Przekazanie przez Producenta na rzecz Koproducenta środków pieniężnych, które uprzednio Producent otrzymał z tytułu Umowy z Dystrybutorem oraz Umowy z C. nie wiąże się z obowiązek wystawienia faktury,

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

9 lipca 2024 r. wpłynął Państwa wspólny wniosek z 5 lipca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie uznania, czy z przekazaniem przez Producenta – na podstawie aneksu do Umowy Koprodukcji – na rzecz Koproducenta środków pieniężnych, które uprzednio Producent otrzymał z tytułu Umowy z Dystrybutorem oraz Umowy z C., wiąże się/będzie wiązać się obowiązek wystawienia/udokumentowania przedmiotowej operacji gospodarczej fakturą, w szczególności przez Koproducenta.

Uzupełnili go Państwo w odpowiedzi na wezwania – pismami z 6 września 2024 r. (wpływ 6 września 2024 r.) i z 25 września 2024 r. (wpływ 25 września 2024 r.).

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem wspólnym

1)Zainteresowany będący stroną postępowania:

• B. Spółka Akcyjna

2)Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

• D. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Spółka B. [dalej jako: „Koproducent” lub „B”, lub „Wnioskodawca”], jest „koproducentem” w rozumieniu ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii [Dz.U. z 2023 r., poz. 130, dalej: „Ustawa o kinematografii”] oraz ustawy z dnia 9 listopada 2018 r. o finansowym wspieraniu produkcji audiowizualnej [Dz. U. z 2021 r., poz. 198, dalej: „Ustawa o finansowym wspieraniu produkcji audiowizualnej”]. Koproducent jest spółką inwestycyjną, która została powołana do realizacji projektów koprodukcyjnych przez grupę inwestorów, pozyskującą środki finansowe niezbędne do sfinansowania produkcji filmów.

Z kolej Spółka D. [dalej jako: „Producent”], reprezentowana przez (…), jest uznanym na rynku audiowizualnym podmiotem profesjonalnie zajmującym się produkcją filmową i telewizyjną, będącym „producentem” w rozumieniu ustawy o kinematografii oraz ustawy o finansowym wspieraniu produkcji audiowizualnej.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Producent rozwinął projekt filmowy pod roboczym tytułem „(…)” oraz „(…)” [dalej: „Film” lub „Projekt filmowy”]. Producent posiada odpowiednie doświadczenie w realizacji produkcji audiowizualnych we współpracy z czołowymi nadawcami telewizyjnymi w Polsce i międzynarodowymi platformami dystrybucyjnymi, umożliwiając tym samym zrealizowanie Filmu z uwzględnieniem najwyższych standardów branży audiowizualnej. Producent posiada również odpowiednie zezwolenia umożliwiające mu wyprodukowanie Filmu.

Producent oraz B. [dalej łącznie: „Strony”] są podatnikami, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.) [dalej: „Ustawa CIT”], podlegającymi obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Strony są podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT oraz zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług [dalej: VAT].

W 2021 roku, tj. przed utworzeniem B. oraz zawarciem przez B. z Producentem umowy na koprodukcję Filmu [dalej: „Umowa Koprodukcji”], w celu pozyskania środków finansowych do realizacji Projektu filmowego Producent zawarł umowę licencyjną z (…) [dalej: „Dystrybutor”], na podstawie której zobowiązał się on do udzielenia prawa oraz licencji na kopiowanie, powielanie, transmisję, emisję, dystrybucję Filmu, udzielanie sublicencji na Film oraz informowanie opinii publicznej o Filmie (oraz powiązanym materiale źródłowym) w językach objętych Licencją (…) (oraz przy pomocy wszelkich innych środków, określonych pomiędzy stronami) na terytorium uzgodnionym w umowie, we wszelkich formatach i wersjach [dalej: „Umowa z Dystrybutorem”]. Z tego tytułu Dystrybutor jest zobowiązany do zapłaty na rzecz Producenta opłaty licencyjnej na warunkach określonych w Umowie z Dystrybutorem, z tytułu której Producent wystawi odpowiednią fakturę.

Ponadto, na początku 2022 roku Producent wystąpił do (…) [dalej: „C”] z wnioskiem o przyznanie wsparcia finansowego na pokrycie części polskich kosztów kwalifikowalnych związanych z koprodukcją krajową Filmu, w oparciu o Ustawę o finansowym wspieraniu produkcji audiowizualnej, a w wyniku decyzji C. przyznane mu zostało wsparcie finansowe na warunkach określonych w zawartej później pomiędzy C. a Producentem umowie [dalej: „Umowa z C”].

Następnie, w połowie 2022 roku pomiędzy Producentem a Koproducentem została zawarta Umowa Koprodukcji, która określa m.in. reguły przenoszenia praw autorskich, pokrewnych i zależnych do Filmu i jego elementów z Producenta na Koproducenta, szczegółowe zasady współpracy przy produkcji Filmu, w szczególności wkłady finansowe i rzeczowe obu Stron oraz podział wpływów z dystrybucji Filmu. Umowa Koprodukcji przyznaje Koproducentowi wyłączne prawo do zawierania umów licencyjnych lub dystrybucyjnych dotyczących Filmu lub jego elementów. Uzgodnienie takie wynikało z potrzeby zabezpieczenia interesów Koproducenta (oraz stojących za nim inwestorów), którzy jako warunek przystąpienia do umowy stawiali przeniesienie wszelkich strumieni przychodów kreowanych przez Film do B., co zapewniało kontrolę nad środkami pieniężnymi i zabezpieczało ryzyko braku prawidłowości rozliczeń stron transakcji.

Producent na gruncie Umowy Koprodukcji jest uprawniony i zobowiązany do dokonywania wszelkich bieżących czynności faktycznych i prawnych związanych z produkcją Filmu, zgodnie z warunkami Umowy Koprodukcji, jako producent wiodący i wykonawczy, w tym w szczególności do zawierania umów ze współtwórcami Filmu, autorami utworów nabytych do Filmu, artystami, wykonawcami, podwykonawcami i innymi uczestnikami procesu produkcji filmowej. Jednocześnie, Producent nie jest uprawniony do prowadzenia we własnym imieniu dystrybucji Filmu lub udzielenia licencji do Filmu lub jego elementów.

W celu uregulowania rozliczeń wynikających z zawartych/uzgodnionych przez Producenta do dnia podpisania Umowy Koprodukcji umów, tj. Umowy z Dystrybutorem i Umowy z C. postanowiono, iż:

• W zakresie Umowy z Dystrybutorem Producent (po premierze kinowej Filmu, jednakże przed wypłatą pierwszej raty opłaty licencyjnej) wystąpi o zgodę do Dystrybutora na przeniesienie na Koproducenta całości praw i obowiązków wynikających z Umowy z Dystrybutorem. W przypadku braku zgody Dystrybutora na przeniesienie na Koproducenta całości praw i obowiązków wynikających z ww. umowy, Strony na mocy zawartego aneksu do Umowy Koprodukcji ustaliły, że rozdział środków z tytułu przychodów osiąganych w związku z Umową z Dystrybutorem nastąpi zgodnie z mechanizmami określonymi w Umowie Koprodukcji z zachowaniem zasad określonych w Planie podziału przychodów (tzw. recoupmentu);
• W zakresie Umowy z C. w wypadku pozyskania środków tytułem zwrotu określonych kosztów produkcji Filmu w ramach powyższego systemu, wszelkie takie faktycznie uzyskane środki przekazane zostaną przez Producenta Koproducentowi. Dodatkowo w Procedurze recoupment’u wpływów Strony dodatkowym postanowieniem zastrzegły, że środki uzyskane ze wsparcia finansowego w świetle Ustawy o finansowym wspieraniu produkcji audiowizualnej wypłacone będą na rzecz Producenta (jako podmiot składający wniosek) i przekazane zostaną w całości na rzecz B.

Z uwagi na fakt, iż w wyniku zawarcia Umowy z Dystrybutorem oraz Umowy z C. przez Producenta uniemożliwiona została centralizacja wpływów z tych umów z tytułu eksploatacji Filmu w B. zgodnie z pierwotnymi zapisami Umowy Koprodukcji, zaistniała konieczność przeniesienia przychodów (wpływów) wynikających z opisanych powyżej umów zawartych przez Producenta na rzecz Koproducenta, co umożliwi Koproducentowi zarządzanie tymi środkami i rozdział zysków zgodnie z mechanizmami określonymi w Umowie Koprodukcji (tj. zgodnie z Procedurą recoupmentu).

W związku z powyższym, Producent i Koproducent zawarli aneks do Umowy Koprodukcji, regulujący kwestię przeniesienia całości przychodów (wpływów) wynikających ze wskazanych wyżej umów, tj. Umowy z Dystrybutorem i Umowy z C. na rzecz B., co ma nastąpić natychmiast po faktycznym uzyskaniu przez Producenta wpływów z Umowy z C. lub Umowy z Dystrybutorem. W tym zakresie Strony uzgodniły, iż Producent będzie jedynie odbierał środki od Dystrybutora/C. i przekazywał je Koproducentowi, celem ich dalszego uwzględnienia w Procedurze recoupmentu,

Przychody (wpływy) z ww. umów zostaną podzielone przez B. zgodnie z Planem recoupmentu. W efekcie ta ich część, która zgodnie z ww. planem należna jest/przypada Producentowi, zostanie mu następnie przekazana/zwrócona przez B. jako udział Producenta w przychodach z Filmu (eksploatacji związanych z nim praw), tj. w sposób analogiczny, jaki został przyjęty w zakresie podziału innych przychodów z eksploatacji Filmu osiąganych bezpośrednio przez B. (m.in. przychodów z dystrybucji kinowej i merchandisingu).

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

W złożonym wniosku szczegółowo została omówiona (opisana) Umowa Koprodukcji, w tym działania/role obu stron, tj. Producenta i Koproducenta, wykonywane w jej ramach. Umowa Koprodukcji określa w szczególności m.in. reguły przenoszenia praw autorskich, pokrewnych i zależnych do Filmu i jego elementów z Producenta na Koproducenta, szczegółowe zasady współpracy przy produkcji Filmu, w szczególności wkłady finansowe i rzeczowe obu Stron oraz podział wpływów z dystrybucji Filmu. Umowa Koprodukcji przyznaje Koproducentowi wyłączne prawo do zawierania umów licencyjnych lub dystrybucyjnych dotyczących Filmu lub jego elementów. Uzgodnienie takie wynikało z potrzeby zabezpieczenia interesów Koproducenta (oraz stojących za nim inwestorów), którzy jako warunek przystąpienia do umowy stawiali przeniesienie wszelkich strumieni przychodów kreowanych przez Film do B., co zapewniało kontrolę nad środkami pieniężnymi i zabezpieczało ryzyko braku prawidłowości rozliczeń stron transakcji. Jak z powyższego wynika, Umowa Koprodukcji jest umową o współpracy, której przedmiotem (wyłącznym) jest wyprodukowanie, a następnie eksploatacja Filmu (związanych z nim praw) przez Strony oraz podział pomiędzy nie wpływów z tego tytułu.

Na podstawie/w wykonaniu Umowy Koprodukcji i aneksu do tej umowy Producent ani Koproducent nie są zobowiązani do żadnych świadczeń wzajemnych. Fakt przekazywania środków finansowych przez Producenta wynika z istoty umowy koprodukcyjnej, w ramach której koproducent (tu: Koproducent) jest tym podmiotem, którego rola w projekcie (przedsięwzięciu) sprowadza się do „dostarczenia” środków finansowych na produkcję filmu (tu: Filmu), i który – jako taki – jest następnie w pierwszej kolejności/głównie zaspokajany z przychodów z filmu, w związku z czym sprawuje nad nimi pieczę/kontrolę nad ich podziałem odpowiadającym uzgodnieniom biznesowym zawartym w ww. umowie (tj. zgodnie z którymi wszelkie przychody wynikające z eksploatacji praw do Filmu akumulowane są u Koproducenta, który następnie rozdziela te środki zgodnie z Procedurą recoupmentu). Producentowi/Koproducentowi nie przysługuje ani nie będzie przysługiwać żadne wynagrodzenie z tytułu czynności wykonywanych w ramach Umowy Koprodukcji.

Producent nie pobiera ani nie będzie pobierał żadnego wynagrodzenia z tytułu przekazywania środków pieniężnych Koproducentowi.

Pytanie w zakresie podatku od towarów i usług sprecyzowane ostatecznie w odpowiedzi na wezwanie:

Czy z przekazaniem przez Producenta – na podstawie aneksu do Umowy Koprodukcji – na rzecz Koproducenta środków pieniężnych, które uprzednio Producent otrzymał z tytułu Umowy z Dystrybutorem oraz Umowy z C., wiąże się/będzie wiązać się obowiązek wystawienia/udokumentowania przedmiotowej operacji gospodarczej fakturą, w szczególności przez Koproducenta?

Państwa stanowisko w sprawie w zakresie podatku od towarów i usług sformułowane ostatecznie w odpowiedzi na wezwanie:

Zdaniem Wnioskodawców z przekazaniem przez Producenta – na podstawie aneksu do Umowy Koprodukcji – na rzecz Koproducenta środków pieniężnych, które uprzednio Producent otrzymał z tytułu Umowy z Dystrybutorem oraz Umowy z C., nie wiąże się/nie będzie wiązać się z obowiązkiem wystawienia faktury przez którąkolwiek ze stron, w szczególności przez Koproducenta (jako podmiot otrzymujący środki pieniężne). Przedmiotowa operacja gospodarcza, na tle której dochodzić będzie do przekazania środków, nie stanowi/nie będzie stanowić bowiem jakiejkolwiek czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT) w świetle przepisów o VAT, a co za tym idzie owe środki i ich przekazanie nie powinno być rozpatrywane w kategoriach zapłaty wynagrodzenia, o którym mowa w ww. przepisach. W rezultacie, na okoliczność przekazania środków między Producentem a Koproducentem może i powinien być wystawiony inny dokument księgowy/podatkowy, np. nota obciążeniowa przez Koproducenta.

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY

1. Uwagi ogólne

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2024 r. poz. 361) [dalej: „ustawa o VAT”] opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast, pod pojęciem towaru, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jednocześnie, art. 8 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zatem pod pojęciem świadczenia usług na gruncie VAT należy rozumieć właściwie każde zachowanie, zarówno czynne polegające na działaniu jak i bierne polegające na zaniechanie bądź znoszeniu, którego bezpośrednim skutkiem nie jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Uwzględniając powyższe, w kontekście współpracy pomiędzy Producentem i Koproducentem na podstawie Umowy Koprodukcji w zakresie przeniesienia środków pieniężnych otrzymanych od Dystrybutora/C., w ocenie Wnioskodawcy, nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, brak jest bowiem jakiegokolwiek transferu rzeczy. Zatem należy rozważyć, czy omawiane przeniesienie środków pieniężnych będzie stanowiło odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Podkreślić należy, iż o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to co do zasady niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT jest łączne spełnienie kilku przesłanek.

Zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa, aby dana czynność została uznana za usługę podlegającą VAT, konieczne jest ziszczenie się łącznie następujących przesłanek:

1)wystąpienie stosunku prawnego między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego dochodzi do świadczenia na rzecz nabywcy usługi,

2)wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,

3)wystąpienie bezpośredniej i jasno zindywidualizowanej korzyści po stronie nabywcy usługi,

4)pozostawanie odpłatności w bezpośrednim związku z czynnością (usługą), która ma podlegać VAT,

5)możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości świadczenia wzajemnego (usługi).

2. Przekazanie środków pieniężnych z tytułu Umowy z Dystrybutorem oraz Umowy z C. jako niepodlegające VAT

Zdaniem Wnioskodawcy, rozliczenia pomiędzy Producentem i Koproducentem z tytułu przekazania środków pieniężnych otrzymanych na podstawie Umowy z Dystrybutorem i Umowy z C., nie mają charakteru płatności za usługę podlegającą opodatkowaniu VAT, bowiem nie są spełnione wszystkie przesłanki kwalifikujące działania Producenta jako świadczenie usług podlegające VAT.

W pierwszej kolejności Wnioskodawca podkreśla, iż Umowa Koprodukcji zawarta pomiędzy Producentem i Koproducentem powoduje występowanie związku prawnego (relacji) pomiędzy tymi dwoma podmiotami. Niemniej, Producent w zakresie otrzymywania i przekazywania płatności otrzymanych od Dystrybutora i C. na rzecz Koproducenta nie wykonuje żadnych świadczeń – zachowanie Producenta nie ma w tym zakresie cech świadczenia usług, a jedynie charakter „techniczny”, sprowadzający się do transferu pieniędzy między rachunkami obu podmiotów, a zatem typowego rozliczenia finansowego, stosownie do postanowień aneksu do Umowy Koprodukcji. Bez związku z jakimkolwiek, a tym bardziej skonkretyzowanym świadczeniem ze strony Koproducenta na rzecz Producenta (w tym kontekście vide też dalsze uwagi).

Przykładowo, w wyroku z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 (Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise) Trybunał wskazał, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowo-skutkowym między dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem.

W powyższej sytuacji, w zakresie przekazywania zebranych środków pieniężnych przez Producenta na rzecz Koproducenta brak jest ww. wskazanego związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy świadczeniem a płatnością.

Ponadto, należy wskazać, iż w rozumieniu ustawy o VAT, ze świadczeniem usług mamy do czynienia jeżeli istnieje bezpośredni odbiorca tego świadczenia, odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. Tym samym, czynność będzie podlegała VAT jedynie wówczas, gdy zostanie wykonana w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji zostanie uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było uznać, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Należy wskazać, iż przekazanie środków pieniężnych przez Producenta na rzecz Koproducenta nie oznacza, iż Koproducent uzyskał korzyści, bowiem otrzymanie środków pieniężnych nie oznacza, iż stanowią one dla niego zapłatę za usługę. Otrzymane przez Koproducenta środki pieniężne nie zostały uzyskane w zamian za żadną usługę. Producent jest zobowiązany do przekazywania środków pieniężnych w ramach współpracy z Koproducentem. Natomiast Koproducent jest zobowiązany do ich odbioru i właściwego rozdysponowania po ustaleniu zaangażowania Producenta i Koproducenta w produkcję Filmu.

W ramach Umowy Koprodukcji Producent wspólnie z Koproducentem realizuje dane przedsięwzięcie (produkcję Filmu), przy organizacji którego każda ze Stron ma określone odrębne obowiązki. Działania obu Stron Umowy Koprodukcji wykonywane są wyłącznie w celu wyprodukowania Filmu. Natomiast odbieranie i przekazywanie środków pieniężnych przez Producenta od Dystrybutora oraz C. stanowi jeden z elementów szerszej współpracy, za którą w dalszej kolejności Producent otrzymuje wynagrodzenie po podziale zebranych środków pieniężnych przez Koproducenta. Wnioskodawca wskazuje, że taki charakter współpracy jest zbliżony do rozliczeń pomiędzy uczestnikami konsorcjum.

W ocenie Wnioskodawcy, przekazanie środków pieniężnych, o których mowa powyżej, jest jedynie czynnością techniczną, wynikającą z postanowień aneksu do Umowy Koprodukcji.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, nie sposób uznać, iż samo przekazanie środków z Umowy z C. lub Umowy z Dystrybutorem Koproducentowi może zostać utożsamiane z wypłatą wynagrodzenia za świadczenie usług.

Potwierdzenie powyższego stanowiska, zgodnie z którym przekazanie środków pieniężnych pomiędzy uczestnikami wspólnego przedsięwzięcia (tu: produkcji Filmu) nie podlega VAT, można odnaleźć również w orzecznictwie sądów administracyjnych dotyczącym rozliczeń VAT między uczestnikami konsorcjum.

Przykładowo, w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego [dalej: NSA] z 23 września 2021 r. (sygn. I FSK 1383/19) podkreślono, iż: „Rozliczenia pieniężne między uczestnikami wspólnego przedsięwzięcia, jeśli nie towarzyszy im świadczenie usługi, nie mogą być bowiem same przez się potraktowane jako czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Działań podjętych w ramach umów o współpracy nie można dla celów podatku od towarów i usług oceniać jednostkowo, lecz z uwzględnieniem ich charakteru jako działania złożonego i wspólnego, tworzącego w aspekcie gospodarczym jedną całość. Zatem błędnie, w oderwaniu od celu gospodarczego przedsięwzięcia, organ przyjął, że sporne czynności będą czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podział przychodów i kosztów dokonany przez Lidera będzie wewnętrznym rozliczeniem między podmiotami uczestniczącymi w świadczeniu usług na rzecz usługobiorcy.”

Podobnie, w wyroku NSA z 25 czerwca 2014 r. (sygn. I FSK 1072/13) wskazano, że „W przypadku, gdy rozliczeniom pieniężnym między uczestnikami wspólnego przedsięwzięcia (konsorcjum), nie towarzyszy świadczenie usług lub dostawa towarów, rozliczenia ta nie są traktowane same przez się jako czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.”

Tożsame stanowisko przyjmują także organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych. I tak, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej [dalej: DKIS] w interpretacji indywidualnej z 7 marca 2022 r. (sygn. 0115-KDIT1-1.4012.602.2018.14.SKJ) uznał, iż: „W świetle powołanych powyżej orzeczeń należy stwierdzić, że pomiędzy usługami świadczonymi przez podmioty należące do Konsorcjum na rzecz Konsorcjum, a w rezultacie na rzecz szpitali, z przeniesieniem na członków Konsorcjum proporcjonalnej części kosztów i przychodów całego Konsorcjum, brak jest takiego stosunku prawnego, z którego wynikałaby wzajemność świadczenia Lidera Konsorcjum przybierającego postać rozdziału kosztów i przychodów całego przedsięwzięcia. Nie jest to zatem świadczenie wzajemne Lidera Konsorcjum, a jedynie umownie określony obowiązek rozdziału kosztów i przychodów całego przedsięwzięcia.”

Podobnie DKIS stwierdził w interpretacji indywidualnej z 14 września 2023 r. (sygn. 0114-KDIP4-2.4012.390.2023.2.MB), tj.: „Odnosząc się do objęcia podatkiem VAT świadczeń wynikających z zawartej umowy o współorganizacji wydarzenia artystycznego należy stwierdzić, że nie świadczą/nie będą Państwo świadczyli na rzecz Współorganizatora jakichkolwiek usług. Jak wynika z opisu sprawy, świadczone przez Państwa w ramach umowy o współorganizacji usługi nie są związane ze świadczeniem wzajemnym ze strony Współorganizatora. W ramach umowy o współorganizacji realizują Państwo wspólnie ze Współorganizatorem dane przedsięwzięcie, przy organizacji którego każda ze stron ma określone odrębne obowiązki. Wpływy ze sprzedaży biletów nie są związane z żadnymi realizowanym przez Państwa na rzecz Współorganizatora usługami. Nie przysługuje Państwu żadne wynagrodzenie z tytułu czynności wykonywanych w ramach umowy o współpracy. W zamian za przekazanie wpływów ze sprzedaży biletów na wydarzenia artystycznego nie są Państwo i nie będą zobowiązani do świadczenia usług lub dostawy towarów na rzecz Współorganizatora. Wszystkie te działania realizowane są w konkretnym celu, jakim jest organizacja wydarzenia artystycznego. (…) Zatem nie dochodzi do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy.”

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, w związku z przekazywaniem przez Producenta Koproducentowi płatności otrzymanych z tytułu Umowy z Dystrybutorem oraz płatności z tytułu Umowy z C., nie jest realizowana czynność podlegająca opodatkowaniu VAT.

3. Udokumentowanie przekazywanych płatności na rzecz Koproducenta

Skoro przekazanie środków pieniężnych/płatności przez Producenta na rzecz Koproducenta z tytułu zawartej Umowy z Dystrybutorem oraz Umowy z C. nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu VAT, to brak jest podstaw do udokumentowania tej czynności fakturą, w szczególności przez Koproducenta.

Wnioskodawca zwraca uwagę, iż zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Przy czym, na mocy art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z kolei, stosownie do art. 106b ust. 2 ustawy o VAT, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy o VAT.

Zatem z powyższych regulacji wynika, że podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju realizowaną na rzecz innego podatnika VAT. Jednocześnie, ustawodawca nie nakłada na podatników VAT obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż zwolnioną z VAT (przedmiotowo, czy też podmiotowo).

Natomiast, w ustawie o VAT oraz w przepisach wykonawczych do ustawy o VAT, brak jest regulacji odnoszących się do dokumentowania czynności pozostających poza zakresem opodatkowania VAT.

Wobec tego, zdaniem Wnioskodawcy, zdarzenia niepodlegające opodatkowaniu VAT mogą być dokumentowane za pomocą dowolnego, innego niż faktura, dokumentu księgowego, spełniającego warunki określone w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 120 ze zm.) [dalej: UoR], np. notą księgową.

Powyższe stanowisko znajduje odzwierciedlenie w interpretacji indywidualnej DKIS z 14 września 2023 r. (sygn. 0114-KDIP4-2.4012.390.2023.2.MB), w której wskazano, że: „Z uwagi na to, że rozliczenia dokonywane w ramach Współorganizacji wydarzenia artystycznego pozostają poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT, nie powinny być dokumentowane fakturą, lecz innym dowodem księgowym, wystawianym przez Państwa na rzecz Współorganizatora. Należy przy tym wskazać, że nota księgowa nie jest dokumentem objętym przepisami dotyczącymi podatku od towarów i usług. Zatem brak jest przeciwwskazań do dokumentowania notą księgową środków otrzymanych od Współorganizatora z tytułu udziału Fundacji we wpływach ze Współorganizacji wydarzenia artystycznego, jeżeli nie sprzeciwiają się temu inne przepisy.”

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, środki pieniężne, otrzymane przez Producenta z tytułu Umowy z Dystrybutorem oraz Umowy z C., które zostały bądź zostaną przekazane Koproducentowi przez Producenta na podstawie Umowy Koprodukcji, powinny być dokumentowane, w szczególności przez Koproducenta innym niż faktura dokumentem księgowym, np. notą księgową.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja dotyczy wyłącznie rozstrzygnięcia w zakresie pytania dotyczącego podatku od towarów i usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 2). W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie. 

Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy stan faktyczny/darzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

A. (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).   

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § w zw. z art. 14r ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).