Możliwości zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy, dla świadczonych przez Pana usług nauki pływania, jazdy na rolkach i jazdy na rowerze. Możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a w związku z organizacją obozów, kolonii oraz półkolonii dla dzieci oraz młodzieży.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 czerwca 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 20 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie:

  ˗ możliwości zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy, dla świadczonych przez Pana usług nauki pływania, jazdy na rolkach i jazdy na rowerze,

  ˗ możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a w związku z organizacją obozów, kolonii oraz półkolonii dla dzieci oraz młodzieży.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwania – pismem z 23 sierpnia 2024 r. (wpływ 29 sierpnia 2024 r.) oraz pismem z 18 września 2024 r. (wpływ 19 września 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Podatnik jest wykwalifikowanym nauczycielem wychowania fizycznego z wieloletnim doświadczeniem. Podatnik na co dzień pracuje w szkole (stosunek pracy - umowa o pracę na cały etat) oraz prowadzi zajęcia nauki pływania, jazdy na rolkach i jazdy na rowerze.

Podatnik przedmiotowe zajęcia prowadzi w systemie ciągłym w ramach swojej działalności gospodarczej, według planu zajęć, tj. w poniedziałek: w godzinach 18, 19; we wtorek: w godzinach 18, 19; w środę: w godzinach 16, 17, 18; w czwartek: w godzinach 16, 17, 18, 19; w piątek: w godzinach 16, 17, 18, 19; w sobotę: w godzinach 10, 11, 12; w niedzielę: w godzinach 9, 10, 11. Podatnik prowadzi przedmiotowe zajęcia z dziećmi w wieku szkolnym, tj. klasy 1-3 oraz 4-8 szkoły podstawowej, jak również z młodzieżą ze szkół średnich.

Podatnik usługi edukacyjne polegające na nauce pływania, jazdy na rolkach oraz jazdy na rowerze wykonuje osobiście, na własny rachunek, w ramach swojej działalności gospodarczej (tj. udziela lekcji prywatnie) jako dyplomowany nauczyciel wychowania fizycznego. Podatnik prowadząc ww. zajęcia na co dzień nie zatrudnia ani nie zleca osobom trzecim wykonywania obowiązków polegających na nauce pływania, jazdy na rolkach oraz jazdy na rowerze. Pomiędzy podatnikiem a jego uczniami istnieje bezpośrednia relacja nauczania. Zajęcia, które prowadzi podatnik są niezbędne do prawidłowego rozwoju dzieci (uczestników zajęć) i stanowią nieodłączny element w kształtowaniu świadomości, umiejętności i wartości młodego człowieka.

Podatnik również poza pracą na cały etat w szkole jako nauczyciel wychowania fizycznego i oprócz prowadzenia zajęć nauki pływania, jazdy na rolkach i jazdy na rowerze w ramach swojej działalności gospodarczej, także organizuje obozy i kolonie dla dzieci w wieku szkolnym tj. klas 1-3 oraz 4-8 szkoły podstawowej, jak również dla młodzieży ze szkół średnich (również w ramach swojej działalności gospodarczej). Podatnik organizuje przedmiotowe obozy i kolonie z zachowaniem przepisów prawnych o pomocy społecznej o systemie oświaty oraz przepisów prawnych - Prawo oświatowe. Tym samym Podatnik zgłasza wypoczynek (organizowany lub kolonię) w kuratorium oświaty. Podatnik widnieje w rejestrze obsługi turystycznej. Podatnik na przedmiotowych obozach/koloniach zapewnia uczestnikom wyżywienie, noclegi, jak również zajęcia sportowo-rekreacyjne. Podatnik korzysta wówczas z usług innych podmiotów oferujących nocleg (np. ośrodek wypoczynkowy) oraz wyżywienie (np. katering) - nabywa te usługi, natomiast zajęcia sportowo-rekreacyjne organizuje samodzielnie.

Podatnik na czas trwania obozu lub kolonii zleca wykonywanie obowiązków nauczyciela dwóm lub trzem zleceniobiorcom w zależności od ilości uczestników na danym obozie.

W uzupełnieniu wskazał Pan, że:

Na pytanie Organu „Czy jest Pan zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym?”, odpowiedział Pan „Nie, Wnioskodawca nie jest podatnikiem VAT czynnym, a na białej liście podatników VAT zarejestrowany jest od dnia 8 grudnia 2020 r., gdzie status podatnika (Wnioskodawcy) jawi się jako: zwolniony.”

Na pytanie zadane wezwaniu „Czy w związku ze świadczeniem przez Pana usług w zakresie nauki pływania, jazdy na rolkach i jazdy na rowerze dla dzieci w wieku szkolnym oraz młodzieży zawiera Pan umowy z nabywcami/odbiorcami tych usług?”, odpowiedział Pan „Wnioskodawca nie zawiera żadnych umów z nabywcami/odbiorcami usług w związku z nauką pływania, nauką jazdy na rolkach, nauką jazdy na nartach dla dzieci w wieku szkolnym oraz młodzieży.”

Na pytania Organu „Kto jest stroną ww. umów?, W przypadku osób niepełnoletnich ich rodzice, czy też inne podmioty (prosimy je wskazać)? Informacje proszę podać odrębnie dla każdej usługi.”, odpowiedział Pan „j.w. (brak takich umów).”

Na pytanie Organu „Czy świadczone przez Pana usługi w zakresie nauki pływania, jazdy na rolkach i jazdy na rowerze, są usługami kształcenia i wychowania, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług?”, odpowiedział Pan „Nie.”

Na pytanie zadane w wezwaniu „Czy posiada Pan status uczelni, jednostki naukowej Polskiej Akademii Nauk lub instytutu badawczego?”, odpowiedział Pan „Nie.”

Na pytanie Organu „Czy posiada Pan wiedzę i kwalifikacje zdobyte w oficjalnym systemie nauczania, publicznym bądź prywatnym (np. zgodnie z Prawem oświatowym, Prawem o szkolnictwie wyższym) w zakresie nauki pływania, jazdy na rolkach i jazdy na rowerze?”, odpowiedział Pan „Tak, Wnioskodawca posiada wiedzę i kwalifikacje zdobyte w oficjalnym systemie nauczania, publicznym oraz prywatnym w zakresie nauki pływania, jazdy na rolkach i jazdy na rowerze, tj. posiada odpowiednią wiedzę i kwalifikacje do prowadzenia nauki pływania, jazdy na rolkach i na rowerze. Wnioskodawca jest dyplomowanym nauczycielem, absolwentem Akademii Wychowania Fizycznego oraz ma uprawnienia instruktora, tj. instruktora nauki pływania, instruktora nauki jazdy na rolkach, instruktora nauki jazdy na nartach oraz kwalifikowany instruktor wycieczek rowerowych.”

Na pytanie zadane w wezwaniu „Czy istnieje związek pomiędzy posiadanymi przez Pana kwalifikacjami a świadczonymi osobiście usługami w zakresie prowadzenia prywatnych lekcji nauki pływania, jazdy na rolkach i jazdy na rowerze? Jeśli tak, to proszę wyjaśnić, jaki jest to związek.”, odpowiedział Pan „Tak, istnieje związek pomiędzy posiadanymi przez Wnioskodawcę kwalifikacjami a świadczonymi osobiście przez niego usługami w zakresie prowadzenia prywatnych lekcji nauki pływania, jazdy na rolkach i jazdy na rowerze, poprzez doskonalenie zdobytych umiejętności i zajęcia wyrównawcze, profilaktykę zdrowotną oraz poprawę zdolności motorycznych i koordynacyjnych.”

Na pytanie Organu „Czy zakres świadczonych przez Pana usług mieści się w podstawie programowej kształcenia na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym lub wyższym? Należy udzielić odpowiedzi odnosząc się do każdej z kategorii świadczonych usług.”, odpowiedział Pan „Nie, zakres świadczonych przez Wnioskodawcę usług nie mieści się w podstawie programowej kształcenia na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym lub wyższym.”

Na pytanie zadane w wezwaniu „Czy świadczone przez Pana usługi objęte zakresem pytania, są usługami prywatnego nauczania na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym i wyższym i są świadczone przez nauczyciela?”, odpowiedział Pan „Tak, usługi objęte zakresem pytania w złożonym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, są usługami prywatnego nauczania na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym i wyższym i są świadczone przez nauczyciela.”

Na pytanie Organu „Czy świadczone przez Pana usługi w zakresie nauki pływania, jazdy na rolkach i jazdy na rowerze są równoważne z przekazywaniem wiedzy i kompetencji dotyczących obszernego i zróżnicowanego zespołu dziedzin, a także ich pogłębianiem oraz ich rozwojem, co jest charakterystyczne dla kształcenia powszechnego?”, odpowiedział Pan „Tak, świadczone przez Wnioskodawcę usługi w zakresie nauki pływania, jazdy na rolkach i jazdy na rowerze są równoważne z przekazywaniem wiedzy i kompetencji dotyczących obszernego i zróżnicowanego zespołu dziedzin, a także ich pogłębianiem oraz ich rozwojem, co jest charakterystyczne dla kształcenia powszechnego.”

Na pytanie zadane w wezwaniu „Co konkretnie, jakie świadczenia składają się na usługę organizacji obozu?”, odpowiedział Pan „Na usługę organizacji obozu składają się takie świadczenia jak: transport, noclegi, wyżywienie, całodobowa opieka nad dziećmi, organizacja zajęć sportowych, doskonalenie jazdy na rowerze, na rolkach oraz pływania, zajęcia rekreacyjne.”

Na pytanie Organu „Czy świadczona przez Pana usługa organizacji obozu, stanowi usługę w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą wykonywaną w formach i na zasadach określonych w przepisach o pomocy społecznej oraz w przepisach o systemie oświaty oraz w przepisach ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 737) - jeśli tak, to należy podać z jakich przepisów i jakich ustaw wynikają te formy i zasady?”, odpowiedział Pan „Świadczone przez Wnioskodawcę usługi organizacji obozu, stanowią usługę w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą wykonywaną w formach i na zasadach określonych w ustawie z dnia 7 września 1991 r. - o systemie oświaty (art. 92a-92t) oraz w ustawie z dnia 24 listopada 2017 r. - o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych (art. 22- art. 32).

Wnioskodawca zgłasza do Kuratorium Oświaty każdorazowy wyjazd na obóz (na podstawie art. 92d ustawy z dnia 7 września 1991 r. - o systemie oświaty).

Wnioskodawca jest organizatorem turystyki wpisanym do rejestru Marszałka Województwa Śląskiego (nr wpisu: 1497 - Centralna Ewidencja Organizatorów Turystyki i Przedsiębiorców Ułatwiających Nabywanie Powiązanych Usług Turystycznych) na podstawie przepisów prawa ustawy z dnia 24 listopada 2017 r. - o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych (art. 22 - art. 32). Wnioskodawca realizuje program profilaktyczny, wychowawczo-opiekuńczy, zdrowotny i aktywny wypoczynek.”

Na pytanie zadane w wezwaniu „Czy świadcząc usługi opieki nad dziećmi i młodzieżą w ramach organizacji obozu działa Pan jako podmiot sprawujący opiekę nad dziećmi w wieku do 3 lat?”, odpowiedział Pan „Nie.”

Na pytanie Organu „Czy usługa organizacji obozu polega na organizacji wypoczynku dla dzieci i młodzieży w formach i na zasadach określonych w art. 92a-92t ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 750 ze zm.) oraz rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 30 marca 2016 r. w sprawie wypoczynku dzieci i młodzieży (t. j. Dz. U. z 2016 r. poz. 452 ze zm.)?”, odpowiedział Pan „Tak, usługa organizacji obozu polega na organizacji wypoczynku dla dzieci i młodzieży w formach i na zasadach określonych w art. 92a-92t ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 750 ze zm.) oraz rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 30 marca 2016 r. w sprawie wypoczynku dzieci i młodzieży (t. j. Dz. U. z 2016 r. poz. 452 ze zm.)”

Na pytanie zadane w wezwaniu „Czy organizując obóz działa Pan we własnym imieniu i na własny rachunek?”, odpowiedział Pan „Tak, organizując obóz Wnioskodawca działa we własnym imieniu i na własny rachunek.”

Na pytanie Organu „Czy wszystkie usługi, które składają się na organizację obozu świadczy Pan we własnym zakresie, czy też są one nabywane dla bezpośredniej korzyści uczestników od innych podmiotów?”, odpowiedział Pan „Jak już podkreślano we wniosku, Wnioskodawca podczas organizowania przedmiotowych obozów korzysta z usług innych podmiotów oferujących nocleg (np. ośrodek wypoczynkowy) oraz wyżywienie (np. katering) - nabywa wówczas te usługi, natomiast zajęcia sportowo-rekreacyjne organizuje samodzielnie (wtedy nie korzysta z usług innych podmiotów). Zatem część usług Wnioskodawca świadczy we własnym zakresie (samodzielnie, nie nabywa tych usług od innych podmiotów), a część usług przy organizacji obozu nabywa dla bezpośredniej korzyści uczestników od innych podmiotów.”

Na pytanie zadane w wezwaniu „Jeżeli nie wszystkie usługi, wchodzące w skład organizacji obozu świadczy Pan we własnym zakresie, to prosimy dokładnie wskazać, które z tych usług są Pana usługami własnymi, a które są nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści uczestników, np. transport, wyżywienie, ubezpieczenie, opieka wykwalifikowanej kadry?”, odpowiedział Pan „Jak już podkreślano we wniosku, Wnioskodawca świadczy we własnym zakresie organizację i realizację zajęć sportowo-rekreacyjnych (pływanie, jazda na rowerze, jazda na rolkach, jazda na nartach, inne aktywności fizyczne i zajęcia rekreacyjne), a także zapewnia on swoją opiekę nad dziećmi (Wnioskodawca jest wykwalifikowanym nauczycielem). Wnioskodawca podczas organizacji obozu dokonuje zakupu usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści uczestników obozu, tj.: w zakresie transportu, wyżywienia, noclegów, usług gastronomicznych, ubezpieczenia, opieki wykwalifikowanej kadry, wstępów na obiekty sportowe. Zatem usługi własne Wnioskodawcy obejmują kierowanie obozem (w tym zapewnienie ww. zajęć sportowo-rekreacyjnych pod okiem kwalifikowanego instruktora w tym zakresie) oraz opieka nad dziećmi.”

Na pytanie Organu „Czy wszystkie świadczenia realizowane w związku z organizacją obozu są niezbędne i ściśle związane z usługą organizacji obozu? Czy między świadczeniami istnieją zależności powodujące, że nie mogą być świadczone odrębnie? Prosimy uzasadnić odpowiedź.”, odpowiedział Pan „Tak, wszystkie świadczenia realizowane w związku z organizacją obozu są niezbędne i ściśle związane z usługą organizacji obozu, tj. wszystkie elementy świadczonych usług są ze sobą spójne i powiązane, jak np. nocleg z wyżywieniem, transportem, zajęciami opiekuńczo-wychowawczymi i zajęciami sportowo-rekreacyjnymi, co wszystko jest podczas pobytu w obozie zapewnione i zrealizowane jako komplet usług świadczonych na rzecz uczestników.

W związku z powyższym, między świadczeniami istnieją zależności powodujące, że nie mogą być świadczone odrębnie, gdyż stanowią one całość (komplet) świadczonych usług w ujęciu organizacji obozu przez Wnioskodawcę.”

Na pytanie zadane w wezwaniu „Czy dostawa wszystkich towarów i usług w ramach organizacji obozu jest ściśle związana z usługą organizacji wypoczynku dla dzieci i młodzieży oraz czy ww. usługi i dostawa towarów są niezbędne do wykonania usługi podstawowej, jaką jest organizacja wypoczynku dla dzieci i młodzieży?”, odpowiedział Pan „Tak, dostawa wszystkich towarów i usług w ramach organizacji obozu jest ściśle związana z usługą organizacji wypoczynku dla dzieci i młodzieży oraz ww. usługi i dostawa towarów są niezbędne do wykonania usługi podstawowej, jaką jest organizacja wypoczynku dla dzieci i młodzieży.”

Na pytanie Organu „Czy głównym celem ww. dostaw towarów i usług ściśle związanych z usługą organizacji obozu jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez Pana, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia?”, odpowiedział Pan „Głównym celem ww. dostaw towarów i usług ściśle związanych z usługą organizacji obozu jest osiągnięcie dochodu bez porównywania cen usług świadczonych przez Wnioskodawcę z cenami konkurencji. Wnioskodawca nie analizuje, czy inne podmioty świadczące tego typu usługi są podatnikami czynnymi czy nie.”

Na pytanie zadane w wezwaniu „Czy świadcząc usługi zakwaterowania w ramach organizowanego obozu, korzysta Pan z własnej bazy noclegowej?”, odpowiedział Pan „Nie.”

Na pytanie Organu „Czy w odniesieniu do organizacji obozu - prowadzi/będzie Pan prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści uczestników obozu oraz czy Pan posiada dokumenty, z których wynikają te kwoty?”, odpowiedział Pan „Wskazuje się, że Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści uczestników obozu, bowiem w jego ocenie jest on podatnikiem zwolnionym z podatku VAT. Tym samym Wnioskodawca nie posiada dokumentów, o których mowa powyżej. Wnioskodawca prowadzi wyłącznie ewidencję w postaci podatkowej księgi przychodów i rozchodów na cele podatku dochodowego. Z podatkowej księgi przychodów i rozchodów Wnioskodawca eksportuje zapisy dotyczące sprzedaży do plików excel i tam osobno zaznacza te, które w jego ocenie byłyby zwolnione na podstawie art. 43 ust.1 pkt 27 oraz art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy o VAT. W art. 109 ust. 3 ustawy o VAT jest wyraźnie wskazane, że w sytuacji jeżeli podatnik jest zwolniony (a w ocenie Wnioskodawcy tak jest), to na podstawie art. 43 ustawy o VAT nie jest on zobligowany do prowadzenia takiej ewidencji, o jakiej mowa powyżej w pytaniu. Powyższy przepis prawa brzmi cyt.:

„Podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:

1)rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;

2)kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;

3)kontrahentów;

4)dowodów sprzedaży i zakupów.”

W związku z powyższym Wnioskodawca nie jest zobligowany do prowadzenia ewidencji, o której mowa w pytaniu.”

Na pytanie zadane w wezwaniu „Co konkretnie, jakie świadczenia składają się na usługę organizacji kolonii?”, odpowiedział Pan „Na usługę organizacji kolonii/półkolonii składają się takie świadczenia jak: transport, noclegi, wyżywienie, całodobowa opieka nad dziećmi, organizacja zajęć sportowych, doskonalenie jazdy na rowerze, na rolkach oraz pływania, zajęcia rekreacyjne.”

Na pytanie Organu „Czy świadczona przez Pana usługa organizacji kolonii, stanowi usługę w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą wykonywaną w formach i na zasadach określonych w przepisach o pomocy społecznej oraz w przepisach o systemie oświaty oraz w przepisach ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe - jeśli tak, to należy podać z jakich przepisów i jakich ustaw wynikają te formy i zasady?”, odpowiedział Pan „Świadczone przez Wnioskodawcę usługi organizacji kolonii/półkolonii, stanowią usługę w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą wykonywaną w formach i na zasadach określonych w ustawie z dnia 7 września 1991 r. - o systemie oświaty (art. 92a-92t) oraz w ustawie z dnia 24 listopada 2017 r. - o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych (art. 22 - art. 32).

Wnioskodawca zgłasza do Kuratorium Oświaty każdorazowy wyjazd na kolonię/półkolonie (na podstawie art. 92d ustawy z dnia 7 września 1991 r. - o systemie oświaty).

Wnioskodawca jest organizatorem turystyki wpisanym do rejestru Marszałka Województwa Śląskiego (nr wpisu: 1497 - Centralna Ewidencja Organizatorów Turystyki i Przedsiębiorców Ułatwiających Nabywanie Powiązanych Usług Turystycznych) na podstawie przepisów prawa ustawy z dnia 24 listopada 2017 r. - o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych (art. 22 - art. 32). Wnioskodawca realizuje program profilaktyczny, wychowawczo-opiekuńczy, zdrowotny i aktywny wypoczynek.”

Na pytanie zadane w wezwaniu „Czy świadcząc usługi opieki nad dziećmi i młodzieżą w ramach organizacji kolonii działa Pan jako podmiot sprawujący opiekę nad dziećmi w wieku do 3 lat?”, odpowiedział Pan „Nie.”

Na pytanie Organu „Czy organizując kolonie działa Pan we własnym imieniu i na własny rachunek?”, odpowiedział Pan „Tak, organizując kolonię/półkolonię Wnioskodawca działa we własnym imieniu i na własny rachunek.”

Na pytanie zadane w wezwaniu „Czy wszystkie usługi, które składają się na organizację kolonii świadczy Pan we własnym zakresie, czy też są one nabywane dla bezpośredniej korzyści uczestników od innych podmiotów?”, odpowiedział Pan „Jak już podkreślano we wniosku, Wnioskodawca podczas organizowania przedmiotowych kolonii/półkolonii korzysta z usług innych podmiotów oferujących np. wyżywienie (katering), noclegi - nabywa wówczas te usługi, natomiast zajęcia sportowo-rekreacyjne organizuje samodzielnie (wtedy nie korzysta z usług innych podmiotów). Zatem część usług Wnioskodawca świadczy we własnym zakresie (samodzielnie, nie nabywa tych usług od innych podmiotów), a część usług przy organizacji kolonii/półkolonii nabywa dla bezpośredniej korzyści uczestników od innych podmiotów.”

Na pytanie Organu „Jeżeli nie wszystkie usługi, wchodzące w skład organizacji kolonii świadczy Pan we własnym zakresie, to prosimy dokładnie wskazać, które z tych usług są Pana usługami własnymi, a które są nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści uczestników, np. transport, wyżywienie, ubezpieczenie, edukacja?”, odpowiedział Pan „Jak już podkreślano we wniosku, Wnioskodawca świadczy we własnym zakresie organizację i realizację zajęć sportowo - rekreacyjnych (pływanie, jazda na rowerze, jazda na rolkach, jazda na nartach, inne aktywności fizyczne i zajęcia rekreacyjne), a także zapewnia on swoją opiekę nad dziećmi (Wnioskodawca jest wykwalifikowanym nauczycielem). Wnioskodawca podczas organizacji kolonii/półkolonii dokonuje zakupu usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści uczestników kolonii/półkolonii, tj.: w zakresie transportu, wyżywienia, usług gastronomicznych, ubezpieczenia, opieki wykwalifikowanej kadry, wstępów na obiekty sportowe. Zatem usługi własne Wnioskodawcy obejmują kierowanie kolonią/półkolonią (w tym zapewnienie ww. zajęć sportowo-rekreacyjnych pod okiem kwalifikowanego instruktora w tym zakresie) oraz opieka nad dziećmi.”

Na pytanie zadane w wezwaniu „Czy dostawa wszystkich towarów i usług w ramach organizacji kolonii jest ściśle związana z usługą organizacji wypoczynku dla dzieci i młodzieży oraz czy ww. usługi i dostawa towarów są niezbędne do wykonania usługi podstawowej, jaką jest organizacja wypoczynku dla dzieci i młodzieży?”, odpowiedział Pan „Tak, dostawa wszystkich towarów i usług w ramach organizacji kolonii/półkolonii jest ściśle związana z usługą organizacji wypoczynku dla dzieci i młodzieży oraz ww. usługi i dostawa towarów są niezbędne do wykonania usługi podstawowej, jaką jest organizacja wypoczynku dla dzieci i młodzieży.”

Na pytanie Organu „Czy głównym celem ww. dostaw towarów i usług ściśle związanych z usługą kolonii jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez Pana, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia?”, odpowiedział Pan „Głównym celem ww. dostaw towarów i usług ściśle związanych z usługą organizacji kolonii/półkolonii jest osiągnięcie dochodu bez porównywania cen usług świadczonych przez Wnioskodawcę z cenami konkurencji. Wnioskodawca nie analizuje, czy inne podmioty świadczące tego typu usługi są podatnikami czynnymi czy nie.”

Na pytanie zadane w wezwaniu „Czy świadcząc usługi noclegowe w ramach organizowanych kolonii, korzysta Pan z własnej bazy noclegowej?”, odpowiedział Pan „Nie.”

Na pytanie Organu „Czy w odniesieniu do organizacji kolonii - prowadzi/będzie Pan prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści uczestników kolonii oraz czy Pan posiada dokumenty, z których wynikają te kwoty?”, odpowiedział Pan „Wskazuje się, że Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści uczestników kolonii/półkolonii, bowiem w jego ocenie jest on podatnikiem zwolnionym z podatku VAT. Tym samym Wnioskodawca nie posiada dokumentów, o których mowa powyżej. Wnioskodawca prowadzi wyłącznie ewidencję w postaci podatkowej księgi przychodów i rozchodów na cele podatku dochodowego. Z podatkowej księgi przychodów i rozchodów Wnioskodawca eksportuje zapisy dotyczące sprzedaży do plików excel i tam osobno zaznacza te, które w jego ocenie byłyby zwolnione na podstawie art. 43 ust.1 pkt 27 oraz art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy o VAT. W art. 109 ust. 3 ustawy o VAT jest wyraźnie wskazane, że w sytuacji jeżeli podatnik jest zwolniony (a w ocenie Wnioskodawcy tak jest), to na podstawie art. 43 ustawy o VAT nie jest zobligowany on do prowadzenia takiej ewidencji, o jakiej mowa powyżej w pytaniu. Powyższy przepis prawa brzmi cyt.:

„Podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:

1) rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;

2) kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;

3) kontrahentów;

4) dowodów sprzedaży i zakupów.”

W związku z powyższym Wnioskodawca nie jest zobligowany do prowadzenia ewidencji, o której mowa w pytaniu.

Ponadto, wskazuję Pan iż pismem z dnia 22 maja 2024 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał interpretację indywidualną o sygn. akt 0112-KDIL1-1.4012.205.2024.2.AR, w której stwierdził, iż w bardzo podobnej sprawie innego podatnika, podatnik ten będzie mógł korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy o VAT. W związku z czym, zważając na zasadę jednolitości wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacji indywidualnych, organ ten nie powinien zmieniać kierunku merytoryczno-metodologicznego w ujęciu stosowania ustaw podatkowych, a kierunku ugruntowanego w swoim piśmiennictwie przez ostatni czasookres, nawet jeśli są to pisma o charakterze zindywidualizowanym w stosunku do każdego podatnika osobno. Bowiem, nawet jeżeli interpretacja indywidualna dotyczy danego podatnika, to w tym samym stanie faktycznym (jaki mam do czynienia w niniejszej sytuacji) powinny zapaść dwa analogiczne stanowiska, tj. w niniejszej sprawie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej powinien wydać interpretację indywidualną pozwalającą na zastosowanie zwolnienia z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy o VAT, art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy o VAT.”

Na pytanie Organu „Czy organizuje bądź będzie Pan organizował półkolonie oraz czy oczekuje Pan wydania interpretacji indywidualnej również w kwestii zwolnienia od podatku VAT usług półkolonii?”, odpowiedział Pan „Tak, w ramach organizacji świadczonych usług Wnioskodawca organizuje i będzie organizować półkolonie i zwraca się także o wydanie interpretacji indywidualnej w kwestii zwolnienia od podatku VAT usług półkolonii.”

Na pytanie zadane w wezwaniu „Na czym konkretnie będzie polegała usługa organizacji przez Pana półkolonii? Jakie świadczenia będą składały się na opisaną usługę?”, odpowiedział Pan „W ramach organizacji półkolonii, która oferuje aktywny wypoczynek, naukę pływania, naukę jazdy na rolkach, a w okresie zimowym naukę jazdy na nartach świadczone będą również usługi dodatkowe: transport oraz wyżywienie.”

Na pytanie organu „Kiedy konkretnie półkolonie są/będą organizowane?”, odpowiedział Pan „Półkolonie, tak, jak dotychczas będą organizowane podczas ferii zimowych oraz w okresie wakacji”.

Na pytanie zadane w wezwaniu „Co jest/będzie podstawowym celem pobytu na półkolonii - opieka nad dzieckiem/młodzieżą, rekreacja, wypoczynek czy inny cel (jaki?)?”, odpowiedział Pan „Podstawowym celem półkolonii jest i będzie opieka nad dziećmi w wieku szkolnym połączona z aktywnym wypoczynkiem i nabywaniem nowych umiejętności ruchowych i społecznych oraz profilaktyka zdrowego trybu życia.”

Na pytanie organu „Czy usługi organizacji półkolonii będą podlegać nadzorowi i kontroli właściwego kuratora oświaty?”, odpowiedział Pan „Półkolonie tak, jak do tej pory będą zgłaszane do kuratorium oświaty. Wnioskodawca zgłasza do Kuratorium Oświaty każdorazowy wyjazd na obóz (na podstawie art. 92d ustawy z dnia 7 września 1991 r. – o systemie oświaty).”

Na pytanie zadane w wezwaniu „Czy organizacja przez Pana półkolonii będzie polegała na świadczeniu opieki nad dziećmi i młodzieżą? Jeżeli tak, prosimy wskazać:

a)Czy usługa ta będzie organizowana w formach i na zasadach określonych w przepisach o pomocy społecznej, w przepisach o systemie oświaty oraz w przepisach ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe?”

Odpowiedział Pan „Usługi organizacji półkolonii świadczone przez Wnioskodawcę nie są organizowane w formach i na zasadach określonych w przepisach o pomocy społecznej i w przepisach o systemie oświaty. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi organizacji półkolonii, stanowią usługę w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą wykonywaną w formach i na zasadach określonych w ustawie z dnia 7 września 1991 r. - o systemie oświaty (art. 92a - 92t) oraz w ustawie z dnia 24 listopada 2017 r. - o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych (art. 22 - art. 32).

„b) Czy będzie Pan działał jako podmiot sprawujący opiekę nad dziećmi w wieku do 3 lat?”

Odpowiedział Pan „Nie. Opieka będzie sprawowana nad dziećmi w wieku szkolnym.”

„c)Czy wszystkie składowe opisanej usługi będą niezbędne do wykonania usługi podstawowej?”

Odpowiedział Pan „Wnioskodawca podczas organizowania przedmiotowych półkolonii korzysta z usług innych podmiotów oferujących np. wyżywienie (katering), natomiast zajęcia sportowo-rekreacyjne organizuje samodzielnie (wtedy nie korzysta z usług innych podmiotów). Zatem część usług Wnioskodawca świadczy we własnym zakresie (samodzielnie, nie nabywa tych usług od innych podmiotów), a część usług przy organizacji półkolonii nabywa dla bezpośredniej korzyści uczestników od innych podmiotów.

Usługi dodatkowe typu transport, wyżywienie nie są niezbędne do wykonania usługi podstawowej.”

Na pytanie organu „Czy celem świadczenia opisanych przez Pana usług świadczonych w ramach organizacji półkolonii jest osiągnięcie przez Pana dodatkowego dochodu poprzez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających ze zwolnienia od podatku VAT?”

Odpowiedział Pan „Głównym celem jest osiągnięcie przez Wnioskodawcę dodatkowego dochodu. Ceny usług wnioskodawcy nie stanowią cen konkurencyjnych w związku ze zwolnieniem od podatku VAT.”

Pytania

1. Czy Podatnik korzysta ze zwolnienia podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 27?

2. Czy Podatnik korzysta ze zwolnienia podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ?

Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie przedstawione w piśmie z 18 września 2024 r.)

Zdaniem Wnioskodawcy korzysta on ze zwolnienia z podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy o VAT, gdyż prowadzi on usługi prywatnego nauczania nauki pływania, jazdy na rolkach i jazdy na rowerze na poziomie podstawowym oraz ponadpodstawowym, a świadczy te usługi jako dyplomowany nauczyciel wychowania fizycznego. Co więcej podatnik prowadzi przedmiotowe zajęcia w systemie ciągłym, nie doraźnym. Podatnik ma ustalony plan zajęć z uczestnikami, z którymi tworzy bezpośrednią relację nauczania. Umiejętności zdobyte podczas zajęć z podatnikiem niejednokrotnie są niezbędne w zdobyciu zawodu oraz w przygotowaniu do podjęcia pracy przez uczestników, gdyż umiejętności te kształtują nie tylko technikę w ujęciu aktywności fizycznej, ale też mają ogromny wpływ na kształtowanie charakteru, wartości oraz innych umiejętności miękkich, które są nieodłączną częścią każdego człowieka w życiu zawodowym. Tym samym zajęcia prowadzone przez podatnika należy uznać za powszechne i niezbędne w prawidłowym rozwoju dziecka i młodzieży.

Co do organizowanych kolonii i obozów przez Podatnika, uważa on również, że i w tym przypadku zachodzą przesłanki umożliwiające zwolnienie z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy o VAT, gdyż podatnik organizuje przedmiotowe obozy i kolonie z zachowaniem przepisów prawnych o pomocy społecznej o systemie oświaty oraz przepisów prawnych - Prawo oświatowe. Tym samym Podatnik zgłasza wypoczynek (organizowany obóz lub kolonię) w kuratorium oświaty. Podatnik widnieje w rejestrze obsługi turystycznej. Podatnik na przedmiotowych obozach/koloniach zapewnia uczestnikom wyżywienie, noclegi (nabywa te usługi od innych podmiotów), jak również zajęcia sportowo-rekreacyjne (samodzielnie).

Tym samym opisy stanów faktycznych w niniejszym wniosku jednoznacznie wskazują, że zachodzą przesłanki warunkujące uznanie, iż Podatnik może skorzystać z obydwu ww. zwolnień od podatku VAT.

Wnioskodawca wykonuje usługi w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą w formach i na zasadach, które określone zostały w przepisach ustawy o systemie oświaty i organizuje wypoczynek, o którym mowa w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 30 marca 2016 r. w sprawie wypoczynku dzieci i młodzieży, tj. podlega nadzorowi i kontroli właściwego kuratora oświaty. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi polegają na organizacji wypoczynku dla dzieci i młodzieży w formie półkolonii. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w świetle powyższego przysługuje mu zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”:

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że:

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy:

Podkreślić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

W przedmiotowej sprawie Pana wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy o VAT dla świadczonych usług nauki pływania, nauki jazdy na rolkach oraz nauki jazdy na rowerze.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan zajęcia nauki pływania, jazdy na rolkach i jazdy na rowerze. Przedmiotowe zajęcia prowadzi Pan w systemie ciągłym w ramach swojej działalności gospodarczej, według planu zajęć, tj. w poniedziałek: w godzinach 18, 19; we wtorek: w godzinach 18, 19; w środę: w godzinach 16, 17, 18, w czwartek: w godzinach 16, 17, 18, 19; w piątek: w godzinach 16, 17, 18, 19, w sobotę: w godzinach 10, 11, 12; w niedzielę: w godzinach 9, 10, 11. Przedmiotowe zajęcia prowadzi Pan z dziećmi w wieku szkolnym, tj. klasy 1-3 oraz 4-8 szkoły podstawowej, jak również z młodzieżą ze szkół średnich. Usługi edukacyjne polegające na nauce pływania, jazdy na rolkach oraz jazdy na rowerze wykonuje Pan osobiście, na własny rachunek, w ramach swojej działalności gospodarczej (tj. udziela lekcji prywatnie) jako dyplomowany nauczyciel wychowania fizycznego. Prowadząc ww. zajęcia na co dzień nie zatrudnia Pan, ani nie zleca Pan osobom trzecim wykonywania obowiązków polegających na nauce pływania, jazdy na rolkach oraz jazdy na rowerze. Pomiędzy Panem a uczniami istnieje bezpośrednia relacja nauczania. Zajęcia, które Pan prowadzi są niezbędne do prawidłowego rozwoju dzieci (uczestników zajęć) i stanowią nieodłączny element w kształtowaniu świadomości, umiejętności i wartości młodego człowieka.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy:

Zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

a) jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 – Prawo oświatowe, w zakresie kształcenia i wychowania,

b) uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze, w zakresie kształcenia

        -oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy:

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy:

Zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

   a) prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub

   b) świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub

   c) finansowane w całości ze środków publicznych.

          - oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Powyżej wskazane przepisy są odzwierciedleniem regulacji art. 132 ust. 1 lit. i) i lit. j) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, zgodnie z którymi:

Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje:

  i) kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie;

  j) nauczanie prywatne przez nauczycieli, obejmujące kształcenie powszechne lub wyższe.

Z regulacji art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy, wynika, że warunkiem zastosowania zwolnienia jest nie tylko spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. usług prywatnego nauczania na odpowiednim poziomie edukacji, ale także przesłanki podmiotowej, odnoszącej się do usługodawcy, który musi być nauczycielem. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania. Zwolnione od podatku jest nauczanie prywatne przez nauczycieli, obejmujące kształcenie powszechne lub wyższe. Prywatne nauczanie obejmuje czynności wykonywane przez nauczycieli na ich własny rachunek i odpowiedzialność (tj. nauczyciel działa we własnym imieniu). Prywatny charakter nauczania nie zależy od istnienia bezpośredniej relacji umownej między uczącym a uczniem (bądź uczniami), może to być bowiem umowa zawarta przez nauczającego, np. z rodzicami uczniów. Przykładem takiej usługi jest udzielanie korepetycji. Bez znaczenia w tej sytuacji pozostaje, czy odbiorcą usługi jest indywidualny uczeń, czy też jednocześnie większa liczba osób. W przypadku jednak, gdy nauczyciele świadczący usługi nauczania są zatrudnieni przez inny podmiot, to nie łączy ich bezpośrednia relacja umowna z uczniami, lecz z podmiotem zatrudniającym.

Przywołany wyżej przepis umożliwia nauczycielom zwolnienie od podatku świadczonych przez nich usług nauczania prywatnego na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym i wyższym. Zwolnienie to odnosi się zatem do usług nauczania, które obejmuje materiał dydaktyczny realizowany przez szkoły lub uczelnie wyższe. Musi istnieć tu zatem zgodność realizowanego w ramach prywatnego nauczania materiału z materiałem przewidzianym w programie nauczania w wymienionych placówkach oświatowych.

Powyższe stanowisko potwierdza analiza orzeczeń TSUE. W zapadłym rozstrzygnięciu C-473/08 z dnia 28 stycznia 2010 r. w sprawie Eulitz, Trybunał stwierdził, że nauczyciele świadczący usługi w ramach kursów organizowanych przez podmiot trzeci nie mogą zostać uznani za osoby nauczające „prywatnie” w rozumieniu art. 13 część A ust. 1 lit. j VI Dyrektywy (obecnie art. 132 ust. 1 lit. j Dyrektywy 2006/112/WE). W wyroku tym wskazano także, że: „Thomas Eulitz działał jako nauczyciel w ramach kursu szkoleniowego proponowanego przez podmiot trzeci - EIPOS. W świetle ustaleń sądu krajowego podmiot ten - a nie Thomas Eulitz - pełnił obowiązki instytucji szkoleniowej, w ramach której ten ostatni nauczał oraz świadczył usługi szkoleniowe uczestnikom rzeczonych kursów” (pkt 52).

Zgodnie ze stanowiskiem TSUE, zajętym w wyroku C-445/05 z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie Werner Haderer, nauczanie prywatne obejmuje czynności wykonywane przez nauczycieli na ich własny rachunek i odpowiedzialność. Nie ma przy tym znaczenia okoliczność, czy usługa jest świadczona indywidualnemu uczniowi/słuchaczowi, czy też jednocześnie większej liczbie osób. W orzeczeniu tym Trybunał nadmienił, że pojęcie „edukacja szkolna i uniwersytecka” nie obejmuje jedynie nauczania, które kończy się egzaminem w celu uzyskania danych kwalifikacji lub które umożliwia uzyskanie określonego wykształcenia, lecz obejmuje także inną działalność, w ramach której prowadzi się nauczanie w celu poszerzania wiedzy i umiejętności uczniów lub studentów, pod warunkiem, że działalność ta nie będzie miała charakteru wyłącznie rekreacyjnego. Jednocześnie, zdaniem Trybunału, przyjęcie szczególnie ścisłej wykładni pojęcia „edukacji szkolnej i uniwersyteckiej” groziłoby powstaniem rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w państwach członkowskich, z tego powodu, że systemy nauczania w każdym państwie członkowskim są zorganizowane w różny sposób.

Rozpatrując możliwość zastosowania zwolnienia od podatku dla świadczonych przez Pana usług nauki pływania, jazdy na rolkach oraz jazdy na rowerze na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27 w pierwszej kolejności należy przeanalizować możliwość objęcia ich zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT.

Należy wskazać, że z opisu sprawy wynika, że świadczone przez Pana usługi w zakresie nauki pływania, jazdy na rolkach i jazdy na rowerze nie są usługami kształcenia i wychowania, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto nie posiada Pan statusu uczelni, jednostki naukowej Polskiej Akademii Nauk lub instytutu badawczego.

W rezultacie świadczone przez Pana usługi nauki pływania, jazdy na rolkach i jazdy na rowerze nie korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT, ponieważ nie stanowią usług kształcenia i wychowania jak również nie jest Pan podmiotem wymienionym w tym przepisie.

Jak wskazano wyżej, art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy o VAT zawiera zarówno przesłankę podmiotową, jak i przedmiotową, których spełnienie umożliwia zastosowanie zwolnienia od podatku. Dla zastosowania ww. zwolnienia, przesłanki te muszą być spełnione łącznie.

Odnosząc się do przesłanki podmiotowej, należy zauważyć że pod pojęciem nauczyciela należy rozumieć osobę, która posiada i przekazuje wiedzę i umiejętności. Przy czym, nie musi to być nauczyciel w rozumieniu ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 986 ze zm.), ale np. osoba, która posiada wykształcenie kierunkowe (np. ukończone studia wyższe z danej dziedziny). „Nauczyciel” powinien zatem legitymować się wiedzą, kwalifikacjami zdobytymi w oficjalnym systemie nauczania (czy to publicznym, czy prywatnym) np. zgodnie z Prawem oświatowym, Prawem o szkolnictwie wyższym.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN wykształcenie to zasób wiedzy określony programem danej szkoły, jednocześnie np. wykształcenie podstawowe to zasób wiedzy zdobytej przez kogoś w szkole podstawowej i gimnazjum, wykształcenie średnie to zasób wiedzy zdobytej przez kogoś w szkole średniej, wykształcenie wyższe to zasób wiedzy zdobytej przez kogoś w wyższej uczelni. Musi zatem istnieć związek pomiędzy treścią przekazywaną na lekcji, a posiadanymi kwalifikacjami nauczającego.

Innymi słowy przesłanka podmiotowa nie odwołuje się bezpośrednio do kwestii wiedzy osoby uczącej (tą zdobywa się bowiem niezależnie od charakteru w jakim dana osoba ją zdobywa - uczy się) lecz wprost do określonego miejsca w schemacie tego uczenia, tj. do posiadania kwalifikacji w działaniu jako „nauczyciel”.

Jak wynika z informacji przedstawionych we wniosku, posiada Pan wiedzę i kwalifikacje zdobyte w oficjalnym systemie nauczania, publicznym oraz prywatnym w zakresie nauki pływania, jazdy na rolkach i jazdy na rowerze, tj. posiada odpowiednią wiedzę i kwalifikacje do prowadzenia nauki pływania, jazdy na rolkach i na rowerze. Jest Pan dyplomowanym nauczycielem, absolwentem Akademii Wychowania Fizycznego oraz ma Pan uprawnienia instruktora, tj. instruktora nauki pływania, instruktora nauki jazdy na rolkach, instruktora nauki jazdy na nartach oraz kwalifikowanego instruktora wycieczek rowerowych.

Zatem, w analizowanym przypadku jest spełniona przesłanka podmiotowa zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy.

Natomiast odnośnie przesłanki przedmiotowej należy zwrócić uwagę na orzeczenie TSUE z 7 października 2019 r. w sprawie C-47/19, które odnosi się do lekcji surfingu i żeglarstwa udzielanych szkołom i uniwersytetom, w których lekcje te są częścią programu zajęć sportowych lub kształcenia nauczycieli wychowania fizycznego i mogą być uwzględnione przy wystawianiu ocen. Pomimo, że nauczanie surfingu i żeglarstwa wpisuje się w program nauczania tych szkół i uniwersytetów, TSUE stwierdził, że jest to nauczanie specjalistyczne i selektywne, które nie jest równoznaczne z nauczaniem, utrwalaniem i rozwijaniem wiedzy i umiejętności dotyczących szerokiego i zróżnicowanego zakresu przedmiotów, co jest charakterystyczne dla nauczania szkolnego i uniwersyteckiego.

Podkreślenia wymaga, że TSUE w wyroku z 21 października 2021 r. w sprawie C-373/19 Dubrovin & Tröger GbR – Aquatics,  rozpatrywał kwestię, czy pojęcie „kształcenia powszechnego lub wyższego” w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. i) i j) dyrektywy 2006/112, należy interpretować w ten sposób, że obejmuje ono udzielanie lekcji pływania przez szkołę pływania.

Jak wskazał TSUE:

(20) Artykuł 132 dyrektywy 2006/112 przewiduje zwolnienia, które, jak wskazuje tytuł rozdziału, w którym przepis ów się znajduje, mają na celu uprzywilejowanie niektórych rodzajów działalności wykonywanych w interesie publicznym. Niemniej jednak zwolnienia te nie dotyczą wszystkich rodzajów działalności w interesie publicznym, a jedynie tych, które zostały w sposób szczegółowy wyliczone i opisane (wyroki: z 4 maja 2017 r., Brockenhurst College, C-699/15, EU:C:2017:344, pkt 23 i przytoczone tam orzecznictwo; a także z 14 marca 2019 r., A & G Fahrschul-Akademie, C-449/17, EU;C;2019;202, pkt 17).

(21) Wedle orzecznictwa Trybunału omawiane zwolnienia stanowią autonomiczne pojęcie prawa Unii, które mają na celu uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu VAT w poszczególnych państwach członkowskich.

(22) Trybunał orzekł już, że wyrażenia użyte do określenia zwolnień przewidzianych w art. 132 dyrektywy 2006/112 powinny podlegać wykładni ścisłej, ponieważ stanowią one wyjątki od wynikającej z art. 2 tej dyrektywy zasady ogólnej, zgodnie z którą VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Niemniej jednak powyższa zasada ścisłej interpretacji nie oznacza, że pojęcia użyte w celu opisania zwolnień przewidzianych w owym art. 132 należy interpretować w sposób, który pozbawiałby te zwolnienia skuteczności (wyroki: z dnia 4 maja 2017 r., Brockenhurst College, C-699/15, EU:C:2017:344, pkt 23 i przytoczone tam orzecznictwo; a także z dnia 14 marca 2019 r., A & G Fahrschul-Akademie, C-449/17, EU:C:2019:202, pkt 19).

(23) Należy przypomnieć, że art. 132 ust. 1 lit. i) i j) dyrektywy 2006/112 nie zawiera żadnej definicji pojęcia „kształcenia powszechnego lub wyższego”.

(24) Niemniej jednak Trybunał uznał, po pierwsze, że przekazywanie wiedzy i kompetencji pomiędzy nauczycielem i uczniami jest szczególnie ważnym elementem działalności kształcenia (wyroki: z dnia 14 czerwca 2007 r., Horizon College, C-434/05, EU:C:2007:343, pkt 18; a także z dnia 14 marca 2019 r., A & G Fahrschul-Akademie, C-449/17, EU:C:2019:202, pkt 21).

(25) Po drugie, Trybunał wyjaśnił, że „pojęcie kształcenia powszechnego i wyższego” w rozumieniu dyrektywy 2006/112 nie ogranicza się jedynie do nauczania, które kończy się egzaminami w celu uzyskania danych kwalifikacji lub które umożliwia uzyskanie określonego wykształcenia w celu wykonywania danego zawodu, ale obejmuje także inną działalność, w  ramach której prowadzi się nauczanie w szkołach lub na uniwersytetach w celu poszerzenia wiedzy i umiejętności uczniów lub studentów, pod warunkiem iż działalność ta nie będzie miała charakteru wyłącznie rekreacyjnego (wyroki: z dnia 28 stycznia 2010 r., Eulitz, C-473/08, EU:C:2010:47, pkt 29 i przytoczone tam orzecznictwo; a także z dnia 14 marca 2019 r., A & G Fahrschul-Akademie, C-449/17, EU:C:2019:202, pkt 22, 23).

(26) W związku z tym pojęcie „kształcenia powszechnego lub wyższego” w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. i) i j) dyrektywy 2006/112 obejmuje rodzaje działalności, które różnią się ze względu na swój charakter, jak i ze względu na ramy, w jakich są prowadzone (zob. podobnie wyroki: z dnia 14 czerwca 2007 r., Horizon College, C-434/05, EU:C:2007:343, pkt 20, z dnia 14 marca 2019 r., A & G Fahrschul-Akademie, C-449/17, EU:C:2019:202, pkt 24).

(27) Z powyższego wynika, że w pojęciu tym prawodawca Unii zamierzał zawrzeć określony rodzaj systemu nauczania, który jest wspólny dla wszystkich państw członkowskich, niezależnie od cech własnych każdego z systemów krajowych (wyrok z dnia 14 marca 2019 r., A & G Fahrschul-Akademie, C-449/17, EU:C:2019:202, pkt 25).

(28) Tym samym pojęcie „kształcenia powszechnego lub wyższego” w rozumieniu systemu VAT odsyła co do zasady do zintegrowanego systemu przekazywania wiedzy i kompetencji dotyczącego obszernego i zróżnicowanego zespołu dziedzin, jak również do pogłębiania i rozwoju owej wiedzy i kompetencji przez uczniów i studentów w miarę ich postępów i ich specjalizacji w ramach poszczególnych stopni składających się na ten system (wyrok z dnia 14 marca 2019 r., A & G Fahrschul-Akademie, C-449/17, EU:C:2019:202, pkt 26).

W konsekwencji TSUE orzekł:

(31) Tymczasem należy zauważyć, że choć prawdą jest, że udzielanie lekcji pływania przez szkołę pływania, takie jak to, o którym mowa w postępowaniu głównym, ma pewne znaczenie i realizuje cel leżący w interesie ogólnym, to jednak jest ono nauczaniem specjalistycznym, świadczonym w sposób doraźny, które nie jest samo w sobie równoważne z przekazywaniem wiedzy i kompetencji dotyczących obszernego i zróżnicowanego zespołu dziedzin, a także ich pogłębianiem oraz ich rozwojem, co jest charakterystyczne dla kształcenia powszechnego lub wyższego (zob. analogicznie wyrok z dnia 14 marca 2019 r., A & G Fahrschul-Akademie, C-449/17, EU:C:2019:202, pkt 29; a także postanowienie z dnia 7 października 2019 r., Finanzamt Hamburg-Barmbek-Uhlenhorst, C-47/19, niepublikowane, EU:C:2019:840, pkt 33).

(32) O ile bowiem nie można zanegować znaczenia wiedzy przekazanej w ramach kształcenia związanego z kierowaniem pojazdami samochodowymi oraz nauki żeglarstwa, w szczególności w celu stawienia czoła trudnym sytuacjom, a ogólniej w celu zapewnienia bezpieczeństwa i integralności fizycznej osób, o tyle Trybunał orzekł, odpowiednio, w wyroku z dnia 14 marca 2019 r., A & G Fahrschul-Akademie (C-449/17, EU:C:2019:202) i w postanowieniu z dnia 7 października 2019 r., Finanzamt Hamburg-Barmbek-Uhlenhorst (C-47/19, niepublikowanym, EU:C:2019:840), że tego rodzaju nauczanie nie jest objęte pojęciem „kształcenia powszechnego lub wyższego” w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. i) i j) dyrektywy 2006/112.

(33) Z uwagi na powyższe na pytanie pierwsze należy odpowiedzieć, iż pojęcie „kształcenia powszechnego lub wyższego” w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. i) i j) dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że nie obejmuje ono udzielania lekcji pływania przez szkołę pływania.

Zatem biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz powołane orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-373/19, należy uznać, że świadczone przez Pana osobiście usługi nauki pływania, nauki jazdy na rolakach i nauki jazdy na rowerze nie są usługami obejmującymi kształcenie powszechne na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym i wyższym. Nauczanie to nie ma w świetle ww. orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, charakteru kształcenia powszechnego ani wyższego, gdyż nie wiąże się z przekazywaniem wiedzy i kompetencji dotyczących obszernego i zróżnicowanego zespołu dziedzin, a także ich pogłębianiem oraz rozwojem.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-373/19 jednoznacznie wynika, że udzielanie lekcji pływania, ma pewne znaczenie i realizuje cel leżący w interesie ogólnym, jednak jest ono nauczaniem specjalistycznym, świadczonym w sposób doraźny, które nie jest samo w sobie równoważne z przekazywaniem wiedzy i kompetencji dotyczących obszernego i zróżnicowanego zespołu dziedzin, a także ich pogłębianiem oraz ich rozwojem, co jest charakterystyczne dla kształcenia powszechnego lub wyższego, w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. i) i j) Dyrektywy.

Analiza ww. orzeczenia prowadzi do wniosku, że ma ono również zastosowanie w odniesieniu do innych usług prywatnego nauczania, które są nauczaniem specjalistycznym, świadczonym – tak jak ww. lekcje pływania – w sposób doraźny i które nie spełniają przesłanek do uznania ich za kształcenie powszechne lub wyższe, w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. i) i j) Dyrektywy.

Prowadzone przez Pana zajęcia z nauki pływania, nauki jazdy na rolkach oraz nauki jazdy na rowerze są właśnie takim nauczaniem specjalistycznym, świadczonym w sposób doraźny, które nie stanowi przekazywania wiedzy i kompetencji dotyczących obszernego i zróżnicowanego zespołu dziedzin, a także ich pogłębiania oraz rozwoju. Ponadto co prawda podał Pan, że istnieje związek pomiędzy posiadanymi przez Pana kwalifikacjami a świadczonymi osobiście usługami w zakresie prowadzenia prywatnych lekcji nauki pływania, jazdy na rolkach i jazdy na rowerze, poprzez doskonalenie zdobytych umiejętności i zajęcia wyrównawcze, profilaktykę zdrowotną oraz poprawę zdolności motorycznych i koordynacyjnych, jednakże wskazał Pan jednoznacznie, że zakres świadczonych przez Pana usług nie mieści się w podstawie programowej kształcenia na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym lub wyższym.

Zatem z całokształtu przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że zakres i charakter świadczonych przez Pana usług, określonych we wniosku jako nauka pływania, nauka jazdy na rolkach i nauka jazdy na rowerze nie spełnia przesłanek do uznania tych usług za kształcenie powszechne.

Wobec powyższego, w świetle orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-373/19, nie można uznać, że świadczone przez Pana osobiście usługi nauki pływania, nauki jazdy na rolkach i nauki jazdy na rowerze objęte są pojęciem kształcenia powszechnego lub wyższego. Prowadzone przez Pana nauczanie nie może korzystać ze zwolnienia od podatku dla prywatnego nauczania. Wskazał Pan wprawdzie, że usługi objęte zakresem pytania w złożonym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej są usługami prywatnego nauczania na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym i wyższym i są świadczone przez nauczyciela, jak również wskazał Pan, że świadczone przez Pana usługi w zakresie nauki pływania, jazdy na rolkach i jazdy na rowerze są równoważne z przekazywaniem wiedzy i kompetencji dotyczących obszernego i zróżnicowanego zespołu dziedzin, a także ich pogłębianiem oraz ich rozwojem, co jest charakterystyczne dla kształcenia powszechnego. W świetle ww. orzeczenia TSUE należy jednak stwierdzić, że prowadzona przez Pana nauka pływania, nauka jazdy na rowerze oraz nauka jazdy na rolkach nie ma charakteru kształcenia powszechnego ani wyższego, gdyż nie wiąże się z przekazywaniem wiedzy i kompetencji dotyczących obszernego i zróżnicowanego zespołu dziedzin, a także ich pogłębiania oraz rozwoju. Prowadzone zajęcia wpisują się w zakres edukacji sportowej, a tym samym stanowią nauczanie specjalistyczne, które samo w sobie nie jest równoznaczne z pojęciem „kształcenia powszechnego lub wyższego”.

W konsekwencji świadczone przez Pana usługi nauki pływania, nauki jazdy na rowerze i nauki jazdy na rolkach nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy o VAT. 

Zatem Pana stanowisko w zakresie pytania nr 1, zgodnie z którym korzysta Pan ze zwolnienia z podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy o VAT, gdyż prowadzi Pan usługi prywatnego nauczania nauki pływania, jazdy na rowerze i jazdy na rowerze na poziomie podstawowym oraz ponadpodstawowym, a świadczy te usługi jako dyplomowany nauczyciel wychowania fizycznego, należało uznać za nieprawidłowe.

Dalsze Pana wątpliwości w sprawie dotyczą zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy o VAT dla świadczonych usług organizacji obozów i kolonii.

Z opisu sprawy wynika, że organizuje Pan obozy i kolonie dla dzieci w wieku szkolnym tj. klas 1-3 oraz 4-8 szkoły podstawowej, jak również dla młodzieży ze szkół średnich (również w ramach swojej działalności gospodarczej). Organizuje Pan przedmiotowe obozy i kolonie z zachowaniem przepisów prawnych o pomocy społecznej o systemie oświaty oraz przepisów prawnych - Prawo oświatowe. Świadczone przez Pana usługi organizacji obozu oraz organizacji kolonii, stanowią usługę w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą wykonywaną w formach i na zasadach określonych w ustawie z dnia 7 września 1991 r. - o systemie oświaty (art. 92a - 92t) oraz w ustawie z dnia 24 listopada 2017 r. - o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych (art. 22 - art. 32). Zgłasza Pan do Kuratorium Oświaty każdorazowy wyjazd na obóz, na kolonię (na podstawie art. 92d ustawy z dnia 7 września 1991 r. - o systemie oświaty). Na przedmiotowych obozach/koloniach zapewnia Pan uczestnikom wyżywienie, noclegi, jak również zajęcia sportowo-rekreacyjne. Korzysta Pan wówczas z usług innych podmiotów oferujących nocleg (np. ośrodek wypoczynkowy) oraz wyżywienie (np. katering) - nabywa Pan te usługi, natomiast zajęcia sportowo-rekreacyjne organizuje Pan samodzielnie. Na czas trwania obozu lub kolonii zleca Pan wykonywanie obowiązków nauczyciela dwóm lub trzem zleceniobiorcom w zależności od ilości uczestników na danym obozie.

Organizując obóz oraz kolonie działa Pan we własnym imieniu i na własny rachunek. Dostawa wszystkich towarów i usług w ramach organizacji obozu oraz kolonii jest ściśle związana z usługą organizacji wypoczynku dla dzieci i młodzieży oraz ww. usługi i dostawa towarów są niezbędne do wykonania usługi podstawowej, jaką jest organizacja wypoczynku dla dzieci i młodzieży.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy:

Zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane:

 a) w formach i na zasadach określonych w przepisach o pomocy społecznej, w przepisach o systemie oświaty oraz w przepisach ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe (Dz. U. z 2020 r. poz. 910 i 1378 oraz z 2021 r. poz. 4),

 b) przez podmioty sprawujące opiekę nad dziećmi w wieku do 3 lat.

Stosownie do art. 43 ust. 17 ustawy:

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

 1) nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub

 2) ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

W świetle ww. przepisu art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy należy stwierdzić, że jeżeli świadczone usługi będą stanowiły usługi opieki nad dziećmi i młodzieżą i opieka ta sprawowana będzie w formach i na zasadach określonych w przepisach o pomocy społecznej, o systemie oświaty oraz w przepisach ustawy Prawo oświatowe, to usługi opieki będą objęte zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy o VAT.

Dla zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie ww. przepisów istotne jest spełnienie zawartych w tych przepisach warunków. Zwrócić należy uwagę, że powyższe uregulowania odsyłają bezpośrednio do przepisów o systemie oświaty.

Zgodnie z art. 92a ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 750 ze zm.):

Stosownie do art. 92c ust. 1 ustawy o systemie oświaty:

Organizatorami wypoczynku mogą być:

 1) szkoły i placówki;

 2) przedsiębiorcy wpisani do rejestru organizatorów turystyki i przedsiębiorców ułatwiających nabywanie powiązanych usług turystycznych, o którym mowa w art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 24 listopada 2017 r. o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych (Dz.U. z 2023 r. poz. 2211);

 3) osoby fizyczne, osoby prawne i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, inne niż wymienione w pkt 1 i 2, organizujące wypoczynek w celu:

 a) niezarobkowym albo

 b) zarobkowym, jeżeli organizowany wypoczynek nie stanowi imprezy turystycznej, o której mowa w art. 4 pkt 2 ustawy z dnia 24 listopada 2017 r. o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych.

Zgodnie z art. 92c ust. 2 ustawy o systemie oświaty:

Organizator wypoczynku zapewnia:

 1) bezpieczne i higieniczne warunki wypoczynku, w szczególności organizuje wypoczynek w obiekcie lub na terenie spełniającym wymagania ochrony przeciwpożarowej, ochrony środowiska oraz warunki higieniczno-sanitarne, określone w przepisach o ochronie przeciwpożarowej, ochronie środowiska i Państwowej Inspekcji Sanitarnej, a w przypadku wypoczynku z udziałem dzieci i młodzieży niepełnosprawnej - organizuje wypoczynek w obiekcie lub na terenie dostosowanym do potrzeb wynikających z rodzaju niepełnosprawności uczestników wypoczynku;

 2) kadrę wypoczynku, którą stanowią:

 a) kierownik wypoczynku i wychowawcy wypoczynku spełniający warunki, o których mowa w art. 92p ust. 1-6; liczba wychowawców wypoczynku jest odpowiednia do liczby uczestników wypoczynku,

 b) w zależności od programu wypoczynku i realizowanych zajęć - trenerzy i instruktorzy sportu, rekreacji, animacji kulturalno-oświatowej, lektorzy języka i inne osoby prowadzące zajęcia podczas wypoczynku, które spełniają następujące warunki:

- mają ukończone 18 lat,

- posiadają co najmniej wykształcenie średnie lub średnie branżowe,

- posiadają wiedzę, doświadczenie i umiejętności niezbędne do realizowanych zajęć;

 3) dostęp do opieki medycznej:

 a) w ramach świadczeń opieki zdrowotnej udzielanych na zasadach określonych w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. z 2024 r. poz. 146) lub

 b) na podstawie umowy zawartej z lekarzem, pielęgniarką lub ratownikiem medycznym;

 4) program wypoczynku i zajęcia dostosowane do wieku, zainteresowań i potrzeb uczestników, ich stanu zdrowia, sprawności fizycznej i umiejętności;

 5) żywienie zgodne z zasadami higieny żywienia określonymi w ustawie z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz.U. z 2023 r. poz. 1448);

 6) bezpieczne korzystanie z wyznaczonego obszaru wodnego zgodnie z ustawą z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych (Dz.U. z 2023 r. poz. 714);

 7) bezpieczne przebywanie w górach oraz na zorganizowanych terenach narciarskich zgodnie z ustawą z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie i ratownictwie w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich (Dz.U. z 2023 r. poz. 1154).

Należy w tym miejscu zauważyć, że ww. ustawa nie określa żadnych szczególnych wymagań co do formy prawnej, ani też warunków organizacyjno-finansowych, które powinien spełnić organizator. Ustala się jedynie wymagania dotyczące samych form wypoczynku: obowiązkiem organizatorów jest zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków wypoczynku i właściwej opieki wychowawczej, a także zatrudnienie odpowiednio przygotowanej kadry pedagogicznej.

W myśl art. 92d ust. 1 ustawy o systemie oświaty:

W świetle art. 92t pkt 1 ustawy o systemie oświaty:

Zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 30 marca 2016 r. w sprawie wypoczynku dzieci i młodzieży (Dz. U. z 2016 r. poz. 452 ze zm.):

Organizator wypoczynku zgłasza kuratorowi oświaty zamiar zorganizowania wypoczynku:

 1) w przypadku wypoczynku organizowanego w okresie ferii letnich oraz wiosennej przerwy świątecznej - od dnia 1 marca w roku szkolnym, w którym organizowany jest wypoczynek, jednak nie później niż na 21 dni przed terminem rozpoczęcia wypoczynku, a w przypadku organizowania półkolonii lub wypoczynku za granicą - nie później niż na 14 dni przed terminem rozpoczęcia wypoczynku;

 2) w przypadku wypoczynku organizowanego w okresie ferii zimowych oraz zimowej przerwy świątecznej - od dnia 1 października w roku szkolnym, w którym organizowany jest wypoczynek, jednak nie później niż na 21 dni przed terminem rozpoczęcia wypoczynku, a w przypadku organizowania półkolonii lub wypoczynku za granicą - nie później niż na 14 dni przed terminem rozpoczęcia wypoczynku.

Natomiast w myśl § 2 ust. 2 rozporządzenia w sprawie wypoczynku dzieci i młodzieży:

W pierwszej kolejności odnosząc się do organizacji obozów i kolonii wskazać należy, że w art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług zostały przewidziane szczególne zasady opodatkowania dla usług turystyki.

Zgodnie z art. 119 ust. 1 ustawy:

W świetle art. 119 ust. 2 ustawy:

Powyższe regulacje odnoszą się do usług, które w całości składają się na usługę turystyczną. Użyte w tym przepisie słowa „w szczególności” oznaczają, że jest to katalog otwarty. Konsekwentnie, inne usługi stanowiące składnik usługi turystycznej również powinny być uwzględnione. Czynnikiem wyróżniającym konkretną czynność jako usługę jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie określa jednoznacznie jakiego rodzaju usługi są usługami nabywanymi dla bezpośredniej korzyści, to na podstawie przepisu art. 119 ust. 2 ustawy przyjąć należy, iż nabycie tych usług i towarów, które zaspokajają potrzeby i oczekiwania turysty w trakcie korzystania z usługi turystycznej, będzie w przypadku wykonywania usług turystyki stanowić element kalkulacyjny do określenia marży.

W myśl art. 119 ust. 3 pkt 2 i 3 ustawy:

Łączne spełnienie powyższych przesłanek przesądza o obligatoryjności zastosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą usług turystyki.

Według art. 119 ust. 3a ustawy:

Przedmiotowa regulacja w sposób kategoryczny zobowiązuje podatników świadczących usługi turystyki do prowadzenia specyficznej dla tego rodzaju działalności ewidencji.

Podstawowym obowiązkiem podatnika podatku od towarów i usług jest prawidłowe opodatkowanie wykonywanych czynności podlegających opodatkowaniu. Tak więc dla prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania usług turystycznych, opodatkowanych wg szczególnej procedury, określonej przepisem art. 119 ust. 1, konieczne jest prowadzenie ewidencji, o której mowa w art. 119 ust. 3a ustawy.

Wskazać należy, że ustawa nie zawiera definicji „usług turystyki”. Nie zawiera także odesłań do definicji zawartych w innych aktach normatywnych. Definicji legalnej usług turystyki nie odnajdujemy również w innych ustawach podatkowych. Odnajdujemy ją natomiast w treści art. 307 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (t. j. Dz. Urz. UE. L. Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.) - poprzednio art. 26 ust. 2 zdanie pierwsze Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC ze zm.). Stosownie do powołanego przepisu, transakcje dokonywane przez biura podróży w zakresie realizacji podróży uznawane są za pojedynczą usługę świadczoną przez biuro podróży na rzecz turysty. Odnosząc się do treści tekstu Dyrektywy w języku francuskim – „Les opérations effectuées par lagence de voyages pour la réalisation du voyage sont considérées comme une prestation de service unique de lagence de voyages au voyageur”, jak też w języku angielskim – „All transactions performed by the travel agent in respect of a journey shall be treated as a single service supplied by the travel agent to the traveller”, należy stwierdzić, że zdanie to powinno być przetłumaczone jako „Wszystkie transakcje dokonywane przez biura podróży w związku z realizacją podróży (imprezy turystycznej) uznawane są za jedną usługę świadczoną przez biuro podróży na rzecz podróżnego”. Należy zaznaczyć, że wprowadzenie Dyrektywy 2006/112/WE miało na celu m.in. jasne przedstawienie przepisów dyrektyw dotyczących podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z definicją Słownika języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, str. 1052 „turystyka” to zorganizowane wyjazdy poza miejsce stałego zamieszkania na dłuższy lub krótszy pobyt, wędrówki po obcym terenie w celach krajoznawczych lub zdrowotnych.

Definicję usług turystycznych odnajdujemy także w szeregu publikacji dotyczących turystyki. I tak, usługi turystyczne są to, podobnie jak inne usługi, wszelkie wymienne, zbywalne czynności, będące wynikiem pracy, związane bezpośrednio lub pośrednio z zaspokajaniem potrzeb przed i w czasie podróży oraz pobytu turystycznego, ale niesłużące bezpośrednio do wytwarzania przedmiotów (por. A. S. Kornak „Ekonomika turystyki” PWN, Warszawa 1979, s. 159).

Inną definicję proponuje S. Wodejko, według którego do usług turystycznych należy zaliczyć wszelkiego rodzaju usługi, których świadczenie jest niezbędne dla turysty w celu umożliwienia dojazdu do miejsca występowania podstawowego dobra (lub dóbr) turystycznego, pobytu w tym miejscu oraz powrotu do stałego miejsca zamieszkania (S. Wodejko „Czynniki wpływające na rozwój turystyki międzynarodowej”, Ruch turystyczny – Monografie, Warszawa 1975, z. 15, s. 83).

Pakietem usług nazywa się w turystyce zestaw usług turystycznych służących zaspokojeniu kompleksowych potrzeb. Pakiet usług bywa kombinacją dwóch (np. hotel i wyżywienie, przejazd i nocleg) lub więcej elementów oferowanych przez sprzedawcę jako jeden produkt po określonej cenie (por. J. Altkorn „Marketing w turystyce”, Warszawa 2002 r., s. 99).

Zatem usługa turystyki to kompleksowa usługa świadczona na rzecz turysty, która obejmuje swym zakresem cząstkowe usługi, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć. Za usługi turystyki należy więc uznać zorganizowane lub indywidualne wyjazdy wypoczynkowe połączone z rekreacją i rozrywką (tzn. kompleksowym programem imprez).

Z powyższego wynika, że usługi nabyte stanowią elementy składowe określonej usługi turystycznej.

Biorąc pod uwagę przedstawione rozważania, stwierdzić należy, że procedura opodatkowania określona w art. 119 jest procedurą szczególną, przewidującą uregulowania specyficzne dla działalności turystycznej i stanowiąca odstępstwo od ogólnych zasad opodatkowania podatkiem VAT.

Podkreślenia wymaga fakt, iż cytowane przepisy art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług są zbieżne z przepisami Dyrektywy. I tak, zgodnie z art. 306 Dyrektywy:

Z brzmienia powyższego przepisu wynika jednoznacznie, że dotyczy on świadczeń nabywanych od innych podatników.

Zgodnie z art. 307 Dyrektywy:

Z kolei, na mocy art. 308 Dyrektywy:

W tym miejscu warto przytoczyć wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE z 25 października 2012 r. w sprawie C-557/11 mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 267 TFUE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Naczelny Sąd Administracyjny (Polska). W pkt 19 tego wyroku Trybunał wskazał, że:

W cytowanym wyroku TSUE podkreślił, iż Trybunał już w przeszłości orzekł, że szczególna procedura opodatkowania biur podróży znajduje zastosowanie wyłącznie do świadczeń nabywanych od podmiotów trzecich. Ta sama linia rozumowania doprowadziła Trybunał do orzeczenia, że procedura ta nie dotyczy usług przewozu świadczonych bez pośredników, które podlegają przepisom ogólnym mającym zastosowanie do przedsiębiorstw transportowych (wyrok z dnia 27 października 1992 r. w sprawie C-74/91 Komisja przeciwko Niemcom, Rec. s. I 5437, pkt 26). Trybunał wywiódł stąd, że w sytuacji gdy podmiot gospodarczy podlegający przepisom o szczególnej procedurze opodatkowania biur podróży świadczy za cenę ryczałtową usługi złożone w części z jego własnych usług, a w części ze świadczeń innych podatników, procedura szczególna znajduje zastosowanie tylko do świadczeń podmiotów trzecich (zob. podobnie ww. wyrok w sprawach połączonych Madgett i Baldwin, pkt 47).

W tym też kontekście należy rozpatrywać pojęcie „pojedynczej usługi” zawarte w art. 307 i 308 Dyrektywy. Pojęcie to obejmuje tylko świadczenia nabywane od innych podatników. Natomiast zasada dotycząca pojedynczej usługi znajduje zastosowanie w ramach ogólnych zasad opodatkowania podatkiem VAT i nie wpływa na interpretację tego pojęcia w ramach szczególnej procedury opodatkowania biur podróży.

Należy również wskazać, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 13 października 2005 r. (C-200/04, Finanzamt Heidelberg v. iSt internationale Sprach – und Studienreisen GmbH), badając zakres świadczenia usług turystycznych zwrócił uwagę, że definicji podróży nie można ograniczyć ze względu na jej cel. Usługa turystyczna może bowiem obejmować także wyjazd edukacyjny. W wyroku tym Trybunał stwierdził, że:

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Trybunał zwrócił uwagę, że nawet jeżeli usługa ma charakter edukacyjny, podróż może stanowić jej istotny i znaczący element. Tym bardziej, że pojęcia opisujące zwolnienia podatkowe należy interpretować ściśle.

Jak wskazał również NSA w wyroku z 4 lutego 2016 r. sygn. akt I FSK 1768/14:

A zatem, usługa turystyki, o której mowa w art. 119 ustawy, to świadczenie złożone, na które składa się szereg usług takich jak np. hotel, wyżywienie, transport, mających na celu zorganizowanie pobytu klientowi poza miejscem jego zamieszkania. Usługi te są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość (jedną usługę, jeden produkt). Wobec tego, aby daną usługę uznać za usługę turystyki, powinna ona być usługą składającą się z więcej niż jednego świadczenia, świadczący usługę musi działać na rzecz nabywcy we własnym imieniu i na własny rachunek, oraz przy świadczeniu usługi musi nabywać towary i usługi od innych podmiotów dla bezpośredniej korzyści turysty.

W tym miejscu należy również wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług, jak również Dyrektywa 112 nie zawierają definicji pojęć „biuro podróży” oraz „organizator wycieczek turystycznych”. W sprawach połączonych C-308/96 i C-94/97 Commissioners of Customs and Excise v T.P. Madgett, R.M. Baldwin and The Howden Court Hotel Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) uznał, że specjalne zasady opodatkowania agentów turystycznych i biur podróży, określone w artykule 26 VI Dyrektywy 77/388, mają zastosowanie do podmiotów gospodarczych, nawet jeśli nie są one formalnie agentami turystycznymi ani biurami podróży, o ile organizują one wycieczki lub wyjazdy zorganizowane we własnym imieniu i powierzają innym podatnikom wykonanie usług związanych z tą działalnością. To stanowisko podtrzymano następnie w wyroku w sprawie C-200/04 ISt internationale Sprach und Studienreisen GmbH (pkt 22). Szeroka wykładnia art. 306 i n. dyrektywy 112 popierana jest także w orzecznictwie krajowym (wyrok NSA z 4 lutego 2016 r., I FSK 1768/14, a także wyrok WSA w Gliwicach z 28 marca 2011 r., III SA/Gl 2746/10, CBOSA).

Z powyższego orzecznictwa wynika, że procedura szczególna wynikająca z art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług ma zastosowanie nie tylko w stosunku do typowych biur podróży, ale także w stosunku do innych podmiotów, które dokonują podobnych czynności w ramach swojej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w odniesieniu do usługi organizacji przez Pana obozów oraz kolonii dla dzieci i młodzieży, mamy do czynienia z czynnością złożoną, zawierającą elementy charakterystyczne dla usług turystycznych.

Jak wskazano w powołanym art. 119 ust. 2 ustawy, przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składniki świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie.

Zatem, procedura szczególna wynikająca z art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług ma zastosowanie nie tylko w stosunku do typowych biur podróży, ale także w stosunku do innych podmiotów, które dokonują podobnych czynności w ramach swojej działalności gospodarczej.

W odniesieniu do powyższego zauważyć należy, że – jak Pan wskazał w opisie sprawy – w zakresie organizacji obozów oraz kolonii działa Pan na rzecz uczestników we własnym imieniu i na własny rachunek jak również nabywa Pan świadczenia od innych podatników dla bezpośredniej korzyści uczestników. Organizując obóz nabywa Pan w szczególności usługi transportu, wyżywienia, noclegów, gastronomiczne, ubezpieczenia, opieki wykwalifikowanej kadry, wstępów na obiekty sportowe. Również organizując kolonie nabywa Pan usługi w zakresie transportu, wyżywienia, gastronomiczne, ubezpieczenia, opieki wykwalifikowanej kadry, wstępów na obiekty sportowe.

Wymienione wyżej usługi nabywane od innych podatników są ściśle związane z usługą organizacji wypoczynku dla dzieci i młodzieży w ramach obozu oraz kolonii. Usługi te są niezbędne do wykonania usługi podstawowej jaką jest organizacja wypoczynku dla dzieci i młodzieży. Czynności wymienione w opisie sprawy stanowią usługę kompleksową w zakresie organizowania obozu oraz kolonii, w ramach których zapewniane są: transport, noclegi, wyżywienie, całodobowa opieka nad dziećmi, organizacja zajęć sportowych, doskonalenie jazdy na rowerze, na rolkach oraz pływania, zajęcia rekreacyjne.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy, w odniesieniu do organizowanych przez Pana usług wypoczynku w formie obozu oraz kolonii dla dzieci i młodzieży należy zauważyć, że będą zawierać one wszelkie cechy charakterystyczne dla usług turystycznych, dla których ustawa o podatku od towarów i usług określa szczególny sposób opodatkowania przewidziany w art. 119 ustawy.

Jak wyżej wskazano, w przypadku gdy przy świadczeniu usługi turystyki, oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, podatnik wykonuje we własnym zakresie część świadczeń w ramach tej usługi, zwanych dalej „usługami własnymi”, odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29a ustawy.

Należy podkreślić, że do towarów/usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty można zaliczyć jedynie takie towary/usługi, które będzie nabywał Pan od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty i nie będą stanowić one jednocześnie „środków” do wyświadczenia usługi własnej, która następnie staje się elementem kompleksowej usługi turystycznej.

Natomiast wszelkie towary/usługi jakie będzie Pan nabywał dla wyświadczenia usługi własnej, stanowiącej następnie element usługi turystyki, należy uznać za wydatki dotyczące usług własnych.

W tym miejscu wskazać należy, że ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy korzystają świadczone usługi opieki, jeżeli stanowią usługi opieki nad dziećmi i młodzieżą i opieka ta sprawowana jest w formach i na zasadach określonych w przepisach o systemie oświaty.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy wskazać należy, że ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy korzysta jedynie, świadczona przez Pana w ramach ww. usługi organizacji obozów i kolonii dla dzieci i młodzieży, usługa w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą, wykonywana w formach i na zasadach określonych w przepisach ustawy o systemie oświaty oraz Prawo oświatowe.

Natomiast pozostałe usługi realizowane w ramach organizacji obozów i kolonii, których - jak wskazano powyżej - zasadniczym celem jest wypoczynek, nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy.

Pana wątpliwości w sprawie dotyczą również zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy o VAT dla świadczonych usług organizacji półkolonii.

Z opisu sprawy wynika, że w ramach organizacji świadczonych usług organizuje i będzie organizował Pan półkolonie. Półkolonie, tak, jak dotychczas będą organizowane podczas ferii zimowych oraz w okresie wakacji.

Świadczone przez Pana usługi organizacji półkolonii, również stanowią usługę w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą wykonywaną w formach i na zasadach określonych w ustawie z dnia 7 września 1991 r. - o systemie oświaty (art. 92a - 92t) oraz w ustawie z dnia 24 listopada 2017 r. - o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych (art. 22 - art. 32). Półkolonie są i będą zgłaszane do kuratorium oświaty.

Podstawowym celem półkolonii jest i będzie opieka nad dziećmi w wieku szkolnym połączona z aktywnym wypoczynkiem i nabywaniem nowych umiejętności ruchowych i społecznych oraz profilaktyka zdrowego trybu życia.

W ramach organizacji półkolonii, która oferuje aktywny wypoczynek, naukę pływania, naukę jazdy na rolkach, a w okresie zimowym naukę jazdy na nartach świadczone będą również usługi dodatkowe: transport oraz wyżywienie. Podczas organizowania przedmiotowych półkolonii korzysta Pan z usług innych podmiotów oferujących np. wyżywienie (katering), natomiast zajęcia sportowo-rekreacyjne organizuje Pan samodzielnie (wtedy nie korzysta z usług innych podmiotów). W przypadku półkolonii usługi dodatkowe typu transport, wyżywienie nie są niezbędne do wykonania usługi podstawowej.

Odnosząc się do organizowanych przez Pana półkolonii należy wskazać, że w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego, świadczone przez Pana usługi organizacji półkolonii obejmują swym zakresem usługi w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą wykonywane w formach i na zasadach określonych w przepisach o systemie oświaty. Zatem może Pan skorzystać ze zwolnienia na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy w przypadku świadczenia tych usług.

Ponadto z treści art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy wynika także, że zakresem określonego w nim zwolnienia jest objęta nie tylko opieka nad dziećmi i młodzieżą, ale również dostawa towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związanych – pod warunkiem jednak, że są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej i ich głównym celem nie jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez Pana, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności, w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Z okoliczności sprawy wynika, że w odniesieniu do organizowanych półkolonii nabywane przez Pana usługi dodatkowe (transport, wyżywienie) są ściśle związane z usługą organizacji wypoczynku dla dzieci i młodzieży. Jednak wskazał Pan jednoznacznie, że usługi dodatkowe typu transport, wyżywienie nie są niezbędne do wykonania usługi podstawowej. Zatem w przedmiotowej sprawie występują przesłanki, o których mowa w art. 43 ust. 17 ustawy, wyłączające zwolnienie od podatku i tym samym ww. świadczenia dodatkowe, które są zapewniane przez Pana w ramach organizacji półkolonii nie korzystają ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy.

Podsumowując, świadczone przez Pana usługi organizacji półkolonii w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy. Natomiast świadczenia dodatkowe (transport, wyżywienie), które są zapewniane przez Pana w ramach organizacji półkolonii, nie korzystają ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy ponieważ – jak Pan wskazał - nie są niezbędne do wykonywania usługi podstawowej.

Zatem, oceniając całościowo Pana stanowisko w zakresie pytania nr 2, zgodnie z którym w zakresie świadczenia usług organizacji obozów, kolonii i półkolonii przysługuje Panu zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy o VAT, należy uznać je za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Pana w złożonym wniosku. Biorąc pod uwagę powyższe, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnosząc się do powoływanych przez Pana interpretacji indywidualnych należy wskazać, że rozstrzygnięcia te zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie wiążą w sprawach innych podatników, co jest zrozumiałe zważywszy na różnorodność i odmienność okoliczności faktycznych występujących w każdej z indywidualnych spraw podlegających rozstrzygnięciu. Ocena omawianej kwestii, tj. zwolnienia od podatku świadczonych przez Pana usług polegających na organizacji wypoczynku w formie kolonii, obozu oraz półkolonii, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest kwestią uniwersalną, dającą się odnieść do ogólnych okoliczności w analizowanych sprawach, lecz opiera się na wielu przesłankach podnoszonych wyżej przez organ podatkowy i powinna być dokonywana z punktu widzenia każdego odrębnego stanu faktycznego. We wskazanych interpretacjach zakres okoliczności faktycznych nie jest tożsamy do sprawy będącej przedmiotem wydanego rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie. Ponadto specyfika działalności podmiotów jest na tyle różnorodną, że niekiedy nawet podobne okoliczności faktyczne nie spowodują analogicznych konsekwencji dla przedsiębiorcy, a tym samym nie mogą być tożsamo traktowane.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

   - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

   - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

   - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi  (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

  - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

   - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.