Czynności pomiędzy Oddziałem a Wnioskodawcą nie są zdarzeniami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT, to tym samym z tego tytułu Spółka nie jest podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT należnego (rozpoznania importu usług), jak również do jego uwzględniania w rozliczeniach z zakresu podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 czerwca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 5 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku obowiązku rozliczenia czynności wykonywanych między Oddziałem a Spółką jako importu usług. Uzupełnili go Państwo pismem z 5 czerwca 2024 r. (wpływ 1 lipca 2024 r.) oraz - w odpowiedzi na wezwanie - pismami z 29 sierpnia 2024 r (wpływ 9 września 2024 r.) i 4 września 2024 r. (wpływ 9 września 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego:

Państwa firma z siedzibą w Polsce wynajmuje od swojego oddziału w Niemczech samochody osobowe. Wynajem aut jest na okres powyżej 30 dni, na czas nieokreślony. Umowa jest sporządzona między Oddziałem Niemieckim wraz z NIP-em niemieckim a firmą leasingową w Niemczech. Faktury leasingowe są wystawiane na Państwa Oddział Niemiecki i zawierają VAT niemiecki, który odliczany jest przez Oddział niemiecki. Wynajmowane samochody wykorzystywane są przez zarząd Spółki, który na co dzień pracuje w centrali w Polsce. Nie występuje stan, w którym samochody były wykorzystywane przez niemiecki Oddział. Faktury do leasingodawcy płaci Oddział niemiecki.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT od 28 lutego 1994 roku, natomiast podatnikiem VAT UE od 2004 r.

Spółka i Oddział Spółki w Niemczech nie należą do Grup VAT.

Działalność Oddziału niemieckiego stanowi część działalności Spółki.

Oddział w Niemczech nie dysponuje możliwością prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek.

Oddział niemiecki jest odrębnym od Spółki czynnym podatnikiem niemieckiego podatku od wartości dodanej.

Oddział niemiecki jest wyposażony we własną strukturę organizacyjną oraz jest zarejestrowany w niemieckim rejestrze przedsiębiorców, Oddział niemiecki odrębnie od Spółki spełnia definicję podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, tj. jest jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej, wykonującą samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 ustawy, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pytanie

Czy powinni Państwo w deklaracji VAT-7 oraz JPK wykazać zaistniałe zdarzenie księgowe jako import usług?

Państwa stanowisko w sprawie

Dotychczas państwa Spółka rozliczała wynajem aut od swojego Oddziału w Niemczech tylko wewnętrznie poprzez otrzymywane noty obciążeniowe i na tej podstawie centrala zwracała środki Oddziałowi, natomiast nie wykazywała w deklaracji VAT-7. Państwa Oddział zagraniczny nie jest uważany za podatnika odrębnego od jednostki macierzystej. Oddział posiada jedynie samodzielność organizacyjną, natomiast nie dysponuje możliwością prowadzenia samodzielnie działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek. Działalność prowadzona przez Oddział stanowi jedynie część działalności gospodarczej jednostki macierzystej, z tego względu czynności wykonywane pomiędzy oddziałem a macierzystym podmiotem mają charakter tzw. czynności wewnątrzzakładowych w związku z czym nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 i 3 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Aby doszło do świadczenia usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

• świadczenie musi być odpłatne;
• miejscem świadczenia musi być terytorium kraju;
• świadczenie musi być wykonane na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej;
• świadczenie nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy.

Zatem usługą jest każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach działalności gospodarczej, które nie jest dostawą towarów, w tym m.in. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). W przypadku uznania danego świadczenia za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, powinien istnieć bezpośredni konsument, beneficjent świadczenia, odnoszący wymierną korzyść.

Dana czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można stwierdzić, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 9 ustawy:

Przy czym art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy:

Natomiast w myśl art. 17 ust. 2 ustawy:

Powołany art. 17 ust. 1 pkt 4 wskazuje na sytuację, w której podatnikiem staje się nabywca usługi, jeśli dokonał on nabycia usługi od dostawcy spoza terytorium Polski. Przepis ten wprowadza mechanizm tzw. odwrotnego obciążenia, który polega na opodatkowaniu usług przez usługobiorcę. Warunkiem zastosowania odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy względem usług jest spełnienie warunków dotyczących usługodawcy jak i usługobiorcy. Jednocześnie, aby wystąpił import usług, miejsce świadczenia usługi nabywanej przez podatnika od podatnika zagranicznego musi znajdować się na terytorium Polski.

Należy w tym miejscu zauważyć, że w przypadku oddziału podmiotu zagranicznego działającego w Polsce regulują kwestie związanego z jego funkcjonowaniem regulują przepisy ustawy z 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2022 r. poz. 470 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych”.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych:

Pojęcie „oddział” zdefiniowane zostało w art. 3 pkt 4 ustawy o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych jako:

Na podstawie art. 15 ustawy o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych:

W świetle powołanych regulacji prawnych podmiot zagraniczny prowadzący działalność na terytorium Polski w formie oddziału, zarejestrowany dla potrzeb podatku od towarów i usług, traktowany jest jako jeden podmiot - przedsiębiorca zagraniczny. Rejestracja tego oddziału jest jednoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego. Oddział posiada więc jedynie samodzielność organizacyjną (jest wydzielony ze struktur firmy macierzystej), natomiast nie posiada możliwości prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek, zaś prowadzona działalność stanowi jedynie część działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego. Zatem podmiotem prowadzącym działalność w Polsce pozostaje, pomimo utworzenia i funkcjonowania oddziału w Polsce, przedsiębiorca zagraniczny. W kontekście posiadanej podmiotowości prawnej należy stwierdzić, że oddział nie jest odrębnym podmiotem w stosunku do jednostki macierzystej, lecz jest jej częścią.

Zatem oddział nie stanowi odrębnego podatnika podatku od towarów i usług. Przedsiębiorstwo zagraniczne rejestrując swój oddział w Polsce nie dokonuje rejestracji odrębnego podatnika, lecz rejestracji własnego przedsiębiorstwa. Mimo, że na terytorium kraju funkcjonuje oddział przedsiębiorcy zagranicznego, to podatnikiem podatku od towarów i usług pozostaje przedsiębiorca zagraniczny prowadzący działalność za pośrednictwem utworzonego w tym celu oddziału. Zatem czynności wykonywane pomiędzy oddziałem a macierzystym podmiotem zagranicznym mają charakter tzw. czynności wewnątrzzakładowych (realizowanych na rzecz jednostki macierzystej).

Pogląd ten jest zgodny z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z 23 marca 2006 r. w sprawie FCE Bank, sygn. C-210/04, Trybunał stwierdził, że stały zakład mający siedzibę w innym państwie członkowskim, niebędący pod względem prawnym podmiotem odrębnym od spółki (będącej nierezydentem), do której należy (…) pozbawiony jest niezależności i stanowi jedynie część składową spółki. Tak więc spółkę oraz jej oddział należy uznać za jednego i tego samego podatnika w rozumieniu art. 4 ust. 1 Szóstej Dyrektywy.

Tym samym czynności wykonywane pomiędzy oddziałem a macierzystym podmiotem zagranicznym bądź innym oddziałem mają charakter tzw. czynności wewnątrzzakładowych, co skutkuje uznaniem tych czynności za niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W świetle art. 8 ustawy, czynności wykonywanych w ramach jednego podmiotu gospodarczego będącego osobą prawną, nie można uznać za świadczenie usług, gdyż nie jest możliwe świadczenie usług „samemu sobie”.

Tezy powyższego wyroku zostały doprecyzowane przez TSUE w wyroku w sprawie C-7/13 Skandia America Corp. wydanym 17 września 2014 r. Wyrok ten wskazał, że od zasady ogólnej przedstawionej w ww. wyroku C-210/04, zgodnie z którą świadczenia między centralą podatnika i jego oddziałami pozostają poza zakresem VAT, istnieje wyjątek. Wyjątek ten dotyczy specyficznej sytuacji, gdy oddział jest członkiem tzw. grupy VAT. Wówczas rozliczenia pomiędzy centralą podatnika z państwa trzeciego i jego oddziałem powinny być objęte opodatkowaniem VAT.

Należy również wskazać na orzeczenie TSUE z 11 marca 2021 r. C-812/19 Danske Bank dotyczący sposobu klasyfikacji w ramach UE świadczeń pomiędzy centralą firmy należącą do grupy VAT oraz jej oddziałem. Trybunał uznał, że obie jednostki organizacyjne to odrębni podatnicy dla potrzeb rozliczeń z tytułu VAT. Tym samym, TSUE podtrzymał tok rozumowania wyrażony w sprawie C-7/13 Skandia America (który dotyczył relacji z podmiotem spoza UE). TSUE m.in. wskazał, że artykuł 9 ust. 1 i art. 11 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że do celów podatku od wartości dodanej (VAT) zakład główny spółki znajdujący się w danym państwie członkowskim, który należy do utworzonej na podstawie owego art. 11 grupy VAT, oraz oddział tej spółki, który ma siedzibę w innym państwie członkowskim, należy uznać za odrębnych podatników, gdy ów zakład główny świadczy na rzecz wspomnianego oddziału usługi, których koszty przypisuje temu oddziałowi.

Warto również wskazać na definicję i regulacje dotyczące grup podatkowych.

 I tak, zgodnie z art. 2 pkt 47 ustawy:

Z kolei w myśl art. 2 pkt 48 ustawy:

Jak stanowi art. 15a ust. 1 i 2 ustawy:

Grupę VAT mogą utworzyć podatnicy:

Grupę VAT mogą więc utworzyć podmioty, które mają ze sobą jednocześnie powiązania o charakterze finansowym, ekonomicznym i organizacyjnym. Obowiązki związane z rozliczaniem podatku VAT takiej grupy przejmie przedstawiciel, a transakcje pomiędzy członkami grupy nie będą podlegały opodatkowaniu.

Z opisu sprawy wynika, że Państwa Spółka z siedzibą w Polsce wynajmuje od swojego Oddziału w Niemczech samochody osobowe. Wynajem aut jest na okres powyżej 30 dni, na czas nieokreślony. Umowa jest sporządzona między Oddziałem wraz z NIP-em niemieckim a firmą leasingową w Niemczech. Faktury leasingowe są wystawiane na Oddział i zawierają VAT niemiecki, który odliczany jest przez Oddział. Wynajmowane samochody wykorzystywane są przez zarząd Spółki, który na co dzień pracuje w centrali w Polsce. Nie występuje stan, w którym samochody były wykorzystywane przez niemiecki Oddział. Faktury do leasingodawcy płaci Oddział niemiecki.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia czy czynności wykonywane między Oddziałem w Niemczech a Spółką (centralą) w Polsce stanowią transakcje podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT i w konsekwencji Spółka będzie zobowiązana do rozpoznania importu usług i rozliczenia podatku należnego.

W odniesieniu do Państwa wątpliwości odnośnie transakcji między Oddziałem w Niemczech a Spółką (centralą) w Polsce istotne znaczenie ma, czy te świadczenia dokonywane są pomiędzy podmiotami wchodzącymi do Grupy VAT, czy też nie będącymi członkami Grupy VAT. Wskazówki, w tym zakresie, dają powołane orzeczenia TSUE.

Wynika z nich, że transakcje pomiędzy centralą a oddziałami co do zasady nie podlegają opodatkowaniu - są traktowane jako czynności wewnątrzzakładowe. Wyjątkiem jest sytuacja gdy transakcje są dokonywane pomiędzy podmiotami które należą do grupy VAT i tymi nie należącymi do tej grupy. Natomiast w Państwa przypadku taka sytuacja nie występuje. Spółka wynajmuje od Oddziału w Niemczech samochody osobowe wykorzystywane przez zarząd Spółki, który na co dzień pracuje w centrali w Polsce. Jak sami Państwo wskazali działalność Oddziału stanowi część działalności Spółki, a Oddział nie dysponuje możliwością prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek. Ponadto co istotne, Spółka i Oddział w Niemczech nie należą do Grup VAT. Tym samym w Państwa sytuacji czynności wykonywane przez zagraniczny Oddział w Niemczech na rzecz Spółki (centrali) w Polsce nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. W takim przypadku są to nadal czynności wykonywane w ramach jednego podatnika, a nie pomiędzy odrębnymi podatnikami. Choć Oddział w Niemczech jest wyposażony we własną strukturę organizacyjną oraz jest zarejestrowany w niemieckim rejestrze przedsiębiorców to nie posiada odrębnej od Spółki (centrali) osobowości prawnej. W konsekwencji czynności wykonywane między Oddziałem a Spółką (które nie należą do żadnej Grupy VAT) są czynnościami wykonywanymi w ramach jednego podatnika niepodlegającymi opodatkowaniu. Zatem są to transakcje wewnętrzne wyłączone z zakresu opodatkowania.

Wobec tego skoro w okolicznościach niniejszej sprawy czynności pomiędzy Oddziałem a Państwem nie są zdarzeniami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT, to tym samym z tego tytułu Spółka nie jest podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT należnego (rozpoznania importu usług), jak również do jego uwzględniania w rozliczeniach z zakresu podatku od towarów i usług.

Zatem Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).