Nieuznania dokonywanego przemieszczenia towarów za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 lipca 2024 r., za pośrednictwem ePUAP, wpłynął Państwa wniosek z 28 lipca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania dokonywanego przemieszczenia towarów za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Podatnik, od (…) 2015 r., prowadzi działalność gospodarczą zarejestrowaną w KRS w zakresie (…), firma jest zarejestrowanym podatnikiem czynnym w zakresie podatku od towarów i usług.

W dniu (…) 2024 r. Wnioskodawca zawarł umowę z podmiotem austriackim (A. GMBH (dalej: „podmiot austriacki”), zgodnie z którą nabywa od podmiotu austriackiego usługę konfekcjonowania - (...) wg receptury Spółki oraz jej komponentów (...) w butelki PET. Umowa obowiązuje do końca 2024 roku.

Podatnik nabywa komponenty do produkcji, które następnie są dostarczane do podmiotu austriackiego w celu ich (...) do opakowań PET, po czym (...) zapakowane w opakowania jednostkowe są z powrotem przewożone do Polski.

W ramach całej czynności przewozu komponentów do Austrii celem ich (...) do opakowań PET, nie zmienia się własność komponentów, ich właścicielem podczas całego procesu jest Wnioskodawca.

Wnioskodawca Sp. z o.o. nabywa komponenty będące przedmiotem konfekcjonowania od polskiej spółki Sp. z o.o. (zarejestrowanej jako podatnik VAT czynny w Polsce), która następnie organizuje transport towaru do podmiotu austriackiego. Koszt transportu jest wliczony w cenę komponentów, dostawa towaru odbywa się na warunkach INCOTERMS DAP.

Pytanie

Czy do czynności polegającej na zakupie (...) w Polsce, ich przetransportowaniu do Austrii celem świadczenia na nich usługi konfekcjonowania - (...) do opakowań a następnie powrotny przywóz opakowanych (...) znajduje zastosowanie art. 13 ust. 4 pkt 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług, a tym samym opisana sytuacja nie stanowi transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy a dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Podatnika, przemieszczenie towarów będących komponentami do produkcji (...) na terytorium Austrii celem ich konfekcjonowania/(...) do opakowań PET, a następnie powrotne przywiezienie tych produktów do Polski nie stanowi wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zgodnie z art. 13 ust. 1, przy czym zastosowanie tutaj znajdzie art. 13 ust. 4 pkt 6 ustawy a dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju (terytorium Polski) w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju (terytorium Polski). Przy czym nie przypadkowo ustawodawca powołał tu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, przez co należy rozumieć, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów następuje wtedy gdy zostanie dokonana dostawa towarów, a zatem dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Ponadto ustawa o podatku od towarów i usług uzależnia powstanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sposób wskazany w art. 13 ust. 1, pod warunkiem, że nabywca towarów zgodnie z art. 13 ust. 2 jest:

1)podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

2)osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

3)podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;

4)podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu

W prezentowanym stanie faktycznym żaden z przypadków opisanych w art. 13 ust. 2 nie zachodzi, zatem zdaniem Podatnika nie można mówić o transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zgodnie z art. 13 ust. 4 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy również wskazać, że zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika. Jest to tak zwane nietransakcyjne WDT, które powstanie w przypadku, kiedy Podatnik przemieszcza towary na terytorium innego kraju celem ich dalszej odsprzedaży, lub wykorzystania ich w celu prowadzonej tam działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, w jego przypadku nie dochodzi do nietransakcyjnej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, gdyż cały proces z założenia nie przewiduje możliwości przesunięcia towarów z Polski do innego kraju na trwałe, czy pozostawienia ich tam celem dokonania dalszej ich odsprzedaży, a jedynym powodem czasowego przesunięcie komponentów z Polski do Austrii jest wykonanie na nich konfekcjonowania/(...) przez dostawcę usługi, a zaraz po jej wykonaniu przeniesienie tych towarów w nowym opakowaniu z powrotem do Polski.

Mając na uwadze prezentowany stan faktyczny i przywołane przepisy, Podatnik wnosi o potwierdzenie jego stanowiska, że do czynności polegającej na zakupie komponentów (...) w Polsce, ich przetransportowaniu do Austrii celem świadczenia na nich usługi konfekcjonowania - (...) do opakowań a następnie powrotny przywóz opakowanych (...) znajduje zastosowanie art. 13 ust. 4 pkt 6 ustawy a dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług, a tym samym opisana sytuacja nie stanowi transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy a dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361) dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Według art. 2 pkt 3 i pkt 4 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy,

Co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Zatem pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”.

Art. 13 ust. 1 ustawy stanowi, że:

Stosownie do art. 13 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy:

Z art. 13 ust. 3 ustawy wynika, że:

Szczególnym przypadkiem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jest przemieszczenie towarów własnych podatnika z terytorium kraju do innego państwa członkowskiego. Art. 13 ust. 3 ustawy rozszerza pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności, które nie mają charakteru czynności dwustronnych, polegających na przemieszczeniu towarów przedsiębiorstwa z Polski do innego państwa członkowskiego, w którym mają posłużyć do działalności gospodarczej podatnika. W przypadku tej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów polski dostawca pełni równocześnie rolę nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Na podstawie art. 13 ust. 4 pkt 6 ustawy

Jak wynika z art. 13 ust. 4 pkt 6 ustawy, przemieszczenia towarów nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (WDT) w przypadku gdy towary mają być przedmiotem wykonanych na terytorium państwa członkowskiego UE usług polegających na ich wycenie lub wykonaniu na nich prac a następnie są z powrotem przemieszczone na terytorium kraju.

Istota usług świadczonych na ruchomym majątku rzeczowym opiera się na założeniu, że usługodawca otrzymuje od zleceniodawcy materiał i przetwarza go w taki sposób, aby otrzymać pożądany przez zleceniodawcę wyrób. Przepisy nie określają rodzaju, ani charakteru prac jakie mogą być wykonane w ramach usług na ruchomym majątku rzeczowym. Mogą to być zatem prace drobne, a także świadczenie złożone, wymagające zaangażowania wielu różnego rodzaju prac. W każdym przypadku otrzymuje się określony wyrób finalny spełniający wymagane kryteria.

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Wnioskodawca nabywa komponenty będące przedmiotem konfekcjonowania od polskiej spółki Sp. z o.o. Polska Spółka z o.o. organizuje transport towaru do podmiotu austriackiego, z którym Wnioskodawca ma zawartą umowę na usługę konfekcjonowania - (...) wg receptury Spółki oraz jej komponentów (...) w butelki PET. Następnie (...) zapakowane w opakowania jednostkowe są z powrotem przewożone do Polski. Koszt transportu jest wliczony w cenę komponentów, dostawa towaru odbywa się na warunkach Incoterms DAP. W ramach całej czynności przewozu komponentów do Austrii celem ich (...) do opakowań PET, nie zmienia się własność komponentów, ich właścicielem podczas całego procesu jest Wnioskodawca.

Na tle tak przedstawionego opisu sprawy Państwa wątpliwości dotyczą określenia czynności polegającej na zakupie komponentów (...) w Polsce, ich przetransportowaniu do Austrii celem świadczenia na nich usługi konfekcjonowania - (...) do opakowań a następnie powrotny przywóz opakowanych (...) znajduje zastosowanie art. 13 ust. 4 pkt 6 ustawy, a tym samym opisana sytuacja nie stanowi transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że przemieszczenie nabytych w Polsce komponentów (...) do podmiotu austriackiego, który zgodnie z zawartą umową zobowiązany jest do (...) ich do opakowań PET, a następnie przemieszczenie (...) zapakowanych w opakowania jednostkowe z powrotem do Polski nie stanowi wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy. (...) do opakowań PET i powrotny ich przywóz na terytorium Polski, mieszczą się w sytuacji (wyłączających z opodatkowania) przewidzianej w art. 13 ust. 4 pkt 6 ustawy. Zatem w opisanym przypadku w ramach których nabyte w Polsce komponenty do produkcji (...) są transportowane do podmiotu austriackiego celem ich (...) do opakowań PET i po tym zapakowane (...) z powrotem zostają przemieszczone na terytorium kraju nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Tym samym czynności o których mowa we wniosku nie generują obowiązku zapłaty podatku VAT przez Wnioskodawcę.

W konsekwencji Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Podkreślić należy, że przepis art. 13 ust. 4 ustawy wymienia przypadki, kiedy przemieszczenie przez podatnika własnych towarów, o których mowa w art. 13 ust. 3 ustawy, z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego nie stanowi wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Pomimo odniesienia się przez Państwa we własnym stanowisku, że opisana sytuacja nie stanowi wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, to, oceniłem Państwa stanowisko jako prawidłowe ze względu na właściwie wywiedziony skutek prawny, zgodnie z którym wskazaliście, że do zakupu komponentów (...) w Polsce i ich przetransportowanie do Austrii celem świadczenia na nich usług konfekcjonowania - (...) do opakowań a następnie powrotny przywóz opakowań (...) do Polski znajduje zastosowanie art. 13 ust. 4 pkt 6 ustawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).