Ustalenie czy sprzedaż 8 działek oraz kolejnych w przyszłości podlega/będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 lipca 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 18 lipca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia czy sprzedaż 8 działek podlega/będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

…, gmina …, powiat …, województwo …, w tej miejscowości mieszka Pani, jest Pani właścicielką gospodarstwa rolnego lecz nie prowadzi Pani działalności rolniczej. Będąc stanu wolnego - panną, pracuje Pani na umowę o pracę w pełnym wymiarze. Własność przedmiotowej nieruchomości nabyła Pani od osób fizycznych w drodze ugody sądowej w sprawie o podział spadku i zniesienia współwłasności zakończanej prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w … z dnia 28 grudnia 2017 roku sygn. akt … (udział wynoszący … części) oraz na podstawie umowy darowizny z dnia 4 listopada 2016 roku (udział wynoszący … części). Dane dotyczące nieruchomości zawarte są w księdze wieczystej … prowadzonej przez Sąd Rejonowy w ….

W spełnieniu warunków ugody posiłkowała się Pani kredytem bankowym - celem spłacenia udziałowców/współwłasności zgodnie z postanowieniem sądu - w określonym terminie pięciu lat. Po spełnieniu, tegoż warunku, postanowiła Pani wydzielić z już w pełni Pani gospodarstwa - część gruntów celem sprzedaży aby utrzymać płynność finansową, a także zainwestować we własną edukację zawodową. Tę część gruntów o niskiej klasie przydatności rolniczej, która była i jest ugorem opanowanym przez naturę w sposób właściwy dla okolic i możliwości przyrody.

W dniu 6 sierpnia 2020 r. wystąpiła Pani do Burmistrza … z wnioskiem o określenie warunków zabudowy dla wskazanych części gruntów z działki … położonej w obrębie geodezyjnym nr … gm. …. Burmistrz … wydał w dniu 16 listopada 2020 r. decyzję nr … o warunkach zabudowy, a która to decyzja stała się ostateczna 16.10.2023 r. i podlega wykonaniu. W decyzji zostały ustalone warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie sześciu budynków mieszkalnych jednorodzinnych wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną na części działki nr ewid. …. Analizując wniosek, oraz ustalenia Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy … - Burmistrz stwierdził, że na terenie działki nr … nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego, teren nie wymaga uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne dla obszaru objętego wnioskiem. Jednocześnie Burmistrz …dokonał analizy warunków i zasad zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy, w wyniku której ustalono, iż działka spełnia warunek ustawy, a dotyczący kontynuacji funkcji, parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy występujących na sąsiednich działkach, posiada dostęp do drogi publicznej, istniejące uzbrojenia terenu jest wystarczające dla realizacji planowanej inwestycji, teren spełnia wymogi art. 61 ust. 1 pkt 1 - 5 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2020 poz. 293 ze zm.).

Niezależnie od Pani woli i działań dowodzi tego decyzja Burmistrza … – w Pani sąsiedztwie na przestrzeni minionych lat nastąpiły zmiany infrastrukturalne, mające wpływ na przygraniczne części Pani gospodarstwa. Zmiany, których realizm można wykorzystać w zależności od woli właściciela, nabywcy - decydenta o przeznaczeniu działki gruntu.

Grunty te mogą pozostać gruntami rolnymi jeżeli nabywca nie uzyska prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.

Po otrzymaniu decyzji Burmistrza ustalającej warunki zabudowy i dokonaniu podziału na działki budowlane - podział nastąpił na mocy decyzji Burmistrza nr … z dnia 30.03.2022 r. - będąc umocowaną we wskazane decyzje podjęła Pani sprzedaż gruntu części gospodarstwa w ramach zarządu majątkiem prywatnym w sposób okazjonalny i niezorganizowany.

Dotychczas sprzedała Pani osiem działek, które jak już Pani wskazała, nie były i nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Sprzedane działki oraz planowane do sprzedaży nie były przedmiotem umów najmu, dzierżawy ani innych umów o podobnym charakterze i nie czerpała Pani z tych tytułów pożytków.

Przed sprzedażą działek:

·nie występowała Pani z wnioskiem o uzyskanie pozwolenia na budowę na gruncie, który został sprzedany,

·nie przeprowadzała Pani zbrojenia terenu,

·nie zlecała Pani sprzedaży agencji obrotu nieruchomościami,

·nie ogłaszała Pani zamiaru sprzedaży w prasie lokalnej czy w sposób zwyczajowo przyjęty jak kurenda czy banery, natomiast umieściła Pani ogłoszenie sprzedaży działki w Internecie.

Podkreśla Pani, że przedmiotowe rodzinne gospodarstwo rolne nabyła Pani do majątku osobistego - ze zwolnieniem z podatku od towarów i usług - i nie był objęty planem zagospodarowania przestrzennego.

Zgodnie z art. 14b § 4 ustawy Ordynacja podatkowa oświadcza Pani pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego.

Jest Pani świadoma tego, że w razie złożenia fałszywego oświadczenia wydana interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych.

Oświadcza Pani, że nie udzieliła Pani ani nie udzieli pełnomocnictwa osobom trzecim do wykonywania jakichkolwiek czynności związanych z przedmiotową nieruchomością.

Pytanie

Czy dotychczasowa sprzedaż 8 działek i sprzedaż następnych działek podlegała i podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Pani stanowisko w sprawie

Jak przedstawiła Pani w opisie stanu faktycznego, postanowiła Pani dokonać podziału gruntów rolnych Pani gospodarstwa celem sprzedaży. Dotyczy to tej części gruntu stanowiącej ugór i nieużytki, która na skutek przemian infrastrukturalnych i postępu technicznego dokonujących się w otaczającej je przestrzeni przygranicznej nabrały wartości szerszej niż dotychczas jako grunty rolnicze. To pod wpływem przemian budownictwa mieszkaniowego, które w swoim rozwoju docierając do granic Pani gospodarstwa rolnego, podjęła Pani decyzję o podziale i sprzedaży części gruntów.

Mając na uwadze przedmiot Pani czynności (wydzielenia i podziału gruntu) w przedstawionej ilości 8 działek, jak i charakter tych czynności oraz sposób ich realizacji postawiła Pani pytanie czy będą one podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

W Pani przekonaniu sprzedaż działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ przedmiotowe działki należą do Pani majątku osobistego a wszelkie podjęte czynności związane z tą sprzedażą nie mają charakteru profesjonalnego.

Przedmiotowe grunty nabyła Pani jako kontynuację rodzinnego gospodarstwa rolnego, a decyzję o ich sprzedaży podjęła Pani po sześciu latach od nabycia.

Przed przystąpieniem do wspomnianej sprzedaży, zdecydowała Pani o wydzieleniu działek gruntu występując do Burmistrza … z wnioskiem o określenie warunków zabudowy dla wskazanych części gruntów i to w oparciu o treść tej decyzji dokonała Pani podziału na działki.

Analizując charakter Pani działań, czynności dokonane jak i przyszłe nie wyczerpują znamion przepisów określonych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 (w związku z art. 2 pkt 6 oraz art. 5 ust. 1 i art. 7 ust. 1) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, mówiących o działalności gospodarczej.

W świetle cytowanych przepisów działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Sprzedając działki gruntu nie postępuje Pani jak profesjonalistka w sposób ciągły, a raczej incydentalny. Nie przeprowadziła Pani aktywnych działań przetwórczych, obróbczych, podwyższenia jakości, zmian wartościowych ani temu służących prac, nie zlecała Pani a także nie angażowała Pani w to obrotowych środków finansowych.

Na charakter sprzedaży Pani działek miały wpływ zmiany infrastrukturalne w ich sąsiedztwie - powstały one przy okazji.

W tych okolicznościach realizując sprzedaż działek miała Pani świadomość, że w Pani działaniu nie ma Pani do czynienia ze sprzedażą nieruchomości charakteryzującą przedmiot działalności gospodarczej, lecz ze sprzedażą związaną z czynnościami dotyczącymi zwykłego wykonywana prawa własności.

Uważa Pani, iż jest to sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), że Pani działalność nie ma charakteru ciągłego a incydentalny co podkreśla to, że nie prowadzi Pani działalności gospodarczej i w konsekwencji nie działa Pani jak profesjonalny handlowiec, zajmujący się obrotem gruntami i nie jest Pani podatnikiem podatku od towarów i usług, gdyż w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W analizie Pani sytuacji i przygotowaniu stanowiska co do zaistniałego stanu faktycznego, zdarzenia przyszłego posiłkowała się Pani Wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości z dnia 15 września 2011 r. C-180/10 gdzie Trybunał orzeka, co następuje:

Dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartość dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2006/138WE z dnia 19 grudnia 2006 r. niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, należy uznać ją za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej. Należy dodać, że sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego. Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Wellcome Trust, pkt 37).

Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego (podobnie ww. wyrok w sprawie C-155/94 pkt 38).

Z orzecznictwa wynika w tej mierze, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własność nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej (wyrok w sprawie C-155/94).

Podobnie w wyroku z 9.05 2014 r. I FSK 811/13 NSA trafnie zauważył, że podział nieruchomość w celu umożliwienia sprzedaży jest działaniem, które mieści się w zarządzie majątkiem prywatnym i może być w okolicznościach konkretnego stanu faktycznego uzasadniony, gdy podmiot jeszcze nie wie, czy sprzeda jedną nieruchomość, czy więcej. Również w tym wyroku NSA podniósł, że zamieszczenie ogłoszenia o sprzedaży w prasie i internecie nie świadczy automatycznie o konieczności uznana aktywności strony w zakresie obrotu nieruchomościami za zawodową. W przypadku takich ogłoszeń istotne znaczenie ma to, czy wykraczają one poza zwykłe formy ogłoszeń, czy przybierają postać reklamy, stanowiąc formę marketingu. Samo zamieszczenie ogłoszenia w prasie czy internecie (środkach przekazu będących w powszechnym użyciu) bez wskazania, że miało ono cechy wykraczające poza zwykłe ogłoszenie (np. wielkość, grafikę, formułę) i wymagało większych od zwyczajowo przyjętych nakładów, nie pozwala na stwierdzenie, że osoba je zamieszczająca zachowuje się jak handlowiec.

Ponieważ w wyroku z 3 03.2015 r. I FSK 1859/13 NSA podkreślił, że na działalność gospodarczą zbywcy wskazywać mogą w szczególności takie łączne okoliczności, jak:

-doprowadzenie z własnej inicjatywy do podziału zakupionego niezabudowanego gruntu rolnego powierzchni kilku hektarów na kilkadziesiąt niezabudowanych działek;

-wydzielenie dróg wewnętrznych;

-podjęcie czynności w celu uzyskania decyzji o warunkach zabudowy;

-wybudowanie sieci wodno-kanalizacyjnej, dostępnej dla wydzielonych działek, oraz podjęcie działań informacyjnych o sprzedaży działek.

Podkreślono przy tym, że właśnie kompleks powyższych czynności decyduje o uznaniu podmiotu za podatnika, przy czym największe znaczenie ma tutaj uzbrojenie terenu. Podjęcie pojedynczych czynności spośród wyżej wymienionych (np. tylko podział działek z wydzieleniem koniecznych dróg wewnętrznych oraz podjęć zwyczajowych działań informacyjnych o sprzedaży) mogłoby powodować, że zbywca nie był uznawany za podatnika.

Tak było w Pani przypadku, który opisała Pani w opisie stanu dotychczasowego, przed co wykonała Pani przed sprzedażą działek, gdzie w akapicie czwartym wskazała Pani, że umieściła Pani ogłoszenie o sprzedaży działki w Internecie.

Pani stanowisko co do zaistniałego stanu faktycznego, zdarzenia przyszłego jest następujące: sprzedaż działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ przedmiotowe działki należą do majątku osobistego a wszelkie podjęte czynności związane z tą sprzedażą nie mają charakteru profesjonalnego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt (działka) spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy:

Zatem w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, należy przyjąć, że zbycie nieruchomości gruntowych (działek) traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”:

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku, wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt

C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy, w celu dokonania sprzedaży przedmiotowych działek podejmowała/będzie podejmowała Pani aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Pani za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi  Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). TSUE orzekł w tej sprawie, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Ze wskazanych regulacji należy wywnioskować, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka Pani aktywność, która wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Nie podjęła/nie podejmie Pani ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami, takich jak np. nabycie w celach handlowych z zamiarem odsprzedaży, zawarcie umowy o pośrednictwo w sprzedaży, uzbrojenie terenu. Dotychczas sprzedała Pani osiem działek. Sprzedane działki oraz planowane do sprzedaży nie były przedmiotem umów najmu, dzierżawy ani innych umów o podobnym charakterze i nie czerpała Pani z tych tytułów pożytków. Nie występowała Pani z wnioskiem o uzyskanie pozwolenia na budowę na gruncie, który został sprzedany, nie przeprowadzała Pani zbrojenia terenu, nie zlecała Pani sprzedaży agencji obrotu nieruchomościami, nie ogłaszała Pani zamiaru sprzedaży w prasie lokalnej czy w sposób zwyczajowo przyjęty jak kurenda czy banery. Nie udzieliła Pani ani nie udzieli pełnomocnictwa osobom trzecim do wykonywania jakichkolwiek czynności związanych z przedmiotową nieruchomością.

Działania podjęte przez Panią, tj. podział działki nr …oraz wystąpienie o warunki zabudowy, nie świadczą o prowadzeniu przez Panią działalności w zakresie obrotu nieruchomościami w formie zorganizowanej, handlowej.

W przedmiotowej sprawie brak jest zatem przesłanek pozwalających uznać Panią, w zakresie sprzedaży 8 działek oraz działek wydzielonych z działki nr …, za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. Z uwagi na powyższe, w tej konkretnej sytuacji należy uznać, że przedmiotem dostawy będzie składnik Pani majątku osobistego, a sprzedaż 8 działek oraz działek wydzielonych z działki nr …, stanowiła/będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzam, że z tytułu sprzedaży 8 działek oraz planowanej sprzedaży działek wydzielonych z działki nr … nie działała/ nie będzie Pani działała w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem sprzedaż ww. działek nie podlegała/nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Tym samym, Pani stanowisko uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczam, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponosi Pani ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Panią w złożonym wniosku. W  związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa:

·Stosownie do art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 (dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).