Brak możliwości zastosowania stawki VAT 0% właściwej dla eksportu towarów, w przypadku posiadania dokumentów opisanych we wniosku.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Państwa wniosek z 26 lipca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zastosowania stawki VAT 0% właściwej dla eksportu towarów, w przypadku posiadania dokumentów opisanych we wniosku, wpłynął 26 lipca 2024 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

X sp. z o.o. (dalej jako: Wnioskodawca, Spółka) ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce (podatnik VAT UE).

Spółka wchodzi w skład międzynarodowej grupy X, dostarczającej producentom (...). Systemy te obejmują (...).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonuje dostaw towarów, m.in. do krajów nienależących do UE (eksport).

W przypadku eksportu transport towarów z Polski poza terytorium UE wykonują zewnętrzni przewoźnicy. W związku z tym, że są to różne podmioty oraz transport odbywa się różnymi środkami transportu, różny jest również sposób organizacji transportu z uwagi na odmienny sposób działania przewoźników, Spółka dysponuje różnymi dokumentami potwierdzającymi wywóz towarów poza terytorium UE. Jednak co do zasady, dokumentami stosowanymi przez Spółkę dla potwierdzenia wywozu towarów poza terytorium UE są wygenerowane z systemu AES w formie pliku XML komunikaty IE-599.

Zdarza się jednak, że z różnych przyczyn niezależnych od Wnioskodawcy, nie posiada on komunikatów IE-599 do danej transakcji, pomimo faktycznego wywozu towarów w ramach dostawy poza terytorium UE. Zwykle Spółka dysponuje wówczas komunikatami IE-529 (czyli potwierdzeniami otwarcia procedury wywozu), a problem z brakiem zamknięcia (i wygenerowania IE-599 przez administrację celną) leży po stronie służb celnych, które powinny fizycznie potwierdzić wywóz w kraju, w którym towar opuszcza UE. Celnicy w innych krajach UE (np. we Francji) tego jednak niekiedy nie robią (przypuszczalnie z uwagi na obciążenie pracą lub zwykłe błędy ludzkie) i w efekcie Spółka nie otrzymuje komunikatu IE-599. W takich sytuacjach Spółka dysponuje jednak innymi wiarygodnymi dokumentami potwierdzającymi wywóz towarów poza terytorium UE. Firmy przewozowe lub nabywcy dostarczają bowiem Spółce potwierdzenia wywozu towarów z UE i dostarczenia ich do miejsca docelowego w kraju przeznaczenia, przy czym w forma takiego potwierdzenia może być różna (w szczegółach opisana poniżej).

W ramach stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem wniosku, w przypadku braku komunikatu IE 599 Wnioskodawca, oprócz faktury eksportowej zawierającej m.in. nazwy, ilość i wartość sprzedawanych towarów, posiada i będzie posiadać przynajmniej jeden z wymienionych niżej dokumentów, który można bezpośrednio powiązać z fakturą, tj.:

1)   list przewozowy opatrzony podpisem lub pieczęcią przewoźnika oraz osoby odbierającej towary poza UE,

2)   oświadczenie nabywcy towarów (w tym w formie korespondencji e-mail wysłanej przez pracownika nabywcy) o tym, że będące przedmiotem dostawy towary zostały dostarczone do miejsca przeznaczenia poza UE;

3)   oświadczenie przewoźnika odpowiedzialnego za transport towarów o tym, że będące przedmiotem dostawy towary zostały dostarczone do miejsca przeznaczenia poza UE (w tym w formie wydruku z systemu śledzącego przesyłkę lub też oświadczenia zbiorczego dotyczącego większej liczby przesyłek),

4)   dokument wydany przez administrację celną kraju trzeciego (nienależącego do UE) w związku z przywozem i odprawą celną w tym kraju towarów będących przedmiotem dostawy Spółki.

Dokumenty te mogą zawierać m.in.: numer towaru, nazwę towaru, ilość, numer faktury, datę faktury, wartość fakturową, numer MRN, numer listu przewozowego.

Spółka ma jednak ograniczony wpływ na zakres informacji umieszczanych w treści dokumentów obcych, dlatego podany został katalog przykładowy. W każdym jednak przypadku dane zawarte na tych dokumentach pozwalają i będą pozwalać na ustalenie tożsamości towarów, których dotyczą oraz połączenie ich z konkretną fakturą wystawioną przez Spółkę.

Wskazane w pkt 1-4 dokumenty dostarczane są i będą Spółce w formie papierowej lub elektronicznej (treść wiadomości e-mail, skan dokumentu w formie załącznika wiadomości, wydruk z systemu śledzącego przesyłkę).

Pytanie

Czy dla zastosowania przez Wnioskodawcę w odniesieniu do eksportu towarów stawki podatku 0% VAT przewidzianej w art. 41 ust. 6 ustawy o VAT wystarczające jest posiadanie przez Wnioskodawcę faktury sprzedaży wraz z przynajmniej jednym dokumentem opisanym w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym (pkt 1 do 4 powyżej)?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, dla zastosowania w odniesieniu do eksportu towarów stawki podatku 0% VAT przewidzianej w art. 41 ust. 6 ustawy o VAT wystarczające jest posiadanie faktury sprzedaży wraz z przynajmniej jednym dokumentem opisanym w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym (pkt 1 do 4 powyżej).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy o VAT eksport towarów opodatkowany jest stawką 0% VAT w przypadku posiadania dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium UE. Zgodnie z art. 41 ust. 6a ustawy o VAT dokumentem takim jest w szczególności:

1)dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu,

2)dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany, poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność,

3)zgłoszenie wywozowe na piśmie utrwalonym w postaci papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny.

Jako że ustawodawca posłużył się zwrotem „w szczególności”, ww. katalog ma charakter przykładowy. W rezultacie należy uznać, że podatnik będzie uprawniony do stosowania stawki 0% VAT w odniesieniu do eksportu również w sytuacji posiadania dowodów, z których bezsprzecznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy opuściły terytorium UE.

Należy w tym miejscu wskazać, że według ugruntowanej linii orzeczniczej Trybunału Sprawiedliwości UE (dalej: TSUE) i Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) w kontekście możliwości zastosowania stawki 0% VAT w transakcjach eksportowych, brak jest bezwzględnego wymogu posiadania dokumentów wydanych przez polski organ celny, potwierdzających zamknięcie procedury wywozu.

Trafność takiego stanowiska potwierdza wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie Milan Vinś (C-275/18). Zgodnie z ww. orzeczeniem w przypadku eksportu stawka 0% VAT może zostać zastosowana, o ile spełnione są następujące warunki:

i.prawo do rozporządzania towarem jak właściciel jest przeniesione na nabywcę,

ii.towar jest wysłany poza UE oraz

iii.w wyniku tej wysyłki towar fizycznie opuszcza Unię (pkt 22 wyroku).

Warunkiem zastosowania stawki 0% VAT nie jest natomiast objęcie towarów celną procedurą wywozu, wobec czego, jeśli zostanie wykazane, że towary faktycznie opuściły UE, to ich dostawa może być opodatkowana stawką 0% VAT. Skoro dla zastosowania stawki 0% VAT w eksporcie nie jest konieczne stosowanie procedury wywozu, to tym bardziej warunkiem takim nie może być posiadanie dokumentu potwierdzającego jej zamknięcie.

Opisane podejście znajduje pełną akceptację w orzecznictwie NSA, który w orzeczeniu z 11 października 2022 r. (sygn. akt. I FSK 1187/21) oraz z 21 lipca 2020 r. (sygn. Akt I FSK 2005/17 i I FSK 2022/17) stwierdził, że w przypadku eksportu towarów nie jest kluczowe posiadanie określonych dokumentów, lecz sam fakt wywozu towarów poza granice Unii Europejskiej. W tych samych wyrokach sąd uznał, że nie można podatnikowi odmówić prawa do stosowania stawki 0% VAT w eksporcie wyłącznie dlatego, że nie dopełnił formalności, jeśli do wywozu towarów poza UE faktycznie doszło.

Podobne stanowisko NSA wyrażał już wcześniej, np. w wyroku z 10 września 2014 r. (sygn. akt I FSK 1304/13) uznał, że nie można zasadniczo pozbawić podatnika prawa do zastosowania stawki VAT 0%, jeśli spełnione zostały warunki merytoryczne eksportu towarów, gównie w zakresie wywozu towarów poza terytorium UE. Co istotne, z wyroku tego wynika, że okoliczność wywozu może być wykazana innymi dowodami niż dokumenty celne.

Stanowisko Spółki w zakresie możliwości posłużenia się dla zastosowania stawki 0% VAT w eksporcie towarów dokumentami innymi niż celne podziela również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „Dyrektor KIS”) w wydawanych przez siebie interpretacjach indywidualnych. W interpretacjach z dnia 2 stycznia 2023 r. (0114-KDIP1-2.4012.515.2022.2.RM), z dnia 2 grudnia 2022 r. (0112-KDIL1-3.4012.461.2022.1.AKS) oraz z dnia 20 lipca 2022 r. (0113-KDIPT1-2.4012.386.2022.US) Dyrektor KIS potwierdził, że:

1)katalog dokumentów wskazany w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT ma charakter przykładowy,

2)dla zastosowania stawki 0 % VAT w eksporcie konieczne jest posiadanie dokumentu, który w sposób jednoznaczny potwierdza, że wysyłane towary opuściły terytorium Unii Europejskiej oraz

3)dokument potwierdzający wysyłkę nie musi być wydany bezpośrednio przez organ celny.

W pierwszej z ww. interpretacji Dyrektor KIS stwierdził m.in., że „w przypadku, gdy pomimo faktycznego wywozu towarów poza terytorium UE dokonanego w ramach eksportu towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy, nie posiadają Państwo/nie będą posiadać komunikatu IE-599, ale posiadają Państwo/będą Państwo posiadać fakturę i co najmniej jeden inny wiarygodny dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium UE (...) mają Państwo/będą Państwo mieli prawo do opodatkowania eksportu towarów stawką 0% VAT”.

Takie same wnioski płyną z interpretacji Dyrektora KIS z 24 i 25 sierpnia 2021 r. (nr 0114-KDIP1-2.4012.312.2021.1.RM i 0114-KDIP1-2.4012.349.2021.1.RM), w których organ ten uznał, że podatnik może zastosować stawkę 0% VAT w eksporcie towarów na podstawie dokumentu z aplikacji firmy kurierskiej, opatrzonego komunikatami „przesyłka doręczona do odbiorcy” oraz „przesyłka odebrana przez...”, który również nie pochodzi od administracji celnej, nie potwierdza zamknięcia procedury wywozu ani nie jest (wprost) wymieniony w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT.

Analogiczne stanowisko jest prezentowane także w szeregu rozstrzygnięć wojewódzkich sądów administracyjnych, przykładowo:

-  Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 25 kwietnia 2024 r., sygn. I SA/Gl 1355/23,

-  Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 20 marca 2024 r., sygn. I SA/Gl 967/23,

-  Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 13 marca 2024 r., sygn. I SA/Wr 862/23,

-  Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 22 lutego 2024 r., sygn. akt I SA/Gl 1182/23,

-  Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 8 lutego 2024 r., sygn. I SA/Rz 558/23,

-  Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 19 stycznia 2024 r., sygn. I SA/Gl 1374/23,

-  Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 5 grudnia 2023r., sygn. I SA/Rz 401/23,

-  Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 16 listopada 2023 r., sygn. I SA/Rz 415/23,

-  Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 19 grudnia 2023 r., sygn. I SA/Bd 553/23,

-  Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 8 listopada 2023 r., sygn. I SA/Bk 335/23,

-  Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 24 października 2023 r., sygn. I SA/Bk 282/23,

-  Wyrok WSA w Krakowie z dnia 12 października 2023 r., sygn. I SA/Kr 769/23,

-  Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 10 października 2023 r., sygn. I SA/Gd 637/23,

-  Wyrok WSA w Krakowie z dnia 12 września 2023 r., sygn. I SA/Kr 683/23.

W ww. wyrokach sądy jednolicie wskazują, że w przypadku eksportu towarów nie jest kluczowe posiadanie określonych dokumentów czy też objęcie towarów określoną procedurą celną, lecz sam fakt wywozu towarów poza granice Unii Europejskiej. Jednocześnie podkreślają, że podatnik może posłużyć się każdym dokumentem, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, z którego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

W związku z powyższym, alternatywne dowody wywozu towarów są wystarczające dla zastosowania stawki 0% VAT w przypadku eksportu towarów, pod warunkiem, że dokumentują jednoznacznie fakt wywozu towarów poza terytorium UE. Co za tym idzie, dokument wydany przez administrację celną kraju trzeciego (nienależącego do UE) w związku z przywozem i odprawą w tym kraju towarów będących przedmiotem dostawy cechuje się podobną moc dowodową co dokument wydany przez polską administrację celną. W sposób jednoznaczny i wiarygodny potwierdza on fakt opuszczenia przez towary obszaru celnego UE, w innym bowiem przypadku nie mogłyby one zostać przedstawione do odprawy celnej w danym kraju, a omawiany dokument by nie powstał.

Podobnie, oświadczenie nabywcy towarów lub oświadczenie przewoźnika odpowiedzialnego za transport towarów również może służyć jako dowód eksportu. Jak wynika bowiem z przytoczonych powyżej orzeczeń sądów oraz interpretacji indywidualnych, wystarczającym dowodem są dokumenty wydane np. przez firm kurierską, które mają charakter oświadczenia podmiotu niemającego cech władzy publicznej (a dotyczące dostarczenia towarów do miejsca przeznaczenia).

To samo dotyczy listów przewozowych opatrzonych podpisem lub pieczęcią przewoźnika oraz osoby odbierającej towary poza UE. Są to bowiem substytuty oświadczeń o tym, że będące przedmiotem dostawy towary opuściły UE i dotarły do miejsca przeznaczenia.

Podsumowując, należy uznać, iż dokonywane przez Spółkę transakcje obejmujące wywóz towarów poza terytorium UE spełniają warunki do zastosowania stawki VAT w wysokości 0%, w przypadku posiadania przez Spółkę w swojej dokumentacji faktury sprzedaży oraz przynajmniej jednego z wymienionych dokumentów:

1)   listu przewozowego opatrzonego podpisem lub pieczęcią przewoźnika oraz osoby odbierającej towary poza UE,

2)   oświadczenia nabywcy towarów (w tym w formie korespondencji e-mail wysłanej przez pracownika nabywcy) o tym, że będące przedmiotem dostawy towary zostały dostarczone do miejsca przeznaczenia poza UE;

3)   oświadczenia przewoźnika odpowiedzialnego za transport towarów o tym, że będące przedmiotem dostawy towary zostały dostarczone do miejsca przeznaczenia poza UE (w tym w formie wydruku z systemu śledzącego przesyłkę lub też oświadczenia zbiorczego dotyczącego większej liczby przesyłek),

4)   dokumentu wydanego przez administrację celną kraju trzeciego (nienależącego do UE) w związku z przywozem i odprawą celną w tym kraju towarów będących przedmiotem dostawy Spółki.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2024 r., poz. 361; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”):

W myśl art. 2 pkt 1 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 3 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że:

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy:

Ustawodawca, definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej – stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Aby zatem uznać daną czynność za eksport towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, powinny wystąpić łącznie następujące przesłanki:

•     musi mieć miejsce jedna z czynności określonych w art. 7 ustawy;

•     w konsekwencji tej czynności musi nastąpić wywóz towaru z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poza terytorium UE przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni);

•     wywóz towaru musi być potwierdzony przez organ celny określony w przepisach celnych.

Dwie pierwsze przesłanki mają charakter faktyczny i musi je łączyć bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy, tzn. w wykonaniu jednej ze ściśle sprecyzowanych w ustawie czynności (dostawy) towar opuszcza terytorium kraju w celu dostarczenia go do kraju trzeciego, przy czym nabywca tego towaru w wykonaniu tej czynności nabywa prawo do rozporządzania nim jak właściciel (zasadniczo warunek ten ziszcza się przez przeniesienie własności towaru). Ostatnia przesłanka ma charakter formalny i wiąże się z udokumentowanym legalnym wywozem towarów poza terytorium kraju.

Należy w tym miejscu zauważyć, jak wskazuje art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów. Jednak z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Tylko zatem wywóz towarów, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Unii Europejskiej znajdują się na terytorium kraju, stanowi eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegający opodatkowaniu w Polsce.

Jak stanowi art. 41 ust. 4 ustawy:

W myśl art. 41 ust. 6 ustawy:

Stosownie do art. 41 ust. 6a ustawy:

Zgodnie z art. 41 ust. 7 ustawy o VAT:

Jak stanowi art. 41 ust. 8 ustawy:

W art. 41 ust. 9 ustawy wskazane zostało, że:

Stosownie do art. 41 ust. 11 ustawy:

Państwa wątpliwości dotyczą możliwości zastosowania stawki podatku VAT 0% w eksporcie towarów, w przypadku posiadania faktury sprzedaży wraz z przynajmniej jednym z dokumentów opisanych we wniosku.

We wniosku wskazaliście Państwo, że w przypadku braku komunikatu IE599 Spółka, oprócz faktury eksportowej zawierającej m.in. nazwy, ilość i wartość sprzedawanych towarów, posiada i będzie posiadać przynajmniej jeden z wymienionych niżej dokumentów, który można bezpośrednio powiązać z fakturą, tj.:

1)   list przewozowy opatrzony podpisem lub pieczęcią przewoźnika oraz osoby odbierającej towary poza UE,

2)   oświadczenie nabywcy towarów (w tym w formie korespondencji e-mail wysłanej przez pracownika nabywcy) o tym, że będące przedmiotem dostawy towary zostały dostarczone do miejsca przeznaczenia poza UE;

3)   oświadczenie przewoźnika odpowiedzialnego za transport towarów o tym, że będące przedmiotem dostawy towary zostały dostarczone do miejsca przeznaczenia poza UE (w tym w formie wydruku z systemu śledzącego przesyłkę lub też oświadczenia zbiorczego dotyczącego większej liczby przesyłek),

4)   dokument wydany przez administrację celną kraju trzeciego (nienależącego do UE) w związku z przywozem i odprawą celną w tym kraju towarów będących przedmiotem dostawy Spółki.

Dokumenty te mogą zawierać m.in.: numer towaru, nazwę towaru, ilość, numer faktury, datę faktury, wartość fakturową, numer MRN, numer listu przewozowego.

Z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

W przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych miejsce dostawy wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy. Jak wynika z art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów. Zatem wywóz towarów, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Unii Europejskiej znajdują się na terytorium kraju, może zostać uznany za eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8, w zw. z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegający opodatkowaniu w Polsce.

Przy czym zgłoszenie do procedury wywozu towarów mających być przedmiotem eksportu nie musi nastąpić w krajowym urzędzie celnym, a towar podlegający eksportowi nie musi opuścić terytorium Unii Europejskiej za pośrednictwem krajowego granicznego urzędu celnego, gdyż może to nastąpić przez każdy unijny urząd celny. Niezbędne jest jednak, aby transport (wysyłka) tego towaru, przed opuszczeniem terytorium Unii Europejskiej, rozpoczął się na terytorium Polski, a sam transport miał nieprzerwany charakter. Przy czym nie chodzi tutaj o aspekt fizyczny tego transportu, czyli o to, aby transportu dokonywał np. tylko jeden podmiot (np. spedytor) czy też towar nie mógł być przeładowany, czy chwilowo składowany. Istotne jest, aby przeznaczeniem nadanego towaru było tylko jego wywiezienie z terytorium Unii Europejskiej.

Należy zauważyć, że w przypadku, gdy Spółka dokona dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej, dla uznania, że doszło do czynności określonej w myśl art. 2 pkt 8 ustawy eksportem towarów, niezbędne jest prawidłowe potwierdzenie wywozu. Już bowiem z samej definicji zawartej w art. 2 pkt 8 ustawy wynika, że o eksporcie towarów można mówić wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Przepis art. 41 ust. 6 ustawy, dający prawo zastosowania stawki 0% w eksporcie towarów, wymaga, aby podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej. Z kolei w art. 41 ust. 6a ustawy, odwołującym się do art. 41 ust. 6 ustawy, zostały wymienione dokumenty, które w sposób bezsporny potwierdzają, że nastąpił wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Zauważyć przy tym należy, że te wymienione dokumenty mają charakter dokumentów urzędowych.

Katalog dokumentów wskazany w art. 41 ust. 6a ustawy jest otwarty, co oznacza, że podatnik dla potwierdzenia eksportu może posłużyć się każdym dokumentem o charakterze urzędowym, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Przepis art. 41 ust. 6a należy bowiem odczytywać w powiązaniu z definicją eksportu, zawartą w art. 2 pkt 8 ustawy, co prowadzi do konkluzji, że tylko dokument urzędowy, zawierający potwierdzenie właściwego organu celnego, w sposób wyczerpujący dokumentuje, że nastąpił eksport towarów. Ponadto do posiadania dokumentu celnego, potwierdzającego procedurę wywozu towarów, odwołuje się uregulowanie zawarte w art. 41 ust. 8 ustawy.

Co do zasady zgłoszenia wywozowe towarów z obszaru celnego UE składane są w formie elektronicznej z wykorzystaniem sytemu AES (Automatyczny System Eksportu). Zgłoszenie celne (wywozowe) w postaci komunikatu IE 515 jest składane przez zgłaszającego do właściwego urzędu wywozu. Z kolei urząd wyprowadzenia (urząd celny graniczny, przez który towar opuszcza obszar celny Unii Europejskiej) niezwłocznie po tym, jak towar opuścił obszar celny UE przesyła do urzędu wywozu (urzędu, w którym zostało złożone zgłoszenie celne) komunikat IE 518 zawierający wyniki kontroli przeprowadzonej w urzędzie wyprowadzenia. Po otrzymaniu przez urząd wywozu komunikatu IE 518 system AES generuje automatycznie komunikat IE 599 i przesyła go zgłaszającemu. Komunikat IE 599 jest dokumentem celnym potwierdzającym, także dla celów podatkowych, wywóz towarów poza terytorium UE przez wskazanego w zgłoszeniu wywozowym eksportera.

Należy dodatkowo zaznaczyć, że komunikat IE 599, może być wydany nie tylko przez administrację celną krajową, ale także przez inne unijne organy celne, jeśli odprawa celna wywozowa (eksportowa) miała miejsce na terenie innego państwa członkowskiego.

Nie ulega zatem wątpliwości, że dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium UE jest:

•elektroniczny komunikat IE 599 otrzymany w systemie AES,

•wydruk ww. komunikatu potwierdzony przez właściwy organ celny,

•elektroniczny komunikat IE 599 otrzymany poza systemem AES, jeżeli jego autentyczność jest zapewniona.

We wszystkich ww. przypadkach są to dokumenty o charakterze „urzędowym” - wygenerowane w systemie AES lub potwierdzone przez właściwy urząd celny. Ponadto kierując się wyjaśnieniami dotyczącymi wprowadzenia regulacji zawartej w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT do zastosowania stawki 0% będą uprawniały również inne niż ww. dokumenty, które funkcjonują w innych państwach członkowskich zgodnie z obowiązującymi tam przepisami i które potwierdzają wywóz poza terytorium UE, przy czym chodzi tu przede wszystkim o formę „urzędowego” dokumentu, w którym urząd celny innego państwa członkowskiego potwierdza wywóz towarów poza terytorium UE, a nie o dowolność w stosowaniu jakichkolwiek dokumentów, które nie zostały wprost określone w przepisach prawa tych państw.

Zatem uznanie danej czynności za eksport towarów i jej opodatkowanie stawką w wysokości 0% wymaga zrealizowania warunku dotyczącego potwierdzenia wywozu towarów przez organ celny określony w przepisach celnych. Może to być organ celny krajowy, jak również organ innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Spełnienie tego warunku ma gwarantować, że faktycznie nastąpi wywóz towarów, i że bez ich powrotnego przywozu nie będą one przedmiotem dostawy na terytorium kraju. Przy tym konieczne jest, aby wywóz ten nastąpił w ramach transportu (wysyłki) zasadniczo o nieprzerwanym charakterze.

Podatnik powinien więc posiadać w swojej dokumentacji dowód wiarygodny, stanowiący urzędowe potwierdzenie faktycznego dokonania wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, z którego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Oznacza to w konsekwencji, że nie każdy dokument lub zestaw dokumentów będzie mógł stanowić prawidłowe, upoważniające do zastosowania stawki 0%, potwierdzenie, że doszło do eksportu towarów.

Odnosząc się więc do przedstawionego przez Państwa zestawu dokumentów, należy zauważyć, że nie mają one wskazanego charakteru urzędowego.

Biorąc pod uwagę powyższe, Dokumenty jakie Państwo opisali nie są dokumentami potwierdzonymi przez właściwy urząd celny ani krajowy, ani innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. W konsekwencji nie będą Państwo uprawnieni do zastosowania stawki 0% dla towarów, wywożonych poza terytorium Unii Europejskiej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

•stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia;

•zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnosząc się do powołanych przez Państwa interpretacji wskazać należy, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych oraz konkretnych stanów prawnych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 marca 2015 r., sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Ponadto powołane w stanowisku wyroki sądu nie mają mocy powszechnie obowiązującej. Sąd wyrokiem lub postanowieniem rozstrzyga wyłącznie konkretną sprawę co do stwierdzenia naruszenia prawa i skutków prawnych tego naruszenia i jedynie w tej sprawie ma moc wiążącą. Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, o czym stanowi art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935), dalej jako „PPSA”. Zatem powołane wyroki nie posiadają waloru wykładni powszechnej, co w praktyce oznacza, że nie stanowią one podstawy dla analogicznego rozstrzygnięcia przez organy podatkowe.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•     Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

•     Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

•     Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-   w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-   w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.