Podatek od towarów i usług w zakresie korzystania ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy świadczonych usług.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 czerwca 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 27 maja 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie korzystania ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy świadczonych usług.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 9 września 2024 r. (wpływ 12 września 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przeważającym przedmiotem jest działalność o kodzie PKD 90.02.Z – działalność wspomagająca wystawianie przedstawień artystycznych. Zajmuje się oprawą muzyczną imprez takich jak wesela i inne imprezy okolicznościowe. Obsługuje przede wszystkim osoby fizyczne. Oprócz „klasycznego miksowania”, dodawania sampli, scratch’owania, wzbogacania utworów o perkusjonalia jest w stanie robić mashup'y i blend'y na żywo – czyli np. wykorzystać wokal z jednego utworu, linię basu z drugiego, a melodię z trzeciego. Pragnie korzystać ze zwolnienia przedmiotowego z art. 43 ust. 1 pkt. 33 lit. b ustawy o VAT.

Świadcząc usługi DJ-a dba on o dobór repertuaru w innowacyjny i autorski sposób – projektuje kolejność i tworzy miksy na żywo. Wszystko oparte jest na wytycznych, które ustala wcześniej na spotkaniach z klientem.

Jego rolą jest również komunikacja z uczestnikami oraz zapewnienie odpowiedniej atmosfery na imprezie. Dobór konkretnych utworów, choć uwzględniający sugestie klientów, jest również zestawieniem autorskim, dopasowanym do scenariusza całej imprezy i zawsze innym niż poprzednio. W trakcie imprezy bardzo często dokonuje twórczych przekształceń utworów w czasie rzeczywistym (np. poprzez samplowanie czy miksowanie).

Po zakończonej imprezie wynagrodzenie Wnioskodawcy jest wypłacane w formie honorarium przez klientów na podstawie wystawionej faktury. Przy świadczonej przez siebie usłudze występuje on za każdym razem jako indywidualny twórca i artysta – wykonawca jednocześnie, bowiem tworzy scenariusze muzyczne imprez, a następnie je wykonuje.

Ponadto, w uzupełnieniu do wniosku z 9 września 2024 r. (wpływ 12 września 2024 r.) udzielił Pan odpowiedzi na zadane przez Organ pytania:

1.Czy świadcząc opisane we wniosku usługi DJ-a, zajmującego się oprawą muzyczną imprez takich jak wesela i inne imprezy okolicznościowe, działa Pan jako indywidualny twórca lub artysta wykonawca, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509)?

Odp. Świadcząc opisane we wniosku usługi Wnioskodawca działa jako indywidualny twórca lub artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

2.Czy usługi będące przedmiotem wniosku stanowią usługi kulturalne? Proszę wskazać czynniki, które decydują o kulturalnym charakterze tych usług.

Odp. Na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT) nie zdefiniowano pojęcia „usługi kulturalne”. W związku z tym definicję „usług kulturalnych” należy ustalić w oparciu o dostępne metody wykładni. W polskim prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie odgrywa wykładnia językowa. Zgodnie z jej regułami, pod pojęciem „usług kulturalnych” należy rozumieć usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp. Encyklopedia Popularna PWN, pod pojęciem „kultura” rozumie całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów oraz przekazywany z pokolenia na pokolenie.

Należy zatem uznać, że Wnioskodawca, świadcząc usługi wskazane we wniosku, utrwala dorobek kulturalny oraz zaznajamia z nim publiczność, jego usługi są zatem usługami kulturalnymi.

3.Czy wykonywane przez Pana ww. usługi przyczyniają się do upowszechniania dorobku kulturalnego?

Odp. Wykonywane przez Wnioskodawcę usługi przyczyniają się do upowszechnienia dorobku kulturalnego. Na wesela i inne imprezy okolicznościowe, które prowadzi, przychodzi bardzo dużo osób, które w trakcie tych imprez zapoznają się z usługami kulturalnymi, świadczonymi przez Wnioskodawcę.

4.Czy w wyniku zrealizowania ww. usług powstaje/powstanie „utwór” w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych? Jeżeli tak, to czy Pana nazwisko/pseudonim są/będą uwidocznione i podane do publicznej wiadomości na egzemplarzach utworu?

Odp. W wyniku zrealizowania opisanych usług powstaje „utwór” w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Jako, że jest to utwór niematerialny to na jego egzemplarzach nie ma danych Wnioskodawcy.

5.Czy w ramach wykonywanych przez Pana ww. usług przekazuje lub udziela Pan licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów i pobiera Pan z tego tytułu wynagrodzenie w formie honorarium?

Odp. Wnioskodawca nie przekazuje ani nie udziela licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów. Aby być indywidualnym twórcą i artystą wykonawcą w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych Wnioskodawca nie ma obowiązku przenosić praw autorskich ani udzielać licencji do swoich utworów. Wymogiem jest, aby był on wynagradzany w formie honorarium. Ustawy nie regulują definicji „honorarium”, należy zatem przyjąć definicję ze słownika języka polskiego PWN, czyli „wynagrodzenie za pracę w wolnych zawodach”. Mimo że w ustawie o VAT nie ma definicji „wolnego zawodu to w myśl regulacji umów o unikaniu podwójnego opodatkowania określenie „wolny zawód” obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów, architektów oraz dentystów i księgowych. DJ, który jest artystą, wykonuje wolny zawód, a za świadczone usługi Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie, otrzymuje zatem honorarium.

6.Czy świadcząc ww. usługi, wykonuje Pan usługi, o których mowa w art. 43 ust. 19 ustawy dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.)?

Odp. Świadcząc opisane we wniosku usługi Wnioskodawca nie wykonuje usług, o których mowa w art. 43 ust. 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Pytanie

Czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi wymienione we wniosku mogą korzystać ze zwolnienia przedmiotowego z VAT, określonego w art. 43 ust. 1 pkt. 33 lit. b ustawy o VAT?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane usługi są zwolnione z VAT ze względu na fakt, iż świadczone są przez indywidualnego twórcę i artystę wykonawcę w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzanych w formie honorarium.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Na gruncie prawa autorskiego uznaje się za utwór każdy efekt działalności człowieka niezależnie od jego wartości, przeznaczenia byle by tylko była to działalność charakteryzująca się zawartością elementów twórczych. Utworem jest zatem to wszystko, co nie powstaje z wiernego odwzorowania rzeczywistości czy przedmiotów już istniejących.

Przedmiotem prawa autorskiego są w szczególności utwory wymienione w otwartym katalogu zawartym w art. 1 ust. 2 upapp, tzn.:

1.wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);

2.plastyczne;

3.fotograficzne;

4.lutnicze;

5.wzornictwa przemysłowego;

6.architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;

7.muzyczne i słowno-muzyczne;

8.sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;

9.audiowizualne (w tym filmowe).

W ramach wykonywanych świadczeń w zakresie obsługi muzycznej Wnioskodawca wykonuje własne i cudze utwory wyrażone słowem, muzyczne i słowno-muzyczne.

Ponadto, przedmiotem prawa autorskiego są – zgodnie z art. 3 ustawy o prawach autorskich – zbiory, antologie, wybory, bazy danych spełniające cechy utworu są przedmiotem prawa autorskiego, nawet jeżeli zawierają niechronione materiały, o ile przyjęty w nich dobór, układ lub zestawienie ma twórczy charakter, bez uszczerbku dla praw do wykorzystanych utworów. Na gruncie prawa autorskiego dla oceny, czy dane dzieło, w tym zbiór w rozumieniu art. 3 ustawy o prawach autorskich, stanowi utwór i podlega z tego tytułu ochronie, nie mają znaczenia okoliczności dotyczące osoby twórcy, a także nie jest istotna wartość naukowa, artystyczna czy przeznaczenie utworu. Istotny jest twórczy i indywidualny charakter utworu. Scenariusz muzyczny każdej imprezy jest inny, przygotowywany przez Wnioskodawcę z rozmaitych elementów, dobranych do charakteru danej imprezy i zestawionych w różnorodny sposób, który odzwierciedla zamysł artystyczny i całościową koncepcję twórcy scenariusza. Tworzone przez Wnioskodawcę scenariusze oprawy artystyczno-muzycznej opisane w stanie faktycznym są zatem przedmiotem prawa autorskiego, bowiem stanowią one oryginalną i indywidualną kompozycję. Ich twórczy charakter polega na uszeregowaniu rozlicznych elementów muzycznych i słownych uzewnętrzniających konkretny pomysł. Uszeregowanie przez Wnioskodawcę rozmaitych elementów odzwierciedla zamysł i program artystyczny tworzony przez Niego indywidualnie na potrzeby każdej imprezy. Na potrzeby oprawy muzyczno-artystycznej imprez Wnioskodawca tworzy zatem utwory słowne, muzyczne i słowno-muzyczne, podlegające ochronie prawnej zbiory utworów w rozumieniu art. 3 ustawy o prawach autorskich, czyli indywidualne scenariusze muzyczno-artystyczne. Wnioskodawca jest zatem artystą w rozumieniu ustawy o prawach autorskich.

Zgodnie z art. 85 ust. 1 ustawy o prawach autorskich każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Natomiast artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu tego przepisu, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania. Konferansjerzy, didżeje, wodzireje i wokaliści oprócz wykonywania utworów bądź twórczego ich przekształcania przyczyniają się w sposób ewidentny i istotny do powstania wykonania utworu w postaci scenariusza artystyczno-muzycznego. Zatem, realizując scenariusz muzyczno-artystyczny, stanowiący utwór w rozumieniu ustawy o prawach autorskich, Wnioskodawca jest artystą wykonawcą i przysługuje mu ochrona prawna płynąca z ustawy o prawie autorskim.

Za swoją pracę Wnioskodawca otrzymuje honorarium, które zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN jest wynagrodzeniem za pracę w wolnych zawodach, a zawód artysty można za taki uznać.

Jak wykazano powyżej Wnioskodawca jest zarówno indywidualnym twórcą, jak i wykonawcą utworów w rozumieniu ustawy o prawach autorskich oraz otrzymuje honorarium. Spełnione są zatem wszystkie warunki zwolnienia z VAT wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy:

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienia od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy:

Na mocy art. 43 ust. 19 ustawy:

Warunkiem zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy jest zatem spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy.

W skład grupy podmiotów uprawnionych do zwolnienia weszli indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze nie definiują pojęć „kultura” i „usługa kulturalna”. Zatem, przy dokonywaniu interpretacji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy posłużyć się należy wykładnią literalną, odwołując się do językowego znaczenia tych pojęć.

Zatem, kultura oznacza „materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory”, zaś usługa to „pomoc okazana komuś”, „działalność gospodarcza służąca do zaspokajania potrzeb ludzi”. Natomiast określenie kulturalny oznacza „odnoszący się do tworzenia i upowszechniania kultury lub stanowiący jej składnik”.

Właściwym więc wydaje się przyjęcie, że kultura to ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w postaci np. dzieł artystycznych, związanych z twórczością artystyczną (np. o charakterze literackim, naukowym, plastycznym, muzycznym).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 87):

Analizując możliwość zwolnienia świadczonych usług na gruncie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, należy wskazać, że art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509), do której odwołuje się ustawodawca w treści art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy stanowi, że:

W myśl art. 1 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Stosownie do art. 85 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Zgodnie z art. 85 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Z treści ww. przepisów można zatem wywieść, że twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie „przejaw działalności twórczej”, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

W myśl art. 86 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy świadczone przez Pana wymienione we wniosku usługi mogą korzystać ze zwolnienia przedmiotowego z VAT, określonego w art. 43 ust. 1 pkt. 33 lit. b ustawy o VAT.

Jak wynika z opisu sprawy, prowadzi Pan działalność gospodarczą, której przeważającym przedmiotem jest działalność o kodzie PKD 90.02.Z – działalność wspomagająca wystawianie przedstawień artystycznych. Zajmuje się Pan oprawą muzyczną imprez takich jak wesela i inne imprezy okolicznościowe. Obsługuje Pan przede wszystkim osoby fizyczne. Oprócz „klasycznego miksowania”, dodawania sampli, scratch’owania, wzbogacania utworów o perkusjonalia jest Pan w stanie robić mashup'y i blend'y na żywo – czyli np. wykorzystać wokal z jednego utworu, linię basu z drugiego, a melodię z trzeciego. Świadcząc usługi DJ-a dba Pan o dobór repertuaru w innowacyjny i autorski sposób – projektuje kolejność i tworzy miksy na żywo. Wszystko oparte jest na wytycznych, które ustala Pan wcześniej na spotkaniach z klientem. Pana rolą jest również komunikacja z uczestnikami oraz zapewnienie odpowiedniej atmosfery na imprezie. Dobór konkretnych utworów, choć uwzględniający sugestie klientów, jest również zestawieniem autorskim, dopasowanym do scenariusza całej imprezy i zawsze innym niż poprzednio. W trakcie imprezy bardzo często dokonuje Pan twórczych przekształceń utworów w czasie rzeczywistym (np. poprzez samplowanie czy miksowanie).

Wskazał Pan również w opisie sprawy, że świadcząc opisane we wniosku usługi działa Pan jako indywidualny twórca lub artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Świadcząc usługi wskazane we wniosku, utrwala Pan dorobek kulturalny oraz zaznajamia z nim publiczność, Pana usługi są zatem – w Pana ocenie – usługami kulturalnymi. Wykonywane przez Pana usługi przyczyniają się do upowszechnienia dorobku kulturalnego. W wyniku zrealizowania opisanych usług powstaje „utwór” w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Jako, że jest to utwór niematerialny to na jego egzemplarzach nie ma Pana danych. Nie przekazuje ani nie udziela Pan licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów. Za świadczone usługi otrzymuje Pan wynagrodzenie – honorarium. Ponadto, świadcząc opisane we wniosku usługi nie wykonuje Pan usług, o których mowa w art. 43 ust. 19 ustawy.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że skoro świadczone przez Pana usługi opisane we wniosku stanowią usługi kulturalne, do których nie znajdzie zastosowania art. 43 ust. 19 ustawy, a które świadczy Pan jako indywidualny twórca i artysta wykonawca, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, otrzymując wynagrodzenie w formie honorarium, to usługi te korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

W konsekwencji Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto, zauważyć należy, że w myśl art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Pana w złożonym wniosku. Zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego.

W konsekwencji w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).