Zwolnienie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży nieruchomości stanowiących towar handlowy, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 lipca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 19 lipca 2024 r.  o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży nieruchomości stanowiących towar handlowy, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 8 października 2024 r. (wpływ).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

... spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą (...) (dalej jako „Wnioskodawca”), prowadzi działalność gospodarczą między innymi w zakresie handlu nieruchomościami w postaci lokali mieszkalnych.

Nieruchomości są nabywane przez Wnioskodawcę od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Nabywane nieruchomości wymagają remontu. Zjawisko to w praktyce gospodarczej jest powszechnie nazywane „house flipingiem”. W dużym uproszczeniu, nieruchomość jest nabywana przez Wnioskodawcę w stanie wymagającym remontu lub odpowiedniego odświeżenia wizualnego (dostosowania do obecnych standardów rynkowych). Bardzo często prace związane z flipowaniem dotyczą wyremontowania danej nieruchomości (przemalowanie ścian, wymiana mebli itp.). Zdarza się, iż prace związane z nabytymi nieruchomościami mają charakter modernizacyjny, tj. wymiana elektryki, modernizacja instalacji wodno-kanalizacyjnej, zmiana układu pomieszczeń, termomodernizacja budynku lub lokalu i inne prace, które mogą podnieść wartość gospodarczą nieruchomości.

Żadna z nabywanych przez Wnioskodawcę nieruchomości nie jest wprowadzana do ewidencji środków trwałych. Daną nieruchomość Wnioskodawca traktuje jako towar handlowy. Od danych nieruchomości nie są dokonywane odpisy amortyzacyjne.

W celu podniesienia wartości rynkowej nieruchomości oraz późniejszej maksymalizacji zysków z jej sprzedaży, Wnioskodawca zamierza dokonać na terenie nieruchomości szeregu prac remontowo - wykończeniowych lub budowlanych. Prace te mogą między innymi polegać na rozbudowie, przebudowie, pracach remontowo - wykończeniowych, adaptacji pomieszczeń, modernizacji oraz rewitalizacji nieruchomości. Wnioskodawca może również wystąpić o niezbędne pozwolenia w celu dokonania powyższych prac.

Wydatki poniesione na powyższe prace przekroczą 30% wartości początkowej nieruchomości i zostaną zaksięgowane na rozliczeniach międzyokresowych kosztów. Wydatki zostaną zaliczone w koszty księgowe i podatkowe w dacie zbycia poszczególnych, wydzielonych lokali w nieruchomości.

Ponadto, od żadnego z powyższych nabyć czy też nabywanych towarów i usług dla celów remontowych/modernizacyjnych Wnioskodawca nie dokonuje odliczenia VAT.

Każdorazowo, przy sprzedaży nieruchomości mija okres 2 lat od ich pierwszego oddania do użytkowania (pierwszego zasiedlenia dokonywanego przez któregoś z wcześniejszych właścicieli nieruchomości).

Uzupełnienie zdarzenia przyszłego

W uzupełnieniu wniosku przedstawili Państwo ponownie opis sprawy jak we wniosku z 19 lipca 2024 r.,  a następnie w dalszej części uzupełnienia wniosku wskazali Państwo:

Na dzień składania wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Spółka nie jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

Należy doprecyzować, iż prace remontowo-budowlane, o których mowa we wniosku będą przeprowadzane tylko w istniejącej substancji budynku, w ramach istniejącej bryły budynku na zasadzie przebudowy jego wnętrza. Żadna z tych czynności nie doprowadzi do powstania nowej substancji budynku, nie ulegnie zmianie bryła.

Pytanie

Czy prawidłowa jest interpretacja Wnioskodawcy, iż ze względu na fakt, że nabywane przez Niego nieruchomości nie są wprowadzane do ewidencji środków trwałych, a są traktowane przez Wnioskodawcę jako towar handlowy, to przy ustalaniu momentu pierwszego zasiedlenia, o którym mowa w art. 2 pkt 14 Ustawy o VAT, nie powinien brać pod uwagę wartości ponoszonych nakładów mogących przekroczyć 30% wartości początkowej tych nieruchomości, gdyż nie są one traktowane przez Wnioskodawcę jako środek trwały, a tym samym w stosunku do dokonywanych przez Niego dostaw powinno przysługiwać Mu zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku gdy nabywane przez Niego nieruchomości nie są wprowadzane do ewidencji środków trwałych, a są traktowane przez Wnioskodawcę jako towar handlowy, to przy ustalaniu momentu pierwszego zasiedlenia, o którym mowa w art. 2 pkt 14 Ustawy o VAT, nie będzie miało znaczenia czy koszty remontu przekroczą 30% wartości zakupowej czy też będą poniżej 30%, gdyż nie są one traktowane przez Wnioskodawcę jako środek trwały, co też w konsekwencji powoduje, że w stosunku do dokonywanych dostaw przysługuje Mu prawo do zwolnienia dostawy tych nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:

Sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do powołanych powyżej przepisów budynki/budowle oraz grunt spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego, należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1048 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o własności lokali”.

Stosownie do art. 7 ust. 1 i ust. 2 ustawy o własności lokali:

Odrębną własność lokalu można ustanowić w drodze umowy, a także jednostronnej czynności prawnej właściciela nieruchomości albo orzeczenia sądu znoszącego współwłasność. Umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu powinna być dokonana w formie aktu notarialnego; do powstania tej własności niezbędny jest wpis do księgi wieczystej.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o własności lokali:

Samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej „lokalami”, mogą stanowić odrębne nieruchomości.

O możliwości wyodrębnienia prawnego lokalu decyduje przesłanka samodzielności.

Zgodnie z art. 2 ust. 3 ustawy o własności lokali, spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 1a-2, a więc potwierdzających samodzielność lokalu, stwierdza starosta w formie zaświadczenia.

Oznacza to, że dokumentem kluczowym dla potwierdzenia prawnego wyodrębnienia danego lokalu jest uzyskanie zaświadczenia o samodzielności lokalu, wydanego przez odpowiedni organ władzy publicznej.

Z powyższych przepisów wynika, że odrębną nieruchomość może stanowić samodzielny lokal, a dla powstania odrębnej własności lokali niezbędny jest wpis do księgi wieczystej mający charakter konstytutywny. Bez wpisu do księgi wieczystej odrębna własność lokalu (części budynku) nie może skutecznie powstać. Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług lokal ten staje się odrębnym od budynku towarem i stanowi samodzielny przedmiot czynności podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem.

Nie każda jednak czynność, która stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność jest opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzą Państwo działalność gospodarczą między innymi w zakresie handlu nieruchomościami w postaci lokali mieszkalnych.

Nieruchomości są nabywane przez Państwa od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Żadna z nabywanych przez Państwa nieruchomości nie jest wprowadzana do ewidencji środków trwałych. Od danych nieruchomości nie są dokonywane odpisy amortyzacyjne. Daną nieruchomość traktują Państwo jako towar handlowy.

Uwzględniając okoliczności sprawy należy stwierdzić, że planowana sprzedaż poszczególnych lokali mieszkalnych będzie dostawą dokonywaną przez podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym, sprzedaż poszczególnych lokali mieszkalnych będzie stanowiła – wskazaną w art. 7 ust. 1 ustawy – dostawę towarów, która zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wyjaśnić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dla dostawy towarów zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

I tak, stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a)dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b)pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Kwestia pierwszego zasiedlenia została uregulowana w art. 2 pkt 14 ustawy, zgodnie z którym:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pierwszym zasiedleniu rozumie się przez to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a)wybudowaniu lub

b)ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie budynku, budowli lub ich części do używania, jak również jego sprzedaż bądź najem. Zatem, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do sprzedaży, zajęcia budynku, budowli lub ich części, najmu, ich używania, w tym na potrzeby własne. Pierwsze zasiedlenie budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w przypadku sprzedaży, najmu jak również w sytuacji, w której po wybudowaniu budynek, budowlę lub ich części oddano w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku, budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika czy też potrzeby własne osoby fizycznej – bowiem w ww. przypadkach dochodzi do korzystania z budynku, budowli lub ich części.

W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

a)w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b)dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Podkreślić w tym miejscu należy, że termin „ulepszenia” zawarty w ustawie o podatku od towarów i usług odwołuje się do przepisów o podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U z 2023 r. poz. 2805 ze zm.):

Jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10.000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10.000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Ulepszeniem środka trwałego – w rozumieniu ustawy podatkowej – jest więc:

·przebudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, w wyniku których nastąpi jego dostosowanie do zmienionych potrzeb funkcjonalnych, użytkowych lub technicznych;

·rozbudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, które powiększają ten środek trwały;

·rekonstrukcja środka trwałego, tj. wykonanie prac, w wyniku których nastąpi odtworzenie zniszczonego środka trwałego do jego poprzedniego stanu;

·adaptacja środka trwałego, tj. wykonanie prac mających na celu przystosowanie danego środka trwałego do spełniania odmiennych funkcji od tych, dla których został zbudowany lub użytkowany;

·modernizacja środka trwałego, tj. unowocześnienie środka trwałego.

Powyższy przepis wskazuje, że na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi. Pod pojęciem tym należy rozumieć takie czynności, jak przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja lub modernizacja środka trwałego, które podnoszą jego wartość techniczną, użytkową, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu, niż pierwotne przeznaczenie albo nadanie temu składnikowi innych cech użytkowych.

Zatem nieruchomości (np. budynki, lokale mieszkalne), które nie będą stanowić u podatnika środka trwałego, nie mogą ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ponieważ pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy, odsyłając do przepisów o podatku dochodowym, dotyczy wyłącznie ulepszenia środków trwałych.

Z opisu sprawy wynika, że prowadząc działalność gospodarczą w zakresie handlu nieruchomościami nabywają Państwo lokale mieszkalne. Nabywane przez Państwa nieruchomości wymagają remontu lub odpowiedniego odświeżenia wizualnego (dostosowania do obecnych standardów rynkowych).

Daną nieruchomość traktują Państwo jako towar handlowy. Żadna z nabywanych przez Państwa nieruchomości nie jest wprowadzana do ewidencji środków trwałych. Od danych nieruchomości nie są dokonywane odpisy amortyzacyjne.

W celu podniesienia wartości rynkowej nieruchomości oraz późniejszej maksymalizacji zysków z jej sprzedaży, zamierzają Państwo dokonać na terenie nieruchomości szeregu prac remontowo - wykończeniowych lub budowlanych. Prace te mogą między innymi polegać na rozbudowie, przebudowie, pracach remontowo - wykończeniowych, adaptacji pomieszczeń, modernizacji oraz rewitalizacji nieruchomości. Mogą Państwo również wystąpić o niezbędne pozwolenia w celu dokonania powyższych prac.

Wydatki poniesione na powyższe prace przekroczą 30% wartości początkowej nieruchomości. Od żadnego z powyższych nabyć czy też nabywanych towarów i usług dla celów remontowych/modernizacyjnych nie dokonują Państwo odliczenia VAT.

Prace remontowo-budowlane będą przeprowadzane tylko w istniejącej substancji budynku, w ramach istniejącej bryły budynku na zasadzie przebudowy jego wnętrza. Żadna z tych czynności nie doprowadzi do powstania nowej substancji budynku, nie ulegnie zmianie bryła.

Każdorazowo, przy sprzedaży nieruchomości mija okres 2 lat od ich pierwszego oddania do użytkowania (pierwszego zasiedlenia dokonywanego przez któregoś z wcześniejszych właścicieli nieruchomości).

Mając na uwadze powyższe, jak wskazali Państwo w opisie sprawy, nabywają Państwo nieruchomości (lokale mieszkalne), które wymagają prac remontowo - wykończeniowych lub budowlanych polegających na rozbudowie, przebudowie, pracach remontowo - wykończeniowych, adaptacji pomieszczeń, modernizacji oraz rewitalizacji nieruchomości. Należy jednak podkreślić, że lokale mieszkalne są traktowane przez Państwa jako „towar handlowy”. Tym samym, skoro nie mamy do czynienia ze środkami trwałymi, nakłady ponoszone przez Państwa w celu wykonania prac remontowo - wykończeniowych lub budowlanych lokali mieszkalnych, nie stanowią ulepszenia w rozumieniu art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od prawnych. Jak już zaznaczono powyżej, na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi.

W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że dla dostawy lokali mieszkalnych będą spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, bowiem – jak wynika z opisu sprawy - do pierwszego zasiedlenia doszło przez któregoś z wcześniejszych właścicieli nieruchomości, a pomiędzy pierwszym zajęciem, a planowaną datą sprzedaży upłynie każdorazowo okres powyżej 2 lat. Tym samym dostawa lokali mieszalnych nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, jak również pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą ww. lokali mieszkalnych minie okres dłuższy niż dwa lata.

W związku z powyższym planowana sprzedaż przedmiotowych lokali mieszkalnych stanowiących towar handlowy będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. W przedmiotowej sprawie nie ma znaczenia okoliczność, że wydatki na zakup towarów i usług związanych z pracami remontowo - wykończeniowymi lub budowlanymi przekroczą 30% wartości początkowej nieruchomości. Ponadto, w związku z pracami remontowo-budowlanymi nie powstanie nowa substancja budynku, nie ulegnie zmianie bryła, ponieważ ww. prace będą przeprowadzane tylko w istniejącej substancji budynku, w ramach istniejącej bryły budynku na zasadzie przebudowy jego wnętrza.

Tym samym, do planowanej transakcji sprzedaży lokali mieszkalnych zastosowanie znajdzie zwolnienie z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ponieważ transakcje nie będą dokonywane w ramach pierwszego zasiedlenia oraz od daty pierwszego zasiedlenia minie okres przekraczający ponad dwa lata.

Tym samym, Państwa stanowisko uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z  art.  14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznaczam, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).