Podleganie opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działek - nie działa w charakterze podatnika.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 lipca 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 18 lipca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działek. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, zatrudnionym w sektorze prywatnym w oparciu o umowę o pracę. Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym. Ponadto nie prowadził dotychczas oraz obecnie nie prowadzi działalności gospodarczej. Nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Posiada status rolnika ryczałtowego zwolnionego z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Na potrzeby ewidencji podmiotów objętych obowiązkiem identyfikacji i rejestracji zwierząt oraz uczestniczących we współfinansowanych lub finansowanych ze środków Unii Europejskiej został zarejestrowany w Ewidencji Producentów rolnych prowadzonej przez Agencję Rozwoju i Restrukturyzacji Rolnictwa.

Wnioskodawca w sierpniu 2020 roku nabył w drodze umowy darowizny od rodziców, sporządzonej w formie aktu notarialnego, gospodarstwo rolne położone w gminie …, powiat …. Przekazane gospodarstwo przez dziesięciolecia było prowadzone przez rodziców Wnioskodawcy. Powierzchnia darowanego gospodarstwa wyniosła … ha fizycznych. W skład darowanego majątku weszła między innymi działka rolna niezabudowana - użytek rolny o numerze …. Przedmiotowa działka jest wykorzystywana do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 ust. 19 ustawy a dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Po otrzymaniu darowizny, wnioskodawca powziął informację z właściwego wydziału urzędu gminy …, iż część ww. działki zgodnie z Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego (dalej MPZP) jest przeznaczona pod zabudowę jednorodzinną.

W grudniu 2021 roku wnioskodawca podjął decyzję o podziale działki nr … na 6 działek (obejmujące: drogę wewnętrzną, 4 działki pod zabudowę jednorodzinną, działkę rolną) oraz rozpoczął administracyjną procedurę podziału nieruchomości. Działanie to było niezbędne z uwagi na możliwości sprzedaży w przyszłości części majątku prywatnego osobom trzecim. Decyzją wójta gminy …, podział działki został zatwierdzony we wrześniu 2023. Nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy.

Powstałe w wyniku podziału działki nie są uzbrojone. Wnioskodawca nie wystąpił z wnioskiem o lokalizacje sieci wodociągowej i energetycznej oraz o wydanie warunków technicznych przyłączenia do sieci wody i innych mediów, oraz nie zamierza takich czynności podjąć. Dla działek została wytyczona droga wewnętrzna. Działki nie są ogrodzone. Wnioskodawca nie podjął żadnych działań polegających na zagospodarowaniu, utwardzeniu, czy też wyrównaniu posiadanego gruntu. Wnioskodawca nie dokonał innych czynności zmierzających do zwiększenia wartości bądź podniesienia walorów architektonicznych działki.

Wnioskodawca zamierza sprzedać w bieżącym roku lub latach kolejnych 4 działki o łącznej powierzchni … ha zgodnie z przeznaczeniem w MPZP jako działki pod zabudowę jednorodzinną, bez występowania z wnioskiem o odrolnienie sprzedawanych działek. Sprzedaż ma mieć charakter typowy dla rozporządzania majątkiem osobistym, a otrzymane środki ze sprzedaży, przeznaczy na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych w postaci kapitalnego remontu domu lub zakupu mieszkania bądź budowy domu jednorodzinnego. Wnioskodawca nigdy wcześniej nie sprzedawał nieruchomości.

W związku z planowaną sprzedażą Wnioskodawca nie prowadził działań marketingowych, nie ogłaszał dotychczas oferty sprzedaży w prasie czy radiu. W przyszłości Wnioskodawca planuje umieścić ogłoszenie na platformie typu ..., co jest zgodne ze zwyczajowo przyjętymi zasadami sprzedaży. Nadto, podkreślenia wymaga fakt, iż Wnioskodawca w żaden sposób nie jest związany z pośrednikami bądź agencjami nieruchomości w zakresie planowanej przez siebie sprzedaży. Wnioskodawca nie udzielił również żadnych pełnomocnictw przyszłym nabywcom działek do działania w swoim imieniu w sprawach dotyczących sprzedawanych działek, jak również nie podpisał umowy przedwstępnej.

Pytanie

Czy opisana sprzedaż wydzielonych działek stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czy Wnioskodawca stanie się z tego tytułu podatnikiem podatku VAT?

Pana stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe polegające na sprzedaży działek, nie będzie stanowić dla niego działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej; ustawy o VAT), a zatem Wnioskodawca nie będzie z tego tytułu podatnikiem podatku VAT.

Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Ponadto według art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Warto podkreślić zatem, iż aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zważywszy, że podatek od towarów i usług dotyczy czynności dokonywanych przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w ocenie Wnioskodawcy wyklucza to opodatkowanie tym podatkiem przez osoby takie jak on, tj. sprzedające majątek prywatny, dokonywany w ramach zwykłego zarządzania swoim prawem własności. Art. 64 ustawy zasadniczej jest bowiem gwarantem prawa do własności oraz innych praw majątkowych.

Odnosząc się do przypadku, w którym dana osoba fizyczna nadaje sprzedaży charakter handlu i obrotu profesjonalnego, zbliżonego swoją formą czynności działalności gospodarczej, w zakresie aktywnej współpracy z wyspecjalizowanymi pośrednikami bądź agencjami których celem jest wypromowanie przeznaczonych do sprzedaży nieruchomości, zdaniem Wnioskodawcy taka działalność może przejawiać cechy prowadzenia działalności gospodarczej i wówczas w takim przypadku istnieją przesłanki do opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży takich nieruchomości. Niemniej jednak, powyższa sytuacja nie dotyczy Wnioskodawcy.

Wnioskodawca w swoim uzasadnieniu podkreśla, iż nie poczynił żadnych ww. przedsięwzięć mających na celu podjęcie współpracy z profesjonalnymi jednostkami zajmującymi się obrotem nieruchomościami. Nie podpisał również żadnych umów przedwstępnych, a nadto, nie upoważnił żadnej osoby trzeciej do działania w jego imieniu w zakresie przyszłych sprzedaży działek, których jest właścicielem.

Zgodnie z treścią orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach Słaby i Kuć (C-180/10, C-181/10), czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Zatem liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi w ramach zarządu majątkiem prywatnym, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Wobec tego, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku prywatnego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, zważywszy, że nigdy wcześniej nie podejmowała takich czynności, nie zmierzając tym samym do nadania jej stałego, zorganizowanego i profesjonalnego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Osoba fizyczna, która dokonuje okazjonalnych, incydentalnych transakcji w ramach gospodarowania swoim majątkiem nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Do podobnych wniosków doszedł także Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 27.04.2022 sygn.I FSK 1589/18 w myśl którego uznał, że nie każda aktywność osoby sprzedającej nieruchomość własną powoduje, iż można ją uznać za działalność gospodarczą a w konsekwencji- sprzedawcę za podatnika podatku VAT. W swoim uzasadnieniu Sąd Najwyższy odwołał się do powyższego wyroku TSUE.

Z kolei w uzasadnieniu wyroku Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Gliwicach, sygn. akt I SA/Gl 1465/21 z dnia 24 marca 2022 roku powołano się na orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego w powyżej opisanej sprawie. Sąd przyjął, że przy ocenie charakteru sprzedaży nieruchomości należy mieć na uwadze czynności, które sprzedający podejmuje na każdym etapie sprzedaży. Konieczna jest wówczas analiza elementów, które związane są z ponoszonymi nakładami inwestycyjnymi, a które wykraczają poza standardy zarządzania majątkiem osobistym.

Tożsamy pogląd prawny znajduje się w treści uzasadnienia wyroku WSA w Łodzi z 18 października 2017 roku (I SA/Łd 612/17), (...) nie jest elementem decydującym o zorganizowanej aktywności wnioskodawcy w zakresie obrotu nieruchomościami jest fakt wystąpienia przez niego o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i podział nieruchomości, w wyniku którego powstało kilkanaście działek wraz z wytyczoną drogą wewnętrzną. Skarżący nie wystąpił choćby z wnioskiem o lokalizację sieci wodociągowej i energetycznej oraz o wydanie warunków technicznych przyłączenia do sieci wody i innych mediów.

W podobnym tonie wypowiadają się organy podatkowe. Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 20 kwietnia 2021 r., sygn. 0114-KDIP4-2.4012.16.2021.3.MB uznał, że: (...) „odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem, osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.”

Prawidłowość przyjętego poglądu o braku konieczności opodatkowania podatkiem sprzedaży majątku prywatnego potwierdzają również poniższe interpretacje:

-pismo z 8 czerwca 2021 r., wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, nr 0111-KDIB3-1.4012.218.2021.2.AB;

-pismo z 20 marca 2023 r., wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, nr 0112-KDIL1-2.4012.53.2023.2.BG;

-pismo z 5 kwietnia 2023 r., wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, nr 0111-KDIB3-1.4012.50.2023.2.MSO.

Istotny jest również fakt, iż Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wydanej interpretacji indywidualnej z dnia 31 maja 2022 r. sygn. 0111-KDIB3-2.4012.95.2022.3.DK odniósł się także do wnioskodawcy będącego rolnikiem ryczałtowym: Co istotne - jak wskazał TSUE - dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje poza działalnością gospodarczą nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Trybunał nie uznał za podatnika VAT w rozumieniu prawa UE osoby fizycznej dokonującej sprzedaży gruntu, która prowadziła działalność rolniczą na tym gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, jeżeli nie wykonywała ona dodatkowych czynności (oprócz podziału) w związku z tą sprzedażą.

Mając powyższe na uwadze, w tym: analizę powołanych przepisów prawa, orzecznictwo sądów oraz Dyrektora KIS, jak również całokształt opisanych w niniejszym wniosku okoliczności, przyszła sprzedaż wydzielonych działek nie będzie stanowić w ocenie Wnioskodawcy czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie będzie on podatnikiem VAT z tytułu przedmiotowej sprzedaży, gdyż działania które podjął Wnioskodawca nie cechują się aktywnością w zakresie działalności gospodarczej i profesjonalnego obrotu nieruchomościami.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o VAT:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

W oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, należy przyjąć, że zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Z przytoczonych regulacji prawnych wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te powinny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Zatem dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Istotne dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zasadne jest zatem wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, aportu, darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Trybunał w orzeczeniu tym potwierdził, że dla uznania danego majątku za prywatny, istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Zatem „majątek prywatny” to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r. sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny, to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika tego podatku. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym również nieruchomości, jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby osobiste, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży działek istotne jest, czy w danej sprawie, w celu dokonania sprzedaży gruntów sprzedający podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Przejawem takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich, tylko wtedy działania Sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi  Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). TSUE orzekł w tej sprawie, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Ze wskazanych regulacji należy wywnioskować, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka Pana aktywność, która wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Nie podjął Pan ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami, takich jak np. nabycie w celach handlowych z zamiarem odsprzedaży, zawarcie umowy o pośrednictwo w sprzedaży, uzbrojenie terenu. Powstałe w wyniku podziału działki nie są uzbrojone. Nie wystąpił Pan z wnioskiem o lokalizacje sieci wodociągowej i energetycznej oraz o wydanie warunków technicznych przyłączenia do sieci wody i innych mediów, oraz nie zamierza takich czynności podjąć. Działki nie są ogrodzone. Nie podjął Pan żadnych działań polegających na zagospodarowaniu, utwardzeniu, czy też wyrównaniu posiadanego gruntu. Nie dokonał Pan innych czynności zmierzających do zwiększenia wartości bądź podniesienia walorów architektonicznych działki. Nigdy wcześniej nie sprzedawał Pan nieruchomości. W związku z planowaną sprzedażą nie prowadził Pan działań marketingowych, nie ogłaszał dotychczas oferty sprzedaży w prasie czy radiu. Nie udzielił Pan żadnych pełnomocnictw przyszłym nabywcom działek do działania w swoim imieniu w sprawach dotyczących sprzedawanych działek, jak również nie podpisał umowy przedwstępnej.

Działania podjęte przez Pana, tj. podział działki nr …, nie świadczą o prowadzeniu przez Pana działalności w zakresie obrotu nieruchomościami w formie zorganizowanej, handlowej.

W przedmiotowej sprawie brak jest zatem przesłanek pozwalających uznać Pana, w zakresie sprzedaży działek wydzielonych z działki nr …, za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. Z uwagi na powyższe, w tej konkretnej sytuacji należy uznać, że przedmiotem dostawy będzie składnik Pana majątku osobistego, a sprzedaż wydzielonych działek z działki nr .., będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzam, że z tytułu sprzedaży działek wydzielonych z działki nr ... nie będzie Pan działał w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem sprzedaż ww. działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Tym samym, Pana stanowisko uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swoją aktualność.

Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

W odniesieniu do powołanych przez Pana we wniosku interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w  indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i należy je traktować indywidualnie.

Odnosząc się do powołanych przez Pana w przedmiotowym wniosku wyroków sądu, wyjaśniam, że powołane wyroki są rozstrzygnięciem w indywidualnej sprawie, osadzone w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się zawęża. Zatem, wskazane we wniosku wyroki sądów nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935, dalej  jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).