Interpretacja indywidualna z dnia 15 października 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-2.4012.425.2024.2.AW
Temat interpretacji
Niepodleganie opodatkowaniu podatkiem VAT czynności zajęcia pasa drogowego drogi wewnętrznej, za które pobierana jest opłata.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
25 lipca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 25 lipca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT czynności zajęcia pasa drogowego drogi wewnętrznej, za które pobierają Państwo opłaty.
Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 7 października 2024 r. (wpływ 7 października 2024 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Gmina (dalej: Wnioskodawca) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.
Wnioskodawca wykonuje zadania własne związane z utrzymaniem i zarządzaniem infrastrukturą obejmującą pasy dróg o statusie dróg publicznych i statusie dróg wewnętrznych.
Obecnie zasady związane z pobieraniem opłat za zajęcie pasa dróg, dla których Wójt Gminy jest zarządcą drogi na podstawie ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 320, dalej: ustawa o drogach publicznych), zostały określone w Uchwale Rady Gminy z dnia (…) 2019 r. w sprawie ustalenia wysokości stawek opłaty za zajęcie pasa drogowego, których zarządcą jest Gmina.
Uchwała ta wprowadza:
1.stawki opłat dziennych za zajęcie pasa drogowego na cele niezwiązane z budową, przebudową remontem, utrzymaniem i ochroną dróg gminnych;
2.stawki opłat dziennych za zajęcie pasa drogowego w celu umieszczenia obiektów budowlanych niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego oraz reklam;
3.stawki opłat rocznych za umieszczenie w pasie drogowym urządzeń infrastruktury technicznej niezwiązanej z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego za zajęcie 1 m² powierzchni pasa drogowego drogi zajętej przez rzut poziomy urządzeń;
4.stawki opłat dziennych za zajęcie pasa drogowego na prawach wyłączności w celach innych niż określone w pkt 1-3.
Powyższe zasady pobierania opłat dotyczą zajęcia pasa drogowego dróg o statusie dróg publicznych i są traktowane przez Gminę jako opłaty publiczne poza zakresem opodatkowania VAT.
Niezależnie od powyższego Gmina jest właścicielem terenów, na których znajdują się drogi wewnętrzne (tj. nieposiadające statusu dróg publicznych w rozumieniu ww. ustawy o drogach publicznych), co do których również Gmina działa jak zarządca, w tym pobiera wynagrodzenie/opłaty od podmiotów zajmujących pas drogowy dróg wewnętrznych.
W ramach aktu prawa miejscowego (uchwały lub zarządzenia Wójta) Gmina planuje uregulować stawki za zajęcie pasa drogowego dróg wewnętrznych w przypadkach analogicznych do powyżej opisanych przypadków zajęcia pasa drogowego dróg publicznych, tj. planuje uregulować w ten sposób wynagrodzenie/opłaty dzienne/roczne za:
a)wykonywanie robót w pasie drogowym drogi wewnętrznej, które nie są związane z budową, przebudową, remontem, utrzymaniem ani ochroną dróg, przebudową, remontem, utrzymaniem i ochroną dróg,
b)instalowanie w pasie drogowym drogi wewnętrznej urządzeń infrastruktury technicznej, które nie są związane z potrzebami zarządzania drogami lub ruchem drogowym,
c)umieszczanie w pasie drogowym dróg wewnętrznych obiektów budowlanych niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego,
d)zajmowanie pasa drogowego dróg wewnętrznych na zasadach wyłączności w celach innych niż wymienione w punktach 1-3.
Gmina planuje, że od momentu uregulowania opłat za zajęcie pasa drogowego dróg wewnętrznych w drodze aktu prawa miejscowego, opłaty te będą pobierane w procedurze analogicznej jak pobór opłat z tego tytułu dotyczący dróg publicznych, tj. po wydaniu przez Wójta Gminy zgody/pozwolenia/zezwolenia na takie zajęcie podmiot zajmujący pas drogowy drogi wewnętrznej będzie zobowiązany do wpłaty odpowiedniej kwoty opłaty w oparciu o treść aktu prawa miejscowego wydanego w tym zakresie.
Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego
Gmina planuje udostępniać pas drogi wewnętrznej na następujące cele:
a)na cele związane z budową, przebudową, remontem, utrzymaniem, zarządzaniem i ochroną dróg gminnych;
b)w celu umieszczenia obiektów budowlanych niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub niezwiązane z potrzebami ruchu drogowego oraz na cele reklam;
c)za umieszczenie w pasie drogowym urządzeń infrastruktury technicznej niezwiązanej z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego (za zajęcie 1 m² powierzchni pasa drogowego drogi zajętej przez rzut poziomy urządzeń);
d)na cel zajęcia pasa drogowego na prawach wyłączności w celach innych niż określone w pkt a-c.
Gmina nie będzie podpisywała umowy cywilnoprawnej z podmiotem, który otrzyma od Wójta Gminy zgodę/pozwolenie/zezwolenie na zajęcie pasa drogowego drogi wewnętrznej. Podmiot otrzymujący taką zgodę będzie zobowiązany do wpłaty odpowiedniej kwoty opłaty za takie zajęcie w oparciu o treść aktu prawa miejscowego wydanego w tym zakresie, bez podpisywania jakiejkolwiek umowy z Gminą (warunki zajęcia pasa drogowego drogi wewnętrznej będą określone w odpowiedzi Wójta na wniosek podmiotu o zajęcie pasa wskazujący w szczególności na cel zajęcia i okres zajęcia, a wartość opłaty jaką będzie należało wpłacić w związku z tą zgodą określać będzie akt prawa miejscowego, który będzie jedynym źródłem informacji o wielkości opłaty podlegającej wpłacie do Gminy).
Pytanie
Czy opłaty pobierane przez Gminę za zajęcie pasa drogowego drogi wewnętrznej na podstawie aktu prawa miejscowego powinny być opodatkowane podatkiem od towarów i usług?
Państwa stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy, udostępnienie pasa drogowego drogi wewnętrznej za odpłatnością uregulowaną w akcie prawa miejscowego nie stanowi działalności podlegającej opodatkowaniu VAT, a w konsekwencji opłaty pobierane przez Gminę za zajęcie pasa drogowego drogi wewnętrznej nie podlegają VAT.
Uzasadnienie Państwa stanowiska
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, dostawa towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, polega na przeniesieniu prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.
Z kolei na mocy art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, obejmuje każde działanie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie jest dostawą towarów zgodnie z definicją zawartą w art. 7.
W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, które samodzielnie prowadzą działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 tego artykułu, niezależnie od celu lub rezultatu takiej działalności.
Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producencką, handlową lub usługową, a także działalność podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, oraz działalność osób wykonujących wolne zawody. Pojęcie to obejmuje w szczególności czynności polegające na ciągłym wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w celach zarobkowych.
Niemniej jednak, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy nie są uznawane za podatników podatku od towarów i usług, jeśli działają w zakresie realizacji zadań powierzonych im odrębnymi przepisami prawa, dla których zostały powołane. Wyjątkiem są czynności wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Mając powyższe na uwadze organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy są wyłączone z kręgu podatników podatku od towarów i usług – w zakresie czynności nałożonych przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane. Jest to wyłączenie podmiotowo-przedmiotowe i ma zastosowanie przy spełnieniu dwóch warunków:
·jego podmiotem jest organ władzy publicznej lub urząd obsługujący ten organ,
·odnosi się jedynie do czynności wymaganych przez przepisy prawa, dla których te organy zostały powołane, wyłączając czynności wynikające z umów cywilnoprawnych.
Zgodnie z przepisami, organy władzy publicznej nie są podatnikami podatku od towarów i usług, gdyż realizują zadania jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki.
Natomiast stają się podatnikami tego podatku, gdy wykonują czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kluczowym kryterium podziału jest charakter wykonywanych czynności – działania o charakterze publicznoprawnym wyłączają organy władzy publicznej z kategorii podatników podatku od towarów i usług, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym powodują, że są one uznawane za podatników tego podatku. W przypadku odpłatnych dostaw towarów i świadczenia usług przez te organy, takie czynności podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Mając na uwadze powyższe, należy wskazać, że czynności wykonywane przez organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy są wyłączone z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeśli są realizowane w ramach sprawowanego przez nie władztwa publicznego.
Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. 2024 r. poz. 609 ze zm.; dalej: ustawa o samorządzie gminnym), do kompetencji gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, które nie są zastrzeżone przez ustawy na rzecz innych podmiotów.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy, a wśród tych spraw znajdują się sprawy ładu przestrzennego i gospodarki nieruchomościami (pkt 1), gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (pkt 2), lokalnego transportu zbiorowego (pkt 4), porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli (pkt 14).
W myśl art. 30 ust. 2 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym, do zadań wójta należy w szczególności gospodarowanie mieniem komunalnym.
W świetle przytoczonych przepisów prawa oraz mając na uwadze charakter wynagrodzenia za zajęcie pasa drogowego dróg wewnętrznych, zdaniem Gminy pobierając opłaty z tego tytułu realizuje ona zadania własne jako organ władzy publicznej a nie jako podatnik VAT. W konsekwencji w ocenie Gminy opłata/wynagrodzenie, które ma być pobierane na podstawie aktu prawa miejscowego za zajęcie pasa dróg wewnętrznych, podobnie jak w przypadku opłat za zajęcie pasa dróg publicznych, ma charakter opłaty publicznej i nie stanowi zapłaty za świadczenie usług. W kontekście wykonywania tych czynności Gmina powinna być traktowana jak podmiot będący organem władzy publicznej i na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT powinna być wyłączona z grona podatników VAT.
Stanowisko Gminy potwierdza interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20 października 2020 r. o sygn. 0114-KDIP4-3.4012.372.2.MAT, która dotyczy analogicznego statusu sprawy dot. opłat za zajęcie pasa drogowego dróg wewnętrznych. W tej interpretacji wskazano, że: „mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa uznać należy, że Wnioskodawca pobierając opłaty za zajęcie pasa drogowego będzie wykonywał działania mieszczące się w zakresie zadań własnych Gminy. Zatem w przedmiotowej sprawie pobierane przez Wnioskodawcę daniny o charakterze publicznym nie będą stanowiły zapłaty za świadczenie usług. Należy uznać, że Wnioskodawca w zakresie realizacji ww. zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa jest adresatem normy prawnej, o której mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. Tak więc ww. opłaty za zajęcie pasa drogowego pobierane przez Wnioskodawcę nie podlegają przepisom ustawy o podatku od towarów i usług”.
Podsumowując, w ocenie Gminy udostępnienie pasa drogowego drogi wewnętrznej za odpłatnością uregulowaną w akcie prawa miejscowego nie stanowi działalności podlegającej opodatkowaniu VAT, a w konsekwencji opłaty pobierane przez Gminę za zajęcie pasa drogowego drogi wewnętrznej nie podlegają VAT.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku – jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:
Opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).
Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy:
Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Zatem organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy są wyłączone z kręgu podatników podatku od towarów i usług – w zakresie czynności nałożonych przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane. Jest to wyłączenie podmiotowo-przedmiotowe i ma zastosowanie przy spełnieniu przez ten organ dwóch warunków:
·jego podmiotem jest organ władzy publicznej lub urząd obsługujący ten organ;
·odnosi się jedynie do czynności nałożonych przepisami prawa, dla których powołano te organy, z wyłączeniem czynności realizowanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają z tego tytułu należności, opłaty lub składki. Organy te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Generalnie zatem wyłączone z opodatkowania podatkiem od towarów i usług są czynności wykonywane przez podmioty prawa publicznego (organy władzy publicznej i urzędy obsługujące te organy) w ramach sprawowanego przez nie władztwa publicznego.
Z opisu sprawy wynika, że są Państwo zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i wykonują zadania własne związane z utrzymaniem i zarządzaniem infrastrukturą obejmującą pasy dróg o statusie dróg publicznych i statusie dróg wewnętrznych.
Są Państwo właścicielem terenów, na których znajdują się drogi wewnętrzne (tj. nieposiadające statusu dróg publicznych w rozumieniu ustawy o drogach publicznych), co do których również działają Państwo jak zarządca, w tym pobierają wynagrodzenie/opłaty od podmiotów zajmujących pas drogowy dróg wewnętrznych.
Planują Państwo udostępniać pas drogi wewnętrznej na następujące cele:
a)na cele związane z budową, przebudową, remontem, utrzymaniem, zarządzaniem i ochroną dróg gminnych;
b)w celu umieszczenia obiektów budowlanych niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub niezwiązane z potrzebami ruchu drogowego oraz na cele reklam;
c)za umieszczenie w pasie drogowym urządzeń infrastruktury technicznej niezwiązanej z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego (za zajęcie 1 m² powierzchni pasa drogowego drogi zajętej przez rzut poziomy urządzeń);
d)na cel zajęcia pasa drogowego na prawach wyłączności w celach innych niż określone w pkt a-c.
Nie będą Państwo podpisywali umowy cywilnoprawnej z podmiotem, który otrzyma od Wójta Gminy zgodę/pozwolenie/zezwolenie na zajęcie pasa drogowego drogi wewnętrznej. Podmiot otrzymujący taką zgodę będzie zobowiązany do wpłaty odpowiedniej kwoty opłaty za takie zajęcie w oparciu o treść aktu prawa miejscowego wydanego w tym zakresie, bez podpisywania jakiejkolwiek umowy z Państwem (warunki zajęcia pasa drogowego drogi wewnętrznej będą określone w odpowiedzi Wójta na wniosek podmiotu o zajęcie pasa wskazujący w szczególności na cel zajęcia i okres zajęcia, a wartość opłaty jaką będzie należało wpłacić w związku z tą zgodą określać będzie akt prawa miejscowego, który będzie jedynym źródłem informacji o wielkości opłaty podlegającej wpłacie do Państwa).
Państwa wątpliwości dotyczą kwestii niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT czynności zajęcia pasa drogowego drogi wewnętrznej, za które będą pobierali Państwo opłaty.
Istota problemu sprowadza się zatem do ustalenia, czy wykonując czynności z obszaru publicznoprawnego, spełniają Państwo obie wskazane w art. 15 ust. 6 ustawy przesłanki, tj. czy są Państwo organem władzy publicznej oraz czy pobieranie określonych opłat jest czynnością ze sfery cywilnoprawnej, czy publicznoprawnej.
Należy zaznaczyć, że takie pojęcia jak „organ władzy publicznej”, czy „urzędy obsługujące te organy” nie zostały zdefiniowane w ustawie o podatku od towarów i usług. Choć w wielu aktach normatywnych ustawodawca posługuje się pojęciem „władza publiczna”, czy „organy władzy publicznej”, to jednocześnie nigdzie nie definiuje tych pojęć.
Dokonując wykładni art. 15 ust. 6 ustawy należy więc zauważyć, że celem tej regulacji jest wyłączenie wszelkich organów władzy publicznej oraz innych organów podlegających prawu publicznemu z kategorii podatników VAT w odniesieniu do czynności wykonywanych przez te podmioty w charakterze władz publicznych. Podatnikiem podatku od towarów i usług jest więc również organ władzy publicznej oraz urząd obsługujący ten organ, jeżeli w stosunku do określonej czynności lub transakcji zachowuje się jak podmiot gospodarczy. Z tego właśnie względu, ustawodawca uznał w art. 15 ust. 6 ustawy, że organy (urzędy) nie są podatnikami w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.
Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1465):
Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.
Jak stanowi art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:
Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.
Na mocy art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym:
Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego.
W świetle art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:
W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.
Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym:
Gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie.
Stosownie do art. 9 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym:
Formy prowadzenia gospodarki gminnej, w tym wykonywania przez gminę zadań o charakterze użyteczności publicznej, określa odrębna ustawa.
W myśl art. 30 ust. 2 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym:
Do zadań wójta należy w szczególności gospodarowanie mieniem komunalnym.
Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 320):
Organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.
W myśl art. 19 ust. 2 ustawy o drogach publicznych:
Zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, 5, 5a i 8, są dla dróg:
1)krajowych – Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad;
2)wojewódzkich – zarząd województwa;
3)powiatowych – zarząd powiatu;
4)gminnych – wójt (burmistrz, prezydent miasta).
Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o drogach publicznych:
Zarządca drogi, o którym mowa w art. 19 ust. 2 pkt 2-4 i ust. 5, może wykonywać swoje obowiązki przy pomocy jednostki organizacyjnej będącej zarządem drogi, utworzonej odpowiednio przez sejmik województwa, radę powiatu lub radę gminy. Jeżeli jednostka taka nie została utworzona, zadania zarządu drogi wykonuje zarządca.
Stosownie do art. 39 ust. 1 ustawy o drogach publicznych:
Zabrania się dokonywania w pasie drogowym czynności, które mogłyby powodować niszczenie lub uszkodzenie drogi i jej urządzeń albo zmniejszenie jej trwałości oraz zagrażać bezpieczeństwu ruchu drogowego (…).
Jednak art. 39 ust. 3 ustawy o drogach publicznych stanowi, że:
W szczególnie uzasadnionych przypadkach lokalizowanie w pasie drogowym urządzeń obcych oraz reklam, może nastąpić wyłącznie za zezwoleniem właściwego zarządcy drogi, wydawanym w drodze decyzji administracyjnej – zezwolenie nie jest wymagane w przypadku zawarcia umowy, o której mowa w ust. 7 lub w art. 22 ust. 2, 2a lub 2c (…).
Stosownie do przepisu art. 40 ust. 1 ustawy o drogach publicznych:
Zajęcie pasa drogowego na cele niezwiązane z budową, przebudową, remontem, utrzymaniem i ochroną dróg, wymaga zezwolenia zarządcy drogi, wydanego w drodze decyzji administracyjnej – zezwolenie nie jest wymagane w przypadku zawarcia umowy, o której mowa w art. 22 ust. 2, 2a lub 2c.
Według art. 40 ust. 2 ustawy o drogach publicznych:
Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, dotyczy:
1)prowadzenia robót w pasie drogowym;
2)umieszczania w pasie drogowym liniowych urządzeń obcych;
3)umieszczania w pasie drogowym urządzeń obcych innych niż wymienione w pkt 2 oraz reklam;
4)zajęcia pasa drogowego na prawach wyłączności w celach innych niż wymienione w pkt 1-3.
W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 4 ustawy o drogach publicznych:
Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1)pas drogowy – wydzielony liniami rozgraniczającymi grunt wraz z przestrzenią nad i pod jego powierzchnią, w którym jest lub będzie usytuowana droga;
2)droga – budowlę składającą się z części i urządzeń drogi, budowli ziemnych, lub drogowych obiektów inżynierskich, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 7 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane, stanowiącą całość techniczno-użytkową, usytuowaną w pasie drogowym i przeznaczoną do ruchu lub postoju pojazdów, ruchu pieszych, ruchu osób poruszających się przy użyciu urządzenia wspomagającego ruch, jazdy wierzchem lub pędzenia zwierząt;
W myśl przepisu art. 40 ust. 3 ustawy o drogach publicznych:
Za zajęcie pasa drogowego pobiera się opłatę.
Zgodnie z art. 40 ust. 11 ustawy o drogach publicznych:
Opłatę, o której mowa w ust. 3, ustala, w drodze decyzji administracyjnej, właściwy zarządca drogi przy udzielaniu zezwolenia na zajęcie pasa drogowego (…).
Stosownie do przepisu art. 40 ust. 12 ustawy o drogach publicznych:
Za zajęcie pasa drogowego:
1)bez zezwolenia zarządcy drogi lub bez zawarcia umowy, o której mowa w art. 22 ust. 2, 2a lub 2c,
2)z przekroczeniem terminu zajęcia określonego w zezwoleniu zarządcy drogi lub w umowie, o której mowa w art. 22 ust. 2, 2a lub 2c,
3)o powierzchni większej niż określona w zezwoleniu zarządcy drogi lub w umowie, o której mowa w art. 22 ust. 2, 2a lub 2c
-zarządca drogi wymierza, w drodze decyzji administracyjnej, karę pieniężną w wysokości 10-krotności opłaty ustalanej zgodnie z ust. 4-6.
Działania zarządców dróg mieszczą się zatem w zakresie czynności o charakterze publicznoprawnym i wynikają z wykonywania przez jednostki państwowe władztwa publicznoprawnego.
Zgodnie z art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1270 ze zm.):
Dochodami publicznymi są:
daniny publiczne, do których zalicza się: podatki, składki, opłaty, wpłaty z zysku przedsiębiorstw państwowych i jednoosobowych spółek Skarbu Państwa oraz banków państwowych, a także inne świadczenia pieniężne, których obowiązek ponoszenia na rzecz państwa, jednostek samorządu terytorialnego, państwowych funduszy celowych oraz innych jednostek sektora finansów publicznych wynika z odrębnych ustaw.
W myśl art. 60 pkt 7 ustawy o finansach publicznych:
Środkami publicznymi stanowiącymi niepodatkowe należności budżetowe o charakterze publicznoprawnym są w szczególności następujące dochody budżetu państwa, dochody budżetu jednostki samorządu terytorialnego albo przychody państwowych funduszy celowych: dochody pobierane przez państwowe i samorządowe jednostki budżetowe na podstawie odrębnych ustaw.
Pobieranie opłat za zajęcie pasa drogowego jest działaniem mieszczącym się w zakresie Państwa zadań własnych, a więc daniną o charakterze publicznym, która nie będzie stanowiła zapłaty za świadczenie usług. Należy uznać, że w zakresie realizacji ww. zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa są Państwo adresatem normy prawnej, o której mowa w art. 15 ust. 6 ustawy.
Tym samym, pobierana przez Państwa ww. opłata za zajęcie pasa drogowego nie będzie podlegała przepisom ustawy.
Podsumowując, stwierdzam, że czynności zajęcia pasa drogowego drogi wewnętrznej, za które będą naliczali Państwo opłaty nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Tym samym, Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa:
Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.
Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego, Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).