Brak prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupu pojazdu elektrycznego. - Interpretacja - null

ShutterStock

Brak prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupu pojazdu elektrycznego. - Interpretacja - null

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Brak prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupu pojazdu elektrycznego.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 sierpnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 6 sierpnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupu pojazdu elektrycznego.

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca od 2013 roku prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą – (...) doradztwo prawne z siedzibą w (...).

Od 2020 r. wszystkie wykonywane przez Wnioskodawcę usługi w ramach prowadzonej działalności, dokumentowane fakturami sprzedażowymi, są zgodnie z przepisami prawa opatrzone stawką VAT „ZW”, tj. zwolnione z VAT-u. Podstawowym przedmiotem działalności jest wynajem na cele mieszkaniowe osobom fizycznym lokali mieszkalnych, która to usługa jest przedmiotowo zwolniona z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT. Ponadto, od listopada 2021 r. do października 2023 r. były również wystawiane faktury sprzedażowe z tytułu pośrednictwa finansowego, również ze stawką ZW, na podstawie zwolnienia przedmiotowego z art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT. Innymi słowy, sto procent sprzedaży z wykonywanej działalności posiada stawkę podatku VAT „ZW”.

W styczniu 2024 r. miało miejsce incydentalne zdarzenie polegające na sprzedaży środków trwałych będących wykorzystywanych w JDG (samochody osobowe), które zostało opatrzone stawką VAT 23%.

W związku jednak z faktem, że opisane zdarzenie było incydentalne, zaś składnik majątkowy zgodnie z ustawą o podatku dochodowym był wliczany do środków trwałych, na podstawie art. 90 ust. 5 ustawy o VAT, nie wlicza się transakcji do obrotu stanowiącego podstawę do obliczenia proporcji sprzedaży VAT do sprzedaży zwolnionej z VAT. Innymi słowy, w dalszym ciągu 100% sprzedaży branej zgodnie z prawem pod uwagę do obliczania proporcji było ze stawką ZW, tym samym Wnioskodawcy nie przysługuje w żadnym zakresie (ani w całości, ani w części) prawo do odliczenia podatku VAT od faktur zakupowych. Innymi słowy, wszystkie faktury zakupowe są księgowane w kwotach brutto bez odliczania podatku VAT.

W kwietniu 2024 r. Wnioskodawca zamówił samochód osobowy (...) i wystąpił za pośrednictwem Leasingodawcy (...) z wnioskiem o dofinansowanie do nabycia auta w kwocie 27.000 PLN do (...) wypłacającym środki powierzone Bankowi z rządowego Programu (...).

We wniosku o dofinansowanie w punkcie 11c Wnioskodawca oświadczył, iż:

1.jest podatnikiem VAT,

2.podatek VAT jest kosztem kwalifikowanym i nie ma prawnej możliwości odliczenia całej kwoty (100%) podatku naliczonego od podatku należnego w jakiejkolwiek części, zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z pouczeniem znajdującym się w wypełnionym przez Wnioskodawcę wniosku, W przypadku złożenia oświadczenia powyższej treści, należy przedstawić interpretację indywidualną, o której mowa w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa, potwierdzającą brak możliwości odliczenia podatku VAT, w związku z realizacją przedsięwzięcia.

Pytanie

Czy Wnioskodawca w zaistniałym stanie faktycznym prawidłowo stoi na stanowisku, że nie ma możliwości odliczenia podatku VAT od faktur zakupowych (rat leasingowych oraz opłaty wstępnej) pojazdu elektrycznego (...) a tym samym podatek VAT stanowi koszt kwalifikowany Wnioskodawcy?

Pana stanowisko w sprawie

W opinii Wnioskodawcy, w związku z faktem, że proporcja jego sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT w stosunku do sprzedaży zwolnionej z podatku VAT wynosi 0/100, Wnioskodawca przy rozliczaniu podatku VAT nie ma możliwości odliczenia w podatku naliczonego od podatku należnego. A zatem w szczególności od faktur zakupowych otrzymanych od (...) z tytułu opłat rat leasingu oraz opłaty wstępnej, Wnioskodawca nie ma możliwości odliczenia podatku VAT w żadnej części, tym samym podatek VAT z faktur wystawianych Wnioskodawcy przez (...) stanowi koszt kwalifikowany.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca występuje o interpretację indywidualną, która potwierdzi prawidłowość jego stanowiska lub stwierdzi jej nieprawidłowość.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą”:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wtedy, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn.:

  • odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, oraz
  • gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zasada ta wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Art. 88 ustawy określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, powinien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że od 2013 roku prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą - doradztwo prawne. Od 2020 r. wszystkie wykonywane przez Pana usługi w ramach prowadzonej działalności dokumentowane fakturami Sprzedażowymi, są zgodnie z przepisami prawa opatrzone stawką VAT „ZW”, tj. zwolnione z VAT-u. Podstawowym przedmiotem działalności jest wynajem na cele mieszkaniowe osobom fizycznym lokali mieszkalnych, która to usługa jest przedmiotowo zwolniona z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT. Ponadto, od listopada 2021 r. do października 2023 r. były również wystawiane faktury sprzedażowe z tytułu pośrednictwa finansowego, również ze stawką ZW, na podstawie zwolnienia przedmiotowego z art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT. Innymi słowy, sto procent sprzedaży z wykonywanej działalności posiada stawkę podatku VAT „ZW”. W styczniu 2024 r. miało miejsce incydentalne zdarzenie polegające na sprzedaży środków trwałych będących wykorzystywanych w jednoosobowej działalności gospodarczej (samochody osobowe), które zostało opatrzone stawką VAT 23%. Opisane zdarzenie było incydentalne, zaś składnik majątkowy zgodnie z ustawą o podatku dochodowym był wliczany do środków trwałych i na podstawie art. 90 ust. 5 ustawy o VAT, nie wlicza się transakcji do obrotu stanowiącego podstawę do obliczenia proporcji sprzedaży VAT do sprzedaży zwolnionej z VAT. W dalszym ciągu 100% sprzedaży branej zgodnie z prawem pod uwagę do obliczania proporcji było ze stawką ZW. W kwietniu 2024 r. zamówił Pan samochód osobowy i wystąpił za pośrednictwem Leasingodawcy z wnioskiem do Banku o dofinansowanie do nabycia pojazdu elektrycznego. 

Pana wątpliwości w zakresie podatku od towarów i usług dotyczą braku prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupu (rat leasingowycch oraz opłaty wstępnej), pojazdu elektrycznego.

Odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W analizowanej sprawie związek taki nie występuje – jak wynika z opisu sprawy – nabyty pojazd elektryczny nie był/będzie wykorzystany przez Pana do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

A zatem, ze względu na brak związku nabytego samochodu z czynnościami opodatkowanymi, nie przysługuje Panu prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupu (rat leasingowych oraz opłaty wstępnej) pojazdu elektrycznego.

W świetle powyższego, Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pojęcie „kosztu kwalifikowalnego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu interpretacji mogą być jedynie pomocne przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  • Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
  • Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

  • Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

  • w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
  • w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).