostaną w żaden sposób zainwestowane w związku z jakąkolwiek działalnością gospodarczą;

10)Wnioskodawczyni nie posiada ani nie jest właścicielem żadnej innej nieruchomości;

11)Wnioskodawczyni nie dokonywała wcześniej sprzedaży żadnych innych nieruchomości;

12)Poza wskazanymi w niniejszym wniosku działaniami – Wnioskodawczyni nie planuje podejmowania żadnych dalszych czynności, które miałyby zmierzać do uatrakcyjnienia działek przed ich sprzedażą;

13)Wnioskodawczyni nie jest w stanie zadecydować teraz, czy przyszli kupujący będą chcieli zawrzeć umowę przedwstępną sprzedaży, czy też nie. Wnioskodawczyni będzie w tej materii najprawdopodobniej uzależniona od woli nabywców. Sama wołałaby otrzymać zapłatę zawierając jednorazowy akt notarialny.

Pytanie

Czy planowana przez Wnioskodawczynię sprzedaż działek powstałych z podziału przedmiotowej Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2024 r. o podatku od towarów i usług?

Pani stanowisko w sprawie

W przekonaniu Wnioskodawczyni – dokonując w przyszłości sprzedaży działek powstałych z podziału Nieruchomości, sprzedaż tych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2024 r. o podatku od towarów i usług (dalej: VatU).

Powyższe wynika z faktu, że Wnioskodawczyni nie jest i nie może być uznana za podatnika VAT w związku z planowaną sprzedażą działek.

W pierwszej kolejności należało zważyć, że w zakresie w jakim Wnioskodawczyni będzie realizować sprzedaż działek – nie będzie ona działać w charakterze profesjonalisty. Przepisy VatU stanowią tymczasem regulację, która odnosi się do obrotu profesjonalnego. Aby można było przypisać planowanym transakcjom walor profesjonalny należałoby z kolei wcześniej przesądzić, że wobec Wnioskodawczyni spełnione są przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 i ust. 2 VatU.

Z brzmienia art. 15 ust. 1 VatU wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Wedle art. 15 ust. 2 VatU, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że w zakresie planowanej sprzedaży przedmiotowych działek nie sposób przypisać jest, że działać będzie jako podatnik VAT.

Aktywności Wnioskodawczyni nie można bowiem przypisać, że spełnia ona cechy działalności prowadzonej w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Wnioskodawczyni zamierza jedynie ze względu na wiek, chorobę oraz chęć doposażenia własnych dzieci, etc. – rozporządzić częścią swojego prywatnego majątku. Natomiast jak wskazuje się w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz TSUE – w zakresie w jakim dany podmiot rozporządza swoim majątkiem prywatnym to tym samym nie działa jako podatnik VAT.

Dokonując analizy opisanego stanu faktycznego oraz zamierzonego w przyszłości darzenia przyszłego (tj. zamierzona sprzedaż działek) – trzeba uwzględnić, że Wnioskodawczyni nie nabyła tych działek z zamiarem zbycia.

W szczególności nie można też przypisać działaniom Wnioskodawczyni, że zakresem aktywności przekroczyła ramy zarządu majątkiem prywatnym, po przekroczeniu których to ram można już mówić, iż dana aktywność staje się aktywnością producenta, wytwórcy lub usługodawcy.

Wnioskodawczyni nie zamierza środków ze sprzedaży inwestować w jakąkolwiek działalność, której można by przypisać cechy działalności gospodarczej w rozumieniu VatU. Środki zamierza wykorzystać m.in. na lepsze życie, a to głównie w związku z (...), zakup leków, które nie są refundowane (...). Nie można także twierdzić, że dany podmiot działa jako podatnik VAT, jeżeli podejmuje działania, które – jak w stanie faktycznym tej sprawy – mają doprowadzić w końcu do tego, że dana część nieruchomości uzyska cechy akceptowalne na rynku oraz wymagane przez przepisy prawa administracyjnego (dostęp do drogi publicznej).

Przeciwko możliwości uznania Wnioskodawczyni za działającą w charakterze podatnika VAT przemawia nadto fakt, iż szereg wcześniejszych prób zbycia swojego majątku prywatnego się nie powiodło. Jest też oczywistym fakt, że wielość tych prób dokonywanych w przeszłości - zresztą nieudanych – nie może eo ipso być uznana za działalność o charakterze „ciągłym” w rozumieniu art. 15 ust. 2 VatU. Z „ciągłością” mielibyśmy bowiem do czynienia, gdyby środki ze sprzedaży jednej działki były inwestowane w kolejne nieruchomości, które z kolei byłyby przedmiotem dalszej odsprzedaży. W stanie faktycznym przedmiotowej sprawy z takim przypadkiem nie mamy jednak do czynienia. Najnowsze orzecznictwo nie pozwala także na przyjęcie tezy, że fakt wydania przed sprzedażą danej działki/działek decyzji o warunkach zabudowy – może być postrzegany na gruncie VatU jako przesłanka przesądzająca o spełnieniu się warunków określonych w art. 15 ust. 1-2 VatU. W najnowszym orzecznictwie wskazuje się, że jest to typowe działanie właściciela, które nosi znamiona racjonalnego kroku wpływającego na uzyskanie wyższej ceny ze sprzedaży. Działanie takie jako w pełni racjonalne mieści się jeszcze ciągle poza zakresem pojęcia działalność gospodarcza, które definiuje się w VatU. W stanie faktycznym przedmiotowej sprawy dodatkowo trzeba jednak odnotować, iż decyzja WZ nie została wydana z wniosku Wnioskodawczyni, a jedynie z wniosku dewelopera, który wcześniej interesował się zakupem, od którego zresztą później odstąpił.

W stanie faktycznym tej sprawy analiza zatem, czy w odniesieniu do działek powstałych z podziału i planowanych do sprzedaży przez Wnioskodawczynię, wydano decyzję WZ lub czy istnieje plan zagospodarowania przestrzennego – nie wydaje się mieć większej doniosłości. Nie wydaje się także celowe, jako przedwczesne, badanie przesłanek ewentualnego zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 VatU. Wynika to z faktu, że najpierw należałoby potwierdzić, że Wnioskodawczyni będzie działać jako podatnik VAT, a dopiero później można by się zastanawiać, czy zachodzą przesłanki do zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

W stanie faktycznym tej sprawy – zdaniem Wnioskodawczyni – taka sytuacja nie ma miejsca, albowiem planowana sprzedaż działek będzie następowała w ramach zarządu majątkiem prywatny, a co za tym idzie czynności sprzedaży będą poza systemem VatU.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 zE zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”:

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości zarówno gruntowych jak i zabudowanych dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Według przepisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku prywatnego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Natomiast wykorzystywanie składników majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania i które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku, wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy. Zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku prywatnego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W rozpatrywanej sprawie należy również odwołać się do orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), z którego wynika, że dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z ww. orzeczenia wynika również, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pani właścicielką działki nr 1. Podejmowała Pani wcześniej nieudane próby jej sprzedaży. Zawarła Pani umowę z właścicielem sąsiedniej działki w celu wydzielenia działki stanowiącej drogę wewnętrzną. Następnie przystąpiła Pani do czynności związanych z podziałem swojej nieruchomości. Działka nr 1 została podzielona na działki o nr.: 3, 4, 5, 6, 7 i 8. Planuje Pani dokonać sprzedaż działek o nr.: 6 i 7. Działki, które będą sprzedawane będą działkami niezabudowanymi. Działki te będą miały zapewniony dostęp do drogi publicznej, a to dzięki ustanowionym nieodpłatnym służebnościom gruntowym. Działki, które będą zbywane nie były nigdy przedmiotem umowy dzierżawy, najmu lub przedmiotem innej podobnej do tychże umowy obligacyjnej. W stosunku do sprzedawanych działek nie będzie Pani doprowadzała żadnych mediów (prąd, woda, gaz etc.) oraz nie będzie Pani występowała o jakąkolwiek zmianę przeznaczenia lub odrolnienie, nie będzie też występowała o wydanie warunków zabudowy, pozwolenia na budowę, ani też nie będzie udzielała żadnemu podmiotowi stosownych w tym zakresie pełnomocnictw. Na dzień złożenia tego wniosku Nieruchomość nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego. Nie wykorzystywała Pani i do dnia sprzedaży nie zamierza Pani wykorzystywać działek w celach w jakikolwiek sposób związanych z prowadzoną przez Panią działalnością gospodarczą lub rolniczą, albowiem takiej Pani nigdy nie prowadziła i nie zamierza prowadzić. Środki finansowe uzyskane ze sprzedaży działek na rynku nie posłużą ani na nabycie innych nieruchomości celem ich dalszej odsprzedaży, ani nie zostaną w żaden sposób zainwestowane w związku z jakąkolwiek działalnością gospodarczą. Nie posiada Pani, ani nie jest Pani właścicielem żadnej innej nieruchomości. Nie dokonywała Pani wcześniej sprzedaży żadnych innych nieruchomości. Poza wskazanymi działaniami nie planuje Pani podejmowania żadnych dalszych czynności, które miałyby zmierzać do uatrakcyjnienia działek przed ich sprzedażą. Nie jest Pani w stanie zadecydować teraz, czy przyszli kupujący będą chcieli zawrzeć umowę przedwstępną sprzedaży, czy też nie. Jednak, wołałaby Pani otrzymać zapłatę zawierając jednorazowy akt notarialny.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Jak wskazano wyżej – odwołując się do treści przepisów ustawy – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku prywatnego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Panią w związku ze sprzedażą działek o nr. 6 i 7 za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka Pani aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Nie będzie podejmowała Pani szeregu aktywnych działań w stosunku do działek, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców w ramach działalności gospodarczej. Z kolei wskazane przez Panią czynności względem ww. działek nie będą przesądzały o prowadzeniu przez Panią działalności w zakresie obrotu nieruchomościami w formie zorganizowanej, handlowej. Jak bowiem Pani poinformowała ww. działki stanowią Pani majątek prywatny i nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej.

Zatem w tej sytuacji będzie Pani dokonywała sprzedaży tych działek w ramach majątku prywatnego, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy.

W związku z powyższym, sprzedaż działek o nr. 6 i 7 – nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy.

Podsumowując, stwierdzam, że planowana przez Panią sprzedaż działek powstałych z podziału Nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT na gruncie ustawy.

Tym samym, Pani stanowisko w sprawie należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Pani ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W szczególności na wskazaniu, że „Wnioskodawczyni nie jest w stanie zadecydować teraz, czy przyszli kupujący będą chcieli zawrzeć umowę przedwstępną sprzedaży, czy też nie. Wnioskodawczyni będzie w tej materii najprawdopodobniej uzależniona od woli nabywców. Sama wołałaby otrzymać zapłatę zawierając jednorazowy akt notarialny”. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. W szczególności, jeśli okaże się, że z potencjalnym nabywcą zawrze Pani umowę przedwstępną interpretacja straci swoją aktualność.

W myśl art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa:

W interpretacji udzielono odpowiedzi w zakresie zadanego pytania i przedstawionego stanowiska. Inne kwestie nieobjęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).