Interpretacja indywidualna z dnia 23 września 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.444.2024.2.MR
Temat interpretacji
Prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
17 lipca 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 17 lipca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 19 września 2024 r. (wpływ 19 września 2024 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Od 2013 r. prowadzi Pan warsztat samochodowy.
Do świadczenia usług naprawy pojazdów wykorzystuje Pan nabywane w tym celu części. Ich wartość uwzględnia Pan w cenie usługi.
Zgodnie z zapisami ustawy o VAT, tj. art. 113 ust. 1 ustawy, korzysta Pan ze zwolnienia od VAT do 200 000 zł. W roku ubiegłym i latach poprzednich nie przekroczył Pan limitu 200 000 zł.
Nie sprzedaje Pan odrębnie części samochodowych. Pana praca polega na tym, że Klient zamawia u Pana usługę, w celu jej wykonania kupuje Pan części i materiały. Przy czym, za każdym razem Klient zamawia wyłącznie usługę serwisową/naprawę. Świadczenie wykonywane przez Pana warsztat obejmuje najczęściej diagnostykę, wymianę uszkodzonych elementów oraz dostawę nowego elementu w miejsce uszkodzonego, usługa serwisowa jest świadczeniem dominującym. Dlatego do wykonania usługi, tj. naprawy pojazdu niezbędne jest dostarczenie nowej części.
Marża warsztatu na wymienianych częściach również stanowi element kalkulacyjny wartości usługi. Dostawa towaru ma pomocniczy charakter i jest niezbędna do wykonania usługi należycie. Całość traktuje Pan jako odpłatne świadczenie usług (element dominujący), więc dokonana dostawa części samochodowych w ramach usługi całościowej, w Pana ocenie, nie powinna powodować utraty zwolnienia.
Wyjaśnia Pan, że z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę złożoną, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Uważa Pan, że jeśli dwa lub więcej świadczeń są ze sobą tak ściśle powiązane ekonomicznie należy traktować je jak jedno świadczenie.
Chciałby Pan jeszcze wyjaśnić kwestię dotyczącą danych w rejestrze PKD i możliwości stosowania zwolnienia podmiotowego VAT. Jeśli chodzi o zapisy w CEIDG, przedsiębiorca rejestrujący działalność gospodarczą w zgłoszeniu CEIDG wskazuje odpowiednie kody PKD. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 8 ustawy o CEIDG, wpisowi podlega przedmiot wykonywanej działalności gospodarczej według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) na poziomie podklasy, w tym 1 przedmiot przeważającej działalności. Przedsiębiorca ma zatem pełną swobodę w zakresie określania kodów PKD. Nie muszą to być kody ze zbieżnej branży gospodarczej. Nie ma również limitu liczby kodów, które przedsiębiorca może wskazać w CEIDG. Umieszczenie w CEIDG kodów PKD związanych, np. ze sprzedażą części (np. PKD 45.40.Z ), takie również znajdują się w Pana PKD, nie powoduje wykluczenia Pana ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT.
Decydujące znaczenie ma faktyczne wykonywanie usług, czy sprzedaż części, a nie dane formalne zawarte w rejestrze CEIDG. Ustawa o VAT w żaden sposób nie warunkuje statusu podatnika od umieszczonych w rejestrze kodów PKD. To z kolei prowadzi do wniosku, że jeśli podatnik w CEIDG wpisze kody PKD związane ze sprzedażą części, jednakże w rzeczywistości ich nie sprzedaje w rozumieniu ustawy o VAT, to może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT. Podkreśla Pan, że w ramach określenia statusu podatnika nie należy kierować się danymi z CEIDG. Umieszczenie konkretnych kodów PKD nie powoduje, że przedsiębiorca tylko z tego tytułu staje się czynnym podatnikiem podatku VAT. Istotnego znaczenia nabiera to, jakie czynności są faktycznie podejmowane w prowadzonej działalności gospodarczej.
Uzupełnienie opisu stanu faktycznego
W piśmie z 19 września 2024 r., w odpowiedzi na pytania Organu, wskazał Pan poniższe informacje:
1.Czy prowadzi Pan działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży hurtowej i detalicznej części i akcesoriów do:
a)pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKWiU 45.3),
b)motocykli (PKWiU ex 45.4)?
Odpowiedź Wnioskodawcy:
Nie, nie prowadzę sprzedaży hurtowej i detalicznej części i akcesoriów do:
a)pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKWiU 45.3)
b)motocykli (PKWiU ex 45.4).
2.Czy w ramach prowadzonej działalności wykonuje Pan jakiekolwiek czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (inne niż wymienione w pkt 1 tego wezwania)? Jeśli tak, to prosimy wskazać jakie?
Odpowiedź Wnioskodawcy:
Nie, nie wykonuję innych czynności. Zgodnie z zapisami ustawy o VAT tj. art. 113 ust. 1, korzystam ze zwolnienia od VAT do 200 tys. zł. W roku ubiegłym i latach poprzednich nie przekroczyłem limitu 200 tys. zł. Nie sprzedaję odrębnie części samochodowych. Moja praca polegała tym, że Klient zamawia u mnie usługę, w celu jej wykonania kupuję części i materiały. Przy czym, za każdym razem Klient zamawia wyłącznie usługę serwisową/naprawę. Świadczenie wykonywane przez mój warsztat obejmuje najczęściej diagnostykę, wymianę uszkodzonych elementów oraz dostawę nowego elementu w miejsce uszkodzonego, usługa serwisowa jest świadczeniem dominującym. Dlatego do wykonania usługi tj. naprawy pojazdu niezbędne jest dostarczenie nowej części. Marża warsztatu na wymienianych częściach również stanowi element kalkulacyjny wartości usługi.
3.Czy na dokumentach sprzedaży potwierdzających wykonanie usługi serwisowej/naprawy, jest wyodrębniona pozycja z samymi częściami/materiałami?
Odpowiedź Wnioskodawcy:
Nie, na dokumentach sprzedaży potwierdzających wykonanie usługi nie jest wyodrębniona pozycja z częściami samochodowymi, ponieważ Klient zamawia wyłącznie usługę serwisową/naprawę i ta usługa jest świadczeniem dominującym. Ewentualne wymieniane części stanowią element kalkulacyjny wartości usługi.
Pytanie
Czy w przypadku sprzedaży usług serwisu/naprawy pojazdów samochodowych z wykorzystaniem części, w tym oleju silnikowego zakupionych przez Pana, może Pan korzystać ze zwolnienia VAT określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT?
Pana stanowisko w sprawie
Pana zdaniem, może Pan korzystać ze zwolnienia VAT określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.) zwanej dalej ustawą:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
W myśl art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.
Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie od podatku VAT dla pewnej grupy podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł.
Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.
Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy:
Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.
Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy:
Do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:
1)wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju;
1a) sprzedaży na odległość towarów importowanych, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju;
2)odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
a)transakcji związanych z nieruchomościami,
b)usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
c)usług ubezpieczeniowych
– jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3)odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy:
Jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.
Zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy:
Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.
Stosownie do art. 113 ust. 10 ustawy:
Jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.
Z kolei przepis art. 113 ust. 13 ustawy stanowi, że:
Zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:
1)dokonujących dostaw:
a)towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
b)towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
-energii elektrycznej (CN 2716 00 00),
-wyrobów tytoniowych,
-samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
c)budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
d)terenów budowlanych,
e)nowych środków transportu,
f)następujących towarów, w związku z zawarciem umowy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie:
-preparatów kosmetycznych i toaletowych (PKWiU 20.42.1),
-komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych (PKWiU 26),
-urządzeń elektrycznych (PKWiU 27),
-maszyn i urządzeń, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 28),
g)hurtowych i detalicznych części i akcesoriów do:
-pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKWiU 45.3),
-motocykli (PKWiU ex 45.4);
2)świadczących usługi:
a)prawnicze,
b)w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
c)jubilerskie,
d)ściągania długów, w tym factoringu;
3)nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
Z powyższego wynika, że podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie i według zasad określonych przepisami art. 113 ust. 1-12 ustawy pod warunkiem, że nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.
Z opisu sprawy wynika, że od 2013 r. prowadzi Pan warsztat samochodowy. Do świadczenia usług naprawy pojazdów wykorzystuje Pan nabywane w tym celu części. Ich wartość uwzględnia Pan w cenie usługi. Zgodnie z zapisami ustawy o VAT, tj. art. 113 ust. 1 ustawy, korzysta Pan ze zwolnienia od VAT do 200 000 zł. W roku ubiegłym i latach poprzednich nie przekroczył Pan limitu 200 000 zł. Nie sprzedaje Pan odrębnie części samochodowych. Klient zamawia u Pana usługę, w celu jej wykonania kupuje Pan części i materiały. Przy czym, za każdym razem Klient zamawia wyłącznie usługę serwisową/naprawę. Świadczenie wykonywane przez Pana warsztat obejmuje najczęściej diagnostykę, wymianę uszkodzonych elementów oraz dostawę nowego elementu w miejsce uszkodzonego, usługa serwisowa jest świadczeniem dominującym. Dostawa towaru ma pomocniczy charakter i jest niezbędna do wykonania usługi należycie. Marża warsztatu na wymienianych częściach również stanowi element kalkulacyjny wartości usługi. Całość traktuje Pan jako odpłatne świadczenie usług (element dominujący). Wskazał Pan, że nie prowadzi sprzedaży hurtowej i detalicznej części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKWiU 45.3) i motocykli (PKWiU ex 45.4). Nie wykonuje Pan również innych czynności, których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy. Marża warsztatu na wymienianych częściach stanowi element kalkulacyjny wartości usługi. Na dokumentach sprzedaży potwierdzających wykonanie usługi nie jest wyodrębniona pozycja z częściami samochodowymi, ponieważ Klient zamawia wyłącznie usługę serwisową/naprawę i ta usługa jest świadczeniem dominującym. Ewentualne wymieniane części stanowią element kalkulacyjny wartości usługi.
Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy w przypadku sprzedaży usług serwisu/naprawy pojazdów samochodowych z wykorzystaniem części, w tym oleju silnikowego zakupionych przez Pana, może Pan korzystać ze zwolnienia VAT określonego w art. 113 ust. 1 ustawy.
Odnosząc się do powyższych wątpliwości należy stwierdzić, że sprowadzają się one de facto do kwestii kwalifikacji dokonywanych czynności jako dostawy towarów, czy też świadczonych usług. O tej kwalifikacji rozstrzyga każdorazowo zindywidualizowany stan sprawy. Zatem, o przedmiocie świadczenia przesądzać będzie zakres oraz specyfika wykonywanych czynności, użytych materiałów, obowiązujące klasyfikacje statystyczne oraz treść umów zawartych każdorazowo przez podatnika i jego klientów.
Co do zasady, dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług każde świadczenie powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Tym samym, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę złożoną, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi złożonej.
Usługa złożona zawiera zatem kilka czynności (usług), z tym że jedna z nich jest usługą zasadniczą przeważającą, nadającą danej usłudze jej główny charakter, przy czym wszystkie zmierzają do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego wskazanej w umowie. Aby móc wskazać, że dana usługa jest usługą złożoną, winna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu (do wykonania świadczenia zasadniczego), na który składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi złożonej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez usługi pomocniczej usługi głównej. Istnienie jednego świadczenia złożonego nie wyklucza zastosowania do poszczególnych jego elementów odrębnych cen.
Powyższe wnioski można wywieść z orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, które wyznaczają kryteria podziału na świadczenia złożone bądź kilka odrębnych świadczeń.
W orzeczeniach z 25 lutego 1999 r. w sprawie Card Protection Plan Ltd v. Commissioners of Customs & Excise, C-349/96, oraz z 22 października 2009 r. w sprawie Swiss Re Germany Holding GmbH v. Finanzamt München für Körperschaften, C-242/08, TSUE wskazał, że dla ustalenia, czy w danym przypadku mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym, czy też z zespołem odrębnych świadczeń, istotne jest dokonanie analizy danej transakcji z punktu widzenia jej sensu ekonomicznego. Innymi słowy, zdaniem TSUE, podmiot dokonujący świadczenia powinien zweryfikować, czy dane świadczenie miałoby ekonomiczne uzasadnienie, gdyby zostało podzielone na poszczególne czynności, czy też właśnie z ekonomicznego punktu widzenia nabywane świadczenie stanowi jedną, kompleksową całość, a jego podział na poszczególne czynności miałby charakter sztuczny. W taki sposób identyfikowania świadczeń złożonych wpisuje się również stanowisko TSUE wyrażone w orzeczeniu z 29 marca 2007 r. w sprawie Aktiebolaget NN v. Skatteverket, C-111/05, w którym TSUE wskazał, że ocena ta powinna być dokonywana z punktu widzenia charakterystycznych cech danej transakcji.
Kryterium często stosowanym w kontekście świadczeń złożonych jest kryterium odrębności.
Kryterium to opiera się na weryfikacji, czy poszczególne świadczenia mogą występować w obrocie gospodarczym niezależnie i czy mogą być wykonane przez dowolny inny podmiot. W przypadku odpowiedzi twierdzącej, nie następuje świadczenie złożone, lecz kilka odrębnych świadczeń, które powinny być dla celów opodatkowania VAT traktowane niezależnie od siebie. Takie stanowisko wywieźć można z orzeczenia TSUE z 11 czerwca 2009 r. w sprawie RLRE Tellmer Property sro, C-527/07, w którym istotnie TSUE stanął na stanowisku, że w przypadku usług najmu oraz usług sprzątania części wspólnych budynków następują dwa odrębne świadczenia dla celów VAT. Swoje stanowisko Trybunał oparł na tym, że usługi sprzątania części wspólnych budynku mogą być świadczone na różnych zasadach, to znaczy na przykład przez osoby trzecie wystawiające faktury obejmujące koszt tych usług bezpośrednio lokatorom lub przez wynajmującego zatrudniającego w tym celu własnych pracowników lub posługującego się przedsiębiorstwem zajmującym się sprzątaniem.
Z innych orzeczeń TSUE w sprawie świadczeń złożonych wynika, że w celu określenia świadczenia głównego w ramach świadczenia złożonego należy zbadać, jakie są oczekiwania klienta (rozumianego jako przeciętny konsument) w ramach transakcji i na tej podstawie ustalać świadczenie główne (wiodące), czyli to świadczenie, którego oczekuje od dostawcy klient (np. orzeczenie z 27 października 2005 r. w sprawie Levob Verzekeringen BV, C-41/04).
W analizowanej sprawie do świadczenia usług naprawy pojazdów wykorzystuje Pan nabywane w tym celu części, a ich wartość uwzględnia Pan w cenie usługi. Nie sprzedaje Pan odrębnie części samochodowych. Klient zamawia wyłącznie usługę serwisową/naprawę. Wykonywane przez Pana usługi obejmują najczęściej diagnostykę, wymianę uszkodzonych elementów oraz dostawę nowego elementu w miejsce uszkodzonego. Usługa serwisowa jest świadczeniem dominującym. Dostawa towaru ma pomocniczy charakter i jest niezbędna do wykonania usługi należycie. Całość traktuje Pan jako odpłatne świadczenie usług. Na dokumentach sprzedaży potwierdzających wykonanie usługi nie jest wyodrębniona pozycja z częściami samochodowymi. Ewentualne wymieniane części stanowią element kalkulacyjny wartości usługi. Ponadto wskazał Pan, że nie prowadzi sprzedaży hurtowej i detalicznej części do akcesoriów pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKWiU 45.3) i motocykli (PKWiU ex 45.4) oraz w ramach prowadzonej działalności nie wykonuje Pan innych czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy. Zgodnie z zapisami ustawy, tj. art. 113 ust. 1 ustawy, korzysta Pan ze zwolnienia od VAT do 200 000 zł. W roku ubiegłym i latach poprzednich nie przekroczył Pan limitu 200 000 zł.
Przedstawiony opis sprawy, zgodnie z którym elementem dominującym w Pana świadczeniu są czynności serwisowe, wskazuje, że realizuje Pan usługę serwisową/naprawy pojazdów samochodowych, a wykorzystanie towarów (części, materiałów, oleju) ma charakter pomocniczy dla tej usługi głównej i służy realizacji tego celu. Zatem w sytuacji, gdy wykonuje Pan w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, wyłącznie czynności w zakresie opisanym we wniosku oraz nie wykonuje Pan czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy, które ze zwolnienia korzystać nie mogą, a wartość sprzedaży nie przekroczyła w roku ubiegłym i latach poprzednich kwoty 200 000 zł oraz wartość sprzedaży w roku 2024 nie przekroczy kwoty 200 000 zł, to ma Pan prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.
Należy jednak zaznaczyć, że w sytuacji, gdy w trakcie roku podatkowego wartość sprzedaży w ramach prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej przekroczy kwotę 200 000 zł, zwolnienie podmiotowe utraci moc z chwilą wykonania czynności, którą ww. kwota zostanie przekroczona.
Podsumowując stwierdzić należy, że w przypadku sprzedaży usług serwisu/naprawy pojazdów samochodowych z wykorzystaniem części, w tym oleju silnikowego zakupionych przez Pana, może Pan korzystać ze zwolnienia VAT określonego w art. 113 ust. 1 ustawy.
Tym samym, Pana stanowisko jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:
Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.
Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Pan ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Pana w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).