Opodatkowanie podatkiem VAT dostawy powstałych nieruchomości lokalowych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe w zakresie pytania oznaczonego we wniosku jako nr 3.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 lipca 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 9 lipca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania podatkiem VAT dostawy powstałych nieruchomości lokalowych, jak również podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan pismem z 20 września 2024 r. (wpływ 23 września 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca w 2020 roku nabył nieruchomość zabudowaną budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym wymagającym generalnego remontu. Nabycie to nie miało związku z prowadzoną obecnie przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. W chwili jej nabycia bowiem Wnioskodawca działalności gospodarczej nie prowadził. Obecnie Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej związanej z nieruchomością ani innej działalności gospodarczej związanej z nieruchomościami. Do swojej działalności gospodarczej wykorzystuje inne nieruchomości.

Wnioskodawca planuje dokonać rozbiórki znajdującego się na ww. nieruchomości budynku mieszkalnego jednorodzinnego i w jego miejsce wybudować budynek wielorodzinny, w którym znajdowałyby się cztery lokale mieszkalne, a następnie dokonać wyodrębnienia tych lokali celem stworzenia odrębnych nieruchomości lokalowych. Dwa wyodrębnione lokale Wnioskodawca chce zachować do rodzinnego użytku. Pozostałe dwa wyodrębnione lokale Wnioskodawca planuje sprzedać (jeden w 2025 r., drugi w 2026 r.). Do przeprowadzenia niezbędnych prac budowlanych Wnioskodawca planuje zatrudnić firmę budowlaną i częściowo prowadzić prace metodą gospodarczą. Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej zakupu ani sprzedaży innych nieruchomości. Wnioskodawca nie podejmował także działań polegających na rozbiórce albo budowie budynków mieszkalnych ani niemieszkalnych.

Ponadto w uzupełnieniu wskazano:

Przedmiot prowadzonej przez mocodawcę działalności to sprzedaż drzwi oraz bram oraz ogrodzeń wraz z ich montażem, co zostało sklasyfikowane w CEIDG pod następującymi kodami PKD:

·43.32.Z Zakładanie stolarki budowlanej

·25.11.Z Produkcja konstrukcji metalowych i ich części,

·25.62.Z Obróbka mechaniczna elementów metalowych,

·27.40.Z Produkcja elektrycznego sprzętu oświetleniowego,

·43.99.Z Pozostałe specjalistyczne roboty budowlane, gdzie indziej niesklasyfikowane,

·46.73.Z Sprzedaż hurtowa drewna, materiałów budowlanych i wyposażenia Sanitarnego.

Nieruchomość została nabyta w drodze umowy sprzedaży z dn. ….2020 r. Jest ona położona w … . Jej numer ewidencyjny to obręb … działka nr … . Jest ona położona przy ul. … oraz ul. … . Dla nieruchomości jest prowadzona księga wieczysta nr … .

Nieruchomość została nabyta w celach mieszkaniowych mocodawcy. Wnioskodawca wrócił do Polski po wieloletnim pobycie poza granicami kraju i nabył tę nieruchomość, aby ją wyremontować i w niej zamieszkać. Z uwagi na wiek i stan techniczny istniejącego budynku okazało się, że jego remont jest technicznie trudny i ekonomicznie nieopłacalny. Korzystniejsze z ekonomicznego i technicznego punktu widzenia jest wyburzenie istniejącego budynku i wybudowanie nowego budynku.

Budowa nowego budynku zostanie sfinansowana w ok. 30% ze środków własnych, w pozostałej części z kredytu bankowego zaciągniętego przez Wnioskodawcę do jego majątku prywatnego.

Po zakończeniu budowy Wnioskodawca planuje prowadzić dalsze prace wykończeniowe w 2 lokalach w celu zasiedlenia ich przez jego rodziców oraz niego. Wnioskodawca zagospodaruje teren, który będzie stanowić jego własność związaną w wydzielonymi na jego rzecz lokalami, które chce zasiedlić. W pozostałym zakresie, tj. terenu związanego z lokalami, które będą przeznaczone na sprzedaż, Wnioskodawca nie planuje urządzania terenu.

Wnioskodawca planuje w jednym lokalu zamieszkać, drugi z lokali chce przeznaczyć na mieszkanie dla jego rodziców. Lokale te nie będą wynajmowane osobom trzecim ani nie będą wykorzystywane w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Wnioskodawca jest właścicielem innych nieruchomości, które otrzymał w drodze darowizny od jego rodziców, które nie są przeznaczone do sprzedaży. Są to nieruchomości wykorzystywane przez niego do prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie posiada żadnych nieruchomości, które zamierza przeznaczyć do sprzedaży.

Wnioskodawca nie planuje urządzać ani wykańczać lokali przeznaczonych do sprzedaży ani wykorzystywać ich do swojej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca planuje znaleźć nabywcę poprzez opublikowanie ogłoszenia o zamiarze ich sprzedaży na platformach internetowych np. ..., ..... oraz bezpośrednio na nieruchomości.

Wnioskodawca nie planuje podejmowania działań marketingowych w stosunku do lokali innych niż opublikowanie ogłoszeń o zamiarze ich sprzedaży w portalach.

Wnioskodawca nie planuje udzielania nabywcom pełnomocnictw do działania w jego imieniu w sprawach dotyczących przedmiotowych lokali.

Wnioskodawca chce wybudować budynek od nowa, wyodrębnić 2 lokale i przed wykończeniem ich i urządzeniem ich chce dokonać ich sprzedaży celem spłaty kredytu zaciągniętego na budowę całej nieruchomości. Wnioskodawca nie będzie czynić nakładów na istniejącą nieruchomość, ponieważ jest ona przeznaczona do rozbiórki. Wnioskodawca nie będzie dokonywać modernizacji ani czynić ulepszeń w sprzedawanych lokalach.

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Pytanie

Czy w opisanych okolicznościach odpłatne zbycie powstałych nieruchomości lokalowych przez Wnioskodawcę będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361)? (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 3)

Pana stanowisko w sprawie

Z uwagi na powyższe, należy także uznać, że w opisanych okolicznościach odpłatne zbycie powstałych nieruchomości lokalowych przez Wnioskodawcę nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361). W świetle jednolitego orzecznictwa europejskiego oraz krajowego niewątpliwe jest, że sam fakt dokonania czynności przez podmiot zarejestrowany jako podatnik VAT nie oznacza, że podlega ona opodatkowaniu VAT, bowiem możliwe jest, że w danej transakcji sprzedawca nie występuje w tej właśnie roli (np. Wyrok TS z 4.10.1995 r., C-291/92, FINANZAMT UELZEN v. DIETER ARMBRECHT, LEX nr 83885). Art. 5 ust. 1 ustawy o VAT należy uznać za niedotyczący czynności wykonywanych w ramach zarządu majątkiem prywatnym, a sprzedaż składników takiego majątku za niepodlegającą w ogóle opodatkowaniu VAT. NSA wskazał w wyroku z dn. 28.10.2011 r., I FSK 1554/10, LEX nr 1102760, że „że do oceny, czy w danej transakcji sprzedawca (np. działek) występuje w roli podatnika, istotne są okoliczności i warunki, w jakich dochodzi do transakcji potencjalnie podlegającej opodatkowaniu VAT”. Jeśli, tak jak wskazano w stanowisku dotyczącym punktu ad 1, odpłatne zbycie nieruchomości nie nastąpi w wykonywaniu działalności gospodarczej, to zasadne będzie również stwierdzenie, że będzie ono czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku w zakresie podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe w zakresie pytania oznaczonego we wniosku jako nr 3.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT:

Natomiast w myśl art. 2 pkt 22 ustawy o VAT:

Należy przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT:

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT:

Na podstawie art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE:

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy 2006/112/WE wskazano:

W myśl art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE:

Na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE:

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), zwana dalej „ustawą Kodeks cywilny”.

Zgodnie z ogólnymi zasadami dotyczącymi sprzedaży – art. 535 ustawy Kodeks cywilny:

Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 ustawy Kodeks cywilny, w myśl którego:

Z opisu sprawy wynika, że jest Pan czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. Przedmiot prowadzonej przez Pana działalności to sprzedaż drzwi oraz bram oraz ogrodzeń wraz z ich montażem. W 2020 roku nabył Pan nieruchomość zabudowaną budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym wymagającym generalnego remontu. Nabycie to nie miało związku z prowadzoną obecnie przez Pana działalnością gospodarczą. Nieruchomość jest położona w …, a jej numer ewidencyjny to obręb … działka nr … . Nieruchomość jest położona przy ul. … oraz ul. … . Dla nieruchomości jest prowadzona księga wieczysta nr … . Z uwagi na wiek i stan techniczny istniejącego budynku okazało się, że jego remont jest technicznie trudny i ekonomicznie nieopłacalny. Korzystniejsze z ekonomicznego i technicznego punktu widzenia jest wyburzenie istniejącego budynku i wybudowanie nowego budynku. Zatem planuje Pan dokonać rozbiórki znajdującego się na ww. nieruchomości budynku mieszkalnego jednorodzinnego i w jego miejsce wybudować budynek wielorodzinny, w którym znajdowałyby się cztery lokale mieszkalne, a następnie dokonać wyodrębnienia tych lokali celem stworzenia odrębnych nieruchomości lokalowych. Dwa wyodrębnione lokale chce Pan zachować do rodzinnego użytku. Pozostałe dwa wyodrębnione lokale planuje Pan sprzedać (jeden w 2025 r., drugi w 2026 r.). Do przeprowadzenia niezbędnych prac budowlanych planuje Pan zatrudnić firmę budowlaną i częściowo prowadzić prace metodą gospodarczą. Nie dokonywał Pan wcześniej zakupu ani sprzedaży innych nieruchomości. Nie podejmował Pan także działań polegających na rozbiórce albo budowie budynków mieszkalnych ani niemieszkalnych. Budowa nowego budynku zostanie sfinansowana w ok. 30% ze środków własnych, w pozostałej części z kredytu bankowego zaciągniętego przez Pana do majątku prywatnego. Planuje Pan znaleźć nabywcę poprzez opublikowanie ogłoszenia o zamiarze ich sprzedaży na platformach internetowych np. ...., ..... oraz bezpośrednio na nieruchomości.

Przechodząc do wątpliwości objętych pytaniem oznaczonym we wniosku jako nr 3, należy zauważyć, że planuje Pan dokonać rozbiórki budynku mieszkalnego jednorodzinnego, znajdującego się na działce nr …, a następnie wybudować nowy budynek wielorodzinny, w którym będą lokale mieszkalne. Dwa lokale zostaną wyodrębnione przez Pana z zamiarem ich sprzedaży. Wyburzenie budynku oraz wybudowanie w jego miejsce nowego budynku, w którym dwa lokale z czterech wydzielonych lokali są przeznaczone do sprzedaży już od momentu planowania inwestycji budowy budynku prowadzi do wniosku, że podejmując ww. czynności zaangażował Pan środki podobne do tych, jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa we wskazanych orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10, tj. wykazał Pan aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. 

Jak wynika z okoliczności niniejszej sprawy, dwa wydzielone lokale, w nowo wybudowanym budynku, przeznaczone do sprzedaży, w całym okresie ich posiadania nie będą przez Pana wykorzystywane w ramach Pana majątku osobistego. Nie będzie Pan wykorzystywał ww. lokali dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Ponadto opublikuje Pan również ogłoszenia o zamiarze ich sprzedaży na platformach internetowych oraz bezpośrednio na nieruchomości.

Zatem uznać należy, że podejmowane przez Pana działania oraz dokonane czynności wykluczają sprzedaż 2 lokali, które zostaną wyodrębnione do sprzedaży w nowo wybudowanym przez Pana budynku, w ramach zarządu Pana majątkiem prywatnym. Tym samym należy stwierdzić, że ww. sprzedaż będzie dostawą dokonaną w ramach prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a Pan będzie działał jako podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Z uwagi na powyższe, w tej konkretnej sytuacji nie można uznać, że przedmiotem dostawy będzie Pana składnik majątku osobistego, a sprzedaż ww. 2 lokali będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

W konsekwencji, skoro w tej sprawie wystąpią przesłanki stanowiące podstawę uznania Pana za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, to czynność odpłatnego zbycia 2 wyodrębnionych lokali, w nowo wybudowanym przez Pana budynku, przeznaczonych do sprzedaży, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym uznałem Pana stanowisko za nieprawidłowe w zakresie pytania oznaczonego we wniosku jako nr 3.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Informuję, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie z opisem sprawy podanym przez Pana w złożonym wniosku.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

W odniesieniu do powołanego przez Pana orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego zaznaczam, że stanowi ono rozstrzygnięcie w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym i nie ma zastosowania w sprawie będącej przedmiotem Pana wniosku.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w kwestii dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie pytania oznaczonego we wniosku jako nr 3. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie (pytania oznaczone we wniosku jako nr 1, 2, 4 i 5).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem sprawy i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa:

·Stosownie do art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.