Opodatkowanie wycofania Nieruchomości z działalności gospodarczej i obowiązku dokonania korekty. - Interpretacja - 0114-KDIP1-3.4012.519.2024.1.KF

ShutterStock

Interpretacja indywidualna z dnia 16 września 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.519.2024.1.KF

Temat interpretacji

Opodatkowanie wycofania Nieruchomości z działalności gospodarczej i obowiązku dokonania korekty.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 sierpnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 29 lipca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania czynności wycofania z działalności gospodarczej nieruchomości i braku obowiązku dokonania korekty podatku VAT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pan osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą: (…), dalej zwane jako „Przedsiębiorstwo”. Pana działalność opiera się o następujące kody PKD:

  • 10.11.Z, Przetwarzanie i konserwowanie mięsa, z wyłączeniem mięsa z drobiu
  • 10.12.Z, Przetwarzanie i konserwowanie mięsa z drobiu
  • 10.13.Z, Produkcja wyrobów z mięsa, włączając wyroby z mięsa drobiowego
  • 45.11.Z, Sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów osobowych i furgonetek
  • 46.32.Z, Sprzedaż hurtowa mięsa i wyrobów z mięsa
  • 46.39.Z, Sprzedaż hurtowa niewyspecjalizowana żywności, napojów i wyrobów tytoniowych
  • 47.11.Z, Sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach z przewagą żywności, napojów i wyrobów tytoniowych
  • 47.22.Z, Sprzedaż detaliczna mięsa i wyrobów z mięsa prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach
  • 47.25.Z, Sprzedaż detaliczna napojów alkoholowych i bezalkoholowych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach
  • 56.21.Z, Przygotowywanie i dostarczanie żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering)

Jest Pan zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Prowadzi Pan działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności, obejmujące przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 55(1) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. 1964 Nr 16 poz. 93). W skład Pana przedsiębiorstwa wchodzą wszystkie składniki majątkowe i niemajątkowe, w tym:

  • środki trwałe, w tym nieruchomości;
  • wyposażenie (maszyny, furgonetki);
  • zakład pracy tj. pracownicy;
  • osoby zatrudnione na podstawie umów cywilnoprawnych;
  • oznaczenie przedsiębiorstwa;
  • tajemnice przedsiębiorstwa;
  • know-how;
  • baza klientów i kontrahentów;
  • zobowiązania;
  • należności;
  • prawa i obowiązki wynikające z zawartych umów;
  • środki pieniężne.

Nieruchomości, które Pan posiada dzielą się na:

  • nieruchomości, w których odbywa się produkcja oraz znajdują się biura administracji - Nieruchomości Produkcyjne;
  • nieruchomości, w których odbywa się dystrybucja Pana wyrobów oraz działalność handlowa - dalej zwane „Nieruchomości Handlowe”.
  • Nieruchomościami Handlowymi są:
  • Nieruchomość położona przy ulicy (…),
  • Nieruchomość położona przy ulicy (…),
  • Nieruchomość położona w (…),
  • Nieruchomość położona przy ulicy (…),
  • Nieruchomość położona w (…),
  • Nieruchomość położona przy ulicy (…).

W związku z rozwojem działalności, a przede wszystkim wdrażaniem projektu sukcesji, polegającym z jednej strony na wycofywaniu się z działalności operacyjnej (w dużej mierze z uwagi na wiek), a z drugiej przekazywania zarządzania firmą rodzinną sukcesorom (czworo dzieci), którzy od wielu lat są czynnie zaangażowani w przedsiębiorstwo rodzinne, zamierza Pan przenieść do Spółki jawnej (dalej zwana „Spółką”), w ramach wkładu niepieniężnego prowadzone Przedsiębiorstwo, z wyłączeniem Nieruchomości Handlowych. W konsekwencji wniesienia Przedsiębiorstwa jako wkładu niepieniężnego do Spółki, nastąpi zbycie przedsiębiorstwa do Spółki, której wspólnikami będzie Pan, Pana małżonka oraz Pana dzieci. Aport obejmie wszystkie składniki materialnie, niematerialne wchodzące w jego skład, z wyłączeniem Nieruchomości Handlowych.

Nieruchomości Handlowe, które w ramach projektu sukcesji stanowić będą zabezpieczenie majątkowe Pana i Pana małżonki, będą wynajmowane Spółce bezpośrednio z Pana i Pana małżonki majątku prywatnego. Wraz z wniesieniem Przedsiębiorstwa aportem do Spółki, zostanie zawarta umowa najmu, której przedmiotem będą właśnie wskazane nieruchomości, tzw. Nieruchomości Handlowe. Dzięki takiemu modelowi, Spółka będzie mogła korzystać z nieruchomości, kontynuując pełną, dotychczasową działalność przedsiębiorstwa otrzymanego tytułem aportu. Choć na rzecz Spółki nie zostaną zbyte na własność wszystkie nieruchomości Przedsiębiorstwa, to jednak Spółka ze wszystkich z nich będzie korzystała, prowadząc dotychczasową działalność Przedsiębiorstwa, ponieważ zostanie zawarta umowa najmu obejmująca właśnie owe nieruchomości.

W konsekwencji Spółka będzie wykorzystywała wszystkie nieruchomości, które przed dokonaniem aportu, wchodziły w skład Przedsiębiorstwa. Zatem Przedsiębiorstwo, bez niektórych nieruchomości, wnoszone aportem do Spółki będzie posiadało pełną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot.

Wyłączenie z aportu tzw. Nieruchomości Handlowych, nie wpłynie w żaden sposób na ocenę wnoszonego aportu jako Przedsiębiorstwo, ponieważ jak zostało wcześniej wspomniane, owe nieruchomości będą dalej wykorzystywane przez Spółkę, ale w ramach umowy najmu. Spółka, aby móc w pełni kontynuować działalność podmiotu nie potrzebuje być właścicielem wszystkich nieruchomości (Spółka będzie właścicielem nieruchomości, w których odbywa się proces produkcji) może je wynajmować, pozostawiając ten sam efekt, czyli możliwość kontynuowania dotychczasowej działalności Przedsiębiorstwa, w oparciu o wszystkie składniki materialne oraz niematerialne.

Należy podkreślić, iż do Spółki zostaną przeniesione wszystkie składniki materialne i niematerialne Przedsiębiorstwa, a w oparciu o nie, Przedsiębiorstwo, będące przedmiotem aportu, będzie możliwe niezależnie funkcjonowanie w obrocie gospodarczym. Dzięki temu, Spółka w ramach nabytego majątku będzie kontynuowała działalność gospodarczą w takim samym zakresie jak w czasie funkcjonowania w ramach Pana Przedsiębiorstwa.

Po wniesieniu Przedsiębiorstwa aportem, pracownicy oraz inne osoby świadczące pracę, dotychczas zatrudnieni w podmiocie, będą dalej zatrudnieni w Spółce.

Wszystkie wymogi dotyczące przejścia zakładu pracy, o których mowa w art. 231 Kodeksu pracy zostaną zatem spełnione.

Następujące Nieruchomości Handlowe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych:

  • Nieruchomość położona przy ulicy (…),
  • Nieruchomość położona przy ulicy (…) - grunt wprowadzony do ewidencji środków trwałych w czerwcu 2001 r., następnie nabył Pan kolejne działki na tym gruncie, które zostały wprowadzone do środków trwałych w styczniu 2017 r., budynek został wprowadzony do ewidencji środków trwałych w marcu 2009 r.,
  • Nieruchomość położona w (…) - Grunt został wprowadzony do ewidencji środków trwałych w lutym 2023 r., budynek został przyjęty do ewidencji środków trwałych w listopadzie 2023 r.,
  • Nieruchomość położona przy ulicy (…) - wprowadzenie gruntu oraz budynku do ewidencji środków trwałych w lutym 2017 r.,
  • Nieruchomość położona w (…) - budynek oraz grunt został wprowadzony do ewidencji środków trwałych w październiku 2019 r.,
  • Nieruchomość położona przy ulicy (…) - budynek oraz grunt zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych w listopadzie 2011 r.

Jedynie od zakupu działek przy ulicy (…), które zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych w styczniu 2017 r., nie odliczył Pan podatku VAT, ponieważ nabycie nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT. Od pozostałych nieruchomości handlowych, przysługiwało Panu prawo do odliczenia podatku VAT. Odliczył Pan wskazany podatek.

Wycofanie nieruchomości handlowych z działalności nastąpiło 30 maja 2024 r.

Świadczona przez Pana usługa najmu prywatnego nieruchomości będzie czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, niekorzystająca ze zwolnienia VAT.

Będzie Pan dokumentował świadczenie usług najmu na rzecz Spółki poprzez wystawienie faktury.

Po wycofaniu nieruchomości z obecnie prowadzonej działalności, będzie Pan wykorzystywał wskazane nieruchomości wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, tj. do świadczenia usług najmu prywatnego na rzecz Spółki.

Pytanie

1. Czy wycofanie nieruchomości z działalności gospodarczej na cele najmu prywatnego będzie podlegać opodatkowaniu VAT?

2. Czy w przypadku dalszego wykorzystywania na podstawie umowy najmu opodatkowanej VAT nieruchomości, które nie zostaną wniesione do Spółki jawnej, w stosunku do tych nieruchomości powstanie obowiązek dokonania korekty podatku VAT, o której mowa w art. 91 ust. 7 ustawy o VAT?

Pana stanowisko w sprawie

Ad 1

Pana zdaniem, wycofanie Nieruchomości Handlowych z działalności gospodarczej na cele najmu prywatnego po wniesieniu Przedsiębiorstwa do Spółki, nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, co do zasady, przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z kolei, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1) przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2)wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Wobec powyższego, warunkiem opodatkowania, jest aby przekazanie towarów następowało na cele osobiste. W analizowanej sytuacji wycofanie Nieruchomości Handlowych z działalności gospodarczej na cele najmu prywatnego, nie nastąpi na Pana cele osobiste, ale na cele wynajmowania tych Nieruchomości w ramach transakcji opodatkowanych podatkiem VAT. Tym samym, taka czynność nie stanowi dostawy towarów.

Analogiczne stanowisko, potwierdza Interpretacja Indywidualna z 29 listopada 2022 r. (sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.540.2022.4.OS), zgodnie z którą „Przechodząc na grunt rozpatrywanej sprawy w odniesieniu do kwestii opodatkowania czynności wycofania budynków z obecnie prowadzonej działalności, należy wskazać, że - jak wynika z okoliczności sprawy - nieruchomości objęte zakresem postawionego we wniosku pytania po ich wycofaniu z działalności gospodarczej, wynajmuje Pan jako zarejestrowany czynny podatnik VAT, a wiec nadal są wykorzystywane przez Pana w sposób ciągły dla celów zarobkowych do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem, w odniesieniu do czynności wycofania ww. nieruchomości z obecnie prowadzonej działalności, które po ich wycofaniu nadal Pan wynajmuje, nie ma zastosowania art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, bowiem nie nastąpiła dostawa towaru na Pana cele osobiste. Co za tym idzie czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.

Tym samym, w analizowanej sytuacji, czynność nie będzie opodatkowana VAT.

Ad 2

Pana zdaniem, w przypadku dalszego wykorzystywania na podstawie umowy najmu opodatkowanej VAT nieruchomości, które nie zostaną wniesione do Spółki, w stosunku do tych nieruchomości nie powstanie obowiązek dokonania korekty podatku VAT, o której mowa w art. 91 ust. 7 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a lub 10c-10g, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10, 10a lub 10c-10g lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Z kolei, na podstawie art. 91 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Przepisy przewidują przy tym, pewne przypadki, w których występuje obowiązek dokonania korekty podatku. I tak na mocy, art. 91 ust. 4 ustawy o VAT, istnieje obowiązek dokonania korekty podatku w przypadku sprzedaży środka trwałego.

Z kolei, art. 91 ust. 1 ust. 7 i 7a ustawy o VAT, przepisy dotyczące korekty stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

W analizowanej sytuacji, po przeniesieniu Przedsiębiorstwa, Nieruchomości Handlowe nadal będą wykorzystywane do działalności opodatkowanej VAT, natomiast może to odbywać się już jako najem prywatny, a nie jako najem w ramach działalności gospodarczej. Niezależnie jednak od tego, ww. Nieruchomości Handlowe będą nadal wykorzystywane na cele działalności opodatkowanej VAT.

Zgodnie z art. 86. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przy założeniu zatem, iż po przeniesieniu Przedsiębiorstwa do Spółki, Nieruchomości Handlowe będą nadal wykorzystywane na podstawie umowy najmu i czynność ta będzie opodatkowana VAT, wówczas nadal będzie Pan posiadał prawo do obniżenia VAT, a w konsekwencji nie dojdzie do zmiany przeznaczenia tych nieruchomości. W konsekwencji nie dojdzie do zmiany prawa do obniżenia podatku VAT i konsekwentnie nie będzie obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego z tytułu nabycia tych nieruchomości, o której mowa w art. 91 ustawy o VAT. Nie ma przy tym znaczenia czy Nieruchomości Handlowe będą wykorzystywane w ramach czynności opodatkowanych VAT w ramach działalności gospodarczej czy w ramach najmu prywatnego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1) przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2) wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W tym miejscu należy zauważyć, że kwestie dotyczące stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym.

Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Jak stanowi art. 36 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny.

W myśl natomiast art. 36 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w art. 15 ust. 1 ustawy. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

Na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061):

Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Jak wynika z art. 659 § 2 Kodeksu Cywilnego:

Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Zatem oddanie w ramach umowy najmu osobie trzeciej nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie podmiotu dokonującego wynajmu.

Mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, najem nieruchomości niemieszkalnych stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Ponadto, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, wykonywany jest zawsze w ramach prowadzenia działalności gospodarczej.

Zatem, w odniesieniu do nieruchomości handlowych, które ma Pan zamiar wycofać z działalności gospodarczej i dalej wynajmować, nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, nie nastąpi tutaj bowiem dostawa towaru na Pana cele osobiste. Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, nieruchomości po wycofaniu z działalności gospodarczej, przeznaczone będą do dalszego wynajmu i nadal będą wykorzystywane przez Pana w sposób ciągły dla celów zarobkowych, do wykonywania czynności opodatkowanych. Co za tym idzie czynność wycofania nieruchomości z działalności gospodarczej do majątku osobistego nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Pana wątpliwości dotyczą również kwestii dokonania korekty podatku VAT naliczonego w związku z wycofaniem nieruchomości handlowych z działalności gospodarczej.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy:

Po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy:

W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Zgodnie z art. 91 ust. 3 ustawy:

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

Stosownie do art. 91 ust. 4 ustawy:

W przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Natomiast jak stanowi art. 91 ust. 5 ustawy:

W przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Na podstawie art. 91 ust. 6 ustawy:

W przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1) opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;

2) zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy:

Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Jak stanowi art. 91 ust. 7a ustawy:

W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą. Jest Pan czynnym podatnikiem podatku VAT. Nieruchomości handlowe służyły Panu do wykonywania czynności opodatkowanych. Planuje Pan przeznaczyć przedmiotowe nieruchomości na cele prywatne (najem prywatny). Po wycofaniu nieruchomości z obecnie prowadzonej działalności, będzie Pan wykorzystywał wskazane nieruchomości wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, tj. do świadczenia usług najmu prywatnego na rzecz Spółki.

Zatem mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawione zdarzenie przyszłe należy zauważyć, że nie będzie miał Pan obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego, w odniesieniu do składników majątkowych mających być przedmiotem planowanego najmu gdyż:

·przekazanie nieruchomości z działalności gospodarczej do majątku osobistego celem ich wynajmu nie będzie stanowiło zmiany w sposobie ich wykorzystania w szczególności nie będzie stanowiło czynności zwolnionej od podatku;

·przedmiotowe nieruchomości nadal będą przez Pana wykorzystywane do działalności gospodarczej – do czynności opodatkowanych tj. wynajmu.

Nie nastąpi więc w tym przypadku zmiana przeznaczenia nieruchomości, a tylko taka sytuacja rodzi obowiązek korekty.

W konsekwencji, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że w związku z wycofaniem z działalności gospodarczej nieruchomości i przekazaniem tych nieruchomości do majątku prywatnego – w celu wynajmu prywatnego opodatkowanego podatkiem od towarów i usług - nie ma Pan obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego, o której mowa w art. 91 ustawy.

Dodatkowe informacje

Zaznaczam, że zakres przedmiotowy wniosku wyznacza przedstawione przez Pana pytanie. Wskazuję tym samym, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pana wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w zdarzeniu przyszłym tj. wniesienie Przedsiębiorstwa aportem do Spółki, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis zdarzenia przyszłego będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  • Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
  • Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

  • Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm. dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

  • w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
  • w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).